مسعود شفیعی کیا

🌿 #خدیجه، بلندترین عاشقانه‌ی هستی:

🔹خدیجه مادر مؤمنانِ به آخرین پیامبر و همسر اولین مخلوق خدا را چنین می یابیم که مهد پرورش و کشتزار پیامبر و مادر امامان شد.

خدیجه که با درایت و عفت و شوکت خود در عصر جاهلیتِ نخست که زن جز اطفا کننده شهوت و کالایی برای تجارت و غارت، و یا ننگی برای زنده به گور کردن بیش نبود، برترین زن قریش و عرب شد و با ثروت افسانه ای اش به دستگیری بینوایان و یتیمان و بی سرپرستان می پرداخت.

خدیجه‌ی جستجوگر به واسطه‌ی مباحثه با پسر عمویش « ورقة بن نوفل » که مردی موحد و مؤمن به کتاب های آسمانی تورات و انجیل بود و همچنین در همنشینی با دانشمندان یهود و مسیحی #نوید_ظهور بهار آخر زمان و پیامبر رحمت را با جانش نیوشید و با رؤیاهای صادقه ای که می دید و با راهنمایی های ورقة بن نوفل به محمّد جوان رهنمون شد.

مثلا در یکی از عیدها که زنان قریش در مسجد الحرام گرد آمده بودند مردی یهودی آنان را خطاب قرار داد و گفت: «به زودی در میان شما پیامبری #ظهور کند، اگر هر یک شما توانست برای قدم هایش زمین و کشتزاری باشید، سزاوار است». که این سخن بر زنان مغرور قریش گران آمد و وی را با سنگباران تاراندند، ولی این بشارت بر دل خدیجه نشست. ( مناقب آل ابیطالب ج۱ ص ۴۱ )

زنانگی خدیجه پیش از ظهور اسلام و آشنایی با پیامبر بروز یافته بود، هنگامی که ثروت سرشارش ارزانی مستمندان و بیچارگان و یتیمان بود و خانه‌ی بزرگ و رویایی اش در مکه که گفته می شد برای مهمانی دادن به تمام شهر جا داشت و در بامش خیمه و بارگاهی از چادری حریر و آبی رنگ با نقش های خورشید و ماه برافراشته بود، که زیر این ضیافت خانه‌ی زیبا همواره مملو بود از درماندگانی که بر سر این سفره‌ی کرم و محبت می نشستند، و به همین دلیل خدیجه به «أمّ الصّعالیک» (مادر بینوایان)، و «أمّ الیتامی» (مادر یتیمان) شهرت یافته بود، و همان هنگامی که ثروت افسانه ای اش بزرگان و ثروتمندان عرب را به وصلتش تطمیع می کرد، او به #عشق بشارتی که ورقه و برخی یهودیان به وی داده بودند، به آنان نه می‌گفت . (ر.ک: بحارالأنوار ج۱۶ ص۲۲)

و سرانجام این زن #منتظر که نماد انتظار زنانه می باشد، رخ یار دید و شیدا شد.
و پس از نخستین دیدار خدیجه کبرا با #محمد_امین، آن هنگام که پیامبر به عنوان تاجر امانی با بانو خدیجه وداع کرد و سوار بر مرکب از ایشان دور می‎شد، حضرت خدیجه این غزل #عاشقانه را زمزمه می کرد:
قلب المحبّ الی الاحباب مجذوب
و جسمه بید الاسقام منهوب

و قائل کیف طعم الحبّ قلت له
الحبّ عذب و لکن فیه تعذیب

افدی الذین علی خدّی لبعدهم
دمی و دمعی مسفوح و مسکوب

ما فی الخیام و قد صارت رکابهم جمّاً
الّا محبّ له فی القلب محبوب

کانمّا یوسف فی کلّ ناحیة
والحزن فی کل بیت فیه یعقوب./

دلِ عاشق به دوستان بسته است
گرچه از درد، جسم او خسته است

گر بپرسند چیست مزه‎ی عشق
به هم این نیش و نوش پیوسته است

جان به قربانِ آنکه در دوریش
چشم من اشک‎بار و خون‎بار است

دل هر خیمه شد تهی ز سوار
به جز آن دل، که خیمه‎ی یار است

تا که یوسف ز دیده پنهان است
بیتِ یعقوب، بیت الاحزان است./

این شعر و غزلیات و قصائدی عاشقانه از این نوع در جلد شانزدهم بحارالأنوار صفحات ۲۵ و ۲۸ و ۲۹ و ۵۰ ثبت است، که گویای پیشتازی این بانو در مهر و همسری و مادری برای #انسان_کامل بوده است.

و از خدیجه #کوثر تجلی یافت، همان فاطمه که مادرِ پدر بود، و محورِ خلقت انوار معصومان و کون و مکان است، که طبق «حدیث لولاک» هستیِ اول عقل و اول نور خدا #محمد_مصطفی و #علی_مرتضی علیهم صلوات الله، بودنشان به زُلفِ بودن فاطمه گره خورده است.

و نسل و ذریه ی پیامبر بر خلاف باور روزگاران که دوام نسل و نام را به مذکر و پسران می دانند با نسل #فاطمه در کنار فاعلیت علی تداوم یافت و ظهور اکمل تمام زنانگی و مادری را تجلی بخشید .
و از این مادر، امامت و بهار انسان ها وموعود آخر، و #زینب به بلندای امامت و رسالت برای زایش حقیقت #کربلا به دنیا هدیه شد، که اگر منفعلیت و فعالیت کوثر زینب نبود کربلا ابتر می ماند، و در این مسیر ما معصومه‌ی علیمه و زنان کریمه ی دیگری داریم که گویای تجلی جلوه جمال الهی‌اند، و خلقت این قابلیت را در همه زنان به فراخور نهفته دارد، که به شرط ظهور مؤنثیت به مادری بهار مشرف می شوند و زن اگر زن باشد اگر موّلد فرزند و انسان نیز نباشد، موّلد و مادر حسنات و برکات و خیرات است، چنانچه امام صادق علیه السلام گفته: «أَكثَرُ الخَیرِ فِى النِّساءِ» بیشترین خیر و خوبی ها در زنان است./ من لایحضره الفقیه، ج۳، ص۳۸۵.

کلام آخر اینکه زایش ظهور و تجلی درونی و بیرونی انسان کامل به شدّت به ظهور انسانی مانند خدیجه‌ی درخشنده وابسته است که به همین دلیل رمز ظهور را در فاطمه‌اش همان تجلی تامّ زنانگی خالق نفهته اند.

✍ مسعود شفیعی کیا

@Shafieikia

1.2K views07:13