«حیات سراغ وطن رفت، درایه سراغ ورودی‌ها»

#میز_نشریات

▫️حیات در وطن

🔸 شماره ۵۵ «حیات»، نشریه هیئت الزهراء (س) با محوریت وطن، نگاه اسلام به وطن را مورد بررسی قرار داده و در یادداشت‌های «وطن در آغوش ایمان» و «دفاع از وطن مقدس»، وظایف مردم در مقابل وطن و حب نسبت به آن و دفاع از آن را را تشریح کرده است. «ترک وطن» نیز موضوع داغ این روزها، یعنی مهاجرت علمی و دلایل آن را سوژه بررسی قرار داده است. معرفی کتاب «خدمات متقابل اسلام و ایران» از شهید مطهری آخرین مطلب مرتبط با وطن در این شماره است. دو یادداشت درباره امیرحسین جیرانی‌زاده و فقدان او نیز دیگر بخش‌های این شماره را تشکیل می‌دهد. حیات در این شماره به انتشار نسخه مخصوص تلفن همراه اکتفا کرده و نسخه دیگری منتشر نکرده، هرچند خواندن این نسخه راحت‌تر است، اما بعضی مشکلات گرافیکی نظیر جای خالی در انتهای برخی متن‌ها کمی توی ذوق می‌زند. ابتکار جالب حیاتی‌ها در این شماره استفاده از کد رنگی‌ست که با نام Persian Green شناخته می‌شود.

▫️متنوع و حجیم مثل دکوپاژ

🔸 «دکوپاژ» در شماره هفتم خود مثل شماره‌های قبلی موضوعات گسترده‌ای از سینما را مورد بررسی قرار داده است؛ در بخش ایران سراغ محمدحسین مهدویان رفته و با بررسی «درخت گردو» و «لاتاری» نگاه سینمایی این کارگردان را کنکاش کرده، بخش هالیوود به دیوید فینچر اختصاص یافته و فیلم‌های «seven»، «بنجامین باتن» و «gone girl» از این کارگردان که راوی تاریکی لقب گرفته، موشکافی شده است. حقایقی درباره فیلم Dune و فیلم‌هایی که در ماه‌های آینده انتظار اکران‌شان می‌رود، دیگر قسمت‌های بخش هالیوود را تشکیل می‌دهد، هرچند دکوپاژ تاریخ اکران «شرلوک هلمز ۳» را به اشتباه در سال ۲۰۲۱ درج کرده است. پرونده ویژه دکوپاژ که جلد این شماره را هم به خود اختصاص دارد، در بخش دوردست قرار گرفته و بررسی سینمای دهه ۶۰ میلادی‌ست. بررسی سریال «Ted lasso» و مرور سریال «Atypical» در بخش سریال دیده می‌شود و «دروغ تو در آپریل»، «I Want to Eat Your Panceras» و «رایا و آخرین اژدها» در بخش انیمه و انیمیشن جا خوش کرده‌اند. دکوپاژ از نظر گرافیکی مشکل چندانی ندارد و بخش‌بندی‌اش هم کمکی برای راحت‌تر خواندن آن است، اما این شماره متنوع و حجیم و پراکندگی موضوعات ممکن است خواننده را کمی خسته کند.

▫️اوج همچنان پیگیر است

🔸 «اوج» شماره ۶۱ در آبان منتشر شد. نشریه‌ی خوب و منظم دانشکده، در این شماره نیز مسئله اصلی دانشکده‌شان، یعنی‌ تغییر ساختمان را پیگیر بوده و قول مصاحبه با مسئولین دانشکده را داده است. دبیر شورای صنفی دانشکده در یادداشتش از نبودن ارتباط میان دانشجوها و استادان گلایه کرده و گفته «نگویید گور پدر این دانشکده، من مدرکم را بگیرم و بروم! شجاعت برای گفتن ناراحتی‌هایتان به خرج دهید و همچنین به اساتید عزیز می‌گویم لطفا زمانی را برای کنار بچه ها بودن قرار دهید و با بچه‌ها حرف بزنید!». گزارشی از فعالیت‌های سه‌ماهه انجمن علمی دانشکده،‌ معرفی شرکت DJI، شرکتی چینی که بزرگ‌ترین برند در صنعت پهپادهای غیرنظامی‌ست و معرفی و بررسی فیلم تلماسه از بخش‌های میانی اوج است. همچنین «اسحاق، قربانی یا مقتول؟» اندیشه‌های کیرکگور فیلسوف را مرور کرده است. نقدی که به اوج وارد است، استفاده از عنوان «پرواز، کسب و کار من است» روی جلد است، در حالی که در تیتر مطلب مرتبط با آن، هیچ شمه‌ای از آن دیده نمی‌شود.

▫️اپسیلون‌ها در درایه

🔸 «درایه» دانشکده علوم ریاضی شماره دوم دوره ششم را به ورودی‌های ۱۴۰۰ اختصاص داده؛ نشریه‌ای در ۲۲ صفحه با جلدی زیبا و خلاقانه که در کنار صفحه‌بندی خوب و جذاب، سطح بالایی از گرافیک را در این نشریه ارائه داده است. درایه، سرکلیشه‌های متنوع و جذابی برای عنوان صفحات دارد، اما بهتر بود در فهرست، در کنار سرکلیشه‌ها، تیتر متن‌ها هم ذکر شده و در داخل نشریه نیز تیتر هر مطلب بزرگ‌تر از سرکلیشه باشد. از واژه‌نامه مخصوص دانشکده و اخبار بخش سوت‌نیوز و توییت‌های بخش جیک‌جیک مستون که بگذریم، به پرونده‌ای با سه یادداشت درباره مطالعه گروهی می‌رسیم که جای خالی تیتری مستقل برای آن حس می‌شود؛ فقدان تیتری که در یادداشت بخش استادنامه هم توی ذوق می‌زند. معرفی رویداد کدناک و خاطره‌ای از برگزاری مدرسه تابستانه برای دبیرستانی‌ها نیز در بخش روی‌داد دیده می‌شود. در بخش درنگ هم معرفی‌های خوبی از فیلم کفرناحوم، بازی کنترل و کتاب The Righteous Mind قرار دارد، هرچند معرفی کتاب مثل سرمقاله به زبان گفتار است و از جمله نقاط ضعف درایه.

@sharifdaily

«خیانت به امید»

#یادداشت
#محمدمحسن_نداف

❇️ دکتر #رضا_منصوری را به ایجاد نظام ترفیع رتبه دانشگاهی به وسیله مقالات و پیوستن به بازار جهانی چاپ مقاله در دوران معاونت پژوهشی وزارت علوم می‌شناسند. منتقدینش می‌گویند این بازار چاپ و نشر مقاله، مسیر علمی کشور را منحرف کرد و ما دانشگاهیان تبدیل شدیم به ماشین‌های چاپ مقاله‌هایی که برای مسائل کشور مصرفی نداشت. به گفته این منتقدین، پیوستن به نظام جهانی مقالات آکادمیک، دانشگاه را از توجه به مسائل داخلی بازداشته و معیار نادرست خارجی را تعیین‌کننده صلاحیت‌های علمی استادان دانشگاه کرده است. البته باید توجه داشت که در نظام‌های رتبه‌بندی دانشگاه‌ها نیز، یکی از نقاط قوت اصلی شریف به استنادهای زیاد به مقالات اعضای هیئت‌علمی‌اش برمی‌گردد.

🔸 اما انتشار نامه منتقدان منصوری برای جلوگیری از مراسم رونمایی از مجموعه کتاب‌های او، این سؤال را ایجاد می‌کند که این منتقدان بی‌نام‌ونشان، امروز چه ارمغانی برای دانشگاه آورده‌اند؟ سیاست‌گذاری‌ها و مدیریت آن‌ها بر دانشگاه چه ثمره‌ای برای نهاد علم داشته است؟ به اعتقاد من آن شبه‌نامه بی‌نام، خلاصه‌وار نمودار ایده آن‌ها برای دانشگاه و نهاد علم است:

▫️علم بی‌ارزش است و آنچه در میدان دانشگاه تعیین‌کننده به شمار می‌رود، تطابق با ارزش‌هایی‌ست که ملی و اسلامی خوانده می‌شود. به راستی که چه‌قدر این ارزش‌ها مظلوم و‌ بی‌پناه‌اند.

▫️راهبردها امنیتی‌ست. با یک نامه و توصیه از جانب مقامات بالا برای امورات جمعی و نهادی تصمیم‌گیری‌های یک‌طرفه صورت می‌گیرد و به جای اینکه نقد علمی و عالمانه صورت گیرد، برنامه علمی لغو می‌شود.

▫️معیارهای شخصی و جناحی ملاک ورود به دایره دانشگاهیان و خودی‌هاست. اگر از خودی‌ها نباشی، با راهبردهای فوق یا مانع از حضورت می‌شوند یا به بیرون رانده می‌شوی؛ شبیه همان داستانی که برای دکتر اباذری اتفاق افتاد.

🔸 ثمره این اقدامات دلسردی عالمان و دانشجوهایی‌ست که عمر خود را وقف توسعه علمی و پیشرفت کشور می‌کنند. اولین شاخص برای تعیین اسلامی و ملی بودن هر اقدامی، به دنبال نداشتن ثمرات ناامیدکننده است؛ همان موضوعی که چندی پیش رهبری نیز از آن به خیانت تعبیر کردند.

@sharifdaily

«من و او»

#یادداشت
#امین_بهجتی

❇️ او هم مثل من خانه‌نشین شده بود. ما هر دو کلاس داشتیم، با هم صحبت‌هایی می‌کردیم و یکی می‌گفت و یکی می‌شنید؛ او چشم‌هایی که نگاه‌شان کند نداشت و من هم توان اینکه توجه کنم را. من گیر کرده بودم میان خواهر، برادر، پدر و مادر و بگومگوهایی که وقتی کاری نداشتیم، کارمان می‌شدند؛ او مانده بود و همسر و فرزندانی که جیغ و انتظارها و صداهایشان منتظر پایان کار نمی‌ماندند و بعضا نصیب ما می‌شدند در کلاس‌ها.

🔸 زندگی ما از دور شبیه هم بود، صبح تا شب در گوشی و لپ‌تاپ و بهم‌ریختگی جلسات رسمی و غیررسمی و رنج دوران خانه‌نشینی.

🔸 حال او هم خوب نبود و بدی حا‌ل‌مان به هم اصابت می‌کرد و ماجرا را بدتر؛ تا نقطه‌ای که من از او در رنج بودم و او از من. من کرامت خودم را پایمال شده می‌دیدم و او احترام خودش را. حرص‌مان می‌گرفت و با آمیخته‌ای از اضطراب و فشار و بی‌اعتمادی روزگار سپری می‌کردیم، اما ما (برآیند طیف من و طیف او) از این جهت با هم خیلی فرقی نداشتیم، همدیگر را نمی‌فهمیدیم.

🔸 گاهی فکر می‌کنم که اگر طور دیگری با هم مواجه می‌شدیم، چقدر متفاوت بود؛ جای صحبت‌های «آدم‌بزرگ‌ها» به حال درونی هم و جای برخوردها به هم‌دلی‌ها می‌رسیدیم، چقدر فرق می‌کرد. حالا با فاصله‌ها به استقبال او می‌رویم و حضوری می‌شویم؛ ولی هر چه ناله کنم و سبد تقصیرها را برابر کنم، نمی‌توانم از این تفاوت بگذرم که همه این ماجراها از سمت من برای «خودم» بود و از سمت او برای «خودش» نه.

🔸 روز «او» مبارک.

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۸۹ روزنامه شریف منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ معمولی‌ها را دریابیم (#سرمقاله/ #محمدجواد_شاکر)
◀️ اولین شلوغی بعد از دو سال/ روایتی از نمایشگاه بهار شریف #گزارش (#یاسمین_حکیمی‌نژاد/ ص۲)
◀️ #میز_نشریات
◀️ بار دیگر، خوابگاهی که نمی‌شناختیم/ یک بازسازی متفاوت در خوابگاه‌های دانشگاه (#گزارش/ ص۳)
◀️ بعد از شش ماه، دوباره با رئیس/ دومین نشست فعالین دانشجویی با رئیس دانشگاه (#پرونده/ ص۴و۵)
◀️ انباری پر از سوزن/ کنار آمدن با انبوه اضطراب‌آور خواندنی‌ها و شنیدنی‌ها و دیدنی‌ها #هنر_و_ادبیات (##صدرا_محمودی/ ص۶)
◀️ بازآمدنت خوش باد #یادداشت (#مهدی_حسام/ ص۶)
◀️ حالا یا هرگز/ هشدارهای جدی آخرین گزارش IPCC درباره تغییر اقلیم #محیط_زیست (#عرفان_استقامت/ ص۷)
◀️ مشاهده کافی نیست، تجربه‌اش کنید/ کوتاه درباره متاورس #اف‌یک (#محمدحسین_بهمنی/ ص۸)
◀️ کلاف سردرگم احیای برجام/ «مصلحت توافق» در سالن کهربا #گزارش (#زهرا_همتیان/ ص۹)
◀️ زیر بغل هلال/ یک بررسی آماری در زمینه رویت هلال ماه نو #علمی (#محمدرضا_حسن‌پور/ ص۱۰)
◀️ یادگیرنده و یاددهنده مادام‌العمر/ گفت‌وگو با فاطمه خورشیدی درباره تجربه معلم شدن #مردمان_شریف (#نرگس_خورشیدی/ ص۱۱)
◀️ همه‌چیزدان‌ها مرده‌اند #حرف_زیادی (#مرتضی_یاری/ ص۱۲)
◀️ غم غربت در فرودگاه #وصله‌پینه (#امیرمحمد_طهماسبی/ ص۱۲)


t.me/sharifdaily/9931

@sharifdaily

🌟 شماره ۸۹۱ روزنامه شریف (ویژه‌نامه گروه اقتصاد شریف) منتشر شد.
در این شماره می‌خوانید:

◀️ کمی پرس‌وجو و گفت‌وشنود درباره اقتصاد شریف (#درباره_پرونده)
◀️ آری، اقتصاد یک علم است/ دفاع راج چتی از روش‌شناسی کمّی در اقتصاد #گزارش (#ترجمه: #محمدجواد_دشتی‌منش/ ص۲)
◀️ اقتصاد ذاتش سیاسی‌ست/ نگاهی به اقتصاد جریان اصلی و انتقادها به آن #یادداشت (#محمد_ملانوری/ ص۳)
◀️ بضاعت‌مان محدود است/ #گفت‌وگو با دکتر مدنی‌زاده و دکتر وصال درباره جذب دانشجو و سیستم آموزشی دانشکده مدیریت و اقتصاد (#پرونده/ ص۴و۵)
◀️ بدون ریاضیات فقط می‌توانیم داستان بگوییم/ #گفت‌وگو با دکتر مدنی‌زاده و دکتر وصال درباره نقش پررنگ ریاضی در اقتصاد (#پرونده/ ص۶و۷)
◀️ هم سیاست‌گذار مسئول است، هم اقتصاددان/ #گفت‌وگو با دکتر مدنی‌زاده و دکتر وصال درباره نقش دانشکده در سیاست‌گذاری و وضع فعلی اقتصاد کشور (#پرونده/ ص۸و۹)
◀️ از نیاوران تا آزادی/ مروری بر تاریخ شکل‌گیری دانشکده مدیریت و اقتصاد شریف (#پرونده/ ص۱۰و۱۱)
◀️ مهندسی اجتماع و اقتصاد/ نگاهی به مقاله انتقادی یوسف اباذری علیه مکتب نیاوران و دانشکده مدیریت و اقتصاد شریف (#پرونده/ ص۱۲)

t.me/sharifdaily/10108

@sharifdaily

«همه را با یک چوب نرانید»

#یادداشت

❇️ تجمعات که در شریف بالا گرفت، حواشی و بازتاب‌های خاص خودش را هم در کشور داشت؛ از رد و تایید و حمایت و تخریب تا تحلیل و بررسی و تهدید و...
از نامه‌ی رئیس MIT و حمایت برخی فعالین سیاسی دو جناح تا تخریب هر دو طیف ماجرا توسط بخشی از فعالین رسانه‌های خارج از دانشگاه

🔸 در میان این تهدید‌ها، برخی هم نوشته بودند که هدف همه این افراد اخراج یا توبیخ در داخل کشور است تا بتوانند به راحتی برای خارج از کشور اقامت بگیرند!

🔸 همین باعث شد تا #رضا_نوروززاده، ورودی ۹۱ مهندسی #مکانیک و دانشجوی مقطع دکترای این دانشکده در یادداشتی که برای روزنامه فرستاده به تحلیل وقایع اخیر از نگاه خود پرداخته و نگاهی هم به این صحبت‌ها بیندازد که در بخشی از آن می‌خوانیم:

▫️پاسخ چیست؟ نمی‌دانم!
این‌ها سوالاتی است که به نظر جز با پرسش از خود دانشجویان معترض قابل پاسخ دادن نیست و راه‌حل نیز جز بعد از پاسخ به این پرسش‌ها قابل حصول نیست؛
اما یک چیز را می‌دانم، در این تهدید برای برای حاکمیت و کشور دو فرصت ارزشمند نهفته است...

📌 متن کامل این یادداشت را می‌توانید در اینجا بخوانید.

@sharifdaily