✅مناظره آقایان #تاجزاده و #زیدآبادی با عنوان «رئیس جمهور نظامی؟»
🗓۴ آذر ۱۳۹۹
⚜️بخش اول
🔰 #احمد_زیدآبادی:
📌ما در یک شرایط بسیار پیچیده، سخت، بغرنج و عجیب‌وغریبی به سر می‌بریم که در تاریخ ایران به‌سختی می‌توان نمونه‌ی آن را پیدا کرد.
📌در مورد اینکه اختیارات رئيس‌جمهور چه میزان از قدرت کل نظام سهم دارد بحث‌های زیادی شده است. برخی مدعی‌اند همه‌ی نهادهای انتخابی روی هم ۲۰٪ و برخی دیگر معتقدند۱۰٪ و ۵٪ قدرت دارد و دسته‌ای دیگر می‌گویند اصلا هیچ قدرتی ندارد و صرفا یک مقام تشریفاتی است.
📌اگر اصلاح‌طلبان مدعی‌اند جایگاه ریاست‌جمهوری، قدرت موثری نیست و قدرت اصلی در اختیار دولت پنهان قرار دارد، پس چرا نگران انتخاب رئیس‌جمهورنظامی هستند؟ ولی اگر این جایگاه تاثیرگذار است، آن‌وقت می‌شود مردم را متقاعد کرد که بیائید رای بدهید. چون این خودش از هیچ بهتر است.
📌هر کسی در ایران در مقام ریاست‌جمهوری قرار بگیرد، اگر حمایت نظامیها را نداشته باشد، هیچ‌کاری نمی‌تواند انجام بدهد، چون بیشتر تلاش خود را باید معطوف به خنثی‌سازی بحران‌های ساخته شده توسط آنان گرداند.
📌این‌طور نیست که با آمدن یک نظامی در پاستور، قدرت جدیدی به او بدهید که بتواند سایر پست‌ها را هم بگیرد. نه اتفاقا قدرتش را محدود می‌کنید. به این دلیل که بعد از این، او باید کشور را در همه‌ی عرصه‌هایش هدایت کند و اگر درست اداره نکند با افکار عمومی مواجه است.
📌به جامعه‌ی برانگیخته نگاه کنید. در این وضعیت نظامیان مدعی هستند: «اگر ما به پاستور برویم از یک‌طرف با حمایت از تولید داخلی و از طرف‌دیگر از طریق ارتباط با روسیه و چین و مراوده‌ی اقتصادی با همسایه‌ها می‌توانیم اقتصاد کشور را تغییر بدهیم». با آنها بحث که نمی‌توان کرد چون قبول نمی‌کنند. در قدرت هم نشسته‌اند و کاری نمی‌توان کرد. پس تنها راه، آزمودن این ادعاست.
📌چه کسی دستور لغو توافق سعدآباد را داد و چه کسی آن را لغو کرد؟ مگر غیر از این بود که لغو توافق سعدآباد زمینه‌ساز رفتن ایران به شورای امنیت سازمان ملل شد؟ مگر دستور ندادند همان دولتی که این را امضا کرده باید لغو کند. آقای خاتمی این‌قدر توانایی نداشت که بگوید خودتان این کار را یک ماه دیگر بکنید. پس این چه قدرتی است که به ایشان منتسب می‌کنید؟
📌پاستور جای پاسخگویی است. شما می‌گویید که مسئولیت نمی‌پذیرند. همین احمدی‌نژاد مگر توانست مسئولیت نپذیرد؟ بعد از آن بلا که سر احمدی‌نژاد آمد، تمام دستگاه‌ها و نیروهایی که از او حمایت کردند، به موضع انفعال و دفاع رفتند. همه گفتند من نبودم حمایت کردم و فلانی بود.
🔰سید مصطفی تاجزاده:
📌جمهوری اسلامی ولایی یک نظام هیبریدی (ترکیبی) است. یعنی نیمه‌انسدادی-نیمه‌رقابتی؛ نیمه‌بسته-نیمه‌باز؛ نیمه‌انتصابی-نیمه‌انتخابی؛ نیمه‌استصوابی-نیمه‌آزاد و در یک کلام نیمه‌استبدادی-نیمه‌دموکراتیک است.
📌برگزاری انتخابات معنادار هنوز ممکن است و معرفی نامزد در آن توجیه دارد. ولی اگر انتخابات ۱۴۰۰ مانند مجلس کنونی بدون رقابت معنادار انجام شود، معرفی نامزد فاقد توجیه است و شاید رای هم ندهیم. در هر دوحال برخلاف آقای زیدآبادی تشکیل دولت نظامیان را نه اجتناب‌ناپذیر می‌دانم و نه مفید و به تبیین خطرات آن معتقدم.
📌می‌گویند فقط نظامیها می‌توانند کشور را اداره کنند با این توجیه که "همچنان که سپاه در صنعت موشک‌سازی پیشرفت کرده، توانایی پیشرفت در صنایع خودروسازی را هم دارد. علت مشکلات اقتصادی کشور آن‌است که بخش اقتصاد در اختیار رهبری نیست."
📌می‌گویم با ادغام رهبری و ریاست‌جمهوری همه اختیارات اجرایی را به رهبر بدهید تا اقتصاد میهن را شکوفا و مشکلات مردم را برطرف کند. اگر نکرد، در انتخابات بعدی نفر دیگری جایگزین وی شود. این راه پاسخگوکردن نیمه انتصابی حکومت است.
📌در زمان خاتمی سپاه تاحدود زیادی در جای خود قرار گرفت ولی در دوران احمدی‌نژاد سپاه کشور را قبضه کرد و در دولت روحانی، به دلایل مختلف، در مقابل پیشروی آنها ایستادگی نشد.
📌قرارداد الجزایر، قطع‌نامه۵۹۸ و برجام هر سه در دورانی امضا شد که حکومت یکدست نبود و قدرت توزیع شده بود.
📌دستاورد حکومت یکدست در دوره احمدی‌نژاد، ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت و تصویب تحریم‌های الزام‌آور جهانی و قرارگرفتن ایران ذیل فصل هفتم منشور ملل بود. امری که حتی در زمان جنگ هم اتفاق نیافتاد.
📌اگر رهبر با حکم حکومتی سپاه را متصدی اداره کشور کند، همه امور شفاف می‌شود و من و امثال من هم مدتی ساکت می‌مانیم. اگر مشکلات رفع شد، دعایشان می‌کنیم و در غیراین صورت خواهیم گفت رهبر و سپاه باید مسئولیت مشکلات را بپذیرند و تقصیر را به گردن مردم و انتخاب اشتباه آنها نیند‌ازند.
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
🗓۴ آذر ۱۳۹۹
⚜️بخش اول
🔰 #احمد_زیدآبادی:
📌ما در یک شرایط بسیار پیچیده، سخت، بغرنج و عجیب‌وغریبی به سر می‌بریم که در تاریخ ایران به‌سختی می‌توان نمونه‌ی آن را پیدا کرد.
📌در مورد اینکه اختیارات رئيس‌جمهور چه میزان از قدرت کل نظام سهم دارد بحث‌های زیادی شده است. برخی مدعی‌اند همه‌ی نهادهای انتخابی روی هم ۲۰٪ و برخی دیگر معتقدند۱۰٪ و ۵٪ قدرت دارد و دسته‌ای دیگر می‌گویند اصلا هیچ قدرتی ندارد و صرفا یک مقام تشریفاتی است.
📌اگر اصلاح‌طلبان مدعی‌اند جایگاه ریاست‌جمهوری، قدرت موثری نیست و قدرت اصلی در اختیار دولت پنهان قرار دارد، پس چرا نگران انتخاب رئیس‌جمهورنظامی هستند؟ ولی اگر این جایگاه تاثیرگذار است، آن‌وقت می‌شود مردم را متقاعد کرد که بیائید رای بدهید. چون این خودش از هیچ بهتر است.
📌هر کسی در ایران در مقام ریاست‌جمهوری قرار بگیرد، اگر حمایت نظامیها را نداشته باشد، هیچ‌کاری نمی‌تواند انجام بدهد، چون بیشتر تلاش خود را باید معطوف به خنثی‌سازی بحران‌های ساخته شده توسط آنان گرداند.
📌این‌طور نیست که با آمدن یک نظامی در پاستور، قدرت جدیدی به او بدهید که بتواند سایر پست‌ها را هم بگیرد. نه اتفاقا قدرتش را محدود می‌کنید. به این دلیل که بعد از این، او باید کشور را در همه‌ی عرصه‌هایش هدایت کند و اگر درست اداره نکند با افکار عمومی مواجه است.
📌به جامعه‌ی برانگیخته نگاه کنید. در این وضعیت نظامیان مدعی هستند: «اگر ما به پاستور برویم از یک‌طرف با حمایت از تولید داخلی و از طرف‌دیگر از طریق ارتباط با روسیه و چین و مراوده‌ی اقتصادی با همسایه‌ها می‌توانیم اقتصاد کشور را تغییر بدهیم». با آنها بحث که نمی‌توان کرد چون قبول نمی‌کنند. در قدرت هم نشسته‌اند و کاری نمی‌توان کرد. پس تنها راه، آزمودن این ادعاست.
📌چه کسی دستور لغو توافق سعدآباد را داد و چه کسی آن را لغو کرد؟ مگر غیر از این بود که لغو توافق سعدآباد زمینه‌ساز رفتن ایران به شورای امنیت سازمان ملل شد؟ مگر دستور ندادند همان دولتی که این را امضا کرده باید لغو کند. آقای خاتمی این‌قدر توانایی نداشت که بگوید خودتان این کار را یک ماه دیگر بکنید. پس این چه قدرتی است که به ایشان منتسب می‌کنید؟
📌پاستور جای پاسخگویی است. شما می‌گویید که مسئولیت نمی‌پذیرند. همین احمدی‌نژاد مگر توانست مسئولیت نپذیرد؟ بعد از آن بلا که سر احمدی‌نژاد آمد، تمام دستگاه‌ها و نیروهایی که از او حمایت کردند، به موضع انفعال و دفاع رفتند. همه گفتند من نبودم حمایت کردم و فلانی بود.
🔰سید مصطفی تاجزاده:
📌جمهوری اسلامی ولایی یک نظام هیبریدی (ترکیبی) است. یعنی نیمه‌انسدادی-نیمه‌رقابتی؛ نیمه‌بسته-نیمه‌باز؛ نیمه‌انتصابی-نیمه‌انتخابی؛ نیمه‌استصوابی-نیمه‌آزاد و در یک کلام نیمه‌استبدادی-نیمه‌دموکراتیک است.
📌برگزاری انتخابات معنادار هنوز ممکن است و معرفی نامزد در آن توجیه دارد. ولی اگر انتخابات ۱۴۰۰ مانند مجلس کنونی بدون رقابت معنادار انجام شود، معرفی نامزد فاقد توجیه است و شاید رای هم ندهیم. در هر دوحال برخلاف آقای زیدآبادی تشکیل دولت نظامیان را نه اجتناب‌ناپذیر می‌دانم و نه مفید و به تبیین خطرات آن معتقدم.
📌می‌گویند فقط نظامیها می‌توانند کشور را اداره کنند با این توجیه که "همچنان که سپاه در صنعت موشک‌سازی پیشرفت کرده، توانایی پیشرفت در صنایع خودروسازی را هم دارد. علت مشکلات اقتصادی کشور آن‌است که بخش اقتصاد در اختیار رهبری نیست."
📌می‌گویم با ادغام رهبری و ریاست‌جمهوری همه اختیارات اجرایی را به رهبر بدهید تا اقتصاد میهن را شکوفا و مشکلات مردم را برطرف کند. اگر نکرد، در انتخابات بعدی نفر دیگری جایگزین وی شود. این راه پاسخگوکردن نیمه انتصابی حکومت است.
📌در زمان خاتمی سپاه تاحدود زیادی در جای خود قرار گرفت ولی در دوران احمدی‌نژاد سپاه کشور را قبضه کرد و در دولت روحانی، به دلایل مختلف، در مقابل پیشروی آنها ایستادگی نشد.
📌قرارداد الجزایر، قطع‌نامه۵۹۸ و برجام هر سه در دورانی امضا شد که حکومت یکدست نبود و قدرت توزیع شده بود.
📌دستاورد حکومت یکدست در دوره احمدی‌نژاد، ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت و تصویب تحریم‌های الزام‌آور جهانی و قرارگرفتن ایران ذیل فصل هفتم منشور ملل بود. امری که حتی در زمان جنگ هم اتفاق نیافتاد.
📌اگر رهبر با حکم حکومتی سپاه را متصدی اداره کشور کند، همه امور شفاف می‌شود و من و امثال من هم مدتی ساکت می‌مانیم. اگر مشکلات رفع شد، دعایشان می‌کنیم و در غیراین صورت خواهیم گفت رهبر و سپاه باید مسئولیت مشکلات را بپذیرند و تقصیر را به گردن مردم و انتخاب اشتباه آنها نیند‌ازند.
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
📺#ببینید
✅مناظره آقایان #تاجزاده و #زیدآبادی با عنوان «رئیس جمهور نظامی؟»
🗓۴ آذر ۱۳۹۹
⚜️بخش اول
🔰احمد زیدآبادی:
📌ما در یک شرایط بسیار پیچیده، سخت، بغرنج و عجیب‌وغریبی به سر می‌بریم که در تاریخ ایران به‌سختی می‌توان نمونه‌ی آن را پیدا کرد.
📌در مورد اینکه اختیارات رئيس‌جمهور چه میزان از قدرت کل نظام سهم دارد بحث‌های زیادی شده است. برخی مدعی‌اند همه‌ی نهادهای انتخابی روی هم ۲۰٪ و برخی دیگر معتقدند۱۰٪ و ۵٪ قدرت دارد و دسته‌ای دیگر می‌گویند اصلا هیچ قدرتی ندارد و صرفا یک مقام تشریفاتی است.
📌اگر اصلاح‌طلبان مدعی‌اند جایگاه ریاست‌جمهوری، قدرت موثری نیست و قدرت اصلی در اختیار دولت پنهان قرار دارد، پس چرا نگران انتخاب رئیس‌جمهورنظامی هستند؟ ولی اگر این جایگاه تاثیرگذار است، آن‌وقت می‌شود مردم را متقاعد کرد که بیائید رای بدهید. چون این خودش از هیچ بهتر است.
📌هر کسی در ایران در مقام ریاست‌جمهوری قرار بگیرد، اگر حمایت نظامیها را نداشته باشد، هیچ‌کاری نمی‌تواند انجام بدهد، چون بیشتر تلاش خود را باید معطوف به خنثی‌سازی بحران‌های ساخته شده توسط آنان گرداند.
📌این‌طور نیست که با آمدن یک نظامی در پاستور، قدرت جدیدی به او بدهید که بتواند سایر پست‌ها را هم بگیرد. نه اتفاقا قدرتش را محدود می‌کنید. به این دلیل که بعد از این، او باید کشور را در همه‌ی عرصه‌هایش هدایت کند و اگر درست اداره نکند با افکار عمومی مواجه است.
📌به جامعه‌ی برانگیخته نگاه کنید. در این وضعیت نظامیان مدعی هستند: «اگر ما به پاستور برویم از یک‌طرف با حمایت از تولید داخلی و از طرف‌دیگر از طریق ارتباط با روسیه و چین و مراوده‌ی اقتصادی با همسایه‌ها می‌توانیم اقتصاد کشور را تغییر بدهیم». با آنها بحث که نمی‌توان کرد چون قبول نمی‌کنند. در قدرت هم نشسته‌اند و کاری نمی‌توان کرد. پس تنها راه، آزمودن این ادعاست.
📌چه کسی دستور لغو توافق سعدآباد را داد و چه کسی آن را لغو کرد؟ مگر غیر از این بود که لغو توافق سعدآباد زمینه‌ساز رفتن ایران به شورای امنیت سازمان ملل شد؟ مگر دستور ندادند همان دولتی که این را امضا کرده باید لغو کند. آقای خاتمی این‌قدر توانایی نداشت که بگوید خودتان این کار را یک ماه دیگر بکنید. پس این چه قدرتی است که به ایشان منتسب می‌کنید؟
📌پاستور جای پاسخگویی است. شما می‌گویید که مسئولیت نمی‌پذیرند. همین احمدی‌نژاد مگر توانست مسئولیت نپذیرد؟ بعد از آن بلا که سر احمدی‌نژاد آمد، تمام دستگاه‌ها و نیروهایی که از او حمایت کردند، به موضع انفعال و دفاع رفتند. همه گفتند من نبودم حمایت کردم و فلانی بود.
🔰سید مصطفی تاجزاده:
📌جمهوری اسلامی ولایی یک نظام هیبریدی (ترکیبی) است. یعنی نیمه‌انسدادی-نیمه‌رقابتی؛ نیمه‌بسته-نیمه‌باز؛ نیمه‌انتصابی-نیمه‌انتخابی؛ نیمه‌استصوابی-نیمه‌آزاد و در یک کلام نیمه‌استبدادی-نیمه‌دموکراتیک است.
📌برگزاری انتخابات معنادار هنوز ممکن است و معرفی نامزد در آن توجیه دارد. ولی اگر انتخابات ۱۴۰۰ مانند مجلس کنونی بدون رقابت معنادار انجام شود، معرفی نامزد فاقد توجیه است و شاید رای هم ندهیم. در هر دوحال برخلاف آقای زیدآبادی تشکیل دولت نظامیان را نه اجتناب‌ناپذیر می‌دانم و نه مفید و به تبیین خطرات آن معتقدم.
📌می‌گویند فقط نظامیها می‌توانند کشور را اداره کنند با این توجیه که "همچنان که سپاه در صنعت موشک‌سازی پیشرفت کرده، توانایی پیشرفت در صنایع خودروسازی را هم دارد. علت مشکلات اقتصادی کشور آن‌است که بخش اقتصاد در اختیار رهبری نیست."
📌می‌گویم با ادغام رهبری و ریاست‌جمهوری همه اختیارات اجرایی را به رهبر بدهید تا اقتصاد میهن را شکوفا و مشکلات مردم را برطرف کند. اگر نکرد، در انتخابات بعدی نفر دیگری جایگزین وی شود. این راه پاسخگوکردن نیمه انتصابی حکومت است.
📌در زمان خاتمی سپاه تاحدود زیادی در جای خود قرار گرفت ولی در دوران احمدی‌نژاد سپاه کشور را قبضه کرد و در دولت روحانی، به دلایل مختلف، در مقابل پیشروی آنها ایستادگی نشد.
📌قرارداد الجزایر، قطع‌نامه۵۹۸ و برجام هر سه در دورانی امضا شد که حکومت یکدست نبود و قدرت توزیع شده بود.
📌دستاورد حکومت یکدست در دوره احمدی‌نژاد، ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت و تصویب تحریم‌های الزام‌آور جهانی و قرارگرفتن ایران ذیل فصل هفتم منشور ملل بود. امری که حتی در زمان جنگ هم اتفاق نیافتاد.
📌اگر رهبر با حکم حکومتی سپاه را متصدی اداره کشور کند، همه امور شفاف می‌شود و من و امثال من هم مدتی ساکت می‌مانیم. اگر مشکلات رفع شد، دعایشان می‌کنیم و در غیراین صورت خواهیم گفت رهبر و سپاه باید مسئولیت مشکلات را بپذیرند و تقصیر را به گردن مردم و انتخاب اشتباه آنها نیند‌ازند.
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
✅مناظره آقایان #تاجزاده و #زیدآبادی با عنوان «رئیس جمهور نظامی؟»
🗓۴ آذر ۱۳۹۹
⚜️بخش اول
🔰احمد زیدآبادی:
📌ما در یک شرایط بسیار پیچیده، سخت، بغرنج و عجیب‌وغریبی به سر می‌بریم که در تاریخ ایران به‌سختی می‌توان نمونه‌ی آن را پیدا کرد.
📌در مورد اینکه اختیارات رئيس‌جمهور چه میزان از قدرت کل نظام سهم دارد بحث‌های زیادی شده است. برخی مدعی‌اند همه‌ی نهادهای انتخابی روی هم ۲۰٪ و برخی دیگر معتقدند۱۰٪ و ۵٪ قدرت دارد و دسته‌ای دیگر می‌گویند اصلا هیچ قدرتی ندارد و صرفا یک مقام تشریفاتی است.
📌اگر اصلاح‌طلبان مدعی‌اند جایگاه ریاست‌جمهوری، قدرت موثری نیست و قدرت اصلی در اختیار دولت پنهان قرار دارد، پس چرا نگران انتخاب رئیس‌جمهورنظامی هستند؟ ولی اگر این جایگاه تاثیرگذار است، آن‌وقت می‌شود مردم را متقاعد کرد که بیائید رای بدهید. چون این خودش از هیچ بهتر است.
📌هر کسی در ایران در مقام ریاست‌جمهوری قرار بگیرد، اگر حمایت نظامیها را نداشته باشد، هیچ‌کاری نمی‌تواند انجام بدهد، چون بیشتر تلاش خود را باید معطوف به خنثی‌سازی بحران‌های ساخته شده توسط آنان گرداند.
📌این‌طور نیست که با آمدن یک نظامی در پاستور، قدرت جدیدی به او بدهید که بتواند سایر پست‌ها را هم بگیرد. نه اتفاقا قدرتش را محدود می‌کنید. به این دلیل که بعد از این، او باید کشور را در همه‌ی عرصه‌هایش هدایت کند و اگر درست اداره نکند با افکار عمومی مواجه است.
📌به جامعه‌ی برانگیخته نگاه کنید. در این وضعیت نظامیان مدعی هستند: «اگر ما به پاستور برویم از یک‌طرف با حمایت از تولید داخلی و از طرف‌دیگر از طریق ارتباط با روسیه و چین و مراوده‌ی اقتصادی با همسایه‌ها می‌توانیم اقتصاد کشور را تغییر بدهیم». با آنها بحث که نمی‌توان کرد چون قبول نمی‌کنند. در قدرت هم نشسته‌اند و کاری نمی‌توان کرد. پس تنها راه، آزمودن این ادعاست.
📌چه کسی دستور لغو توافق سعدآباد را داد و چه کسی آن را لغو کرد؟ مگر غیر از این بود که لغو توافق سعدآباد زمینه‌ساز رفتن ایران به شورای امنیت سازمان ملل شد؟ مگر دستور ندادند همان دولتی که این را امضا کرده باید لغو کند. آقای خاتمی این‌قدر توانایی نداشت که بگوید خودتان این کار را یک ماه دیگر بکنید. پس این چه قدرتی است که به ایشان منتسب می‌کنید؟
📌پاستور جای پاسخگویی است. شما می‌گویید که مسئولیت نمی‌پذیرند. همین احمدی‌نژاد مگر توانست مسئولیت نپذیرد؟ بعد از آن بلا که سر احمدی‌نژاد آمد، تمام دستگاه‌ها و نیروهایی که از او حمایت کردند، به موضع انفعال و دفاع رفتند. همه گفتند من نبودم حمایت کردم و فلانی بود.
🔰سید مصطفی تاجزاده:
📌جمهوری اسلامی ولایی یک نظام هیبریدی (ترکیبی) است. یعنی نیمه‌انسدادی-نیمه‌رقابتی؛ نیمه‌بسته-نیمه‌باز؛ نیمه‌انتصابی-نیمه‌انتخابی؛ نیمه‌استصوابی-نیمه‌آزاد و در یک کلام نیمه‌استبدادی-نیمه‌دموکراتیک است.
📌برگزاری انتخابات معنادار هنوز ممکن است و معرفی نامزد در آن توجیه دارد. ولی اگر انتخابات ۱۴۰۰ مانند مجلس کنونی بدون رقابت معنادار انجام شود، معرفی نامزد فاقد توجیه است و شاید رای هم ندهیم. در هر دوحال برخلاف آقای زیدآبادی تشکیل دولت نظامیان را نه اجتناب‌ناپذیر می‌دانم و نه مفید و به تبیین خطرات آن معتقدم.
📌می‌گویند فقط نظامیها می‌توانند کشور را اداره کنند با این توجیه که "همچنان که سپاه در صنعت موشک‌سازی پیشرفت کرده، توانایی پیشرفت در صنایع خودروسازی را هم دارد. علت مشکلات اقتصادی کشور آن‌است که بخش اقتصاد در اختیار رهبری نیست."
📌می‌گویم با ادغام رهبری و ریاست‌جمهوری همه اختیارات اجرایی را به رهبر بدهید تا اقتصاد میهن را شکوفا و مشکلات مردم را برطرف کند. اگر نکرد، در انتخابات بعدی نفر دیگری جایگزین وی شود. این راه پاسخگوکردن نیمه انتصابی حکومت است.
📌در زمان خاتمی سپاه تاحدود زیادی در جای خود قرار گرفت ولی در دوران احمدی‌نژاد سپاه کشور را قبضه کرد و در دولت روحانی، به دلایل مختلف، در مقابل پیشروی آنها ایستادگی نشد.
📌قرارداد الجزایر، قطع‌نامه۵۹۸ و برجام هر سه در دورانی امضا شد که حکومت یکدست نبود و قدرت توزیع شده بود.
📌دستاورد حکومت یکدست در دوره احمدی‌نژاد، ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت و تصویب تحریم‌های الزام‌آور جهانی و قرارگرفتن ایران ذیل فصل هفتم منشور ملل بود. امری که حتی در زمان جنگ هم اتفاق نیافتاد.
📌اگر رهبر با حکم حکومتی سپاه را متصدی اداره کشور کند، همه امور شفاف می‌شود و من و امثال من هم مدتی ساکت می‌مانیم. اگر مشکلات رفع شد، دعایشان می‌کنیم و در غیراین صورت خواهیم گفت رهبر و سپاه باید مسئولیت مشکلات را بپذیرند و تقصیر را به گردن مردم و انتخاب اشتباه آنها نیند‌ازند.
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
Telegram
attach 📎
📺#ببینید
✅مناظره آقایان #تاجزاده و #زیدآبادی با عنوان «رئیس جمهور نظامی؟»
🗓4 آذر ۱۳۹۹
⚜️بخش دوم
🔰احمد زیدآبادی:
📌ما در یک شرایط بسیار پیچیده، سخت، بغرنج و عجیب‌وغریبی به سر می‌بریم که در تاریخ ایران به‌سختی می‌توان نمونه‌ی آن را پیدا کرد.
📌در مورد اینکه اختیارات رئيس‌جمهور چه میزان از قدرت کل نظام سهم دارد بحث‌های زیادی شده است. برخی مدعی‌اند همه‌ی نهادهای انتخابی روی هم ۲۰٪ و برخی دیگر معتقدند۱۰٪ و ۵٪ قدرت دارد و دسته‌ای دیگر می‌گویند اصلا هیچ قدرتی ندارد و صرفا یک مقام تشریفاتی است.
📌اگر اصلاح‌طلبان مدعی‌اند جایگاه ریاست‌جمهوری، قدرت موثری نیست و قدرت اصلی در اختیار دولت پنهان قرار دارد، پس چرا نگران انتخاب رئیس‌جمهورنظامی هستند؟ ولی اگر این جایگاه تاثیرگذار است، آن‌وقت می‌شود مردم را متقاعد کرد که بیائید رای بدهید. چون این خودش از هیچ بهتر است.
📌هر کسی در ایران در مقام ریاست‌جمهوری قرار بگیرد، اگر حمایت نظامیها را نداشته باشد، هیچ‌کاری نمی‌تواند انجام بدهد، چون بیشتر تلاش خود را باید معطوف به خنثی‌سازی بحران‌های ساخته شده توسط آنان گرداند.
📌این‌طور نیست که با آمدن یک نظامی در پاستور، قدرت جدیدی به او بدهید که بتواند سایر پست‌ها را هم بگیرد. نه اتفاقا قدرتش را محدود می‌کنید. به این دلیل که بعد از این، او باید کشور را در همه‌ی عرصه‌هایش هدایت کند و اگر درست اداره نکند با افکار عمومی مواجه است.
📌به جامعه‌ی برانگیخته نگاه کنید. در این وضعیت نظامیان مدعی هستند: «اگر ما به پاستور برویم از یک‌طرف با حمایت از تولید داخلی و از طرف‌دیگر از طریق ارتباط با روسیه و چین و مراوده‌ی اقتصادی با همسایه‌ها می‌توانیم اقتصاد کشور را تغییر بدهیم». با آنها بحث که نمی‌توان کرد چون قبول نمی‌کنند. در قدرت هم نشسته‌اند و کاری نمی‌توان کرد. پس تنها راه، آزمودن این ادعاست.
📌چه کسی دستور لغو توافق سعدآباد را داد و چه کسی آن را لغو کرد؟ مگر غیر از این بود که لغو توافق سعدآباد زمینه‌ساز رفتن ایران به شورای امنیت سازمان ملل شد؟ مگر دستور ندادند همان دولتی که این را امضا کرده باید لغو کند. آقای خاتمی این‌قدر توانایی نداشت که بگوید خودتان این کار را یک ماه دیگر بکنید. پس این چه قدرتی است که به ایشان منتسب می‌کنید؟
📌پاستور جای پاسخگویی است. شما می‌گویید که مسئولیت نمی‌پذیرند. همین احمدی‌نژاد مگر توانست مسئولیت نپذیرد؟ بعد از آن بلا که سر احمدی‌نژاد آمد، تمام دستگاه‌ها و نیروهایی که از او حمایت کردند، به موضع انفعال و دفاع رفتند. همه گفتند من نبودم حمایت کردم و فلانی بود.
🔰سید مصطفی تاجزاده:
📌جمهوری اسلامی ولایی یک نظام هیبریدی (ترکیبی) است. یعنی نیمه‌انسدادی-نیمه‌رقابتی؛ نیمه‌بسته-نیمه‌باز؛ نیمه‌انتصابی-نیمه‌انتخابی؛ نیمه‌استصوابی-نیمه‌آزاد و در یک کلام نیمه‌استبدادی-نیمه‌دموکراتیک است.
📌هنوز در نظام کنونی برگزاری انتخابات معنادار ممکن است و معرفی نامزد در آن توجیه دارد. ولی اگر انتخابات ۱۴۰۰ مانند مجلس کنونی بدون رقابت معنادار برپاشود، معرفی نامزد در آن فاقد توجیه است و شاید رای هم ندهیم.
📌برای اولین بار است که می‌گویند فقط نظامیها می‌توانند کشور را اداره کنند با این توجیه که "همچنان که در صنعت موشک‌سازی پیشرفت کردیم، توانایی پیشرفت در صنایع خودروسازی را هم داریم. اگر کشور مشکل اقتصادی دارد به‌دلیل آن‌است که زمام اقتصاد کشور در اختیار رهبری نیست."
📌شفافیت و پاسخگویی نظام با ادغام رهبری و ریاست‌جمهوری ممکن است. همه اختیارات اجرایی به رهبر داده شود تا اقتصاد میهن را شکوفا و مشکلات مردم را برطرف کند. اگر نکرد، در انتخابات بعدی نفر دیگری جایگزین وی شود.
📌در زمان آقای خاتمی سپاه تاحدود زیادی در جای خود قرار گرفت ولی در دوران آقای احمدی‌نژاد کشور را قبضه کرد و در دولت آقای روحانی، به دلایل مختلف، در مقابل پیشروی آنها ایستادگی نشد.
📌هر سه قرارداد مهم الجزایر، قطع‌نامه۵۹۸ و برجام در دورانی امضا شد که حکومت یکدست نبود و قدرت توزیع شده بود.
📌دستاورد حکومت یکدست در دوره احمدی‌نژاد، ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت و صدور قطعنامه‌های اجماعی و قرارگرفتن ایران ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد بود. امری بی‌سابقه که حتی در زمان جنگ هم اتفاق نیافتاد.
📌اگر رهبر با حکم حکومتی سپاه را متصدی اداره کشور کند، در آن صورت مسئولیت‌پذیر می‌شوند و من و امثال من هم مدتی سکوت می‌کنیم. اگر مشکلات رفع شد، دعایشان می‌کنیم. در غیراین صورت خواهیم گفت رهبر و سپاه باید مسئولیت بپذیرند و تقصیر را به گردن مردم و انتخاب اشتباه آنها نیند‌ازند.
🔗 مشاهده 👈🏻 بخش اول
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
✅مناظره آقایان #تاجزاده و #زیدآبادی با عنوان «رئیس جمهور نظامی؟»
🗓4 آذر ۱۳۹۹
⚜️بخش دوم
🔰احمد زیدآبادی:
📌ما در یک شرایط بسیار پیچیده، سخت، بغرنج و عجیب‌وغریبی به سر می‌بریم که در تاریخ ایران به‌سختی می‌توان نمونه‌ی آن را پیدا کرد.
📌در مورد اینکه اختیارات رئيس‌جمهور چه میزان از قدرت کل نظام سهم دارد بحث‌های زیادی شده است. برخی مدعی‌اند همه‌ی نهادهای انتخابی روی هم ۲۰٪ و برخی دیگر معتقدند۱۰٪ و ۵٪ قدرت دارد و دسته‌ای دیگر می‌گویند اصلا هیچ قدرتی ندارد و صرفا یک مقام تشریفاتی است.
📌اگر اصلاح‌طلبان مدعی‌اند جایگاه ریاست‌جمهوری، قدرت موثری نیست و قدرت اصلی در اختیار دولت پنهان قرار دارد، پس چرا نگران انتخاب رئیس‌جمهورنظامی هستند؟ ولی اگر این جایگاه تاثیرگذار است، آن‌وقت می‌شود مردم را متقاعد کرد که بیائید رای بدهید. چون این خودش از هیچ بهتر است.
📌هر کسی در ایران در مقام ریاست‌جمهوری قرار بگیرد، اگر حمایت نظامیها را نداشته باشد، هیچ‌کاری نمی‌تواند انجام بدهد، چون بیشتر تلاش خود را باید معطوف به خنثی‌سازی بحران‌های ساخته شده توسط آنان گرداند.
📌این‌طور نیست که با آمدن یک نظامی در پاستور، قدرت جدیدی به او بدهید که بتواند سایر پست‌ها را هم بگیرد. نه اتفاقا قدرتش را محدود می‌کنید. به این دلیل که بعد از این، او باید کشور را در همه‌ی عرصه‌هایش هدایت کند و اگر درست اداره نکند با افکار عمومی مواجه است.
📌به جامعه‌ی برانگیخته نگاه کنید. در این وضعیت نظامیان مدعی هستند: «اگر ما به پاستور برویم از یک‌طرف با حمایت از تولید داخلی و از طرف‌دیگر از طریق ارتباط با روسیه و چین و مراوده‌ی اقتصادی با همسایه‌ها می‌توانیم اقتصاد کشور را تغییر بدهیم». با آنها بحث که نمی‌توان کرد چون قبول نمی‌کنند. در قدرت هم نشسته‌اند و کاری نمی‌توان کرد. پس تنها راه، آزمودن این ادعاست.
📌چه کسی دستور لغو توافق سعدآباد را داد و چه کسی آن را لغو کرد؟ مگر غیر از این بود که لغو توافق سعدآباد زمینه‌ساز رفتن ایران به شورای امنیت سازمان ملل شد؟ مگر دستور ندادند همان دولتی که این را امضا کرده باید لغو کند. آقای خاتمی این‌قدر توانایی نداشت که بگوید خودتان این کار را یک ماه دیگر بکنید. پس این چه قدرتی است که به ایشان منتسب می‌کنید؟
📌پاستور جای پاسخگویی است. شما می‌گویید که مسئولیت نمی‌پذیرند. همین احمدی‌نژاد مگر توانست مسئولیت نپذیرد؟ بعد از آن بلا که سر احمدی‌نژاد آمد، تمام دستگاه‌ها و نیروهایی که از او حمایت کردند، به موضع انفعال و دفاع رفتند. همه گفتند من نبودم حمایت کردم و فلانی بود.
🔰سید مصطفی تاجزاده:
📌جمهوری اسلامی ولایی یک نظام هیبریدی (ترکیبی) است. یعنی نیمه‌انسدادی-نیمه‌رقابتی؛ نیمه‌بسته-نیمه‌باز؛ نیمه‌انتصابی-نیمه‌انتخابی؛ نیمه‌استصوابی-نیمه‌آزاد و در یک کلام نیمه‌استبدادی-نیمه‌دموکراتیک است.
📌هنوز در نظام کنونی برگزاری انتخابات معنادار ممکن است و معرفی نامزد در آن توجیه دارد. ولی اگر انتخابات ۱۴۰۰ مانند مجلس کنونی بدون رقابت معنادار برپاشود، معرفی نامزد در آن فاقد توجیه است و شاید رای هم ندهیم.
📌برای اولین بار است که می‌گویند فقط نظامیها می‌توانند کشور را اداره کنند با این توجیه که "همچنان که در صنعت موشک‌سازی پیشرفت کردیم، توانایی پیشرفت در صنایع خودروسازی را هم داریم. اگر کشور مشکل اقتصادی دارد به‌دلیل آن‌است که زمام اقتصاد کشور در اختیار رهبری نیست."
📌شفافیت و پاسخگویی نظام با ادغام رهبری و ریاست‌جمهوری ممکن است. همه اختیارات اجرایی به رهبر داده شود تا اقتصاد میهن را شکوفا و مشکلات مردم را برطرف کند. اگر نکرد، در انتخابات بعدی نفر دیگری جایگزین وی شود.
📌در زمان آقای خاتمی سپاه تاحدود زیادی در جای خود قرار گرفت ولی در دوران آقای احمدی‌نژاد کشور را قبضه کرد و در دولت آقای روحانی، به دلایل مختلف، در مقابل پیشروی آنها ایستادگی نشد.
📌هر سه قرارداد مهم الجزایر، قطع‌نامه۵۹۸ و برجام در دورانی امضا شد که حکومت یکدست نبود و قدرت توزیع شده بود.
📌دستاورد حکومت یکدست در دوره احمدی‌نژاد، ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت و صدور قطعنامه‌های اجماعی و قرارگرفتن ایران ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد بود. امری بی‌سابقه که حتی در زمان جنگ هم اتفاق نیافتاد.
📌اگر رهبر با حکم حکومتی سپاه را متصدی اداره کشور کند، در آن صورت مسئولیت‌پذیر می‌شوند و من و امثال من هم مدتی سکوت می‌کنیم. اگر مشکلات رفع شد، دعایشان می‌کنیم. در غیراین صورت خواهیم گفت رهبر و سپاه باید مسئولیت بپذیرند و تقصیر را به گردن مردم و انتخاب اشتباه آنها نیند‌ازند.
🔗 مشاهده 👈🏻 بخش اول
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
Telegram
attach 📎
📺#ببینید
✅مناظره آقایان #تاجزاده و #زیدآبادی با عنوان «رئیس جمهور نظامی؟»
🗓4 آذر ۱۳۹۹
⚜️بخش پایانی
🔰احمد زیدآبادی:
📌ما در یک شرایط بسیار پیچیده، سخت، بغرنج و عجیب‌وغریبی به سر می‌بریم که در تاریخ ایران به‌سختی می‌توان نمونه‌ی آن را پیدا کرد.
📌در مورد اینکه اختیارات رئيس‌جمهور چه میزان از قدرت کل نظام سهم دارد بحث‌های زیادی شده است. برخی مدعی‌اند همه‌ی نهادهای انتخابی روی هم ۲۰٪ و برخی دیگر معتقدند۱۰٪ و ۵٪ قدرت دارد و دسته‌ای دیگر می‌گویند اصلا هیچ قدرتی ندارد و صرفا یک مقام تشریفاتی است.
📌اگر اصلاح‌طلبان مدعی‌اند جایگاه ریاست‌جمهوری، قدرت موثری نیست و قدرت اصلی در اختیار دولت پنهان قرار دارد، پس چرا نگران انتخاب رئیس‌جمهورنظامی هستند؟ ولی اگر این جایگاه تاثیرگذار است، آن‌وقت می‌شود مردم را متقاعد کرد که بیائید رای بدهید. چون این خودش از هیچ بهتر است.
📌هر کسی در ایران در مقام ریاست‌جمهوری قرار بگیرد، اگر حمایت نظامیها را نداشته باشد، هیچ‌کاری نمی‌تواند انجام بدهد، چون بیشتر تلاش خود را باید معطوف به خنثی‌سازی بحران‌های ساخته شده توسط آنان گرداند.
📌این‌طور نیست که با آمدن یک نظامی در پاستور، قدرت جدیدی به او بدهید که بتواند سایر پست‌ها را هم بگیرد. نه اتفاقا قدرتش را محدود می‌کنید. به این دلیل که بعد از این، او باید کشور را در همه‌ی عرصه‌هایش هدایت کند و اگر درست اداره نکند با افکار عمومی مواجه است.
📌به جامعه‌ی برانگیخته نگاه کنید. در این وضعیت نظامیان مدعی هستند: «اگر ما به پاستور برویم از یک‌طرف با حمایت از تولید داخلی و از طرف‌دیگر از طریق ارتباط با روسیه و چین و مراوده‌ی اقتصادی با همسایه‌ها می‌توانیم اقتصاد کشور را تغییر بدهیم». با آنها بحث که نمی‌توان کرد چون قبول نمی‌کنند. در قدرت هم نشسته‌اند و کاری نمی‌توان کرد. پس تنها راه، آزمودن این ادعاست.
📌چه کسی دستور لغو توافق سعدآباد را داد و چه کسی آن را لغو کرد؟ مگر غیر از این بود که لغو توافق سعدآباد زمینه‌ساز رفتن ایران به شورای امنیت سازمان ملل شد؟ مگر دستور ندادند همان دولتی که این را امضا کرده باید لغو کند. آقای خاتمی این‌قدر توانایی نداشت که بگوید خودتان این کار را یک ماه دیگر بکنید. پس این چه قدرتی است که به ایشان منتسب می‌کنید؟
📌پاستور جای پاسخگویی است. شما می‌گویید که مسئولیت نمی‌پذیرند. همین احمدی‌نژاد مگر توانست مسئولیت نپذیرد؟ بعد از آن بلا که سر احمدی‌نژاد آمد، تمام دستگاه‌ها و نیروهایی که از او حمایت کردند، به موضع انفعال و دفاع رفتند. همه گفتند من نبودم حمایت کردم و فلانی بود.
🔰سید مصطفی تاجزاده:
📌جمهوری اسلامی ولایی یک نظام هیبریدی (ترکیبی) است. یعنی نیمه‌انسدادی-نیمه‌رقابتی؛ نیمه‌بسته-نیمه‌باز؛ نیمه‌انتصابی-نیمه‌انتخابی؛ نیمه‌استصوابی-نیمه‌آزاد و در یک کلام نیمه‌استبدادی-نیمه‌دموکراتیک است.
📌هنوز در نظام کنونی برگزاری انتخابات معنادار ممکن است و معرفی نامزد در آن توجیه دارد. ولی اگر انتخابات ۱۴۰۰ مانند مجلس کنونی بدون رقابت معنادار برپاشود، معرفی نامزد در آن فاقد توجیه است و شاید رای هم ندهیم.
📌برای اولین بار است که می‌گویند فقط نظامیها می‌توانند کشور را اداره کنند با این توجیه که "همچنان که در صنعت موشک‌سازی پیشرفت کردیم، توانایی پیشرفت در صنایع خودروسازی را هم داریم. اگر کشور مشکل اقتصادی دارد به‌دلیل آن‌است که زمام اقتصاد کشور در اختیار رهبری نیست."
📌شفافیت و پاسخگویی نظام با ادغام رهبری و ریاست‌جمهوری ممکن است. همه اختیارات اجرایی به رهبر داده شود تا اقتصاد میهن را شکوفا و مشکلات مردم را برطرف کند. اگر نکرد، در انتخابات بعدی نفر دیگری جایگزین وی شود.
📌در زمان آقای خاتمی سپاه تاحدود زیادی در جای خود قرار گرفت ولی در دوران آقای احمدی‌نژاد کشور را قبضه کرد و در دولت آقای روحانی، به دلایل مختلف، در مقابل پیشروی آنها ایستادگی نشد.
📌هر سه قرارداد مهم الجزایر، قطع‌نامه۵۹۸ و برجام در دورانی امضا شد که حکومت یکدست نبود و قدرت توزیع شده بود.
📌دستاورد حکومت یکدست در دوره احمدی‌نژاد، ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت و صدور قطعنامه‌های اجماعی و قرارگرفتن ایران ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد بود. امری بی‌سابقه که حتی در زمان جنگ هم اتفاق نیافتاد.
📌اگر رهبر با حکم حکومتی سپاه را متصدی اداره کشور کند، در آن صورت مسئولیت‌پذیر می‌شوند و من و امثال من هم مدتی سکوت می‌کنیم. اگر مشکلات رفع شد، دعایشان می‌کنیم. در غیراین صورت خواهیم گفت رهبر و سپاه باید مسئولیت بپذیرند و تقصیر را به گردن مردم و انتخاب اشتباه آنها نیند‌ازند.
🔗 مشاهده 👈🏻 بخش اول
🔗 مشاهده 👈🏻 بخش دوم
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
✅مناظره آقایان #تاجزاده و #زیدآبادی با عنوان «رئیس جمهور نظامی؟»
🗓4 آذر ۱۳۹۹
⚜️بخش پایانی
🔰احمد زیدآبادی:
📌ما در یک شرایط بسیار پیچیده، سخت، بغرنج و عجیب‌وغریبی به سر می‌بریم که در تاریخ ایران به‌سختی می‌توان نمونه‌ی آن را پیدا کرد.
📌در مورد اینکه اختیارات رئيس‌جمهور چه میزان از قدرت کل نظام سهم دارد بحث‌های زیادی شده است. برخی مدعی‌اند همه‌ی نهادهای انتخابی روی هم ۲۰٪ و برخی دیگر معتقدند۱۰٪ و ۵٪ قدرت دارد و دسته‌ای دیگر می‌گویند اصلا هیچ قدرتی ندارد و صرفا یک مقام تشریفاتی است.
📌اگر اصلاح‌طلبان مدعی‌اند جایگاه ریاست‌جمهوری، قدرت موثری نیست و قدرت اصلی در اختیار دولت پنهان قرار دارد، پس چرا نگران انتخاب رئیس‌جمهورنظامی هستند؟ ولی اگر این جایگاه تاثیرگذار است، آن‌وقت می‌شود مردم را متقاعد کرد که بیائید رای بدهید. چون این خودش از هیچ بهتر است.
📌هر کسی در ایران در مقام ریاست‌جمهوری قرار بگیرد، اگر حمایت نظامیها را نداشته باشد، هیچ‌کاری نمی‌تواند انجام بدهد، چون بیشتر تلاش خود را باید معطوف به خنثی‌سازی بحران‌های ساخته شده توسط آنان گرداند.
📌این‌طور نیست که با آمدن یک نظامی در پاستور، قدرت جدیدی به او بدهید که بتواند سایر پست‌ها را هم بگیرد. نه اتفاقا قدرتش را محدود می‌کنید. به این دلیل که بعد از این، او باید کشور را در همه‌ی عرصه‌هایش هدایت کند و اگر درست اداره نکند با افکار عمومی مواجه است.
📌به جامعه‌ی برانگیخته نگاه کنید. در این وضعیت نظامیان مدعی هستند: «اگر ما به پاستور برویم از یک‌طرف با حمایت از تولید داخلی و از طرف‌دیگر از طریق ارتباط با روسیه و چین و مراوده‌ی اقتصادی با همسایه‌ها می‌توانیم اقتصاد کشور را تغییر بدهیم». با آنها بحث که نمی‌توان کرد چون قبول نمی‌کنند. در قدرت هم نشسته‌اند و کاری نمی‌توان کرد. پس تنها راه، آزمودن این ادعاست.
📌چه کسی دستور لغو توافق سعدآباد را داد و چه کسی آن را لغو کرد؟ مگر غیر از این بود که لغو توافق سعدآباد زمینه‌ساز رفتن ایران به شورای امنیت سازمان ملل شد؟ مگر دستور ندادند همان دولتی که این را امضا کرده باید لغو کند. آقای خاتمی این‌قدر توانایی نداشت که بگوید خودتان این کار را یک ماه دیگر بکنید. پس این چه قدرتی است که به ایشان منتسب می‌کنید؟
📌پاستور جای پاسخگویی است. شما می‌گویید که مسئولیت نمی‌پذیرند. همین احمدی‌نژاد مگر توانست مسئولیت نپذیرد؟ بعد از آن بلا که سر احمدی‌نژاد آمد، تمام دستگاه‌ها و نیروهایی که از او حمایت کردند، به موضع انفعال و دفاع رفتند. همه گفتند من نبودم حمایت کردم و فلانی بود.
🔰سید مصطفی تاجزاده:
📌جمهوری اسلامی ولایی یک نظام هیبریدی (ترکیبی) است. یعنی نیمه‌انسدادی-نیمه‌رقابتی؛ نیمه‌بسته-نیمه‌باز؛ نیمه‌انتصابی-نیمه‌انتخابی؛ نیمه‌استصوابی-نیمه‌آزاد و در یک کلام نیمه‌استبدادی-نیمه‌دموکراتیک است.
📌هنوز در نظام کنونی برگزاری انتخابات معنادار ممکن است و معرفی نامزد در آن توجیه دارد. ولی اگر انتخابات ۱۴۰۰ مانند مجلس کنونی بدون رقابت معنادار برپاشود، معرفی نامزد در آن فاقد توجیه است و شاید رای هم ندهیم.
📌برای اولین بار است که می‌گویند فقط نظامیها می‌توانند کشور را اداره کنند با این توجیه که "همچنان که در صنعت موشک‌سازی پیشرفت کردیم، توانایی پیشرفت در صنایع خودروسازی را هم داریم. اگر کشور مشکل اقتصادی دارد به‌دلیل آن‌است که زمام اقتصاد کشور در اختیار رهبری نیست."
📌شفافیت و پاسخگویی نظام با ادغام رهبری و ریاست‌جمهوری ممکن است. همه اختیارات اجرایی به رهبر داده شود تا اقتصاد میهن را شکوفا و مشکلات مردم را برطرف کند. اگر نکرد، در انتخابات بعدی نفر دیگری جایگزین وی شود.
📌در زمان آقای خاتمی سپاه تاحدود زیادی در جای خود قرار گرفت ولی در دوران آقای احمدی‌نژاد کشور را قبضه کرد و در دولت آقای روحانی، به دلایل مختلف، در مقابل پیشروی آنها ایستادگی نشد.
📌هر سه قرارداد مهم الجزایر، قطع‌نامه۵۹۸ و برجام در دورانی امضا شد که حکومت یکدست نبود و قدرت توزیع شده بود.
📌دستاورد حکومت یکدست در دوره احمدی‌نژاد، ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت و صدور قطعنامه‌های اجماعی و قرارگرفتن ایران ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد بود. امری بی‌سابقه که حتی در زمان جنگ هم اتفاق نیافتاد.
📌اگر رهبر با حکم حکومتی سپاه را متصدی اداره کشور کند، در آن صورت مسئولیت‌پذیر می‌شوند و من و امثال من هم مدتی سکوت می‌کنیم. اگر مشکلات رفع شد، دعایشان می‌کنیم. در غیراین صورت خواهیم گفت رهبر و سپاه باید مسئولیت بپذیرند و تقصیر را به گردن مردم و انتخاب اشتباه آنها نیند‌ازند.
🔗 مشاهده 👈🏻 بخش اول
🔗 مشاهده 👈🏻 بخش دوم
#عضویت_در_کانال
👇👇👇
✅ @sedayeslahat
Telegram
attach 📎