«در بهشت ریاضیات»

❇️ #بنیاد_مریم_میرزاخانی چهارشنبه و جمعه این هفته را اختصاص داده به برگزاری چند وبینار ریاضی‌محور که برای شرکت در آن‌ها باید در وب‌سایت رسمی بنیاد مریم میرزاخانی عضو شوید و ثبت‌نام کنید:

▫️«شکوفایی و پرورش استعدادها» با ارائه مهندس #احمد_میرزاخانی، پدر مریم میرزاخانی؛ ۲۲ اردیبهشت، ساعت ۲۱
▫️«مریم، مدرسه و خاطره‌ها» با ارائه دکتر #رویا_بهشتی_زواره از دانشگاه واشنگتن؛ ۲۲ اردیبهشت، ساعت ۲۱:۳۰
▫️«زیبایی در ریاضی» با ارائه دکتر #امیر_جعفری از دانشگاه صنعتی شریف؛ ۲۲ اردیبهشت، ساعت ۲۲:۱۵
▫️«کی می‌گه ریاضی به درد می‌خوره؟» با ارائه دکتر #میرامید_صادقی از دانشگاه صنعتی شریف؛ ۲۴ اردیبهشت، ساعت ۲۱
▫️«از بازی تا ریاضی» با ارائه دکتر #جواد_ابراهیمی_بروجنی از دانشگاه صنعتی شریف؛ ۲۴ اردیبهشت، ساعت ۲۲

🔸«تولد یک ستاره دنباله‌دار» دیگر وبیناری‌ست که موسسه «منظومه خرد» چهارشنبه، ۲۲ اردیبهشت از ساعت ۱۵ در اسکای‌روم برگزار می‌کند:

▫️«نقش خودکارآمدی در موفقیت دختران» با ارائه دکتر #خیریه_بیگم_حائری‌زاده، مدیرعامل موسسه منظومه خرد
▫️«نگاهی گذرا به نقش زنان در تاریخ ریاضیات» با ارائه دکتر #زینب_کریمیان، پژوهشگر پسادکترای رشته تاریخ و فلسفه علم دانشگاه صنعتی شریف
▫️«تولد یک ستاره دنباله‌دار» با ارائه دکتر #مجید_میرزاوزیری، از دانشگاه فردوسی مشهد

🔸 گروه دانش‌آموزی «سوال خوبی بود!» هم بزرگ‌داشت مجازی مریم میرزاخانی را از ساعت ۱۷ تا ۱۹:۳۰ در اتاق مجازی انجمن علمی #رستا تدارک دیده است:

▫️#تینا_ترکمان، دانشجوی دکترای ریاضی دانشگاه هاروارد
▫️دکتر #یحیی_تابش، استاد بازنشسته دانشکده علوم ریاضی دانشگاه صنعتی شریف
▫️دکتر #امیر_جعفری، استاد دانشکده علوم ریاضی دانشگاه صنعتی شریف
▫️دکتر #پریسا_باباعلی، متخصص علم داده در شرکت IBM
▫️دکتر #سیاوش_شهشهانی، استاد بازنشسته دانشکده علوم ریاضی دانشگاه صنعتی شریف
▫️دکتر #کسری_رفیع، استاد ریاضی دانشگاه تورنتو

t.me/sharifdaily/7783

@sharifdaily

«تواضع، تفکر و تبسم»

❇️ درباره او آنچه به صورت خاصی مرا تحت تأثیر قرار داد این بود که خودش را خیلی دست بالا نمی‌گرفت و همیشه همه چیز را در پهنه‌ای وسیع‌تر می‌دید. اولین کتابی که به من داد، شور زندگی، درباره زندگی وینسنت ون‌گوگ بود. مریم گفت این کتاب هیجانش درباره کار و زندگی به صورت کلی را توصیف می‌کند. توانایی بزرگ وی، تمرکز درونی بر آنچه می‌خواست به‌دست آورد، نگران عقاید دیگران نبودن و فقط لذت بردن از فرآیند تفکر و ادراک بود. باور دارم که او شغلش را به جای علم، بخشی از هنر می‌دانست. وی چندان با کاربردهای کارهایش در زندگی واقعی تحت تأثیر قرار نمی‌گرفت و روش خودش را برای درک فضاهای مجرد رویه‌هایی که پس‌زمینه کارهایش را شکل می‌دادند داشت. او همچنین هیچ علاقه‌ای به جوایز و شهرت دنیوی نداشت. فکر می‌کنم حتی کنفرانس‌ها اولویت خیلی بالایی برایش نداشتند. در عوض مریم تماس نزدیک با تعداد کمی از همکاران و سپری کردن ساعاتی در سکوت همراه با اندیشیدن به همراه یک خودکار و یک صفحه بزرگ کاغذ – به اندازه کافی بزرگ برای مسئله‌هایی به بزرگی آنچه وی بر روی آنها کار می‌کرد – را ترجیح می‌داد.

🔸 دیروز چهارمین سالگرد درگذشت #مریم_میرزاخانی بود؛ بانوی ریاضی‌دان ایرانی که به عنوان تنها برنده زن جایزه فیلدز شناخته می‌شود و در ۲۳ تیر سال ۹۶ در اثر ابتلا به سرطان درگذشت.

🔸 #یان_وندراک، همسر میرزاخانی و دانش‌یار ریاضی دانشگاه استنفورد در یادداشتی که برای بولتن انجمن ریاضی آمریکا نوشته، کمی از میرزاخانی و زندگی مشترکش با او گفته است. ترجمه #بهنام_هاشمی از این یادداشت را می‌توانید در سایت روزنامه بخوانید.

🔸 شماره ۷۲۵ روزنامه ویژه‌نامه‌ای برای درگذشت میرزاخانی بود. این ویژه‌نامه از اینجا قابل دسترسی‌ست.

@sharifdaily

«متواضع، سخت‌کوش و بی‌باک»

❇️ اول بار که مریم را دیدم، پانزده سالش بود. یک دوره تابستانی در دانشگاه صنعتی شریف راه انداخته بودیم تا بچه‌های دبیرستانی علاقه‌مند را با مطالب شوق‌آفرین و انگیزه‌بخش در زمینه ریاضیات آشنا کنیم. حدود صد نفر دختر و پسر پانزده، شانزده ساله در دوره شرکت داشتند، ولی از همان روز اول همه فهمیدند که مریم با آن جثه کوچک کاملا متفاوت است! در این دوره از مطالب ساده شروع می‌کردیم و در هر موضوعی مطالب پیشرفته‌ای هم مطرح می‌شد. یکی از استادان یک مثال خاص از یک مسئله را در زمینه نظریه گراف‌ها که جنبه شهودی خوبی داشت، در کلاس مطرح کرد و به بچه‌ها گفت هرکس یک مثال دیگر پیدا کند، هزار تومن جایزه می‌گیرد. بعد از مدتی، مریم حالت کلی مسئله را اثبات کرد و شد اولین مقاله تحقیقاتی‌اش که در پانزده سالگی منتشر کرد!

🔸 مریم در دوره راهنمایی با یکی از همکلاسی‌هایش به نام رویا بهشتی رفاقت مشفقانه‌ای پیدا کرد که در همه امور زندگی و کار و تحصیل با هم رابطه صمیمانه‌ای داشتند. رویا نقل می‌کند که مریم در سال دوم راهنمایی در آخر سال در درس ریاضی نمره ۱۶ گرفت و به قدری ناراحت شد که گفت دیگر هرگز دنبال ریاضیات نخواهد رفت، ولی وقتی تعطیلات تمام شد و پاییز دوباره به مدرسه برگشتند، مریم عوض شده بود و دیگر در حل سخت‌ترین مسئله‌های ریاضی کسی جلودارش نبود، امری که تا آخر عمرش ادامه پیدا کرد. مریم خودش ذکر می‌کند که اوایل به نویسندگی علاقه داشت و می‌خواست نویسنده شود و با شوق و علاقه رمان‌های زیادی را می‌خوانده است، ولی برادر بزرگ‌ترش، آرش او را با مسئله‌های ریاضی شوق‌آفرین آشنا می‌کند و کم‌کم علاقه‌اش به ریاضی جلب می‌شود و محیط مدرسه و دوره تابستانی دانشگاه شریف و شرکت در المپیاد ریاضی او را در مسیری قرار داد که سرانجام یک ریاضی‌دان حرفه‌ای تراز اول شد، و جالب اینکه علاقه‌اش را همچنان به قصه‌گویی حفظ کرده بود و حل مسئله‌های پیچیده ریاضی هم برایش به نوعی با قصه‌گویی همراه بود.

🔸 یکی از استادان جوان دانشکده در آن دوره به نام دکتر سعید اکبری یک درس در دوره دکتری در زمینه نظریه الگوریتمی گراف‌ها ارائه کرده بود که مریم هم این درس را گرفته بود. دکتر اکبری به عنوان یکی از تکالیف درسی یک مسئله بسیار دشوار را که بیش از بیست سال بود حل نشده بود، به بچه‌ها می‌دهد و برای آن ده دلار هم جایزه می‌گذارد و البته ذکری به میان نمی‌آورد که این مسئله بیست سال است حل نشده است. بعد از چند روز مریم راه حل مسئله را ارائه می‌کند و ده دلار جایزه را می‌برد. حل مسئله در یکی از ژورنال‌های معتبر منتشر می‌گردد. بعد اتفاق بامزه‌ای می‌افتد، بنیاد ملی علوم در آمریکا یک طرح پژوهشی را که در زمینه‌ای شبیه به این مسئله بود، برای بررسی و داوری نزد مریم می‌فرستد و او را «پروفسور میرزاخانی» خطاب می‌کنند، در حالی که هنوز دانشجوی سال سوم دوره کارشناسی بود! شایان ذکر است که راه حل مریم بعدها به عنوان یک مطلب کلاسیک در کتاب‌های درسی پیشرفته نیز چاپ شد.

🔸 تابستان سال ۲۰۱۴ کنگره ریاضی‌دانان در سئول (کره جنوبی) برگزار می‌شد و از اطراف و اکناف شایعه اهدای مدال فیلدز (Fields Medal) به مریم به گوش می‌رسید و مریم که عازم کره شد، احتمالش برایمان بیشتر شد تا اینکه رسما اعلام شد که مدال فیلدز به او تعلق گرفته است، شاید از همان نوجوانی مریم هم این احتمال را می‌دادیم تا اینکه بالاخره محقق شد و پرواضح است که خیلی خوشحال شدیم. مریم که از کره برگشت، استنفرد آماده شده بود که جشن مفصلی به افتخار او برگزار کند، ولی با همان تواضع همیشگی‌اش به هیچ‌وجه زیر بار نرفت و فقط یک مراسم عصرانه مختصری به افتخارش برگزار گردید.

🔸 دکتر #یحیی_تابش، استاد بازنشسته و رئیس سابق دانشکده #ریاضی خاطراتی از #مریم_میرزاخانی را در شماره پاییز فصلنامه معرفی و نقد کتاب تهران ذکر کرده است. این خاطرات را در سایت روزنامه می‌توانید بخوانید. خلاصه این خاطرات نیز در صفحه توییتر دانشگاه منتشر شده است.

@sharifdaily

«پنجمین سالگرد یک ذهن زیبا»

❇️ امروز پنجمین سالگرد درگذشت #مریم_میرزاخانی است؛ فارغ‌التحصیل کارشناسی ریاضی شریف که دکترایش را از هاروارد گرفت و بعدا استاد دانشگاه استنفورد شد. او در سال ۲۰۱۴ به عنوان اولین زن، جایزه معتبر فیلدز را به دست آورد و در ۲۳ تیر ۱۳۹۶ و در سن ۴۰سالگی بر اثر ابتلا به سرطان درگذشت.

📷 تابلوی یادبود میرزاخانی در کتابخانه مرکزی دانشگاه، اثر علی‌محمد پرورش

@sharifdaily

«مریم‌ها زیادند، دریابیم‌شان»

🎧 صحبت‌های #احمد_میرزاخانی، پدر #مریم_میرزاخانی در مراسم بزرگ‌داشت او در دانشگاه شریف

📅 سه‌شنبه، ۳۰ آبان ۱۳۹۶

🔸 امثال مریم زیادند، حتی بسیار بهتر از مریم. مریم را بزرگ نکنید. شما غلو می‌کنید. او دختر من است. من با او برخورد داشتم و زندگی کردم. او یکی بود مثل خیلی‌های دیگر در این جمع و در این مملکت. او صرفا تلاش و ممارست داشت و به موفقیت‌هایی رسید. از او اسطوره نسازید. اسطوره‌ها دست‌نیافتنی هستند. نگذاریم مریم دست‌نیافتنی شود. بگذاریم الگویی باشد برای هزاران مریمی که هنوز کشف و شکوفا نشده‌اند.

🔸 گزارش برنامه بزرگ‌داشت مریم میرزاخانی در دانشگاه شریف را در شماره ۷۴۱ روزنامه می‌توانید بخوانید.

@sharifdaily

«به یاد نابغه متواضع»

📺 کلیپی از تصاویر زندگی #مریم_میرزاخانی که در مراسم یادبود او در دانشگاه استنفورد (۲۹ مهر ۱۳۹۶) پخش شده است.

🔸 فیلم کامل این مراسم بزرگ‌داشت را در وب‌سایت مریم میرزاخانی می‌توانید ببینید.

🔸 ویژه‌نامه درگذشت مریم میرزاخانی را از اینجا می‌توانید بخوانید.

@sharifdaily