🔵🔵🔵 خوزستان در مسیر خیزش های محیط زیستی بزرگی قرار گرفته است ، خیزش هایی که اگر به درستی مدیریت نشوند ، جز شورش های کور #فرجامی نخواهند داشت. از ان روی فرجام اعتراضات رادیکال محیط زیستی در کف خیابان را خشن ارزیابی می کنیم که اولا به علت فساد سیستماتیک در قدرت امکان پاسخگویی معقولانه از طرف صاحبان قدرت قابل تصور نیست ، دوم اینکه نهادهای مدنی مقتدر برای مدیریت این اعتراضات وجود ندارد. متاسفانه جریانی در قدرت از بدو انقلاب با استراتژی #الترناتیو_زدایی ، هر گونه جریان منتقد فکری ، سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی را حذف و یا به حاشیه رانده است. به طوری که این جریان فراموش کرد با حذف جریان های منتقد ، جنبش اعتراضی نه در قالب #سازمانی که در قالب مخالفت های توده ایی خود را بروز می دهد. در یک کلام الترناتیو کنونی قدرت نه احزاب یا جریان های مخالف که #مردم هستند. اگر دیروز ما با چریک های مسلح روبرو بودیم و متناسب با خشونت هر طرف ، طرف مقابل واکنش نشان می داد. امروز طرف قدرت چریک ها نیستند ، مردم هستند مردمی عادی که بعضا ممکن است دختر ، پسر یا پدر و مادر عناصر حاضر در قدرت باشند. حاکمیت باید دریابد که جنس اعتراضات اکنونی نه همانند گذشته از جنس ایدولوژی است که بتوان با ارشادات و آموزش های اعتقادی مخالف را اگاه کرد بلکه اعتراضات امروز از جنس #نیاز است. نیاز هایی که متاسفانه در خوزستان و چهارمحال بختیاری در کمترین و حقیر ترین جنس نیاز که همان نیاز های براورده نشده فیزیولوژیکی مثل آب و هوای سالم خود را بروز داده است. حاکمیت به سان گذشته نمی تواند به صد ها جوان دوازده یا بیست ساله که خواسته ایی جز اب سالم و یا هوای سالم ندارند همانند چریک های مسلح گذشته برخورد کند ، اما متاسفانه ساختار ناسالم ، حاکمیت را در موقعیتی قرار می دهد که جز سرکوب چاره ایی برای آرام کردن اعتراضات ندارد. استمرار #سرکوب_ادواری جنبش ها ، اینده خوشایندی را برای هیچ کدام از طرف های درگیر به وجود نمی آورد. در این شرایط این سوال پیش می اید که #چه_باید_کرد؟

به نظر می رسد در شرایط کنونی قدرت باید از استراتژی جمع گریزی و جمع ستیزی جامعه مدنی دست بردارد. به عنوان نمونه در شرایطی که دولت روحانی با کلنگ زنی غیر قانونی پروژه بهشت اباد ، اخرین امید ها بر اجرای قانون را درون جنبش مخالفت کشت ، مردم چگونه باید صدای اعتراضی خود را در شکل سیستماتیک به گوش مسولان برسانند. جز با نهاد های مدنی سیاسی و محیط زیستی ؟ حال باید دید وضعیت نهادهای مدنی رسمی چگونه است ، با توجه به قوانین هر ساله تشکل های مردم نهاد باید تاییدیه امنیتی بگیرند و کاندیداهای شورای مرکزی نیز باید تاییدیه امنیتی جهت شرکت در انتخابات داشته باشند. ترس از همین تایید نشدن ها تشکلها را در موقعیت انفعال قرار داده است. به عنوان نمونه در تشکل های استان چهار محال بختیاری مجموعه هایی را می توانید مشاهده کنید که از پنج نفر اعضای شورای مرکزی چهار نفر از این تعداد از طرف دستگاه های امنیتی صلاحیتشان برای رسمیت یافتن تشکل احراز نشده است. در این شرایط ایا می توان تشکل های گوش به فرمان را تشکل های جامعه مدنی و صدای مردم دانست ؟ مسلما نه. در موقعیتی که صدای رسمی جامعه مدنی خفه می شود آینده جنبش را چگونه می شود تصور کرد؟ توصیه مشفقانه ما به حاکمیت این است که با اصلاح شیوه رفتار و نگاه کنونی حقوق جامعه مدنی را برای اعتراضات مسالمت جویانه به رسمیت بشناسد چرا که ، زمانی که میز مذاکرات مردم به کف خیابان کشیده شد منفعت هیچ کس تامین نمی شود.
@sedayepayeab1

🔹 کشاورز طبسی پس از اتمام کلامش با وزیر جهاد پیش از انکه برود، می‌زند روی شانه وزیر و می‌گوید «خودتان می‌دانید و مملکت‌تان». این کلیپ بارها و بارها در فضای مجازی چرخیده است؛ اما برای ما که فعالیت محیط زیستی می کنیم واجد یک پیام دردناک است. کشاورز طبسی به عنوان نمونه نمای طبقه کشاورز ایرانی و به عنوان اصلی ترین پشتوانه ایدئولوژیک نظام سیاسی و نگاهبانان سرزمین، آب و خاک آنچنان در مواجهه با ساختار سیاسی خود را تنها می بینند که با اظهار «خودتان می‌دانید و مملکت‌تان» اوج نا امیدی و استیصال خود را از اصلاح نظام سیاسی به نمایش می گذارد. اوج فاجعه آنجاست که کشاورز نه تنها ارتباط خود را با نظام سیاسی بلکه با کلیت سرزمینی نیز گسسته می بیند. با مشاهده این کلیپ هر ایرانی وطن پرست و دغدغه مندی با این سوال روبرو است که #چه_باید_کرد؟

#تشکیل_مجلس_موسسان_قانون_اساسی
#رفراندوم_قانون_اساسی

@sedayepayeab1