«زنبیل گذاشتن برای واحدها»

#دو_واحد_تاریخ

❇️ داستان ترم‌ایناتور را می‌شود از اوایل دهه هفتاد هم پیگیری کرد؛ زمانی که خبری از EDU و انتخاب واحد اینترنتی نبود و روز انتخاب واحد دانشجوها باید سراغ آموزش دانشکده‌شان می‌رفتند تا کارمندهای آموزش واحدهای مدنظرشان را به شرط وجود ظرفیت و نبود تداخل و رعایت پیش‌نیازی و هم‌نیازی و دیگر ضوابط در سیستم برایشان ثبت کنند.

🔸 اوایل دهه هفتاد اولویت در انتخاب واحد ورودی‌های یک سال را زودتر در صف ایستادن تعیین می‌کرد و به‌خاطر همین بودند دانشجوهایی که از نیمه‌شب خودشان را به دانشگاه برسانند تا جای بهتری از صف و در نتیجه واحدهای بهتری نسبت به دیگر هم‌ورودی‌هایشان گیرشان بیاید.

🔸 نیمه دوم دهه هفتاد به پیشنهاد شورای صنفی سیستم رندوم مورد استفاده قرار می‌گیرد تا اولویت دانشجوها برای انتخاب واحد به صورت تصادفی مشخص شود و براساس نوبت‌شان سراغ کارمند آموزش بروند و واحدهای مدنظرشان را با کمک او بگیرند. البته در این حالت هم دانشجوها مجبور بودند همه سناریوها و حالت‌ها و انتخاب‌ها و امکان‌های توی ذهن‌شان را روی کاغذ بیاورند تا وقتی پشت میز کارمند آموزش رسیدند و نقشه اول‌شان به‌خاطر پر بودن ظرفیت یک درس نقش بر آب شد، از روی گراف‌ها و فلوچارت‌های تودرتویی که روی کاغذ نوشته‌اند، نقشه دوم را به بازی بگیرند و درس بعدی را به متصدی آموزش بگویند.

🔸 اوایل دهه هشتاد کم‌کم دانشگاه به سمت انتخاب واحد اینترنتی می‌رود و EDU شروع به کار می‌کند، هرچند باز هم در ابتدا دانشجوها دسترسی به سیستم انتخاب واحد آن ندارند و کارمندان آموزش می‌توانند واحدها را برای دانشجوها بردارند، اما در نهایت بهمن ۸۲ دانشجوهای دانشکده‌های ریاضی، صنایع، کامپیوتر و مهندسی شیمی می‌توانند برای اولین بار خودشان واحدهایشان را در EDU انتخاب کنند و شهریور ۸۳ هم سیستم انتخاب واحد اینترنتی در دسترس دانشجوهای همه دانشکده‌ها قرار می‌گیرد.

🔸 چند سال بعد، #سید_وسیم_طیب، ورودی ۸۴ #عمران تصمیم می‌گیرد دستیاری برای #انتخاب_واحد دانشجوها تدارک ببیند و #دستیارک را به شریفی‌ها هدیه می‌دهد.

t.me/sharifdaily/9372

@sharifdaily