«تواضع، تفکر و تبسم»
❇️ درباره او آنچه به صورت خاصی مرا تحت تأثیر قرار داد این بود که خودش را خیلی دست بالا نمی‌گرفت و همیشه همه چیز را در پهنه‌ای وسیع‌تر می‌دید. اولین کتابی که به من داد، شور زندگی، درباره زندگی وینسنت ون‌گوگ بود. مریم گفت این کتاب هیجانش درباره کار و زندگی به صورت کلی را توصیف می‌کند. توانایی بزرگ وی، تمرکز درونی بر آنچه می‌خواست به‌دست آورد، نگران عقاید دیگران نبودن و فقط لذت بردن از فرآیند تفکر و ادراک بود. باور دارم که او شغلش را به جای علم، بخشی از هنر می‌دانست. وی چندان با کاربردهای کارهایش در زندگی واقعی تحت تأثیر قرار نمی‌گرفت و روش خودش را برای درک فضاهای مجرد رویه‌هایی که پس‌زمینه کارهایش را شکل می‌دادند داشت. او همچنین هیچ علاقه‌ای به جوایز و شهرت دنیوی نداشت. فکر می‌کنم حتی کنفرانس‌ها اولویت خیلی بالایی برایش نداشتند. در عوض مریم تماس نزدیک با تعداد کمی از همکاران و سپری کردن ساعاتی در سکوت همراه با اندیشیدن به همراه یک خودکار و یک صفحه بزرگ کاغذ – به اندازه کافی بزرگ برای مسئله‌هایی به بزرگی آنچه وی بر روی آنها کار می‌کرد – را ترجیح می‌داد.
🔸 دیروز سومین سالگرد درگذشت #مریم_میرزاخانی بود؛ بانوی ریاضی‌دان ایرانی که به عنوان تنها برنده زن جایزه فیلدز شناخته می‌شود و در ۲۳ تیر سال ۹۶ در اثر ابتلا به سرطان درگذشت.
🔸 #یان_وندراک، همسر میرزاخانی و دانش‌یار ریاضی دانشگاه استنفورد در یادداشتی که برای بولتن انجمن ریاضی آمریکا نوشته، کمی از میرزاخانی و زندگی مشترکش با او گفته است. ترجمه #بهنام_هاشمی از این یادداشت را می‌توانید در سایت روزنامه بخوانید.
🔸 شماره ۷۲۵ روزنامه ویژه‌نامه‌ای برای درگذشت میرزاخانی بود. این ویژه‌نامه از اینجا قابل دسترسی‌ست.
@sharifdaily
❇️ درباره او آنچه به صورت خاصی مرا تحت تأثیر قرار داد این بود که خودش را خیلی دست بالا نمی‌گرفت و همیشه همه چیز را در پهنه‌ای وسیع‌تر می‌دید. اولین کتابی که به من داد، شور زندگی، درباره زندگی وینسنت ون‌گوگ بود. مریم گفت این کتاب هیجانش درباره کار و زندگی به صورت کلی را توصیف می‌کند. توانایی بزرگ وی، تمرکز درونی بر آنچه می‌خواست به‌دست آورد، نگران عقاید دیگران نبودن و فقط لذت بردن از فرآیند تفکر و ادراک بود. باور دارم که او شغلش را به جای علم، بخشی از هنر می‌دانست. وی چندان با کاربردهای کارهایش در زندگی واقعی تحت تأثیر قرار نمی‌گرفت و روش خودش را برای درک فضاهای مجرد رویه‌هایی که پس‌زمینه کارهایش را شکل می‌دادند داشت. او همچنین هیچ علاقه‌ای به جوایز و شهرت دنیوی نداشت. فکر می‌کنم حتی کنفرانس‌ها اولویت خیلی بالایی برایش نداشتند. در عوض مریم تماس نزدیک با تعداد کمی از همکاران و سپری کردن ساعاتی در سکوت همراه با اندیشیدن به همراه یک خودکار و یک صفحه بزرگ کاغذ – به اندازه کافی بزرگ برای مسئله‌هایی به بزرگی آنچه وی بر روی آنها کار می‌کرد – را ترجیح می‌داد.
🔸 دیروز سومین سالگرد درگذشت #مریم_میرزاخانی بود؛ بانوی ریاضی‌دان ایرانی که به عنوان تنها برنده زن جایزه فیلدز شناخته می‌شود و در ۲۳ تیر سال ۹۶ در اثر ابتلا به سرطان درگذشت.
🔸 #یان_وندراک، همسر میرزاخانی و دانش‌یار ریاضی دانشگاه استنفورد در یادداشتی که برای بولتن انجمن ریاضی آمریکا نوشته، کمی از میرزاخانی و زندگی مشترکش با او گفته است. ترجمه #بهنام_هاشمی از این یادداشت را می‌توانید در سایت روزنامه بخوانید.
🔸 شماره ۷۲۵ روزنامه ویژه‌نامه‌ای برای درگذشت میرزاخانی بود. این ویژه‌نامه از اینجا قابل دسترسی‌ست.
@sharifdaily
روزنامه دانشگاه صنعتی شریف
تواضع، تفکر و تبسم
مریم میرزاخانی برای من بسیار بیشتر از چهره عمومی‌اش – یک ابرریاضی‌دان، نمادی برای بانوان در علم و مایه افتخار کشورش – بود. هنوز هم پذیرش آنچه اتفاق افتاد و نوشتن درباره او به نحوی که خاطرات شخصی‌ام را با تصویری که وی در صحنه جهانی به‌دست آورد تطبیق دهد، دشوار…
«تواضع، تفکر و تبسم»
❇️ درباره او آنچه به صورت خاصی مرا تحت تأثیر قرار داد این بود که خودش را خیلی دست بالا نمی‌گرفت و همیشه همه چیز را در پهنه‌ای وسیع‌تر می‌دید. اولین کتابی که به من داد، شور زندگی، درباره زندگی وینسنت ون‌گوگ بود. مریم گفت این کتاب هیجانش درباره کار و زندگی به صورت کلی را توصیف می‌کند. توانایی بزرگ وی، تمرکز درونی بر آنچه می‌خواست به‌دست آورد، نگران عقاید دیگران نبودن و فقط لذت بردن از فرآیند تفکر و ادراک بود. باور دارم که او شغلش را به جای علم، بخشی از هنر می‌دانست. وی چندان با کاربردهای کارهایش در زندگی واقعی تحت تأثیر قرار نمی‌گرفت و روش خودش را برای درک فضاهای مجرد رویه‌هایی که پس‌زمینه کارهایش را شکل می‌دادند داشت. او همچنین هیچ علاقه‌ای به جوایز و شهرت دنیوی نداشت. فکر می‌کنم حتی کنفرانس‌ها اولویت خیلی بالایی برایش نداشتند. در عوض مریم تماس نزدیک با تعداد کمی از همکاران و سپری کردن ساعاتی در سکوت همراه با اندیشیدن به همراه یک خودکار و یک صفحه بزرگ کاغذ – به اندازه کافی بزرگ برای مسئله‌هایی به بزرگی آنچه وی بر روی آنها کار می‌کرد – را ترجیح می‌داد.
🔸 دیروز چهارمین سالگرد درگذشت #مریم_میرزاخانی بود؛ بانوی ریاضی‌دان ایرانی که به عنوان تنها برنده زن جایزه فیلدز شناخته می‌شود و در ۲۳ تیر سال ۹۶ در اثر ابتلا به سرطان درگذشت.
🔸 #یان_وندراک، همسر میرزاخانی و دانش‌یار ریاضی دانشگاه استنفورد در یادداشتی که برای بولتن انجمن ریاضی آمریکا نوشته، کمی از میرزاخانی و زندگی مشترکش با او گفته است. ترجمه #بهنام_هاشمی از این یادداشت را می‌توانید در سایت روزنامه بخوانید.
🔸 شماره ۷۲۵ روزنامه ویژه‌نامه‌ای برای درگذشت میرزاخانی بود. این ویژه‌نامه از اینجا قابل دسترسی‌ست.
@sharifdaily
❇️ درباره او آنچه به صورت خاصی مرا تحت تأثیر قرار داد این بود که خودش را خیلی دست بالا نمی‌گرفت و همیشه همه چیز را در پهنه‌ای وسیع‌تر می‌دید. اولین کتابی که به من داد، شور زندگی، درباره زندگی وینسنت ون‌گوگ بود. مریم گفت این کتاب هیجانش درباره کار و زندگی به صورت کلی را توصیف می‌کند. توانایی بزرگ وی، تمرکز درونی بر آنچه می‌خواست به‌دست آورد، نگران عقاید دیگران نبودن و فقط لذت بردن از فرآیند تفکر و ادراک بود. باور دارم که او شغلش را به جای علم، بخشی از هنر می‌دانست. وی چندان با کاربردهای کارهایش در زندگی واقعی تحت تأثیر قرار نمی‌گرفت و روش خودش را برای درک فضاهای مجرد رویه‌هایی که پس‌زمینه کارهایش را شکل می‌دادند داشت. او همچنین هیچ علاقه‌ای به جوایز و شهرت دنیوی نداشت. فکر می‌کنم حتی کنفرانس‌ها اولویت خیلی بالایی برایش نداشتند. در عوض مریم تماس نزدیک با تعداد کمی از همکاران و سپری کردن ساعاتی در سکوت همراه با اندیشیدن به همراه یک خودکار و یک صفحه بزرگ کاغذ – به اندازه کافی بزرگ برای مسئله‌هایی به بزرگی آنچه وی بر روی آنها کار می‌کرد – را ترجیح می‌داد.
🔸 دیروز چهارمین سالگرد درگذشت #مریم_میرزاخانی بود؛ بانوی ریاضی‌دان ایرانی که به عنوان تنها برنده زن جایزه فیلدز شناخته می‌شود و در ۲۳ تیر سال ۹۶ در اثر ابتلا به سرطان درگذشت.
🔸 #یان_وندراک، همسر میرزاخانی و دانش‌یار ریاضی دانشگاه استنفورد در یادداشتی که برای بولتن انجمن ریاضی آمریکا نوشته، کمی از میرزاخانی و زندگی مشترکش با او گفته است. ترجمه #بهنام_هاشمی از این یادداشت را می‌توانید در سایت روزنامه بخوانید.
🔸 شماره ۷۲۵ روزنامه ویژه‌نامه‌ای برای درگذشت میرزاخانی بود. این ویژه‌نامه از اینجا قابل دسترسی‌ست.
@sharifdaily
روزنامه دانشگاه صنعتی شریف
تواضع، تفکر و تبسم
مریم میرزاخانی برای من بسیار بیشتر از چهره عمومی‌اش – یک ابرریاضی‌دان، نمادی برای بانوان در علم و مایه افتخار کشورش – بود. هنوز هم پذیرش آنچه اتفاق افتاد و نوشتن درباره او به نحوی که خاطرات شخصی‌ام را با تصویری که وی در صحنه جهانی به‌دست آورد تطبیق دهد، دشوار…
«بانوی متواضع ریاضیات»
❇️ ۲۲ اردیبهشت (۱۲ می) سال‌روز تولد #مریم_میرزاخانی است؛ ریاضی‌دان فقید ایرانی و برنده جایزه فیلدز است که ۲۳ تیر ۱۳۹۶ و در سن ۴۰ سالگی بر اثر سرطان درگذشت. سال‌روز تولد میرزاخانی از سوی اتحادیه بین‌المللی انجمن‌های ریاضی جهان به عنوان روز جهانی زن در ریاضیات نام‌گذاری شده است.
🔸 #یان_وندراک، همسر میرزاخانی و دانش‌یار ریاضی دانشگاه استنفورد در یادداشتی که برای بولتن انجمن ریاضی آمریکا نوشته بود، کمی از میرزاخانی و زندگی مشترکش با او گفته است. ترجمه #بهنام_هاشمی از این یادداشت را می‌توانید در سایت روزنامه بخوانید.
🔸 دکتر #یحیی_تابش، استاد بازنشسته و رئیس سابق دانشکده #ریاضی نیز خاطراتی از #مریم_میرزاخانی را در شماره پاییز سال گذشته فصلنامه معرفی و نقد کتاب تهران ذکر کرده است. این خاطرات را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید. خلاصه این خاطرات نیز در صفحه توییتر دانشگاه منتشر شده است.
📷 کتابخانه دانشکده علوم #ریاضی که به نام مریم میرزاخانی نام‌گذاری شده است.
@sharifdaily
❇️ ۲۲ اردیبهشت (۱۲ می) سال‌روز تولد #مریم_میرزاخانی است؛ ریاضی‌دان فقید ایرانی و برنده جایزه فیلدز است که ۲۳ تیر ۱۳۹۶ و در سن ۴۰ سالگی بر اثر سرطان درگذشت. سال‌روز تولد میرزاخانی از سوی اتحادیه بین‌المللی انجمن‌های ریاضی جهان به عنوان روز جهانی زن در ریاضیات نام‌گذاری شده است.
🔸 #یان_وندراک، همسر میرزاخانی و دانش‌یار ریاضی دانشگاه استنفورد در یادداشتی که برای بولتن انجمن ریاضی آمریکا نوشته بود، کمی از میرزاخانی و زندگی مشترکش با او گفته است. ترجمه #بهنام_هاشمی از این یادداشت را می‌توانید در سایت روزنامه بخوانید.
🔸 دکتر #یحیی_تابش، استاد بازنشسته و رئیس سابق دانشکده #ریاضی نیز خاطراتی از #مریم_میرزاخانی را در شماره پاییز سال گذشته فصلنامه معرفی و نقد کتاب تهران ذکر کرده است. این خاطرات را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید. خلاصه این خاطرات نیز در صفحه توییتر دانشگاه منتشر شده است.
📷 کتابخانه دانشکده علوم #ریاضی که به نام مریم میرزاخانی نام‌گذاری شده است.
@sharifdaily