«رویای ایران در کتابخانه مرکزی»

❇️ #کتابخانه_مرکزی از امروز، ۵ بهمن به مدت یک هفته، نمایشگاهی از تابلوهای بازآفرینی‌شده زنده‌یاد #ایران_درودی را برپا می‌کند.

🔸بازآفرینی آثار این نمایشگاه با محسن و انسیه امیدخدا بوده است.

🔸 مراسم افتتاح این نمایشگاه امروز ساعت ۱۱ در نگارخانه کتابخانه مرکزی، واقع در طبقه همکف ساختمان دکتر مجتهدی برگزار می‌شود.

🔸 برای حضور در نمایشگاه و بازدید از آثار هر روز از ساعت ۹ تا ۱۹ می‌توانید سری به کتابخانه مرکزی بزنید.

@sharifdaily

«راهی به قلب دانشجوها، با سر قلم‌مو»

❇️ #ایران_درودی (۱۳۱۵-۱۴۰۰)، نقاش فقید ایرانی، در کتاب «در فاصله دو نقطه» که اتوبیوگرافی اوست، از حضورش در دانشگاه شریف به عنوان استاد هنر می‌گوید:

🔸 سال ۱۳۵۰ بود که طبق درخواست دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف (آریامهر) برای تدریس «تاریخ و شناسایی هنر» به عنوان استاد افتخاری به دانشگاه دعوت شدم. برنامه هنرهای تجسمی و مقالاتم و سال‌ها کار در تلویزیون سبب شده بود که دانشجویان، تقاضای واحد درسی جدیدی را به عنوان «شناسایی هنر» از دانشگاه بکنند.

🔸 بدین گونه، من نیز افتخار تدریس به تعدادی دانشجوی مشتاق را به دست آوردم. برای به دست آوردن این سمت، حتما چیزی بیشتر از تهیه برنامه‌های تلویزیونی یا اجرای آن، نظر دانشجویان را جلب کرده بود که به پاس آن، مرا به استادی پذیرفته بودند.

🔸 برای دانشجویان رشته‌های صنعتی از هنر صحبت می‌کردم و سعی داشتم پنجره‌ای کوچک برایشان باز کنم که هر وقت دل‌شان از سختی‌های زندگی گرفت، به کنار پنجره بیایند و از ورای آن به سوی خیال پرواز کنند.

🔸 طی دو دوره تدریس در دانشگاه، دوستان بسیاری برای سال‌های خستگی به دست آوردم. در این سال‌ها هر وقت دانشجویان مرا به سلامی در فرودگاه‌ها به نام می‌خوانند، برق نگاه‌شان، مرا به یاد نورهای کلاس دانشگاه می‌اندازد و لحظاتی را به یادم می‌آورد که با نمایش تصاویر آثار «لئوناردو داوینچی» این نابغه بزرگ تاریخ بشریت به دانشجویان می‌گفتم:

🔸 هنرمندانی چون «لئوناردو داوینچی» هستند که تاریخ فرهنگ بشریت را می‌نویسند تا بالاترین ارزش‌های بشر بروز کند و انسان متعالی با خلاقیتش، این جهان را معنا بخشد.

🔸 خاطرات شیرین از این سال‌ها زیاد دارم و یکی از زیباترین آنها برپا شدن نمایشگاهی از آثارم در همین دانشگاه است. دانشجویان با محبت و احترام در آویختن آثار و برگزاری نمایشگاه همکاری و کمک می‌کردند. در شب افتتاح این نمایشگاه، در شب برفی ژانویه سال ۱۹۷۰ احساس کردم با سر قلم‌مو راهی به قلب دانشجویان باز کرده‌ام.

🔸 دانشجویان مرا برای آشنایی با هنر انتخاب کرده بودند، نه من سمت استادی بر آنها را. مدرکی هم برای دادن این سمت از من خواسته نشده بود. پاداش با حرمتی بود برای تقسیم ارزش‌ها و خوبی‌های زندگی.

@sharifdaily