«شماره ۸۹۴ روزنامه شریف منتشر شد»


📰 آنچه در این شماره می‌خوانید:

😀 دوباره شروع کن! (#سرمقاله/ #محمدعلی_بلندزاده)
😀 طرشت محله است، پارکینگ نیست!/ نگاهی به وضعیت پارکینگ شریف (#پرونده/ ص۴)
😀 خوش به حال دزدها/ روایتی از مصیبت‌های یک دانشجوی تهرانی که قصد استفاده از پارکینگ شریف را دارد (#سیدآرمین_حقیقت/ ص۵)
😀 در هوای نوروز/ #گزارشی از دورهمی‌های نوروزی دانشگاه (#فاطمه‌سادات_تقی‌زاده/ ص۲)
😀 #میز_نشریات (#محمدامین_انصاری/ ص۲)
😀 با صنفی چه کنیم؟/ به بهانه آغاز انتخابات شورای صنفی (#علی_محدث‌زاده/ ص۳)
😀 در طاعت معشوق/ مروری بر حال‌و‌هوای شریف در ماه رمضان (#متین_کاظمی‌نمین/ ص۳)
😀 بلای جان/ #یادداشت از وضعیت فعلی تورم و راهکارهایی برای کنترل آن (#رضا_قاسمی‌پور/ ص۶)
😀 بگو شریفی هستی، بدون این که بگی/ #توئیتر_شریف (#مهدی_نوروزی)/ ص۷)
😀 گفتاری درباره ایده دانشگاه/ #محمدطه_علی‌نژاد (#یادداشت/ ص۷)
😀 این جاده یک‌طرفه نیست!/ #در_حاشیه تصمیمات عجیب وزارت علوم (#سیدمحمدامین_سپیده‌دم/ ص۸)

🆔 @sharifdaily

«شماره ۸۹۵ روزنامه شریف منتشر شد»


📰 آنچه در این شماره می‌خوانید:

😀 لاستیک عاشق! (#سرمقاله/ #محمد_قیاسی)
😀 سرپناه!/ فراتر از یک مسجد معمولی (#پرونده/ ص۴)
😀 یاد ایام/ مروری بر تاریخچه ساخت مسجد دانشگاه (#محمدعلی_بلندزاده/ ص۵)
😀 سمینار زمستانی در بهار/ #گزارش رویداد WSS انجمن‌علمی دانشکده مهندسی کامپیوتر (#سینا_الهی‌منش/ ص۲)
😀 #میز_نشریات (#محمدامین_انصاری/ ص۲)
😀 دعوای بزرگ بر سر نعمت بزرگ/ حواشی پرداختن بسیج دانشجویی به ناترازی یارانه انرژی (#امیررضا_جباری/ ص۳)
😀 بگشای در که حوصله انتظار نیست/ #گفتگویی با مهندس شریفی، مدیر حراست درباره بازگشایی درب‌های صنایع و تربیت بدنی (#مصاحبه/ ص۳)
😀 ورزش هم کنارش ادامه بده/ #یادداشت از وضعیت ورزش در دانشگاه‌های آمریکا (#مهدی_فرهنگی/ ص۶)
😀 کارتون چینی/ به بهانه ۱۵ آوریل، روز جهانی انیمه (#محمدحسن_معماریانی)/ ص۶)
😀 گفتاری درباره ایده دانشگاه/ #محمدطه_علی‌نژاد (#یادداشت/ ص۷)
📌 شریف از دید کواکارلی/ مروری بر جدیدترین رتبه‌بندی موضوعی QS(#محمدحسین_شالچیان/ ص ۷)
😀 مشتی نمونه خروار/ #در_حاشیه یارانه‌های رفاهی دانشگاه (#سیدمحمدامین_سپیده‌دم/ ص۸)

🆔 @sharifdaily

«شماره ۸۹۶ روزنامه شریف منتشر شد»


📰 آنچه در این شماره می‌خوانید:

📌 استاد،صنفی،دانشجو! (#سرمقاله/ #مهدیه_حسن‌پور)
📌 بالن‌های خسته!/ بررسی وضعیت آزمایشگاههای دانشگاه (#پرونده/#محمدعلی_بلندزاده/ ص۴)
📌 #گفتگو با دکتر علی اسفندیار، مدیر فنی آز فیزیک درمورد مشکلات آزمایشگاه (#محمد_قیاسی/ ص۵)
📌 یک سه‌ی دیگر/ #گزارش رویداد IC3 دانشکده مهندسی شیمی و نفت (#همایون_فلاحی/ ص۲)
📌 #میز_نشریات (#محمدامین_انصاری/ ص۲)
📌 دلارزدایی، تثبیت دلار یا تثبیت سیاست‌گذار پولی/ #گزارش مناظرۀ سیدعلی مدنی‌زاده استادیار دانشکده مدیریت و اقتصاد شریف با همت قلی‌زاده کارشناس مسائل اقتصادی (#مصطفی_فاخرزاد/ ص۳)
📌 مستند با چاشنی مناظره/ #گزارش مناظرۀ صادق زیباکلام و علی علیزاده درمورد مسئلۀ فلسطین (#حامد_عبداللهی/ ص۳)
📌ز خاک سعدی شیراز بوی عشق آید/ به مناسبت اول اردیبهشت روز بزرگداشت سعدی (دکتر #مریم_سیدان/ ص۶)
📌 انفجار میلیاردی/ روایتی از انفجار راکت استارشیپ (#رضا_قربانی)/ ص۶)
📌 پرنده آزاد شد؟/ بررسی توییتر بعد از خرید آن توسط ایلان ماسک (#محمدحسین_شالچیان/ ص۷)
📌 گفتاری درباره ایده دانشگاه/ #محمدطه_علی‌نژاد (#یادداشت/ ص۷)
📌 قدر داشته‌هایمان را بدانیم/ #در_حاشیه شورای صنفی دانشگاه (#سیدمحمدامین_سپیده‌دم/ ص۸)

🆔 @sharifdaily

«فردا: صنفی»

❇️ اگر کمی بخواهیم شلوغش کنیم، احتمالاً باید این‌طور بنویسیم که کمتر از ۱۲‌ ساعت دیگر تا نوزدهمین انتخابات #شورای_صنفی باقی مانده! و خلاصه بعد از تمدید و تاخیر و تعویق و اصرار و انکار فراوان، با پشت سر گذاشتن وقایع پرتنش پاییز سال قبل و چالش‌های مختلف هر دانشکده و زلزله استعفای جمع مرکزی شورا و معلق شدن برخی دانشکده‌ها، نهایتاً فردا دور اول نوزدهمین انتخابات این شورا در هشت دانشکده و یک خوابگاه از ساعت ۹ تا ۱۷ در CW برگزار خواهد شد.

🔸 بساط نقد و نظر و مناظره و معرفی هم این چند روز در دانشکده‌هایی که فردا انتخابات دارند، به راه بود و تعدادی هم به نفع دیگران کناره‌گیری کردند و از طرفی چند مصاحبه و پست معرفی و جلسات گفتگو با کاندیداها هم راه افتاد و البته در بعضی دانشکده‌ها هم از این سردتر نمی‌شد با انتخابات برخورد کرد!

⚪️ شرکت‌کردن یا نکردن در انتخابات که تصمیمش با شماست اما اگر خواستید بیشتر درباره صنفی بدانید و اگر هم به کسی رای می‌دهید، بیشتر با اهمیت صنفی و کارهایی که از دست منتخبین حتی در همین تنگناهای آیین‌نامه‌ای برمی‌آید، آشنا شوید، احتمالاً خواندن این دو سه یادداشت خالی از لطف نباشد:

▫️«با صنفی چه کنیم؟» را #علی_محدث‌زاده که سابقه دبیری صنفی را دارد، در شماره ۸۹۴ روزنامه درباره ساختار و اهداف و جایگاه این شورا نوشت.

▫️«استاد، صنفی، دانشجو» سرمقاله شماره ۸۹۶ روزنامه بود که امروز منتشر شد و #مهدیه_حسن‌پور عضو شورای صنفی مرکز از دانشکده #شیمی، کمی از بالا و به صورت کلی به شورای صنفی پرداخت.

▫️«قدر داشته‌هایمان را بدانیم» هم متن #در_حاشیه شماره ۸۹۶ بود که #سیدمحمدامین_سپیده‌دم در آن سعی کرده آنچه می‌تواند اهمیت صنفی را برای ما بیشتر نشان دهد را مرور کند.

📸 صفحه انتخابات صنفی دانشکده‌ها در CW

🆔 @sharifdaily

«شماره ۸۹۷ روزنامه شریف منتشر شد»


📰 آنچه در این شماره می‌خوانید:

📌 یک ارتباط نسبتا سرد (#سرمقاله/ #محمدامین_انصاری)
📌 زیر ذره‌بین/ روایت بازدید صددقیقه‌ای از آشپرخانه مرکزی(#پرونده/ ص۴)
📌 #گفتگو با رضا ریاحی، رئیس اداره امور تغذیه/ #محمد_قیاسی (#پرونده/ ص۵)
📌 مخابرات در کهربا/ #گزارش رویداد IWCIT انجمن علمی دانشکده مهندسی برق (#علی_عباسی/ ص۲)
📌 #شریف_نیوز (ص۲)
📌 شریفِ دوست‌دارِ خانواده/ #گزارشی از آنچه در همایش دانشگاه دوست‌دار خانواده گذشت (#مریم_بابالو/ ص۳)
📌 مشارکت ۳۰ درصدی، پایان دور هجدهم صنفی/ نگاهی به نوزدهمین انتخابات نوزدهمین دوره شورای صنفی (#بررسی/ ص۳)
📌 اتصال بازار به نقاط قوت/ #گفتگو با دکتر معین معینی، عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی انرژی و مسئول مرکز نوآوری انرژی دانشگاه (ص۶)
📌 خط مرگ، ریشه‌های اهمال‌کاری تحصیلی/ #محمدعلی_بلندزاده (#یادداشت/ ص۶)
📌 گفتاری درباره ایده دانشگاه/ #محمدطه_علی‌نژاد (#یادداشت/ ص۷)
📌 با گربه‌ها گیم بزن/ نقد و بررسی بازی Stray (#مهدی_فرهنگی/ ص۷)
📌 امان از ترکیب این دوتا/ #در_حاشیه پوپولیسم و اغراق‌های تکراری (#سیدمحمدامین_سپیده‌دم/ ص۸)

🆔 @sharifdaily

«شماره ۸۹۸ روزنامه شریف منتشر شد»


📰 آنچه در این شماره می‌خوانید:

📌 هنر رندانه کتاب نخواندن (#سرمقاله/ #محمدعلی_بلندزاده)
📌 در جستجوی مکان مطالعه/ #سامان_اسماعیلی (#پرونده/ ص۴)
📌 تولد تکنولوژی، مرگ مطالعه / #فاطمه‌سادات_تقی‌زاده (#پرونده/ ص۵)
📌 نمایش اپرای مولوی/ #گزارش سلسله جلسات کانون تعالی (#زهرا_کاشانی/ ص۲)
📌 #شریف_نیوز (ص۲)
📌 انتشارات بحرانی، اجماع طولانی/ #گفتگو با مهندس شاکری، مسئول موسسه انتشارات دانشگاه (#مصاحبه/ ص۳)
📌 سفر در زمان با چند پله بالا رفتن/ #معرفی مرکز گنجینه اسناد دانشگاه (#مریم_اسدی/ ص۳)
📌 کتاب انباشتگی/ #بررسی دلایل خریدن و نخواندن کتاب‌ها (#محمدحسین_شالچیان/ ص۵)
📌 مهندس مکانیک در شهرستان ادب/ #گفتگو با محمدقائم خانی، شریفی گذشته و نویسنده فعلی (#محمد_قیاسی/ ص۶)
📌 ستاره سیاره‌خور/ ثبت لحظه قورت دادن یک سیاره توسط یک ستاره (#ابراهیم_سیری/ ص۶)
📌 گفتاری درباره ایده دانشگاه/ #محمدطه_علی‌نژاد (#یادداشت/ ص۷)
📌 دلا مادونینا/ تاریخچه دربی شهر میلان (#مهدی_فرهنگی/ ص۷)
📌 بمب ساعتی/ #در_حاشیه آتش‌سوزی عمران و وضعیت ایمنی ساختمان‌های دانشگاه (#سیدمحمدامین_سپیده‌دم/ ص۸)

🆔 @sharifdaily

«شماره ۸۹۹ روزنامه شریف منتشر شد»


📰 آنچه در این شماره می‌خوانید:

📌 بلیط‌تان را درست خرج کنید/ #محمد_قیاسی (#پرونده/ ص۴)
📌 خانواده در دانشگاه‌های دنیا/ #مریم_محمدی (#پرونده/ ص۵)
📌 از دل برود هرآنکه از دیده برفت / #مجتبی_ضیاءالدینی (#پرونده/ ص۶)
📌 واسطه وصل/ #گزارش مرکز فرهنگ خانواده و ازدواج (#پرونده/ ص ۶)
📌 #میز_نشریات/ #محمدامین_انصاری (ص۲)
📌 بعد از خدای برتر از آموزگار نیست/ #روایت مراسم گرامیداشت روز معلم (#محمدحسین_فلاحتی/ ص۳)
📌 تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد/ #معرفی فعالیت‌های مرکز بهداشت و درمان شریف (ص۳)
📌 هنر می‌چکد از این انگشتان/ #گزارش فعالیت‌های کانون هنرهای تجسمی (#صبا_سلمان‌زاده/ ص۳)
📌 وقت نمایش است/ #گزارش نشست سالانه گوگل در هفته گذشته (#محمدحسین_شالچیان / ص۷)
📌 وقتی دکمه گردن‌گیر خراب است/ #در_حاشیه مسئولیت‌هایی که کسی مسئولیت‌شان را بر عهده نمی‌گیرد. (#سیدمحمدامین_سپیده‌دم/ ص۸)

🆔 @sharifdaily

‍ «دانشگاه ملوک‌الطوایفی شریف»
حکایت یک دانشجو و هزار تصمیم‌گیر...

#در_حاشیه
#سیدمحمدامین_سپیده‌دم

❇️ اگر کمی به تاریخ ایران به ویژه بعد از حمله مغول و دوران حکومت ایلخانیان نگاهی بیندازیم، احتمالاً یکی از کلیدواژه‌هایی که توجه خواننده را به خود جلب خواهد کرد، شکل گرفتن حکومت‌های ملوک‌الطوایفی در نقاط مختلف ایران است که هر کدام با قوانین و مقررات و نظم و برنامه خود پیش می‌رفته و دود آشفتگی در تصمیم‌گیری‌ها به چشم مردمی رفته که عمر و سرمایه و انرژی‌شان را هدر داده است.

🔸 بعد از اتفاقات پاییز پارسال و واکنش‌هایی که بعضی اساتید، دانشکده‌ها یا گروه‌ها به وقایع روزهای اول آن داشتند و در بیانیه‌هایی کلاس‌ها‌ی‌شان را(به هر دلیل) تعطیل می‌کردند، این سوال ذهنم را درگیر کرده بود که آیا اساساً اساتید، گروه‌ها یا دانشکده‌ها می‌توانند به صورت مستقل نسبت به تعطیلی یا برگزاری یک کلاس تصمیم‌گیری کنند یا خیر؟

🔸 چند وقت قبل و بعد از حواشی گیمین که ظاهراً بدون مجوز پیش رفته بود و تیم برگزاری، معاونت فرهنگی را مقصر می‌دانست و معاونت هم انگشت اتهام را به سمت دانشکده دراز می‌کرد و معتقد بود دانشکده به صورت مستقل و راساً اقدام به نامه‌نگاری با نهادهای مختلف کرده و رئیس سابق دانشکده صنایع هم بعد از درخواست مصاحبه روزنامه، آن را به صلاح ندانست و درخواست ما را رد کرد، باز هم این سوال در ذهنم پررنگ‌تر شد که دقیقاً چه شخص، نهاد یا شورایی در تصمیمات و رویدادهای شریف تصمیم‌گیر است؟

🔸 در یکی دو هفته اخیر باز هم این ابهام به شکل دیگری خودش را نشان داد؛ دانشگاهی که همه ارکانش مطمئن هستند قرار است همایش انتخاب رشته برگزار شود، آنقدر در بلاتکلیفی و دست‌دست کردن پیش می‌رود که نهایتاً دست به تشکیل ستادی متشکل از سه نماینده از سه ارگان مهم دانشگاه می‌زند تا مدل جدیدی به مدل‌های سابق برگزاری این همایش سالانه اضافه شود.

🔸 علاوه بر این کندی و بلاتکلیفی، ابهام برخی روسا و معاونین دانشجویی دانشکده‌ها در اینکه بالاخره صادرکننده مجوز برگزاری رویدادها و برنامه‌های گروه‌های دانشجویی یا حتی برنامه‌های رسمی دانشکده‌ها را مسئولین آن دانشکده صادر می‌کنند یا مجوزشان توسط معاونت‌ها صادر می‌شود، در یکی دو دانشکده بیرون زد اما به‌نظر می‌رسد در دانشکده‌های دیگر هم این ابهام همچنان وجود داشته و دارد.

🔸 هدف این یادداشت نه ارزش‌گذاری و درست‌وغلط‌یابی صدور متمرکز یا پراکنده مجوزها و تصمیمات است و نه به دنبال پیدا کردن مقصر این سردرگمی در میان دانشکده‌ها یا معاونت‌های دانشگاه یا حتی دفتر ریاست و... است؛ بلکه می‌خواهد کمی روی این سردرگمی ذره‌بین بیَندازد تا وضعیت نسبت چیزی که هست تغییر کرده و اوضاع کمی سروسامان بگیرد و دانشجویانی که درگیر برگزاری این برنامه‌ها هستند هم هر روز با یک حرف و تصمیم و نظر و قاعده مواجه نشوند...

🆔 @sharifdaily

«یا اسمش را عوض کنید، یا رسمش را»

#در_حاشیه
#سیدمحمدامین_سپیده‌دم

❇️ هر رویداد، فعالیت، برنامه یا اثر تولید شده، زمانی می‌تواند عملکرد خود را «مطلوب» یا «موفق» بداند که به‌عنوان ابتدایی‌ترین نکته، بتواند حداقل انتظاراتی که مخاطب از او دارد یا خود در ذهن آن‌ها ایجاد کرده را برطرف کند؛ در غیر این‌صورت، هم طرف مقابل را دلسرد و سرخورده خواهد کرد و هم به اعتباری که داشته ضربه وارد خواهد شد.

▫️#نمایشگاه_کار هم از این قاعده مستثنی‌ نبوده و نیست؛ رویدادی سالانه که امسال پس از‌ یکسال وقفه، در شریف برپا شد و تبلیغات و بازتاب‌های مختلفی هم در داخل و خارج دانشگاه، قبل، حین و پس از خود به همراه داشت.
آنچه در ابتدا به‌ذهن می‌آمد نمایشگاهی با تنوع شرکت‌ها و حوزه‌های کاری بود تا بتواند بخش خوبی از توانمندی‌ها و فعالیت‌های مهندسی را پوشش دهد و برای هرکس مطابق سلایق و توانمندی‌هایش برنامه و امکان جذب داشته باشد.

▫️واقعیت اما چندان با این ذهنیت همخوانی نداشت؛ حداقل در یک نگاه کلی به‌نظر می‌رسید شرکت‌ها آنچنان گستردگی و تنوع مناسبی بین رشته‌ها ندارند و عمدتاً در حیطه‌های محدودی از دانشکده‌های #کامپیوتر، #صنایع و #مدیریت_و_اقتصاد خلاصه شده بودند؛
از همین دو-سه دانشکده‌ هم شرکت‌های حاضر با هدف‌های مشخص و محدودی دانشجو جذب می‌کردند و می‌توان گفت که در همین دانشکده‌ها هم به نوعی عدم تنوع موضوعی در فرصت‌های شغلی دیده می‌شد و همه یا اغلب دانشجویان دانشکده‌ را شامل نمی‌شد؛ تاجایی که بعضی‌ها یه شوخی یا شاید جدی می‌گفتند «این نمایشگاه صرفاً به‌دنبال کدزن‌ها و بازاریاب‌ها و مدیر محصول‌هاست و برای بقیه فرصت شغلی خاصی ندارد.»

▫️همین باعث شده بود که از سوی دیگر، دانشجویان #عمران، #هوافضا، #مهندسی_شیمی، #نفت، #مکانیک و #مواد چندان امیدی به وجود بسترهای فعالیت در غرفه‌های حاضر نداشته و در طول برگزاری رویداد یا به جباری نرفته یا فقط برای بازدید از غرفه‌ها و چرخیدن در محیط نمایشگاه در آن حاضر شوند.
موضوعی که در دوره‌های قبلی هم نشانه‌هایی از آن در ترکیب غرفه ها به چشم می‌خورد اما به گستردگی امسال نبود.

▫️اگرچه نمی‌توان این موضوع را هم انکار کرد که نمایشگاه تا حدی نشان‌دهنده اوضاع واقعی بازار و اقتصاد ایران است و فعلاً چرخ این مجموعه‌ها بهتر می‌چرخد اما باتوجه به تنوع نسبتاً بیشتری که در دوره‌های قبلی نمایشگاه به‌چشم می‌آمد و از طرفی ظرفیت‌هایی که همین روزها در صنایع دیگر وجود دارند و در دانشگاه به‌دنبال ارتباط با دانشجویان هستند، برای دوره‌های بعدی نمایشگله یا باید به‌حال این موضوع فکری کرد و از شرکت‌های گسترده‌تری دعوت به‌حضور کرد و فرصت فعالیت دانشجویان دانشکده‌های بیشتری را ایجاد کرد یا با تغییر نام و رویکرد تبلیغاتی و اطلاع‌رسانی پیش از آن، انحصارش در چند رشته‌ اعلام شده و برای اشتغال سایر رشته‌ها، نمایشگاه‌های دیگری در روزهای دیگر سال برپا شود.

🆔 @sharifdaily

‍ «این قانون نانوشته»

#در_حاشیه
#سیدمحمدامین_سپیده‌دم

▫️همیشه می‌گویند اگر خواستید کسی را برای یک مسئولیت انتخاب کنید، اول نگاهی به تخصص او بیندازید تا شرایط لازم برای واگذاری آن جایگاه را داشته باشد و اصطلاحاً بتواند از پسش بربیاد و در دومین مورد هم به تعهدی توجه کنید که او باید به کار و هدف و مسیر پیش‌ رویش داشته باشد تا از جان و دل مایه گذاشته و در آن کار کم نگذارد و زیر بار مشکلات و فشارهایی که ممکن است در طول مسیر سراغش بیایند، شانه خالی نکند.

▫️در شریف اما قانون نانوشته‌ای هم در عمل و حین واگذاری بسیاری از مدیریت‌ها به افراد، پیاده می‌شود که معتقد است بخش‌ قابل توجهی از مسئولیت‌های حساس و مهم را نمی‌توان به یک فرد غیر هیئت‌علمی سپرد؛ تفکری که مثلا یک روز، مانع از تصدی مدیریت‌های فرهنگی و اجتماعی توسط افراد غیر هیئت‌علمی می‌شود و روز دیگر مدیریت‌های اداری و حتی عمرانی را به یک عضو هیئت‌علمی واگذار می‌کند!

▫️این توافق نانوشته، از معاونت‌های اداری-مالی و البته فرهنگی-اجتماعی دانشگاه گرفته تا تربیت‌بدنی و حوزه ریاست و حتی مسئولیت فناوری اطلاعات و ارتباط با صنعت دانشگاه را فقط و فقط برازنده‌ی یک عضو هیئت‌علمی می‌داند و حاضر نیست فردی خارج از ساختار اساتید و ای‌بسا حتی یک دانش‌آموخته‌ی آشنا و مسلط در آن حیطه را به‌راحتی در این مسئولیت‌ها قرار دهد؛ اصولاً شاید این نگاه هم وجود داشته باشد که کسی غیر از اعضای هیئت‌علمی اصلاً نمی‌تواند معاون یا حتی رئیس دانشگاه شود یا در سطوح پایین‌تر، مسئولیت امور فرهنگی، اجتماعی، تربیت‌بدنی، عمرانی، اداری، ارتباطات، حوزه ریاست و... شریف را بر عهده بگیرد و اصطلاحاً از پس آن بر نخواهد آمد.

▫️موضوعی که باعث می‌شود نه تنها تخصص‌گرایی در بعضی از این نقاط کمتر شود و دایره انتخاب هم محدود به همین اعضای هیئت‌علمی موجود شود، بلکه رودربایستی‌های موجود بین استادان کاری خواهد کرد که نتوانند به راحتی فرد مسئول را پس از پایان مسئولیتش، سوال و جواب کنند یا در صورت کم‌کاری با وی خداحافظی کنند؛ از زاویه‌ی شخصی هم اگر نگاه کنید، پس از قبول مسئولیت، مشکلات مختلفی بر اثر همین سرشلوغی‌ها نصیب استادان می‌شود و فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی‌شان می‌تواند دچار اختلال شود.

▫️این یادداشت البته قرار نیست لزوم قرار گرفتن یکی از اعضای هیئت‌علمی در جایگاه‌های تخصصی مثل بخش‌های پژوهشی، آموزشی و جذب و ارتقاء استادان و... را نفی کند، اما قانون نانوشته‌ی انحصار همه مدیریت‌ها به استادان و اعضای هیئت‌علمی باتوجه به سرشلوغی‌ها یا تجربه یا تخصص ناکافی برخی از آن‌ها، بعید است وضعیت شریف در خیلی از نقاط را در مدت زمان مناسبی به پیشرفت قابل قبولی برساند.

🆔 @sharifdaily

«حرف غیر مفت»

#در_حاشیه
#سیدمحمدامین_سپیده‌دم

▫️تعبیر «حرف مفت» را خیلی‌هایمان به‌ توهین یا طعنه می‌شناسیم؛ اصلاً در فرهنگ جامعه هم عبارتی تخریبی به‌حساب می‌آید. جمله‌ای که اگر ذهنیت‌های رایج را درباره‌اش کنار بگذاریم، معنی مهم و جالبی دستگیرمان خواهد شد. حرف مفت را اصولاً به سخنان و باورهایی می‌توان چسباند که گوینده بابتش، هزینه مالی، آبرویی، جانی، زمانی و... نمی‌دهد، برایش سختی خاصی ندارد و اگر لازم باشد ده‌ها بار دیگر هم آن‌را تکرار می‌کند.
حالا اگر به‌وی بگوییم این صحبت یا تفکر غلط است یا اگرچه درست اما باید فلان هزینه‌ را بابتش بپردازی، احتمالاً کمی برای گفتنش صبر کرده و به عواقب آن فکر خواهد کرد؛ حالا هرچه این هزینه بیشتر باشد، مدت، میزان و نحوه فکر او بیشتر خواهد شد.

▫️این‌ مدل را می‌توان به فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و حتی علمی هم گسترش داد. خیلی از حرف‌ها یا کارهای ما اصولاً هزینه خاصی ندارند؛ یا اگر هم دارند، چندان به چشم نمی‌آیند؛ مثلاً اگر انتخاب کنیم ساعت‌ها به بطالت در فضای مجازی باشیم، شاید در ظاهر ضرری نکنیم اما عمری را از دست داده‌ایم که طبق همان سخن معروف، مثل ابر می‌گذرد و کسی صدایش را نمی‌شنود تا از مصرف کردنش، ناراحت شده و به هزینه‌ای که صرف کرده، فکر کند.
بسیاری از طرفداری‌ها و مخالفت‌های سیاسی هم در همین قاعده جا می‌گیرند؛ خیلی‌هایشان بدون هزینه و با اطمینان از هزینه نداشتن انجام می‌شوند و اگر فرد احساس کند این طرفداری یا اعتراض، بهمان هزینه را برایش دارد، ممکن است به انجام کلامی یا عملی آن حتی فکر هم نکند.

▫️بعضی‌ها اما این‌طور نیستند؛ با چندین ساعت فکر و مشورت و تجربه و مشاهده و... به جمع‌بندی درباره یک موضوع خاص می‌رسند و به سمتش حرکت می‌کنند؛ در راه رسیدن هم اگرچه تلاش می‌کنند با کمترین هزینه انجامش دهند اما هزینه‌های ظاهری‌اش را به جان می‌خرند و به قول خودمان کوتاه نمی‌آیند و بزرگترین هزینه‌ها که جان و آبروی خود و عزیزانشان هست را هم پایش می‌گذارند. انسان‌هایی که تمام عمر و اعتبار و توانشان را صرف گسترش علم یا رفع محرومیت یا پیشرفت کشور یا سلامت آدم‌ها می‌گذارند، یکی از همین‌ها هستند که انتخاب کردند بزرگترین دارایی‌هایشان را در آن مسیر بگذارند.

▫️شخصیتی مثل #اسماعیل_هنیه هم یکی دیگر از همین‌هاست؛ کسی که بعد از دو ترور ناموفق، از دست دادن چهارده عضو نزدیک خانواده‌اش، چندین سال زندان و تبعید از محل زندگی خود و خانواده‌اش، باز هم پای حرف و عقیده‌اش می‌ماند و تا آخرین لحظه عمرش به سویش حرکت می‌کند و در نهایت هم ترور می‌شود؛ این‌جور آدم‌ها ارزشمند‌ند؛ چه مخالفشان باشیم، چه موافقشان؛ عیار دارند و حرف مفت نمی‌زنند! امثالشان بیش باد.

🆔 @sharifdaily