«استنفورد علیه ترامپ»

❇️ از ابتدای شروع رقابت‌های انتخاباتی و انتخابات درون‌حزبی، در استنفورد دیدگاه مثبتی راجع به بایدن وجود نداشت. دانشجوهای دموکرات، برنی سندرز و الیزابت وارن را افراد شایسته‌تری می‌دانستند و بایدن را در مقابل آن‌ها ضعیف و محافظه‌کار. با آغاز انتخابات درون‌حزبی اما مشخص شد که نظر سایر مردم با استنفورد یکسان نیست؛ نه سندرز و نه وارن شانسی در مقابل بایدن نداشتند و بایدن به عنوان نامزد رسمی حزب دموکرات معرفی می‌شود. این‌بار بر خلاف بارهای قبل، فعالان سیاسی استنفورد بلافاصله حمایت‌های خود را از دو نامزد دیگر به سمت بایدن معطوف کردند.

🔸 دانشجویان استنفورد از هفته‌های قبل از انتخابات با کمپین StanfordVotes به پیشواز انتخابات رفته بودند. مثل بسیاری از دموکرات‌ها، ترجیح دانشجویان استنفورد هم بر این بود که از طریق پست رأی بدهند و این کمپین در کنار تشویق دانشجویان به رأی‌دهی، مراحل رأی دادن به شیوه پستی را هم دقیق توضیح می‌داد، چرا که به قول شین کیسی، مسئول این کمپین، «رأی پستی سختی‌ها و مشکلات خاص خودش را دارد».

🔸 به بهانه انتخابات آمریکا، در صفحه #کمی_آنسوتر سراغ دانشگاه #استنفورد رفتیم و براساس گزارش‌های روزنامه استنفورددیلی کمی از حال‌هوای همراه با بیم‌وامید دانشجوها و استادان استنفورد نوشتیم.؛ دانشگاهی که به دموکرات بودن معروف است و از همان ۲۰۱۶ آبش با ترامپ در یک جوی نرفت. گزارش #علیرضا_اسماعیلی را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید.

🔸 در بخش #مرغ_همسایه هم #حسین_رجبی درباره برنامه دانشگاه #بوستون برای حفظ و گسترش و بازسازی بناهای تاریخی خود در پردیس چارلز ریور نوشته است که از اینجا می‌توانید ببینید.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۶۹ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ کنش دانشجویی؛ یک تکانه اوتوپیایی (#سرمقاله/ #محمد_جوانمرد)
◀️ عیار دانشگاه/ شش رئیس دانشگاه از مأموریت و کارکرد دیروز و امروز و فردای دانشگاه گفتند (#پرونده/ ص۶و۷)
◀️ یک قدم از بیرون، ده قدم از درون/ میزگرد گفت‌وگوی رؤسای دانشگاه درباره مأموریت امروز شریف #پرونده (#امین‌_بهجتی/ ص۸)
◀️ دوری و سکوت/ ۱۶ آذر در سالی که دانشگاه نیست (#گزارش/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (#مریم_قیدی/ ص۲)
◀️ جوانان توییتری بهارستان/ «به کجا می‌روی آخر؟!» ۱۶ آذر با طعم مجلس انقلابی #گزارش (#امیرعباس_جعفری/ ص۳)
◀️ در ستایش اقتدار #ذره‌بین (#محمدصالح_سلطانی/ ص۳)
◀️ آنچه خود داشت/ مروری بر دومین دوره «مدرسه ادبیات، انسان، شهر» (#گزارش/ ص۴)
◀️ مدیریت مداری #آن‌سوی_آجرهای_قرمز (#محمدتقی_ضرغام_افشار/ ص۴)
◀️ وقت ندارم/ وقتی فرصت سر خاراندن نداریم، چه کنیم؟ #ترجمه (#محمدامین_رامی/ ص۵)
◀️ از ابن‌سینا تا جکوز/ ادبیات دانشجویی روزبه‌ر‌وز متفاوت‌تر می‌شود #هنر‌_و_ادبیات (#سعید_رحیمی/ ص۹)
◀️ می‌خوانم پس هستم/ گزارشی از جسات خوانش و نقد داستان #شریفانه (#عرفان_خلج/ ص۹)
◀️ تیشه بر ریشه #صریر (#سارا_ایرانبخش/ ص۹)
◀️ هرکه ریسکش بیش، سودش بیشتر/ آیا واقعا بورس بازار بهتری برای سرمایه‌گذاریست؟ #اقتصاد_و_کسب‌وکار (#محمدرضا_حسن‌پور/ ص۱۰)
◀️ سخت هم می‌شود (#از_صفر_تا_ثروت/ ص۱۰)
◀️ اورست پلاستیکی/ کشف آلودگی میکروپلاستیکی در نزدیکی قله اورست #علمی (#فاطمه_خسروی/ ص۱۱)
◀️ چقدر به واکسن نیاز داریم؟ #دانستنی‌ها (#یزدان_بابازاده/ ص۱۱)
◀️ سنگ‌فرش هر چمن از طلاست #هر‌دم‌بیلی (#امیرحسین_پویا/ ص۱۲)
◀️ مهدیار، اون کتاب تست رو بیار #وصله‌پینه (#علیرضا_اسماعیلی/ ص۱۲)

t.me/sharifdaily/7190

@sharifdaily

«مهدیار، اون کتاب تست رو بیار»

#وصله‌پینه
#علیرضا_اسماعیلی

❇️ چندروزی‌ست که جوانان غیور وطن به جای آن‌که حواس‌شان به درس و مشق‌شان باشد، برای تمدید ددلاین پروژه ایمیل بزنند و در زیرزمین خانه‌شان اورانیوم غنی کنند، مسخرگی و مطربی می‌آموزند. جنگ شدیدی بین دانشگاه‌های تهران در میان است و هر دانشگاه تلاش می‌کند تا نشان دهد تهران مال آنهاست. در حالی که همه می‌دانند تهران مال یک گروه خاص است که از بردن نامش معذوریم، چرا که آن‌ها بچه شمرون هستند و آخرشم تهرون هستند.

🔸 با این حال دیس و دیس‌کشی بین اندک‌ترم‌های ورودی ۹۹ به شدت در جریان است و دانشجویی که هنوز یک بار سر امتحان نزاییده، برای دستشویی رفتن سر کلاس مجازی از استاد اجازه می‌گیرد و هنوز می‌خواهد بداند چگونه هفت‌ترمه تمام و با معدل ۱۹ و خرده‌ای اپلای کند، برای بقیه دانشجوها حرف از سختی و سطح دروس می‌زند. ما به آنها لبخند می‌زنیم. شما هم به آنها لبخند بزنید. برای صرفه‌جویی در وقت‌تان محتوای دیس برخی از دانشگاه‌ها را به صورت خلاصه برایتان می‌آوریم تا شما لااقل دچار خونریزی از ناحیه گوش نشوید.

🔸 دانشگاه شریف:

ما خیلی شاخ هستیم، و شما در سطح ما نیستید. بیشتر از این نمی‌توانیم رپ بخوانیم که چرا امشب ددلاین است و فردا کوییز داریم و آخر هفته هم باید گزارش آزمایش تحویل بدهیم. در هر صورت شریف خیلی خوب است، فقط یک مقدار به زندگی نمی‌رسیم که ما خودمان انتخاب کردیم اینگونه زندگی کنیم.

🔸 دانشگاه تهران:

نخیر، ما شاخ‌تر هستیم، چرا که ما هوم‌ورک داریم نه تمرین و ما اصلا نمودار نداریم، بلکه استادان ما نمرات را اسکیل می‌کنند که خیلی با کلاس‌تر است. در ضمن شماها همه‌اش سرتان در درس و کتاب بوده است. ما هم از همان ابتدا از شریف بدمان می‌آمد و اشتباها ۲۰ مورد اول فرم انتخاب رشته‌مان را شریف زده بودیم.

🔸 دانشگاه امیرکبیر:

از چی بگم برات؟ انتظار داری چه چیزی از جیب من درآد؟ غیر از کاغذ سفید پاره؟ خب آره رفیق، شماره توشه، اونم با خودکار آبی. بالاخره خیابان ولیعصر بودن مزایای خودش را هم داره.

🔸 دانشگاه امام صادق:

دانشجویان دانشگاه امام صادق در اعتراض به رپ بودن چالش، ابتدا یک مداحی فرستادند و سپس چندین بار اعلام کردند که عمار داره این خاک، مختار داره این خاک.

🔸 دانشگاه الزهرا:

الله اکبر این همه جلال، الله اکبر این همه شکوه

🔸 دانشگاه تبریز (سهند):

هارمانم بابا نردی چاف چاف
گوردوگون بو پاکتلر پاکتدر بنیم منیم درمانیم

🔸 دانشگاه آزاد تهران-واحد شمال:

اسم فردا رو نیار، همه‌ش گرفتاری و کار
بگو امروزی چی‌کار، از شب تا صبحش بیدار
بی‌خیال فردا که می‌شه آوار

@sharifdaily

«سیمرغ؛ پلان شماره ۳۹»

#همراه_با_جشنواره
#علیرضا_اسماعیلی

❇️ امسال ۶ فیلم کوتاه، ۵ فیلم مستند و ۱۶ فیلم بلند در بخش‌های مختلف با هم به رقابت می‌پردازند. از فیلم‌های مطرح این دوره، «ابلق» نرگس آبیار، «بی‌همه‌چیز» محسن قرایی، «روشن» روح‌الله حجازی، «شیشلیک» محمدحسین مهدویان و «ستاره‌بازی» هاتف علی‌مردانی است. در کمال تعجب هم خبری از «قاتل و وحشی» حمید نعمت‌الله در بین گزینه‌ها نیست.

@sharifdaily

«سیمرغ؛ پلان شماره ۳۹»

#همراه_با_جشنواره
#علیرضا_اسماعیلی

❇️ مثل همیشه، و این‌بار برخلاف سایر جشنواره‌های مطرح سینمایی مثل کن و اسکار که برگزاری مراسم خود را به تعویق انداخته‌اند، #جشنواره_فیلم_فجر در میانه‌های بهمن کار خودش را آغاز کرده؛ جشنواره‌ای که مثل همیشه با حاشیه شروع شده، با آن ادامه پیدا می‌کند، و احتمالا با میزانی دو برابر از حاشیه به پایان می‌رسد. جشنواره امسال البته دست‌خوش تغییراتی در نحوه اجرا هم شده تا اگر بعدها خدای نکرده مشکلی پیش آمد و اتفاق ناگواری رخ داد، بهانه «برگزاری با پروتکل‌های بهداشتی» دم دست باشد. امسال ۶ فیلم کوتاه، ۵ فیلم مستند و ۱۶ فیلم بلند در بخش‌های مختلف با هم به رقابت می‌پردازند. از فیلم‌های مطرح این دوره، «ابلق» نرگس آبیار، «بی‌همه‌چیز» محسن قرایی، «روشن» روح‌الله حجازی، «شیشلیک» محمدحسین مهدویان و «ستاره‌بازی» هاتف علی‌مردانی است. در کمال تعجب هم خبری از «قاتل و وحشی» حمید نعمت‌الله در بین گزینه‌ها نیست.

▫️طوفان قبل از طوفان

🔸 حتی پیش از شروع جشنواره هم حواشی حول آن می‌چرخید. اول از همه تحریم جشنواره از سوی داریوش مهرجویی که فیلم «لامینور» را آماده دارد شروع شد و با خبر نرسیدن فیلم کارگردان‌های مطرحی مثل اصغر فرهادی و وحید جلیلوند ادامه پیدا کرد. حاشیه بعدی نام‌نویسی محمدامین کریم‌پور، کمدین اینستاگرامی برای اولین فیلمش بود که سروصدای زیادی به دنبال داشت. همه این‌ها البته در مقابل حواشی حول فیلم «قاتل و وحشی» حمید نعمت‌الله بیشتر مثل شوخی می‌ماند. فیلم ابتدا مجوز پخش نگرفت و علی‌رغم اصرار هیئت داوران اجازه پخش آن داده نشد. حمید نعمت‌الله حتی بعد از سانسور و اصلاح طولانی فیلمش هم باز نتوانست مجوزهای مربوطه را کسب کند تا سرانجام سازمان سینمایی اعلام کند که این فیلم فعلا توقیف است. علت آن هم گریم لیلا حاتمی (سر کچل) و پیدا بودن گوش اوست؛ گریمی که بارها روی سر زن‌های مختلفی در فیلم‌های سینمایی انجام گرفته (نمونه آخرش پانته‌آ بهرام در فیلم «شنای پروانه»، سال گذشته در جشنواره فجر) و گویا حمید‌ نعمت‌الله فقط بختش بد است!

▫️یک هیئت داوری شیک

🔸 هیئت داوران امسال از آن تغییرات مثبت نسبت به سال‌های پیش است و حضور چندین چهره جوان و البته کاربلد، به طور کلی امیدها را به نتیجه بهتر افزایش می‌دهد. در بخش فیلم کوتاه و مستند، نام محمد کارت (کارگردان شنای پروانه) به چشم می‌خورد. در بخش سودای سیمرغ هم نام‌های آشنا و مطرحی مثل نیما جاویدی (کارگردان فیلم‌های سرخپوست و ملبورن)، بهرام توکلی (کارگردان فیلم‌های پرسه در مه، تنگه ابوغریب و تختی) و مصطفی کیایی (کارگردان فیلم‌های بارکد، خط ویژه و...) حضور دارند که نوید یک هیئت آشنا به سینما را می‌دهد.

▫️به سوی حواشی و فراتر از آن

🔸 تجربه ۳۸ جشنواره قبلی نشان داده که این حواشی تمام‌شدنی نیست و قرار است دو هفته تمام حواشی، دعوا و جنجال‌های از این دست را داشته باشیم. با این حال جشنواره ۳۹ هم کار خودش را آغاز کرده است، با نام‌های آشنا و ناآشنای زیاد و چشم‌اندازی گنگ برای سینمای ایران در سال ۱۴۰۰.

🔸 اگر در ایام جشنواره بلیتی گیرتان آمد و پایتان به سینمایی باز شد و فیلمی دیدید، می‌توانید یادداشت‌ها و نظرات‌تان را برای ما بفرستید، البته به شرطی که داستان فیلم‌ها را لو ندهید! در کانال روزنامه سعی می‌کنیم یادداشت‌های شما را منتشر کنیم.

t.me/sharifdaily/7424

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۷۱ روزنامه شریف (ویژه‌نامه عشق) منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ تقدیم به مادرانی که آن «گاه» را درک نکرده‌اند/ #یادداشت (#فاطمه_یزدی‌زاده/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات (ص۲)
◀️ مدرسه زندگی در دانشگاه/ #گفت‌وگو با دکتر عوامی، مشاور معاون فرهنگی اجتماعی در امور دختران (ص۳)
◀️ مادر بودن ارزشش را دارد؟/ #نامه_وارده (#فاطمه_نوری/ ص۳)
◀️ هفت عامل مردمان عاشق/ نگاهی به ارائه پیتر سالووی درباره عشق (#محمد_شرافتی/ ص۴و۵)
◀️ عشق را اشتباه نگیریم/ #گفت‌وگو با حجت‌الاسلام حاج‌سیدجوادی (ص۶)
◀️ فرهنگ و هنجارها و ارزش‌ها عوض شده/ #گفت‌وگو با علی عباسی، کارشناس ارشد روان‌شناسی عمومی (ص۷)
◀️ زیستن در عرصه دو/ عشق: در کشاکش میان یگانگی و بیگانگی #یادداشت (#محمد_جوانمرد/ ص۸)
◀️ نگاه نخ‌نما/ فلوچارت شروع یک رابطه (ص۹)
◀️ در عنفوان جوانی، چنان که افتد و دانی/ بچه‌های شریف از تجربه‌های عشقی‌شان می‌گویند (#نظرسنجی/ ص۱۰و۱۱)
◀️ که تو در وصف نگنجی/ عشق را می‌شود تعریف کرد یا حتما باید چشید؟ (ص۱۲)
◀️ اتفاق است و می‌افتد/ #روایت (ص۱۲)
◀️ قرمه‌سبزی نقطه عطف بود/ #روایت (ص۱۲)
◀️ هفت‌خوان رستم و تهمینه/ اپلای دونفره، مأموریت غیرممکن؟ #یادداشت (#سپهر_حجازی/ ص۱۳)
◀️ همه‌چیز با هم خوب نمی‌شود/ #یادداشت (ص۱۳)
◀️ یک ربع در ۲۴ ساعت/ #روایت (ص۱۳)
◀️ خودم را در همین رابطه شناختم/ #روایت (ص۱۴)
◀️ همه‌اش آن نیست/ #یادداشت (ص۱۴)
◀️ و فقط خدا خبر دارد/ #روایت (ص۱۴)
◀️ حیف آن ۲۰ واحد اضافه/ #روایت (ص۱۵)
◀️ کرونا نبود، الآن باید بهش می‌گفتم/ #روایت (ص۱۵)
◀️ حواس‌تان به هم باشد، باقی‌اش مهم نیست/ #روایت (ص۱۵)
◀️ من خود آن چهاردهم/ #به_دیار_حبیب (#محمدحسین_هوائی/ ص۱۶)
◀️ که امشب شب عشقه/ راهنمای گام‌به‌گام برگزاری شب ولنتاین #وصله‌پینه (#علیرضا_اسماعیلی/ ص۱۶)

t.me/sharifdaily/7497

@sharifdaily

«از دود و کنده تا کاهش بیننده»

❇️ بامداد سه‌شنبه اگر آن فایل صوتی کذا چند ساعت قبلش درز نکرده بود و شوخی‌های سخیف و اجرای افتضاح لیلاز و حرف‌های عجیب‌وغریب ظریف دهان به دهان و توییت به توییت نمی‌شد، احتمالا بیشتر توجه‌ها جلب مراسم کرونازده اسکار ۲۰۲۱ بود؛ جایی که آنتونی هاپکینز در ۸۳ سالگی اسکار برد تا رکورد مسن‌ترین برنده اسکار به نامش ثبت شود و دیگر در میانه دهه سوم زندگی نتوانیم بهانه دیر شدن و دور بودن بیاوریم.

🔸 ساعت ۴:۳۰ بامداد سه‌شنبه به وقت ایران، هالیوود و سینمای جهان نظاره‌گر ۹۳مین مراسم اسکار بود که این‌بار به خاطر کرونا، خبری از زرق و برق‌ و تجملات سابق نداشت و تعداد مدعوین به نامزدها و میزبانان مراسم محدود می‌شد. علاوه بر این، کرونا اثر خودش را بر سینما گذاشته بود و بسیاری از فیلم‌ها با تأخیرهای متوالی به مراسم اسکار نرسیدند تا جذابیت امسال مراسم بیش از پیش کم شده و البته فرصت خوبی برای فیلم‌های با بودجه محدود فراهم شود تا خود را نشان دهند. هرچند حتی خلوت بودن لیست فیلم‌ها هم باعث نشد تا اعضای آکادمی، خط قرمز خود را روی گزینه‌های شاخص نکشند و مثلا بازی مدز میکلسن در فیلم تحسین‌شده Another Round را نادیده بگیرند.

🔸 با تمام این‌ها، مراسم بعد از حدود ۳ ساعت به پایان رسید و برندگان به مجسمه‌های طلایی خودشان رسیدند. #علیرضا_اسماعیلی در صفحه #هنر_و_ادبیات روزنامه تمام چیزهایی را نوشته که شاید بخواهید از این مراسم بدانید. این گزارش سینمایی را در سایت روزنامه بخوانید.

@sharifdaily

«تا زمانی که مرگ ما را از هم جدا کند»

#علیرضا_اسماعیلی

❇️ برای قسمت‌ ویژه‌ دورهمی سریال Friends

@sharifdaily

«تا زمانی که مرگ ما را از هم جدا کند»

#علیرضا_اسماعیلی

❇️ ۶ خرداد (۲۷ می) برای هواداران سریال فرندز روز خاصی بود. از زمان پایان این سریال در سال ۲۰۰۴ تا همین چند روز پیش، هواداران سریال چشم‌انتظار قسمت جدیدی از سریال محبوب‌شان، حتی برای ۱ قسمت بودند و حتی تکذیب‌های پشت‌سرهم از سوی بازیگران، مدیران اجرایی و تولیدکنندگان سریال هم امید آن‌ها را ذره‌ای کم نکرده‌ بود. تا اینکه سال گذشته خبر رسید که برادران وارنر قصد دارند تا یک قسمت ویژه با حضور تمام بازیگران سریال را تولید کنند؛ خبری که مثل بمب برای جامعه‌ هواداری سریال بود و حالا، بعد از نزدیک به ۱۷ سال، قسمت ویژه فرندز اینجاست.

🔸 همانطور که از ماه‌ها قبل مشخص شده بود، این قسمت که نام رسمی Friends The Reunion را گرفته، قرار نبود دنباله‌ای بر داستان ۶ شخصیت اصلی سریال باشد و صرفا یک دورهمی گرم و صمیمی با حضور بازیگران اصلی و البته سورپرایزهای گاه و بیگاه شخصیت مکمل سریال (مثل آقای هکلز و جنیس) است. امیدوارم در ادامه باز هم جنگ «ساینفیلد بهتر است یا فرندز» را راه نیندازید و به من خرده نگیرید ولی فرندز حداقل بنا به آمار، میراثی را بر جای گذاشت که بعد از ۲ دهه هنوز هم سریال کمدی‌ای به پایش نرسیده و اگر کمی به آمار تماشای سریال که از سوی جیمز کوردون (مجری برنامه) اعلام می‌شود دقت کنید، مغزتان سوت خواهد کشید. میانگین ۲۵ میلیون تماشاگر در هر قسمت، ۵۲ میلیون بیننده قسمت نهایی، و تماشای ۲۰۰ بیلیونی سریال در پلتفرم‌های مختلف، تنها بخشی از این داده‌های عجیب‌وغریب است.

🔸 این قسمت که حدودا ۱ ساعت و ۴۰ دقیقه زمان دارد، مروری بر لحظات شیرین این سریال است که بازیگران بر روی استیج خود سریال به مرورش می‌پردازند؛ از در رفتن شانه مت له‌بلانک در قسمت «وقتی هیچ‌کس آماده نیست» تا شوخی‌ها و سوتی‌هایی که بر روی صحنه رخ داده است. و در این بین، اگر خیلی حواس‌تان به متیو پری و حال بدش نباشد، حداقل یکی دوباری لبخند بر لبان‌تان می‌نشیند. در کنار این گفت‌وگوی گرم و شیرین ۶ نفره که به وضوح بهترین بخش‌های این قسمت است، جیمز کوردون هم به پرسش و پاسخ با اعضا می‌پردازد و در خلال این صحبت‌ها هم افراد مختلف، از مردم عادی در هند تا دیوید بکام، از تأثیر فرندز بر زندگی‌شان می‌گویند. و در نهایت هم تولیدکنندگان سریال در بخش‌هایی شبه‌مستند، از نحوه ساخت سریال و انتخاب بازیگران روایت می‌کنند.

🔸 قسمت ویژه فرندز، شاید به نوعی خداحافظی با ایده ادامه داستان چندلر، مانیکا، فیبی، راس، ریچل و جویی در قالب سریال یا فیلم باشد و احتمالا اگر شما هم با این سریال زندگی کرده باشید، مثل کورتنی کاکس در تمام طول قسمت اشک‌تان در‌می‌آید، ولی در کنار این‌ها این تک‌قسمت مرور تمام خاطرات شیرینی‌ست که این ۶ نفر برایمان ساختند. 6 نفری که به قول خودشان، پای یکدیگر می‌مانند، تا زمانی که مرگ آن‌ها را از هم جدا کند.

t.me/sharifdaily/7869

@sharifdaily

«روزی روزگاری، عشق به فوتبال»

#علیرضا_اسماعیلی

❇️ شاید خیلی‌هایمان تا قبل از آن‌که پست اینستاگرامی دوست او را ببینیم، ذره‌ای گمان نمی‌کردیم که او در آن سر دنیا دارد با یکی از چغر و بدبدن‌ترین بیماری‌های جهان مبارزه می‌کند. از پست‌های گاه‌ و بی‌گاهش در اینستاگرام هم جز ملال دوران کرونا، چیز دیگری نمود پیدا نمی‌کرد. او بود و دنیایش، فوتبال. اما در بهت و حیرت تمام، #حمیدرضا_صدر در ۲۵ تیر ۱۴۰۰ تسلیم سرطان شد.

🔸 از کارشناسی اقتصاد خواندن و تحصیلات تکمیلی‌اش در برنامه‌ریزی شهری و شهرسازی که بگذریم، به یک انسان عاشق می‌رسیم؛ عاشقی که وقتی درباره فوتبال، سینما و تاریخ صحبت می‌کرد، چشمانش برق می‌زد، عاشقی که ساده‌ترین گل‌ها و این‌ور و آن‌ور رفتن‌های توپ وسط مستطیل سبز برایش یادآور فلان اتفاق تاریخ و بهمان سکانس سینمایی بود، عاشقی که انگار قرار نبود فراموش کند و همه‌چیز برایش زنده بود. در کنار این‌ها، دستی هم بر قلم داشت، از مجلات سینمایی تا کتاب‌هایی درباره تاریخ و سیاست و فوتبال؛ «تو در قاهره خواهی مرد»، «روزی روزگاری فوتبال»، «پسری روی سکوها»، «پیراهن‌های همیشه» و «نیمکت داغ» تنها بخشی‌هایی از عالم دیوانگی‌ صدر بود.

🔸 آنقدر دیوانه فوتبال بود که می‌گفت گل دنیس برکمپ به نیوکسل را در گوشی‌اش دارد و به هر کسی که می‌گوید از فوتبال بدش می‌آید نشان می‌دهد و تا او را قانع نکند رهایش نمی‌کند. دستانش را جوری در وصف وقایع تکان می‌داد که انگار همین چند ساعت پیش به چشم خودش دیده‌ است و جوری برایمان تصویر می‌ساخت که انگار پیش چشمان‌مان رخ داده است.

🔸 خودش می‌گفت «فوتبال برایم مثل یک تقویم است. مثلا بعد از فلان جام‌جهانی ازدواج کردم و قبل از فلان یورو دخترم به دنیا آمد.» می‌گفت «بدترین زمان برای مرگ وسط یک تورنومنته، وقتی یه تورنومنت تموم می‌شه، آماده‌ای حتی مرگ هم در آغوش بگیری» حالا حمیدرضا صدر، چهار روز پس از تمام شدن یورو ۲۰۲۰، مرگ را در آغوش خودش گرفت. در تقویم ما هم می‌شود بعد از فلان یورو، یکی از آدم‌حسابی‌های این مملکت نتوانست جلوی رقیب قدرتمندش کامبک بزند، انگار که سرنوشت ما به باخت‌های دراماتیک گره خورده باشد.

t.me/sharifdaily/8039

@sharifdaily