‌ part 1

تاࢪ از سازهای زهے و ایرانے است که با مضࢪاب نواخته می‌شود.
تار در ایࢪان و برخی مناطق دیگر خاورمیانه مانند تاجیکستان، جمهوࢪی آذربایجان و ارمنستان و گࢪجستان و دیگر نواحی‌ها برای نواختن موسیقی سنتی رایج است.

بنابر روایتے تار از زمان فارابے(حدود سال ۲۶۰ هجری – سال ۳۳۹ هجری) وجود داشتـہ اما در نقاشےهای پیش از دورهٔ صفویہ و اشعار اثری از تار نیست.
‌ ‌ ‌ تصویری از تار مربوط به دورهٔ صفوے (سال ۱۰۸۰ ه‍.ق) در نقاشی‌های ڪاخ هشت بهــشت اصفهان دیده می‌شـہ.
دو تصـویر که یڪے در سال ۱۷۷۵ میلــادی و دیگری در سالــ ۱۷۹۰ میلادی در شـــیراز از تار نقاشی شده‌است نشــان می‌دهد نواخــتن این ساز در دورهٔ زندیہ در شیراز مرســوم بوده اما به‌طور کلے از دورهٔ قاجاریـہ است که تار بـہ عنوان یڪے از سازهای ملے ایرانــ در آمد.

تار ششــ سیم فلزے دارد ڪـہ دو سیم اول سفید و از جنس فولاد هستند، دو سیمــ بعدی زرد و از جنس برنجـ هستند، و سیم پنــج و ششم به ترتیب سفید (فولادی) و زرد (برنجے) هستند. سیم‌های زرد ڪمی از سیم‌ــهای سفید ضخیــم‌تر هستند.
گسترهٔ صوتے تار دو اڪتاو و پنج نــت است.
تار ســازی زهے است ڪه با مضراب نواختـہ می‌شود. طولـ تار حدود ۹۳ تا ۹۶ سانتےمتر است.
مضــراب تار قطعه‌ای برنجے است که یڪ طرفــ آن موم مخــلوط با خاڪستر و پشم یا ڪرڪ است.