📝📝سه حرف درست در کنار سه حرف نادرست!
✍✍ #احمد_زیدآبادی
♈️سید ابراهیم رئیسی گفته است: "ما ابایی از مذاکره نداریم، اما گفت‌وگو با فشار چه نوع گفت‌وگویی است؟ من قبلا گفته‌ام گفت‌وگو و مذاکره در دستور کار دولت است. آنچه ما دنبال آن هستیم رفع تحریم‌هاست و ما از منافع ملت یک قدم عقب‌نشینی نخواهیم کرد. مذاکره، باید نتیجه‌محور باشد، نه گفت‌وگو برای گفت‌وگو و نه مذاکره برای مذاکره."
اینکه آقای رئیسی از مذاکره ابایی ندارد، بسیار عالی است.
اینکه مذاکره در دستور کار دولت است، از آن هم عالی‌تر!
اینکه دولت در پی رفع تحریم‌هاست، از هر دو بهتر!
♈️با این همه، پس چرا مذاکره به قصد رفع تحریم‌ها از سوی دولت هر چه سریع‌تر آغاز نمی‌شود؟
آقای رئیسی ظاهراً پاسخ این پرسش را هم در سخنان خود داده است:
چون مذاکرۀ همراه با فشار نادرست است.
چون از "منافع ملت" نباید یک قدم عقب‌نشینی شود.
چون مذاکره باید نتیجه‌محور باشد نه مذاکره به قصد مذاکره.
به نظرم این گزاره‌های سه گانه که عملاً به قصد تخفیف اهمیت مذاکره بیان شده‌اند، معیوب و مبهم‌اند، زیرا:
♈️1. مذاکره در سطح روابط بین کشورها همچون گفتگوی دوستانۀ بین دو فرد نیست که انتظار روَد خالی از هرگونه اعمال فشار باشد. طبیعی است که هر کشوری در پشت میز مذاکره می‌کوشد تا حداکثر امتیاز را به دست آورد و کمترین امتیاز ممکن را به طرف مقابل دهد.
♈️این امر، مستلزم به کارگیریِ محتاطانۀ اهرم‌های قدرت و فشارِ طرف‌های مذاکره علیه یکدیگر است. مگر خودِ جمهوری اسلامی در مذاکرات خود با دیگر کشورها همین کار را نمی‌کند؟ اگر نمی‌کند پس همین مصوبۀ مجلس تحت نام" اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها... "برای چیست؟
♈️2. "منافع ملت" دقیقاً چیست که نباید یک قدم از آن عقب‌نشینی شود؟ در واقع تمام نزاع‌های سیاسی داخلی بر سر تعیین مصادیق همین "منافع ملت" است. آیا منافع ملت با غنی‌سازی بیشتر اورانیوم تأمین می‌شود و یا با رفع تحریم‌ها؟ اگر این پرسش را در برابر اعضای جبهۀ پایداری بگذارید بی‌درنگ پاسخ می‌دهند، غنی‌سازی اورانیوم چون اکثریت ملت هم همین را می‌گویند! اگر از من بپرسند می‌گویم رفع تحریم‌ها چون اکثریت ملت همین را می‌خواهند!
♈️نظر اکثریت مردم اما از چه راهی قابل احراز است؟ نظر غیررسمی اکثریت مردم از راه نظرسنجی و نظر رسمی آنها از راه همه‌پرسی روشن می‌شود. نظرسنجی‌ها در کشور ما اما اغلب جانبدارانه و غیرعلمی است و همه پرسی هم که حکم تابو و کفر ابلیس را دارد! پس چاره چیست؟
♈️با این وضع ظاهراً چاره‌ای نیست و گویا قرار است افراد و گروه‌ها و جناح‌ها هر کدام طبق امیال خود "منافع ملت" را تعریف و مصداق‌یابی کنند و بر سرِ آن به جان هم بیفتند! آنچه هم این وسط البته به جایی نرسد فریاد اقشار گوناگونِ ملت است!
♈️ظاهراً آقای رئیسی در موردِ "منافع ملت" به جمع‌بندی روشنی نرسیده است. او باید روشن کند که منافع ملت را در رفع تحریم‌ها می‌جوید یا چرخش سانتریفیوژها. اگر بگوید هر دو، به امری غیرممکن ارجاع داده است چرا که جمع این دو به لحاظ عملی محال می‌نماید.
♈️3. مذاکره در نظام بین‌الملل معمولاً به قصد دستیابی به نتیجه انجام می‌شود مگر اینکه یک طرف بخواهد از طریق مذاکره، شناسایی دوفاکتوی طرف دیگر را به دست آورد و یا انجام کاری را حتی‌المقدور به تأخیر اندازد. جز این دو مورد، مذاکره به قصد مذاکره در روابط بین دولت‌ها جایی ندارد.
♈️در مورد برنامۀ هسته‌ای ایران، قبلاً مذاکرات مفصلی صورت گرفته است، بنابراین، شناسایی دوفاکتو در این مورد اساس و بنیانی ندارد. "تأخیر در انجام کار" هم در این موضوع فرض بی‌پایه‌ای است، زیرا اگر منظور عدم لغو تحریم‌ها باشد که بدون مذاکره این کار راحت‌تر و موجه‌تر پیش می‌رود.
♈️بنابراین، "مذاکره به قصد مذاکره" در مورد برنامۀ هسته‌ای ایران لفظی تو خالی است که عمدتاً به قصد گریز از مذاکره بر سر زبان‌ها افتاده و لازم است مسئولان از به کارگیری آن اجتناب کنند.
#ابراهیم_رئیسی
#مذاکرات_اتمی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
✍✍ #احمد_زیدآبادی
♈️سید ابراهیم رئیسی گفته است: "ما ابایی از مذاکره نداریم، اما گفت‌وگو با فشار چه نوع گفت‌وگویی است؟ من قبلا گفته‌ام گفت‌وگو و مذاکره در دستور کار دولت است. آنچه ما دنبال آن هستیم رفع تحریم‌هاست و ما از منافع ملت یک قدم عقب‌نشینی نخواهیم کرد. مذاکره، باید نتیجه‌محور باشد، نه گفت‌وگو برای گفت‌وگو و نه مذاکره برای مذاکره."
اینکه آقای رئیسی از مذاکره ابایی ندارد، بسیار عالی است.
اینکه مذاکره در دستور کار دولت است، از آن هم عالی‌تر!
اینکه دولت در پی رفع تحریم‌هاست، از هر دو بهتر!
♈️با این همه، پس چرا مذاکره به قصد رفع تحریم‌ها از سوی دولت هر چه سریع‌تر آغاز نمی‌شود؟
آقای رئیسی ظاهراً پاسخ این پرسش را هم در سخنان خود داده است:
چون مذاکرۀ همراه با فشار نادرست است.
چون از "منافع ملت" نباید یک قدم عقب‌نشینی شود.
چون مذاکره باید نتیجه‌محور باشد نه مذاکره به قصد مذاکره.
به نظرم این گزاره‌های سه گانه که عملاً به قصد تخفیف اهمیت مذاکره بیان شده‌اند، معیوب و مبهم‌اند، زیرا:
♈️1. مذاکره در سطح روابط بین کشورها همچون گفتگوی دوستانۀ بین دو فرد نیست که انتظار روَد خالی از هرگونه اعمال فشار باشد. طبیعی است که هر کشوری در پشت میز مذاکره می‌کوشد تا حداکثر امتیاز را به دست آورد و کمترین امتیاز ممکن را به طرف مقابل دهد.
♈️این امر، مستلزم به کارگیریِ محتاطانۀ اهرم‌های قدرت و فشارِ طرف‌های مذاکره علیه یکدیگر است. مگر خودِ جمهوری اسلامی در مذاکرات خود با دیگر کشورها همین کار را نمی‌کند؟ اگر نمی‌کند پس همین مصوبۀ مجلس تحت نام" اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها... "برای چیست؟
♈️2. "منافع ملت" دقیقاً چیست که نباید یک قدم از آن عقب‌نشینی شود؟ در واقع تمام نزاع‌های سیاسی داخلی بر سر تعیین مصادیق همین "منافع ملت" است. آیا منافع ملت با غنی‌سازی بیشتر اورانیوم تأمین می‌شود و یا با رفع تحریم‌ها؟ اگر این پرسش را در برابر اعضای جبهۀ پایداری بگذارید بی‌درنگ پاسخ می‌دهند، غنی‌سازی اورانیوم چون اکثریت ملت هم همین را می‌گویند! اگر از من بپرسند می‌گویم رفع تحریم‌ها چون اکثریت ملت همین را می‌خواهند!
♈️نظر اکثریت مردم اما از چه راهی قابل احراز است؟ نظر غیررسمی اکثریت مردم از راه نظرسنجی و نظر رسمی آنها از راه همه‌پرسی روشن می‌شود. نظرسنجی‌ها در کشور ما اما اغلب جانبدارانه و غیرعلمی است و همه پرسی هم که حکم تابو و کفر ابلیس را دارد! پس چاره چیست؟
♈️با این وضع ظاهراً چاره‌ای نیست و گویا قرار است افراد و گروه‌ها و جناح‌ها هر کدام طبق امیال خود "منافع ملت" را تعریف و مصداق‌یابی کنند و بر سرِ آن به جان هم بیفتند! آنچه هم این وسط البته به جایی نرسد فریاد اقشار گوناگونِ ملت است!
♈️ظاهراً آقای رئیسی در موردِ "منافع ملت" به جمع‌بندی روشنی نرسیده است. او باید روشن کند که منافع ملت را در رفع تحریم‌ها می‌جوید یا چرخش سانتریفیوژها. اگر بگوید هر دو، به امری غیرممکن ارجاع داده است چرا که جمع این دو به لحاظ عملی محال می‌نماید.
♈️3. مذاکره در نظام بین‌الملل معمولاً به قصد دستیابی به نتیجه انجام می‌شود مگر اینکه یک طرف بخواهد از طریق مذاکره، شناسایی دوفاکتوی طرف دیگر را به دست آورد و یا انجام کاری را حتی‌المقدور به تأخیر اندازد. جز این دو مورد، مذاکره به قصد مذاکره در روابط بین دولت‌ها جایی ندارد.
♈️در مورد برنامۀ هسته‌ای ایران، قبلاً مذاکرات مفصلی صورت گرفته است، بنابراین، شناسایی دوفاکتو در این مورد اساس و بنیانی ندارد. "تأخیر در انجام کار" هم در این موضوع فرض بی‌پایه‌ای است، زیرا اگر منظور عدم لغو تحریم‌ها باشد که بدون مذاکره این کار راحت‌تر و موجه‌تر پیش می‌رود.
♈️بنابراین، "مذاکره به قصد مذاکره" در مورد برنامۀ هسته‌ای ایران لفظی تو خالی است که عمدتاً به قصد گریز از مذاکره بر سر زبان‌ها افتاده و لازم است مسئولان از به کارگیری آن اجتناب کنند.
#ابراهیم_رئیسی
#مذاکرات_اتمی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴سه حرف درست در کنار سه حرف نادرست!
#احمد_زیدآبادی:
سید ابراهیم رئیسی گفته است: "ما ابایی از مذاکره نداریم، اما گفت‌وگو با فشار چه نوع گفت‌وگویی است؟ من قبلا گفته‌ام گفت‌وگو و مذاکره در دستور کار دولت است. آنچه ما دنبال آن هستیم رفع تحریم‌هاست و ما از منافع ملت یک قدم عقب‌نشینی نخواهیم کرد. مذاکره، باید نتیجه‌محور باشد، نه گفت‌وگو برای گفت‌وگو و نه مذاکره برای مذاکره."
اینکه آقای رئیسی از مذاکره ابایی ندارد، بسیار عالی است.
اینکه مذاکره در دستور کار دولت است، از آن هم عالی‌تر!
اینکه دولت در پی رفع تحریم‌هاست، از هر دو بهتر!
با این همه، پس چرا مذاکره به قصد رفع تحریم‌ها از سوی دولت هر چه سریع‌تر آغاز نمی‌شود؟
آقای رئیسی ظاهراً پاسخ این پرسش را هم در سخنان خود داده است:
چون مذاکرۀ همراه با فشار نادرست است.
چون از "منافع ملت" نباید یک قدم عقب‌نشینی شود.
چون مذاکره باید نتیجه‌محور باشد نه مذاکره به قصد مذاکره.
به نظرم این گزاره‌های سه گانه که عملاً به قصد تخفیف اهمیت مذاکره بیان شده‌اند، معیوب و مبهم‌اند، زیرا:
1. مذاکره در سطح روابط بین کشورها همچون گفتگوی دوستانۀ بین دو فرد نیست که انتظار روَد خالی از هرگونه اعمال فشار باشد. طبیعی است که هر کشوری در پشت میز مذاکره می‌کوشد تا حداکثر امتیاز را به دست آورد و کمترین امتیاز ممکن را به طرف مقابل دهد. این امر، مستلزم به کارگیریِ محتاطانۀ اهرم‌های قدرت و فشارِ طرف‌های مذاکره علیه یکدیگر است. مگر خودِ جمهوری اسلامی در مذاکرات خود با دیگر کشورها همین کار را نمی‌کند؟ اگر نمی‌کند پس همین مصوبۀ مجلس تحت نام" اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها... "برای چیست؟
2. "منافع ملت" دقیقاً چیست که نباید یک قدم از آن عقب‌نشینی شود؟ در واقع تمام نزاع‌های سیاسی داخلی بر سر تعیین مصادیق همین "منافع ملت" است. آیا منافع ملت با غنی‌سازی بیشتر اورانیوم تأمین می‌شود و یا با رفع تحریم‌ها؟ اگر این پرسش را در برابر اعضای جبهۀ پایداری بگذارید بی‌درنگ پاسخ می‌دهند، غنی‌سازی اورانیوم چون اکثریت ملت هم همین را می‌گویند! اگر از من بپرسند می‌گویم رفع تحریم‌ها چون اکثریت ملت همین را می‌خواهند! نظر اکثریت مردم اما از چه راهی قابل احراز است؟ نظر غیررسمی اکثریت مردم از راه نظرسنجی و نظر رسمی آنها از راه همه‌پرسی روشن می‌شود. نظرسنجی‌ها در کشور ما اما اغلب جانبدارانه و غیرعلمی است و همه پرسی هم که حکم تابو و کفر ابلیس را دارد! پس چاره چیست؟ با این وضع ظاهراً چاره‌ای نیست و گویا قرار است افراد و گروه‌ها و جناح‌ها هر کدام طبق امیال خود "منافع ملت" را تعریف و مصداق‌یابی کنند و بر سرِ آن به جان هم بیفتند! آنچه هم این وسط البته به جایی نرسد فریاد اقشار گوناگونِ ملت است!
ظاهراً آقای رئیسی در موردِ "منافع ملت" به جمع‌بندی روشنی نرسیده است. او باید روشن کند که منافع ملت را در رفع تحریم‌ها می‌جوید یا چرخش سانتریفیوژها. اگر بگوید هر دو، به امری غیرممکن ارجاع داده است چرا که جمع این دو به لحاظ عملی محال می‌نماید.
3. مذاکره در نظام بین‌الملل معمولاً به قصد دستیابی به نتیجه انجام می‌شود مگر اینکه یک طرف بخواهد از طریق مذاکره، شناسایی دوفاکتوی طرف دیگر را به دست آورد و یا انجام کاری را حتی‌المقدور به تأخیر اندازد. جز این دو مورد، مذاکره به قصد مذاکره در روابط بین دولت‌ها جایی ندارد.
در مورد برنامۀ هسته‌ای ایران، قبلاً مذاکرات مفصلی صورت گرفته است، بنابراین، شناسایی دوفاکتو در این مورد اساس و بنیانی ندارد. "تأخیر در انجام کار" هم در این موضوع فرض بی‌پایه‌ای است، زیرا اگر منظور عدم لغو تحریم‌ها باشد که بدون مذاکره این کار راحت‌تر و موجه‌تر پیش می‌رود.
بنابراین، "مذاکره به قصد مذاکره" در مورد برنامۀ هسته‌ای ایران لفظی تو خالی است که عمدتاً به قصد گریز از مذاکره بر سر زبان‌ها افتاده و لازم است مسئولان از به کارگیری آن اجتناب کنند.
#ابراهیم_رئیسی
#مذاکرات_اتمی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی:
سید ابراهیم رئیسی گفته است: "ما ابایی از مذاکره نداریم، اما گفت‌وگو با فشار چه نوع گفت‌وگویی است؟ من قبلا گفته‌ام گفت‌وگو و مذاکره در دستور کار دولت است. آنچه ما دنبال آن هستیم رفع تحریم‌هاست و ما از منافع ملت یک قدم عقب‌نشینی نخواهیم کرد. مذاکره، باید نتیجه‌محور باشد، نه گفت‌وگو برای گفت‌وگو و نه مذاکره برای مذاکره."
اینکه آقای رئیسی از مذاکره ابایی ندارد، بسیار عالی است.
اینکه مذاکره در دستور کار دولت است، از آن هم عالی‌تر!
اینکه دولت در پی رفع تحریم‌هاست، از هر دو بهتر!
با این همه، پس چرا مذاکره به قصد رفع تحریم‌ها از سوی دولت هر چه سریع‌تر آغاز نمی‌شود؟
آقای رئیسی ظاهراً پاسخ این پرسش را هم در سخنان خود داده است:
چون مذاکرۀ همراه با فشار نادرست است.
چون از "منافع ملت" نباید یک قدم عقب‌نشینی شود.
چون مذاکره باید نتیجه‌محور باشد نه مذاکره به قصد مذاکره.
به نظرم این گزاره‌های سه گانه که عملاً به قصد تخفیف اهمیت مذاکره بیان شده‌اند، معیوب و مبهم‌اند، زیرا:
1. مذاکره در سطح روابط بین کشورها همچون گفتگوی دوستانۀ بین دو فرد نیست که انتظار روَد خالی از هرگونه اعمال فشار باشد. طبیعی است که هر کشوری در پشت میز مذاکره می‌کوشد تا حداکثر امتیاز را به دست آورد و کمترین امتیاز ممکن را به طرف مقابل دهد. این امر، مستلزم به کارگیریِ محتاطانۀ اهرم‌های قدرت و فشارِ طرف‌های مذاکره علیه یکدیگر است. مگر خودِ جمهوری اسلامی در مذاکرات خود با دیگر کشورها همین کار را نمی‌کند؟ اگر نمی‌کند پس همین مصوبۀ مجلس تحت نام" اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها... "برای چیست؟
2. "منافع ملت" دقیقاً چیست که نباید یک قدم از آن عقب‌نشینی شود؟ در واقع تمام نزاع‌های سیاسی داخلی بر سر تعیین مصادیق همین "منافع ملت" است. آیا منافع ملت با غنی‌سازی بیشتر اورانیوم تأمین می‌شود و یا با رفع تحریم‌ها؟ اگر این پرسش را در برابر اعضای جبهۀ پایداری بگذارید بی‌درنگ پاسخ می‌دهند، غنی‌سازی اورانیوم چون اکثریت ملت هم همین را می‌گویند! اگر از من بپرسند می‌گویم رفع تحریم‌ها چون اکثریت ملت همین را می‌خواهند! نظر اکثریت مردم اما از چه راهی قابل احراز است؟ نظر غیررسمی اکثریت مردم از راه نظرسنجی و نظر رسمی آنها از راه همه‌پرسی روشن می‌شود. نظرسنجی‌ها در کشور ما اما اغلب جانبدارانه و غیرعلمی است و همه پرسی هم که حکم تابو و کفر ابلیس را دارد! پس چاره چیست؟ با این وضع ظاهراً چاره‌ای نیست و گویا قرار است افراد و گروه‌ها و جناح‌ها هر کدام طبق امیال خود "منافع ملت" را تعریف و مصداق‌یابی کنند و بر سرِ آن به جان هم بیفتند! آنچه هم این وسط البته به جایی نرسد فریاد اقشار گوناگونِ ملت است!
ظاهراً آقای رئیسی در موردِ "منافع ملت" به جمع‌بندی روشنی نرسیده است. او باید روشن کند که منافع ملت را در رفع تحریم‌ها می‌جوید یا چرخش سانتریفیوژها. اگر بگوید هر دو، به امری غیرممکن ارجاع داده است چرا که جمع این دو به لحاظ عملی محال می‌نماید.
3. مذاکره در نظام بین‌الملل معمولاً به قصد دستیابی به نتیجه انجام می‌شود مگر اینکه یک طرف بخواهد از طریق مذاکره، شناسایی دوفاکتوی طرف دیگر را به دست آورد و یا انجام کاری را حتی‌المقدور به تأخیر اندازد. جز این دو مورد، مذاکره به قصد مذاکره در روابط بین دولت‌ها جایی ندارد.
در مورد برنامۀ هسته‌ای ایران، قبلاً مذاکرات مفصلی صورت گرفته است، بنابراین، شناسایی دوفاکتو در این مورد اساس و بنیانی ندارد. "تأخیر در انجام کار" هم در این موضوع فرض بی‌پایه‌ای است، زیرا اگر منظور عدم لغو تحریم‌ها باشد که بدون مذاکره این کار راحت‌تر و موجه‌تر پیش می‌رود.
بنابراین، "مذاکره به قصد مذاکره" در مورد برنامۀ هسته‌ای ایران لفظی تو خالی است که عمدتاً به قصد گریز از مذاکره بر سر زبان‌ها افتاده و لازم است مسئولان از به کارگیری آن اجتناب کنند.
#ابراهیم_رئیسی
#مذاکرات_اتمی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴این دو جدا پذیر نیست!
#احمد_زیدآبادی:
گویا حسین امیرعبدالهیان، وزیر خارجه، یک بار دیگر در نشست غیر علنی با نمایندگان مجلس اعلام کرده است که "مسیر مذاکرات اتمی را از مسیر اقتصاد کشور جدا خواهد کرد و به هیچوجه اقتصاد را شرطی نخواهد کرد."
اگر چنین کاری امکان داشت، روحانی و ظریف هم همین کار را می‌کردند. نگویید نخواستند. این کار اصولاً شدنی نیست. درست مثل این است که فردی بگوید؛ می‌خواهد کنترل وزنش را از رژیم غذائی‌اش جدا کند!
با این همه، اگر مثل محمود احمدی‌نژاد اصرار دارید که "شدنی است" تا آخر امسال، مذاکرات اتمی را به تعویق اندازید تا نتیجه‌اش را بر اقتصاد ببینیم تا در بارۀ جدا بودن یا نبودن مسیر مذاکرات از مسیر اقتصاد باور مشترکی شکل گیرد!
#امیر_عبدالهیان
#مذاکرات_اتمی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی:
گویا حسین امیرعبدالهیان، وزیر خارجه، یک بار دیگر در نشست غیر علنی با نمایندگان مجلس اعلام کرده است که "مسیر مذاکرات اتمی را از مسیر اقتصاد کشور جدا خواهد کرد و به هیچوجه اقتصاد را شرطی نخواهد کرد."
اگر چنین کاری امکان داشت، روحانی و ظریف هم همین کار را می‌کردند. نگویید نخواستند. این کار اصولاً شدنی نیست. درست مثل این است که فردی بگوید؛ می‌خواهد کنترل وزنش را از رژیم غذائی‌اش جدا کند!
با این همه، اگر مثل محمود احمدی‌نژاد اصرار دارید که "شدنی است" تا آخر امسال، مذاکرات اتمی را به تعویق اندازید تا نتیجه‌اش را بر اقتصاد ببینیم تا در بارۀ جدا بودن یا نبودن مسیر مذاکرات از مسیر اقتصاد باور مشترکی شکل گیرد!
#امیر_عبدالهیان
#مذاکرات_اتمی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴در انتظار دور هشتم مذاکرات!
#احمد_زیدآبادی:
دور نخست و در واقع دور هفتم مذاکرات ایران و کشورهای 4+1 در وین بدون نتیجۀ امیدبخش به پایان رسید. دور هشتم قرار است اواخر هفتۀ آینده برگزار شود.
اصولاً برخی نزدیکان و حامیان سید ابراهیم رئیسی و دولتش به عدد هشت باور خاصی دارند. این موضوع به تولیت آستانِ امام هشتم شیعیان توسط رئیسی در سال‌های گذشته مربوط می‌شود.
همانطور که قبلاً نوشته بودم؛ مذاکرات وین، فراز و فرود متناوبی خواهد داشت و چه بسا در مراحلی به مویی بند شود، اما به نظرم به راحتی گسسته نخواهد شد. برای این کار سه دلیل به شرح زیر دارم:
1. جمهوری اسلامی امکان تحمل تحریم‌های موجود و بخصوص تشدید آنها را به لحاظ شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور ندارد.
2. آمریکا و متحدانش ورود به هر نوع جنگی با ایران را بسیار پرهزینه می‌بینند و حتی آمادگی مواجهه با یک ایرانِ بی‌ثبات و ناامن را هم ندارند.
3. روسیه و چین نقشی بسیار حیاتی در مذاکرات وین بازی می‌کنند. این دو کشور به هیچوجه خواهان شکست مذاکرات نیستند و از توان اعمال فشار بسیاری بخصوص به طرفِ ایرانی برخوردارند.
اینکه روسیه مخالف برجام و احیای آن است، صرفاً افسانه‌ای تخیلی است که یک جملۀ محمد جواد ظریف در مصاحبۀ مشهورش، به آن دامن زده و به عنوان امری قطعی و مسلم در محافل ایرانی پذیرفته شده است! روس‌ها هیچ منفعتی در افزایش تشنج بین ایران با غرب و بخصوص همسایگانش برای خود نمی‌بینند و چینی‌ها هم به همین ترتیب.
برهمین اساس، آن بخش از یادداشت اخیر توماس فریدمن روزنامه‌نگار آمریکایی که به بی‌میلی چین و روسیه برای اعمال فشار به ایران به دلیل اختلافاتشان با آمریکا و اروپا اشاره داشت، از بنیاد سست است.
روس‌ها و چینی‌ها نه برای خوشایند غربی‌ها بلکه برای منافع خاص خود، خواهان نرمش جمهوری اسلامی در مذاکرات وین هستند و اگر ایران در مواضعش زیاده‌روی کند، بدون تردید با فشار هر دو کشور روبرو خواهد شد. به خلاف نظر فریدمن، مسکو و پکن پروندۀ هسته‌ای ایران را به مسئلۀ اوکراین و تایوان گره نزده‌اند که بخواهند پای این دو مسئله را به مذاکرات وین باز کنند.
معادلۀ مذاکرات وین از یک زاویه بسیار پیچیده است چون عوامل بسیاری بر آن تأثیرگذارند اما از زاویۀ دیگر تقریباً ساده است چون منفعت همۀ طرف‌های درگیر به موفقیت آن گره خورده است. شکست احتمالی مذاکرات نهایتاً هیچ سودی برای هیچ طرفی نخواهد داشت و فقط حجم عظیمی از ویرانگری برای منطقه و جهان به دنبال خواهد آورد از جمله برای کشور ما.
#مذاکرات_وین
#اعضای_برجام
#توماس_فریدمن
#مذاکرات_اتمی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی:
دور نخست و در واقع دور هفتم مذاکرات ایران و کشورهای 4+1 در وین بدون نتیجۀ امیدبخش به پایان رسید. دور هشتم قرار است اواخر هفتۀ آینده برگزار شود.
اصولاً برخی نزدیکان و حامیان سید ابراهیم رئیسی و دولتش به عدد هشت باور خاصی دارند. این موضوع به تولیت آستانِ امام هشتم شیعیان توسط رئیسی در سال‌های گذشته مربوط می‌شود.
همانطور که قبلاً نوشته بودم؛ مذاکرات وین، فراز و فرود متناوبی خواهد داشت و چه بسا در مراحلی به مویی بند شود، اما به نظرم به راحتی گسسته نخواهد شد. برای این کار سه دلیل به شرح زیر دارم:
1. جمهوری اسلامی امکان تحمل تحریم‌های موجود و بخصوص تشدید آنها را به لحاظ شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور ندارد.
2. آمریکا و متحدانش ورود به هر نوع جنگی با ایران را بسیار پرهزینه می‌بینند و حتی آمادگی مواجهه با یک ایرانِ بی‌ثبات و ناامن را هم ندارند.
3. روسیه و چین نقشی بسیار حیاتی در مذاکرات وین بازی می‌کنند. این دو کشور به هیچوجه خواهان شکست مذاکرات نیستند و از توان اعمال فشار بسیاری بخصوص به طرفِ ایرانی برخوردارند.
اینکه روسیه مخالف برجام و احیای آن است، صرفاً افسانه‌ای تخیلی است که یک جملۀ محمد جواد ظریف در مصاحبۀ مشهورش، به آن دامن زده و به عنوان امری قطعی و مسلم در محافل ایرانی پذیرفته شده است! روس‌ها هیچ منفعتی در افزایش تشنج بین ایران با غرب و بخصوص همسایگانش برای خود نمی‌بینند و چینی‌ها هم به همین ترتیب.
برهمین اساس، آن بخش از یادداشت اخیر توماس فریدمن روزنامه‌نگار آمریکایی که به بی‌میلی چین و روسیه برای اعمال فشار به ایران به دلیل اختلافاتشان با آمریکا و اروپا اشاره داشت، از بنیاد سست است.
روس‌ها و چینی‌ها نه برای خوشایند غربی‌ها بلکه برای منافع خاص خود، خواهان نرمش جمهوری اسلامی در مذاکرات وین هستند و اگر ایران در مواضعش زیاده‌روی کند، بدون تردید با فشار هر دو کشور روبرو خواهد شد. به خلاف نظر فریدمن، مسکو و پکن پروندۀ هسته‌ای ایران را به مسئلۀ اوکراین و تایوان گره نزده‌اند که بخواهند پای این دو مسئله را به مذاکرات وین باز کنند.
معادلۀ مذاکرات وین از یک زاویه بسیار پیچیده است چون عوامل بسیاری بر آن تأثیرگذارند اما از زاویۀ دیگر تقریباً ساده است چون منفعت همۀ طرف‌های درگیر به موفقیت آن گره خورده است. شکست احتمالی مذاکرات نهایتاً هیچ سودی برای هیچ طرفی نخواهد داشت و فقط حجم عظیمی از ویرانگری برای منطقه و جهان به دنبال خواهد آورد از جمله برای کشور ما.
#مذاکرات_وین
#اعضای_برجام
#توماس_فریدمن
#مذاکرات_اتمی
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴سایۀ تردید بر سیاست خارجی
#احمد_زیدآبادی؛
سیاست خارجی جمهوری اسلامی همچنان در دو خط موازیِ تعامل و تقابل در نوسان است. این دو خطِ موازی که در دو جهت مغایر با هم حرکت می‌کنند، بازتابی از نوع آرایش نیروهای متنفذ در ساختار نظام است که بخشی از آنها عملگرایی سیاسی را برای حفظ نظام در این شرایط ضروری می‌دانند، بخشی دیگر با تکیه بر اوهام و منافع خاص خود، خواهان تشدید منازعه در همۀ زمینه‌ها هستند و بخش بزرگتری هم بین این دو خط-مشی مردد مانده‌اند.
در مجموع اما آنچه بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی سایه انداخته است، همان تردید و تذبذب و دو‌دلی است که انعکاس آن در نوعی سیاست پاندولی و نوسان دائمی در دو جهت مخالف، قابل مشاهده است.
تردید و بخصوص خلاص نشدن از دغدغۀ دائمی آن، معمولاً بدترین سیاست است و نه فقط سبب از دست رفتن فرصت‌ها می‌شود بلکه با فرسایشی کردن امور ، بحران‌ها را روز به روز عمیق‌تر می‌کند.
از همین رو، همۀ آنچه این روزها در مورد ازسرگیری مذاکرات اتمی در قطر و میانجیگری عراق بین تهران و ریاض مطرح شده است، به نظرم موضوعی تضمین شده با نتایج قطعی و روشن نیست و به دلیل شک و تردیدهای حاکم بر تصمیم‌گیران کشور، چه بسا در گام بعدی، به سمتی کاملاً مخالف روند اعلام شده، میل پیدا کند.
غلبه بر تردید برای ورود به یک مسیر تازه و متفاوت، همواره مهمترین چالشِ پیشِ رویِ انسان‌ها بخصوص سیاستمداران است و بدون رسیدن به نظری روشن و عزمی راسخ و اراده‌ای قاطع و روشی مصمم، هیچ سیاستی به سرانجام نمی‌رسد.
#سیاست_خارجی
#تعامل
#مذاکرات_اتمی
#عربستان
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی؛
سیاست خارجی جمهوری اسلامی همچنان در دو خط موازیِ تعامل و تقابل در نوسان است. این دو خطِ موازی که در دو جهت مغایر با هم حرکت می‌کنند، بازتابی از نوع آرایش نیروهای متنفذ در ساختار نظام است که بخشی از آنها عملگرایی سیاسی را برای حفظ نظام در این شرایط ضروری می‌دانند، بخشی دیگر با تکیه بر اوهام و منافع خاص خود، خواهان تشدید منازعه در همۀ زمینه‌ها هستند و بخش بزرگتری هم بین این دو خط-مشی مردد مانده‌اند.
در مجموع اما آنچه بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی سایه انداخته است، همان تردید و تذبذب و دو‌دلی است که انعکاس آن در نوعی سیاست پاندولی و نوسان دائمی در دو جهت مخالف، قابل مشاهده است.
تردید و بخصوص خلاص نشدن از دغدغۀ دائمی آن، معمولاً بدترین سیاست است و نه فقط سبب از دست رفتن فرصت‌ها می‌شود بلکه با فرسایشی کردن امور ، بحران‌ها را روز به روز عمیق‌تر می‌کند.
از همین رو، همۀ آنچه این روزها در مورد ازسرگیری مذاکرات اتمی در قطر و میانجیگری عراق بین تهران و ریاض مطرح شده است، به نظرم موضوعی تضمین شده با نتایج قطعی و روشن نیست و به دلیل شک و تردیدهای حاکم بر تصمیم‌گیران کشور، چه بسا در گام بعدی، به سمتی کاملاً مخالف روند اعلام شده، میل پیدا کند.
غلبه بر تردید برای ورود به یک مسیر تازه و متفاوت، همواره مهمترین چالشِ پیشِ رویِ انسان‌ها بخصوص سیاستمداران است و بدون رسیدن به نظری روشن و عزمی راسخ و اراده‌ای قاطع و روشی مصمم، هیچ سیاستی به سرانجام نمی‌رسد.
#سیاست_خارجی
#تعامل
#مذاکرات_اتمی
#عربستان
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🔴🔴🔴سایۀ تردید بر سیاست خارجی
#احمد_زیدآبادی؛
سیاست خارجی جمهوری اسلامی همچنان در دو خط موازیِ تعامل و تقابل در نوسان است. این دو خطِ موازی که در دو جهت مغایر با هم حرکت می‌کنند، بازتابی از نوع آرایش نیروهای متنفذ در ساختار نظام است که بخشی از آنها عملگرایی سیاسی را برای حفظ نظام در این شرایط ضروری می‌دانند، بخشی دیگر با تکیه بر اوهام و منافع خاص خود، خواهان تشدید منازعه در همۀ زمینه‌ها هستند و بخش بزرگتری هم بین این دو خط-مشی مردد مانده‌اند.
در مجموع اما آنچه بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی سایه انداخته است، همان تردید و تذبذب و دو‌دلی است که انعکاس آن در نوعی سیاست پاندولی و نوسان دائمی در دو جهت مخالف، قابل مشاهده است.
تردید و بخصوص خلاص نشدن از دغدغۀ دائمی آن، معمولاً بدترین سیاست است و نه فقط سبب از دست رفتن فرصت‌ها می‌شود بلکه با فرسایشی کردن امور ، بحران‌ها را روز به روز عمیق‌تر می‌کند.
از همین رو، همۀ آنچه این روزها در مورد ازسرگیری مذاکرات اتمی در قطر و میانجیگری عراق بین تهران و ریاض مطرح شده است، به نظرم موضوعی تضمین شده با نتایج قطعی و روشن نیست و به دلیل شک و تردیدهای حاکم بر تصمیم‌گیران کشور، چه بسا در گام بعدی، به سمتی کاملاً مخالف روند اعلام شده، میل پیدا کند.
غلبه بر تردید برای ورود به یک مسیر تازه و متفاوت، همواره مهمترین چالشِ پیشِ رویِ انسان‌ها بخصوص سیاستمداران است و بدون رسیدن به نظری روشن و عزمی راسخ و اراده‌ای قاطع و روشی مصمم، هیچ سیاستی به سرانجام نمی‌رسد.
#سیاست_خارجی
#تعامل
#مذاکرات_اتمی
#عربستان
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
#احمد_زیدآبادی؛
سیاست خارجی جمهوری اسلامی همچنان در دو خط موازیِ تعامل و تقابل در نوسان است. این دو خطِ موازی که در دو جهت مغایر با هم حرکت می‌کنند، بازتابی از نوع آرایش نیروهای متنفذ در ساختار نظام است که بخشی از آنها عملگرایی سیاسی را برای حفظ نظام در این شرایط ضروری می‌دانند، بخشی دیگر با تکیه بر اوهام و منافع خاص خود، خواهان تشدید منازعه در همۀ زمینه‌ها هستند و بخش بزرگتری هم بین این دو خط-مشی مردد مانده‌اند.
در مجموع اما آنچه بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی سایه انداخته است، همان تردید و تذبذب و دو‌دلی است که انعکاس آن در نوعی سیاست پاندولی و نوسان دائمی در دو جهت مخالف، قابل مشاهده است.
تردید و بخصوص خلاص نشدن از دغدغۀ دائمی آن، معمولاً بدترین سیاست است و نه فقط سبب از دست رفتن فرصت‌ها می‌شود بلکه با فرسایشی کردن امور ، بحران‌ها را روز به روز عمیق‌تر می‌کند.
از همین رو، همۀ آنچه این روزها در مورد ازسرگیری مذاکرات اتمی در قطر و میانجیگری عراق بین تهران و ریاض مطرح شده است، به نظرم موضوعی تضمین شده با نتایج قطعی و روشن نیست و به دلیل شک و تردیدهای حاکم بر تصمیم‌گیران کشور، چه بسا در گام بعدی، به سمتی کاملاً مخالف روند اعلام شده، میل پیدا کند.
غلبه بر تردید برای ورود به یک مسیر تازه و متفاوت، همواره مهمترین چالشِ پیشِ رویِ انسان‌ها بخصوص سیاستمداران است و بدون رسیدن به نظری روشن و عزمی راسخ و اراده‌ای قاطع و روشی مصمم، هیچ سیاستی به سرانجام نمی‌رسد.
#سیاست_خارجی
#تعامل
#مذاکرات_اتمی
#عربستان
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat