Forwarded from shamsaco1
❇انتقاد سازنده و مطالبه گری را نباید با تخریب اشتباهی گرفت.
💥در عصر ارتباطات با رسانه ها باید تعامل داشت نه اینکه با گوشمالی و تهدید و شکایت، از انتقادات و مطالبه گری فرار کرد.
⚡دوران تهدید و گوشمالی و شکایت در هزاره سوم و عصر ارتباطات منسوخ شده است
⭕بین انتقاد و تخریب تفاوت بسیاری وجود دارد و انتقاد سازنده خبرنگاران در رشد و توسعه منطقه مفید بوده و عامل مهمی در کمک به مسئولان در انجام امور است.
یکی از مباحثی که در عرصه اجتماعی و سیاسی مطرح می شود، نقد و معیارهای آن است.
⭕علت شکل گرفتن یا نگرفتن نقد و روش منتقدانه، ریشه های فردی و اجتماعی است. از طرفی دیگر انتقاد پذیر بودن یا نپذیرفتن نقد دیگران نیز مساله ای است که نیاز به بررسی دارد.
⭕رسانه ها در الگودهی به جامعه نقش برجسته ای دارند. با توجه به این که یکی از وظیفه های اصلی رسانه ها پاسخگویی به پرسش افکار عمومی است، رسانه ها نقش نظارتی و مسئولانه را عهده دار می شوند
⭕رسانه یکی از راه های ارائه اطلاعات و آگاهی به جامعه است که در جهان امروز به عنوان رکن چهارم دموکراسی شناخته می شود و بنا به رسالت حرفه ای خود، مسئولیت و تعهدات خاصی در بیان واقعیت های جامعه بر عهده دارند. در واقع رسانه ها با بیان رویدادهای اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی از یک سو به بازنمایی واقعیت های موجود می پردازند و از طرفی با نقد کاستی ها، ضعف ها و ناراستی ها، زمینه ساز وضعیتی مطلوب برای جامعه می شوند. به عبارتی در کنار بازنمایی به نوعی نقش بازسازی کننده دارند از این رو نیاز است که دستگاه ها و مسوولان ذی ربط با توجه به الزامات ساختاری از نظر سیاسی، فرهنگی و ...، همچنین چارچوب های فعالیت رسانه ای؛ فضای جامعه را برای گسترش آزادی رسانه و نقد سازنده مساعد کنند.
⭕ پاسخگویی مسئولان و دستگاه های و سازمان ها نسبت به مسائل جامعه و کاستی های موجود، از عوامل ایجاد و گسترش نقد سازنده چه در رسانه ها و چه در افکار عمومی است. بی تفاوتی، تناقض گویی، سیاست زدگی، فرافکنی، ارائه آمارهای مختلف و متناقض مسوولان در برابر واقعیت های جامعه نه فقط دردی از مشکلات دوا نمی کند بلکه اعتماد، انسجام و به طو کلی سرمایه اجتماعی کشور را به خطر می اندازد.
⭕کاهش تحمل و پذیرش نقد در جامعه به ویژه از سوی مسئولان به انتقاد هراسی و جبهه گیری در برابر منتقدان می انجامد که انتظار می رود نقد پذیری باید از سوی مسوولان و دستگاه ها مدنظر قرار گیرد.
انتقاد و تخریب از نظر ماهوی به طور کامل با یکدیگر تفاوت دارند. انگیزه انتقاد، اصلاح و سازندگی است. انتقاد را می توان کنشی اجتماعی مبتنی بر نوعی ارزیابی منصفانه دانست که نقاط قوت و ضعف را همزمان مورد توجه قرار می دهد و در بهترین حالت به ارایه راهکار برای رفع نقاط ضعف منتهی می شود.
⭕تخریب اما از ابتدا با هدف تقبیح حریف به منظور تامین منافع فردی یا گروهی انجام می شود و در نهاد آن نیتی خیرخواهانه نهفته نیست. تخریب نه تنها بر برجسته سازی نقاط ضعف رقیب بنا شده بلکه با استفاده از ابزارهای تبلیغاتی، نقاط قوت را هم ناچیز یا گاه منفی جلوه می دهد و به خاطر نبود منطق در پس کنشگری تخریبگران، رفتار آنان در بسیاری از موارد به ورطه بی اخلاقی می افتد.
کجای این کار تخریب است که رسانه ها دلسوزانه از مسئولان میخواهند با رسانه ها رو راست و صادق باشند و در ارایه آمار و گزارش عملکرد خود، واقعیتها را بیان کنند.
⭕مدیران و مسئولان بدانند دوران گوشمالی و شکایت از رسانه ها منسوخ شده و در عصر حاضر که به عصر ارتباطات نامیده شده، بایستی با رسانه ها و مطبوعات با تعامل رفتار کرد نه با ابزار قوه قهریه و شکایت و تهدید و گوشمالی برخورد نمود.
⭕مسئولان و مدیران نباید مطالبه گری و انتقاد سازنده را با تخریب اشتباه بگیرند و به جای پاسخگویی و شفاف سازی در مقابل انتقادات، آن مطالبات را به تخریب تفسیر نمایند و به شکایت و تهدید روی بیاورند.
⭕مسئولان و مدیران محترم باید بدانند؛ نتایج و پیامدهای انتقاد و تخریب از زمین تا آسمان تفاوت دارد. انتقاد به خاطر برخورداری از منطق همه فهم، همواره موجب ایجاد مطالبه ای عمومی و در نتیجه بهبود و اصلاح امور می شود. تخریب اما هرگز کارآمدی ندارد و نه تنها به بهبود امور منجر نمی شود، بلکه به کارگیری ابزارها و روش های نامطلوب در آن، سبب ساز افول اخلاق در جامعه هم می شود. بنابراین بهتر است با احترام به رکن چهارم دمکراسی و فهم مخاطبین که بهترین قاضی محسوب می شوند از تفسیر به رای و نعل وارونه زدن پرهیز نموده و با درک صحیح از جایگاه رسانه ، آنان را مشاورینی امین در راستای اصلاح امور در کنار خود بدانند.
#انتقاد #رهبری #مدیریت
@shamsaco1
💥در عصر ارتباطات با رسانه ها باید تعامل داشت نه اینکه با گوشمالی و تهدید و شکایت، از انتقادات و مطالبه گری فرار کرد.
⚡دوران تهدید و گوشمالی و شکایت در هزاره سوم و عصر ارتباطات منسوخ شده است
⭕بین انتقاد و تخریب تفاوت بسیاری وجود دارد و انتقاد سازنده خبرنگاران در رشد و توسعه منطقه مفید بوده و عامل مهمی در کمک به مسئولان در انجام امور است.
یکی از مباحثی که در عرصه اجتماعی و سیاسی مطرح می شود، نقد و معیارهای آن است.
⭕علت شکل گرفتن یا نگرفتن نقد و روش منتقدانه، ریشه های فردی و اجتماعی است. از طرفی دیگر انتقاد پذیر بودن یا نپذیرفتن نقد دیگران نیز مساله ای است که نیاز به بررسی دارد.
⭕رسانه ها در الگودهی به جامعه نقش برجسته ای دارند. با توجه به این که یکی از وظیفه های اصلی رسانه ها پاسخگویی به پرسش افکار عمومی است، رسانه ها نقش نظارتی و مسئولانه را عهده دار می شوند
⭕رسانه یکی از راه های ارائه اطلاعات و آگاهی به جامعه است که در جهان امروز به عنوان رکن چهارم دموکراسی شناخته می شود و بنا به رسالت حرفه ای خود، مسئولیت و تعهدات خاصی در بیان واقعیت های جامعه بر عهده دارند. در واقع رسانه ها با بیان رویدادهای اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی از یک سو به بازنمایی واقعیت های موجود می پردازند و از طرفی با نقد کاستی ها، ضعف ها و ناراستی ها، زمینه ساز وضعیتی مطلوب برای جامعه می شوند. به عبارتی در کنار بازنمایی به نوعی نقش بازسازی کننده دارند از این رو نیاز است که دستگاه ها و مسوولان ذی ربط با توجه به الزامات ساختاری از نظر سیاسی، فرهنگی و ...، همچنین چارچوب های فعالیت رسانه ای؛ فضای جامعه را برای گسترش آزادی رسانه و نقد سازنده مساعد کنند.
⭕ پاسخگویی مسئولان و دستگاه های و سازمان ها نسبت به مسائل جامعه و کاستی های موجود، از عوامل ایجاد و گسترش نقد سازنده چه در رسانه ها و چه در افکار عمومی است. بی تفاوتی، تناقض گویی، سیاست زدگی، فرافکنی، ارائه آمارهای مختلف و متناقض مسوولان در برابر واقعیت های جامعه نه فقط دردی از مشکلات دوا نمی کند بلکه اعتماد، انسجام و به طو کلی سرمایه اجتماعی کشور را به خطر می اندازد.
⭕کاهش تحمل و پذیرش نقد در جامعه به ویژه از سوی مسئولان به انتقاد هراسی و جبهه گیری در برابر منتقدان می انجامد که انتظار می رود نقد پذیری باید از سوی مسوولان و دستگاه ها مدنظر قرار گیرد.
انتقاد و تخریب از نظر ماهوی به طور کامل با یکدیگر تفاوت دارند. انگیزه انتقاد، اصلاح و سازندگی است. انتقاد را می توان کنشی اجتماعی مبتنی بر نوعی ارزیابی منصفانه دانست که نقاط قوت و ضعف را همزمان مورد توجه قرار می دهد و در بهترین حالت به ارایه راهکار برای رفع نقاط ضعف منتهی می شود.
⭕تخریب اما از ابتدا با هدف تقبیح حریف به منظور تامین منافع فردی یا گروهی انجام می شود و در نهاد آن نیتی خیرخواهانه نهفته نیست. تخریب نه تنها بر برجسته سازی نقاط ضعف رقیب بنا شده بلکه با استفاده از ابزارهای تبلیغاتی، نقاط قوت را هم ناچیز یا گاه منفی جلوه می دهد و به خاطر نبود منطق در پس کنشگری تخریبگران، رفتار آنان در بسیاری از موارد به ورطه بی اخلاقی می افتد.
کجای این کار تخریب است که رسانه ها دلسوزانه از مسئولان میخواهند با رسانه ها رو راست و صادق باشند و در ارایه آمار و گزارش عملکرد خود، واقعیتها را بیان کنند.
⭕مدیران و مسئولان بدانند دوران گوشمالی و شکایت از رسانه ها منسوخ شده و در عصر حاضر که به عصر ارتباطات نامیده شده، بایستی با رسانه ها و مطبوعات با تعامل رفتار کرد نه با ابزار قوه قهریه و شکایت و تهدید و گوشمالی برخورد نمود.
⭕مسئولان و مدیران نباید مطالبه گری و انتقاد سازنده را با تخریب اشتباه بگیرند و به جای پاسخگویی و شفاف سازی در مقابل انتقادات، آن مطالبات را به تخریب تفسیر نمایند و به شکایت و تهدید روی بیاورند.
⭕مسئولان و مدیران محترم باید بدانند؛ نتایج و پیامدهای انتقاد و تخریب از زمین تا آسمان تفاوت دارد. انتقاد به خاطر برخورداری از منطق همه فهم، همواره موجب ایجاد مطالبه ای عمومی و در نتیجه بهبود و اصلاح امور می شود. تخریب اما هرگز کارآمدی ندارد و نه تنها به بهبود امور منجر نمی شود، بلکه به کارگیری ابزارها و روش های نامطلوب در آن، سبب ساز افول اخلاق در جامعه هم می شود. بنابراین بهتر است با احترام به رکن چهارم دمکراسی و فهم مخاطبین که بهترین قاضی محسوب می شوند از تفسیر به رای و نعل وارونه زدن پرهیز نموده و با درک صحیح از جایگاه رسانه ، آنان را مشاورینی امین در راستای اصلاح امور در کنار خود بدانند.
#انتقاد #رهبری #مدیریت
@shamsaco1