📝📝📝ناامید از سیاست
✍✍تقی #آزاد_ارمکی ، جامعه شناس و استاد دانشگاه تهران وضعیت امید و سرمایه اجتماعی در ایران را تحلیل می‌کند:
@sedayeslahat
♈️ در ایران از علوم اجتماعی خیلی ریاکارانه و ابزاری استفاده می‌شود. تولیدکنندگان بیشتر این سنجش افکارها جامعه‌شناسان نیستند، بلکه کسانی هستند که خود را پژوهشگر می‌دانند و پژوهشگر اجتماعی عنوان و تلقی می‌شوند. نتیجه این سنجش افکارها القای ناامیدی در جامعه است. اینها ادبیات تولید می‌کنند و آدم‌ها هم شروع می‌کنند به گفتن از ناامیدی، بعد هم جامعه احساس می‌کند ناامید است و تصور می‌کند ریشه نارضایتی‌اش ناامیدی است.
♈️ فهم من به عنوان یک جامعه‌شناس از جامعه ایران این است که جامعه ایران ناامید نیست، بلکه از حوزه #سیاست و مدیرانش ناامید شده است. خارج از حوزه سیاست، جامعه ناامید نیست.
♈️جامعه نسبت به هر چیزی که مدیران سیاسی بر آن دست می‌گذارند، واکنش نشان می‌دهد. می‌خواهند طلاق را کاهش دهند، طلاق بالاتر می‌رود. می‌خواهند سبک زندگی مردم را طبق سلیقه خود درست کنند، سبک زندگی به هم می‌ریزد.
@sedayeslahat
♈️ایران دچار میرایی #بخش_خصوصی شده است. ایرانیان اگر جایی برای سرمایه‌گذاری داشتند می‌ماندند و در کشور خودشان کار می‌کردند. این افراد از امثال من بیشتر عرق ملی دارند. هر روز تهدید می‌شوند و قوانین جدید و محدودیت‌های جدید و مالیات‌های بیشتر برای آنها تعیین می‌شود. در حالی که باید آنها را #آزاد بگذارند که اشتغال ایجاد شود. وقتی این سرمایه‌گذار بتواند در کشور کار کند، بسیاری از مسائل حل می‌شود.
♈️ ماجرای گمشده‌ای در ایران وجود دارد و آن حق واگذاری اجتماعی است؛ #جامعه به خود و به نیروهای اصلی خود واگذار نمی‌شود. کنشگران سیاسی و حکومتی دارند برای جامعه تصمیم می‌گیرند. بی‌اعتمادی به #دولت ، برنامه‌های توسعه و مداخله‌گری دولت از همین بابت است، وگرنه جامعه ما ناامید نیست. اگر جامعه ناامید بود، باید اتفاق‌های دیگری در این جامعه رخ می‌داد.
♈️ مساله چرخه تغییر و مسیر جدیدی است که در ایران شکل گرفته است. این مسیر جدید را به رسمیت نمی‌شناسند و اسمش را ناامیدی می‌گذارند، اما جامعه کنش اقتصادی و اجتماعی خود را دارد. #جامعه_ایرانی در مرحله تغییر عمده و اساسی است. تغییرات اساسی در این جامعه اتفاق افتاده و تغییرات آتی هم در پیش داریم؛ جابه‌جایی نیروهای اجتماعی با توجه به اتفاق‌ها و انتظارات جدید اجتماعی و فرهنگی در راه است. این یعنی ما با یک جامعه جدید روبه‌رو هستیم که بازی‌های جدیدی می‌خواهد و مسوولیت‌های جدیدی طلب می‌کند.
@sedayeslahat
✍✍تقی #آزاد_ارمکی ، جامعه شناس و استاد دانشگاه تهران وضعیت امید و سرمایه اجتماعی در ایران را تحلیل می‌کند:
@sedayeslahat
♈️ در ایران از علوم اجتماعی خیلی ریاکارانه و ابزاری استفاده می‌شود. تولیدکنندگان بیشتر این سنجش افکارها جامعه‌شناسان نیستند، بلکه کسانی هستند که خود را پژوهشگر می‌دانند و پژوهشگر اجتماعی عنوان و تلقی می‌شوند. نتیجه این سنجش افکارها القای ناامیدی در جامعه است. اینها ادبیات تولید می‌کنند و آدم‌ها هم شروع می‌کنند به گفتن از ناامیدی، بعد هم جامعه احساس می‌کند ناامید است و تصور می‌کند ریشه نارضایتی‌اش ناامیدی است.
♈️ فهم من به عنوان یک جامعه‌شناس از جامعه ایران این است که جامعه ایران ناامید نیست، بلکه از حوزه #سیاست و مدیرانش ناامید شده است. خارج از حوزه سیاست، جامعه ناامید نیست.
♈️جامعه نسبت به هر چیزی که مدیران سیاسی بر آن دست می‌گذارند، واکنش نشان می‌دهد. می‌خواهند طلاق را کاهش دهند، طلاق بالاتر می‌رود. می‌خواهند سبک زندگی مردم را طبق سلیقه خود درست کنند، سبک زندگی به هم می‌ریزد.
@sedayeslahat
♈️ایران دچار میرایی #بخش_خصوصی شده است. ایرانیان اگر جایی برای سرمایه‌گذاری داشتند می‌ماندند و در کشور خودشان کار می‌کردند. این افراد از امثال من بیشتر عرق ملی دارند. هر روز تهدید می‌شوند و قوانین جدید و محدودیت‌های جدید و مالیات‌های بیشتر برای آنها تعیین می‌شود. در حالی که باید آنها را #آزاد بگذارند که اشتغال ایجاد شود. وقتی این سرمایه‌گذار بتواند در کشور کار کند، بسیاری از مسائل حل می‌شود.
♈️ ماجرای گمشده‌ای در ایران وجود دارد و آن حق واگذاری اجتماعی است؛ #جامعه به خود و به نیروهای اصلی خود واگذار نمی‌شود. کنشگران سیاسی و حکومتی دارند برای جامعه تصمیم می‌گیرند. بی‌اعتمادی به #دولت ، برنامه‌های توسعه و مداخله‌گری دولت از همین بابت است، وگرنه جامعه ما ناامید نیست. اگر جامعه ناامید بود، باید اتفاق‌های دیگری در این جامعه رخ می‌داد.
♈️ مساله چرخه تغییر و مسیر جدیدی است که در ایران شکل گرفته است. این مسیر جدید را به رسمیت نمی‌شناسند و اسمش را ناامیدی می‌گذارند، اما جامعه کنش اقتصادی و اجتماعی خود را دارد. #جامعه_ایرانی در مرحله تغییر عمده و اساسی است. تغییرات اساسی در این جامعه اتفاق افتاده و تغییرات آتی هم در پیش داریم؛ جابه‌جایی نیروهای اجتماعی با توجه به اتفاق‌ها و انتظارات جدید اجتماعی و فرهنگی در راه است. این یعنی ما با یک جامعه جدید روبه‌رو هستیم که بازی‌های جدیدی می‌خواهد و مسوولیت‌های جدیدی طلب می‌کند.
@sedayeslahat