☑️ غیبت #امام_قائم خواب را از #امام_صادق ربوده بود!
🔹سدیر صیرفی می گوید: من و مفضل بن عمر، و ابوبصیر، و ابان بن تغلب به محضر آقایمان جعفر بن محمد صادق علیه السلام شرفیاب شدیم. دیدیم آن حضرت بر روی خاک نشسته، و لباسی خیبری که از مو بافته شده، و طوقدار و بی گریبان بود، پوشیده است و مانند فرزند مرده ی جگر سوخته گریه می کرد. آثار حزن و اندوه از گونه و رخسارش آشکار، و اشک کاسه چشمانش را پر کرده بود و می گفت:
✔️ « آقای من، #غیبت و نهانی تو خواب را از من ربوده و خوابگاهم را بر من تنگ کرده و آرامش و راحت دلم را ربوده است.
آقای من، غیبت تو مصیبتم را به مصیبت های دردناک ابدی پیوند داده، و از دست دادن یکی پس از دیگری، جمع و عدد را فانی می سازد، پس احساس نمی کنم به اشکی که در چشمم خشک می گردد، و ناله ای که در سینه ام آرام می گیرد، مگر آنکه مصائب بزرگتر و دلخراش تر و پیشامدهای سخت تر و ناشناخته تر در برابر دیده ام مجسم می شود.»
«سیدی غیبتک نفت رقادی، و ضیقت علی مهادی، و ابتزت منی راحه فوادی، سیدی غیبتک اوصلت مصابی بفجایع الابد، و فقد الواحد بعد الواحد یفنی الجمع و العدد، فما احس بدمعه ترقی من عینی و انین یفتر من صدری عن دوارج الرزایا و سوالف البلایا الا مثل بعینی عن غوابر اعظمها و افظعها و بواقی اشدها و انکرها، و نوائب مخلوطه بغضبک، و نوازل معجونه بسخطک »./
سدیر گفت: عقل از سر ما پرید، و دل های ما از غم و اندوه این پیشامد هولناک، و حادثه خطرناک پاره شد، زیرا گمان کردیم از اتفاق ناگوار و کوبنده ای حضرت این چنین گریان و سوگوار است، یا از روزگار به او مصیبتی رسیده است.
عرض کردیم، خدا دیدگانت را نگریاند ای پسر بهترین آدمیان! از چه پیشامدی اینگونه گریانی، و از دیده اشک می باری؟ چه حالی روی داده که اینگونه سوگواری؟
حضرت چنان آه عمیقی کشید که ناراحتی اش از آن افزون شد، از روی تعجب فرمود: وای بر شما، بامداد امروز نگاه کردم در کتابی است که علم مرگ ها و بلاها، و آنچه واقع شده و واقع می شود تا روز قیامت، در آن مندرج است. و خدای، محمد و امامان ( صلوات الله علیهم ) بعد از او به آن اختصاص داده است. و تأمل کردم در موضوع ولادت غائب ما و غیبت و طول عمر او و گرفتاری مؤمنان در آن زمان، و شک هائی که از جهت طول غیبت در دل هایشان پیدا می شود، و اینکه بیشتر آنها از دین برگردند، و رشته اسلام را از گردن بردارند ... »./
📚 «غیبت» شیخ طوسی ص ۱۰۴-۱۰۸.
« کمال الدین و تمام النعمة » شیخ صدوق ج۲ ص۳۱( باب ۳۳ )
🔸 وقتی امام بزرگی مانند امام جعفر صادق علیه السلام پیرامون غیبت اینقدر بی تاب است، علت بی خیالی و عادی زیستن مدعیان شاگردی ایشان، و ما مدعیان انتظار و تشیّع در این غیبت طولانی و جانسوز چیست؟!
#یا_جعفر_بن_محمد_الصادق
#یا_أباصالح_المهدی
@shafieikia
🔹سدیر صیرفی می گوید: من و مفضل بن عمر، و ابوبصیر، و ابان بن تغلب به محضر آقایمان جعفر بن محمد صادق علیه السلام شرفیاب شدیم. دیدیم آن حضرت بر روی خاک نشسته، و لباسی خیبری که از مو بافته شده، و طوقدار و بی گریبان بود، پوشیده است و مانند فرزند مرده ی جگر سوخته گریه می کرد. آثار حزن و اندوه از گونه و رخسارش آشکار، و اشک کاسه چشمانش را پر کرده بود و می گفت:
✔️ « آقای من، #غیبت و نهانی تو خواب را از من ربوده و خوابگاهم را بر من تنگ کرده و آرامش و راحت دلم را ربوده است.
آقای من، غیبت تو مصیبتم را به مصیبت های دردناک ابدی پیوند داده، و از دست دادن یکی پس از دیگری، جمع و عدد را فانی می سازد، پس احساس نمی کنم به اشکی که در چشمم خشک می گردد، و ناله ای که در سینه ام آرام می گیرد، مگر آنکه مصائب بزرگتر و دلخراش تر و پیشامدهای سخت تر و ناشناخته تر در برابر دیده ام مجسم می شود.»
«سیدی غیبتک نفت رقادی، و ضیقت علی مهادی، و ابتزت منی راحه فوادی، سیدی غیبتک اوصلت مصابی بفجایع الابد، و فقد الواحد بعد الواحد یفنی الجمع و العدد، فما احس بدمعه ترقی من عینی و انین یفتر من صدری عن دوارج الرزایا و سوالف البلایا الا مثل بعینی عن غوابر اعظمها و افظعها و بواقی اشدها و انکرها، و نوائب مخلوطه بغضبک، و نوازل معجونه بسخطک »./
سدیر گفت: عقل از سر ما پرید، و دل های ما از غم و اندوه این پیشامد هولناک، و حادثه خطرناک پاره شد، زیرا گمان کردیم از اتفاق ناگوار و کوبنده ای حضرت این چنین گریان و سوگوار است، یا از روزگار به او مصیبتی رسیده است.
عرض کردیم، خدا دیدگانت را نگریاند ای پسر بهترین آدمیان! از چه پیشامدی اینگونه گریانی، و از دیده اشک می باری؟ چه حالی روی داده که اینگونه سوگواری؟
حضرت چنان آه عمیقی کشید که ناراحتی اش از آن افزون شد، از روی تعجب فرمود: وای بر شما، بامداد امروز نگاه کردم در کتابی است که علم مرگ ها و بلاها، و آنچه واقع شده و واقع می شود تا روز قیامت، در آن مندرج است. و خدای، محمد و امامان ( صلوات الله علیهم ) بعد از او به آن اختصاص داده است. و تأمل کردم در موضوع ولادت غائب ما و غیبت و طول عمر او و گرفتاری مؤمنان در آن زمان، و شک هائی که از جهت طول غیبت در دل هایشان پیدا می شود، و اینکه بیشتر آنها از دین برگردند، و رشته اسلام را از گردن بردارند ... »./
📚 «غیبت» شیخ طوسی ص ۱۰۴-۱۰۸.
« کمال الدین و تمام النعمة » شیخ صدوق ج۲ ص۳۱( باب ۳۳ )
🔸 وقتی امام بزرگی مانند امام جعفر صادق علیه السلام پیرامون غیبت اینقدر بی تاب است، علت بی خیالی و عادی زیستن مدعیان شاگردی ایشان، و ما مدعیان انتظار و تشیّع در این غیبت طولانی و جانسوز چیست؟!
#یا_جعفر_بن_محمد_الصادق
#یا_أباصالح_المهدی
@shafieikia
Forwarded from مسعود شفیعی کیا
☑️ غیبت #امام_قائم خواب را از #امام_صادق ربوده بود!
🔹سدیر صیرفی می گوید: من و مفضل بن عمر، و ابوبصیر، و ابان بن تغلب به محضر آقایمان جعفر بن محمد صادق علیه السلام شرفیاب شدیم. دیدیم آن حضرت بر روی خاک نشسته، و لباسی خیبری که از مو بافته شده، و طوقدار و بی گریبان بود، پوشیده است و مانند فرزند مرده ی جگر سوخته گریه می کرد. آثار حزن و اندوه از گونه و رخسارش آشکار، و اشک کاسه چشمانش را پر کرده بود و می گفت:
✔️ « آقای من، #غیبت و نهانی تو خواب را از من ربوده و خوابگاهم را بر من تنگ کرده و آرامش و راحت دلم را ربوده است.
آقای من، غیبت تو مصیبتم را به مصیبت های دردناک ابدی پیوند داده، و از دست دادن یکی پس از دیگری، جمع و عدد را فانی می سازد، پس احساس نمی کنم به اشکی که در چشمم خشک می گردد، و ناله ای که در سینه ام آرام می گیرد، مگر آنکه مصائب بزرگتر و دلخراش تر و پیشامدهای سخت تر و ناشناخته تر در برابر دیده ام مجسم می شود.»
«سیدی غیبتک نفت رقادی، و ضیقت علی مهادی، و ابتزت منی راحه فوادی، سیدی غیبتک اوصلت مصابی بفجایع الابد، و فقد الواحد بعد الواحد یفنی الجمع و العدد، فما احس بدمعه ترقی من عینی و انین یفتر من صدری عن دوارج الرزایا و سوالف البلایا الا مثل بعینی عن غوابر اعظمها و افظعها و بواقی اشدها و انکرها، و نوائب مخلوطه بغضبک، و نوازل معجونه بسخطک »./
سدیر گفت: عقل از سر ما پرید، و دل های ما از غم و اندوه این پیشامد هولناک، و حادثه خطرناک پاره شد، زیرا گمان کردیم از اتفاق ناگوار و کوبنده ای حضرت این چنین گریان و سوگوار است، یا از روزگار به او مصیبتی رسیده است.
عرض کردیم، خدا دیدگانت را نگریاند ای پسر بهترین آدمیان! از چه پیشامدی اینگونه گریانی، و از دیده اشک می باری؟ چه حالی روی داده که اینگونه سوگواری؟
حضرت چنان آه عمیقی کشید که ناراحتی اش از آن افزون شد، از روی تعجب فرمود: وای بر شما، بامداد امروز نگاه کردم در کتابی است که علم مرگ ها و بلاها، و آنچه واقع شده و واقع می شود تا روز قیامت، در آن مندرج است. و خدای، محمد و امامان ( صلوات الله علیهم ) بعد از او به آن اختصاص داده است. و تأمل کردم در موضوع ولادت غائب ما و غیبت و طول عمر او و گرفتاری مؤمنان در آن زمان، و شک هائی که از جهت طول غیبت در دل هایشان پیدا می شود، و اینکه بیشتر آنها از دین برگردند، و رشته اسلام را از گردن بردارند ... »./
📚 «غیبت» شیخ طوسی ص ۱۰۴-۱۰۸.
« کمال الدین و تمام النعمة » شیخ صدوق ج۲ ص۳۱( باب ۳۳ )
🔸 وقتی امام بزرگی مانند امام جعفر صادق علیه السلام پیرامون غیبت اینقدر بی تاب است، علت بی خیالی و عادی زیستن مدعیان شاگردی ایشان، و ما مدعیان انتظار و تشیّع در این غیبت طولانی و جانسوز چیست؟!
#یا_جعفر_بن_محمد_الصادق
#یا_أباصالح_المهدی
@shafieikia
🔹سدیر صیرفی می گوید: من و مفضل بن عمر، و ابوبصیر، و ابان بن تغلب به محضر آقایمان جعفر بن محمد صادق علیه السلام شرفیاب شدیم. دیدیم آن حضرت بر روی خاک نشسته، و لباسی خیبری که از مو بافته شده، و طوقدار و بی گریبان بود، پوشیده است و مانند فرزند مرده ی جگر سوخته گریه می کرد. آثار حزن و اندوه از گونه و رخسارش آشکار، و اشک کاسه چشمانش را پر کرده بود و می گفت:
✔️ « آقای من، #غیبت و نهانی تو خواب را از من ربوده و خوابگاهم را بر من تنگ کرده و آرامش و راحت دلم را ربوده است.
آقای من، غیبت تو مصیبتم را به مصیبت های دردناک ابدی پیوند داده، و از دست دادن یکی پس از دیگری، جمع و عدد را فانی می سازد، پس احساس نمی کنم به اشکی که در چشمم خشک می گردد، و ناله ای که در سینه ام آرام می گیرد، مگر آنکه مصائب بزرگتر و دلخراش تر و پیشامدهای سخت تر و ناشناخته تر در برابر دیده ام مجسم می شود.»
«سیدی غیبتک نفت رقادی، و ضیقت علی مهادی، و ابتزت منی راحه فوادی، سیدی غیبتک اوصلت مصابی بفجایع الابد، و فقد الواحد بعد الواحد یفنی الجمع و العدد، فما احس بدمعه ترقی من عینی و انین یفتر من صدری عن دوارج الرزایا و سوالف البلایا الا مثل بعینی عن غوابر اعظمها و افظعها و بواقی اشدها و انکرها، و نوائب مخلوطه بغضبک، و نوازل معجونه بسخطک »./
سدیر گفت: عقل از سر ما پرید، و دل های ما از غم و اندوه این پیشامد هولناک، و حادثه خطرناک پاره شد، زیرا گمان کردیم از اتفاق ناگوار و کوبنده ای حضرت این چنین گریان و سوگوار است، یا از روزگار به او مصیبتی رسیده است.
عرض کردیم، خدا دیدگانت را نگریاند ای پسر بهترین آدمیان! از چه پیشامدی اینگونه گریانی، و از دیده اشک می باری؟ چه حالی روی داده که اینگونه سوگواری؟
حضرت چنان آه عمیقی کشید که ناراحتی اش از آن افزون شد، از روی تعجب فرمود: وای بر شما، بامداد امروز نگاه کردم در کتابی است که علم مرگ ها و بلاها، و آنچه واقع شده و واقع می شود تا روز قیامت، در آن مندرج است. و خدای، محمد و امامان ( صلوات الله علیهم ) بعد از او به آن اختصاص داده است. و تأمل کردم در موضوع ولادت غائب ما و غیبت و طول عمر او و گرفتاری مؤمنان در آن زمان، و شک هائی که از جهت طول غیبت در دل هایشان پیدا می شود، و اینکه بیشتر آنها از دین برگردند، و رشته اسلام را از گردن بردارند ... »./
📚 «غیبت» شیخ طوسی ص ۱۰۴-۱۰۸.
« کمال الدین و تمام النعمة » شیخ صدوق ج۲ ص۳۱( باب ۳۳ )
🔸 وقتی امام بزرگی مانند امام جعفر صادق علیه السلام پیرامون غیبت اینقدر بی تاب است، علت بی خیالی و عادی زیستن مدعیان شاگردی ایشان، و ما مدعیان انتظار و تشیّع در این غیبت طولانی و جانسوز چیست؟!
#یا_جعفر_بن_محمد_الصادق
#یا_أباصالح_المهدی
@shafieikia
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🌿 بمیرم آقا من نبینم اشکاتو!
حلالم کن که بد کردم!
#مرحوم_حسن_جمالی
#یا_أباصالح_المهدی
#لبیک_یا_مهدی
#یا_مهدی
@shafieikia
حلالم کن که بد کردم!
#مرحوم_حسن_جمالی
#یا_أباصالح_المهدی
#لبیک_یا_مهدی
#یا_مهدی
@shafieikia