#کتاب #Book #فلسفه #جامعه #انسان #فرهنگ #مدرن #ادبیات #هنر #زیبایی #هرمنوتیک #پدیدارشناسی #لاکان #فوکو #متن #نقد #نظریه #ایگلتون #آلتوسر
#کتاب_هفت #SevenBook #سنندج #Sanandaj #انتشارات_افراز #7Book
پس از نظریه
نویسنده: تری ایگلتون
مترجم: کیا سلیمانی
@SevenBook
نظر به اهمیتِ مفهومِ «نظریه»، به طور عام، در این کتاب و پرسشِ ماهُوی از «نظریۀ فرهنگی»، به طور خاص، و ملاحظاتی که تحت عنوان این نظریه در بابِ قرائتهای مُتکثر و گاه مُتباین از آن‌چه در روزگار ما از مفاهیمی مانند حقیقت، اخلاق، انقلاب، بنیاد و بنیادگرایی، مرگ، شَر و نیستی برداشت میشود میتوان داشت خاستگاه، منزلت و رسالتِ نظریه را برجسته و، در نتیجه، تذکر به تأمل در پرسشهایی از قبیلِ: نظریه چیست؟ ملاحظات نظری در چه بستری روی میدهد؟ آیا نظریه به بستر یا حوزۀ خاصی تعلق خاطر دارد؟ آیا میتوان از مرحلۀ نظریه به مرحلۀ «پس از نظریه»، چنان که عنوان این کتاب از آن حکایت دارد، گذار کرد؟ را خاطر نشان و گریزناپذیر میکند.
عصر طلایی نظریۀ فرهنگی مدتهاست سپری شده است. چندین دهه است که آثار پیشرو ژاک لاکان، کلود لوی اشتروس، لوئی آلتوسر، رولان بارت و میشل فوکو را پشت سر گذاشته ایم. و چنان است نوشته های راهگشای اولیۀ ریموند ویلیامز، لوس ایریگاری، پیِر بوردیو، ژولیا کرستیوا، ژاک دریدا، هلن سیکسو، یورگن هابرماس، فردریک جیمسون و ادوارد سعید. از آن زمان تاکنون آثار اندکی به تحریر درآمده که همپایۀ بلندهمتی و نوآوری این پدران و مادران پایه گذار باشد. بعضی از آنها از پای درآمده اند. تقدیر، رولان بارت را به زیر وانتِ رختشویخانۀ پاریسی فرستاد، و میشل فوکو به ایدز مبتلا شد. سرنوشتْ لاکان، ویلیامز و بوردیو را از میان برداشت، و لوئی آلتوسر را به جرم قتل همسرش به تیمارستان تبعید کرد. گویی خداوند ساختارگرا نبوده است.
پاره ای از آرای این متفکرین ارزشی بی بدیل دارد. برخی از آنها همچنان آثاری مهم تولید میکنند. آنهایی که عنوان این کتاب برایشان القاکنندۀ این است که اکنون «نظریه» پایان یافته و ما فارغ بال به عصر معصومیت پیشا نظریه برمیگردیم مأیوس خواهند شد. امکان برگشت به زمانی که کیتز را دلپسند و یا میلتون را دلیرْخصلت می نامیدیم وجود ندارد. این بدان معنا نیست که گویا کل این طرح خطایی کریه بوده که شخص کریمی مانع آن شده تا آنجا که بتوانیم به هر آن‌چه که قبل از ظهور فردیناند دو سوسور در افق [نظریه] انجام میدادیم برگردیم. اگر نظریه به معنی تأمل خردمندانۀ نظام مند در باب مفروضات راهبردی ماست پس همچون همیشه گریزناپذیر میماند. اما حالا در پِی آن‌چه که ممکن است اوج نظریه بنامیم زندگی میکنیم، در عصری که پس از غنا یافتن از روشن بینی های متفکرانی همچون آلتوسر، بارت و دریدا از پاره ای جهات از آنها نیز فرا گذشته است.
@SevenBook
#کتاب_هفت #SevenBook #سنندج #Sanandaj #انتشارات_افراز #7Book
پس از نظریه
نویسنده: تری ایگلتون
مترجم: کیا سلیمانی
@SevenBook
نظر به اهمیتِ مفهومِ «نظریه»، به طور عام، در این کتاب و پرسشِ ماهُوی از «نظریۀ فرهنگی»، به طور خاص، و ملاحظاتی که تحت عنوان این نظریه در بابِ قرائتهای مُتکثر و گاه مُتباین از آن‌چه در روزگار ما از مفاهیمی مانند حقیقت، اخلاق، انقلاب، بنیاد و بنیادگرایی، مرگ، شَر و نیستی برداشت میشود میتوان داشت خاستگاه، منزلت و رسالتِ نظریه را برجسته و، در نتیجه، تذکر به تأمل در پرسشهایی از قبیلِ: نظریه چیست؟ ملاحظات نظری در چه بستری روی میدهد؟ آیا نظریه به بستر یا حوزۀ خاصی تعلق خاطر دارد؟ آیا میتوان از مرحلۀ نظریه به مرحلۀ «پس از نظریه»، چنان که عنوان این کتاب از آن حکایت دارد، گذار کرد؟ را خاطر نشان و گریزناپذیر میکند.
عصر طلایی نظریۀ فرهنگی مدتهاست سپری شده است. چندین دهه است که آثار پیشرو ژاک لاکان، کلود لوی اشتروس، لوئی آلتوسر، رولان بارت و میشل فوکو را پشت سر گذاشته ایم. و چنان است نوشته های راهگشای اولیۀ ریموند ویلیامز، لوس ایریگاری، پیِر بوردیو، ژولیا کرستیوا، ژاک دریدا، هلن سیکسو، یورگن هابرماس، فردریک جیمسون و ادوارد سعید. از آن زمان تاکنون آثار اندکی به تحریر درآمده که همپایۀ بلندهمتی و نوآوری این پدران و مادران پایه گذار باشد. بعضی از آنها از پای درآمده اند. تقدیر، رولان بارت را به زیر وانتِ رختشویخانۀ پاریسی فرستاد، و میشل فوکو به ایدز مبتلا شد. سرنوشتْ لاکان، ویلیامز و بوردیو را از میان برداشت، و لوئی آلتوسر را به جرم قتل همسرش به تیمارستان تبعید کرد. گویی خداوند ساختارگرا نبوده است.
پاره ای از آرای این متفکرین ارزشی بی بدیل دارد. برخی از آنها همچنان آثاری مهم تولید میکنند. آنهایی که عنوان این کتاب برایشان القاکنندۀ این است که اکنون «نظریه» پایان یافته و ما فارغ بال به عصر معصومیت پیشا نظریه برمیگردیم مأیوس خواهند شد. امکان برگشت به زمانی که کیتز را دلپسند و یا میلتون را دلیرْخصلت می نامیدیم وجود ندارد. این بدان معنا نیست که گویا کل این طرح خطایی کریه بوده که شخص کریمی مانع آن شده تا آنجا که بتوانیم به هر آن‌چه که قبل از ظهور فردیناند دو سوسور در افق [نظریه] انجام میدادیم برگردیم. اگر نظریه به معنی تأمل خردمندانۀ نظام مند در باب مفروضات راهبردی ماست پس همچون همیشه گریزناپذیر میماند. اما حالا در پِی آن‌چه که ممکن است اوج نظریه بنامیم زندگی میکنیم، در عصری که پس از غنا یافتن از روشن بینی های متفکرانی همچون آلتوسر، بارت و دریدا از پاره ای جهات از آنها نیز فرا گذشته است.
@SevenBook