«ببُر به‌نام خداوندت»

🕋 خدا ابراهيم را جور دیگری دوست‌ داشت انگار. لابد به‌خاطر همین دوست‌داشتنِ خاص بود که کارهای سخت را هم می‌سپرد به او و امتحان‌های سخت را برای او کنار می‌گذاشت. فکرش را بکن؛ به جانِ خدایانِ دروغینِ جماعت بیُفتی و با تبر تکه‌تکه‌شان کنی، از آتشِ نمرودیان زنده و سالم بگذری، زن‌وفرزندت را در سرزمینی بی‌آبادی رها کنی، و بعد دستور برسد پسرت، همه جانت، تمام امیدت را باید ببری به قربانگاه‌، ببَری و گلویش را ببُری...
این رسماً انتهای بندگی‌ست و خب جناب خلیل‌الرحمن واقعاً آخرِ فداکاری برای خدا بود.

🔸 البته آخرِ آخر هم که نه، چون همان وقتِ پیروزی در امتحانِ قربانی معلوم شد یک «ذبح عظیم» در کار است که داستان ابراهيم را یک‌جورِ بی‌مثال و بی‌تکراری بازآفرینی می‌کند و علت اندوهِ تمامِ تاریخ خواهد شد...
خدا ابراهيم را جور دیگری دوست‌ داشت انگار، و برای همین روز پیروزی‌‌اش در آزمون مرحله آخر را برای تمام بندگانش عید کرد.

🔸 عیدی که البته برای مسافران سرزمین حجاز طعم دیگری دارد. ما هم امسال در میان شریفی‌ها، «حاجی» داشتیم و او که این روزها حال شیرین و خواستنیِ عید قربان را دارد تمام‌وکمال مزه می‌کند، برایمان چند قاب از حال‌‌وهوای مکه و مدینه و منا در این ایام فرستاده.
عکس‌های ارسالی #مجتبی_فیاض‌بخش، دانشجوی دکتری مهندسی #کامپیوتر از این‌ روزهای حج ۱۴۰۲ را با شما شریک می‌شویم.
عیدتان مبارک!

🆔 @sharifdaily