«استادان جوان را دریابید»

❇️ ۱۰ آبان سال قبل، دکتر #جلیلی، رئیس دانشگاه در سالن البرز دیداری داشت با استادان جوان دانشگاه تا دغدغه‌ها و مشکلات آنها را بشوند؛ از کمرنگ بودن نقش استادان جوان در تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری‌های کلان و کلیدی دانشگاه تا مشکلات اقتصادی و معیشتی و معضل تأمین مسکن مناسب و تبدیل وضعیت و نبود تعادل بین امکانات موجود در مقابل انتظارات پژوهشی از استادان جوان و تخصیص نیافتن دانشجوی دکترا به آنها.

🔸 بچه‌های مرکز اندیشه‌ورزی و سیاست‌پژوهی پاد نیز اخیرا سراغ تعدادی از استادان جوان دانشگاه رفته و پای حرف‌هایشان نشسته‌اند و در یادداشتی کوتاه به برخی از مهم‌ترین دغدغه‌ها و مسائل آنها اشاره کرده‌اند:

▫️استرس زیاد در آغاز دوران کار که باعث می‌شود استادان جوان فقط در فکر حفظ موقعیت‌شان باشند،
▫️حقوق پایین تا زمان تبدیل وضعیت که مشکلات اقتصادی و معیشتی را برای استادان جوان به دنبال دارد،
▫️دغدغه تأمین مسکن مناسب در محلی نزدیک به دانشگاه که هزینه‌های مالی و زمانی زیادی را برای رفت‌وآمد به دانشگاه به استادان تحمیل نکند،
▫️نبود برنامه مناسب و ساختارمند برای آموزش مهارت‌ها و توانمندی‌های لازم به استادان جوان و فقدان فرهنگ انتقال تجربه و راهنمایی بین استادان پیشکسوت،
▫️سنجش صرف توانایی‌های علمی استادان در فرایند جذب و نادیده گرفتن سایر ویژگی‌های استادان،
▫️روند کمی و تک‌بعدی ارتقای استادان که تنها یک مسیر را پیش روی استادان جوان قرار می‌دهد،
▫️واگذاری مسئولیت‌های اجرایی دانشگاه به استادان جوان،
▫️نداشتن دانشجوی دکترا برای کار پژوهشی که باعث می‌شود بار پژوهش به تنهایی روی دوش استادان جوان باشد،
▫️و نادیده گرفتن استادان جوان در فرایند‌های تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری دانشگاه، تا جایی که حتی در بعضی از شورای دانشکده‌ها، استادان جوان حق رأی یا شرکت در جلسات را ندارند.

🔸 همه این مشغله‌های پژوهشی، آموزشی، اجرایی و مسائل روانی، انسانی، اقتصادی و احتمالا خانوادگی استادان جوان در حالی‌ست که خیلی از آنها بعد از تحصیل در خارج از کشور به ایران بازگشته‌اند و نبود شرایط مناسب برای زندگی و کار آنها شاید باعث شود مهاجرت معکوس‌شان، یک‌بار دیگر معکوس شود و قید شریف و ایران را بزنند؛ پدیده‌ای که در برخی از دانشکده‌های دانشگاه همین الآن هم دیده می‌شود.

🔸 یادداشت #محمدطه_علی‌نژاد را در ویرگول پاد می‌توانید بخوانید.

@sharifdaily