«همه تا آخر نماندند»

❇️ بعد از توییت #دکتر_حسینی درباره تعویق زیباکنار ۳ (که قرار بود در اصفهان و در بهمن‌ماه برگزار شود)، #امین_فرهادی‌منش، مسئول این اردو اعلام کرد که فعالیت‌های کارگروه‌ها تا تاریخ بعدی که احتمالا اردیبهشت ۹۹ باشد، ادامه پیدا می‌کند.

🔸 #حسین_مطلبی، دبیر کارگروه «هنر در دانشگاه» نیز در پیامی که در کانال گردهمایی فعالین فرهنگی ۹۸ منتشر شد، اعلام کرد که فعالیت این کارگروه ادامه پیدا خواهد کرد و حتی اگر این گردهمایی در فروردین یا اردیبهشت ۹۹ برگزار نشود، ارائه کارگروه هنر در داخل دانشگاه و در فروردین‌ماه برقرار خواهد بود.

🔸 #محمدرضا_زارع‌گل، دبیر کارگروه «آزادی و محدودیت» هم در پیام خود گفت که با تعویق اردو تا اردیبهشت‌ماه موافق است و فعالیت کارگروهش را ادامه می‌دهد.

🔸 البته #علیرضا_اسماعیلی، دبیر کارگروه «چرا کار فرهنگی می‌کنیم؟» امروز استعفای خود و دیگر اعضای این کارگروه را به مسئول اردو تحویل داده است. متن پیام استعفای اسماعیلی را در ادامه می‌توانید بخوانید.

«واقعا چرا کار فرهنگی می‌کنیم؟»

🔸 «چرا» احتمالا از حیث عمق، ژرف‌ترین سوال بشر است. غایت انجام هرعملی، علم نسبت به چرایی انجام آن است. حسب اتفاق، قرعه دبیری کارگروهی که قرار بود در «چرایی» کار فرهنگی پژوهش کند، به نام من افتاد؛ منی که با رزومه‌ای اندک، دبیر یک کارگروه برای مهم‌ترین گردهمایی فعالان فرهنگی شدم. قرار بود برای افرادی که تک‌تک باتجربه‌تر و پخته‌تر از ما بودند، بگوییم که به راستی «چرا کار فرهنگی می‌کنیم؟» می‌خواستیم بگوییم چه می‌شود که یک نفر دانشجوی دانشگاه فنی مملکت، قید نمره و وقت و تفریحات رایج را می‌زند که ساعتِ بعد از ده شب، خسته و کوفته از دانشگاه بزند بیرون و شب نخوابد که برنامه فردا چه می‌شود. می‌خواستیم خودمان برای یک بار هم که شده بیندیشیم که در پس تصمیمی که بعضا از روی غریزه می‌گیریم، چه دلیلی جا خوش کرده. می‌خواستیم از مشکلات بگوئیم، از سختی‌های کار فرهنگی و از تمام حرف‌هایی که در دل فعالین فرهنگی مانده است.

🔸 سخت است در این دانشگاه تن آدمی به فعالیت فوق‌برنامه یا فرهنگی یا هرآن‌چه اسمش را می‌گذاریم بخورد و در این دو هفته، به فکر فرو نرود؛ فکر این‌که به راستی محیطی که وقت‌مان را برای اصلاحش می‌گذاریم، اساسا چقدر از ما اثر می‌پذیرد؟ کدام بخش‌هایش به کدامین اعمال‌مان پاسخ نشان دادند و تلاش‌هایمان برای تغییر کدام بخش‌هایش به درِ بسته خورده؟ بعد از هم‌فکری با دوستانم در کارگروه «چرا کار فرهنگی می‌کنیم؟» به این نتیجه رسیدیم که نمی‌شود! حداقل در این شرایط و به این شکل، نمی‌شود. حالا می‌خواهد در زیباکنار باشد یا زاینده‌رود؛ در بهمن برگزار شود یا اردیبهشت. آخرش قرار نیست بشود. مثل سال‌های پیش که نشد و سال‌های بعد که با این منوال، نخواهد شد. احساس می‌کنم در این شرایط حرف‌های من قرار نیست دردی را از کسی دوا کند و «تعویق» اردو را هم درمانی موقت می‌دانم.

🔸 اما با تمام این‌ها استعفا برایم به هیچ‌وجه تصمیم راحتی نبود. از اعتمادی که دکتر حسینی، دکتر نورانی، امین فرهادی‌منش و سایر مسئولین اجرایی به منِ کمترین داشتند و این مسئولیت سنگین را به من سپردند تشکر و قدردانی می‌کنم. امیدواریم پاسخ اعتمادشان را در زمانی دیگر به شکلی بهتر بدهیم.

🔸 با این وجود با عرض عذرخواهی خدمت تمامی افرادی که تا این نقطه برای این گردهمایی زحمت کشیده‌اند و تمام آن‌هایی که نتوانستیم حرفشان را بزنیم، به نیابت از کل تیم، استعفای خود و اعضای تیم را از کارگروه «چرا کار فرهنگی ‌می‌کنیم؟» اعلام می‌کنم و برای دبیر بعدی آرزوی بهترین نتایج را دارم.

🔸 همچنین #علی_بهرامی_ثانی، مسئول قسمت «مناظره» نشست امسال هم استعفای خود و دیگر اعضای تیمش را تقدیم مسئولین برگزاری زیباکنار کرده است.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۷۴ روزنامه شریف ( ویژه‌نامه پایان سال ۱۳۹۹ و مرور تاریخ ده سال اخیر دانشگاه) منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ روایت همه چیز است (#سرمقاله/ #صالح_رستمی)
◀️ هرساله در فکر بهارانم/ گزارشی از سیر روند جشن نوروز ۱۴۰۰ شریف به میزبانی آذربایجان #گزارش (#سعید_فرهادی/ ص۲)
◀️ راه شهادت از دانشگاه می‌گذرد/ سال ۱۳۹۰ (#محمدجواد_شاکر/ ص۳)
◀️ یک ۹۱ برای دانشجو شدن/ سال ۱۳۹۱ (#محمدجواد_شاکر/ ص۴)
◀️ روحانی را در جابر شناختم/ سال ۱۳۹۲ (#محمدجواد_شاکر/ ص۵)
◀️ سال تغییر/ سال ۱۳۹۳ (#محمدمحسن_نداف/ ص۶)
◀️ روزی که برف بارید/ سال ۱۳۹۴ (#امیرمحمد_واعظی/ ص۸)
◀️ دانشگاه صاحب‌قران/ سال ۱۳۹۵ (#محمدحسین_اعلمی/ ص۹)
◀️ دوگانه‌های جدید، گسست‌های جدید/ سال ۱۳۹۶ (#علی_بهرامی_ثانی/ ص۱۰)
◀️ غوغاکده غیرصنعتی شریف/ سال ۱۳۹۷ (#سیدمحمدحسین_قاسمی/ ص۱۲)
◀️ امان از چهارشنبه، پنج‌شنبه و جمعه/ سال ۱۳۹۸ (#محمد_ملانوری/ ص۱۴)
◀️ شکری‌ست با شکایت/ سال ۱۳۹۹ (#علی_محدث‌زاده/ ص۱۵)
◀️ ترین‌های ۹۹ شریف/ پرررنگ‌ترهای شریف ۹۹ از دید روزنامه (#ترین‌ها/ ص۱۷)
◀️ کرونا می‌رود؟ چه کسی می‌آید؟/ نگاهی کوتاه به آخرین سال قرن #پرونده (#محمد_ملانوری/ ص۱۸)
◀️ خوش‌بختی یعنی حال من/ #پرونده (#بهار_غلامی/ ص۱۹)
◀️ مرد بارانی #به_دیار_حبیب (#پیمان_ملک‌محمدی/ ص۲۰)
◀️ شریف هزار و پانصد! #وصله‌پینه (#رضا_علیپور/ ص۲۰)

t.me/sharifdaily/7792

@sharifdaily

«خوزستان، خوزستان، خوزستان»

❇️ امروز مردم خوزستان تمامی دردها و ناحقی‌هایی که در حقشان شده را در قالب «آب» مطالبه می‌کنند. تشنگان امروز خوزستان، خسته از سال‌ها بیکاری، سال‌ها نشنیدن صدایشان، سال‌ها دست و پنجه نرم کردن با محرومیت و سال‌ها نابرابری‌های سیستماتیکی هستند که به ناحق از سوی حکومت مرکزی به آن‌ها روا شده است.

🔸 اگر بخواهیم مسائلی را که باعث شدند خوزستان به چنین روزی دچار شود، دسته‌بندی کنیم می‌توانیم بگوییم علت‌العلل اصلی آن‌ها دو امر «سدسازی و انتقال آب» و «مدیرانِ غیربومیِ اغلب بی‌سواد و کم‌سواد» است.

🔸 پیشه اصلی بومیان استان خوزستان، کشاورزی و دامپروری است که نهاده اصلی برای هر دو «آب» است. در آغاز و با تأسیس سدهای بسیار بر رود کارون تعداد کثیری از مردم منطقه به ناچار دست به کوچ اجباری زدند. پس از آن با تأسیس سد گتوند بود که معادن نمک پشت سد در آب این سد حل شده و مزارع و نخلستان‌های پایین‌دست سد را به شوره‌زار تبدیل کردند. در آخر نیز با انتقال آب از سرشاخه‌های رود کارون به مناطق مرکزی ایران، تالاب‌های نیمه‌جان استان خوزستان که مورد هجوم حفاری‌های نفتی واقع شده بودند، رو به نابودی گذاشتند.

🔸 استان خوزستان در حالت معمولِ خود همواره با بیکاری زیادی به نسبت میزان تولید ناخالصی این استان مواجه بوده است. سیاست‌های مرکز که همواره در راستای انتخاب مدیران غیربومی بوده است، باعث شده که جوانان استان خوزستان از پشت حصارهای منازلِ سازمانی، شاهد زندگی مفرح کارکنان شرکت‌های صنعتی‌ای باشند که ساکنین آن مدیران و کارمندان غیربومی هستند. بدتر از آن تصمیمات مخرب این مدیران است. این مدیران به‌واسطه قدرت اقتصادی‌ای که بنگاه‌های تحت مدیریت‌شان دارند نفوذ زیادی در تصمیم‌گیری برای استان خوزستان دارند و چون اغلب این شرکت‌ها مدیر بومی ندارد، خود مردم استان خوزستان، در تصمیم گیری برای این استان در اقلیت قرار دارند.

🔸 مسئله بیکاری ناشی از عدم استخدام بومیان این استان، سیاست‌های به‌شدت تبعیضی سیستماتیک توسط تصمیم‌گیران غیربومی این استان و کمبود آب و محدودیت کشاورزی ضربه بزرگی به اشتغال در این استان زده است. این‌ها باعث شده است که بیشتر نیروی کار این استان که وارد بخش صنعتی می‌گردد، وارد بخش‌های خدماتی و به‌طور خاص پیمانکاری مرتبط با صنعت نفت گردد. بازهم در اینجا مدیریت نامناسب شرکت‌های دولتی نفتی و بروکراسی وحشتناکی که در آن‌ها حاکم است باعث شده است که کارگران همواره با معوقات پرداختی ۴-۵ ماهه مواجه باشند که مقصر اصلی آن نیز شرکت‌های پیمانکاری نیستند، بلکه کارفرمای دولتی است که برای پرداخت سررسیدهای پیمانکاران حداقل ۴ ماه طول می‌کشد تا پرداختی داشته باشد.

🔸 یادداشت #علی_بهرامی_ثانی درباره عوامل موثر بر محرومیت استان خوزستان را در ویرگول نشریه داد بخوانید.

@sharifdaily

«دوگانه‌های جدید، گسست‌های جدید»

❇️ ۹۶ سال انتخابات بود و سهم اصلی شریف از فضای انتخاباتی پرشور آن سال، حضور سیدمصطفی میرسلیم در آمفی‌تئامر مرکزی و البته مناظره‌ها و بحث‌ها و نشریات دانشجویی و دست‌بندهای رنگی که روی مچ دانشجوها دیده می‌شد.

🔸 بهار ۹۶ دکتر سیدقاسم میرعمادی، معاون وقت آموزشی و تحصیلات تکمیلی را از ما گرفت تا شریف شاهد تشییع پیکرش باشد، چندماه بعد هم دوباره دانشگاه عزادار شد و این بار برای مریم میرزاخانی. بهار ۹۶ البته با نخستین جشن شریف زیبای من و کنسرت علیرضا قربانی به مناسبت سالروز آزادسازی خرمشهر روزهای زیبایی را پشت سر گذاشت.

🔸 تابستان ۹۶ شریف‌پلاس ساخت‌وسازش را آغاز کرد تا در آخرین روزهای آبان آن سال افتتاح شود. آن تابستان دانشگاه قصد داشت معاونت فرهنگی و اجتماعی را در معاونت دانشجویی ادغام کند تا جا برای یک معاونت جدید به اسم برنامه‌ریزی و راهبردی باز شود، ولی با مخالفت تقریبا همه گروه‌های دانشجویی از خیر آن گذشت. تابستان ۹۶ موعد تغییر در روند برگزاری اردوی ورودی‌ها هم بود و در نتیجه آن برنامه دانشگاه‌گردی دانشجوهای جدید و خانواده‌هایشان و نیز نمایشگاه دستاورد گروه‌های دانشجویی به برنامه‌های دانشگاه برای استقبال از ورودی‌های جدید اضافه شد. ظهور رقیبی پولدار به اسم خاتم برای دانشکده مدیریت و اقتصاد شریف هم به تابستان ۹۶ برمی‌گردد.

🔸 سوت بلبلی اژه‌ای در برنامه روز دانشجو، سخنرانی‌های انتقادی و پرحاشیه دکتر مهدی گلشنی، زلزله تهران، برگزاری نخستین گردهمایی فعالین فرهنگی در زیباکنار و دستگیری محمد شریفی‌مقدم از جمله رخدادهای مهم شریف در پاییز و زمستان ۹۶ به شمار می‌روند.

🔸 روایت مختصر #علی_بهرامی_ثانی از سال ۱۳۹۶ شریف را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

@sharifdaily