🟥بیانیه جمعی از دانشجویان
دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب در تداوم همبستگی با اعتصابات
ما اکثریت دانشجویان دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب ضمن ابراز تاسف از حقوق پایمال شده مردم ایران در حوادث اخیر و آن چه بر سر دانشجویان با شرف و حق طلب دانشگاه های شریف ، تهران ، تبریز و دیگر دانشگاه های این سرزمین که به دست اقلیتی تندرو به تند ترین شکل سرکوب و غیرقانونی دستگیر و زخمی میشوند، همبستگی و همدردی خود را با دیگر هموطنان اعلام نموده و در راستای رسالت دانشجویی و انسانی خود اعلام میداریم در کنار دیگر دانشجویان حق طلب در صف اول اعتراضات ایستاده و همگام با آنان ندای آزادی خواهی سر خواهیم داد.
لازم به ذکر است در راستای این اقدام ، در هرگونه کلاس های درسی چه بصورت حضوری و چه مجازی شرکت نخواهیم کرد ، حضور در کلاس های درس موجب تکرار و تداوم این قبیل اقدامات و بیشتر نادیده گرفتن حق اعتراضی که از بدیهی ترین حقوق یک دانشجوست در آینده خواهد شد.
ما دانشجویان نیز از اساتید دانشگاه خواستاریم در مسیر بازیابی شان و ارزش از دست رفته دانشگاه ، برای آینده ایران متحد شده تا برایند واحدی شویم و در کنار دانشجویان ایستاده و حمایت و همدلی خود را دریغ ننمایید ، در این شرایط بحرانی و سرنوشت ساز ، سکوت معنایی جز شکاف در اتحادی که به ایرانی آباد و آزاد منتهی می شود، نخواهد داشت .
همراه با ما به تحریم سراسری کلاس های درسی بپیوندید.
#زن_زندگی_آزادی
#عرفان_نظربیگی
جمعی از دانشجویان دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب
مهر 1401
#اعتصاب_سراسری
#اعتراضات_دانشجویی
1⃣9⃣4⃣6⃣
🆔 @senfi_uni_iran
دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب در تداوم همبستگی با اعتصابات
ما اکثریت دانشجویان دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب ضمن ابراز تاسف از حقوق پایمال شده مردم ایران در حوادث اخیر و آن چه بر سر دانشجویان با شرف و حق طلب دانشگاه های شریف ، تهران ، تبریز و دیگر دانشگاه های این سرزمین که به دست اقلیتی تندرو به تند ترین شکل سرکوب و غیرقانونی دستگیر و زخمی میشوند، همبستگی و همدردی خود را با دیگر هموطنان اعلام نموده و در راستای رسالت دانشجویی و انسانی خود اعلام میداریم در کنار دیگر دانشجویان حق طلب در صف اول اعتراضات ایستاده و همگام با آنان ندای آزادی خواهی سر خواهیم داد.
لازم به ذکر است در راستای این اقدام ، در هرگونه کلاس های درسی چه بصورت حضوری و چه مجازی شرکت نخواهیم کرد ، حضور در کلاس های درس موجب تکرار و تداوم این قبیل اقدامات و بیشتر نادیده گرفتن حق اعتراضی که از بدیهی ترین حقوق یک دانشجوست در آینده خواهد شد.
ما دانشجویان نیز از اساتید دانشگاه خواستاریم در مسیر بازیابی شان و ارزش از دست رفته دانشگاه ، برای آینده ایران متحد شده تا برایند واحدی شویم و در کنار دانشجویان ایستاده و حمایت و همدلی خود را دریغ ننمایید ، در این شرایط بحرانی و سرنوشت ساز ، سکوت معنایی جز شکاف در اتحادی که به ایرانی آباد و آزاد منتهی می شود، نخواهد داشت .
همراه با ما به تحریم سراسری کلاس های درسی بپیوندید.
#زن_زندگی_آزادی
#عرفان_نظربیگی
جمعی از دانشجویان دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب
مهر 1401
#اعتصاب_سراسری
#اعتراضات_دانشجویی
1⃣9⃣4⃣6⃣
🆔 @senfi_uni_iran
#خبر
⬛️◾️پخش کردن تراکت #زن_زندگی_آزادی در خوابگاه دخترانه شهدا، دانشگاه تبریز.
#دانشگاه_تبریز
#اعتراضات_دانشجویی
3️⃣3️⃣3️⃣8️⃣
🆔@senfi_uni_iran
⬛️◾️پخش کردن تراکت #زن_زندگی_آزادی در خوابگاه دخترانه شهدا، دانشگاه تبریز.
#دانشگاه_تبریز
#اعتراضات_دانشجویی
3️⃣3️⃣3️⃣8️⃣
🆔@senfi_uni_iran
⭕️⭕️پاسخ به یک پرسش قدیمی:
«این ما کیست؟»
✍سایه کارگران
خون دانشگاه به جوش آمده است، تا آنجا که نشان داده است قدرت تزریق چندباره آن به جامعه را هم دارد. این بر خلاف آن ادعای تعدادی از دوستان نسل گذشته است که «دانشگاهی که به سمت طبقاتی شدنِ تشدید یافته پیش می‌رود ناگزیر اخته تر و درخود مانده خواهد شد.»
خاطرم هست که در بحبوحه ماجرای سنوات یا کارورزی در سال های ۹۴ تا ۹۶ و مقاومت جانانه دانشجویان و شوراها چه بحث‌های جدی در همین رابطه بین فعالین در جریان بود. محل بحثی که تا آنجا پیش رفت که بسیاری از دوستانمان، گزاره‌ی «دیگر از دانشگاه چیزی در نمی‌آید» را تکیه‌گاه و استدلال «شوراهای صنفی خود سازوکاری دولتی و پیش‌ساخته درون وضعیت است» را نقطه‌ی عبور خود کردند و شوراها را ترک کردند!
اما شاید آن چیزی که در نظر گرفته نشد دو نکته اساسی بود: اولا آنکه دانشگاه نمیتواند خارج از شرایط اجتماعی زمانه‌اش، پیش یا پس جامعه قرار گیرد و دوم، ساز و کاری تشکیلاتی اگر در راستای شعورِ جمعی ریشه یابد به این سادگی خشک نمی‌شود. (و این دومی همان تصور اشتباهی بود که نظام سرکوب در سال ۹۶ نیز مرتکب شد و سرکوب همه‌جانبه فعالین صنفی دانشگاه در دستور کار قرار گرفت اما هرچه کردند آن جوانه خشک نشد که نشد!)
به یاد ندارم در این کانال هم هیچگاه دفاعی همه‌جانبه از عملکرد شوراهای صنفی در جریان بوده باشد و خودانتقادی یا حتی موضع‌گیری جمعی علیه عملکرد یک شورا همواره در آن وجود داشته. همین امروز هم می‌دانیم که به دنبال آن سرکوب گسترده که از سر گذرانده شد، بسیاری از شوراهای صنفی امروز یا در دست بسیج است( منظور تشکیلاتی عظیم با ایدئولوژی و هدفی مشخص و نه یک تفکر صرف)؛ یا عامدانه و برنامه‌ریزی شده در میان بندهای آیین‌نامه ای خورده شده است و یا صرفا یک فرم و پوسته از آن باقی مانده است که حتی اعضای اصلی‌اش مشارکت فعالانه در وضعیت اکنون را عملا سلب شده یا ناممکن می‌دانند(یکی از مهمترین دلایلی که تشکیل آلترناتیو «شوراهای عمومی» خودسامان‌ده دانشجویان را توجیه کرده و میکند).
این‌ها چیزهایی نیست که ما ندانیم و اتفاقا از همه بیشتر نمایندگان شوراهای صنفیِ واقعی و هنوز موجود می‌دانند. اما دو نکته متفاوت و البته مترقی در عملکرد این نسل از فعالین و این زمان از فعالیت صنفی وجود دارد که پیشروی را ممکن کرده است:
اول ومهترین آنکه متاثر از شرایط قیام امروزِ مردم، به سمت هرچه رادیکال‌تر شدن در اعتراض(و نه مطالبه!)و هرچه گشوده‌تر شدن و توده‌ای عمل کردن در خودساماندهی پیش رفته است( در بسیاری از دانشگاه‌ها عملا مرزهای بین تشکیلاتی در هم شکسته است). دوم و همزمان اینکه وفاداری به اصول و ریشه‌‌های شکل‌گیری(منظور احیا از دهه ۹۰) همچنان چراغ راه است و حفظ بنیان‌های نظری و سازوکارهای اساسی، هرچقدر هم سخت( احتمالا از نظر حجم کار) و پرخطر( به لحاظ امنیتی) همچنان خط نگهدار این جنبش شده است ( همان اصول نظری و شناختی که تفاوت‌های ماهوی یا فقدانش در تشکل‌های نزدیک به اصلاح‌طلبان، آنان را ناگزیر مغلوب شرایط مادی تاریخی کرد که آهسته اما بنیادی به پیش بود. دانشگاه به عصر تازه‌ای پا گذاشت. «دیگه تمامه ماجرا» را سر داد و پوسته‌های حافظ نظم موجود با هر ظاهری را به مرور خط زد یا مجبور به دگرگونی اساسی کرد).
بر همین مبنا در عصر جدیدی که بالاخره اما یکباره فرا رسید، امروز دیگر نمی‌توان گفت فراخوان یا سازماندهی بچه‌های فلان تشکل یا فلان گروه دانشگاهی. امروز یک دانشگاه است و یک قیام. یک مردم و فرزندانش. چه بسا حتی نتیجه‌گیری فعلی این خطوط یعنی «تداوم جنبش صنفی دانشجویی ممکن نبود مگر با حفظ اصالت در بینش و ادغام در کلیت جامعه‌ی انقلابی» هم اساسا بی‌معنا باشد!
بله. حالا دیگر میتوان و باید پا را از این هم فراتر گذاشت. عبور از این مرحله بسیار مهم است. آگاهی یا باوری گشوده در راستای آگاهی جامعه، بسیار حیاتی است. همان چیزی که ما را از ورطه‌ی ساخت و ستیز با دیگری می‌رهاند. آن دوران، به درستی بود و شد اما اکنون به پایان رسیده است.
در یک وضعیت توده‌ای و انقلابی، در عصر راهبری خیابان‌ها. در دورانِ پایان‌ها، هیچ اصراری به قالب‌گیری ماده‌ی اصیل در فرم‌ها و صورت‌های پیشین وجود ندارد. آنچه باید رخ می‌داد رخ داده است. اینجا تداوم مفهومِ مردم و انقلابشان معنا دار است. اکنون صحبت از یک آگاهی جمعی و مقصد است. و این همان دانشگاهی ست که باید باشد. دانشگاهی که می‌تواند «با» و «در» مردم و خیابان‌هایشان مترادف شود.
زمانش رسیده است. میتوان و باید دست آشتی داد. این «ما» جمع شده است. میتوان آن را زیست و جشن گرفت. رفاقت معنادار شده است. در کف خیابان یا در صحن دانشگاه.
به نام #زن_زندگی_آزادی. به یاد تمام رفقای در زندان و تبریک به همه‌ی «ما». ۱۶ آذری متفاوت در پیش است!
3⃣8⃣7⃣6⃣
🆔 @senfi_uni_iran
«این ما کیست؟»
✍سایه کارگران
خون دانشگاه به جوش آمده است، تا آنجا که نشان داده است قدرت تزریق چندباره آن به جامعه را هم دارد. این بر خلاف آن ادعای تعدادی از دوستان نسل گذشته است که «دانشگاهی که به سمت طبقاتی شدنِ تشدید یافته پیش می‌رود ناگزیر اخته تر و درخود مانده خواهد شد.»
خاطرم هست که در بحبوحه ماجرای سنوات یا کارورزی در سال های ۹۴ تا ۹۶ و مقاومت جانانه دانشجویان و شوراها چه بحث‌های جدی در همین رابطه بین فعالین در جریان بود. محل بحثی که تا آنجا پیش رفت که بسیاری از دوستانمان، گزاره‌ی «دیگر از دانشگاه چیزی در نمی‌آید» را تکیه‌گاه و استدلال «شوراهای صنفی خود سازوکاری دولتی و پیش‌ساخته درون وضعیت است» را نقطه‌ی عبور خود کردند و شوراها را ترک کردند!
اما شاید آن چیزی که در نظر گرفته نشد دو نکته اساسی بود: اولا آنکه دانشگاه نمیتواند خارج از شرایط اجتماعی زمانه‌اش، پیش یا پس جامعه قرار گیرد و دوم، ساز و کاری تشکیلاتی اگر در راستای شعورِ جمعی ریشه یابد به این سادگی خشک نمی‌شود. (و این دومی همان تصور اشتباهی بود که نظام سرکوب در سال ۹۶ نیز مرتکب شد و سرکوب همه‌جانبه فعالین صنفی دانشگاه در دستور کار قرار گرفت اما هرچه کردند آن جوانه خشک نشد که نشد!)
به یاد ندارم در این کانال هم هیچگاه دفاعی همه‌جانبه از عملکرد شوراهای صنفی در جریان بوده باشد و خودانتقادی یا حتی موضع‌گیری جمعی علیه عملکرد یک شورا همواره در آن وجود داشته. همین امروز هم می‌دانیم که به دنبال آن سرکوب گسترده که از سر گذرانده شد، بسیاری از شوراهای صنفی امروز یا در دست بسیج است( منظور تشکیلاتی عظیم با ایدئولوژی و هدفی مشخص و نه یک تفکر صرف)؛ یا عامدانه و برنامه‌ریزی شده در میان بندهای آیین‌نامه ای خورده شده است و یا صرفا یک فرم و پوسته از آن باقی مانده است که حتی اعضای اصلی‌اش مشارکت فعالانه در وضعیت اکنون را عملا سلب شده یا ناممکن می‌دانند(یکی از مهمترین دلایلی که تشکیل آلترناتیو «شوراهای عمومی» خودسامان‌ده دانشجویان را توجیه کرده و میکند).
این‌ها چیزهایی نیست که ما ندانیم و اتفاقا از همه بیشتر نمایندگان شوراهای صنفیِ واقعی و هنوز موجود می‌دانند. اما دو نکته متفاوت و البته مترقی در عملکرد این نسل از فعالین و این زمان از فعالیت صنفی وجود دارد که پیشروی را ممکن کرده است:
اول ومهترین آنکه متاثر از شرایط قیام امروزِ مردم، به سمت هرچه رادیکال‌تر شدن در اعتراض(و نه مطالبه!)و هرچه گشوده‌تر شدن و توده‌ای عمل کردن در خودساماندهی پیش رفته است( در بسیاری از دانشگاه‌ها عملا مرزهای بین تشکیلاتی در هم شکسته است). دوم و همزمان اینکه وفاداری به اصول و ریشه‌‌های شکل‌گیری(منظور احیا از دهه ۹۰) همچنان چراغ راه است و حفظ بنیان‌های نظری و سازوکارهای اساسی، هرچقدر هم سخت( احتمالا از نظر حجم کار) و پرخطر( به لحاظ امنیتی) همچنان خط نگهدار این جنبش شده است ( همان اصول نظری و شناختی که تفاوت‌های ماهوی یا فقدانش در تشکل‌های نزدیک به اصلاح‌طلبان، آنان را ناگزیر مغلوب شرایط مادی تاریخی کرد که آهسته اما بنیادی به پیش بود. دانشگاه به عصر تازه‌ای پا گذاشت. «دیگه تمامه ماجرا» را سر داد و پوسته‌های حافظ نظم موجود با هر ظاهری را به مرور خط زد یا مجبور به دگرگونی اساسی کرد).
بر همین مبنا در عصر جدیدی که بالاخره اما یکباره فرا رسید، امروز دیگر نمی‌توان گفت فراخوان یا سازماندهی بچه‌های فلان تشکل یا فلان گروه دانشگاهی. امروز یک دانشگاه است و یک قیام. یک مردم و فرزندانش. چه بسا حتی نتیجه‌گیری فعلی این خطوط یعنی «تداوم جنبش صنفی دانشجویی ممکن نبود مگر با حفظ اصالت در بینش و ادغام در کلیت جامعه‌ی انقلابی» هم اساسا بی‌معنا باشد!
بله. حالا دیگر میتوان و باید پا را از این هم فراتر گذاشت. عبور از این مرحله بسیار مهم است. آگاهی یا باوری گشوده در راستای آگاهی جامعه، بسیار حیاتی است. همان چیزی که ما را از ورطه‌ی ساخت و ستیز با دیگری می‌رهاند. آن دوران، به درستی بود و شد اما اکنون به پایان رسیده است.
در یک وضعیت توده‌ای و انقلابی، در عصر راهبری خیابان‌ها. در دورانِ پایان‌ها، هیچ اصراری به قالب‌گیری ماده‌ی اصیل در فرم‌ها و صورت‌های پیشین وجود ندارد. آنچه باید رخ می‌داد رخ داده است. اینجا تداوم مفهومِ مردم و انقلابشان معنا دار است. اکنون صحبت از یک آگاهی جمعی و مقصد است. و این همان دانشگاهی ست که باید باشد. دانشگاهی که می‌تواند «با» و «در» مردم و خیابان‌هایشان مترادف شود.
زمانش رسیده است. میتوان و باید دست آشتی داد. این «ما» جمع شده است. میتوان آن را زیست و جشن گرفت. رفاقت معنادار شده است. در کف خیابان یا در صحن دانشگاه.
به نام #زن_زندگی_آزادی. به یاد تمام رفقای در زندان و تبریک به همه‌ی «ما». ۱۶ آذری متفاوت در پیش است!
3⃣8⃣7⃣6⃣
🆔 @senfi_uni_iran
🔴 #دانشگاه_زنده_است
امروز دانشجویان دانشگاه علم و صنعت با نصب پوسترهای #آرمیتا_گراوند بر روی دیوارهای دانشگاه خود، یاد او را گرامی داشتند و یادآوری کردند که جامعه پیگیری وضعیت آرمیتا را فراموش نخواهد کرد.
#اعتراضات_فراگیر
#زن_زندگی_آزادی
#دانشگاه_علم‌و‌صنعت
5⃣1⃣6⃣2⃣
🆔 @senfi_uni_iran
امروز دانشجویان دانشگاه علم و صنعت با نصب پوسترهای #آرمیتا_گراوند بر روی دیوارهای دانشگاه خود، یاد او را گرامی داشتند و یادآوری کردند که جامعه پیگیری وضعیت آرمیتا را فراموش نخواهد کرد.
#اعتراضات_فراگیر
#زن_زندگی_آزادی
#دانشگاه_علم‌و‌صنعت
5⃣1⃣6⃣2⃣
🆔 @senfi_uni_iran
🔴 گرامی‌داشت یاد آرمیتا گراوند
امروز ۳۰ مهر ۱۴۰۲ نصب پوسترهای #آرمیتا_گراوند در دانشکده مدیریت و دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران
#دانشگاه_زنده‌است
#دانشگاه_تهران
#زن_زندگی_آزادی
🆔 @senfi_uni_iran
5⃣1⃣6⃣5⃣
امروز ۳۰ مهر ۱۴۰۲ نصب پوسترهای #آرمیتا_گراوند در دانشکده مدیریت و دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران
#دانشگاه_زنده‌است
#دانشگاه_تهران
#زن_زندگی_آزادی
🆔 @senfi_uni_iran
5⃣1⃣6⃣5⃣
🔴 بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه علامه در ضرورت دفاع از حقیقت و اعلام حمایت و همبستگی با نیلوفر حامدی و الهه محمدی.
به نام حقیقت و به یاد راویان آن
نیلوفر حامدی و الهه محمدی که بیش از یک سال است در بازداشت غیرقانونی به سر می‌برند، امروز روی هم به ۲۵ سال زندان محکوم شدند که ۱۳ سال آن قابلیت اجرا دارد؛ ۶ سال الهه و ۷ سال نیلوفر.
ما می‌دانیم برای گفتن حقیقت و پایبندی به اصول روزنامه‌نگاری عنوان اتهامی‌ای تعریف نشده است و هیچ مدرک و مدعایی نیز، دال بر ضرورت یک سال بازداشت آنان وجود ندارد؛ اما مسئله تنها این نیست.
اراده سیاسی پشت این قواعد نوشته یا نانوشته است که حکم می‌دهد و اجرا میکند. قاضی صلواتی نه علت؛ بلکه خود معلولی از یک واقعیت هولناک‌تر است و این واقعیت چیزی نیست جز نظام سیاسی‌ای که آکنده از رویه‌های غیرحقوقی و انسانی است و چون ضد زندگی‌ست، ضد حقیقت و ضد جامعه است و تمامی اجزایش این ضدیت را آشکارا نشان می‌دهد؛ از دستان قاضی صلواتی هنگام امضای احکام تا سیمای دانشگاه و شهر.
به دانشگاه می‌نگریم، جایی که پرشده است از نمادهایی که می‌خواهد حقیقت را به محاق ببرد. تصاویری می‌بینیم که می‌گوید: «به دانشگاهِ جمهوری اسلامی خوش آمدید». تصاویر دیگری در شهر با مضامین مشترک در پل‌های عابر و ساختمان‌های حکومتی نقش می‌بندد که همه بر محاق بردن عامدانه حقیقت و تحریف آن دلالت دارد.
در میانه شهر اما، زنان و مردان بسیاری دوشادوش یکدیگر مقاومت را زندگی می کنند و امروز الهه محمدی و نیلوفر حامدی به ما یادآور میشوند که حقیقت پنهان نمی‌ماند و نمی‌توان آن را از بین برد. تصویر نیلوفر و الهه با لبخندها‌یشان می‌رود تا بنیانِ آنچه که می‌گوید به شهر و دانشگاهِ ایدئولوژی زده جمهوری اسلامی خوش آمدید را، بلرزاند.
حکومت تلاش میکند تا با به بند کشیدن راویانی چون الهه و نیلوفر، حذفشان از حرفه روزنامه‌نگاری و متهم کردنشان به اتهاماتی مضحک، روایت‌های دروغین خود را جایگزین حقیقتی کند که با قلم این روزنامه‌نگاران افشا شد. در این جنبش، روایتگری سلاحی شد که ساختار دروغینشان توان ایستادگی دربرابر آن را نداشت.
تلاش‌های استبداد در جهت ساخت ضد روایت‌ها، نتیجه عکس داشت؛ نیلوفر و الهه تن بی‌جان روزنامه‌نگاری را با شجاعت خود دوباره احیا کردند و نشان دادند که راویان حقیقت هنوز می‌نویسند و سرکوب و هجمه به این حرفه نمیتواند رسالت آن را که بیان حقیقت است تخریب کند؛ بلکه تخریبگر، خود در این مسیر تخریب خواهد شد.
با این احکامی که امروز برای این دو روزنامه‌نگار صادر شد، سرکوبی که هر جمعه بر زاهدان تحمیل میشود، بازداشت روزنامه‌نگاری که رفت تا از آرمیتا گرواند خبر تهیه کند، همچنین شواهد دیگری که هرروز لمس و تجربه می‌کنیم؛ می‌توانیم بگوییم تقابل با جامعه که از چند دهه پیش شروع شد، امروز به اوج خود رسیده است.
از طرف دیگر شاهد ظهور نوکنشگرانی هستیم که با استفاده از فضای مدیا در تلاش هستند جریان حقیقی اخبار را به حاشیه ببرند. در چنین فضایی قدر و اهمیت کنشگرانی همچون الهه و نیلوفر درک میشود و با یأسی که این احکام و بازداشت‌های فعالین روزنامه‌نگار، معلم، کارگر و دانشجو بر سایرین می‌گذارد، لزوم همبسته‌تر شدن بیش از پیش احساس میشود.
در اوج فجایعی که مستبدین رقم می‌زنند، الگوهایی مانند این دو روزنامه‌نگار، ماندگار و تکثیر میشود، از طرفی گواه این میشوند که ثبت و ضبط حقیقت در این زمانه کاری بزرگ و انسانی است و هزینه‌هایش نامعلوم؛ آن هم در زندان‌ها و بازداشتگاه‌هایی که بیشتر به قتلگاه می‌ماند. قتلگاهی که روح و جان جواد روحی را گرفت و در تلاش بود تا صدای ستار بهشتی را نهان نگاه دارد.
اکنون با تمام روزها و سال‌هایی که به نیلوفر حامدی و الهه محمدی تحمیل شده، زندگی‌هایی که سلب شده و بیدادگاه‌هایی که برپا شده است، راهِ آزادی با وجود چنین کنشگرانی از بی‌راهه‌ها عیان‌تر شده است.
#زن_زندگی_آزادی
#نیلوفر_حامدی
#الهه_محمدی
#دانشگاه_علامه_طباطبایی
🆔 @senfi_uni_iran
5⃣1⃣6⃣6⃣
به نام حقیقت و به یاد راویان آن
نیلوفر حامدی و الهه محمدی که بیش از یک سال است در بازداشت غیرقانونی به سر می‌برند، امروز روی هم به ۲۵ سال زندان محکوم شدند که ۱۳ سال آن قابلیت اجرا دارد؛ ۶ سال الهه و ۷ سال نیلوفر.
ما می‌دانیم برای گفتن حقیقت و پایبندی به اصول روزنامه‌نگاری عنوان اتهامی‌ای تعریف نشده است و هیچ مدرک و مدعایی نیز، دال بر ضرورت یک سال بازداشت آنان وجود ندارد؛ اما مسئله تنها این نیست.
اراده سیاسی پشت این قواعد نوشته یا نانوشته است که حکم می‌دهد و اجرا میکند. قاضی صلواتی نه علت؛ بلکه خود معلولی از یک واقعیت هولناک‌تر است و این واقعیت چیزی نیست جز نظام سیاسی‌ای که آکنده از رویه‌های غیرحقوقی و انسانی است و چون ضد زندگی‌ست، ضد حقیقت و ضد جامعه است و تمامی اجزایش این ضدیت را آشکارا نشان می‌دهد؛ از دستان قاضی صلواتی هنگام امضای احکام تا سیمای دانشگاه و شهر.
به دانشگاه می‌نگریم، جایی که پرشده است از نمادهایی که می‌خواهد حقیقت را به محاق ببرد. تصاویری می‌بینیم که می‌گوید: «به دانشگاهِ جمهوری اسلامی خوش آمدید». تصاویر دیگری در شهر با مضامین مشترک در پل‌های عابر و ساختمان‌های حکومتی نقش می‌بندد که همه بر محاق بردن عامدانه حقیقت و تحریف آن دلالت دارد.
در میانه شهر اما، زنان و مردان بسیاری دوشادوش یکدیگر مقاومت را زندگی می کنند و امروز الهه محمدی و نیلوفر حامدی به ما یادآور میشوند که حقیقت پنهان نمی‌ماند و نمی‌توان آن را از بین برد. تصویر نیلوفر و الهه با لبخندها‌یشان می‌رود تا بنیانِ آنچه که می‌گوید به شهر و دانشگاهِ ایدئولوژی زده جمهوری اسلامی خوش آمدید را، بلرزاند.
حکومت تلاش میکند تا با به بند کشیدن راویانی چون الهه و نیلوفر، حذفشان از حرفه روزنامه‌نگاری و متهم کردنشان به اتهاماتی مضحک، روایت‌های دروغین خود را جایگزین حقیقتی کند که با قلم این روزنامه‌نگاران افشا شد. در این جنبش، روایتگری سلاحی شد که ساختار دروغینشان توان ایستادگی دربرابر آن را نداشت.
تلاش‌های استبداد در جهت ساخت ضد روایت‌ها، نتیجه عکس داشت؛ نیلوفر و الهه تن بی‌جان روزنامه‌نگاری را با شجاعت خود دوباره احیا کردند و نشان دادند که راویان حقیقت هنوز می‌نویسند و سرکوب و هجمه به این حرفه نمیتواند رسالت آن را که بیان حقیقت است تخریب کند؛ بلکه تخریبگر، خود در این مسیر تخریب خواهد شد.
با این احکامی که امروز برای این دو روزنامه‌نگار صادر شد، سرکوبی که هر جمعه بر زاهدان تحمیل میشود، بازداشت روزنامه‌نگاری که رفت تا از آرمیتا گرواند خبر تهیه کند، همچنین شواهد دیگری که هرروز لمس و تجربه می‌کنیم؛ می‌توانیم بگوییم تقابل با جامعه که از چند دهه پیش شروع شد، امروز به اوج خود رسیده است.
از طرف دیگر شاهد ظهور نوکنشگرانی هستیم که با استفاده از فضای مدیا در تلاش هستند جریان حقیقی اخبار را به حاشیه ببرند. در چنین فضایی قدر و اهمیت کنشگرانی همچون الهه و نیلوفر درک میشود و با یأسی که این احکام و بازداشت‌های فعالین روزنامه‌نگار، معلم، کارگر و دانشجو بر سایرین می‌گذارد، لزوم همبسته‌تر شدن بیش از پیش احساس میشود.
در اوج فجایعی که مستبدین رقم می‌زنند، الگوهایی مانند این دو روزنامه‌نگار، ماندگار و تکثیر میشود، از طرفی گواه این میشوند که ثبت و ضبط حقیقت در این زمانه کاری بزرگ و انسانی است و هزینه‌هایش نامعلوم؛ آن هم در زندان‌ها و بازداشتگاه‌هایی که بیشتر به قتلگاه می‌ماند. قتلگاهی که روح و جان جواد روحی را گرفت و در تلاش بود تا صدای ستار بهشتی را نهان نگاه دارد.
اکنون با تمام روزها و سال‌هایی که به نیلوفر حامدی و الهه محمدی تحمیل شده، زندگی‌هایی که سلب شده و بیدادگاه‌هایی که برپا شده است، راهِ آزادی با وجود چنین کنشگرانی از بی‌راهه‌ها عیان‌تر شده است.
#زن_زندگی_آزادی
#نیلوفر_حامدی
#الهه_محمدی
#دانشگاه_علامه_طباطبایی
🆔 @senfi_uni_iran
5⃣1⃣6⃣6⃣
Telegraph
بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه علامه در ضرورت دفاع از حقیقت و اعلام حمایت و همبستگی با نیلوفر حامدی و الهه محمدی.
🟥به نام حقیقت و به یاد راویان آن نیلوفر حامدی و الهه محمدی که بیش از یک سال است در بازداشت غیرقانونی به سر می‌برند، امروز روی هم به ۲۵ سال زندان محکوم شدند که ۱۳ سال آن قابلیت اجرا دارد؛ ۶ سال الهه و ۷ سال نیلوفر. ما می‌دانیم برای گفتن حقیقت و پایبندی به…
🔴 موج اخراج و تعلیق فعالین دانشجویی در ابتدای سال جدید تحصیلی
با فشارهای حراست دانشگاه، #حامد_سیف، فعال دانشجویی و دانشجوی دکتری علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی، از تحصیل محروم شد.
وی در جریان جنبش مردمی #زن_زندگی_آزادی نیز بازداشت شده بود.
#سرکوب_فراگیر
#اخراج_دانشجویان
#دانشگاه_علامه‌طباطبایی
5⃣1⃣7⃣4⃣
🆔 @senfi_uni_iran
با فشارهای حراست دانشگاه، #حامد_سیف، فعال دانشجویی و دانشجوی دکتری علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی، از تحصیل محروم شد.
وی در جریان جنبش مردمی #زن_زندگی_آزادی نیز بازداشت شده بود.
#سرکوب_فراگیر
#اخراج_دانشجویان
#دانشگاه_علامه‌طباطبایی
5⃣1⃣7⃣4⃣
🆔 @senfi_uni_iran
🔴 صعود نمادین جمعی از دانشجویان دانشگاه تربیت‌مدرس به یاد آرمیتا گراوند
ما به کوهستان آمده‌ایم تا درخشیدن خورشید را پس از تاریکی شب به نظاره بنشینیم و با تو، آرمیتا، پیمان ببندیم که برای ایرانی مبارزه کنیم که وقتی در خیابان‌هایش قدم می‌زنیم احساس کنیم به آن تعلق داریم و پذیرای حضور آزادمان است و مأوای امنمان.
قاب‌هایی که در نهایت شب و در نهایت تاریکی دریچه‌ای بودند برای نگریستنت به کوچۀ خوشبختی اکنون خالی مانده‌اند، زیرا دیوان شب شور زندگی را یکباره از دست‌هایت ربودند. ما آمده‌ایم تا دست‌هایمان را به هم دهیم و بر صفحۀ تاریخ نقشی از زندگی و آزادی بزنیم و یاد تو را جاودانه نگاه داریم.
زنده باد #زن_زندگی_آزادی
#آرمیتا_گراوند
#دانشگاه_تربیت‌مدرس
5⃣1⃣8⃣0⃣
🆔 @senfi_uni_iran
ما به کوهستان آمده‌ایم تا درخشیدن خورشید را پس از تاریکی شب به نظاره بنشینیم و با تو، آرمیتا، پیمان ببندیم که برای ایرانی مبارزه کنیم که وقتی در خیابان‌هایش قدم می‌زنیم احساس کنیم به آن تعلق داریم و پذیرای حضور آزادمان است و مأوای امنمان.
قاب‌هایی که در نهایت شب و در نهایت تاریکی دریچه‌ای بودند برای نگریستنت به کوچۀ خوشبختی اکنون خالی مانده‌اند، زیرا دیوان شب شور زندگی را یکباره از دست‌هایت ربودند. ما آمده‌ایم تا دست‌هایمان را به هم دهیم و بر صفحۀ تاریخ نقشی از زندگی و آزادی بزنیم و یاد تو را جاودانه نگاه داریم.
زنده باد #زن_زندگی_آزادی
#آرمیتا_گراوند
#دانشگاه_تربیت‌مدرس
5⃣1⃣8⃣0⃣
🆔 @senfi_uni_iran
🔴 گزارش دانشجویان دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی از سرکوب دانشگاه در ۱۶آذر سال ۱۴۰۱
دانشجویان دانشگاه خواجه نصیر با انتشار گزارشی کامل از اتفاقات و روند سرکوبشان در روز دانشجو سال ۱۴۰۱ بر پایداری خود بر احقاق حقشان تاکید کردند.
بریده‌ای از متن:
... در پایان خطاب به ریاست دانشگاه می‌گوییم ما دانشجویان خواجه نصیر بارها سرکوب شدیم، بارها جنگیدیم و بارها حقمان را از شما گرفتیم. صحبت از گفت و گو و دعوت از تشکل ها به مناسبت روز دانشجو، بعد از یک سکوت معنادار برای ما بی‌معنی‌ست. ما برای گرفتن حقمان یک لحظه آرام نمی‌شینیم و از هر راهی برای پس گرفتن حقمان استفاده خواهیم کرد ولو به قیمت جانمان باشد
متن گزارش
#زن_زندگی_آزادی
#سرکوب_فراگیر
#دانشگاه_خواجه‌نصیر
#روز_دانشجو
5⃣2⃣0⃣6⃣
🆔 @senfi_uni_iran
دانشجویان دانشگاه خواجه نصیر با انتشار گزارشی کامل از اتفاقات و روند سرکوبشان در روز دانشجو سال ۱۴۰۱ بر پایداری خود بر احقاق حقشان تاکید کردند.
بریده‌ای از متن:
... در پایان خطاب به ریاست دانشگاه می‌گوییم ما دانشجویان خواجه نصیر بارها سرکوب شدیم، بارها جنگیدیم و بارها حقمان را از شما گرفتیم. صحبت از گفت و گو و دعوت از تشکل ها به مناسبت روز دانشجو، بعد از یک سکوت معنادار برای ما بی‌معنی‌ست. ما برای گرفتن حقمان یک لحظه آرام نمی‌شینیم و از هر راهی برای پس گرفتن حقمان استفاده خواهیم کرد ولو به قیمت جانمان باشد
متن گزارش
#زن_زندگی_آزادی
#سرکوب_فراگیر
#دانشگاه_خواجه‌نصیر
#روز_دانشجو
5⃣2⃣0⃣6⃣
🆔 @senfi_uni_iran
Telegraph
گزارش دانشجویان خواجه نصیر از سرکوب دانشگاه در ۱۶آذر سال ۱۴۰۱
خواستند ما را دفن کنند؛ غافل از آنکه ما بذر بودیم. گذشت، اما اثرش ماند؛ سوختیم ولی پخته شدیم. #به_یادآور که چه بر سر ما آمد؛ گذشت ولی چگونه سخت گذشت. در واپسین لحظات نزدیک شدن به روزِ دانشجو، نگاهی بر یک تراژدی غم‌انگیز و تلخ در روزهای 15، 16 و 17 آذر ۱۴۰۱…
🔴 گفتگوی چند فعال دانشجویی درباره وضعیت انضباطی موجود طی سال گذشته دردانشگاه‌ها
دادگاه‌های دانشگاهی
بیش از یک سال از اعتراضات جنبش #زن_زندگی_آزادی می‌گذرد و دانشگاه‌ها همچنان در التهاب به سر می‌برند.
این روزها هیچ دیگر تجمعی، حتی در پایین‌ترین سطح هم شکل نمی‌گیرد و در روزی مانند روز دانشجو فضای دانشگاه متفاوت از هر سال دیگری است.
با تصویب آیین‌نامه کمیته انضباطی دانشگاه در آذرماه سال گذشته،میزان برخورد با دانشجویان بیشتر وشدیدتر شده است.
در سال گذشته 176 حکم انضباطی،8 اخراج و 301 ترم تعلیق از سوی کمیته‌های انضباطی گزارش شده و وضعیت احضار فله‌ای و پرونده‌سازی بدون رعایت ضوابط آیین‌نامه‌ای کماکان ادامه دارد.
متن کامل مصاحبه با روزنامه هم‌میهن را در لینک زیر مشاهده کنید:
B2n.ir/g68749
#از_تعلیق_بگو
#سرکوب_فراگیر
#دانشگاه_تربیت‌مدرس
5⃣2⃣1⃣2⃣
🆔 @senfi_uni_iran
دادگاه‌های دانشگاهی
بیش از یک سال از اعتراضات جنبش #زن_زندگی_آزادی می‌گذرد و دانشگاه‌ها همچنان در التهاب به سر می‌برند.
این روزها هیچ دیگر تجمعی، حتی در پایین‌ترین سطح هم شکل نمی‌گیرد و در روزی مانند روز دانشجو فضای دانشگاه متفاوت از هر سال دیگری است.
با تصویب آیین‌نامه کمیته انضباطی دانشگاه در آذرماه سال گذشته،میزان برخورد با دانشجویان بیشتر وشدیدتر شده است.
در سال گذشته 176 حکم انضباطی،8 اخراج و 301 ترم تعلیق از سوی کمیته‌های انضباطی گزارش شده و وضعیت احضار فله‌ای و پرونده‌سازی بدون رعایت ضوابط آیین‌نامه‌ای کماکان ادامه دارد.
متن کامل مصاحبه با روزنامه هم‌میهن را در لینک زیر مشاهده کنید:
B2n.ir/g68749
#از_تعلیق_بگو
#سرکوب_فراگیر
#دانشگاه_تربیت‌مدرس
5⃣2⃣1⃣2⃣
🆔 @senfi_uni_iran
🔴 محمد شباهتی در سالگرد آزادی‌اش مجدداً بازداشت شد!
#محمد_شباهتی دانشجوی انسان‌شناسی دانشگاه تهران و فعال صنفی-دانشجویی، روز ۱۹ دی‌ماه ۱۴۰۲، با هجوم نیرو‌های امنیتی در منزل شخصی خود بازداشت شد.
وی پیش از این، در جریان قیام #زن_زندگی_آزادی، در تاریخ ۱۶ آذر ۱۴۰۱ درون صحن دانشگاه تهران توسط نیرو‌های حراست دانشگاه مورد ضرب و شتم قرار گرفت و تحویل نیرو‌های امنیتی شد. وی پس از گذراندن ۳۳ روز بازداشت غیرقانونی، با قرار وثیقه آزاد شد.
از نهاد بازداشت‌کننده و وضعیت ایشان اطلاعی در دست نیست.
#دانشگاه_تهران
5⃣2⃣2⃣2⃣
🆔 @senfi_uni_iran
#محمد_شباهتی دانشجوی انسان‌شناسی دانشگاه تهران و فعال صنفی-دانشجویی، روز ۱۹ دی‌ماه ۱۴۰۲، با هجوم نیرو‌های امنیتی در منزل شخصی خود بازداشت شد.
وی پیش از این، در جریان قیام #زن_زندگی_آزادی، در تاریخ ۱۶ آذر ۱۴۰۱ درون صحن دانشگاه تهران توسط نیرو‌های حراست دانشگاه مورد ضرب و شتم قرار گرفت و تحویل نیرو‌های امنیتی شد. وی پس از گذراندن ۳۳ روز بازداشت غیرقانونی، با قرار وثیقه آزاد شد.
از نهاد بازداشت‌کننده و وضعیت ایشان اطلاعی در دست نیست.
#دانشگاه_تهران
5⃣2⃣2⃣2⃣
🆔 @senfi_uni_iran
شوراهای صنفی دانشجویان کشور
🔴 بدعت‌های سرکوب در پرونده غیابی محمد شباهتی: از ضبط کارت بانکی تا اجرای حکم بی‌ابلاغیه پس از ۴ سال بازداشت مجدد #محمد_شباهتی، فعال صنفی-دانشجویی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران و عضو اسبق شورای صنفی دانشگاه نوشیروانی بابل، در سالگرد آزادی‌اش مرتبط با…
#تکمیلی
محمد شباهتی در سال ۹۹ در پی ضبط یکی از کارت‌های بانکی خود توسط دستگاه عابربانک و پیگیری آن، متوجه میشود که بنا‌بر نامه‌ی صادره از شعبه یک اجرای احکام شهید مقدس(اجرای احکام زندان اوین) مورخ ۱ مهر، تمامی حساب‌های وی مسدود گشته‌است. پیگیری‌های وکیل این فعال صنفی-دانشجویی منجر به اعلام شفاهی حکم پنج سال حبس تعزیری موکلش به اتهام «اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی» به وی میشود. پرونده‌ای که از سال گذشته گشوده شده و تمامی مراحل آن، از جمله مرحله تحقیقات، تفهیم اتهام، صدور کیفرخواست، برگزاری دادگاه و ارجاع به دایره اجرای احکام، مطلقاً بدون اطلاع و حضور این فعال صنفی-دانشجویی طی شده و نه تنها حق دفاع، بلکه حق اطلاع در این پرونده نیز، از این فعال دانشجویی سلب شده‌بود. این بدعت دستگاه سرکوب و روند غیابی پرونده که در دوران تعطیلی امنیتی دانشگاه‌ها به بهانه پاندمی کرونا رخ داد، همچنان ادامه دارد و اکنون منجر به بازداشت وی بدون ابلاغیه و اطلاعی مبنی بر اجرای حکم شده‌است.
همچنین علی‌رغم ثبت درخواست «واخواهی» توسط وکیل این دانشجو در اعتراض به رویه غیابی و غیرقانونی صدور حکم، تاکنون طی روندی عجیب و نامعلوم به این درخواست نیز رسیدگی نشده و این عدم رسیدگی منجر به بازداشت اخیر وی برای اجرای حکم، بعد از گذشت بیش از چهار سال از زمان تشکیل این پرونده شده‌است. به گفته‌ی وکیل وی، درخواست واخواهی مجدداً در پی بازداشت کنونی وی، ثبت شده‌است.
این دانشجو همچنین در جریان قیام زن_ زندگی_ آزادی در روز ۱۶ آذر ۱۴۰۱ در دانشگاه تهران توسط نیرو‌های حراست دانشگاه مورد حمله قرار گرفت و پس از ضرب و شتم شدید، از درون صحن دانشگاه به نیرو‌های امنیتی تحویل داده‌شد. وی پس از ۳۳ روز بازداشت با قرار وثیقه آزاد شد.
لازم به ذکر است که بازداشت محمد شباهتی در حالی صورت گرفته است که وی در آستانه‌‌ی امتحانات ترم آخر تحصیلی خود قرار دارد و سال گذشته در جریان سرکوب دانشجویان در پی قیام #زن_زندگی_آزادی دو نیمسال از تحصیل محروم شده بود و بازداشت اخیر وی، مجدداً او را در خطر اخراج از دانشگاه قرار داده‌‌است.
5⃣2⃣2⃣3⃣
🆔 @senfi_uni_iran
محمد شباهتی در سال ۹۹ در پی ضبط یکی از کارت‌های بانکی خود توسط دستگاه عابربانک و پیگیری آن، متوجه میشود که بنا‌بر نامه‌ی صادره از شعبه یک اجرای احکام شهید مقدس(اجرای احکام زندان اوین) مورخ ۱ مهر، تمامی حساب‌های وی مسدود گشته‌است. پیگیری‌های وکیل این فعال صنفی-دانشجویی منجر به اعلام شفاهی حکم پنج سال حبس تعزیری موکلش به اتهام «اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی» به وی میشود. پرونده‌ای که از سال گذشته گشوده شده و تمامی مراحل آن، از جمله مرحله تحقیقات، تفهیم اتهام، صدور کیفرخواست، برگزاری دادگاه و ارجاع به دایره اجرای احکام، مطلقاً بدون اطلاع و حضور این فعال صنفی-دانشجویی طی شده و نه تنها حق دفاع، بلکه حق اطلاع در این پرونده نیز، از این فعال دانشجویی سلب شده‌بود. این بدعت دستگاه سرکوب و روند غیابی پرونده که در دوران تعطیلی امنیتی دانشگاه‌ها به بهانه پاندمی کرونا رخ داد، همچنان ادامه دارد و اکنون منجر به بازداشت وی بدون ابلاغیه و اطلاعی مبنی بر اجرای حکم شده‌است.
همچنین علی‌رغم ثبت درخواست «واخواهی» توسط وکیل این دانشجو در اعتراض به رویه غیابی و غیرقانونی صدور حکم، تاکنون طی روندی عجیب و نامعلوم به این درخواست نیز رسیدگی نشده و این عدم رسیدگی منجر به بازداشت اخیر وی برای اجرای حکم، بعد از گذشت بیش از چهار سال از زمان تشکیل این پرونده شده‌است. به گفته‌ی وکیل وی، درخواست واخواهی مجدداً در پی بازداشت کنونی وی، ثبت شده‌است.
این دانشجو همچنین در جریان قیام زن_ زندگی_ آزادی در روز ۱۶ آذر ۱۴۰۱ در دانشگاه تهران توسط نیرو‌های حراست دانشگاه مورد حمله قرار گرفت و پس از ضرب و شتم شدید، از درون صحن دانشگاه به نیرو‌های امنیتی تحویل داده‌شد. وی پس از ۳۳ روز بازداشت با قرار وثیقه آزاد شد.
لازم به ذکر است که بازداشت محمد شباهتی در حالی صورت گرفته است که وی در آستانه‌‌ی امتحانات ترم آخر تحصیلی خود قرار دارد و سال گذشته در جریان سرکوب دانشجویان در پی قیام #زن_زندگی_آزادی دو نیمسال از تحصیل محروم شده بود و بازداشت اخیر وی، مجدداً او را در خطر اخراج از دانشگاه قرار داده‌‌است.
5⃣2⃣2⃣3⃣
🆔 @senfi_uni_iran
🔴 تینا دلجو برای گذراندن دوران یک ساله حبس راهی زندان لاکان رشت شد
صبح دوشنبه نهم بهمن‌ماه، تینا دلجو فعال سیاسی_اجتماعی گیلان و دانشجوی دکتری علوم‌سیاسیِ ساکن رشت، برای گذراندان دوران حبس یک‌ساله خود راهی زندان لاکان رشت شد.
او به اتهام «تبلیغ علیه نظام» در شعبه سوم دادگاه انقلاب رشت به یک‌سال حبس تعزیری محکوم شده است.
#سرکوب_فراگیر
#اعتراضات_سراسری
#زن_زندگی_آزادی
5⃣2⃣3⃣2⃣
🆔 @senfi_uni_iran
صبح دوشنبه نهم بهمن‌ماه، تینا دلجو فعال سیاسی_اجتماعی گیلان و دانشجوی دکتری علوم‌سیاسیِ ساکن رشت، برای گذراندان دوران حبس یک‌ساله خود راهی زندان لاکان رشت شد.
او به اتهام «تبلیغ علیه نظام» در شعبه سوم دادگاه انقلاب رشت به یک‌سال حبس تعزیری محکوم شده است.
#سرکوب_فراگیر
#اعتراضات_سراسری
#زن_زندگی_آزادی
5⃣2⃣3⃣2⃣
🆔 @senfi_uni_iran