«خیلی از ماها اشتباهی هستیم»

❇️ نزدیک عید بود و من به شدت درگیر میان‌ترم و پروژه و کد زدن بودم. هم­چنین قرار بود که متنی را برای شماره نوروز روزنامه دانشگاه آماده کنم. من همیشه قلم روانی برای نوشتن داشتم، اما آن شب وقتی بعد از ساعت‌ها سر و کله زدن با کد تصمیم به نوشتن متن روزنامه گرفتم، انگار ذهنم مثل کاغذ رو‌به‌رویم تهی بود. آن شب ۵ ساعت برای نوشتن متن وقت گذاشتم، ولی در نهایت هرچه تلاش کردم، نتوانستم متنی بنویسم و آنجا بود که فهمیدم فضای ذهنی مهندسی و فضای ذهنی ادبیات صرفا تفاوت ندارند، بلکه گاها متضادند. تا آن شب ذهنم به هیچ عنوان گزینه برگشت به ایران را نمی‌پذیرفت، چون من ۲۰ و خرده­‌ای سال از زندگی‌ام را صرف مسیری کرده بودم که مسیر موفقیت دانسته می‌­شد و هزینه‌های کمی در این مسیر نداده بودم، اما آن شب وقتی برای اولین بار گزینه برگشت به ایران به ذهنم خطور کرد، با خودم گفتم: «واقعا چه چیزی من را به این مسیر و این­جا بند می‌زند؟» البته که معضل سربازی یک بند واقعی‌ست، اما شاید مشکل اصلی این بود که تا آن موقع گزینه رها کردن و برگشتن اصلا برایم مطرح نبود و زمانی که این گزینه وارد ذهنم شد، شاید در کمتر از ۵ ثانیه تصمیمم برای بازگشت را گرفتم.

🔸 تابستان پارسال #صالح_رستمی گفت‌وگویی اینستاگرامی با #محمد_جوانمرد داشت و درباره انتخاب‌هایی که کرده و مسیرهایی که رفته از او پرسید. این گفت‌وگو را در صفحه اینستاگرام روزنامه و در لینک‌های زیر می‌توانید ببینید.

▫️قسمت اول
▫️قسمت دوم

🔸 #زینب_پرویزی هم خلاصه‌ای از این گفت‌‌وگو را تنظیم کرده که به بهانه انتشار نخستین کتاب شعر جوانمرد تصمیم به انتشارش گرفتیم. خلاصه گفت‌وگو با جوانمرد را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۸۰ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ فرصتی برای بازنویسی فرهنگی (#سرمقاله/ #عرفان_استقامت)
◀️ کارگاه خانگی/ اجرای طرح درس جدید کارگاه عمومی در دوران آموزش مجازی (#پرونده/ ص۴)
◀️ پای استدلالیان چوبین نبود/ دهمین دوره مسابقات مناظره دانشجویی (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (ص۲)
◀️ دیداری که قرار است تکرار شود/ نشست مجازی رئیس و جمعی از مدیران و معاونان دانشگاه با دانشجوها (#گزارش/ ص۳)
◀️ چمدان مهاجر جا ندارد/ هویت‌های جعلی پشت مرز جا می‌مانند #روی_خط_خارج (#حسین_فیروز/ ص۵)
◀️ علم را به بازی بگیر #مرغ_همسایه (#فاطمه_خسروی/ ص۵)
◀️ دهه عطف/ آموزش عالی ایران در دهه چهل #سده‌خوانی (#محمد_ملانوری/ ص۶و۷)
◀️ سوزن علیت در انبار کاه هم‌بستگی/ مروری بر کارهای جاشوا انگریست و گویدو آیمبنز به بهانه نوبل اقتصاد ۲۰۲۱ #اقتصاد_و_کسب‌وکار (#محمدجواد_دشتی‌منش/ ص۸)
◀️ افزایش حداقل دستمزد عامل بی‌کاری نیست/ چرا دیوید کارد نوبل اقتصاد ۲۰۲۱ را برد؟ #اقتصاد_و_کسب‌وکار (#محمدمهدی_جعفری/ ص۹)
◀️ زیبای پنهان/ گفت‌وگو با سیدامیر سادات‌موسوی درباره سفر به افغانستان #گفت‌وگو (#زینب_پرویزی/ ص۱۰)
◀️ #هزارقلم (ص۱۱)
◀️ معدن طلای المپیاد فیزیک/ (#مردمان_شریف/ ص۱۱)
◀️ مهاجرت در الف‌صفر/ #وصله‌پینه (#امیرمحمد_طهماسبی/ ص۱۲)
◀️ #استاد_شریف_ما (ص۱۲)

t.me/sharifdaily/8865

@sharifdaily

«ابتکار خوب دانشکده شیمی برای ورودی‌ها»

#زینب_پرویزی

❇️ چهارشنبه هفته گذشته، ۲۴ آذر بچه‌های ورودی ۱۴۰۰ دانشکده #شیمی در برنامه‌ای یک‌ روزه به دانشگاه آمدند تا شریف را کمی نزدیک‌تر از اسمی بالای صفحه کلاس‌های مجازی و استادها را در قابی غیر از لپ‌تاپ ببینند.

🔸 این برنامه از ساعت ۹ صبح و با صرف صبحانه در کنار استادان دانشکده و معاون فرهنگی اجتماعی دانشگاه، دکتر #فخارزاده آغاز شد. در ادامه مراسمی با حضور استادهای دانشکده و سخنرانی دکتر #باقرزاده، معاون آموزشی دانشکده شیمی در سالن جابر برقرار بود که در آن فعالیت‌های مختلف دانشجویی دانشگاه به ورودی‌ها معرفی شد و بعد از آن هم دانشجوها به بازدید از دانشکده‌های دیگر و اماکن مختلف قدیمی و جدید دانشگاه، مانند ساختمان جدید آموزش، ساختمان ابن‌سینا، مجتمع فناوری شریف، جکوز و سلف پرداختند.

🔸در وعده ناهار، دانشجوها توفیق چشیدن طعم جوجه‌کباب سلف دانشگاه را داشتند و بعد از آن نیز برای میان‌وعده، بساط منقل و آتش به پا کرده و در کنار استادها بلال کبابی خوردند.

🔸برنامه بعدی دانشکده‌گردی و آشنایی با قسمت‌های مختلف دانشکده و آزمایشگاه‌های گوناگون آن بود. درنهایت نیز با پذیرایی به وسیله چای و قهوه و شیرینی و گرفتن هدیه یادبودی از دانشکده، اولین تجربه حضور ورودی‌های ۱۴۰۰ دانشکده شیمی در دانشگاه به پایان رسید. البته بچه‌های ساکن شهرهایی غیر از تهران شانس حضور در خوابگاه به مدت ۲ شب و ۳ روز را هم داشتند تا هرچند اندک و کوتاه، تجربه زندگی دانشجویی‌شان کامل‌تر شود.

t.me/sharifdaily/8929

@sharifdaily

«زلزله و دیگر هیچ»

❇️ چهارشنبه، ۲۹ آذر ساعت ۲۳:۲۷ زلزله‌ای با قدرت ۵.۲ ریشتر تهران را لرزاند؛ زلزله‌ای که دانشجوهای خوابگاهی را در یکی مانده به طولانی‌ترین شب سال از اتاق‌های گرم‌شان به حیاط خوابگاه کشاند تا شب‌شان را زیر آسمان دودی تهران صبح کنند.

🔸 زلزله اردیبهشت ۹۹ در دماوند بهانه‌ای شد تا با دکتر #مهدی_زارع، استاد پژوهشگاه زلزله‌شناسی ایران در صفحه اینستاگرام روزنامه گفت‌وگویی داشته باشیم و درباره زلزله تهران حرف بزنیم؛ تهرانی که به خاطر تراکم بالای جمعیت، وجود مراکز مهم دولتی، دانشگاهی و صنعتی و وجود بافت قدیمی و سازه‌های ناایمن در صورت وقوع زلزله شرایط بحرانی‌تری نسبت به دیگر استان‌های کشور خواهد داشت. از زارع به صورت خاص پرسیدیم زلزله برای دانشگاه شریف چقدر خطر دارد و نگاه ما به زلزله چقدر درست است؟

🔸 خلاصه‌ای از این گفت‌وگو به قلم #زینب_پرویزی را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید. گزارشی از زلزله سال ۹۶ در شریف و خوابگاه‌هایش هم در شماره ۷۴۹ روزنامه برای خواندن در دسترس است.

@sharifdaily

«زیبای پنهان»

❇️ مشکلات اقتصادی، هجوم مردم به سمت مرزها و فرار از کشور و یأس و ناامیدی مردم موضوعاتی‌ست که طالب‌ها هم به صراحت به آنها اذعان دارند، اما راه‌حلی برای بهبود آن نمی‌شناسند. طالب‌ها مردهای جنگجویی هستند که شاید تنها کاری که خیلی خوب بلدند پاسبانی‌ست، اما نیروی متخصصی که بتواند کشور را اداره کند، در اختیار آنها نیست. نیروهای متخصصی هم که قبلا در بدنه حکومت کار می‌کردند، یا فرار کرده‌اند و یا دیگر تمایلی به همکاری با طالبان ندارند. همچنین طالبان با کنار گذاشتن بانوان از عرصه اشتغال، عملا بخش دیگری از نیروی کار را هم از دست داده است.

🔸 در نهایت آنچه در افغانستان مهم است، انسان‌ها هستند؛ افراد ضعیف و گرسنه‌ای که ترکش‌های جنگ، تحریم اقتصادی و فشارهای بین‌المللی اول از همه سینه آن‌ها را نشانه می‌گیرد. شرایط امروز افغانستان نه ربطی به اسلام دارد و نه به قوم پشتون مربوط است، مسئله طالبانی‌ست که با دست‌مایه قرار دادن اسلام می‌خواهد زور بگوید. واقعیت افغانستان معماری خیره‌کننده‌اش و مردم مهربان، خونگرم و مهمان‌نوازش است که در زیر چهره خشن، جنگ‌جویانه و تفنگ به دست طالبان پنهان شده است.

🔸 #سیدامیر_سادات‌موسوی که ید طولایی در سفر به کشورهای مختلف و جهان‌گردی دارد، این بار در یکی از حساس‌ترین برهه‌های تاریخ افغانستان تصمیم به سفر به همسایه شرقی ایران گرفت. سه‌شنبه‌شب، ۱۸ آبان در صفحه اینستاگرام روزنامه حدود یک ساعتی میزبان سیدامیر بودیم تا روایتش از سفر به #افغانستان در دوره دوم سلطه طالبان بر این کشور را بشنویم.

🔸 خلاصه این #گفت‌وگو را به قلم #زینب_پرویزی در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید؛ دیده‌ها و شنیده‌ها و تجربیات و برداشت‌های فارغ‌التحصیل فیزیک شریف در ۳۰ روزی که مهمان مردم این کشور بوده است. فیلم این گفت‌وگو هم از اینجا در دسترس است.

@sharifdaily

«که آخری بود آخر شبان یلدا را»

❇️ یلدای ۱۴۰۰ قبل از خوش‌اقبالی ایرانی‌ها افتاد در زمانی که موج پنجم کرونا دیگر محلی از اعراب نداشت و موج ششم هم خودی نشان نداده بود، به همین خاطر گروه‌های مختلف دانشگاه بعد از یک سال وقفه برنامه‌های مفصلی برای یلدا در نظر گرفتند که خیلی از این برنامه‌ها هم حضوری بود و بهانه‌ای برای دور هم جمع شدن بعد از دو سال.

🔸 سراغ دانشکده‌ها و گروه‌های مختلف رفتیم تا ببینیم یلداهای ۱۴۰۰شان چه شکلی بوده؛ دانشکده‌های مدیریت و اقتصاد، برق، هوافضا، علوم ریاضی، مهندسی شیمی و نفت، عمران، کامپیوتر، مکانیک، فیزیک و مواد و خیریه فردای سبز، خیریه هیئت الزهراء (س) کانون موسیقی و گروه کوه.

🔸 گزارش #زینب_پرویزی از جشن‌های یلدای دانشگاه را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۸۵ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ پارکینگ کمی بالاتر است (#سرمقاله/ #محمدجواد_شاکر)
◀️ کارز اوت (CARS OUT)/ با اجرای آیین‌نامه تردد اتومبیل و پارکینگ، دانشگاه خالی از ماشین شد (#گزارش_تصویری/ ص۴)
◀️ چند می‌گیری پاس شم؟/ نگاهی به مبالغ ردوبدل‌شده در بازار تقلب امتحانات (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (ص۲)
◀️ امتحان با طعم ۵۰۲ (#ذره‌بین/ ص۲)
◀️ نیم‌نگاهی به آخر خط، در اول خط/ گزارشی از اردوی خط فناوری #گزارش (#عرفان_مظفری/ ص۳)
◀️ که آخری بود آخر شبان یلدا را/ یلداهای دانشگاه، پس از یک سال وقفه #گزارش (#زینب_پرویزی/ ص۵)
◀️ می‌روی و گریه می‌آید مرا/ پنل تخصصی پارک علم‌وفناوری شریف با موضوع اکوسیستم نوآوری و چالش‌های منابع انسانی در دهه پیش رو (#اقتصاد_و_کسب‌وکار/ ص۶)
◀️ فرار از قفس شهر/ #گفت‌وگو با محمدعلی اسماعیل‌زاده (#زینب_پرویزی/ ص۷)
◀️ ما می‌رویم دوباره #وصله‌پینه (#مهندس_اثبات/ ص۸)
◀️ #مادر_شریف_من (ص۸)

t.me/sharifdaily/9241

@sharifdaily

«فرار از قفس شهر»

❇️ بزرگ‌ترین ذهنیت اشتباه درمورد زندگی در روستا این است که مردم تصور می‌کنند امکانات رفاهی روستا نسبت به شهر عقب‌تر است، اما باید گفت که از لحاظ امکانات اولیه مثل آب و برق و گاز روستا همانند شهر است و تفاوتی ندارد. اینترنت در روستا بعضا از شهرهای بزرگ بهتر است، زیرا در سال‌های گذشته زیرساخت‌ها توسعه یافته و از طرفی تعداد سرویس‌گیرنده در روستا نسبت به شهر کمتر است، بنابراین سرعت اینترنت از شهرهای بزرگ وضعیت بهتری دارد. وضعیت فروشگاه‌ها و مراکز خرید با شهر برابری می‌کند و برای خریدهای روزمره نیازی به رفتن به شهر حس نمی‌شود. همچنین از لحاظ آموزش، در روستاها بعضا معلمان دل‌سوزتر و مدارس بهتری از شهر پیدا می‌شود. علاوه بر این‌ها زندگی در کنار مردم روستا که فرهنگ‌ بسیار غنی و خوبی دارند بسیار راحت‌تر از زندگی در کنار مردم شهری‌ست که هر روز را با استرس و فشارهای فراوان شب می‌کنند. مردم روستا حال دل‌هایشان بهتر است و ارتباطات دوستانه‌تر و صمیمی‌تری را با دیگران برقرار می‌کنند.

🔸 مانع بزرگی که تا مدت‌ها بر سر راه ما بود، موانع ذهنی اطرافیان بود که گمان می‌کردند با مهاجرت به روستا آینده تحصیلی فرزندان‌مان و آینده شغلی خودمان را نابود خواهیم کرد، درحالی‌که بچه‌هایی که در روستا بزرگ می‌شوند، فکر بازتر و توانمندی‌های توسعه‌یافته‌تری از کودکانی که در شهر بزرگ می‌شوند دارند. با تمام امکاناتی که می‌توان برای کودکان در شهر تأمین کرد اما درنهایت، شهر قفسی‌ست که امکان تجربه را از کودکان می‌گیرد و دید آن‌ها نسبت به جهان را محدود نگه می‌دارد. همچنین ازلحاظ موقعیت شغلی، در حال حاضر نسبت به قبل پیشرفت داشتیم و درنهایت کیفیت زندگی‌مان از هر جهت نسبت به گذشته بهتر شده است.

🔸 #محمدعلی_اسماعیل‌زاده، فارغ‌التحصیل سال ۱۳۸۶ رشته MBA شریف است که کارنامه پرباری از کار در صنعت و دانشگاه تا فعالیت در فضای استارت‌آپی و برگزاری دوره‌های مختلف آموزشی دارد، اما آنچه زندگی او را از دیگران متمایز می‌کند، آن است که در روزگاری که افراد زیادی به سودای پیشرفت و رسیدن به موقعیت‌های بهتر، از روستاها به شهرها و از شهرهای کوچک به تهران و دیگر شهرهای بزرگ مهاجرت می‌کنند، او سادگی و آرامش زندگی در روستا را به امکانات تهران ترجیح داده و در سال ۱۳۹۶ به همراه خانواده از تهران به روستای آهکلان شهرستان ماسال مهاجرت کرده است.

🔸 مرداد سال قبل در صفحه اینستاگرام روزنامه گفت‌وگویی با اسماعیل‌زاده درباره تجربه مهاجرتش به روستا داشتیم. خلاصه‌ای از این گفت‌وگو به قلم #زینب_پرویزی را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید. فیلم این گفت‌وگو هم در صفحه اینستاگرام روزنامه در دسترس است.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۸۶ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ فاتحه‌ای بر گور کلمه (#سرمقاله/ #صالح_رستمی)
◀️ ترم‌ایناتور: روز واحدخیز/ داستان یک سایت محبوب #پرونده (#زینب_پرویزی/ ص۴)
◀️ تنها، تاریک و سرگردان/ ‌کشف سیاه‌چاله‌ای تنها و سرگردان در کهکشان راه شیری با همکاری استاد و فارغ‌التحصیل دانشکده فیزیک #گزارش (#فاطمه_خسروی/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (ص۲)
◀️ نه اولین میزبانی، نه آخرینش/ ‌‌‌‌قوی‌ترین مردان ایران در شریف (#گزارش/ ص۳)
◀️ تحریم از بیرون، تحریم از درون #ذره‌بین (#سید_ابوالفضل_ابراهیمی/ ص۳)
◀️ ‌تغییر در اقلیم، تغییر در اقتصاد/ تغییر اقلیم برای اقتصاددان‌ها چقدر آب می‌خورد؟ #محیط_زیست (#رضا_جمشیدی/ ص۵)
◀️ نوآوری راه خودش را می‌رود/ ‌روی و گریه می‌آید مرا/ پنل تخصصی پارک علم‌وفناوری شریف با موضوع اکوسیستم نوآوری و چالش‌های منابع انسانی در دهه پیش رو (#اقتصاد_و_کسب‌وکار/ ص۶)
◀️ آدرس غلط فیس‌بوک/ ‌‌افشاگری‌های کارمند سابق فیس‌بوک #گفت‌وگو (ترجمه: #سجاد_بهنام/ ص۷)
◀️ تو خیلی دوری #وصله‌پینه (#مهندس_اثبات/ ص۸)
◀️ هم‌افزایی هزینه دارد #وصله‌پینه (#امیرمحمد_طهماسبی/ ص۸)

t.me/sharifdaily/9335

@sharifdaily

«به دنبال اصلاح و تأثیر با داستان»

#مردمان_شریف

❇️ در آن برهه دو راه داشتم؛ یکی آن که در اهدافی که برای مهندسی ترسیم کرده بودم، بازنگری کرده و مسیر تأسیس کارگاه و طراحی و تولید قطعات را در پیش بگیرم؛ راهی که احتمالا به موفقیت هم منجر می‌شد. راه دوم آن بود که قید مهندسی را زده و به دنبال سؤال‌ها و دغدغه‌هایم بروم. تا سال ۹۰ این سؤال‌ها و دغدغه‌ها نه تنها من را رها نکرد که روزبه‌روز بیشتر و بیشتر شد، تا جایی که در آن سال، مانند برج‌های دوقلو که در یک لحظه فرو ریخت، یک هواپیما با مقادیر زیادی ذخیره بنزین به اهداف استوار مهندسی‌ای که در ذهنم ساخته بودم، برخورد کرد و تمام آن جهان و آینده‌ای که از مکانیک و تأسیس کارگاه برای خود ترسیم کرده بودم، در لحظه‌ای فرو ریخت. این باعث شد که تصمیم بگیرم در بین آن دوراهی، راه دوم را انتخاب کرده و به دنبال سؤال‌ها و دغدغه‌هایم بروم. البته عوامل دیگری هم در تصمیمم برای انصراف از ارشد مؤثر بود.

🔸 پیدا کردن جواب سؤال‌ها و پرداختن به دغدغه‌هایم آن‌قدر در ذهنم مهم و پررنگ بود که در مقابلش بسیاری از مشکلاتم رنگ می‌باخت. البته این حرف در نگاه اول شعاری به نظر می‌آید، به خصوص در ایران که بازاری برای ادبیات وجود ندارد و این موضوع تمام مشکلات را چندین برابر سخت‌تر می‌کند، ولی آن‌قدر سؤال‌ها و دغدغه‌ها برایم مهم شده بود که دیگر اجازه پرداختن به کار و مسئله دیگری را به من نمی‌داد. البته در این میان اگر همراهی و حمایت همیشگی همسرم نبود، شاید من در دو سه سال اول کم می‌آوردم و به خاطر پول، روی تصمیم و علاقه‌ام چشم می‌بستم.

🔸 عامل دیگری که باعث می‌شد من در این مسیر دل‌سرد نشوم، موفقیت‌های کوچک و بزرگی بود که کم‌وبیش به دست می‌آوردم و حس رضایت من را از مسیری که در پیش گرفته بودم فراهم می‌کرد. گاهی یک موفقیت کوچک در یک زمینه می‌تواند انگیزه چند سال کار کردن در آن را به انسان بدهد. همچنین من از همان ابتدا با آدم‌هایی همکاری کردم که زمانی که نکته مثبتی، هرچند کوچک، در من می‌دیدند، قدر و ارزش آن را می‌دانستند و همواره امید آینده‌ای روشن را به من می‌دادند. به‌طورکلی قدردانی از کار و تلاش یک نفر و ارزش قائل شدن برای استعدادهای هر فرد می‌تواند مسیر زندگی‌اش را عوض کند.

🔸 #محمدقائم_خانی، ورودی ۸۲ کارشناسی مکانیک شریف است که در میانه راه ارشد، عطای مهندس شدن را به لقایش بخشید و مسیر زندگی‌اش را به سمت فلسفه، ادبیات و نویسندگی تغییر داد تا شاید آرمان و هدفی را که در مهندسی پیدا نکرده بود، در جهان علوم انسانی بیابد. در این مسیر چندین سال در #اندیشکده_مهاجر و موسسه فرهنگی #شهرستان_ادب فعالیت کرده و چندین عنوان کتاب، از جمله «صور سکوت»، «کافه پیپ»، «انسان در رمان» و «حوای سرگردان» را چاپ کرده است.

🔸 قبلا در صفحه اینستاگرام روزنامه، #صالح_رستمی گفت‌وگویی با خانی در مورد فراز و فرود مسیری که تا به اینجا آمده انجام داده که خلاصه‌ای از آن را به قلم #زینب_پرویزی در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید. فیلم گفت‌وگو از اینجا در دسترس است.

@sharifdaily