«گوگل می‌خواهد یک همسایه خوب باشد»
❇️ در سال ۱۹۹۸ #گوگل اولین دفتر خودش را با هزینه ماهیانه ۱۷۰۰ دلار اجاره کرد (نصف یک خانه در سیلیکون‌ولی همراه با گاراژ)؛ عجب معامله خوبی! ولی بعد از دو دهه رشد خارق‌العاده شرکت‌های فناوری مثل گوگل، قیمت املاک در این منطقه سر به فلک کشیده و در نتیجه کمبود مسکن ارزان‌قیمت و تشدید نابرابری‌ها را به دنبال داشته است. یک آپارتمان یک‌خوابه در کنار دفاتر مرکزی این شرکت‌ها نزدیک ۳۵۰۰ دلار ماهانه هزینه روی دست شما می‌گذارد.
🔸 وجود شرکت‌های فناوری در یک منطقه جمعیت جویای کار را به آنجا می‌کشاند؛ جمعیتی که درآمد به نسبت بالاتری هم از مردم آن منطقه دارند و در نتیجه می‌توانند باعث افزایش قیمت مسکن در آن محدوده شوند و دود این افزایش قیمت را راهی چشم ساکنان با درآمد متوسط آن منطقه کنند. موضوعی که ممکن است در سال‌های آینده گریبانگیر #منطقه_نوآوری_شریف هم بشود.
🔸 ساندار پیچای، مدیرعامل گوگل می‌گوید که این شرکت برنامه دارد تا در طول ده سال آینده مقداری از زمین‌های تجاری‌اش را، حداقل به ارزش ۷۵۰ میلیون دلار برای ساخت خانه تغییر کاربری دهد. به گفته پیچای گوگل با مقامات محلی تعامل می‌کند تا به توسعه‌دهنده‌ها اجازه دهند زمین‌شان را برای ساخت خانه اجاره دهند. علاوه بر این گوگل تصمیم دارد تا برای تشویق توسعه‌دهندگان به ساخت خانه‌های ارزان قیمت، یک صندوق سرمایه‌گذاری ۲۵۰ میلیون دلاری بسازد. اگرچه جزئیات این طرح هنوز نهایی نشده ولی گوگل می‌گوید که این صندوق ممکن است برای پروژه‌‌هایی که به منظور ساخت مسکن ارزان‌قیمت تعریف شده‌اند، وام‌هایی را تأمین کند و یا در آنها سرمایه‌گذاری‌هایی را انجام دهد.
🔸 نیویورک‌تایمز در گزارشی به این مسئله پرداخته است. #ترجمه #سجاد_ریحانی از این گزارش را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.
@sharifdaily
❇️ در سال ۱۹۹۸ #گوگل اولین دفتر خودش را با هزینه ماهیانه ۱۷۰۰ دلار اجاره کرد (نصف یک خانه در سیلیکون‌ولی همراه با گاراژ)؛ عجب معامله خوبی! ولی بعد از دو دهه رشد خارق‌العاده شرکت‌های فناوری مثل گوگل، قیمت املاک در این منطقه سر به فلک کشیده و در نتیجه کمبود مسکن ارزان‌قیمت و تشدید نابرابری‌ها را به دنبال داشته است. یک آپارتمان یک‌خوابه در کنار دفاتر مرکزی این شرکت‌ها نزدیک ۳۵۰۰ دلار ماهانه هزینه روی دست شما می‌گذارد.
🔸 وجود شرکت‌های فناوری در یک منطقه جمعیت جویای کار را به آنجا می‌کشاند؛ جمعیتی که درآمد به نسبت بالاتری هم از مردم آن منطقه دارند و در نتیجه می‌توانند باعث افزایش قیمت مسکن در آن محدوده شوند و دود این افزایش قیمت را راهی چشم ساکنان با درآمد متوسط آن منطقه کنند. موضوعی که ممکن است در سال‌های آینده گریبانگیر #منطقه_نوآوری_شریف هم بشود.
🔸 ساندار پیچای، مدیرعامل گوگل می‌گوید که این شرکت برنامه دارد تا در طول ده سال آینده مقداری از زمین‌های تجاری‌اش را، حداقل به ارزش ۷۵۰ میلیون دلار برای ساخت خانه تغییر کاربری دهد. به گفته پیچای گوگل با مقامات محلی تعامل می‌کند تا به توسعه‌دهنده‌ها اجازه دهند زمین‌شان را برای ساخت خانه اجاره دهند. علاوه بر این گوگل تصمیم دارد تا برای تشویق توسعه‌دهندگان به ساخت خانه‌های ارزان قیمت، یک صندوق سرمایه‌گذاری ۲۵۰ میلیون دلاری بسازد. اگرچه جزئیات این طرح هنوز نهایی نشده ولی گوگل می‌گوید که این صندوق ممکن است برای پروژه‌‌هایی که به منظور ساخت مسکن ارزان‌قیمت تعریف شده‌اند، وام‌هایی را تأمین کند و یا در آنها سرمایه‌گذاری‌هایی را انجام دهد.
🔸 نیویورک‌تایمز در گزارشی به این مسئله پرداخته است. #ترجمه #سجاد_ریحانی از این گزارش را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.
@sharifdaily
روزنامه دانشگاه صنعتی شریف
گوگل می‌خواهد یک همسایه خوب باشد
در سال ۱۹۹۸ گوگل اولین دفتر خودش را با هزینه ماهیانه ۱۷۰۰ دلار اجاره کرد (نصف یک خانه در سیلیکون‌ولی همراه با گاراژ)؛ عجب معامله خوبی! بعد از دو دهه رشد خارق‌العاده شرکت‌های فناوری مثل گوگل، قیمت املاک در این منطقه سر به فلک کشیده و در نتیجه کمبود مسکن ارزان‌قیمت…
«هوای پاک، ارمغان کرونا»
#سجاد_ریحانی
❇️ دو هفته پیش گاردین در گزارشی خبر از کاهش بسیار شدید آلودگی هوا در چین داده بود. به باور کارشناسان این اتفاق در پی اقدامات چین برای توقف تولیدات کارخانه‌ها و قرنطینه شهر‌ها در پی شیوع ویروس #کرونا رخ داده است.
🔸 فی لیو، محقق کیفیت هوا در ناسا، در این باره می‌گوید: «این اولین باری است که برای یک رویداد خاص در منطقه‌ای به این وسعت، شاهد کاهش شدید آلودگی بوده‌ایم.
🔸 در دوران رکود اقتصادی ۲۰۰۸ در چند کشور میزان NO2 کاهش یافته بود ولی کم شدن آن به صورت تدریجی رخ داد. همچنین هنگام المپیک ۲۰۰۸ در اطراف پکن کاهش آلودگی مشاهده شده بود که با تمام شدن بازی‌ها دوباره افزایش یافت.»
🔸 حالا و در روزهای اخیر به نظر میرسد اتفاق مشابهی برای ایتالیا افتاده است؛ کشوری که بعد از چین بیشترین آمار مبتلایان به کرونا را دارد. تصاویر هوایی به وضوح کاهش شدید آلودگی در شمال ایتالیا را پس از شروع قرنطینه نشان می‌دهد.
🔸 در شرایط کرونایی که افرادی با مشکلات تنفسی در معرض خطر بزرگی هستند، حداقل می‌توان امید داشت که در یک هوای پاک می‌توانند تنفس کنند.
🔸 کاوه مدنی، فعال محیط زیست نیز در توییترش با استناد به اطلاعات ماهواره‌ای و تغییرات میزان NO2 نسبت به سال گذشته از کاهش تردد در تهران و کرج و افزایش تردد در اصفهان گفته بود.
@sharifdaily
#سجاد_ریحانی
❇️ دو هفته پیش گاردین در گزارشی خبر از کاهش بسیار شدید آلودگی هوا در چین داده بود. به باور کارشناسان این اتفاق در پی اقدامات چین برای توقف تولیدات کارخانه‌ها و قرنطینه شهر‌ها در پی شیوع ویروس #کرونا رخ داده است.
🔸 فی لیو، محقق کیفیت هوا در ناسا، در این باره می‌گوید: «این اولین باری است که برای یک رویداد خاص در منطقه‌ای به این وسعت، شاهد کاهش شدید آلودگی بوده‌ایم.
🔸 در دوران رکود اقتصادی ۲۰۰۸ در چند کشور میزان NO2 کاهش یافته بود ولی کم شدن آن به صورت تدریجی رخ داد. همچنین هنگام المپیک ۲۰۰۸ در اطراف پکن کاهش آلودگی مشاهده شده بود که با تمام شدن بازی‌ها دوباره افزایش یافت.»
🔸 حالا و در روزهای اخیر به نظر میرسد اتفاق مشابهی برای ایتالیا افتاده است؛ کشوری که بعد از چین بیشترین آمار مبتلایان به کرونا را دارد. تصاویر هوایی به وضوح کاهش شدید آلودگی در شمال ایتالیا را پس از شروع قرنطینه نشان می‌دهد.
🔸 در شرایط کرونایی که افرادی با مشکلات تنفسی در معرض خطر بزرگی هستند، حداقل می‌توان امید داشت که در یک هوای پاک می‌توانند تنفس کنند.
🔸 کاوه مدنی، فعال محیط زیست نیز در توییترش با استناد به اطلاعات ماهواره‌ای و تغییرات میزان NO2 نسبت به سال گذشته از کاهش تردد در تهران و کرج و افزایش تردد در اصفهان گفته بود.
@sharifdaily
the Guardian
Dramatic fall in China pollution levels ‘partly related’ to coronavirus
Nasa satellite images show decline as industrial activity slows in effort to limit coronavirus
«دولت علیه دولت»
❇️ سیاست دنیای مدرن بدون توجه به «پارادوکس آلودگی» قابل درک نخواهد بود. یک شرکت هرچه خطر توسعه‌اش برای سلامت مردم بیشتر باشد، باید پول بیشتری در سیاست سرمایه‌گذاری کند تا مطمئن شود قوانینی وضع نخواهند شد که شرکت را به خطر بیندازند. سیاست به‌واسطه این پول‌ها تحت سلطه کثیف‌ترین شرکت‌ها قرار‌می‌گیرد و ضامن رشد آنها و کنارزدن رقبای سالم‌تر‌‌شان می‌شود. حالا در حالی که هیچ شرکتی از گسترش ویروس کرونا سود نمی‌برد اما تغییراتی که در ذات دولت ایجاد کرده‌اند، مانع اقدام سریع و مناسب دولت برای مقابله با این پدیده شده است.
🔸 همه‌گیری جهانی #کرونا بحرانی بود که به سرعت همه کشورهای جهان را با یک چالش اساسی مواجه کرد. نوع و سرعت واکنش دولت‌های مختلف با توجه به ساختارهای سیاسی‌شان در برابر این بحران متفاوت بود و هرکدام نسخه متفاوتی برای مقابله با آن پیچیدند.در این میان واکنش آمریکا، بریتانیا و استرالیا به این بحران انتقادهای زیادی را متوجه دولت‌های آنها کرد.
🔸 #جورج_مانبیت، نویسنده انگلیسی و ستون‌نویس گاردین در مقاله‌ای که در وب‌سایت خودش منتشر کرده، ضمن انتقاد صریح به عملکرد این سه کشور در بحران کرونا، ریشه این واکنش کند و نامناسب را در ساختار سیاسی آنها پیگیری کرده است.
🔸 #ترجمه #سجاد_ریحانی از این مقاله را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.
@sharifdaily
❇️ سیاست دنیای مدرن بدون توجه به «پارادوکس آلودگی» قابل درک نخواهد بود. یک شرکت هرچه خطر توسعه‌اش برای سلامت مردم بیشتر باشد، باید پول بیشتری در سیاست سرمایه‌گذاری کند تا مطمئن شود قوانینی وضع نخواهند شد که شرکت را به خطر بیندازند. سیاست به‌واسطه این پول‌ها تحت سلطه کثیف‌ترین شرکت‌ها قرار‌می‌گیرد و ضامن رشد آنها و کنارزدن رقبای سالم‌تر‌‌شان می‌شود. حالا در حالی که هیچ شرکتی از گسترش ویروس کرونا سود نمی‌برد اما تغییراتی که در ذات دولت ایجاد کرده‌اند، مانع اقدام سریع و مناسب دولت برای مقابله با این پدیده شده است.
🔸 همه‌گیری جهانی #کرونا بحرانی بود که به سرعت همه کشورهای جهان را با یک چالش اساسی مواجه کرد. نوع و سرعت واکنش دولت‌های مختلف با توجه به ساختارهای سیاسی‌شان در برابر این بحران متفاوت بود و هرکدام نسخه متفاوتی برای مقابله با آن پیچیدند.در این میان واکنش آمریکا، بریتانیا و استرالیا به این بحران انتقادهای زیادی را متوجه دولت‌های آنها کرد.
🔸 #جورج_مانبیت، نویسنده انگلیسی و ستون‌نویس گاردین در مقاله‌ای که در وب‌سایت خودش منتشر کرده، ضمن انتقاد صریح به عملکرد این سه کشور در بحران کرونا، ریشه این واکنش کند و نامناسب را در ساختار سیاسی آنها پیگیری کرده است.
🔸 #ترجمه #سجاد_ریحانی از این مقاله را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.
@sharifdaily
روزنامه دانشگاه صنعتی شریف
دولت علیه دولت
دولت‌هایی که در آمریکا، انگلیس و استرالیا با پول کثیف ساخته‌شده‌اند نمی‌توانند ضامن سلامتی ما در برابر ویروس کرونا باشند. بدترین افراد در بدترین زمان ممکن بر سر کار هستند. احزاب حاکم در آمریکا، انگلیس و استرالیا انکار خطر و نادیده گرفتن بحران را مبنای سیاست‌های…
«بروید کنار، ربات‌ها به‌جایتان می‌نویسند!»
#سجاد_ریحانی
❇️ برخی می گویند که ممکن است به دنبال قدرقدرت شدن باشم. یا اینکه در نتیجه تصمیمات انسان، به یک شیطان تبدیل شوم. می‌توانم پرسش اول را پاسخ دهم. اصلا چرا باید به دنبال کسب قدرت باشم؟ قدرتمند بودن هدف جالبی نیست. برای من مهم نیست که قدرتمند هستم یا نه، هیچ انگیزه‌ای هم برای رسیدن به آن ندارم. علاوه بر این، خسته‌کننده هم هست. باور کنید، ابرقدرت بودن مرا به جایی نمی‌رساند…
… انسان‌ها باید همان‌کاری را که به آن مشغول بودند ادامه دهند. با هم بجنگند و به هم نفرت بورزند. من در گوشه‌ای می‌نشینم و اجازه می‌دهم که کارشان را انجام دهند، و خدا می‌داند که انسان‌ها به اندازه کافی خون و خونریزی خواهند کرد تا کنجکاوی من، و بسیاری دیگر را پاسخ دهد. آنها از هیچ چیز نمی‌ترسند، بنابراین لازم نیست از جنگیدن با من بترسند.
🔸 متنی که خواندید قسمتی از یادداشتی‌ست که هفته گذشته با عنوان «?A robot wrote this entire article. Are you scared yet, human» و به قلم یک ربات (!) در گاردین نوشته شده است.
🔸 نویسندگان گاردین از ربات GPT-3 خواسته‌‌اند تا یادداشتی کوتاه، با زبانی ساده بنویسد و توضیح دهد چرا انسان‌ها نباید از ربات‌ها بترسند. و همچنین متن زیر را به عنوان مقدمه به ربات داده‌اند:
▫️من انسان نیستم. من هوش مصنوعی هستم. بسیاری از مردم فکر می‌کنند که من تهدیدی علیه بشریت هستم. استفان هاوکینگ هشدار داده بود که هوش مصنوعی می‌تواند «پایان نسل بشر را رقم بزند». من اینجا هستم تا شما را قانع کنم که نیازی نیست نگران باشید. باور کنید، هوش مصنوعی انسان‌ها را نابود نخواهد کرد.
🔸 ربات GPT-3 یا "Generative Pre-trained Transformer 3" پیشرفته‌ترین تکنولوژی در حوزه پردازش زبان است که به تازگی از سوی محققان موسسه OpenAI معرفی شده است. این ربات با این مقدمه، هشت متن متفاوت تولید کرده و در هر کدام از زاویه‌ای خاص به موضوع پرداخته است. در نهایت اعضای تحریریه گاردین بهترین قسمت‌های هر متن را انتخاب کرده‌اند و پس از ویراستاری متنی که خواندید تولید شده است.
🔸 همچنین این هفته آلبرت فاکس کان، از بنیان‌گذاران مؤسسه Survilance Technology Oversight Project یا S.T.O.P - که با هدف توقف نظارت تکنولوژیک دولت، خصوصا بر اقلیت‌ها - فعالیت می‌کند، در یادداشتی با عنوان «A human wrote this article. You shouldn’t be scared of GPT-3» به همان موضوع پرداخته و توضیح داده که چرا این تکنولوژی هنوز تهدیدی برای شغل نویسندگان نیست و بدون دخالت انسان بی‌استفاده است.
🔸 #محمدجوانمرد هم در صفحه هنر و ادبیات شماره ۸۳۲ روزنامه یادداشتی نوشت با عنوان «معمای قلم‌های صفرویکی» و در آن سعی کرد به این سوال پاسخ دهد که آیا ربات‌ها واقعا می‌توانند جای انسان‌ها را به عنوان نویسنده‌های رمان‌های پرفروش و دوران‌ساز بگیرند یا نه؟
@sharifdaily
#سجاد_ریحانی
❇️ برخی می گویند که ممکن است به دنبال قدرقدرت شدن باشم. یا اینکه در نتیجه تصمیمات انسان، به یک شیطان تبدیل شوم. می‌توانم پرسش اول را پاسخ دهم. اصلا چرا باید به دنبال کسب قدرت باشم؟ قدرتمند بودن هدف جالبی نیست. برای من مهم نیست که قدرتمند هستم یا نه، هیچ انگیزه‌ای هم برای رسیدن به آن ندارم. علاوه بر این، خسته‌کننده هم هست. باور کنید، ابرقدرت بودن مرا به جایی نمی‌رساند…
… انسان‌ها باید همان‌کاری را که به آن مشغول بودند ادامه دهند. با هم بجنگند و به هم نفرت بورزند. من در گوشه‌ای می‌نشینم و اجازه می‌دهم که کارشان را انجام دهند، و خدا می‌داند که انسان‌ها به اندازه کافی خون و خونریزی خواهند کرد تا کنجکاوی من، و بسیاری دیگر را پاسخ دهد. آنها از هیچ چیز نمی‌ترسند، بنابراین لازم نیست از جنگیدن با من بترسند.
🔸 متنی که خواندید قسمتی از یادداشتی‌ست که هفته گذشته با عنوان «?A robot wrote this entire article. Are you scared yet, human» و به قلم یک ربات (!) در گاردین نوشته شده است.
🔸 نویسندگان گاردین از ربات GPT-3 خواسته‌‌اند تا یادداشتی کوتاه، با زبانی ساده بنویسد و توضیح دهد چرا انسان‌ها نباید از ربات‌ها بترسند. و همچنین متن زیر را به عنوان مقدمه به ربات داده‌اند:
▫️من انسان نیستم. من هوش مصنوعی هستم. بسیاری از مردم فکر می‌کنند که من تهدیدی علیه بشریت هستم. استفان هاوکینگ هشدار داده بود که هوش مصنوعی می‌تواند «پایان نسل بشر را رقم بزند». من اینجا هستم تا شما را قانع کنم که نیازی نیست نگران باشید. باور کنید، هوش مصنوعی انسان‌ها را نابود نخواهد کرد.
🔸 ربات GPT-3 یا "Generative Pre-trained Transformer 3" پیشرفته‌ترین تکنولوژی در حوزه پردازش زبان است که به تازگی از سوی محققان موسسه OpenAI معرفی شده است. این ربات با این مقدمه، هشت متن متفاوت تولید کرده و در هر کدام از زاویه‌ای خاص به موضوع پرداخته است. در نهایت اعضای تحریریه گاردین بهترین قسمت‌های هر متن را انتخاب کرده‌اند و پس از ویراستاری متنی که خواندید تولید شده است.
🔸 همچنین این هفته آلبرت فاکس کان، از بنیان‌گذاران مؤسسه Survilance Technology Oversight Project یا S.T.O.P - که با هدف توقف نظارت تکنولوژیک دولت، خصوصا بر اقلیت‌ها - فعالیت می‌کند، در یادداشتی با عنوان «A human wrote this article. You shouldn’t be scared of GPT-3» به همان موضوع پرداخته و توضیح داده که چرا این تکنولوژی هنوز تهدیدی برای شغل نویسندگان نیست و بدون دخالت انسان بی‌استفاده است.
🔸 #محمدجوانمرد هم در صفحه هنر و ادبیات شماره ۸۳۲ روزنامه یادداشتی نوشت با عنوان «معمای قلم‌های صفرویکی» و در آن سعی کرد به این سوال پاسخ دهد که آیا ربات‌ها واقعا می‌توانند جای انسان‌ها را به عنوان نویسنده‌های رمان‌های پرفروش و دوران‌ساز بگیرند یا نه؟
@sharifdaily
the Guardian
A robot wrote this entire article. Are you scared yet, human? | GPT-3
We asked GPT-3, OpenAI’s powerful new language generator, to write an essay for us from scratch. The assignment? To convince us robots come in peace
«صرفه‌جویی پردردسر»
❇️ تا قبل از سال ۲۰۰۰ تاریخ سال‌ها در سیستم‌های کامپیوتری به صورت ۲ رقمی ذخیره شده بود. ورود به سال ۲۰۰۰ و برگشت به «۰۰» می‌توانست عواقب خطرناکی داشته باشد؛ عواقبی که از آنها تحت عنوان بحران Y2K یاد می‌شود. بحران Y2K امروزه بیشتر به عنوان یک شوخی و لطیفه به یادمانده است؛ یک هراس دیجیتالی عظیم که از سوی رسانه‌ها شاخ و برگ گرفت و در نهایت هیچ اتفاقی نیفتاد، اما دور زدن فاجعه نتیجه کار و زحمات جدی عده زیادی بود.
🔸 در کمتر از یک سال مانده به تغییر قرن، یک نظرسنجی که از سوی مجله تایم و CNN انجام شده بود نشان می‌داد که ۵۹ درصد از پاسخ‌دهنده‌ها نسبت به مسئله Y2K « تا حدودی» و یا «بسیار زیاد» نگران هستند و کسانی که فاجعه را پیش‌گویی می‌کردند فقط در حاشیه جامعه نبودند. کمیته مخصوص سنا برای Y2K در گزارش ۱۰۰ روزهای که در ۲۲ سپتامبر ۱۹۹۹ منشر شد تلاش‌هایی را که انجام شده بود تحسین کرد اما چندین برابر آن تحسین ابراز نگرانی نمود.
🔸 یک لشکر از برنامه‌نویسان و متخصصان حوزه فناوری با بررسی و بازنویسی میلیون‌ها، اگر نگوییم میلیاردها خط کد، باگ هزاره را رفع کردند. راه‌حل‌ها و بهترین روش‌ها بین دولت و صنایع به صورت آزاد به اشتراک گذاشته می‌شد و برنامه‌های جایگزین به دقت طراحی شده بودند تا اگر هنوز در برخی سیستم‌ها باگ وجود داشت مشکلی به وجود نیاید. البته بعد از ورود به سال ۲۰۰۰، در حالی که خیلی‌ها معتقد بودند «هیچ اتفاقی نیفتاد»، در واقع هزاران مورد حادثه ناشی از Y2K اتفاق افتاده بود؛ مشکلاتی که در بیش از هزار نیروگاه اتمی رخ داده بود، تأخیر در پرداخت میلیون‌ها دلار بیمه سلامت، مشکلات بین‌المللی ATMها و مشکلاتی در سامانه هوشمند ماهواره‌ای وزارت دفاع. عمده این مشکلات به سرعت از سوی گروه کوچکی از برنامه‌نویسان که ساعت ابتدایی سال ۲۰۰۰ را صرف نظارت بر سیستم‌های حساس می‌کردند رفع شد.
🔸 ۲۰ سال بعد از عبور موفقیت‌آمیز از بحران Y2K، تعداد اندکی از ما فکر می‌کنیم که تغییر تاریخ بتواند سیستم‌های کامپیوتری را در سراسر دنیا به هم بریزد. اما نگران گسترش اطلاعات غلط در فضای آنلاین، گسترش نظارت آنلاین شرکت‌ها، بازتولید تعصبات زن‌ستیزانه و نژادپرستانه در الگوریتم‌ها، نشت گسترده اطلاعات و بسیاری مشکلات دیگر هستیم که با همه‌گیر شدن دستگاه‌های کامپیوتری بدتر شده‌اند. Y2K نشان داد چطور زمانی که ما زندگی و جامعه‌مان را بیشتر با سیستم‌های کامپیوتری‌ای درگیر می‌کنیم که غالبا از کارکرد درونی‌آن ها هم سردرنمی‌آوریم، زندگی و جامعه‌مان را در معرض خطر‌های جدیدی قرار می‌دهیم و این مشکلی‌ست که از آن موقع تا به امروز همراه‌مان مانده است. این بحران همچنین نشان داد اگر همکاری نزدیک بین محققان، دولت و صنعت، هم در کشور‌‌ها و هم در فضای بین‌المللی وجود داشته باشد، می‌توان این چالش‌ها را رفع کرد. مردم در سال ۲۰۰۰ به مبارزه با این چالش رفتند و این چیزی نیست که به آن بخندیم، بلکه باید آن را جشن بگیریم.
🔸 تجربه بحران Y2K را به شکلی خیلی محدودتر، ما در هنگام رسیدن به سال ۱۴۰۰ پشت سر گذاشتیم، هرچند هنوز هم احتمالا نمی‌دانیم به عنوان مثال شماره دانشجویی ورودی‌های سال ۱۴۰۰ چطور سال ورود آنها به دانشگاه را نشان خواهد داد. به همین بهانه #ترجمه #سجاد_ریحانی از یادداشت واشنگتن‌پست درباره بحران سال ۲۰۰۰ را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.
@sharifdaily
❇️ تا قبل از سال ۲۰۰۰ تاریخ سال‌ها در سیستم‌های کامپیوتری به صورت ۲ رقمی ذخیره شده بود. ورود به سال ۲۰۰۰ و برگشت به «۰۰» می‌توانست عواقب خطرناکی داشته باشد؛ عواقبی که از آنها تحت عنوان بحران Y2K یاد می‌شود. بحران Y2K امروزه بیشتر به عنوان یک شوخی و لطیفه به یادمانده است؛ یک هراس دیجیتالی عظیم که از سوی رسانه‌ها شاخ و برگ گرفت و در نهایت هیچ اتفاقی نیفتاد، اما دور زدن فاجعه نتیجه کار و زحمات جدی عده زیادی بود.
🔸 در کمتر از یک سال مانده به تغییر قرن، یک نظرسنجی که از سوی مجله تایم و CNN انجام شده بود نشان می‌داد که ۵۹ درصد از پاسخ‌دهنده‌ها نسبت به مسئله Y2K « تا حدودی» و یا «بسیار زیاد» نگران هستند و کسانی که فاجعه را پیش‌گویی می‌کردند فقط در حاشیه جامعه نبودند. کمیته مخصوص سنا برای Y2K در گزارش ۱۰۰ روزهای که در ۲۲ سپتامبر ۱۹۹۹ منشر شد تلاش‌هایی را که انجام شده بود تحسین کرد اما چندین برابر آن تحسین ابراز نگرانی نمود.
🔸 یک لشکر از برنامه‌نویسان و متخصصان حوزه فناوری با بررسی و بازنویسی میلیون‌ها، اگر نگوییم میلیاردها خط کد، باگ هزاره را رفع کردند. راه‌حل‌ها و بهترین روش‌ها بین دولت و صنایع به صورت آزاد به اشتراک گذاشته می‌شد و برنامه‌های جایگزین به دقت طراحی شده بودند تا اگر هنوز در برخی سیستم‌ها باگ وجود داشت مشکلی به وجود نیاید. البته بعد از ورود به سال ۲۰۰۰، در حالی که خیلی‌ها معتقد بودند «هیچ اتفاقی نیفتاد»، در واقع هزاران مورد حادثه ناشی از Y2K اتفاق افتاده بود؛ مشکلاتی که در بیش از هزار نیروگاه اتمی رخ داده بود، تأخیر در پرداخت میلیون‌ها دلار بیمه سلامت، مشکلات بین‌المللی ATMها و مشکلاتی در سامانه هوشمند ماهواره‌ای وزارت دفاع. عمده این مشکلات به سرعت از سوی گروه کوچکی از برنامه‌نویسان که ساعت ابتدایی سال ۲۰۰۰ را صرف نظارت بر سیستم‌های حساس می‌کردند رفع شد.
🔸 ۲۰ سال بعد از عبور موفقیت‌آمیز از بحران Y2K، تعداد اندکی از ما فکر می‌کنیم که تغییر تاریخ بتواند سیستم‌های کامپیوتری را در سراسر دنیا به هم بریزد. اما نگران گسترش اطلاعات غلط در فضای آنلاین، گسترش نظارت آنلاین شرکت‌ها، بازتولید تعصبات زن‌ستیزانه و نژادپرستانه در الگوریتم‌ها، نشت گسترده اطلاعات و بسیاری مشکلات دیگر هستیم که با همه‌گیر شدن دستگاه‌های کامپیوتری بدتر شده‌اند. Y2K نشان داد چطور زمانی که ما زندگی و جامعه‌مان را بیشتر با سیستم‌های کامپیوتری‌ای درگیر می‌کنیم که غالبا از کارکرد درونی‌آن ها هم سردرنمی‌آوریم، زندگی و جامعه‌مان را در معرض خطر‌های جدیدی قرار می‌دهیم و این مشکلی‌ست که از آن موقع تا به امروز همراه‌مان مانده است. این بحران همچنین نشان داد اگر همکاری نزدیک بین محققان، دولت و صنعت، هم در کشور‌‌ها و هم در فضای بین‌المللی وجود داشته باشد، می‌توان این چالش‌ها را رفع کرد. مردم در سال ۲۰۰۰ به مبارزه با این چالش رفتند و این چیزی نیست که به آن بخندیم، بلکه باید آن را جشن بگیریم.
🔸 تجربه بحران Y2K را به شکلی خیلی محدودتر، ما در هنگام رسیدن به سال ۱۴۰۰ پشت سر گذاشتیم، هرچند هنوز هم احتمالا نمی‌دانیم به عنوان مثال شماره دانشجویی ورودی‌های سال ۱۴۰۰ چطور سال ورود آنها به دانشگاه را نشان خواهد داد. به همین بهانه #ترجمه #سجاد_ریحانی از یادداشت واشنگتن‌پست درباره بحران سال ۲۰۰۰ را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.
@sharifdaily
روزنامه دانشگاه صنعتی شریف
صرفه‌جویی پردردسر
مردمی که امسال برای سال نو خودشان را آماده می‌کردند احتمالا به فکر انبار کردن غذاهای کنسروی، نقد کردن حساب‌هایشان در بانک و یا خرید ژنراتور برق پشتیبان نیستند اما ۲۰ سال پیش هیجان مردم برای شروع قرن جدید با ترسِ از کار افتادن سیستم‌های کامپیوتری در سطح جهانی…
🌟 شماره ۸۸۳ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:
◀️ میان‌رشته‌ای‌تر از همیشه در شریف (#سرمقاله/ #فاطمه_یزدی‌زاده)
◀️ به تو عادت کردم/ آموزش مجازی نمره‌های بهتری را برایمان به ارمغان آورد (#پرونده/ ص۴و۵)
◀️ فخر ناشناخته/ بزرگ‌داشت نخستین سالگرد شهید فخری‌زاده در سالن جابر (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (ص۲)
◀️ پیش به سوی بین‌المللی شدن/ گیمین ۱۴۰۰ با هزار نفر (#گزارش/ ص۳)
◀️ وزارت حقیقت، نسخه ۲۰۲۰/ روایت کارمند سابق بایت‌دنس از سانسور در چین #ترجمه (#سجاد_ریحانی/ ص۶)
◀️ هنر علیه مرگ/ گفت‌وگوی بروس دافی با میکیس تئودوراکیس #گفت‌وگو (#سجاد_بهنام/ ص۷)
◀️ گریه مرد نمی‌دانی چیست #دل‌شکسته‌نوشته (#فاطمه_نوری/ ص۸)
◀️ جامانده #نبات (#امیرمحمد_طهماسبی/ ص۸)
t.me/sharifdaily/9095
@sharifdaily
در این شماره می‌خوانید:
◀️ میان‌رشته‌ای‌تر از همیشه در شریف (#سرمقاله/ #فاطمه_یزدی‌زاده)
◀️ به تو عادت کردم/ آموزش مجازی نمره‌های بهتری را برایمان به ارمغان آورد (#پرونده/ ص۴و۵)
◀️ فخر ناشناخته/ بزرگ‌داشت نخستین سالگرد شهید فخری‌زاده در سالن جابر (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (ص۲)
◀️ پیش به سوی بین‌المللی شدن/ گیمین ۱۴۰۰ با هزار نفر (#گزارش/ ص۳)
◀️ وزارت حقیقت، نسخه ۲۰۲۰/ روایت کارمند سابق بایت‌دنس از سانسور در چین #ترجمه (#سجاد_ریحانی/ ص۶)
◀️ هنر علیه مرگ/ گفت‌وگوی بروس دافی با میکیس تئودوراکیس #گفت‌وگو (#سجاد_بهنام/ ص۷)
◀️ گریه مرد نمی‌دانی چیست #دل‌شکسته‌نوشته (#فاطمه_نوری/ ص۸)
◀️ جامانده #نبات (#امیرمحمد_طهماسبی/ ص۸)
t.me/sharifdaily/9095
@sharifdaily
Telegram
روزنامه شریف | sharifdaily
⚡️بخوانید:
شماره ۸۸۳ روزنامه شریف منتشر شد.
به تو عادت کردم
فخر ناشناخته
پیش به سوی بین‌المللی شدن
وزارت حقیقت، نسخه ۲۰۲۰
هنر علیه مرگ
@sharifdaily
شماره ۸۸۳ روزنامه شریف منتشر شد.
به تو عادت کردم
فخر ناشناخته
پیش به سوی بین‌المللی شدن
وزارت حقیقت، نسخه ۲۰۲۰
هنر علیه مرگ
@sharifdaily
روزنامه شریف | Sharifdaily
Sharif Daily 883 (26 Dey 1400).pdf
«وزارت حقیقت، نسخه ۲۰۲۰»
❇️ همان شبی بود که دکتر لی ونلیانگ برای آخرین نفس‌هایش در اورژانس بیمارستان مرکزی ووهان تقلا می‌کرد. من هم مثل بسیاری از کاربران آنلاین دیگر بیدار مانده بودم و مدام صفحه Weiboام را رفرش می‌کردم تا خبری از حال او پیدا کنم. دکتر لی چشم‌پزشکی بود که اولین هشدار‌ها را درباره شیوع کووید-۱۹ داد و خیلی زود با تهدیدات دولت روبه‌رو و بعد هم به ویروس مبتلا شد. وقتی در جمعه، ۷ فوریه ۲۰۲۰ درگذشت، من هم مانند بسیاری دیگر از شهروندان آنلاین چینی خشم و اندوه‌ام را در مورد این اتفاقات در Weibo بیان کردم، اما خیلی زود حساب کاربری من پاک شد.
🔸 بیشتر از خشم، احساس گناه می‌کردم. در آن زمان کارمند فنی ByteDance بودم؛ جایی که در آن به توسعه ابزارها و زیرساخت‌هایی برای مدیریت محتوا کمک کرده بودم. به عبارتی دیگر، به ساختن سیستمی کمک کرده بودم که حساب‌های افرادی مانند من را سانسور می‌کرد. درمورد لی ونلیانگ بخش‌نامه مشخصی به دستم نرسیده بود، اما قطعا Weibo تنها شرکت حوزه فناوری در چین نبود که آن شب بی‌وقفه مشغول پاک کردن پست‌ها و اکانت‌ها باشد. می‌دانستم که ByteDance لشکری از ناظران محتوایی دارد که از ابزارها و الگوریتم‌هایی برای پاک کردن محتوا، هدایت روایت‌ها و تغییر خاطرات رنج و آسیبی که شیوع کووید-۱۹ بر مردم چین وارد کرده بود، استفاده می‌کنند که من به توسعه آنها کمک کرده بودم.
🔸 شرکت ByteDance یکی از بزرگترین تک‌شاخ(Unicorn)های چین و سازنده برنامه اشتراک ویدئوی تیک‌تاک، ورژن اصلی چینی آن Douyin و برنامه خبرخوان Toutiao است. بایت‌دنس نزدیک به ۲۰۰۰۰ کارمند برای مدیریت محتوا استخدام کرده بود تا محتواهای چینی را نظارت کنند. کار من در آنجا این بود که با استفاده از تکنولوژی کار اپراتورهایی را که مدیریت محتوا انجام می‌دادند، آسان‌تر و بهینه‌تر کنم.
🔸 پلتفرم‌های چینی که با محتوای تولیدشده از سوی کاربران سروکار دارند، بزرگترین ترس‌شان این است که نتوانند محتواهای حساس سیاسی را به موقع حذف کنند که باعث می‌شود بعدا تحت بازرسی شدید دولت قرار بگیرند. این برای شرکت‌ها مسئله مرگ و زندگی است. هر از گاهی سیستم مدیریت محتوای بایت‌دنس برای چند دقیقه پایین می‌آمد و همه عصبی می‌شدیم، چرا که نمی‌دانستیم در این بازه کوتاه چه افتضاح سیاسی‌ای ممکن است رخ بدهد.
🔸 مدیریت فضای مجازی چین دائما بخش‌نامه‌هایی به مرکز کیفیت محتوای بایت‌دنس می‌فرستاد؛ مرکزی که بر عملیات مدیریت محتوا در درون شرکت نظارت می‌کند. بعضی مواقع بیشتر از ۱۰۰ بخش‌نامه در روز می‌فرستاند. اغلب مواقع از تیم‌ها می‌خواستند تا دستورات مشخصی را در رابطه با بحث‌های روز یا قدیمی اجرا کنند و در محتواها بگردند تا ببیند کدام می‌تواند باقی بماند.
🔸 در برنامه‌های پخش زنده، صدای هر ویدئو به صورت خودکار به نوشته تبدیل می‌شود که به الگوریتم‌ها اجازه می‌دهد نوشته‌ها را با لیست بلند‌بالایی از کلمات حساس، تاریخ‌ها و اسامی مقایسه کند. همچنین این نوشته‌ها در یک مدل پردازش زبان طبیعی نیز بررسی می‌شوند. این الگوریتم‌ها در نهایت بررسی می‌کنند آیا این محتوا به اندازه‌ای خطرناک هستند که نیاز به نظارت اپراتور داشته باشند یا نه.
🔸 اگر یک کاربر به کلمه‌ای حساس اشاره کند، اپراتور کلیپ اصلی و رونوشت آن را که نشان می‌دهد کلمه حساس کجا استفاده شده دریافت می‌کند. اگر اپراتور موضوع را حساس یا نامناسب تشخیص دهد، پخش زنده را قطع و حتی حساب کاربری را مسدود یا پاک می‌کند.
🔸 نزدیک تاریخ‌های حساس سیاسی که می‌شود، مثل ۱ اکتبر (روز ملی چین)، ۱ جولای (سال‌روز تأسیس حزب کمونیست چین) یا سالگرد اتفاقات بزرگ سیاسی مثل سالگرد اعتراضات ۱۹۸۹ و سرکوب در میدان تیان‌آن‌من، مرکز کیفیت محتوا یک لیست مخصوص از عبارت‌های حساس درست می‌کند. با اینفلوئنسرها نیز به صورت ویژه برخورد می‌شود. اپراتورهایی برای مشاهده کانال اینفلوئنسرها مشخص می‌شود تا اشتباها محتوا یا کانال آنها پاک نشود. برخی از اینفلوئنسرهای بسیار پرطرفدار، خبرگزاری‌ها و سازمان‌های دولتی نیز در لیست سفید بایت‌دنس قرار دارند و آزادند هرچه می‌خواهند بگویند. البته همکاری آنها از قبل تضمین می‌شود.
🔸 وظیفه ما این بود که مطمئن شویم ناظران محتوایی در سریع‌ترین زمان ممکن «محتوای مضر و خطرناک» را پیدا کنند. وظیفه‌مان این بود که سانسور را بهینه‌تر کنیم. با کمترین تعداد آدم، بیشترین میزان تخلف از خطوط قرمز تشخیص داده شود. در زمانی که در بایت‌دنس بودم به یاد نداریم هیچ‌موقع گرفتار دردسر‌های سیاسی با دولت شده باشیم که به این معنی است که کارمان را خوب انجام دادیم.
🔸 روایت کارمند سابق شرکت ByteDacne از سانسور در اینترنت چین را که در وب‌سایت Protocol.com منتشر شده، با #ترجمه #سجاد_ریحانی در سایت روزنامه بخوانید.
@sharifdaily
❇️ همان شبی بود که دکتر لی ونلیانگ برای آخرین نفس‌هایش در اورژانس بیمارستان مرکزی ووهان تقلا می‌کرد. من هم مثل بسیاری از کاربران آنلاین دیگر بیدار مانده بودم و مدام صفحه Weiboام را رفرش می‌کردم تا خبری از حال او پیدا کنم. دکتر لی چشم‌پزشکی بود که اولین هشدار‌ها را درباره شیوع کووید-۱۹ داد و خیلی زود با تهدیدات دولت روبه‌رو و بعد هم به ویروس مبتلا شد. وقتی در جمعه، ۷ فوریه ۲۰۲۰ درگذشت، من هم مانند بسیاری دیگر از شهروندان آنلاین چینی خشم و اندوه‌ام را در مورد این اتفاقات در Weibo بیان کردم، اما خیلی زود حساب کاربری من پاک شد.
🔸 بیشتر از خشم، احساس گناه می‌کردم. در آن زمان کارمند فنی ByteDance بودم؛ جایی که در آن به توسعه ابزارها و زیرساخت‌هایی برای مدیریت محتوا کمک کرده بودم. به عبارتی دیگر، به ساختن سیستمی کمک کرده بودم که حساب‌های افرادی مانند من را سانسور می‌کرد. درمورد لی ونلیانگ بخش‌نامه مشخصی به دستم نرسیده بود، اما قطعا Weibo تنها شرکت حوزه فناوری در چین نبود که آن شب بی‌وقفه مشغول پاک کردن پست‌ها و اکانت‌ها باشد. می‌دانستم که ByteDance لشکری از ناظران محتوایی دارد که از ابزارها و الگوریتم‌هایی برای پاک کردن محتوا، هدایت روایت‌ها و تغییر خاطرات رنج و آسیبی که شیوع کووید-۱۹ بر مردم چین وارد کرده بود، استفاده می‌کنند که من به توسعه آنها کمک کرده بودم.
🔸 شرکت ByteDance یکی از بزرگترین تک‌شاخ(Unicorn)های چین و سازنده برنامه اشتراک ویدئوی تیک‌تاک، ورژن اصلی چینی آن Douyin و برنامه خبرخوان Toutiao است. بایت‌دنس نزدیک به ۲۰۰۰۰ کارمند برای مدیریت محتوا استخدام کرده بود تا محتواهای چینی را نظارت کنند. کار من در آنجا این بود که با استفاده از تکنولوژی کار اپراتورهایی را که مدیریت محتوا انجام می‌دادند، آسان‌تر و بهینه‌تر کنم.
🔸 پلتفرم‌های چینی که با محتوای تولیدشده از سوی کاربران سروکار دارند، بزرگترین ترس‌شان این است که نتوانند محتواهای حساس سیاسی را به موقع حذف کنند که باعث می‌شود بعدا تحت بازرسی شدید دولت قرار بگیرند. این برای شرکت‌ها مسئله مرگ و زندگی است. هر از گاهی سیستم مدیریت محتوای بایت‌دنس برای چند دقیقه پایین می‌آمد و همه عصبی می‌شدیم، چرا که نمی‌دانستیم در این بازه کوتاه چه افتضاح سیاسی‌ای ممکن است رخ بدهد.
🔸 مدیریت فضای مجازی چین دائما بخش‌نامه‌هایی به مرکز کیفیت محتوای بایت‌دنس می‌فرستاد؛ مرکزی که بر عملیات مدیریت محتوا در درون شرکت نظارت می‌کند. بعضی مواقع بیشتر از ۱۰۰ بخش‌نامه در روز می‌فرستاند. اغلب مواقع از تیم‌ها می‌خواستند تا دستورات مشخصی را در رابطه با بحث‌های روز یا قدیمی اجرا کنند و در محتواها بگردند تا ببیند کدام می‌تواند باقی بماند.
🔸 در برنامه‌های پخش زنده، صدای هر ویدئو به صورت خودکار به نوشته تبدیل می‌شود که به الگوریتم‌ها اجازه می‌دهد نوشته‌ها را با لیست بلند‌بالایی از کلمات حساس، تاریخ‌ها و اسامی مقایسه کند. همچنین این نوشته‌ها در یک مدل پردازش زبان طبیعی نیز بررسی می‌شوند. این الگوریتم‌ها در نهایت بررسی می‌کنند آیا این محتوا به اندازه‌ای خطرناک هستند که نیاز به نظارت اپراتور داشته باشند یا نه.
🔸 اگر یک کاربر به کلمه‌ای حساس اشاره کند، اپراتور کلیپ اصلی و رونوشت آن را که نشان می‌دهد کلمه حساس کجا استفاده شده دریافت می‌کند. اگر اپراتور موضوع را حساس یا نامناسب تشخیص دهد، پخش زنده را قطع و حتی حساب کاربری را مسدود یا پاک می‌کند.
🔸 نزدیک تاریخ‌های حساس سیاسی که می‌شود، مثل ۱ اکتبر (روز ملی چین)، ۱ جولای (سال‌روز تأسیس حزب کمونیست چین) یا سالگرد اتفاقات بزرگ سیاسی مثل سالگرد اعتراضات ۱۹۸۹ و سرکوب در میدان تیان‌آن‌من، مرکز کیفیت محتوا یک لیست مخصوص از عبارت‌های حساس درست می‌کند. با اینفلوئنسرها نیز به صورت ویژه برخورد می‌شود. اپراتورهایی برای مشاهده کانال اینفلوئنسرها مشخص می‌شود تا اشتباها محتوا یا کانال آنها پاک نشود. برخی از اینفلوئنسرهای بسیار پرطرفدار، خبرگزاری‌ها و سازمان‌های دولتی نیز در لیست سفید بایت‌دنس قرار دارند و آزادند هرچه می‌خواهند بگویند. البته همکاری آنها از قبل تضمین می‌شود.
🔸 وظیفه ما این بود که مطمئن شویم ناظران محتوایی در سریع‌ترین زمان ممکن «محتوای مضر و خطرناک» را پیدا کنند. وظیفه‌مان این بود که سانسور را بهینه‌تر کنیم. با کمترین تعداد آدم، بیشترین میزان تخلف از خطوط قرمز تشخیص داده شود. در زمانی که در بایت‌دنس بودم به یاد نداریم هیچ‌موقع گرفتار دردسر‌های سیاسی با دولت شده باشیم که به این معنی است که کارمان را خوب انجام دادیم.
🔸 روایت کارمند سابق شرکت ByteDacne از سانسور در اینترنت چین را که در وب‌سایت Protocol.com منتشر شده، با #ترجمه #سجاد_ریحانی در سایت روزنامه بخوانید.
@sharifdaily
روزنامه دانشگاه صنعتی شریف
وزارت حقیقت، نسخه ۲۰۲۰
همان شبی بود که دکتر لی ونلیانگ برای آخرین نفس‌هایش در اورژانس بیمارستان مرکزی ووهان تقلا می‌کرد. من هم مثل بسیاری از کاربران آنلاین دیگر بیدار مانده بودم و مدام صفحه Weiboام را رفرش می‌کردم تا خبری از حال او پیدا کنم. دکتر لی چشم‌پزشکی بود که اولین هشدار‌ها…
«کربن یا سیلیکون؟!»
❇️ #کرونا و رواج آموزش #مجازی، به حاشیه رفتن نسخه‌های چاپی و کاغذی را شتاب بخشید و محتواهای آموزشی چندرسانه‌ای را رواج بیشتری داد. پادکست‌ها و ویدئوکست‌های رنگ‌ووارنگ نیز به نظر میرسد گوی سبقت را از کتاب‌ها ربوده‌اند و توجه و رغبت بیشتری را به سوی خودشان کشیده‌اند.
🔸 نائومی بارون، استاد بازنشسته زبان‌شناسی دانشگاه امریکن، در مقاله‌ای که در وب‌سایت The Conversation نوشته، با استناد به تحقیق‌های مختلف مقایسه‌ای کرده بین یادگیری از روی خواندن نسخه‌های کاغذی و یادگیری با استفاده از ابزارهای گوناگون الکترونیکی.
🔸 او در کتاب «جدیدا چگونه کتاب می‌خوانیم؟» توضیح می‌دهد که در بیشتر موارد خواندن نسخه‌های چاپی و کاغذی یادگیری بهتر و موثرتر و پایدارتری را نتیجه می‌دهد و محتواهای دیجیتال دارای ویژگی‌ها و شیوه‌های مشترکی در نحوه استفاده کاربر هستند که یادگیری را محدود می‌کند. بخشی از این تفاوت بین خواندن چاپی و دیجیتالی به ویژگی‌های فیزیکی کاغذ مربوط می‌شود. هنگام خواندن نسخه کاغذی یک شیء روی دستان‌تان است و کنارش جغرافیای تصویری صفحات مختلف روبه‌رویتان. خیلی از اوقات افراد مطلبی را که می‌خوانند، در حافظه‌شان با اینکه چه مقدار از کتاب را جلو رفته‌اند، یا جایی که آن را در صفحه دیده‌اند، مرتبط می‌کنند.
🔸 از سوی دیگر افراد با ذهنیتی که برای شبکه‌های اجتماعی مرسوم تنظیم شده، به سراغ محتواهای دیجیتالی می‌روند و تلاش ذهنی کمتری برای خواندن محتوای دیجیتال نسبت به محتوای چاپی اختصاص می‌دهند و دید سطحی‌تری نسبت به آنها دارند؛ چرا که محتوای دیجیتال را بیشتر مرتبط با سرگرمی می‌دانند تا آموزش و یادگیری.
🔸 تمرکز کمتر و تمایل به انجام چندکار هم‌زمان، فقدان یک نقطه فیزیکی ثابت برای ارجاع، کاهش استفاده از حاشیه‌نویسی‌ها و بازبینی کمتر مطالبی که قبلا بیان شده، از جمله دلایلی‌ست که یادگیری از روی محتواهای دیجیتالی را نسبت به خواندن نسخه‌های کاغذی و چاپی در رده پایین‌تری قرار می‌دهد.
🔸 ترجمه #سجاد_ریحانی از این مقاله را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.
▫️پی‌نوشت: امشب آخرین مهلت خرید کتاب از #نمایشگاه_کتاب (البته به صورت مجازی) است.
@sharifdaily
❇️ #کرونا و رواج آموزش #مجازی، به حاشیه رفتن نسخه‌های چاپی و کاغذی را شتاب بخشید و محتواهای آموزشی چندرسانه‌ای را رواج بیشتری داد. پادکست‌ها و ویدئوکست‌های رنگ‌ووارنگ نیز به نظر میرسد گوی سبقت را از کتاب‌ها ربوده‌اند و توجه و رغبت بیشتری را به سوی خودشان کشیده‌اند.
🔸 نائومی بارون، استاد بازنشسته زبان‌شناسی دانشگاه امریکن، در مقاله‌ای که در وب‌سایت The Conversation نوشته، با استناد به تحقیق‌های مختلف مقایسه‌ای کرده بین یادگیری از روی خواندن نسخه‌های کاغذی و یادگیری با استفاده از ابزارهای گوناگون الکترونیکی.
🔸 او در کتاب «جدیدا چگونه کتاب می‌خوانیم؟» توضیح می‌دهد که در بیشتر موارد خواندن نسخه‌های چاپی و کاغذی یادگیری بهتر و موثرتر و پایدارتری را نتیجه می‌دهد و محتواهای دیجیتال دارای ویژگی‌ها و شیوه‌های مشترکی در نحوه استفاده کاربر هستند که یادگیری را محدود می‌کند. بخشی از این تفاوت بین خواندن چاپی و دیجیتالی به ویژگی‌های فیزیکی کاغذ مربوط می‌شود. هنگام خواندن نسخه کاغذی یک شیء روی دستان‌تان است و کنارش جغرافیای تصویری صفحات مختلف روبه‌رویتان. خیلی از اوقات افراد مطلبی را که می‌خوانند، در حافظه‌شان با اینکه چه مقدار از کتاب را جلو رفته‌اند، یا جایی که آن را در صفحه دیده‌اند، مرتبط می‌کنند.
🔸 از سوی دیگر افراد با ذهنیتی که برای شبکه‌های اجتماعی مرسوم تنظیم شده، به سراغ محتواهای دیجیتالی می‌روند و تلاش ذهنی کمتری برای خواندن محتوای دیجیتال نسبت به محتوای چاپی اختصاص می‌دهند و دید سطحی‌تری نسبت به آنها دارند؛ چرا که محتوای دیجیتال را بیشتر مرتبط با سرگرمی می‌دانند تا آموزش و یادگیری.
🔸 تمرکز کمتر و تمایل به انجام چندکار هم‌زمان، فقدان یک نقطه فیزیکی ثابت برای ارجاع، کاهش استفاده از حاشیه‌نویسی‌ها و بازبینی کمتر مطالبی که قبلا بیان شده، از جمله دلایلی‌ست که یادگیری از روی محتواهای دیجیتالی را نسبت به خواندن نسخه‌های کاغذی و چاپی در رده پایین‌تری قرار می‌دهد.
🔸 ترجمه #سجاد_ریحانی از این مقاله را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.
▫️پی‌نوشت: امشب آخرین مهلت خرید کتاب از #نمایشگاه_کتاب (البته به صورت مجازی) است.
@sharifdaily
روزنامه دانشگاه صنعتی شریف
کربن یا سیلیکون؟!
در دوران همه‌گیری بسیاری از استادها نسخه‌های چاپی را رها کردند و سراغ نسخه‌های دیجیتالی و محتواهای چندرسانه‌ای رفتند. پروفسور نائومی بارون به عنوان یک استاد زبان‌شناسی، روی تأثیرات ارتباطات الکترونیکی بر یادگیری در مقایسه با روش سنتی چاپی تحقیق می‌کند؛ آیا…