«کار دانشجویی این نیست»

#حرف_زیادی
#مرتضی_یاری

❇️ مدیریت دانشگاه استقبال از ورودی‌ها را برنامه رسمی دانشگاه می‌داند. با این حال برگزاری‌ چنین مراسمی تنها با حضور کارمندان و استادان نه روال مرسوم گذشته است و نه چندان دلچسب و افتخارآمیز. چه باید کرد؟ اجرای برنامه را به دانشجویان می‌سپاریم یا از آنها در اجرای برنامه کمک می‌گیریم. سوال این است که با برگزاری برنامه از سوی تعدادی دانشجو می‌توانیم برنامه را دانشجویی بخوانیم؟

📷 عکس از توییتر دکتر حسینی (ستاد برگزاری اردوی ورودی‌های ۹۸)

@sharifdaily

«کار دانشجویی این نیست»

#حرف_زیادی
#مرتضی_یاری

❇️ برای این که روی کاری برچسب دانشجویی بودن بزنید به چه چیزهایی توجه می‌کنید؟ اختلاف نظر درباره برنامه استقبال از ورودی‌ها‌ در سال‌های اخیر نشان می‌دهد تعریف‌هامان تفاوت‌هایی دارد. اختلاف خودش را زمانی نشان می‌دهد که برنامه یا مجموعه‌‌ای میان تعلق به دانشگاه و دانشجویی بودن زیگزاگ می‌رود. مدیریت دانشگاه استقبال از ورودی‌ها را برنامه رسمی دانشگاه می‌داند. با این حال برگزاری‌ چنین مراسمی تنها با حضور کارمندان و استادان نه روال مرسوم گذشته است و نه چندان دلچسب و افتخارآمیز. چه باید کرد؟ اجرای برنامه را به دانشجویان می‌سپاریم یا از آنها در اجرای برنامه کمک می‌گیریم. سوال این است که با برگزاری برنامه از سوی تعدادی دانشجو می‌توانیم برنامه را دانشجویی بخوانیم؟

🔸 از خودمان شروع کنیم. روزنامه یک نشریه متعلق به دانشگاه است. سردبیر و نویسندگانش دانشجو هستند و به روال مجموعه‌های باسابقه دانشجویی، فارغ‌التحصیل‌ها هم در آن سهمی دارند. اما با نویسندگان و حتی سردبیر دانشجو، روزنامه یک نشریه دانشجویی است؟ منصفانه این است که خیر. روزنامه نشریه‌ای در دانشگاه است که با وجود مدیریتش از سوی دانشجوها و مخاطب دانشجویی متعلق به کلیت دانشگاه است، یعنی نقش مدیریت دانشگاه در تصمیم‌گیری‌های اصلی آن حیاتی‌ست. مدیرمسئول روزنامه با انتخابات عموم دانشجویان یا رأی اعضای گروه منصوب نمی‌شود. حالا این که مدیران دانشگاه می‌توانند دست دانشجو را در چنین فعالیتی باز بگذارند یا در هر چیز کوچکی اعمال نظر کنند، سخن دیگری‌ست. دانشجو می‌تواند یک اپراتور با اختیارات محدود یا مدیر با اختیارات کامل باشد. با این حال جنس کار کمی با کار دانشجویی تفاوت دارد.

🔸 برگزاری برنامه استقبال از ورودی‌های جدید هم چنین چیزی است. این که برگزاری برنامه به تعدادی از دانشجویان سپرده شود، با مشارکت گروه‌های دانشجویی و داشتن سازوکار دانشجویی متفاوت است. مدیریت دانشگاه در این شکل تنها اجرا یا اداره بخش‌هایی یا تمام کار را به تعدادی دانشجو سپرده نه به جمع گروه‌های دانشجویی. مدیر دانشگاه می‌تواند این تیم اجرایی را تنها از یک طیف دانشجو انتخاب کند یا تلاش در تنوع و حضور تیپ‌های مختلف دانشجویی در آن داشته باشد. با این همه این کار هنوز یک کار دانشجویی نیست. لزومی ندارد که یکی از این دو مدل را حتما برتر از دیگری بدانیم. مشکل جایی است که تعریف کار دانشجویی را واژگونه کنیم و مشارکت دانشجو در اجرا را واگذاری کار به فعالان دانشجویی بخوانیم.

t.me/sharifdaily/6745

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۶۲ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ باور نمی‌کند دل من، مرگ خویش را (#سرمقاله/ #سجاد_کاهانی)
◀️ چرا تهران نه؟/ مشکلات دانشجوهای غیرتهرانی در روزهای تعطیلی خوابگاه (#پرونده/ ص۴و۵)
◀️ آینده آن بالاست/ هفته جهانی فضا با حضور جولیو مانزونی #گزارش (#آزاده_ایزدی/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (#محمدجواد_شاکر/ ص۲)
◀️ راهی که نرفتیم/ نقد و تحلیل مستند «ترور سرچشمه» با حضور سیدعلیرضا حسینی بهشتی #گزارش (#محمد_توفیقی_زواره/ ص۳)
◀️ یاران را چه شد؟/ #حرف_زیادی (#مرتضی_یاری/ ص۳)
◀️ تحصیل در مدار صفردرجه/ مروری بر وضعیت آموزش عالی قبل از سال ۱۳۱۰ #سده‌خوانی (#محمد_ملانوری/ ص۶و۷)
◀️ نوبل فیزیک به تاریک‌ترین راز جهان رسید/ جایزه نوبل فیزیک ۲۰۲۰ برای کاوشگران سیاهچاله‌ها #علمی (#فاطمه_خسروی/ ص۸)
◀️ نوبلی برای قیچی اصلاح/ نوبل شیمی به زیست‌شناس‌ها رسید #علمی (#نازیلا_ویسی/ ص۸)
◀️ گفت‌وگو با گارد باز/ پیش‌فرض‌ها و باورهایتان را به چالش بکشید #کمی_آنسوتر (#حسین_رجبی/ ص۹)
◀️ چرا چین نه؟ (#مرغ_همسایه/ ص۹)
◀️ مذاکره بعد از ۳ نوامبر/ گفت‌وگو با یوسف عزیزی درباره آمریکا در سال ۲۰۲۰ (#گفت‌وگو/ ص۱۰)
◀️ #هزارقلم/ ص۱۱
◀️ آنچه شجریان‌ها بر سر جامعه می‌آورند #آن‌سوی_آجرهای_قرمز (#محمدتقی_ضرغام_افشار/ ص۱۱)
◀️ کبوتر با کبوتر فرق دارد #دل‌شکسته_نوشته (#حسین_مشکانی/ ص۱۲)
◀️ #استاد_شریف_ما/ ص۱۲

t.me/sharifdaily/6773

@sharifdaily

«یاران را چه شد؟»

#حرف_زیادی
#مرتضی_یاری

❇️ حتی در ماجرای فروغ با همه نبردهای توییتری باز هم عباس سلیمی در دانشگاه پیدا نشد و این خود مدیران بودند که برای درآوردن چشم فتنه آستین بالا زدند. برافتادن نسل سلیمی بی‌شک یک پدیده قابل مطالعه است. دلیلش را باید پیدا کرد، شاید وابستگی به نهادهای رسمی بیشتر شده و همه کنار گود نشسته‌اند. شاید چشم بدنه گروه‌ها دیگر جز به دهان نوک هرم نیست و کسی قرار نیست خودش کاری کند. شاید جوان‌ترها خودشان به دیدن عکس‌های فرش قرمز عادت کرده‌اند و حالا دیگر از خودمان شده‌اند. دلیل هر چه بوده و هست دیگر عباس سلیمی زحمت شکایت از محسن نامجو را نمی‌کشد.

@sharifdaily

«یاران را چه شد؟»

#حرف_زیادی
#مرتضی_یاری

❇️ پرونده شماره پیش روزنامه نشان داد از ۹ پرونده تخلف نشریات در سال گذشته، پنج شکایت از سوی دفتر نهاد نمایندگی دانشگاه صورت گرفته است. شاکی پرونده نشریه فروغ هم که رسما اعلام نشده است. موضوع پرونده‌های دیگر دو انتشار بدون مجوز و یک درگیری حقوقی میان عوامل نشریه بوده. البته شکایت از نشریه داد هم برمی‌گردد به برگزاری برنامه‌های گفت‌وگو و ارائه که ذیل موضوع انتشار نشریه نمی‌گنجد. این یعنی تقریبا دلیل همه شکایت‌ها و پرونده‌های اصلی موضوع عفت عمومی است؛ از جلد و محتوای فروغ تا جلد الصناعیه و عکس‌های حرکت و دکوپاژ.

🔸 سال‌ها پیش از محسن نامجو قطعه‌ای منتشر شد که آیاتی از سوره شمس را با همراهی ساز خودش می‌خواند. شکایت از انتشار این قطعه با موضوع اهانت به قرآن مهاجرت نامجو را سرعت داد. نکته جالب اما شاکی پرونده بود؛ عباس سلیمی، امیر بازنشسته ارتش که بسیاری او را به عنوان مجری مسابقات بین‌المللی قرآن و یک فعال قرآنی می‌شناختند، از محسن نامجو به خاطر بی‌حرمتی به قرآن شکایت کرد. نه مدعی‌العموم خودش اقدام به باز کردن پرونده کرد، نه نامجو در فاصله کوتاهی از پخش شدن قطعه بازداشت شد.

🔸 عباس سلیمی‌ها پیش از این در دانشگاه هم دیده می‌شدند. آدم‌هایی که اگر هم با آنها اختلاف عقیده داشتید اما تکلیف‌تان با ایشان روشن بود، حاضر بودند در قامت شاکی هم شده در برابر شما بایستند. گزارش پرونده‌های نشریات نشان می‌دهد سلیمی‌ها یا دیگر در دانشگاه نیستند، یا چیزی مثل عفت عمومی دیگر برایشان انگیزه اقدام ندارد. حالا نهادهای رسمی باید خودشان میان گود بیایند تا از آنچه حریم عفت عمومی می‌دانند پاسداری کنند.

🔸 حتی در ماجرای فروغ با همه نبردهای توییتری باز هم عباس سلیمی در دانشگاه پیدا نشد و این خود مدیران بودند که برای درآوردن چشم فتنه آستین بالا زدند. برافتادن نسل سلیمی بی‌شک یک پدیده قابل مطالعه است. دلیلش را باید پیدا کرد، شاید وابستگی به نهادهای رسمی بیشتر شده و همه کنار گود نشسته‌اند. شاید چشم بدنه گروه‌ها دیگر جز به دهان نوک هرم نیست و کسی قرار نیست خودش کاری کند. شاید جوان‌ترها خودشان به دیدن عکس‌های فرش قرمز عادت کرده‌اند و حالا دیگر از خودمان شده‌اند. دلیل هر چه بوده و هست دیگر عباس سلیمی زحمت شکایت از محسن نامجو را نمی‌کشد.

t.me/sharifdaily/6798

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۶۴ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ جعلیات؛ کرونای اجتماعی (#سرمقاله/ #شایان_مرشدی)
◀️ به قدمت تاریخ/ نگاهی به تاریخ اختلافی به نام قره‌باغ (#پرونده/ ص۶و۷)
◀️ یک نفر امروز غایب نیست/ پویش تهیه دستگاه‌های هوشمند برای دانش‌آموزان نیازمند (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (#مهدی_فخرآبادی/ ص۲)
◀️ زنهار از این بیابان/ #گزارش تریبون آزاد دانشجویی «کلاف سردرگم» با موضوع سربازی (#سید_محمدحسین_قاسمی/ ص۳)
◀️ کمتر به عقب برگردید #حرف_زیادی (#مرتضی_یاری/ ص۳)
◀️ دموکراسی نیاز به کمک دارد/ تشخیص پست‌های گمراه‌کننده در شبکه‌های اجتماعی با کمک الگوریتم‌های یادگیری ماشین #گزارش (ترجمه: #سید_رضا_احمدزاده/ ص۴)
◀️ درد بی‌اعتمادی را چاره چیست؟ #آن‌سوی_آجرهای_قرمز (#محمدتقی_ضرغام_افشار/ ص۴)
◀️ دوقطبی‌ در جهان مسطح شبکه‌های اجتماعی/ #گفت‌وگو با میثم علیزاده درباره تاثیر شبکه‌های اجتماعی بر دموکراسی (#محمد_ملانوری/ ص۸)
◀️ اعداد دروغ می‌گویند؟/ نگاهی به نظرسنجی‌های پرشمار انتخابات آمریکا #پرونده (#محمد_ملانوری/ ص۵)
◀️ همیشه حق با استاد است/ استادهایی که زندگی دانشجو را جهنم می‌کنند #کمی_آنسوتر (ترجمه: #حسین_رجبی/ ص۹)
◀️ مرگ و شیون یک‌بار نیست/ درباره رفتار موجی شیوع کرونا #علمی (#یزدان_بابازاده/ ص۱۰)
◀️ #هزارقلم/ ص۱۱
◀️ دنبال بندی بودم که بهش بند بشم، که بمونم (#مردمان_شریف/ ص۱۱)
◀️ اینترنت رایگان بهانه است #هردم_بیلی (#امیرحسین_پویا/ ص۱۲)
◀️ دو تا یکی می‌خوریم نداریم (#وصله‌پینه/ ص۱۲)

t.me/sharifdaily/6863

@sharifdaily

«کمتر به عقب برگردید»

#حرف_زیادی
#مرتضی_یاری

❇️ راستش را بخواهید ما فرزندان همین یکی دو سال پیش هستیم، نه فرزندان پادشاهان سده‌ها و هزاره‌های گذشته. هویت تاریخی چیز بدی نیست، در این حد که بدانیم در این سرزمین شکوه و جلال هم سابقه داشته. مشکل امروز نه تنها با قواعد دیروز که با داستان‌های دیروز هم حل نمی‌شود. جای کل‌کل فوتبالی در استادیوم است و کری‌خوانی پیش و پس از بازی. تاریخ را کل انداختن عاقلانه نمی‌نماید.

@sharifdaily

«کمتر به عقب برگردید»

#حرف_زیادی
#مرتضی_یاری

❇️ جایی یک نزاع بر سر زمین رخ داده. اختلاف بر سر این زمین البته سابقه دارد. برای پیدا کردن جواب و راه حل تا کجای تاریخ عقب می‌روید؟ احتمالا تا جایی که اسناد رسمی‌ای وجود داشته باشد. برای پس گرفتن زمین پدری به اسطوره‌ها یا تاریخ دو هزاره گذشته ارجاع می‌دهید؟

🔸 حاشیه نزاع قر‌ه‌باغ هم از این ماجراها کم ندارد؛ از کاربران ایرانی که از تعلق تاریخی قفقاز جنوبی به ایران می‌گویند تا نقشه‌هایی که به شما نشان می‌دهد در دو هزار سال پیش ارمنستان بزرگ تا ساحل خزر بوده یا جنوب ارمنستان و زنگزور هم روزی محل زندگی و حکمرانی آذری‌ها. حالا این که چه‌طور چنین نزاع پیچیده‌ای را می توان به پیش از ۱۹۰۰ میلادی ارجاع داد، ماجرای غریبی است.

🔸 آش از این هم شورتر است. آتش نزاع قره باغ به دامن نزاع قومیتی در ایران هم می‌افتد. برای حل این اختلاف گلایه یا هر چیز دیگر چه باید کرد؟ جست‌وجوی بی‌حاصل درباره نژاد مردم آذربایجان و تغییر زبان احتمالی مشکلی را حل می‌کند؟ برای حل موضوع باید به دوران سلجوقی برگردیم یا ساسانی و هخامنشی یا پیش از ورود آریایی ها به سرزمینی که امروز فلات ایران می خوانیم؟ برای حل دعوای مرکز-حاشیه در سال ۱۳۹۹ شمسی دنبال کدام راه در سده‌های پیش از میلاد مسیح هستیم؟ مرزهای کشورهای امروز را با معیار امپراتوری‌های پیش و پس از اسلام تعیین کنیم؟ یادمان باشد صدام خودش را سردار قادسیه می‌دانست و دیگری هم انگار می‌خواهد شکوه سلطانان گذشته را در حاشیه مدیترانه زنده کند.

🔸 راستش را بخواهید ما فرزندان همین یکی دو سال پیش هستیم، نه فرزندان پادشاهان سده‌ها و هزاره‌های گذشته. هویت تاریخی چیز بدی نیست، در این حد که بدانیم در این سرزمین شکوه و جلال هم سابقه داشته. مشکل امروز نه تنها با قواعد دیروز که با داستان‌های دیروز هم حل نمی‌شود. جای کل‌کل فوتبالی در استادیوم است و کری‌خوانی پیش و پس از بازی. تاریخ را کل انداختن عاقلانه نمی‌نماید. وقتی همه چیز را از دید کوروش و سلطان سلیم و محمد فاتح و قادسیه ببینیم یعنی دیگر فرزند زمانه خودمان نیستیم. جایی زندگی می‌کنیم که بی‌زمان است. بی‌زمان‌ها را هم آدم‌های زرنگ گله می‌کنند، به جان هم می‌اندازند و صد البته لقمه خودشان را چرب‌تر می‌کنند.

t.me/sharifdaily/6992

@sharifdaily

«این همسایه آزارگر»

#مرتضی_یاری
#حرف_زیادی

❇️ این همسایه‌های ناسازگار هم واقعیت‌های بیرونی هستند که نمی‌شود منکرشان شد‌. آستانه تحریک‌شان هم پایین است و همین که ما هستیم تحریک می‌شوند. به نظرشان این سرزمین زیادی بزرگ است. شعار یکی‌شان حتی «کشورهای کوچک زیباترند» بود.

@sharifdaily

«این همسایه آزارگر»

#مرتضی_یاری
#حرف_زیادی

❇️ گارد ریاست‌جمهوری عراق در دشت‌های شمال خرمشهر جولان می‌دهد و پیش می‌آید. گروهی رئیس‌جمهور را خائن می‌دانند. گروه دیگر رقیب را قدرت‌طلب و انحصارگر می‌خوانند. عده‌‌ای در پی یافتن رفتارهای اشتباه ما و تحریک مرد خشن و سنگدلی به نام صدام‌اند. حتی اگر در یک‌سالگی یک انقلاب نبودیم، در این آشفته بازار، از دست رفتن بخش بزرگی از خوزستان عجیب بود؟

🔸 آشفتگی، متهم کردن دیگری، نداشتن فرماندهی در میدان هنوز هم گریبان ما را گرفته. این‌طور است که عملیات ترور از بمب‌های مغناطیسی به یک کمین نظامی کامل در آبسرد دماوند تبدیل می‌شود.

🔸 شکی نیست که کار بسیاری از ما از دلخوری گذشته. از آبان و دی ۹۸، از تنگ‌نظری، از حرف بی‌حساب، از دوری از ما و دغدغه‌هایمان، از ندیدن خودمان در گفتمان رسمی و از هزار چیز خرد و کلان دیگر. حالا چه کنیم؟ کنار بایستیم و جدا شدن خرمشهر و اهواز را فقط نگاه کنیم؟ از شکاف حاکمیت و مردم بگوییم و از این که اصلا چرا اسرائیل و شیخ‌نشین‌ها را تحریک کرده‌ایم؟

🔸 هیچ تردیدی نیست که حاکمان باید فکری برای این شکاف بکنند، رفتارشان را تغییر بدهند و دل بسیاری از مردم را دوباره به دست بیاورند، تا به قول مصدق مستظهر به اراده ملت ایران باشند. راه دیگری هم ندارند. این شکاف بیش از آن که از طرف مردم پرشدنی باشد از طرف حاکمان باید چاره شود.

🔸 با این همه این همسایه‌های ناسازگار هم واقعیت‌های بیرونی هستند که نمی‌شود منکرشان شد‌. آستانه تحریک‌شان هم پایین است و همین که ما هستیم تحریک می‌شوند. به نظرشان این سرزمین زیادی بزرگ است. شعار یکی‌شان حتی «کشورهای کوچک زیباترند» بود.

🔸 دشمن، بدخواه، رقیب، هر چه می‌خواهید نام بگذارید، اما اگر در میانه حمله همان رقیب بدخواه به خودمان، به دعواهای دیروز و امروزمان، به دلخوری‌هامان، به فرصت حذف رقیب، به یک‌دست کردن فضا، به هر چیزی جز بستن راه مهاجم فکر کنیم و مشغول باشیم باخته‌ایم. مطالبات‌مان از حاکمیت، نقدهامان به جناح رقیب، تلاش‌مان برای تغییر و رسیدن به خواسته‌ها سر جای خودش، اما آن رقیب بدخواه و آن همسایه آزارگر به چیزی جز ادامه آزارش رضایت نمی‌دهد. آزار عادتش می‌شود. امروز به این بهانه و فردا به بهانه دیگر. وای به روزی که ببیند یا فکر کند در دامن همسایه آدم راضی هم هست. آن وقت بیشتر هم می‌بازیم‌. این بار نه تنها یک بندر زیبا آن گوشه پایین نقشه، که ایران از دست می‌رود.

t.me/sharifdaily/7139

@sharifdaily

«اسدالله‌خان! پسرانت را دریاب»

#حرف_زیادی
#مرتضی_یاری

❇️ اسدالله‌خان پدرسالار را یادتان هست؟ به هر کدام از پسرهایش یک تاکسی داده بود برای کار و یک اتاق برای زندگی. رتق و فتق‌شان می‌کرد و هواشان را داشت. با استانداردهای خودش پدر خوب و حتی نمونه‌ای بود. حرف اما حرف خودش بود. بچه‌ها یا حیا داشتند چیزی به پدر بگویند یا نگران همان چند متر اتاق بودند. هر چه بود پدر نفهمید بچه‌ها حرف‌های دیگری هم دارند. بچه‌های خودش، نه بچه‌های همسایه یا بچه‌های دشمنان و رقبایش. حتی همان پسر بزرگش که از همه نجیب‌تر بود.

@sharifdaily

«اسدالله‌خان! پسرانت را دریاب»

#حرف_زیادی
#مرتضی_یاری

❇️ اسدالله‌خان پدرسالار را یادتان هست؟ به هر کدام از پسرهایش یک تاکسی داده بود برای کار و یک اتاق برای زندگی. رتق و فتق‌شان می‌کرد و هواشان را داشت. با استانداردهای خودش پدر خوب و حتی نمونه‌ای بود. حرف اما حرف خودش بود. بچه‌ها یا حیا داشتند چیزی به پدر بگویند یا نگران همان چند متر اتاق بودند. هر چه بود پدر نفهمید بچه‌ها حرف‌های دیگری هم دارند. بچه‌های خودش، نه بچه‌های همسایه یا بچه‌های دشمنان و رقبایش. حتی همان پسر بزرگش که از همه نجیب‌تر بود. آخر هم تا جوان‌تر‌ها که جسورتر بودند و فرزند زمانه دیگری به میدان نیامدند، اسدالله خان نفهمید یک جای کار ایراد دارد. اولش همه چیز را انداخت گردن خاله‌زنک‌های جادوگر فامیل و عقده‌های قدیمی. اما وقتی همان پسر نجیب‌تر را هم بیرون کرد، آن‌قدر تنها شد که بتواند به کارهای کرده و نکرده‌اش فکر کند.

🔸 پدران سیاست ایران مدت کمی نیست که با پسر و عروس جوان‌شان نمی‌سازند. قهر و دعوا و گیس و گیس‌کشی کم نداشته‌اند. حالا عصبانیت زیاد شده و وسایل زندگی آن پسر بزرگ نجیب هم به جای همان اتاق چند متری کف حیاط و توی کوچه ولو شده. پسر بزرگ‌ها فعلا سر ناسازگاری ندارند. اما با وسایل‌شان قرار است چه کنند. تمیزشان می‌کنند و دوباره توی اتاق می‌چینند؟ پشت تاکسی اهدایی پدر می‌نشینند و دنده صد تا یک غاز چاق می‌کنند تا احترام خانواده و پدر جلوی در و همسایه و دوست و دشمن حفظ شود؟ البته که قرارشان نیست با همسایه و رقیب پدر هم‌دست شوند و به هر لطایف‌الحیلی صاحب‌خانه. یعنی بلد نیستند. ازشان برنمی‌آید.

🔸 شاید هم آرام وسایل‌شان را بردارند، تاکسی‌شان را بگذارند و جای دیگری از این شهر آرام زندگی کنند. اسدالله‌خان کمی که تنها ماند، راهش را عوض کرد. با همه علاقه‌ای که به خانه‌اش داشت و آن را مایه بزرگی خودش می‌دانست، فهمید که دیگر زمان یک اتاق به پسرها دادن گذشته. خوب آخر فیلم‌ها باید خوش و خرم باشد و قرار نیست تلویزیون ملی فیلم سیاه نشان بدهد. پدران سیاست ایران چه‌طور؟ بچه‌های نجیب‌شان تنهاشان می‌گذارند؟ به کارهاشان فکر می‌کنند؟ راه‌شان را عوض می‌کنند؟ نمی‌دانیم. اما فعلا نوبت بچه‌های خوب و آرام است که تصمیم بگیرند. تصمیم بگیرند که وسایل‌شان را تمیز و اتاق چندمتری را مرتب کنند یا راه دیگری بروند.

t.me/sharifdaily/7851

@sharifdaily

«شرطه قداره‌دار»

#مرتضی_یاری
#حرف_زیادی

❇️ آموزش‌ندیده بودن و عملکرد غیرحرفه‌ای پلیس، یعنی دلیل این کشته‌های گاه‌وبیگاه و داغ‌دار شدن مادران و پدران و فرزندان فقط نابلد بودن پلیس است؟ هرگز این طور نیست. مدیران ارشد کشور در برابر این رفتار نه تنها ساکت و تماشاچی که منتفع بوده‌اند. پلیس به هر روشی صدایی را خاموش کرده. استاندار و وزیر و شورای فلان و مقام ارشد هم به خاموش شدن صدا، به شعله‌ور نشدن آتش بیشتر، به حفظ امنیت شهر یا هر چیز دیگر راضی بوده‌اند. یکی برای ماندن پشت میزش، یکی برای حفظ کشور از خطر، هر دو راضی بوده‌اند. از آن که تنها به فکر حفظ مقام خودش بوده، انتظاری نیست، اما آن کسی که از حفظ کشور و نظام و مقابله با دسیسه خارجی و این چیزها می‌گوید، برای تغییر رفتار پلیس، برای حفظ جان آن‌هایی که دنبال امنیت و سربلندی‌شان است، چه کرده؟

@sharifdaily

«شرطه قداره‌دار»

#مرتضی_یاری
#حرف_زیادی

❇️ اعتراضی را در کشور به خاطر دارید که به درگیری میان پلیس و معترضان بدل نشده باشد؟ اعتراض به بی‌آبی، پرداخت نشدن حقوق، اختلاف میان حق‌آبه دو روستا، همین‌ها به راحتی به زد و خورد پلیس و مردم می‌انجامد. پای تیراندازی هم به میان می‌آید و جان‌هایی که از دست می‌رود. حتی بسیاری از تجمع‌های کوچک و بی‌سروصدا جلوی ساختمان فلان اداره هم از چند مشت و لگد و شوکر بی‌نصیب نمی‌مانند. ریختن این خون‌ها ظلم است. بی‌تعارف و بی‌شک.

🔸 اما رفتار پلیس و حاکمان هرقدر که ظالمانه است، بیش از آن حماقت‌بار است. بیش از یک قرن است که محتسب‌ها و شرطه‌های شهرهای ایران سروشکل مدرن پلیس پیدا کرده‌اند. از ابزار و روش‌های مدرن هم استفاده می‌کنند، برای اوراق هویت، برای گواهی‌ها، جرم‌شناسی و.... با این همه هنوز رفتار پلیس در برابر معترضان تفاوتی با شرطه‌های قداره‌دار زمان قاجار نکرده. زد و خورد پلیس را دیده‌اید؟ به نظر شما حتی برای متفرق کردن جمعیت با استفاده از زور هم آموزش کافی دیده‌اند؟ چه برسد به روش برخورد با آدم‌های خشمگین و معترض. پلیس خیلی جاها مثل همان دارودسته‌های محلی خشمگین می‌شود، تصمیم می‌گیرد، عصبانی می‌شود، می‌زند و حتی شلیک می‌کند.

🔸 آموزش‌ندیده بودن و عملکرد غیرحرفه‌ای پلیس یعنی دلیل این کشته‌های گاه‌وبیگاه و داغ‌دار شدن مادران و پدران و فرزندان فقط نابلد بودن پلیس است؟ هرگز این طور نیست. مدیران ارشد کشور در برابر این رفتار نه تنها ساکت و تماشاچی که منتفع بوده‌اند. پلیس به هر روشی صدایی را خاموش کرده. استاندار و وزیر و شورای فلان و مقام ارشد هم به خاموش شدن صدا، به شعله‌ور نشدن آتش بیشتر، به حفظ امنیت شهر یا هر چیز دیگر راضی بوده‌اند. یکی برای ماندن پشت میزش، یکی برای حفظ کشور از خطر، هر دو راضی بوده‌اند. از آن که تنها به فکر حفظ مقام خودش بوده، انتظاری نیست، اما آن کسی که از حفظ کشور و نظام و مقابله با دسیسه خارجی و این چیزها می‌گوید، برای تغییر رفتار پلیس، برای حفظ جان آنهایی که دنبال امنیت و سربلندی‌شان است، چه کرده؟

🔸 نمی‌گویم هیچ نکرده. روزگاری در این کشور پلیس حتی تجهیزات و نیروی مشخص برای مقابله با تجمع نداشت و از لحظه اول با اسلحه جنگی در خیابان موضع جنگی می‌گرفت. حالا شاید با باتوم و سپر به جای ژ۳ می‌آید، اما رفتارش هنوز سرکوبگرانه است. اگر هم ادعا دارد که خشونت معترض ایرانی زیاد است و چه و چه، پلیس همین کشور را باید برای شرایط همین کشور آموزش بدهد. اگر چنین نمی‌کند، یعنی برایش این جان‌های از دست رفته بی‌ارزش است، هیچ است، آسیب جانبی حفظ وضع مطلوب است. اگر برای تکرار شدن صدباره هنوز کاری نکرده، پس شایسته مدعاها، آرمان‌ها و شعارهایش نیست.

t.me/sharifdaily/8056

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۸۲ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ هی مزنیدش! (#سرمقاله/ #محمد_ملانوری)
◀️ فراتر از نیاز/ مروری بر نتایج نظرسنجی روزنامه به بهانه روز چای (#پرونده/ ص۴)
◀️ دوری و دوستی شریف و ورودی‌های ۱۴۰۰/ ارتباط شریف و ورودی‌های جدید کم‌کم بیشتر می‌شود (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (ص۲)
◀️ صدایی که شنیده نمی‌شود/ مناظره «صدای مردم» در سالن جابر #گزارش (#محمد_جلیلوند/ ص۳)
◀️ سرعت همه را کم کن #حرف_زیادی (#مرتضی_یاری/ ص۳)
◀️ نزدیک بود، ولی نشد/ مروری بر سه حادثه در دوران جنگ سرد که می‌توانست جرقه شروع نبرد اتمی باشد #پرونده (#محمدرضا_فتح‌اللهی/ ص۵)
◀️ بدون تبلیغات و مهربان با رم و باتری/ چرا به Brave مهاجرت کردم؟ #اف‌یک (#محمدحسین_بهمنی/ ص۶)
◀️ #هزارقلم (ص۷)
◀️ آرامش پای بوم (#مردمان_شریف/ ص۷)
◀️ مرز بین عقل و جنون باریک است/ #وصله‌پینه (#رضا_علیپور/ ص۸)
◀️ میوت (۱) (#امیرمحمد_طهماسبی/ ص۸)

t.me/sharifdaily/8959

@sharifdaily

«سرعت همه را کم کن»

#حرف_زیادی
#مرتضی_یاری

❇️ سرعت‌گیر تنها عادت پلیس‌ها نیست. خیلی جاها احساس می‌کنید سیاست‌گذار زمین بازی را با سرعت‌گیر پر کرده، انگار او هم کاستن از سرعت همه و افزایش انرژی و هزینه برای عبور را به بالاتر بودن احتمال خطر ترجیح می‌دهد. سرعت‌گیر خیابان خطر محسوس تصادف را کاهش می‌دهد؛ خطری که برای همه مردم به عنوان یک خطر شناخته شده است. حالا فرض کنید سیاست‌گذار تلاشش برای کم کردن احتمال خطری باشد که برای عموم یا بخشی از مردم به عنوان یک خطر پذیرفته‌شده نیست. تلاش برای دور زدن این مانع و نارضایتی از آن با جنس غر زدن هنگام عبور از سرعت‌گیر تفاوت دارد.

@sharifdaily

«سرعت همه را کم کن»

#حرف_زیادی
#مرتضی_یاری

❇️ سرعت‌گیرها در خیابان کارکرد مشخصی دارند. سرعت را کم می‌کنند تا احتمال خطر پایین بیاید. سرعت‌گیر در جایی نصب می‌شود که شما باید خودتان سرعت‌تان را کمتر کنید یا احتیاط بیشتری داشته باشید، اما شهرداری یا پلیس فکر می‌کند شما این کار را نمی‌کنید، مگر این که مجبور باشید. ابزار اجبار شما هم سرعت‌گیری‌ست که برای عبور سالم از روی آن مجبور به کم کردن سرعت هستید.

🔸 پلیس یا شهرداری می‌گوید وظیفه دارند احتمال خطر را برای شهروند کم کند و چون بخشی از رانندگان رفتار پرخطر و سرعت زیاد دارند و با دیدن تابلوی هشدار یا وضعیت راه، احتیاط پیشه نمی‌کنند، چاره‌ای جز اجبار نیست. پلیس با مانعی به نام سرعت‌گیر کاری می کند که همه راننده‌ها با اجبار از سرعت‌شان بکاهند تا احتمال خطر کاسته شود.

🔸 اما با چند ساعت رانندگی در شهر کم‌کم حس می‌کنید پلیس به سرعت‌گیر معتاد شده، خیلی از سرعت‌گیرها را زائد می‌یابید و خیلی‌ها را سخت‌گیرانه. وقتی در یک خیابان پانصد متری با چهار سرعت‌گیر بزرگ روبه‌رو می‌شوید، دیگر توجیه کم کردن احتمال خطر پیش‌تان کم‌اعتبار می‌شود. البته سرعت‌گیر یک خاصیت دیگر هم دارد. سرعت‌گیر سرعت همه، چه محتاط‌ها و چه بی‌احتیاط‌ها را حتی از سرعت ایمن هم کمتر می‌کند. رانندگی در خیابان پر از سرعت‌گیر بدون شک خسته‌کننده‌تر است و انرژی بیشتری هم مصرف می‌کند.

🔸 سرعت‌گیر تنها عادت پلیس‌ها نیست. خیلی جاها احساس می‌کنید سیاست‌گذار زمین بازی را با سرعت‌گیر پر کرده، انگار او هم کاستن از سرعت همه و افزایش انرژی و هزینه برای عبور را به بالاتر بودن احتمال خطر ترجیح می‌دهد. سرعت‌گیر خیابان خطر محسوس تصادف را کاهش می‌دهد؛ خطری که برای همه مردم به عنوان یک خطر شناخته شده است. حالا فرض کنید سیاست‌گذار تلاشش برای کم کردن احتمال خطری باشد که برای عموم یا بخشی از مردم به عنوان یک خطر پذیرفته‌شده نیست. تلاش برای دور زدن این مانع و نارضایتی از آن با جنس غر زدن هنگام عبور از سرعت‌گیر تفاوت دارد.

🔸 سیاست سرعت‌گیر کنار همه ویژگی‌هایش یک ویژگی مهم و تأثیرگذار دارد. سیاست‌گذار و شهروند هر دو را معتاد خودش می‌کند؛ یکی را به گذاشتن سرعت‌گیر به هر بهانه و دیگری را به عادت به محدودیت و اجبار؛ عادتی که هر چه در پی داشته باشد، رشد در پی ندارد.

t.me/sharifdaily/8985

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۸۹ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ معمولی‌ها را دریابیم (#سرمقاله/ #محمدجواد_شاکر)
◀️ اولین شلوغی بعد از دو سال/ روایتی از نمایشگاه بهار شریف #گزارش (#یاسمین_حکیمی‌نژاد/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات
◀️ بار دیگر، خوابگاهی که نمی‌شناختیم/ یک بازسازی متفاوت در خوابگاه‌های دانشگاه (#گزارش/ ص۳)
◀️ بعد از شش ماه، دوباره با رئیس/ دومین نشست فعالین دانشجویی با رئیس دانشگاه (#پرونده/ ص۴و۵)
◀️ انباری پر از سوزن/ کنار آمدن با انبوه اضطراب‌آور خواندنی‌ها و شنیدنی‌ها و دیدنی‌ها #هنر_و_ادبیات (##صدرا_محمودی/ ص۶)
◀️ بازآمدنت خوش باد #یادداشت (#مهدی_حسام/ ص۶)
◀️ حالا یا هرگز/ هشدارهای جدی آخرین گزارش IPCC درباره تغییر اقلیم #محیط_زیست (#عرفان_استقامت/ ص۷)
◀️ مشاهده کافی نیست، تجربه‌اش کنید/ کوتاه درباره متاورس #اف‌یک (#محمدحسین_بهمنی/ ص۸)
◀️ کلاف سردرگم احیای برجام/ «مصلحت توافق» در سالن کهربا #گزارش (#زهرا_همتیان/ ص۹)
◀️ زیر بغل هلال/ یک بررسی آماری در زمینه رویت هلال ماه نو #علمی (#محمدرضا_حسن‌پور/ ص۱۰)
◀️ یادگیرنده و یاددهنده مادام‌العمر/ گفت‌وگو با فاطمه خورشیدی درباره تجربه معلم شدن #مردمان_شریف (#نرگس_خورشیدی/ ص۱۱)
◀️ همه‌چیزدان‌ها مرده‌اند #حرف_زیادی (#مرتضی_یاری/ ص۱۲)
◀️ غم غربت در فرودگاه #وصله‌پینه (#امیرمحمد_طهماسبی/ ص۱۲)


t.me/sharifdaily/9931

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۹۰ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ باغچه خودت هم هست (#سرمقاله/ #محمدجواد_شاکر)
◀️ آبروداری ورزش‌های انفرادی/ نتایج تیم‌های ورزشی دانشگاه در مسابقات منطقه یک (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات
◀️ توسعه تفکر ما در گروی حفظ زبان فارسی است/ دکتر رضا منصوری در مراسم رونمایی از مجموعه هشت‌جلدی «ایران من» در کتابخانه مرکزی (#گزارش/ ص۳)
◀️ تحول زمان‌بر است، صبر داشته باشید/ رئیس صداوسیما در شریف (#پرونده/ ص۴و۵)
◀️ یک پروژه دانشجویی بیست‌ساله/ گفت‌وگو با دکتر علیرضا زارعی درباره تاریخچه سامانه آموزش (EDU) #پرونده (#محمدرضا_فتح‌اللهی/ ص۶)
◀️ بهار دلکُش/ چرا در بهار افسرده‌تر و خواب‌آلوده‌تریم؟ #علمی (#فاطمه_خسروی/ ص۷)
◀️ به امید دیدار در سال بعد/ مرور سال ۱۴۰۰ شریف #پرونده (#سیدمحمدامین_سپیده‌دم/ ص۸و۹)
◀️ مهاجرت رها کردن نیست/ توشه‌هایی از هر سرزمین #کمی_آنسوتر #روی_خط_خارج (#حسین_فیروز/ ص۱۰)
◀️ قدم اول به رسمیت شناختن است #مرغ_همسایه (#سیدپارسا_میرطاهری/ ص۱۰)
◀️ فیزیک دوست داشتم، نقاش شدم/ علی‌محمد پرورش از زبان خودش #مردمان_شریف (#یاسمین_حکیمی‌نژاد/ ص۱۱)
◀️ شرطه قداره‌دار #حرف_زیادی (#مرتضی_یاری/ ص۱۲)
◀️ انگشت جانی در محکمه #وصله‌پینه (#امیرمحمد_طهماسبی/ ص۱۲)


t.me/sharifdaily/10008

@sharifdaily

«توضیح واضحات»

#حرف_زیادی
#مرتضی_یاری

❇️ جناب وزیر می‌گوید امکان دیده شدن تصاویر مستهجن در نتایج جست‌وجوی گوگل را از میان برداشته. ما هم کمی غر زدیم که خوب این چه کاری است و این چه‌جور کار کردنی؟ حالا انگار برای عزیزان سوالی پیش آمده که خب، مگر شما دل‌تان برای دیدن چنان تصاویری تنگ شده که مخالف‌اید؟ کمی توضیح بدهیم:

🔸 وزیر گفته خانواده‌هایی درخواست داشته‌اند که چنین اتفاقی بیفتد، چرا که نگران سلامت فرزندان‌شان بوده‌اند. نگرانی برای فرزند چیز خوبی‌ست. بارها از مردمی بودن، نقش و اهمیت خانواده و ... حرف زده‌ایم، اما از قرار معلوم جناب وزیر و دوستان‌شان حتی به همین خانواده‌های دغدغه‌مند که دست و صدایشان به وزیر محترم هم می‌رسد، اعتماد ندارند. به جای اینکه یک ابزار کنترل به والدین بدهند که اینترنت خانه و گوشی‌شان را کنترل کنند، زمینه وسوسه و فساد را نه فقط برای فرزند که برای والدین هم پاک کرده‌اند، ابزاری که می‌توانست نیاز پدر و مادر محتاط‌تر از دوستان آقای وزیر را هم برطرف کند.

🔸 این تنها نتایج هرزه‌نگاری (پورن) نیست که از دسترس افراد خارج شده. هر موضوعی که گوگل آن را مناسب کودک نمی‌داند حذف شده است؛ مثلا سریال یا فیلم کمی خشن، مثل فیلم‌هایی که با برچسب «+ فلان سن» از همین صداوسیما پخش می‌شود. نتیجه‌اش هم این است که نیاز و مراجعه کاربر به فیلترشکن بیشتر شده. باور کنید ما خودمان سانسورچی بوده‌ایم. گوگل در هر نتیجه جست‌وجویی به شما تصویر هرزه‌نگاری (پورن) نشان نمی‌دهد. احتمالا حرفه‌ای هستید و بلدید چه چیزی را جست‌وجو کنید. بگذریم که فیلترشکن بوده و حالا بیشتر هم هست.

🔸 به کسی که توان و آگاهی اداره کارهای جاری زندگی‌اش را ندارد می‌گویند صغیر، چه کودک باشد، چه بزرگ‌سالی که قوه عاقله‌اش نقص دارد. عملکرد آقای وزیر صغیر شمردن مردم است. آن‌قدر که حتی برای توجیه کاربرانی که با آنها قرارداد خرید خدمات دارد، چند دقیقه وقت نگذاشته تا توضیح بدهد که چه خیر بزرگی برایشان فراهم کرده است.

🔸 خلاصه حرف همین است. آقای وزیر و آقایان وزیر دیگر موظف‌اند مردم را رشید بدانند، طرحی اگر دارند، برایشان توضیح بدهند، از مردم اجازه بگیرند، اگر دنبال کم کردن زمینه مستهجن‌نگاری‌اند، نیاز مردم را به فیلترشکن کمتر کنند، ابزار کنترلی هم اگر هست، به دست مردم و خانواده‌ها بسپارند که بارها از وزیر نسبت به فرزندان‌شان دلسوزترند.

@sharifdaily