گوهر گمشده امید

🔸 دیروز #روز_جوان بود و جوانی فصل امیدواری و تلاش است؛ امید برای داشتن آینده‌ای بهتر و تلاش برای ساختن آن، امید و تلاشی که بعضی‌وقت‌ها در هیاهوی روزمرگی زندگی گم می‌شود.

🔸 یادداشت #فاطمه_یزدی‌زاده به‌مناسبت روز جوان را در تلگراف یا سایت روزنامه بخوانید.

@sharifdaily

🌟 شماره 831 روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ این خانواده شریف (#سرمقاله/#فاطمه_یزدی‌زاده)
◀️ چرا اورژانس اجتماعی؟/ به دنبال حلقه گمشده بین مرکز مشاوره، حراست و مرکز بهداشت درمان #پرونده (#فاطمه_یزدی‌زاده/ص۴و۵)
◀️ یک عمر تجربه تفکر سیستمی در میدان آتن دانشگاه/ رونمایی از کتاب تالیفی دکتر مشایخی (#گزارش/ ص۲)
◀️ تفنگت را زمین بگذار/ #سخن_مسئولین (#رضا_علیپور/ ص۲)
◀️ لطفا وقتش را بیشتر کنید/ #گزارشی از نمایشگاه معرفی آحاد دانشجویی شریف (نماد) (#بهار_غلامی/ ص۳)
◀️ چهره خود را در مکان‌های عمومی بپوشانید!/ کمی بیشتر درباره فناوری تشخیص چهره/ #اف_یک (#سید_امیررضا_درودیان/ ص۶)
◀️#هزارقلم/ ص۷
◀️ بازنشستگی در بهشت/ #مردمان_شریف (#مریم_اشتهاردی/ ص۷)
◀️ علائم سرطان شریف/ #مطب_دکتر_انوچ (#محمدصالح_انصاری /ص۸)


https://t.me/sharifdaily/4474
@sharifdaily

«چرا اورژانس اجتماعی؟»

❇️ سال گذشته در روزنامه پرسش‌نامه‌ای را میان دختران شریفی توزیع کردیم که در آن به بررسی وضع امنیت‌شان در دانشگاه، خوابگاه و مسیر بین این دو پرداخته می‌شد. نتایج تا حدی قابل پیش‌بینی ولی ناراحت‌کننده بود. از میان حدود ۳۰۰ نفر شرکت‌کننده در این پژوهش بالای ۷۵درصد دختران شکلی از #آزار را تجربه کرده بودند. از طرفی از میان این تعداد، تنها ۴درصد به مسئولان خوابگاه و دانشگاه مراجعه کرده بودند.

🔸 روشن است که فرد آسیب‌دیده نمی‌تواند به‌راحتی مسأله خود را با حراست در میان بگذارد، از طرفی با وجود ازدحام نوبت‌های مرکز مشاوره امکان رسیدگی فوری به مسأله در مرکز مشاوره وجود ندارد. در این فضا جای خالی نیروهایی حس می‌شود که علاوه بر حمایت تخصصی و فوری از آسیب‌دیدگان، اقدامات حقوقی لازم را نیز شروع کنند؛ جایی مثل اورژانس ولی برای آسیب‌های روحی و روانی: #اورژانس_اجتماعی.

🔸 #فاطمه_یزدی‌زاده در پرونده این شماره روزنامه به موضوع لزوم وجود اورژانس اجتماعی در دانشگاه، بررسی نمونه‌های مشابه و پیشنهادهایی برای شروع این کار پرداخته است. این پرونده را در ویرگول و سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

@sharifdaily

🌟 شماره 854 روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ ایجاد «ما»ی جدید (#سرمقاله/ #علیرضا_محمودزاده)
◀️ کشور به کشور با کرونا (۲)/ روایت دانشجوهای ایرانی از شیوع کرونا در کشورهای مختلف (#پرونده/ ص۶و۷)
◀️ کرونا در سرزمین کانگروها/ استرالیا (#علیرضا_خوش‌قلب/ ص۶)
◀️ شفاف و صادق با مردم/ سوئیس (#آرش_گل‌محمدی/ ص۶)
◀️ زورآزمایی ترامپ با کرونا/ آمریکا (#معین_تقوائی/ ص۷)
◀️ توسعه درون‌زای زیست‌بوم فناوری/ #گفت‌وگو با مهندس دهبیدی‌پور درباره مدل انتفاع متقابل دانشگاه و شرکت‌ها (ص۴و۵)
◀️ آزمایشگاهی با دو میلیون جمعیت/ وبینار مدرسه توسعه پایدار شریف با موضوع مواجهه با فقر و فعالیت‌های توسعه‌ای در کنیا/ #گزارش (#فاطمه_یزدی‌زاده/ ص۲)
◀️#میز_نشریات (#محمد_ملانوری/ ص۲)
◀️ از فلسفه و ذهن تا هوش مصنوعی/ مروری بر هفته دوم وبینارهای شبانه شریف‌کرونا #گزارش (#مبینا_امراللهی/ ص۳)
◀️ ترس از کرونا هم یک پاندمی است/ #گزارش (#علی_صالحی/ ص۳)
◀️ فلسفه در بحران/ #گزارش (#کیمیا_جورابچی/ ص۳)
◀️ کرونا؛ جنگ بی‌نهایت/ #وصله‌پینه (#رضا_علیپور/ ص۸)
◀️ قوانین انتخابات انجمن‌ها و کانون‌ها/ شیوه‌نامه فاصله‌گذاری اجتماعی در دانشگاه صنعتی شریف/ #مطب_دکتر_انوچ (#محمدصالح_انصاری/ ص۸)

https://t.me/sharifdaily/5849
@sharifdaily

«آزمایشگاهی با دو میلیون جمعیت»

❇️ گاهی هزینه مسئولیت اجتماعی بعضی شرکت‌های بزرگ صرف مسائلی شده که با نیازها و وضعیت مردم زاغه‌نشین هیچ سنخیتی ندارد؛ به طور مثال در منطقه‌ای که آب آشامیدنی وجود ندارد، تعداد زیادی کتاب‌خوانkindle در دست مردم دیده می‌شود.

🔸 #کنیا کشوری آفریقایی در همسایگی سومالی است و دقیقا روی خط استوا قرار دارد. با جمعیتی حدود ۵۰ میلیون نفر و تولید ناخالص داخلی معادل یک‌پنجم ایران، کشوری فقیر به شمار می‌آید که تقریبا ۲۰ درصد جمعیت آن درآمدی کمتر از ۱ دلار در روز دارند. منبع درآمد مردم کنیا کشاورزی و گردشگری‌ست و داشتن اقتصادی غیررسمی تحلیل وضعیت این کشور استعمارزده را پیچیده می‌کند. اکثر پژوهشگران توسعه و نوبلیست‌های اقتصاد چند پروژه در کنیا در کارنامه خود دارند و به نوعی آزمایشگاه خوبی برای بررسی نظریه‌های اقتصادی و توسعه به شمار می‌رود.

🔸 #محمدامین_یوسفی، از فارغ‌التحصیلان شریف است که در حال حاضر و با حمایت موسسه حامی علوم انسانی در رشته نوآوری و کارآفرینی اجتماعی در مدرسه اقتصاد لندن(LSE) تحصیل می‌کند. چندی پیش او برای انجام پروژه درس طراحی نوآوری اجتماعی (social innovation design) سفری ده‌روزه به کنیا داشت که تجریبات این سفر را در وبیناری به همت #مدرسه_توسعه_پایدار شریف با دیگر مخاطبان مدرسه به اشتراک گذاشت.

🔸 گزارش #فاطمه_یزدی‌زاده از این وبینار را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

@sharifdaily

🌟 شماره 856 روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ صورت‌مسأله را پاک کن (#سرمقاله/ #علی_صالحی)
◀️ ده‌‌هزار بسته برای ده‌هزار خانواده/ پویش کریمانه خانواده شریف در ماه رمضان ۹۹ (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات/ ص۲
◀️ همه برای وطن، وطن برای همه/ #گزارشی از همایش آموزش در مسیر محرومیت‌زدایی (#فاطمه_یزدی‌زاده/ ص۳)
◀️ چطورش مهم است/ #حرف_زیادی (#مرتضی_یاری/ ص۳)
◀️ از انفعال به خروج/ #گفت‌وگو با میلاد دخانچی درباره جشنواره فیلم فجر ۹۸ (#هنر_و_ادبیات/ ص۴)
◀️ خروج می‌کنم، پس هستم/ #یادداشت (#میلاد_دخانچی/ ص۴)
◀️ به کجا چنین شتابان؟/ چهره‌های جدید در بازار سرمایه (#اقتصاد_و_کسب‌وکار/ ص۵)
◀️ فقر فرصت‌سوز است/ #گفت‌وگو با سیدامیر سادات‌موسوی درباره تجربه سفر به آفریقا (ص۶)
◀️ فقط سخت‌گیری جواب می‌دهد/ #دورچین (#سیدامیر_سادات‌موسوی/ ص۶)
◀️ ساعت‌های هوشمند کرونا را تشخیص می‌دهند/ شناسایی بیماری‌های واگیردار با استفاده از دستگاه‌های پوشیدنی در دانشگاه استنفورد/ #گزارش (ترجمه: #حسین_رجبی/ ص۷)
◀️ کار دانشجویی در ایران به‌صرفه نیست/ #کمی_آنسوتر (#علیرضا_موذن/ ص۷)
◀️ سایه‌ات مستدام حضرت پدر/ #دل‌شکسته‌نوشته (#امیرحسین_مشکانی/ ص۸)
◀️ آب پاکی/ #تحفه_نه‌طنز (#فرزاد_فتوحی/ ص۸)


https://t.me/sharifdaily/5960
@sharifdaily

«همه برای وطن ، وطن برای همه»

❇️ موضوع مناطق محروم و محرومیت‌زدایی از مسائل پیچیده در حکم‌رانی و از مشکلات قدیمی‌ست که کشور با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند و گروه‌ها و افراد مختلف هرکدام با دیدگاه خودشان به آن ورود کرده‌اند. مداخلات صورت‌گرفته در طول سالیان زیاد درس‌های زیادی برای فعالین این عرصه داشته؛ فعالینی که گاهی با نگاه از بالا به منطقه ورود کرده و بدون درنظر گرفتن شرایط فرهنگی منطقه مداخلاتی کرده‌اند که در انتها به ضرر منطقه تمام شده است.

🔸 بنا به تجربه فعالین این حوزه مهم‌ترین راه حل، توانمندسازی منطقه برای مواجهه با مشکلات پیش‌رو و آموزش روش‌های حل تعارضات است، چرا که مداخله‌گران نمی‌توانند همه مشکلات منطقه را حل کنند، هم بضاعت زمانی‌شان محدود است و هم شناخت کمی نسبت به معضلات منطقه دارند. از طرفی علاقه مداخله‌گران به نتیجه گرفتن در کوتاه‌ترین زمان از بزرگ‌ترین مشکلاتی‌ست که در ورود به این مناطق پیش می‌آید.

🔸 #مدرسه_توسعه_پایدار در روزهای ۱۷ تا ۱۹ اردیبهشت در همایش مجازی «آموزش در مسیر محرومیت‌زدایی» که با حضور ۱۱ فعال این حوزه همراه بود، سعی داشت کمی بیشتر و عمیق‌تر به این معضل بپردازد.

🔸 #گزارش #فاطمه_یزدی‌زاده از این همایش را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

@sharifdaily

«مسئول در قبال جامعه»

❇️ در نخستین روزهای اسفندماه ۹۸ و هم‌زمان با همه‌گیری بیماری #کرونا و شوک ناشی از آن به نظام سلامت کشور، یک مشارکت و همیاری جمعی بین فعالین اقتصادی و بخش خصوصی شکل گرفت تا با تجمیع امکانات بتوانند یکی از متفاوت‌ترین پویش‌های #مسئولیت_اجتماعی فعالین اقتصادی را برای کمک به مسائل حاد کشور رقم بزنند. #کمپین_نفس با بهره‌گیری از توان و منابع بخش خصوصی و فعالان اقتصادی و با همراهی و حمایت اتاق‌های بازرگانی صنایع معادن و کشاورزی سراسر ایران، برای حل سریع بحران شیوع بیماری کرونا در هشتم اسفندماه شروع به کار کرد.

🔸 ساخت کلینیک در مجاورت بیمارستان ابن‌سینای تهران در ۸ روز، تولید بسته‌های حفاظتی سرتاسری ایزوله برای کادر درمان، تأمین و توزیع ماسک‌های N95، دستگاه ونتیلاتور و دیگر نیازهای بیمارستان‌ها و کادر درمانی، حمایت از طرح پژوهشی پلاسمادرمانی و طرح حمایتی معیشتی «ضیافت نفس» برای یاری اقشار آسیب‌پذیر در ماه مبارک رمضان از جمله دستاوردهای کمپین نفس بوده است.

🔸 #مدرسه_توسعه_پایدار شریف روز دوشنبه، ۳۰ تیرماه میزبان نشستی مجازی با سخنرانی موسس و دبیران کارگروه‌های کمپین نفس و با مشارکت علاقه‌مندانی از سراسر کشور به منظور بهره‌گیری از تجربیات و درس آموخته‌های این پویش بود. در این نشست پدرام سلطانی، فرزین فردیس، پویا فیروزی و علی شریعتی از تجربه‌ها و چالش‌های مختلف این پویش گفتند.

🔸 گزارش #فاطمه_یزدی‌زاده از این نشست مجازی را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید. اگر خواستید بیشتر دربار این کمپین هم بدانید، به وب‌سایت کمپین به نشانی nafas.org و وب‌سایت مدرسه توسعه پایدار به نشانی sdschool.ir سری بزنید.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۷۱ روزنامه شریف (ویژه‌نامه عشق) منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ تقدیم به مادرانی که آن «گاه» را درک نکرده‌اند/ #یادداشت (#فاطمه_یزدی‌زاده/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (ص۲)
◀️ مدرسه زندگی در دانشگاه/ #گفت‌وگو با دکتر عوامی، مشاور معاون فرهنگی اجتماعی در امور دختران (ص۳)
◀️ مادر بودن ارزشش را دارد؟/ #نامه_وارده (#فاطمه_نوری/ ص۳)
◀️ هفت عامل مردمان عاشق/ نگاهی به ارائه پیتر سالووی درباره عشق (#محمد_شرافتی/ ص۴و۵)
◀️ عشق را اشتباه نگیریم/ #گفت‌وگو با حجت‌الاسلام حاج‌سیدجوادی (ص۶)
◀️ فرهنگ و هنجارها و ارزش‌ها عوض شده/ #گفت‌وگو با علی عباسی، کارشناس ارشد روان‌شناسی عمومی (ص۷)
◀️ زیستن در عرصه دو/ عشق: در کشاکش میان یگانگی و بیگانگی #یادداشت (#محمد_جوانمرد/ ص۸)
◀️ نگاه نخ‌نما/ فلوچارت شروع یک رابطه (ص۹)
◀️ در عنفوان جوانی، چنان که افتد و دانی/ بچه‌های شریف از تجربه‌های عشقی‌شان می‌گویند (#نظرسنجی/ ص۱۰و۱۱)
◀️ که تو در وصف نگنجی/ عشق را می‌شود تعریف کرد یا حتما باید چشید؟ (ص۱۲)
◀️ اتفاق است و می‌افتد/ #روایت (ص۱۲)
◀️ قرمه‌سبزی نقطه عطف بود/ #روایت (ص۱۲)
◀️ هفت‌خوان رستم و تهمینه/ اپلای دونفره، مأموریت غیرممکن؟ #یادداشت (#سپهر_حجازی/ ص۱۳)
◀️ همه‌چیز با هم خوب نمی‌شود/ #یادداشت (ص۱۳)
◀️ یک ربع در ۲۴ ساعت/ #روایت (ص۱۳)
◀️ خودم را در همین رابطه شناختم/ #روایت (ص۱۴)
◀️ همه‌اش آن نیست/ #یادداشت (ص۱۴)
◀️ و فقط خدا خبر دارد/ #روایت (ص۱۴)
◀️ حیف آن ۲۰ واحد اضافه/ #روایت (ص۱۵)
◀️ کرونا نبود، الآن باید بهش می‌گفتم/ #روایت (ص۱۵)
◀️ حواس‌تان به هم باشد، باقی‌اش مهم نیست/ #روایت (ص۱۵)
◀️ من خود آن چهاردهم/ #به_دیار_حبیب (#محمدحسین_هوائی/ ص۱۶)
◀️ که امشب شب عشقه/ راهنمای گام‌به‌گام برگزاری شب ولنتاین #وصله‌پینه (#علیرضا_اسماعیلی/ ص۱۶)

t.me/sharifdaily/7497

@sharifdaily

«تقدیم به مادرانی که آن «گاه» را درک نکرده‌اند...»

#یادداشت
#فاطمه_یزدی‌زاده

❇️ می‌خواهم چند لحظه‌ تمام هیاهو و آشوب‌های عصر حاضر را پشت در بگذارید و آرام بنشینید و به سخنان من گوش بدهید. من به زمزمه‌ رازی را به شما خواهم گفت که بدانید و به خاطر بسپارید و آن این است که هر زن از بدو تولد «مادر» به دنیا می‌آید. زن به دنیا می‌آید و از همان کودکی میلی آتشین به مهر‌ورزی و پرورش در درونش شعله می‌کشد و مگر مادری جز عاشقی و پروراندن است؟

🔸 مرسوم است که همان لحظاتِ اولِ بعد از تولد، نوزاد را روی سینه مادر می‌گذارند. جانی، ذره ذره در جانِ دیگری، جان گرفته و حالا پس از تحملِ دردی سخت برای اولین بار قلب‌هایشان روبه‌روی هم آرامش می‌گیرد. «گاهِ» باشکوه آغازِ همه آن چیزی که قلبِ مادرانه زن از بدو تولد انتظارش را کشیده بود، بستری برای مهرورزی و موجودی برای پرورش و مراقبت.

🔸 زنانگی و مادرانگی، زایش است و پرورش، و برهم زدن هر آنچه به انقیاد درمی‌آورد با مهر، و گسستن هر آنچه زنجیر می‌شود با عشق، و زنده‌کردن هر روحی که پژمرده است، و انعطافی بی‌نظیر که عقل‌های محاسبه‌گر را به زانو درمی‌آورد. این اعجاز مادری‌ست؛ موهبتی که در درون زنان به ودیعه گذاشته شده تا دنیا را به تعادل برسانند. دنیا بدون زنانگی، زندانی سرد و منجمد است و اهالی آن بدون مادرانگیِ تمامِ زنانِ جهان در جهانی این‌چنین سرد و خشک، دیری نخواهد بود که منجمد شوند.

🔸 در این میان نامردمانی سخت بی‌رحم، زنانی را که آن «گاه» را درک نکرده‌اند، طلب‌کارانه متهم می‌کنند. آنان را به خاطر فرصتی که برای بروز این عشق به راحتی در اختیارشان گذاشته نشده، محکوم می‌کنند و به آنان می‌گویند که بدونِ آن «گاه»، چیزی نیستند و نخواهند بود! آن نامردمان نمی‌دانند که آن زن از گرمای آتش مهری که درونش دارد و باید گرما می‌بخشید و بستری نمی‌یابد، دم‌به‌دم می‌سوزد، حتی اگر خود به این شعله آگاه نباشد.

🔸 هوشیار باشید که این نامردمان هیچ‌گاه آرام نخواهند نشست، آنان حتی زنانی را که مادری‌شان به فعلیت درآمده، نمی‌فهمند. محدودشان می‌کنند و اجازه‌ی تکمیل زنانگی را به آنان نمی‌دهند، مدام به داوری زنانگی و مادرانگی‌شان می‌نشینند و اتهام می‌زنند. نمی‌دانند که آن مادران می‌توانند بیش‌از آن چه تصور کنید به دنیا نور ببخشند، نمی‌فهمند که نتیجه محدود کردن مادرانگی‌شان فقط سرد و سرد‌تر شدن آن زندان است.

🔸 بار دیگر به نجوا می‌گویم، آن‌قدر آرام که آنان که گستره مادری، زنانگی و عشق را نمی‌فهمند، خبردار نشوند. بیایید مادری را در شکوه بی‌حد و حصر آن «گاه» محدود نکنیم. بگذاریم، هر زن خود را مادری بداند که می‌تواند بی‌انحصار عشق بورزد، نظم‌های موجود را برهم بزند، با دقتی مادرانه هر آنچه منتظر پرورش است پرورش بدهد، ساختارهای خشک را فروبریزد و زن باشد و مادری کند. آن زمان خواهیم دید که دنیایی که به زنان، فرصت زنانگی و این مبارزه زنانه را داده، چگونه گرم خواهد شد و چه غنچه‌هایی از دلِ خاکِ سردِ این زندانِ یخ‌زده بیرون خواهند آمد.

🔸 این فرصت را به همه زنان بدهیم، به ویژه آن را تقدیم زنانی کنیم که آن «گاه» را درک نکرده‌اند؛ مادرانی در ذات، نه در فعل!

t.me/sharifdaily/7434

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۸۳ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ میان‌رشته‌ای‌تر از همیشه در شریف (#سرمقاله/ #فاطمه_یزدی‌زاده)
◀️ به تو عادت کردم/ آموزش مجازی نمره‌های بهتری را برایمان به ارمغان آورد (#پرونده/ ص۴و۵)
◀️ فخر ناشناخته/ بزرگ‌داشت نخستین سالگرد شهید فخری‌زاده در سالن جابر (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (ص۲)
◀️ پیش به سوی بین‌المللی شدن/ گیمین ۱۴۰۰ با هزار نفر (#گزارش/ ص۳)
◀️ وزارت حقیقت، نسخه ۲۰۲۰/ روایت کارمند سابق بایت‌دنس از سانسور در چین #ترجمه (#سجاد_ریحانی/ ص۶)
◀️ هنر علیه مرگ/ گفت‌وگوی بروس دافی با میکیس تئودوراکیس #گفت‌وگو (#سجاد_بهنام/ ص۷)
◀️ گریه مرد نمی‌دانی چیست #دل‌شکسته‌نوشته (#فاطمه_نوری/ ص۸)
◀️ جامانده #نبات (#امیرمحمد_طهماسبی/ ص۸)

t.me/sharifdaily/9095

@sharifdaily

«میان‌رشته‌ای‌تر از همیشه در شریف»

#سرمقاله
#فاطمه_یزدی‌زاده

❇️ اگر دو سال قبل در چنین روزهایی کرونا رسما به جهان ما پا نگذاشته بود و آن را دگرگون نمی‌کرد، و اگر ما همچنان در دانشگاه بودیم و گه‌گاه، مجالی برای گفت‌وگو پیدا می‌شد، بی‌تردید این روزها هم مانند دورانِ قبل از همه‌گیری کرونا، هر گوشه‌ای از دانشگاه مجمعی برای بی‌قراران بود. شاید اقتضای جوانی‌ست و آینده نامعلومی که گاهی پیش روی خود می‌بینیم و یا شاید اوضاع روزگارمان قرار و آرامش را از ما گرفته بود، دلیلش هر چه بود، به اشتراک گذاشتن دغدغه‌ها و بی‌قراری‌هایمان تنها جزء جدانشدنیِ جمع‌هایمان بود.

🔸 انسانِ بی‌قرار و جامعه بی‌قرار اگر به راه نجاتی دست پیدا نکند، مأیوس خواهد شد، اما بر خلاف یأس، بی‌قراری همیشه با نوعی تکاپو همراه است؛ تکاپویی برای یافتن راهی برای پیمودن و رویایی برای رسیدن. به همین سبب بود که ما سرگشته و سرگردان به دنبال بهترین راه برای ادامه مسیر آینده‌مان و بهبود اوضاع روزگارمان، بین آجرهای قرمز دانشگاه پرسه می‌زدیم. شاید اگر طوفان کرونا جمع ما را پراکنده نمی‌کرد، این روزها هم بسیاری، تک به تک یا همراه با یکدیگر در محافل دانشجویی، کلاس‌ها، همایش‌ها و... در جست‌وجوی پاسخی برای این دو سوال بودند که بهترین مسیر آینده برای من کدام است؟ و چگونه می‌توانم برای بهبود شرایط جامعه تلاش کنم؟

🔸 هر ساله تنوع مدعوینِ جشن‌های ورودی‌های دانشگاه نشان می‌دهد که بی‌قرارانِ سابق دانشگاه، تا چه اندازه مسیرهای گوناگونی را برای رسیدن به این دو هدف برگزیده‌اند. خیلی‌ها پاسخ را در شریف می‌یابند و بعضی به دنبال پاسخی که مناسب استعداد‌ها و شخصیت‌شان باشد، از خانواده شریف جدا می‌شوند. در این ۵۰ سال، تحولات دانشگاه دائما به سمت گسترش مسیرهایی بوده که دانشجوها می‌توانند از طریق آن‌ها ضمن دنبال کردن علایق شخصی، به بهبود شرایط جامعه کمک کنند. دوره‌های تحصیلات تکمیلی جدید، دوره‌های فرعی گوناگون و برنامه‌ها و دوره‌های میان‌رشته‌ای، مسیر‌های مطلوب و مناسب برای بسیاری از شریفی‌ها را در خود دانشگاه فراهم آورده‌اند. در این میان بخت با من بسیار یار بود، چرا که پاسخ مطلوبم به دو پرسش را هم‌زمان یافتم، آن هم در شمالی‌ترین دانشکده در شریف!

🔸 شاید بتوان ادعا کرد دوره کارشناسی ارشد سیاست‌گذاری علم و فناوری که امسال چهارمین گروه از ورودی‌های آن، تحصیل خود را در دانشکده مدیریت و اقتصاد آغاز کردند، مسیر ارتباط و اثرگذاری دانشگاه بر جامعه را نیز تکمیل کرده است. خانواده شریف که حدود نیم قرن به دنبال حل مسائل فناورانه و علمیِ جامعه بوده، اکنون قدم فراتر گذاشته و در حال تربیت متخصصانی‌ست که ضمن داشتن توانایی تحلیل مسائل جامعه بتوانند از طریق تعامل با سیاست‌گذاران وارد عرصه عملی حل مسائل کشور شوند، به همین منظور این دوره میان‌رشته‌ای، شامل طیف گسترده‌ای از مباحث علوم انسانی و اجتماعی با تمرکز بر مسائل و چالش‌های علم، فناوری و نوآوری تنظیم شده و امکان پیگیری دغدغه‌های کلان‌تر و اثرگذاری بر مسائل واقعی جامعه را به دانشجوها می‌دهد.

🔸 اکنون می‌توان گفت که شریف برای آن بی‌قرارانی که شیفته پیچیدگی و ابهامِ موجود در مسیر تحلیل و حل مسائل سیاستی و حکم‌رانی هستند و اوضاع روزگار قلب‌شان را به درد آورده نیز مسیر ایده‌آلی فراهم کرده‌ است؛ مسیری که هدف آن تسکین بی‌قراری‌های جامعه نیز هست.

@sharifdaily