❊
Made in Britain: how the Tories armed both sides in the Iran-Iraq war
26 September 2014
“It’s a pity they can’t both lose…”
Henry Kissinger, Nobel Peace Prize recipient
https://www.counterfire.org/article/made-in-britain-tory-profiteering-from-iran-iraq-war/
❊
Alan Clark (former Minister for Trade) revealed the true motivation for such initiatives many years ago, when asked to give evidence on the government’s role in the Arms to Iraq Affair;
“The interests of the West were best served by Iran and Iraq fighting each other…the longer the better.”
درمورد شهادت آلن کلارک، وزیر تجاری بریتانیا در دوران تاچر که مرحوم بنی صدر بارها جمله معروفش در مورد جنگ ایران و عراق و دلایل فروش اسلحه به طرفین را می گوید. در مجموع ۴ وزیر و خود نخست وزیر دادگاهی شدند و خود پارلمان تحقیقات کرد که معلوم شد از طریق شرکت‌هایی مانند "ماتریکس چرچیل" به صدام حتی تا ۶ روز قبل از تجاوز و حمله نظامی به کویت داشتند اسلحه های مدرن می‌فروختند. حتی پسر تاچر هم دخیل بوده.
❊❊❊❊❊❊❊❊❊❊
Margaret Thatcher’s numerous wrongdoings at home and abroad are generally fairly well-documented. One felonious policy of her conception, however, is little known about today, and rarely spoken of.
In short, in contravention of numerous UN Resolutions and international law, Thatcher pursued a prolonged strategy of supplying the warring Iran and Iraq with weapons during the 1980s; receipts ran into the billions.
The UK arming repressive regimes and questionable groups (often illegally) is a time-honoured tradition. Never previously, however, had the UK endeavoured to supply two opposing sides in a conflict (as far as we know).
You may wish to consider the application this philosophy has in the present day. In Syria, for instance, President Bashar al-Assad’s government has been fighting a progressively pitiless war of attrition against rebel factions since spring 2011. Last Easter, William Hague pledged to “tear up” an international arms embargo and start further weaponising the already well-armed rebel forces, and that summer both the UK and US pushed (unsuccessfully) for military strikes against the Assad regime.
Since then, the insurgents have fractured, with the more fundamentalist elements creating the Islamic State of Iraq and Syria. In response, Barack Obama has announced a plan to train and equip Syrian forces to fight Isis, and John Kerry has mooted cooperating with previously foremost US nemesis Iran to destabilise the group. Meanwhile, Syria continues to be ground into nothingness from all angles.
Whilst this constant side-switching and the worst of enemies becoming the closest of allies in the blink of an eye might recall a famous phrase in Orwell’s 1984 (‘Oceania has always been at war with Eastasia’), Alan Clark (former Minister for Trade) revealed the true motivation for such initiatives many years ago, when asked to give evidence on the government’s role in the Arms to Iraq Affair;
“The interests of the West were best served by Iran and Iraq fighting each other…the longer the better.”
It was a good wheeze, the Arms to Iraq/Iran affair; it flourished for nigh-on half a decade before discovery and swift cessation. In the process, Parliament was repeatedly deceived, over a million people died, and British politicians and tycoons became very rich indeed.
The story starts in earnest in Iran, circa January 1979. Mass demonstrations and violent campaigns of civil resistance have turned to outright revolution, deposing Iran’s pro-Western ruler (Shah Mohammad Reza Pahlavi) in the process. The US Embassy in Tehran is invaded by militants, and its staff taken hostage. Numerous rescue plots are attempted; every one fails.
Despairing US President Carter then contacts Saddam Hussein – at that point an American ally– offering financial support and killing apparatuses at knock-down rates in return for attacking his presumptuous proximate.
Hussein, seeing Shiite fundamentalism as a threat to his rule, accepts; Iran is invaded on September 22nd 1980. Both he and Carter banked on a swift collapse of Ayatollah Khomeini’s fledgling regime; what resulted was the 20th Century’
Made in Britain: how the Tories armed both sides in the Iran-Iraq war
26 September 2014
“It’s a pity they can’t both lose…”
Henry Kissinger, Nobel Peace Prize recipient
https://www.counterfire.org/article/made-in-britain-tory-profiteering-from-iran-iraq-war/
❊
Alan Clark (former Minister for Trade) revealed the true motivation for such initiatives many years ago, when asked to give evidence on the government’s role in the Arms to Iraq Affair;
“The interests of the West were best served by Iran and Iraq fighting each other…the longer the better.”
درمورد شهادت آلن کلارک، وزیر تجاری بریتانیا در دوران تاچر که مرحوم بنی صدر بارها جمله معروفش در مورد جنگ ایران و عراق و دلایل فروش اسلحه به طرفین را می گوید. در مجموع ۴ وزیر و خود نخست وزیر دادگاهی شدند و خود پارلمان تحقیقات کرد که معلوم شد از طریق شرکت‌هایی مانند "ماتریکس چرچیل" به صدام حتی تا ۶ روز قبل از تجاوز و حمله نظامی به کویت داشتند اسلحه های مدرن می‌فروختند. حتی پسر تاچر هم دخیل بوده.
❊❊❊❊❊❊❊❊❊❊
Margaret Thatcher’s numerous wrongdoings at home and abroad are generally fairly well-documented. One felonious policy of her conception, however, is little known about today, and rarely spoken of.
In short, in contravention of numerous UN Resolutions and international law, Thatcher pursued a prolonged strategy of supplying the warring Iran and Iraq with weapons during the 1980s; receipts ran into the billions.
The UK arming repressive regimes and questionable groups (often illegally) is a time-honoured tradition. Never previously, however, had the UK endeavoured to supply two opposing sides in a conflict (as far as we know).
You may wish to consider the application this philosophy has in the present day. In Syria, for instance, President Bashar al-Assad’s government has been fighting a progressively pitiless war of attrition against rebel factions since spring 2011. Last Easter, William Hague pledged to “tear up” an international arms embargo and start further weaponising the already well-armed rebel forces, and that summer both the UK and US pushed (unsuccessfully) for military strikes against the Assad regime.
Since then, the insurgents have fractured, with the more fundamentalist elements creating the Islamic State of Iraq and Syria. In response, Barack Obama has announced a plan to train and equip Syrian forces to fight Isis, and John Kerry has mooted cooperating with previously foremost US nemesis Iran to destabilise the group. Meanwhile, Syria continues to be ground into nothingness from all angles.
Whilst this constant side-switching and the worst of enemies becoming the closest of allies in the blink of an eye might recall a famous phrase in Orwell’s 1984 (‘Oceania has always been at war with Eastasia’), Alan Clark (former Minister for Trade) revealed the true motivation for such initiatives many years ago, when asked to give evidence on the government’s role in the Arms to Iraq Affair;
“The interests of the West were best served by Iran and Iraq fighting each other…the longer the better.”
It was a good wheeze, the Arms to Iraq/Iran affair; it flourished for nigh-on half a decade before discovery and swift cessation. In the process, Parliament was repeatedly deceived, over a million people died, and British politicians and tycoons became very rich indeed.
The story starts in earnest in Iran, circa January 1979. Mass demonstrations and violent campaigns of civil resistance have turned to outright revolution, deposing Iran’s pro-Western ruler (Shah Mohammad Reza Pahlavi) in the process. The US Embassy in Tehran is invaded by militants, and its staff taken hostage. Numerous rescue plots are attempted; every one fails.
Despairing US President Carter then contacts Saddam Hussein – at that point an American ally– offering financial support and killing apparatuses at knock-down rates in return for attacking his presumptuous proximate.
Hussein, seeing Shiite fundamentalism as a threat to his rule, accepts; Iran is invaded on September 22nd 1980. Both he and Carter banked on a swift collapse of Ayatollah Khomeini’s fledgling regime; what resulted was the 20th Century’
Counterfire
Made in Britain: how the Tories armed both sides in the Iran-Iraq war
Kit Klarenberg looks at how the Thatcher government secretly armed both sides in the war between Iran and Iraq
“It’s a pity they can’t both lose…”
Henry Kissinger, Nobel Peace Prize recipient
Margaret Thatcher’s numerous wrongdoings at home…
“It’s a pity they can’t both lose…”
Henry Kissinger, Nobel Peace Prize recipient
Margaret Thatcher’s numerous wrongdoings at home…
s longest conventional war.
Enter stage right Republican Presidential candidate Ronald Reagan. His Chief Campaign Organiser was a man by the name of William Joseph Casey, whose avowed approach to justice was “*** the law”.
Knowing Carter stood a cat in hell’s chance of re-election without the return of the hostages, Casey conducted back channel negotiations with Khomeini’s administration. He offered to sell Iran all the weapons it needed to fight its war, provided the hostages were safely released – but only after the 1980 Presidential Election. Khomeini agreed.
On January 20th 1981, the day Reagan was sworn in as President, the hostages were freed; Casey also became CIA Director. The new appointee was now charged with actualising his proposal; the only question was how.
That’s some catch, that Catch-22…
A minor snag in Casey’s plan, of course, was that it was completely illegal; UN export regulations unambiguously prohibited the sale and export of munitions to warring countries, as did US law.
However, legislation in Perfidious Albion afforded Thatcher more latitude. Britain could, theoretically, ship any sort of military paraphernalia to any part of the world; however, their ability to do so was contingent on arms manufacturers and suppliers securing ‘End-User Certificates’, signed off by the Ministry of Defence.
So it was that Reagan got on the ‘hot line’ to Number 10; the Iron Lady’s acquiescence was a formality.
To kick things off, a front organisation named Allivane International was set up in Glasgow in 1982, using CIA cash; the Scottish Business Development Fund dropped the dummy corporation a wodge of UK taxpayer money for both good measure and matters of legitimacy. Allivane’s true owner, Chilean arms dealer Carlos Cardoen, never set foot on British soil; the firm’s Directors were a local father and son duo, both named Terence Charles Byrne.
Fraudulent papers certifying sizeable shipments of flesh-rending ordnance to Cyprus, Jordan and Spain were duly provided to the MoD by Allivane; as the MoD was in on the con, they were reflexively rubber stamped. The arms then snaked across the world on boats and planes to their bogus termini, before being packed up and shipped out anew by the CIA to their true endpoints.
So it was that Allivane dispatched almost £1.5B worth of weaponry to Iran, and over £3.6B worth to Iraq, over the course of four years.
In addition to assisting in the deaths of over one million Iranians and Iraqis, the arrangement made many involved at the state level very wealthy too. Ministers, advisors, and assorted insiders wise to the gimmick saw the setup as a nice little earner, and duly invested in the companies involved, or helped bring in unsuspecting suppliers for a commission fee.
As with most Thatcherite flirtations with redistributing taxpayer money for the advantage of others, the only ones benefitting were the already rich and powerful. With no end to the war in sight, there appeared to be no end in sight to the conspiracy, either.
That was until 1986, when the complex network of deceit, duplicity and fraud began to unstitch and fray – although only at the edges. It came unstuck because of one of Allivane’s suppliers, Astra (an explosives manufacturer based in Kent). Whilst initially an independent supplier unconnected to and unsuspecting of the wider machinations at work, the firm was later penetrated by the intelligence services as the operation hotted up; unbeknownst to senior management not party to the intrigue, factory floor staff were working overtime every single night to meet the increasingly voluminous orders issued by Allivane, at the behest of these plants.
Gerald James, the firm’s Managing Director, became curious as to why millions in unaccountable income was surging into the company’s coffers. He dutifully instigated an internal investigation, but was removed from his post in a boardroom upheaval, engineered by the experts in coup d’état stealthily parachuted onto the company’s board.
Spurned, and not consciously bound by the Official Secrets Act, James began to blurt his su
Enter stage right Republican Presidential candidate Ronald Reagan. His Chief Campaign Organiser was a man by the name of William Joseph Casey, whose avowed approach to justice was “*** the law”.
Knowing Carter stood a cat in hell’s chance of re-election without the return of the hostages, Casey conducted back channel negotiations with Khomeini’s administration. He offered to sell Iran all the weapons it needed to fight its war, provided the hostages were safely released – but only after the 1980 Presidential Election. Khomeini agreed.
On January 20th 1981, the day Reagan was sworn in as President, the hostages were freed; Casey also became CIA Director. The new appointee was now charged with actualising his proposal; the only question was how.
That’s some catch, that Catch-22…
A minor snag in Casey’s plan, of course, was that it was completely illegal; UN export regulations unambiguously prohibited the sale and export of munitions to warring countries, as did US law.
However, legislation in Perfidious Albion afforded Thatcher more latitude. Britain could, theoretically, ship any sort of military paraphernalia to any part of the world; however, their ability to do so was contingent on arms manufacturers and suppliers securing ‘End-User Certificates’, signed off by the Ministry of Defence.
So it was that Reagan got on the ‘hot line’ to Number 10; the Iron Lady’s acquiescence was a formality.
To kick things off, a front organisation named Allivane International was set up in Glasgow in 1982, using CIA cash; the Scottish Business Development Fund dropped the dummy corporation a wodge of UK taxpayer money for both good measure and matters of legitimacy. Allivane’s true owner, Chilean arms dealer Carlos Cardoen, never set foot on British soil; the firm’s Directors were a local father and son duo, both named Terence Charles Byrne.
Fraudulent papers certifying sizeable shipments of flesh-rending ordnance to Cyprus, Jordan and Spain were duly provided to the MoD by Allivane; as the MoD was in on the con, they were reflexively rubber stamped. The arms then snaked across the world on boats and planes to their bogus termini, before being packed up and shipped out anew by the CIA to their true endpoints.
So it was that Allivane dispatched almost £1.5B worth of weaponry to Iran, and over £3.6B worth to Iraq, over the course of four years.
In addition to assisting in the deaths of over one million Iranians and Iraqis, the arrangement made many involved at the state level very wealthy too. Ministers, advisors, and assorted insiders wise to the gimmick saw the setup as a nice little earner, and duly invested in the companies involved, or helped bring in unsuspecting suppliers for a commission fee.
As with most Thatcherite flirtations with redistributing taxpayer money for the advantage of others, the only ones benefitting were the already rich and powerful. With no end to the war in sight, there appeared to be no end in sight to the conspiracy, either.
That was until 1986, when the complex network of deceit, duplicity and fraud began to unstitch and fray – although only at the edges. It came unstuck because of one of Allivane’s suppliers, Astra (an explosives manufacturer based in Kent). Whilst initially an independent supplier unconnected to and unsuspecting of the wider machinations at work, the firm was later penetrated by the intelligence services as the operation hotted up; unbeknownst to senior management not party to the intrigue, factory floor staff were working overtime every single night to meet the increasingly voluminous orders issued by Allivane, at the behest of these plants.
Gerald James, the firm’s Managing Director, became curious as to why millions in unaccountable income was surging into the company’s coffers. He dutifully instigated an internal investigation, but was removed from his post in a boardroom upheaval, engineered by the experts in coup d’état stealthily parachuted onto the company’s board.
Spurned, and not consciously bound by the Official Secrets Act, James began to blurt his su
spicions to anyone who would listen. UK cops became aware of his misgivings, and interviewed him – given the global character of his allegations, they were subsequently transmitted to international police forces the world over.
Feds in the Netherlands recognised Allivane’s name from a separate investigation they were conducting into the activities of Dutch gunpowder producer Muiden Chemie, and attempted to subpoena Allivane’s accounts – accounts that were hastily emptied. Quietly, the operation was wound down, and the company left to sputter into insolvency; with the firm’s two Directors tethered by Official Secrecy to non-compliance with any investigation, an extensive tidy up operation was deemed unnecessary.
Allivane was eventually raided by Customs & Excise operatives in 1987 – although too little, too late by that juncture, a ton of documents were confiscated, some of them vaguely incriminating. A whole host of suppliers were directly or indirectly implicated, chief among them machine tool manufacturer Matrix Churchill (their products could be used to make artillery shells and missile parts, amongst other things); the firm’s directors were arrested.
Then, in a cacophonous sonata of intersecting injustice, they were rearrested under the Official Secrets Act when they started to tell their interrogators what they knew (which, in the event, wasn’t very much); Gerald James was asked by police to provide further statements, before being warned by spooks that he faced imprisonment for doing so; the Serious Fraud Office began raiding companies associated with the fiasco and threatening their Directors.
Matrix Churchill’s Directors were eventually taken to court, but the case buckled when Alan Clark admitted that he had been “economical with the actualité” in answering questions posed to him during the trial. He was obligated by Official Secrecy to do so.
This in turn led to the Scott Inquiry, a whitewash farce that took four years to complete; it inevitably exonerated Thatcher and her minions from any wrongdoing. Its conclusion was that;
“The Government only violated the embargo in an effort to keep the country’s machine-tool industry in business.”
The Scott Report’s findings were nonetheless hard to refute, given that roughly 90% of the report was classified – until the release of some substantiating documentation at the National Archives in 2012. Many more documents will remain sealed for another 30 years, and some will never be deemed fit for public consumption.
Despite the pooled illusions of British liberalism, democracy and openness, it’s not an exaggeration to say that the UK’s culture of state secrecy isn’t too far removed from the super-clandestine milieu of such state-mandated enemies as Cuba and North Korea. Whether these states will eventually become valuable Western allies remains to be seen.
Feds in the Netherlands recognised Allivane’s name from a separate investigation they were conducting into the activities of Dutch gunpowder producer Muiden Chemie, and attempted to subpoena Allivane’s accounts – accounts that were hastily emptied. Quietly, the operation was wound down, and the company left to sputter into insolvency; with the firm’s two Directors tethered by Official Secrecy to non-compliance with any investigation, an extensive tidy up operation was deemed unnecessary.
Allivane was eventually raided by Customs & Excise operatives in 1987 – although too little, too late by that juncture, a ton of documents were confiscated, some of them vaguely incriminating. A whole host of suppliers were directly or indirectly implicated, chief among them machine tool manufacturer Matrix Churchill (their products could be used to make artillery shells and missile parts, amongst other things); the firm’s directors were arrested.
Then, in a cacophonous sonata of intersecting injustice, they were rearrested under the Official Secrets Act when they started to tell their interrogators what they knew (which, in the event, wasn’t very much); Gerald James was asked by police to provide further statements, before being warned by spooks that he faced imprisonment for doing so; the Serious Fraud Office began raiding companies associated with the fiasco and threatening their Directors.
Matrix Churchill’s Directors were eventually taken to court, but the case buckled when Alan Clark admitted that he had been “economical with the actualité” in answering questions posed to him during the trial. He was obligated by Official Secrecy to do so.
This in turn led to the Scott Inquiry, a whitewash farce that took four years to complete; it inevitably exonerated Thatcher and her minions from any wrongdoing. Its conclusion was that;
“The Government only violated the embargo in an effort to keep the country’s machine-tool industry in business.”
The Scott Report’s findings were nonetheless hard to refute, given that roughly 90% of the report was classified – until the release of some substantiating documentation at the National Archives in 2012. Many more documents will remain sealed for another 30 years, and some will never be deemed fit for public consumption.
Despite the pooled illusions of British liberalism, democracy and openness, it’s not an exaggeration to say that the UK’s culture of state secrecy isn’t too far removed from the super-clandestine milieu of such state-mandated enemies as Cuba and North Korea. Whether these states will eventually become valuable Western allies remains to be seen.
40 سال بعد از آنروز تاریخی، شرایط خمینی ودرخواست #بنی_صدر#
بعد از اینکه برای خروج از بحران پیشنهاد #رفراندوم داد روز 18 خرداد 1360 بنی صدر از جبهه های جنگ به كرمانشاه مى رود. آنروز تعیین کننده بود چون آخرين تماس بین خمينى و بنی صدر از طريق رضا پسنديده برادرزاده خمينى انجام پذیرفت.
پسنديده پيام زير را از طرف خمينى تلفنى براى بنی صدر مىخواند: "من همواره كوشيده ام شما را در مقام رياست جمهورى و فرماندهى كل قوا كه خود من به شما تفويض كردهام، حفظ كنم. اما خود شما مانع اينكار مىشويد.
حالا هم مىخواهم شما را حفظ كنم، بشرط اينكه اطرافيان خود را دور كنيد.
اين روزنامه شما را بباد داد. گروه هاى فاسد را طرد كنيد. شما بايد دولت [رجائی] را قبول كنيد، شورايعالى قضائى [بهشتی و اردبیلی] را قبول كنيد. مجلس و شوراى نگهبان را قبول كنيد."
بنی صدر همانروز در پاسخ نامه ای به خمينى نامه ای می نویسد و شرایط خود را اعلام می کند.
این نامه تاریخی است زیرا بعد از 40 سال وضعیت همان است که گفته شد اکنون خمینی جای خود را به خامنه ای داده است. بنی صدر می توانست شرایط خمینی را بپذیرد و در مقام ریاست جمهوری باقی بماند. اما او خود شرایط را برای خمینی تعیین می کند. شرایط او در نامه به خمینی چنین بودند:
"آقای خمینی شما نمىخواهيد قانون اساسی اجرا گردد. در مسائل اساسى كشور طرز عمل شما چنان است كه كشور را با خطر نابودى مواجه كرده است. شما يك رئيس جمهورى ضعيف، يك دولت ناتوان، يك مجلس مطيع، يك دستگاه قضائى وسيله تهديد و نابودى مخالفان مىخواهيد. بخلاف گفته شما اين حزب جمهورى اسلامی است كه دين و ملت و شما را بباد مى دهد و شما رهبرى ملتى را به رياست حزب مشتى قدرت طلب فاسد فروخته ايد.
بسيار كوشيدم و هنوز نيز میكوشم رهبرى اين انقلاب صدمه نبيند اما شما خودكشى تدريجى كرديد بيان انقلاب را از بين برديد. با برقرارى سانسور كامل، حضور مردم را در صحنه سياسى كشور غير ممكن ساختيد و اينك مىخواهيد نيمه جان آن را نيز بستانيد.
هنوز وقت باقى است، بايد:
1 ـ مجلسى جاى اين مجلس را بگيرد كه انتخاباتش براستى آزاد باشد و مردم در انتخاباتش شركت كرده باشند و مجلس خود را نه مطيع و تحت الحمايه شما، بلكه زبان مردم و ترجمان خواستهاى مردم بداند، مجلس قوى اينست.
2 ـ دستگاه قضايى نيز بايد قوى باشد. يعنى مستقل باشد. رئيس ديوان كشور و دادستان كل بر خلاف قانون اساسى نصب شده‌اند و سه تن اعضاى شورايعالى قضايى نيز بر خلاف همين قانون اساسى در آن عضويت پيدا كردهاند. بايد شوراى عالى قضائى بر وفق قانون تشكيل گردد.
3 ـ نيمى از شوراى نگهبان را كه بعد از اين وقايع و بخصوص چگونگى نظارتش بر انتخابات ميان دورهاى معلوم شد چه وزن و اعتبارى دارد دو مقام غير قانونى بركزيده اند و بنابراين آلت دست آقاى بهشتى و گروه او هستند و اين شورى نيز بايد موافق قانون از نو تشكيل شود.
4 ـ دولت آقاى رجايى نيز هم فاقد صلاحيت است. هم از جانب شما تحميل شده است و هم مورد تاييد مجلس غير قانونى است. هم در گروگانگيرى بكشور خيانت كرده و تسليم شيطان بزرگ شده است و بايد برود.
5 ـ رياست جمهورى و فرماندهى كل قوا مقامهايى بودند براى دفاع از منزلت مردمى كه قرنها و قرنها از هر گونه منزلتى محروم بوده اند. قانون هيچگاه در اين كشور به اجرا در نيامده است. گمان مىرفت با قبول رياست جمهورى بتوانم در برابر خطرهاى بيشمار، مردم را با اجراى قانون در صحنه نگاهدارم و مردم از استقلال خويش دفاع كنند. خود با كار و تلاش بر بحرانهاى اقتصادى و غير آن غلبه كنند. آزاد باشند. مطمئن باشند. اميد داشته باشند و خودجوش به تلاشى بزرگ براى تغيير مسير تاريخ برخيزند. اينك كه دادستان انقلاب تهران بر خلاف قانون مطبوعات، روزنامه هارا توقيف كرده است و ديگر از آزادى اثرى نمانده است. اينك كه بدنبال تسليم خفت بار در مساله گروگانگيرى بودجهاى باب طبع سلطه گران آمريكائى به مجلس مى برند، با انگليس و آمريكا قراردادهايى امضا مى كنند كه جز مسابقه براى جلب نظر مساعد شيطان بزرگ و كوچك عنوانى بدان نمىتوان داد، رياست جمهورى و فرماندهى كل قوا ديگر به چه كار من می آيد؟ از ابتدا گفته ام اين مقامها را براى حداكثر تلاش بخاطر نجات كشور و انقلاب مىپذيرم و هنوز نيز بايد تكرار كنم كه مرا بدانها دلبستگى نيست.
فردای آنروز 19خرداد خمينى بنی صدر را از فرماندهى كل قوا بركنار مىكند و به پسنديده اعلام مىكند كه ديگر نامه هاى بنی صدر را نمىخواند. و بالاخره 22 خرداد آخرين روزى كه بنی صدر در دفتر رياست جمهورى قرار داشت از آنجا در پيامى به ملت ايران مىنويسد، که در آن آمده است از جمله نوشته بود :
... روزی محکومی در پای چوبه دار گفت ای آزادی چه جنایتها که به نام تو انجام میدهند. و از امروز خواهم گفت ای اسلام چه جنایتها که به نام تو نمیکنند.
بعد از اینکه برای خروج از بحران پیشنهاد #رفراندوم داد روز 18 خرداد 1360 بنی صدر از جبهه های جنگ به كرمانشاه مى رود. آنروز تعیین کننده بود چون آخرين تماس بین خمينى و بنی صدر از طريق رضا پسنديده برادرزاده خمينى انجام پذیرفت.
پسنديده پيام زير را از طرف خمينى تلفنى براى بنی صدر مىخواند: "من همواره كوشيده ام شما را در مقام رياست جمهورى و فرماندهى كل قوا كه خود من به شما تفويض كردهام، حفظ كنم. اما خود شما مانع اينكار مىشويد.
حالا هم مىخواهم شما را حفظ كنم، بشرط اينكه اطرافيان خود را دور كنيد.
اين روزنامه شما را بباد داد. گروه هاى فاسد را طرد كنيد. شما بايد دولت [رجائی] را قبول كنيد، شورايعالى قضائى [بهشتی و اردبیلی] را قبول كنيد. مجلس و شوراى نگهبان را قبول كنيد."
بنی صدر همانروز در پاسخ نامه ای به خمينى نامه ای می نویسد و شرایط خود را اعلام می کند.
این نامه تاریخی است زیرا بعد از 40 سال وضعیت همان است که گفته شد اکنون خمینی جای خود را به خامنه ای داده است. بنی صدر می توانست شرایط خمینی را بپذیرد و در مقام ریاست جمهوری باقی بماند. اما او خود شرایط را برای خمینی تعیین می کند. شرایط او در نامه به خمینی چنین بودند:
"آقای خمینی شما نمىخواهيد قانون اساسی اجرا گردد. در مسائل اساسى كشور طرز عمل شما چنان است كه كشور را با خطر نابودى مواجه كرده است. شما يك رئيس جمهورى ضعيف، يك دولت ناتوان، يك مجلس مطيع، يك دستگاه قضائى وسيله تهديد و نابودى مخالفان مىخواهيد. بخلاف گفته شما اين حزب جمهورى اسلامی است كه دين و ملت و شما را بباد مى دهد و شما رهبرى ملتى را به رياست حزب مشتى قدرت طلب فاسد فروخته ايد.
بسيار كوشيدم و هنوز نيز میكوشم رهبرى اين انقلاب صدمه نبيند اما شما خودكشى تدريجى كرديد بيان انقلاب را از بين برديد. با برقرارى سانسور كامل، حضور مردم را در صحنه سياسى كشور غير ممكن ساختيد و اينك مىخواهيد نيمه جان آن را نيز بستانيد.
هنوز وقت باقى است، بايد:
1 ـ مجلسى جاى اين مجلس را بگيرد كه انتخاباتش براستى آزاد باشد و مردم در انتخاباتش شركت كرده باشند و مجلس خود را نه مطيع و تحت الحمايه شما، بلكه زبان مردم و ترجمان خواستهاى مردم بداند، مجلس قوى اينست.
2 ـ دستگاه قضايى نيز بايد قوى باشد. يعنى مستقل باشد. رئيس ديوان كشور و دادستان كل بر خلاف قانون اساسى نصب شده‌اند و سه تن اعضاى شورايعالى قضايى نيز بر خلاف همين قانون اساسى در آن عضويت پيدا كردهاند. بايد شوراى عالى قضائى بر وفق قانون تشكيل گردد.
3 ـ نيمى از شوراى نگهبان را كه بعد از اين وقايع و بخصوص چگونگى نظارتش بر انتخابات ميان دورهاى معلوم شد چه وزن و اعتبارى دارد دو مقام غير قانونى بركزيده اند و بنابراين آلت دست آقاى بهشتى و گروه او هستند و اين شورى نيز بايد موافق قانون از نو تشكيل شود.
4 ـ دولت آقاى رجايى نيز هم فاقد صلاحيت است. هم از جانب شما تحميل شده است و هم مورد تاييد مجلس غير قانونى است. هم در گروگانگيرى بكشور خيانت كرده و تسليم شيطان بزرگ شده است و بايد برود.
5 ـ رياست جمهورى و فرماندهى كل قوا مقامهايى بودند براى دفاع از منزلت مردمى كه قرنها و قرنها از هر گونه منزلتى محروم بوده اند. قانون هيچگاه در اين كشور به اجرا در نيامده است. گمان مىرفت با قبول رياست جمهورى بتوانم در برابر خطرهاى بيشمار، مردم را با اجراى قانون در صحنه نگاهدارم و مردم از استقلال خويش دفاع كنند. خود با كار و تلاش بر بحرانهاى اقتصادى و غير آن غلبه كنند. آزاد باشند. مطمئن باشند. اميد داشته باشند و خودجوش به تلاشى بزرگ براى تغيير مسير تاريخ برخيزند. اينك كه دادستان انقلاب تهران بر خلاف قانون مطبوعات، روزنامه هارا توقيف كرده است و ديگر از آزادى اثرى نمانده است. اينك كه بدنبال تسليم خفت بار در مساله گروگانگيرى بودجهاى باب طبع سلطه گران آمريكائى به مجلس مى برند، با انگليس و آمريكا قراردادهايى امضا مى كنند كه جز مسابقه براى جلب نظر مساعد شيطان بزرگ و كوچك عنوانى بدان نمىتوان داد، رياست جمهورى و فرماندهى كل قوا ديگر به چه كار من می آيد؟ از ابتدا گفته ام اين مقامها را براى حداكثر تلاش بخاطر نجات كشور و انقلاب مىپذيرم و هنوز نيز بايد تكرار كنم كه مرا بدانها دلبستگى نيست.
فردای آنروز 19خرداد خمينى بنی صدر را از فرماندهى كل قوا بركنار مىكند و به پسنديده اعلام مىكند كه ديگر نامه هاى بنی صدر را نمىخواند. و بالاخره 22 خرداد آخرين روزى كه بنی صدر در دفتر رياست جمهورى قرار داشت از آنجا در پيامى به ملت ايران مىنويسد، که در آن آمده است از جمله نوشته بود :
... روزی محکومی در پای چوبه دار گفت ای آزادی چه جنایتها که به نام تو انجام میدهند. و از امروز خواهم گفت ای اسلام چه جنایتها که به نام تو نمیکنند.
علی صدارت: آقای بنی‌صدر، با دنبال کردن اطلاعات در رسانه‌های مختلف، سوالاتی که برای مردم مطرح بود را جمع‌آوری میکرد و جواب‌های مناسب را تهیه و به آقای خمینی می‌داد، و وی با زبان و بیان خود به رسانه‌گران پاسخ می‌داد. آن مطالب در رسانه‌های دنیا، به افکار عمومی منتقل می‌گردید.
انقلاب ۱۳۵۷ بیانی داشت که از زبان خمینی در فرانسه جاری شد و وی آنها را طی ۱۹ اصل به مردم متعهد شد.
بهره برداری استبداد از لعن انقلاب ۵۷ و خودزنی شرکت کنندگان در آن
https://www.youtube.com/watch?v=HVLkBPguSrM
❊
فیلم کامل مصاحبه در تاریخ ۲۸ فروردین ۱۳۹۸
چرا این رژیم حقایق دوران مرجع انقلاب را پنهان می کند؟: مصاحبه تلویزیون سپیده با آقای بنی صدر
https://www.youtube.com/watch?v=DCH-xsZqNHM
بنی صدر: ۱۹ اصل بیان شده در انقلاب و وضعیت فعلی ایران، مقصر کیست؟
بنی صدر: انقلاب ایران جهان را وارد عصر جدید کرده، هیچکس نمیتواند منکر جنبه همگانی بودن جنبش مردم ایران بشود. ما انسانها هیچ وقت دنبال این نیستیم که مقصر اصلی را پیدا کنیم چون از او میترسیم. مگر مردم ایران جنبش کردند که وضعیت شان بدتر بشود؟! خیر- جنبش برای این بود که وضعیت بهتر بشود. آقای خمینی در نوفل لوشاتو، ۱۹ اصل را بیان و تکرار کرد، در جلوی مردم دنیا از طریق مصاحبه های تلوزیونی و روزنامه ها. این اصول را در معرض شناسائی مردم دنیا قرار داد. من این اصول را برای شما بازگو میکنم، به نظر شما مردم، اگر هر کدام از این اصول علت وضعیت امروز ایران شده باشد، میتوان گفت که مقصر انقلاب ایران بوده است! اگر چیزی از این اصول اجراء شده باشد و نتیجه امروز را به بار آورده است، مقصر انقلاب ایران است؟! اما اگر هیچکدام از این اصول اجرا نشده است، لطف فرموده. انقلاب را مقصر نکنید! دنبال مقصر واقعی بگردید. آن مثلث زور پرست که انقلاب را به زور مقصر میکنند، فکر میکنند که اگر انقلاب مقصر بشود، خودشان مقبولیت و مشروعیت پیدا خواهند کرد. در صورتی که وضعیت امروز ایران همان وضعیتی است که در دوره استبداد شاهی بود که بنا بر همان جبر و ویرانگری قدرت، وضعیت بد و بدتر شده است.
اصل اولی که از زبان آقای خمینی اظهار شد این بود: تمام مردم ایران در رهبری شرکت میکنند و ولایت با جمهور مردم است. می گوید: "نهضت ما قائم به شخص نیست، همه ملت رهبر هستند و بیدار شده اند. جامعه فردا، جامعه ارزیاب و منقدی خواهد بود که در آن تمام مردم در رهبری امور خویش شرکت خواهند جست". حال از شما مردم ایران میپرسم: آیا به این اصل و حرف عمل شده است؟ آیا عمل شده است و باعث وضعیت کنونی شماست؟! خیر، درست عکس این اصل عمل شده است. همین آدمی که این حرف را زد، در خرداد ۱۳۶۰ گفت: "اگر ۳۵ میلیون بگویند آری من میگویم نه". یعنی عکس و ضد کامل آن اصل بیان شده و نتیجه ان را میبینید.
اصل دوم: توحید اجتماعی. آقای خمینی گفته است: "همه روابط بین انسان ها چه اقتصادی و چه غیر اقتصادی، در داخل چنین جامعه ای یعنی ایران و در رابطه این جامعه با خارج تغییر میکند و روابط عوض میشود. همه امتیازات لغو میشوند. فقط تقوی و پاکی ملاک برتری است. زمامدار با پایین ترین فرد جامعه، برابر است. الان همینطور است؟ آیا به این عمل شده است؟! بعلت کمبود وقت دیگر به توضیح نخواهیم رسید تا یکی یکی از شما این سوال ها را بپرسم. شما فرض کنید که هر بار باید از خود این سوال را بپرسید.
اصل سوم: اصل بر استقلال و آزادی است. گفته است: "در جمهوری اسلامی هرگونه ستم و زورگوئی محکوم است و جای آن را استقلال و آزادی میگیرد".
اصل چهارم: خمینی و روحانیون نقشی در دولت نخواهند داشت. در این رابطه گفته است: "مردم هستند که باید افراد کاردان ولایق و مورد اعتماد خود را انتخاب کنند و مسولیت امور را بدست آنان بسپارند. ولیکن من شخصا نمیتوانم در این تشکیلات مسئولیت خاصی را بپذیرم و در عین حال همیشه در کنار مردم ناظر بر اوضاع هستم و وظیفه شرعی خود را انجام میدهم. (همین آدم بعد گفت که من ولایت مطلقه دارم !) و علما خود حکومت نخواهند کرد (حال یک روضه خوان ولایت مطلقه دارد) آنان ناظر و هادی مجریان امور میباشند. این حکومت در همه مراتب خود متکی به آرای مردم و تحت نظارت و ارزیابی و انتقاد عمومی خواهد بود. باید اختیارات در دست مردم باشد و هر آدم عاقلی این را قبول دارد که مقدرات هر کس، باید در دست خودش باشد". (حال مقدرات ۸۰ میلیون ایرانی در دست یک نفر است)
۵- دولت حق دخالت در رسانه ها را ندارد. گفته است: "به نظر من رادیو و تلوزیون و مطبوعات باید در خدمت ملت باشد و دولت حق نظارت بر مطبوعات را ندارند". (حال که همه در اختیار آقای ولی امر است)
۶- آزادی عقیده و احزاب. جناحهای سیاسی در حکومت اسلامی در اظهار عقاید خود آزاد هستند. احزاب و گروه های مختلف در بیان عقاید خود آزاد هستند ولاکن خیانت را ما اجازه نمیدهیم.
۷- آزادی مذهبی. آزادی برای همه
انقلاب ۱۳۵۷ بیانی داشت که از زبان خمینی در فرانسه جاری شد و وی آنها را طی ۱۹ اصل به مردم متعهد شد.
بهره برداری استبداد از لعن انقلاب ۵۷ و خودزنی شرکت کنندگان در آن
https://www.youtube.com/watch?v=HVLkBPguSrM
❊
فیلم کامل مصاحبه در تاریخ ۲۸ فروردین ۱۳۹۸
چرا این رژیم حقایق دوران مرجع انقلاب را پنهان می کند؟: مصاحبه تلویزیون سپیده با آقای بنی صدر
https://www.youtube.com/watch?v=DCH-xsZqNHM
بنی صدر: ۱۹ اصل بیان شده در انقلاب و وضعیت فعلی ایران، مقصر کیست؟
بنی صدر: انقلاب ایران جهان را وارد عصر جدید کرده، هیچکس نمیتواند منکر جنبه همگانی بودن جنبش مردم ایران بشود. ما انسانها هیچ وقت دنبال این نیستیم که مقصر اصلی را پیدا کنیم چون از او میترسیم. مگر مردم ایران جنبش کردند که وضعیت شان بدتر بشود؟! خیر- جنبش برای این بود که وضعیت بهتر بشود. آقای خمینی در نوفل لوشاتو، ۱۹ اصل را بیان و تکرار کرد، در جلوی مردم دنیا از طریق مصاحبه های تلوزیونی و روزنامه ها. این اصول را در معرض شناسائی مردم دنیا قرار داد. من این اصول را برای شما بازگو میکنم، به نظر شما مردم، اگر هر کدام از این اصول علت وضعیت امروز ایران شده باشد، میتوان گفت که مقصر انقلاب ایران بوده است! اگر چیزی از این اصول اجراء شده باشد و نتیجه امروز را به بار آورده است، مقصر انقلاب ایران است؟! اما اگر هیچکدام از این اصول اجرا نشده است، لطف فرموده. انقلاب را مقصر نکنید! دنبال مقصر واقعی بگردید. آن مثلث زور پرست که انقلاب را به زور مقصر میکنند، فکر میکنند که اگر انقلاب مقصر بشود، خودشان مقبولیت و مشروعیت پیدا خواهند کرد. در صورتی که وضعیت امروز ایران همان وضعیتی است که در دوره استبداد شاهی بود که بنا بر همان جبر و ویرانگری قدرت، وضعیت بد و بدتر شده است.
اصل اولی که از زبان آقای خمینی اظهار شد این بود: تمام مردم ایران در رهبری شرکت میکنند و ولایت با جمهور مردم است. می گوید: "نهضت ما قائم به شخص نیست، همه ملت رهبر هستند و بیدار شده اند. جامعه فردا، جامعه ارزیاب و منقدی خواهد بود که در آن تمام مردم در رهبری امور خویش شرکت خواهند جست". حال از شما مردم ایران میپرسم: آیا به این اصل و حرف عمل شده است؟ آیا عمل شده است و باعث وضعیت کنونی شماست؟! خیر، درست عکس این اصل عمل شده است. همین آدمی که این حرف را زد، در خرداد ۱۳۶۰ گفت: "اگر ۳۵ میلیون بگویند آری من میگویم نه". یعنی عکس و ضد کامل آن اصل بیان شده و نتیجه ان را میبینید.
اصل دوم: توحید اجتماعی. آقای خمینی گفته است: "همه روابط بین انسان ها چه اقتصادی و چه غیر اقتصادی، در داخل چنین جامعه ای یعنی ایران و در رابطه این جامعه با خارج تغییر میکند و روابط عوض میشود. همه امتیازات لغو میشوند. فقط تقوی و پاکی ملاک برتری است. زمامدار با پایین ترین فرد جامعه، برابر است. الان همینطور است؟ آیا به این عمل شده است؟! بعلت کمبود وقت دیگر به توضیح نخواهیم رسید تا یکی یکی از شما این سوال ها را بپرسم. شما فرض کنید که هر بار باید از خود این سوال را بپرسید.
اصل سوم: اصل بر استقلال و آزادی است. گفته است: "در جمهوری اسلامی هرگونه ستم و زورگوئی محکوم است و جای آن را استقلال و آزادی میگیرد".
اصل چهارم: خمینی و روحانیون نقشی در دولت نخواهند داشت. در این رابطه گفته است: "مردم هستند که باید افراد کاردان ولایق و مورد اعتماد خود را انتخاب کنند و مسولیت امور را بدست آنان بسپارند. ولیکن من شخصا نمیتوانم در این تشکیلات مسئولیت خاصی را بپذیرم و در عین حال همیشه در کنار مردم ناظر بر اوضاع هستم و وظیفه شرعی خود را انجام میدهم. (همین آدم بعد گفت که من ولایت مطلقه دارم !) و علما خود حکومت نخواهند کرد (حال یک روضه خوان ولایت مطلقه دارد) آنان ناظر و هادی مجریان امور میباشند. این حکومت در همه مراتب خود متکی به آرای مردم و تحت نظارت و ارزیابی و انتقاد عمومی خواهد بود. باید اختیارات در دست مردم باشد و هر آدم عاقلی این را قبول دارد که مقدرات هر کس، باید در دست خودش باشد". (حال مقدرات ۸۰ میلیون ایرانی در دست یک نفر است)
۵- دولت حق دخالت در رسانه ها را ندارد. گفته است: "به نظر من رادیو و تلوزیون و مطبوعات باید در خدمت ملت باشد و دولت حق نظارت بر مطبوعات را ندارند". (حال که همه در اختیار آقای ولی امر است)
۶- آزادی عقیده و احزاب. جناحهای سیاسی در حکومت اسلامی در اظهار عقاید خود آزاد هستند. احزاب و گروه های مختلف در بیان عقاید خود آزاد هستند ولاکن خیانت را ما اجازه نمیدهیم.
۷- آزادی مذهبی. آزادی برای همه
YouTube
بنی صدر: بهره برداری استبداداز لعن انقلاب۵۷ و خودزنی شرکت کنندگان در آن
Abolhassan Banisadr 1400-11-21=ایرانیها متهم هستند که مردمی هستند که تجربه را در نیمه، رها می کنند می گویند سخت شد، نشد، بد شد، نتیجه بد داد، دیگر اینرا ولش کن، یکی دیگر از سر! خب، در یک قرن سه تا انقلاب کردیم. اگر اولی را ادامه می دادیم، دومی، سومی در کار…
اقلیت های مذهبی، آزادی به طور کامل است. هر کس میتواند اظهار عقیده خودش را انجام بدهد و اسلام جواب همه عقاید را برعهده دارد و دولت اسلامی تمام منطق ها را با منطق جواب میدهد. -بعد معلوم شد که منطق این دولت چماق است-.
۸- استقلال. استقلال از سلطه داخلی و خارجی. ایشان گفته است "ببینید که مردم ایران چقدر برای آزادی و استقلال ارزش قائل هستند که اینگونه خون میدهند و برنامه سیاسی ما در ابتدا آزادی، دمکراسی حقیقی و استقلال به تمام معنا و رهائی از تمامی دولت های که تصرفاتی در داخل مملکت کرده اند، خواهد بود. استقلال از سلطه های خارجی و داخلی متکی به خارج. در مرحله اول هدف مستقل نمودن کشور و قطع ایادی و سلطه خارجی و داخلی متکی به خارج است و بیرون راندن استعمار گران و استثمارگران هرکه باشد و اختصاص دادن مخازن و منابع کشور به مردم رنج کشیده و در فقر و بیماری غوطه ور خورده که قرنها، خصوصاً در قرن حاضر به واسطه کجروی های رژیم ها، با همه بدبختی ها مواجه بودند و تمام مخازن و ثروت کشور را رژیم های فاسد از بین برده و در جیب خارجی ها و یا داخلی هایی که در خدمت آنها بوده اند ریخته اند. -حالا بیا و تماشا کن که می گویند امروز فقط ۱۸میلیون نفر حاشیه نشین داریم-.
۹- دستگاه های فشار و اختناق از میان خواهند رفت، گفته است: جامعه آینده ما جامعه آزادی خواهد بود و همه نهادهای فشار و اختناق و همچنین استثمار از میان خواهند رفت و ما ساواک و تمامی سازمانهای امنیتی ضد مردم را منحل خواهیم کرد. آگاهی مردم و مشارکت و نظارت همگانی آنها بر حکومت منتخب خودشان، خود بزرگترین ضمانت حفظ امنیت در جامعه می باشد. این یکی که خیلی خوب عمل شد، واواک آمد و بعد سپاه پاسداران و کمیته ها و غیره، این ستون پایه های قدرت.
۱۰- نظام اجتماعی بدون سلطه و استثمار: گفته است خداوند هرگز سلطه برای انسان مسلمان و غیر مسلمان قرار نداده است و قرآن اعلان جنگ به سلاطین و سرمایه دارها کرده است.
۱۱- حقوق انسان جهان شمول است. گفته است نهضت ایران تنها مختص ایران نبوده بلکه نهضت مستضعفین علیه مستکبرین و در جهت حمایت از تمام کسانی است که برای انسانیت و حقوق بشر احترام قائل هستند.
۱۲- زنان حقوق برابر با مردان دارند و زن میتواند رئیس جمهوری بشود. گفته است: نا برابری میان زن و مرد نیست و زنان آزادی در رای دادن و انتخاب شدن دارند و زنان در انتخاب شغل و سرنوشت و پوشش آزادند. زنان در انتخاب فعالیت و سرنوشت و پوشش خود با رعایت موازین آزادند. اسلام دست زنان را گرفته و در قبال مردان نگاه داشته است. زن و مرد همه آزادند که دانشگاه بروند، آزادند در اینکه رای بدهند و رای بگیرند. آنچه مخالف است با ملعبه بودن زن و به قول شاه زن خوب است زیبا باشد، با این مخالف است. اسلام، حقوق زنان را بیشتر از مردان ملاحظه کرده است و بالاخره زن میتواند رئیس جمهوری نیز بشود .
۱۳- اقتصاد تولید محور بر پایه توحید اجتماعی، بنا بر این در خدمت انسان. گفته است: ما خواستار یک صنعت ملی و مستقل هستیم که در اقتصاد مملکت ادغام شده و در کنار کشاورزی در خدمت مردم قرار گیرد و اگر ثروتی است که مخالف اسلام است باید مصادره بشود و بازار باید اسلامی باشد نه بازار چپاولگری و قاچاق و ما در قبال نسل آینده مسئولیت نگاهداری از مخازن نفت را داریم -که خیلی خوب به این مسئولیت عمل کردند!-. در رابطه با شرکت های بین المللی گفته است: اقتصاد کشور از سلطه بیگانه آزاد می گردد و دیگر برنامه های اقتصادی برنامه هایی نخواهند بود که هدفهای شرکت های بین المللی را در ایران به اجرا بگذارد.
۱۴- دانشگاه و رابطه دانشگاهیان و روحانیان، گفته است: لازم است طبقات محترم روحانی و دانشگاهی با هم احترام متقابل داشته باشند. جوانان روشنفکر دانشگاه ها به روحانیت و روحانیون به روشنفکران احترام بگذارند و کسانی را که جهلاً و یا از روی سوء نیت موجب دور نگاهداشتن این دو طبقه موثر هستند از خود برانند و به آنها اجازه تفرقه ندهند و مطمئن باشند که با ذم این دو قدرت بزرگ پیروزی بدست می آید و با جدائی روی آن را نخواهند دید. نقش دانشگاه در هر کشوری ساختن انسان است، مقدرات هر کشوری به دست دانشگاه و آنهایی است که از دانشگاه بیرون می آیند. بنابر این دانشگاه بزرگترین موسسه موثر در کشور بوده و بزرگترین مسئولیت ها را هم دانشگاه دارد. انصافاً این اصل هم خیلی خوب رعایت کردند!
۱۵- استقلال دستگاه قضائی و امنیت قضائی شهروندان. گفته است: قاضی باید در رئیس و فرد عادی یکسان بنگرد و حکمش درمورد همه یکسان اجرا شود. اما برای اینکه این استقلال قضائی واقعیت پیدا کند، باید اشخاص متعارف به مجازات مجرمان نپردازند. مجازات اشخاص جنایتکار و مجرم بعد از اثبات جنایت با محاکم صالحه است نه با اشخاص. -گوینده این حرف همان کسی است که بعد گفت افسران محاکمه لازم ندارند، همینکه معلوم بشود اسم و رسمشان کیست باید اعدام بشوند-.
۸- استقلال. استقلال از سلطه داخلی و خارجی. ایشان گفته است "ببینید که مردم ایران چقدر برای آزادی و استقلال ارزش قائل هستند که اینگونه خون میدهند و برنامه سیاسی ما در ابتدا آزادی، دمکراسی حقیقی و استقلال به تمام معنا و رهائی از تمامی دولت های که تصرفاتی در داخل مملکت کرده اند، خواهد بود. استقلال از سلطه های خارجی و داخلی متکی به خارج. در مرحله اول هدف مستقل نمودن کشور و قطع ایادی و سلطه خارجی و داخلی متکی به خارج است و بیرون راندن استعمار گران و استثمارگران هرکه باشد و اختصاص دادن مخازن و منابع کشور به مردم رنج کشیده و در فقر و بیماری غوطه ور خورده که قرنها، خصوصاً در قرن حاضر به واسطه کجروی های رژیم ها، با همه بدبختی ها مواجه بودند و تمام مخازن و ثروت کشور را رژیم های فاسد از بین برده و در جیب خارجی ها و یا داخلی هایی که در خدمت آنها بوده اند ریخته اند. -حالا بیا و تماشا کن که می گویند امروز فقط ۱۸میلیون نفر حاشیه نشین داریم-.
۹- دستگاه های فشار و اختناق از میان خواهند رفت، گفته است: جامعه آینده ما جامعه آزادی خواهد بود و همه نهادهای فشار و اختناق و همچنین استثمار از میان خواهند رفت و ما ساواک و تمامی سازمانهای امنیتی ضد مردم را منحل خواهیم کرد. آگاهی مردم و مشارکت و نظارت همگانی آنها بر حکومت منتخب خودشان، خود بزرگترین ضمانت حفظ امنیت در جامعه می باشد. این یکی که خیلی خوب عمل شد، واواک آمد و بعد سپاه پاسداران و کمیته ها و غیره، این ستون پایه های قدرت.
۱۰- نظام اجتماعی بدون سلطه و استثمار: گفته است خداوند هرگز سلطه برای انسان مسلمان و غیر مسلمان قرار نداده است و قرآن اعلان جنگ به سلاطین و سرمایه دارها کرده است.
۱۱- حقوق انسان جهان شمول است. گفته است نهضت ایران تنها مختص ایران نبوده بلکه نهضت مستضعفین علیه مستکبرین و در جهت حمایت از تمام کسانی است که برای انسانیت و حقوق بشر احترام قائل هستند.
۱۲- زنان حقوق برابر با مردان دارند و زن میتواند رئیس جمهوری بشود. گفته است: نا برابری میان زن و مرد نیست و زنان آزادی در رای دادن و انتخاب شدن دارند و زنان در انتخاب شغل و سرنوشت و پوشش آزادند. زنان در انتخاب فعالیت و سرنوشت و پوشش خود با رعایت موازین آزادند. اسلام دست زنان را گرفته و در قبال مردان نگاه داشته است. زن و مرد همه آزادند که دانشگاه بروند، آزادند در اینکه رای بدهند و رای بگیرند. آنچه مخالف است با ملعبه بودن زن و به قول شاه زن خوب است زیبا باشد، با این مخالف است. اسلام، حقوق زنان را بیشتر از مردان ملاحظه کرده است و بالاخره زن میتواند رئیس جمهوری نیز بشود .
۱۳- اقتصاد تولید محور بر پایه توحید اجتماعی، بنا بر این در خدمت انسان. گفته است: ما خواستار یک صنعت ملی و مستقل هستیم که در اقتصاد مملکت ادغام شده و در کنار کشاورزی در خدمت مردم قرار گیرد و اگر ثروتی است که مخالف اسلام است باید مصادره بشود و بازار باید اسلامی باشد نه بازار چپاولگری و قاچاق و ما در قبال نسل آینده مسئولیت نگاهداری از مخازن نفت را داریم -که خیلی خوب به این مسئولیت عمل کردند!-. در رابطه با شرکت های بین المللی گفته است: اقتصاد کشور از سلطه بیگانه آزاد می گردد و دیگر برنامه های اقتصادی برنامه هایی نخواهند بود که هدفهای شرکت های بین المللی را در ایران به اجرا بگذارد.
۱۴- دانشگاه و رابطه دانشگاهیان و روحانیان، گفته است: لازم است طبقات محترم روحانی و دانشگاهی با هم احترام متقابل داشته باشند. جوانان روشنفکر دانشگاه ها به روحانیت و روحانیون به روشنفکران احترام بگذارند و کسانی را که جهلاً و یا از روی سوء نیت موجب دور نگاهداشتن این دو طبقه موثر هستند از خود برانند و به آنها اجازه تفرقه ندهند و مطمئن باشند که با ذم این دو قدرت بزرگ پیروزی بدست می آید و با جدائی روی آن را نخواهند دید. نقش دانشگاه در هر کشوری ساختن انسان است، مقدرات هر کشوری به دست دانشگاه و آنهایی است که از دانشگاه بیرون می آیند. بنابر این دانشگاه بزرگترین موسسه موثر در کشور بوده و بزرگترین مسئولیت ها را هم دانشگاه دارد. انصافاً این اصل هم خیلی خوب رعایت کردند!
۱۵- استقلال دستگاه قضائی و امنیت قضائی شهروندان. گفته است: قاضی باید در رئیس و فرد عادی یکسان بنگرد و حکمش درمورد همه یکسان اجرا شود. اما برای اینکه این استقلال قضائی واقعیت پیدا کند، باید اشخاص متعارف به مجازات مجرمان نپردازند. مجازات اشخاص جنایتکار و مجرم بعد از اثبات جنایت با محاکم صالحه است نه با اشخاص. -گوینده این حرف همان کسی است که بعد گفت افسران محاکمه لازم ندارند، همینکه معلوم بشود اسم و رسمشان کیست باید اعدام بشوند-.
و او بارها تکرار کرد قاضی مستقل است با وجود این در تابستان سال ۶۷ به سه قاضی ماموریت داد زندانیان محکوم شده و در حال گذراندن دوران محکومیت خود را اگر بر سر مواضع خود بودند، اعدام کنند!
۱۶- صلح اجتماعی و زندگی همه با همه. گفته است: احکام اسلامی، احکامی است مسالمت آمیز و می خواهیم همه اقشار در زندگی مسالمت آمیز باشند.
۱۷- تبعیض ها از میان برمیخیزند و اقوام ایرانی ملت واحد می شوند. گفته است: همه در ایران ملت واحد هستند و ما هم خود و هم آنها را یعنی کرد و غیر کرد را ملت واحد میدانیم.
۱۸- ایران راه رشد را در پیش می گیرد. گفته است : اسلام دین ترقی است ،قرآن روش ترقی و شکوفائی انسان است. منطق اسلام، رها شدن از یوغ فرهنگ استعماری است زیرا اگر ما رشد کنیم منافعشان به خطر می افتد و معنای این رشد، رشد جوان است. نمیگذارند جوانان ما رشد فکری پیدا کنند و در اینها قوه اعتراض بوجود بیاید که نکند جلو خودشان بایستند و بازسازی و نوسازی کشور قطعاً مورد تائید و از برنامه های ما است.
۱۹- روش بحث آزاد و اینکه بحث آزاد همگانی است. گفته است: بنا بر نقد و نقد متقابل است. چون بنا بر جامعه ارزیاب و منتقد بود از دیدگاه ایشان در همان روزهای انقلاب آقای خمینی بحث آزاد را اعلام و بنی صدر را معرفی کرد تا طرفداران طرز فکرهای مختلف با او به بحث آزاد بنشینند.
این نوزده اصل را ایشان اظهار کرد. یک اصل بیستم هم بود که آن هم عفو همگانی بود و گفت نه، این را باید برویم ایران ببینیم مقتضیات چه ایجاب می کند. بعد معلوم شد مقتضیات اعدام را ایجاب می کنند. خب، حالا انصافا از این بیست مورد کدامش اجرا شد و این وضعیت در ایران به وجود آمد؟ اینها را هم که نمیتوان گفت ایشان نگفته است. اینها را جلو دنیا گفته است. خوب چرا این گونه شد؟ این آدمی که این حرفها را زده است الآن یک رژیمی به ارث گذاشته است که آخرین نمونه اش این آقای دکتر خزعلی است. ایشان را چرا گرفته اند؟ ایشان گفته است مردم، در این راهپیمایی ۲۲ بهمن شرکت نکنید. حالا او در زندان اعتصاب غذا کرده است، اعتصاب غذای خشک. آقای دادستان بجای اینکه به داد او برسد، دستور داده او را به بیمارستان نبرند. آن قضای که ایشان تعریف کرده بود همین قاضی است که الآن دارد حکومت و به اصطلاح این جور جنایت می کند؟ خوب، حالا چرا اینطور شد؟ یک عاملش روشن است، واضح است. آنوقت روزهای اول انقلاب نمیدانستیم ولی حالا میدانیم. یک طرح محرمانه ای هم وجود داشته است که آن اجرا میشده، بدون اینکه ما مردم ایران بدانیم، و آن بر مبنای ولایت مطلقه آقای خمینی بوده است. به اینکه شورای انقلاب ایجاد بشود که مطیع امر ایشان باشد. آن ستون پایه های قدرت، سپاه و غیر و ذالک هم تاسیس بشوند مجری اوامر ایشان باشند و یک حزب واحد هم بوجود بیاید که حزب جمهوری اسلامی شد که خود آقای خمینی هم آنرا منحل کرد. آن برنامه اجرا شد نتیجه اش هم شده است اینکه شده است. این یک طرف قضیه است.
انقلاب باید شفاف باشد و ابهام نداشته باشد. پس کسری انقلاب این بوده که یک ابهام تویش بوده است. آقای خمینی در خفا یک طرحی را قبول کرده است تصویب کرده و به اجرا گذاشته است. این بوده است، روابط پنهانی با آمریکایی ها گرفته شده است. بر اتحاد ارتش و روحانیت برای ایجاد یک دولت با ثبات توافق شده است. این هم بوده است مطابق اسناد سفارت آمریکا و همینطور خاطرات سالیوان آخرین سفیر آمریکا در ایران، این هم بوده است.
اما یک عامل دیگر هم بوده است. خود شما مردم، ببینید! یکی از عوامل انقلاب این است که جامعه نسبت به رژیم باید کاملاً بی اعتماد بشود که انقلاب ممکن بشود. هرچه فساد، جنایت، خیانت میبیند بگوید این کار رژیم است. دوره شاه هم اینطوری شد. همین الآن هم همینطور است کسی بمیرد میگویند رژیم کشت. جنایتی بشود میگویند رژیم کرد، خیانتی بشود میگویند ولایت مطلقه آقای خامنه ای کرد، فسادی باشد کار این رژیم است. این یک طرف مسئله، یک مسئله دیگر اعتماد به خود، این اعتماد به خود دو قسمت دارد یکی اعتماد به بدیل است، آنهایی که باید جانشین بشوند دولت استبدادی را دولت حقوقمدار بسازند. یکی مهمتر اعتماد مردم است به خودشان، اگر این اعتماد به خود نباشد این خطر هست که استبداد بازسازی بشود. خود مردم بپرسند از خودشان، آنهایی که آن زمان بودند به خود اعتماد داشتید و میگفتید رهبر فقط روح الله؟ وای اگر خمینی حکم جهادم دهد! آن ستون پایه های قدرت که ساخته میشدند بیان کننده اعتماد شما مردم به خودتان بود؟
حالا یک عامل سوم هم در نظر بگیرید. آن این است: ممکن است شما مردم ایران اعتماد کردید به آقای خمینی. بله کردید، همه ما هم کردیم، واقعا اعتماد کامل هم داشتیم. اما این اعتماد ربطی به این ندارد که اسباب قدرت در اختیار آقا بگذارید. خوب وقتی گذاشتی او ناچار عامل قدرت میشود، اگر نشود حذف میشود.خوب، شما می بایست مقابله میکردید. اقلا آنروز که این آدم می
۱۶- صلح اجتماعی و زندگی همه با همه. گفته است: احکام اسلامی، احکامی است مسالمت آمیز و می خواهیم همه اقشار در زندگی مسالمت آمیز باشند.
۱۷- تبعیض ها از میان برمیخیزند و اقوام ایرانی ملت واحد می شوند. گفته است: همه در ایران ملت واحد هستند و ما هم خود و هم آنها را یعنی کرد و غیر کرد را ملت واحد میدانیم.
۱۸- ایران راه رشد را در پیش می گیرد. گفته است : اسلام دین ترقی است ،قرآن روش ترقی و شکوفائی انسان است. منطق اسلام، رها شدن از یوغ فرهنگ استعماری است زیرا اگر ما رشد کنیم منافعشان به خطر می افتد و معنای این رشد، رشد جوان است. نمیگذارند جوانان ما رشد فکری پیدا کنند و در اینها قوه اعتراض بوجود بیاید که نکند جلو خودشان بایستند و بازسازی و نوسازی کشور قطعاً مورد تائید و از برنامه های ما است.
۱۹- روش بحث آزاد و اینکه بحث آزاد همگانی است. گفته است: بنا بر نقد و نقد متقابل است. چون بنا بر جامعه ارزیاب و منتقد بود از دیدگاه ایشان در همان روزهای انقلاب آقای خمینی بحث آزاد را اعلام و بنی صدر را معرفی کرد تا طرفداران طرز فکرهای مختلف با او به بحث آزاد بنشینند.
این نوزده اصل را ایشان اظهار کرد. یک اصل بیستم هم بود که آن هم عفو همگانی بود و گفت نه، این را باید برویم ایران ببینیم مقتضیات چه ایجاب می کند. بعد معلوم شد مقتضیات اعدام را ایجاب می کنند. خب، حالا انصافا از این بیست مورد کدامش اجرا شد و این وضعیت در ایران به وجود آمد؟ اینها را هم که نمیتوان گفت ایشان نگفته است. اینها را جلو دنیا گفته است. خوب چرا این گونه شد؟ این آدمی که این حرفها را زده است الآن یک رژیمی به ارث گذاشته است که آخرین نمونه اش این آقای دکتر خزعلی است. ایشان را چرا گرفته اند؟ ایشان گفته است مردم، در این راهپیمایی ۲۲ بهمن شرکت نکنید. حالا او در زندان اعتصاب غذا کرده است، اعتصاب غذای خشک. آقای دادستان بجای اینکه به داد او برسد، دستور داده او را به بیمارستان نبرند. آن قضای که ایشان تعریف کرده بود همین قاضی است که الآن دارد حکومت و به اصطلاح این جور جنایت می کند؟ خوب، حالا چرا اینطور شد؟ یک عاملش روشن است، واضح است. آنوقت روزهای اول انقلاب نمیدانستیم ولی حالا میدانیم. یک طرح محرمانه ای هم وجود داشته است که آن اجرا میشده، بدون اینکه ما مردم ایران بدانیم، و آن بر مبنای ولایت مطلقه آقای خمینی بوده است. به اینکه شورای انقلاب ایجاد بشود که مطیع امر ایشان باشد. آن ستون پایه های قدرت، سپاه و غیر و ذالک هم تاسیس بشوند مجری اوامر ایشان باشند و یک حزب واحد هم بوجود بیاید که حزب جمهوری اسلامی شد که خود آقای خمینی هم آنرا منحل کرد. آن برنامه اجرا شد نتیجه اش هم شده است اینکه شده است. این یک طرف قضیه است.
انقلاب باید شفاف باشد و ابهام نداشته باشد. پس کسری انقلاب این بوده که یک ابهام تویش بوده است. آقای خمینی در خفا یک طرحی را قبول کرده است تصویب کرده و به اجرا گذاشته است. این بوده است، روابط پنهانی با آمریکایی ها گرفته شده است. بر اتحاد ارتش و روحانیت برای ایجاد یک دولت با ثبات توافق شده است. این هم بوده است مطابق اسناد سفارت آمریکا و همینطور خاطرات سالیوان آخرین سفیر آمریکا در ایران، این هم بوده است.
اما یک عامل دیگر هم بوده است. خود شما مردم، ببینید! یکی از عوامل انقلاب این است که جامعه نسبت به رژیم باید کاملاً بی اعتماد بشود که انقلاب ممکن بشود. هرچه فساد، جنایت، خیانت میبیند بگوید این کار رژیم است. دوره شاه هم اینطوری شد. همین الآن هم همینطور است کسی بمیرد میگویند رژیم کشت. جنایتی بشود میگویند رژیم کرد، خیانتی بشود میگویند ولایت مطلقه آقای خامنه ای کرد، فسادی باشد کار این رژیم است. این یک طرف مسئله، یک مسئله دیگر اعتماد به خود، این اعتماد به خود دو قسمت دارد یکی اعتماد به بدیل است، آنهایی که باید جانشین بشوند دولت استبدادی را دولت حقوقمدار بسازند. یکی مهمتر اعتماد مردم است به خودشان، اگر این اعتماد به خود نباشد این خطر هست که استبداد بازسازی بشود. خود مردم بپرسند از خودشان، آنهایی که آن زمان بودند به خود اعتماد داشتید و میگفتید رهبر فقط روح الله؟ وای اگر خمینی حکم جهادم دهد! آن ستون پایه های قدرت که ساخته میشدند بیان کننده اعتماد شما مردم به خودتان بود؟
حالا یک عامل سوم هم در نظر بگیرید. آن این است: ممکن است شما مردم ایران اعتماد کردید به آقای خمینی. بله کردید، همه ما هم کردیم، واقعا اعتماد کامل هم داشتیم. اما این اعتماد ربطی به این ندارد که اسباب قدرت در اختیار آقا بگذارید. خوب وقتی گذاشتی او ناچار عامل قدرت میشود، اگر نشود حذف میشود.خوب، شما می بایست مقابله میکردید. اقلا آنروز که این آدم می
گفت اگر ۳۵ میلیون بگویند بله من میگویم نه (ضد همه حرفهایی است که در پاریس میزده!) خوب، میباید میآمدی بیرون میگفتی آقا شما چکاره ای که اگر ما بگوییم بله شما میگویی نه؟ پس به پای انقلابی که نه تنها ایران بلکه جهان را وارد دوران جدیدی کرده است، اینرا چرا مقصر میکنی؟ چرا درسهای تجربه انقلاب را از یاد می بری؟ حالا زیانهای این استبداد قدرت طلب و استبداد ساز را به پای انقلاب مینویسید؟ اقلاً تجربه هایش را بکار ببرید، که اگر بکار ببرید این تجربه به نتیجه میرسد. یکی از آن درسهای تجربه این است که تجربه را در نصفه رها نکنید. این یکی از عیبهای ما ایرانی هاست تجربه را همینکه به مشکل برخورد کرد ول میکنیم میرویم دوباره از سر میگیریم. نه، ول نکن. یک درسش این است، ادامه بده تا به نتیجه برسد. زیاد هم با نتیجه فاصله ندارد شمایید و این دستگاه ولایت مطلقه فقیه که ستون پایه ای جز این دستگاه های سرکوب ندارد. آن ساختار قدیمی قدرت دیگر توی ایران نیست. پس خیلی راحت میتوانید مانع را بردارید و ولایت جمهور مردم، آن دمکراسی که همه در اداره امور شرکت کنند را بر قرار کنید.
هنوز هم شما مردم بخواهید جنبش کنید هدف هایتان همینها میشوند که هدفهای انقلاب بوده اند. خوب به عمل در بیایید! مگر این رژیم مانع از این است که هر ایرانی شهروند مستقل و آزادی بشود؟ در قلمرو زندگیتان که میتوانید مستقل و آزاد باشید؟ در قلمرو زندگی خودتان که میتوانید خشونت زدایی بکنید؟ شما گل را به گلوله پیروز کردید. توی خانه هم نمیتوانید؟ آنجا هم حتماً باید زور باشد؟ در محل کار نمیتوانید؟ سرهم نمیتوانید کلاه نگذارید؟ بسیاری از این نابسامانیهای اجتماعی را نمیتوانید ترک کنید؟ مبارزه با مثلاً ابتلا به مواد مخدر را، شما مردم نمیتوانید خودتان تصدی کنید؟ میتوانید، میتوانید جنبش آسیب زدایی راه بیندازید. وقتی همه این کارها را کردید جامعه دیگری پیدا میکنید این رژیم هم جایش را داده است به یک دولت حقوقمدار. باید بگویید انقلاب پیروز است تا تجربه به نتیجه برسد. وقتی شما بگویید من پشیمانم - دیدم بعضی از این بیچاره های زورپرست، در آن زمان هم اینها در انقلاب نقش شان همین بود که بعد از رفتن شاه زور را وارد کار کردند ـ حالا میگویند از اینکه رژیم شاه را بردیم پشیمانیم. خوب، شما رفتی حالا دست نشانده شده ای البته پشیمانی. مستقل و آزاد نماندی که از آن انقلاب سرفراز و مفتخر باشی. شما ساختید این استبداد را حالا گردن خودتان را هم زده، پشیمان شدی. خوب، میخواستی نسازی آقا این استبداد را! چقدر هشدار داده شد در آن دوران مرجع انقلاب. خطر فاشیزم مذهبی را چند بار من یاد آور شدم؟ خوب، گوش نکردی. حالا آمدی میگویی پشیمانیم. پشیمان باش از آن زور مداری. انقلاب که ضد زورمداری بود. پس تو چرا پشیمانی؟ راهکار یک ملت بزرگ، یک ملت هوشیار، یک ملت آگاه، این نیست که نفی کند-شده، حالا انقلاب انجام گرفته است. خوب، درسها دارد، تجربه است. این تجربه یک درسهایی دارد. این درسها را بکار ببر. یک درسش را در پیام ۲۲ بهمن عرض کردم. درسهای دیگر را هم در کتاب انقلاب که بزودی منتشر خواهد شد خواهید خواند.
اگر اینبار دنبال بدیل شدید، دنبال یک بدیل شسته رفته باشید، شفاف، قابل اعتماد و اینکه محتاج بکار بردن زور نباشد. از طریق شما مردم با خود شما مردم عمل کند. خودتان بشوید بدیل خویش. این است راهکار.
شاد و پیروز باشید
مصاحبه رادیو عصر جدبد با آقای بنی صدر جمعه ۲۲ بهمن ۱۳۹۵
https://soundcloud.com/a-banisadr/banisadr-95-11-22
ایرانیها متهم هستند که مردمی هستند که تجربه را در نیمه، رها می کنند می گویند سخت شد، نشد، بد شد، نتیجه بد داد، دیگر اینرا ولش کن، یکی دیگر از سر! خب، در یک قرن سه تا انقلاب کردیم. اگر اولی را ادامه می دادیم، دومی، سومی در کار بود.
خب، حالا اگر یک تجربه را شما می خواستید به نتیجه برسانید، چه باید بکنید؟ باید موانع را بردارید. اگر خود مانع حاکم بود، می گذارد شما او را بردارید؟ نه. پس می گوید شما آنرا فراموش کن. حالا متاسفانه خودزنها هم وجود دارند، تنها رژیم نیست، تنها دو راس مثلث نیست، یک عده هم خودزن هستند. می گویند ما فریب خوردیم! این روشنفکرها هم فریب خوردند! ولا خمینی دقیق و روشن گفته بود که بنایش بر ولایت فقیه است. کتابش را هم درآورده بود. می گفت حکومت اسلامی.
جهانگیر گلزار: یا می گویند کسی نبود به ما بگوید، اگر گفته بود، ما چنین و چنان نمی کردیم
بنی صدر: خب دو چیز است. خمینی، آدم سیاسی نبود. ایشان مرجع تقلید بود. چند بار هم در نامه هایم بهش نوشتم مردم شما را مرجع تقلید قبول دارند، نه یک آدم سیاسی. خوب، مرجع تقلید نمی داند که دین، یعنی تعهد؟ الوفاء بالعهود در قرآن نیست؟ هست دیگر. اصلاً در تعریف دین، چه می گویند؟ دین چیست؟ دین یک عهدی است که شما می بندید و به آن وفا می کنید. همین. پس ایشان، یکوقت در نجف حرف می زند، درس
هنوز هم شما مردم بخواهید جنبش کنید هدف هایتان همینها میشوند که هدفهای انقلاب بوده اند. خوب به عمل در بیایید! مگر این رژیم مانع از این است که هر ایرانی شهروند مستقل و آزادی بشود؟ در قلمرو زندگیتان که میتوانید مستقل و آزاد باشید؟ در قلمرو زندگی خودتان که میتوانید خشونت زدایی بکنید؟ شما گل را به گلوله پیروز کردید. توی خانه هم نمیتوانید؟ آنجا هم حتماً باید زور باشد؟ در محل کار نمیتوانید؟ سرهم نمیتوانید کلاه نگذارید؟ بسیاری از این نابسامانیهای اجتماعی را نمیتوانید ترک کنید؟ مبارزه با مثلاً ابتلا به مواد مخدر را، شما مردم نمیتوانید خودتان تصدی کنید؟ میتوانید، میتوانید جنبش آسیب زدایی راه بیندازید. وقتی همه این کارها را کردید جامعه دیگری پیدا میکنید این رژیم هم جایش را داده است به یک دولت حقوقمدار. باید بگویید انقلاب پیروز است تا تجربه به نتیجه برسد. وقتی شما بگویید من پشیمانم - دیدم بعضی از این بیچاره های زورپرست، در آن زمان هم اینها در انقلاب نقش شان همین بود که بعد از رفتن شاه زور را وارد کار کردند ـ حالا میگویند از اینکه رژیم شاه را بردیم پشیمانیم. خوب، شما رفتی حالا دست نشانده شده ای البته پشیمانی. مستقل و آزاد نماندی که از آن انقلاب سرفراز و مفتخر باشی. شما ساختید این استبداد را حالا گردن خودتان را هم زده، پشیمان شدی. خوب، میخواستی نسازی آقا این استبداد را! چقدر هشدار داده شد در آن دوران مرجع انقلاب. خطر فاشیزم مذهبی را چند بار من یاد آور شدم؟ خوب، گوش نکردی. حالا آمدی میگویی پشیمانیم. پشیمان باش از آن زور مداری. انقلاب که ضد زورمداری بود. پس تو چرا پشیمانی؟ راهکار یک ملت بزرگ، یک ملت هوشیار، یک ملت آگاه، این نیست که نفی کند-شده، حالا انقلاب انجام گرفته است. خوب، درسها دارد، تجربه است. این تجربه یک درسهایی دارد. این درسها را بکار ببر. یک درسش را در پیام ۲۲ بهمن عرض کردم. درسهای دیگر را هم در کتاب انقلاب که بزودی منتشر خواهد شد خواهید خواند.
اگر اینبار دنبال بدیل شدید، دنبال یک بدیل شسته رفته باشید، شفاف، قابل اعتماد و اینکه محتاج بکار بردن زور نباشد. از طریق شما مردم با خود شما مردم عمل کند. خودتان بشوید بدیل خویش. این است راهکار.
شاد و پیروز باشید
مصاحبه رادیو عصر جدبد با آقای بنی صدر جمعه ۲۲ بهمن ۱۳۹۵
https://soundcloud.com/a-banisadr/banisadr-95-11-22
ایرانیها متهم هستند که مردمی هستند که تجربه را در نیمه، رها می کنند می گویند سخت شد، نشد، بد شد، نتیجه بد داد، دیگر اینرا ولش کن، یکی دیگر از سر! خب، در یک قرن سه تا انقلاب کردیم. اگر اولی را ادامه می دادیم، دومی، سومی در کار بود.
خب، حالا اگر یک تجربه را شما می خواستید به نتیجه برسانید، چه باید بکنید؟ باید موانع را بردارید. اگر خود مانع حاکم بود، می گذارد شما او را بردارید؟ نه. پس می گوید شما آنرا فراموش کن. حالا متاسفانه خودزنها هم وجود دارند، تنها رژیم نیست، تنها دو راس مثلث نیست، یک عده هم خودزن هستند. می گویند ما فریب خوردیم! این روشنفکرها هم فریب خوردند! ولا خمینی دقیق و روشن گفته بود که بنایش بر ولایت فقیه است. کتابش را هم درآورده بود. می گفت حکومت اسلامی.
جهانگیر گلزار: یا می گویند کسی نبود به ما بگوید، اگر گفته بود، ما چنین و چنان نمی کردیم
بنی صدر: خب دو چیز است. خمینی، آدم سیاسی نبود. ایشان مرجع تقلید بود. چند بار هم در نامه هایم بهش نوشتم مردم شما را مرجع تقلید قبول دارند، نه یک آدم سیاسی. خوب، مرجع تقلید نمی داند که دین، یعنی تعهد؟ الوفاء بالعهود در قرآن نیست؟ هست دیگر. اصلاً در تعریف دین، چه می گویند؟ دین چیست؟ دین یک عهدی است که شما می بندید و به آن وفا می کنید. همین. پس ایشان، یکوقت در نجف حرف می زند، درس
SoundCloud
Banisadr 95-11-22= انقلاب مقصر است یا ضد انقلاب : گفتگو با ابوالحسن بنی صدر
Abolhassan Banisadr 2017-02-10=صفحه رسمی تلگرام وفیسبوک آقای بنی صدر
https://telegram.me/Abolhasan_Banisadr
https://www.facebook.com/Abolhasan.banisadr
بنی صدر :انقلاب ایران جهان را وارد عصر جدید کرده
https://telegram.me/Abolhasan_Banisadr
https://www.facebook.com/Abolhasan.banisadr
بنی صدر :انقلاب ایران جهان را وارد عصر جدید کرده
برای طلبه می گوید، نظر فقهی است. یکوقت نه، در مقام تعهد است. میگویند آقا شما اگر این شاه رفت، ایران چگونه اداره خواهد شد؟ می گوید اینطور. اینجا دیگر صحبت فتوا نیست! چون آن جامعه یا اینرا قبول می کند و جنبش را ادامه میدهد، یا می گوید نه، من اینرا قبول ندارم. از آقای سخنگو می خواهد که آقا این حرف را تغییر بدهید. اگر نداد، یا باید این سخنگو را جانشین کند یا جنبش را رها کند. پس وقتی یک جنبشی با یک اصول راهنمایی تا هدف ادامه پیدا کرد، گوینده این اصول متعهد است، خصوص که اینبار در حضور دنیا تعهد کرده است. و اگر به این تعهد عمل نکرد، بهش می گویند خائن به تعهد است. امانتدار نیست. خوب، حالا اینکه آقای خمینی ولایت فقیه را تدریس کرده، این نظر فقهی اش بوده، بله. اینکه آنرا بصورت یک کتاب، توسط آقای فارسی در لبنان چاپ شده، بلااشکال. اینها شده است. ولی همین آقای خمینی، وقتی من به او گفتم این کتاب را شما نوشتید که خانواده پهلوی تا ابد به ایران حکومت کند؟ گفت من باب فتح باب بوده است. یک متنی هم نوشت که آن زمان در خارج از کشور منتشر شد که دعوت کرده بود از روشنفکران و حقوقدانان مسلمان که به اصطلاح یک طرحی برای قانون اساسی و اداره کشور تهیه کنند. بنابراین با این متنی که نوشت، امضا کرد و منتشر شد و سخنی که به من گفت که این فتح الباب است، و بعد آمد اینجا (در پاریس) گفت ولایت با جمهور مردم است، این تعهد است. آن فتوا را هم قبلاً نقض کرده بود وقتی آن نامه را نوشت. حالا بیایند به آن مردم بگویند نخیر، نظریه ولایت فقیه بوده و ما نخواستیم بشنویم، ما نخواستیم، مردم دنیا چی؟ آنها هم نخواستند؟ اینهمه خبرنگار، یکی از او ولایت فقیه شنید؟ ولایت جمهور مردم را شنیدند. اینکه دمکراسی ما از دمکراسی غربی پیشرفته تر میشود برای اینکه شهروندان در اداره امور خویش شرکت میکنند، را شنیدند. ولایت فقیه را در خارج کشور، کی شنید؟ کدام خبرنگار شنید؟ هیچکس! هیچکس.
بهرحال، آنکه ایشان متعهد بوده، حالا بیاید بگوید آقای خمینی به این ۱۹ اصل متعهد بوده. عفو عمومی را اظهار نکرده، به آن نمی توانیم بگوییم متعهد بوده، ولی به آن ۱۹ تا اصل که متعهد بوده است [برای اطلاع خوانندگان شرح 19 اصل را از یکی دیگر مصاحبه های آقای بنی صدر در زیر درج کرده ایم]. خوب اگر بگویند، ایشان به آنها متعهد بوده، می گویند آقای خامنه ای پس شما اینجا چه کاره هستید؟ ولایت فقیه پس نقض آن تعهد است. باطل است، غیر از اینکه اصلش هم با دین مغایر است و باطل، نقض عهد است. چرا عهد نقض کرده اید؟ پس باید اینها را مخفی کند. بخواهد بگوید حقوق بشر، یکی از آن اصول بیست گانه بوده است، می گویند کی در ایران از حقوق بشر برخوردار است؟ یکی از ۱۴ جرم من، طرفداری از حقوق بشر بود. شد جرم! کسی هم نگفت آقا، مجرم اول، آقای خمینی است که در حضور دنیا گفته ما حقوق بشر را مستقر می کنیم. حال اینکه خوب این جامعه خودش می باید به این حقوق عمل میکرد تا مستقر میشد. بلاخره ایشان تعهد سپرده بود. حالا بگوید چه؟ ایشان تعهد کرده است، همه را هم زدیم زیرش. آن مردم متوجه میشوند که این انقلاب قربانی است. آن دینی که بیان استقلال و آزادی بود و آن اسلام قربانی است. قربانی کی است؟ قدرت. مردم خودشان قربانی هستند؛ وقتی بفهمند اینطور است، دیگر بجای آنکه خود را لعن کنند که چرا انقلاب کردیم، دینشان را لعن کنند، انقلاب را لعن کنند، آن بندگان قدرت را لعن می کنند و جلوی آنها برمیخیزند، می گویند آقا، شما به این انقلاب خائن هستید. دفعه اول هم نیست، سه بار ما در یک قرن انقلاب کردیم، هر سه بار این خائنان قدرت پرست به آن انقلاب خیانت کردند و شد تجربه نیمه تمام. اگر بخواهند انقلاب نیم تمام دیگری را آغاز نکنند، و همینطور تا قیامت ادامه ندهند، و همین انقلاب را به نتیجه برسانند، می باید که بجای خودزنی که ما مردم خطا کردیم انقلاب کردیم، بجای آنکه بگویند انقلاب بد بود؛ انقلاب را ما کردیم، بد هم نبود برای اینکه ما از آن مدار بسته بیرون آمدیم، و بجای اینکه دین ستیزی بکنند، قدرت ستیزی کنند! قدرت را از زندگی خود برهانند و بجایش حقوق را بنشانند. برای اینکه این امر رخ ندهد، سانسور میشود. حالا کدام رژیم استبدادی است که سانسور وسیله اول کارش نیست؟ اصلاً سانسور نباشد، بزن و ببند و بکش و شکنجه بی اثر میشود. چون این سانسور است، آن شکنجه و داغ و درفش و اعدام هم است، از جمله برای اینکه سانسور برجا بماند. آنهایی که کشته میشوند، کی ها هستند؟ آنها که اعدام میشوند، شکنجه میشوند کی ها هستند؟ کسانی هستند که لو می دهند، جنایتها را، خیانتها را، فسادها را لو می دهند. راه کارها را پیشنهاد میکنند. پس دلیل سانسور اینست که یک رژیم استبدادی ناقض هدفهای انقلاب ایران و عامل قربانی کردن انقلاب، مردم ایران، فکر راهنمای این انقلاب، اصول راهنمای انقلاب، و سوزاندن فرصتهای رشد نسل انقلاب، نسل بعد از انقلاب. جامعه
بهرحال، آنکه ایشان متعهد بوده، حالا بیاید بگوید آقای خمینی به این ۱۹ اصل متعهد بوده. عفو عمومی را اظهار نکرده، به آن نمی توانیم بگوییم متعهد بوده، ولی به آن ۱۹ تا اصل که متعهد بوده است [برای اطلاع خوانندگان شرح 19 اصل را از یکی دیگر مصاحبه های آقای بنی صدر در زیر درج کرده ایم]. خوب اگر بگویند، ایشان به آنها متعهد بوده، می گویند آقای خامنه ای پس شما اینجا چه کاره هستید؟ ولایت فقیه پس نقض آن تعهد است. باطل است، غیر از اینکه اصلش هم با دین مغایر است و باطل، نقض عهد است. چرا عهد نقض کرده اید؟ پس باید اینها را مخفی کند. بخواهد بگوید حقوق بشر، یکی از آن اصول بیست گانه بوده است، می گویند کی در ایران از حقوق بشر برخوردار است؟ یکی از ۱۴ جرم من، طرفداری از حقوق بشر بود. شد جرم! کسی هم نگفت آقا، مجرم اول، آقای خمینی است که در حضور دنیا گفته ما حقوق بشر را مستقر می کنیم. حال اینکه خوب این جامعه خودش می باید به این حقوق عمل میکرد تا مستقر میشد. بلاخره ایشان تعهد سپرده بود. حالا بگوید چه؟ ایشان تعهد کرده است، همه را هم زدیم زیرش. آن مردم متوجه میشوند که این انقلاب قربانی است. آن دینی که بیان استقلال و آزادی بود و آن اسلام قربانی است. قربانی کی است؟ قدرت. مردم خودشان قربانی هستند؛ وقتی بفهمند اینطور است، دیگر بجای آنکه خود را لعن کنند که چرا انقلاب کردیم، دینشان را لعن کنند، انقلاب را لعن کنند، آن بندگان قدرت را لعن می کنند و جلوی آنها برمیخیزند، می گویند آقا، شما به این انقلاب خائن هستید. دفعه اول هم نیست، سه بار ما در یک قرن انقلاب کردیم، هر سه بار این خائنان قدرت پرست به آن انقلاب خیانت کردند و شد تجربه نیمه تمام. اگر بخواهند انقلاب نیم تمام دیگری را آغاز نکنند، و همینطور تا قیامت ادامه ندهند، و همین انقلاب را به نتیجه برسانند، می باید که بجای خودزنی که ما مردم خطا کردیم انقلاب کردیم، بجای آنکه بگویند انقلاب بد بود؛ انقلاب را ما کردیم، بد هم نبود برای اینکه ما از آن مدار بسته بیرون آمدیم، و بجای اینکه دین ستیزی بکنند، قدرت ستیزی کنند! قدرت را از زندگی خود برهانند و بجایش حقوق را بنشانند. برای اینکه این امر رخ ندهد، سانسور میشود. حالا کدام رژیم استبدادی است که سانسور وسیله اول کارش نیست؟ اصلاً سانسور نباشد، بزن و ببند و بکش و شکنجه بی اثر میشود. چون این سانسور است، آن شکنجه و داغ و درفش و اعدام هم است، از جمله برای اینکه سانسور برجا بماند. آنهایی که کشته میشوند، کی ها هستند؟ آنها که اعدام میشوند، شکنجه میشوند کی ها هستند؟ کسانی هستند که لو می دهند، جنایتها را، خیانتها را، فسادها را لو می دهند. راه کارها را پیشنهاد میکنند. پس دلیل سانسور اینست که یک رژیم استبدادی ناقض هدفهای انقلاب ایران و عامل قربانی کردن انقلاب، مردم ایران، فکر راهنمای این انقلاب، اصول راهنمای انقلاب، و سوزاندن فرصتهای رشد نسل انقلاب، نسل بعد از انقلاب. جامعه
آنوقت خود روبرو آن میبیند. میفهمد که تقصیر انقلاب نبوده، پس کاستی های خودش را سعی میکند بفهمد. چه کاستی در من بود که او توانست آن استبداد را بازسازی کند. آنها را رفع میکند مانع را برمیدارد و انقلاب را به نتیجه میرساند.
در عوض وقتی مردم خودشان فعال نشدند و فعلپذیر شدند، این فرستنده های جوراجور که با پول امریکا، سعودی و اسرائیل و انگلیس ووو... راه افتادند، اینها برای آنها مرتب اطلاعات قلابی میسازند، مردم را شستشوی مغزی میدهند، و مجبورشان میکنند مرتب خود را تحقیر کنند. از درس خوانده اش امروز در ایران خودش را تحقیر میکند، من نادان بودم، خمینی من را فریب داد، انقلاب بد بود، انقلاب خشونت است تا مردم عادی. همه هم به دروغ. بخشی از آن، اندکش بگوییم آگاهانه است، بخش عمده اش مغزشویی است. برای آنکه وسیله ارتباط جمعی در اختیار ما اندک است. فرض کنید به همین ترتیب ما توضیح میدهیم، در صحبتی بمناسبت سالگرد انقلاب، یک به یک توضیح دادیم که اینجور تجربه کن، ببین، آخرسر ببین کی قربانی است؟ اگر اینرا خود شنونده تجربه کند، به دیگری هم منتقل کند، کار آسان میشود؛ جامعه در جریان قرار میگیرد و از آن تحقیر خودش را رها میکند و احساس توانایی میکند. همین احساس توانایی، رابطه اش را با رژیم تغییر میدهد. اگر مردم ایران اینرا بدانند که این احساس ناتوانی آنها است که این رژیم را اینطور هار کرده به جانشان انداخته، و این بحرانهای سخت در درون و بیرون مرزها ایجاد میکند برای آنکه مردم را اسیر نگاه بدارد. هیچ رژیم استبدادی بعد از انقلاب نیست که انقلاب و اهداف اش را سانسور نکرده باشد.
منبع:
https://enghelabe-eslami.com/component/content/article/10-banisadr/mosahebe/45862-2022-02-10-20-37-31.html?Itemid=0
❊
کامل‌ترین و دقیق‌ترین مجموعه افشاگری کودتای خرداد ۱۳۶۰ تاریخ‌نگاری آن‌گونه که واقع شد
https://alisedarat.com/1400/03/31/7911/
❊
در عوض وقتی مردم خودشان فعال نشدند و فعلپذیر شدند، این فرستنده های جوراجور که با پول امریکا، سعودی و اسرائیل و انگلیس ووو... راه افتادند، اینها برای آنها مرتب اطلاعات قلابی میسازند، مردم را شستشوی مغزی میدهند، و مجبورشان میکنند مرتب خود را تحقیر کنند. از درس خوانده اش امروز در ایران خودش را تحقیر میکند، من نادان بودم، خمینی من را فریب داد، انقلاب بد بود، انقلاب خشونت است تا مردم عادی. همه هم به دروغ. بخشی از آن، اندکش بگوییم آگاهانه است، بخش عمده اش مغزشویی است. برای آنکه وسیله ارتباط جمعی در اختیار ما اندک است. فرض کنید به همین ترتیب ما توضیح میدهیم، در صحبتی بمناسبت سالگرد انقلاب، یک به یک توضیح دادیم که اینجور تجربه کن، ببین، آخرسر ببین کی قربانی است؟ اگر اینرا خود شنونده تجربه کند، به دیگری هم منتقل کند، کار آسان میشود؛ جامعه در جریان قرار میگیرد و از آن تحقیر خودش را رها میکند و احساس توانایی میکند. همین احساس توانایی، رابطه اش را با رژیم تغییر میدهد. اگر مردم ایران اینرا بدانند که این احساس ناتوانی آنها است که این رژیم را اینطور هار کرده به جانشان انداخته، و این بحرانهای سخت در درون و بیرون مرزها ایجاد میکند برای آنکه مردم را اسیر نگاه بدارد. هیچ رژیم استبدادی بعد از انقلاب نیست که انقلاب و اهداف اش را سانسور نکرده باشد.
منبع:
https://enghelabe-eslami.com/component/content/article/10-banisadr/mosahebe/45862-2022-02-10-20-37-31.html?Itemid=0
❊
کامل‌ترین و دقیق‌ترین مجموعه افشاگری کودتای خرداد ۱۳۶۰ تاریخ‌نگاری آن‌گونه که واقع شد
https://alisedarat.com/1400/03/31/7911/
❊
انقلاب اسلامی
بهره برداری استبداد از لعن انقلاب ۵۷ و خودزنی شرکت کنندگان در آن
صدارت : معیار ارزیابی کنش‌ها، برای حمایت و یا نفی آنها
علی صدارت
#صدارت: معیار ارزیابی کنش‌ها، برای حمایت و یا نفی آنها
۲۴بهمن۱۴۰۱ برابر با ۱۳فوریه۲۰۲۳ دوشنبه، ساعت۲۲ به وقت ایران
نکات مورد بحث قرار گرفته در این گفتگو، پیشنهاد استفاده از محک و معیاری است که نفی و یا حمایت یک کنش را آسان میکند.
مطلب را به صورت تصویری در اینجا ببینید و در هم‌رسانی مشارکت بفرمایید
اینستاگرام
https://www.instagram.com/tv/ConZhQgg1oW/
❊
یوتیوب
https://www.youtube.com/watch?v=tTWzV8foBQI
❊
آدرس مطلب در سایت
https://alisedarat.com/1401/11/24/10674/
❊
مطلب را همچنین میتوانید به شکل صوتی، در رسانه‌های ذیل بشنوید و هم‌رسانی بفرمایید
پادکست
https://open.spotify.com/episode/0H3DiykEqTwv4jN7jkZHtR
❊
تلگرام
https://t.me/sedaratMD/1993
❊
فیس‌بوک
https://www.facebook.com/Sedarat57
❊
واتساپ
https://chat.whatsapp.com/IT11IqMZ44v9L62gPRghhu
❊
#علی_صدارت
#صدارت
#انقلاب #انقلاب۱۴۰۱ #گذار #بدیل #ایران #مردمسالاری #دموکراسی #جمهوری #جمهوری_ایران
#وکالت‌گیت
#توئیت‌گیت
#همبستگی‌گیت
❊
#مجیدرضا_رهنورد
#محسن_شکاری
#مهسا_امینی
#نیلوفر_حامدی
#ملیحه_محمدی
#محمدمهدی_کرمی
#محمد_حسینی
#کیان_پیرفلک
#لغو_اعدام
۲۴بهمن۱۴۰۱ برابر با ۱۳فوریه۲۰۲۳ دوشنبه، ساعت۲۲ به وقت ایران
نکات مورد بحث قرار گرفته در این گفتگو، پیشنهاد استفاده از محک و معیاری است که نفی و یا حمایت یک کنش را آسان میکند.
مطلب را به صورت تصویری در اینجا ببینید و در هم‌رسانی مشارکت بفرمایید
اینستاگرام
https://www.instagram.com/tv/ConZhQgg1oW/
❊
یوتیوب
https://www.youtube.com/watch?v=tTWzV8foBQI
❊
آدرس مطلب در سایت
https://alisedarat.com/1401/11/24/10674/
❊
مطلب را همچنین میتوانید به شکل صوتی، در رسانه‌های ذیل بشنوید و هم‌رسانی بفرمایید
پادکست
https://open.spotify.com/episode/0H3DiykEqTwv4jN7jkZHtR
❊
تلگرام
https://t.me/sedaratMD/1993
❊
فیس‌بوک
https://www.facebook.com/Sedarat57
❊
واتساپ
https://chat.whatsapp.com/IT11IqMZ44v9L62gPRghhu
❊
#علی_صدارت
#صدارت
#انقلاب #انقلاب۱۴۰۱ #گذار #بدیل #ایران #مردمسالاری #دموکراسی #جمهوری #جمهوری_ایران
#وکالت‌گیت
#توئیت‌گیت
#همبستگی‌گیت
❊
#مجیدرضا_رهنورد
#محسن_شکاری
#مهسا_امینی
#نیلوفر_حامدی
#ملیحه_محمدی
#محمدمهدی_کرمی
#محمد_حسینی
#کیان_پیرفلک
#لغو_اعدام
صدارت : چهلم قتل فرزندانمان کرمی و حسینی، بررسی رویدادها
علی صدارت
#صدارت- چهلم قتل فرزندانمان کرمی و حسینی، بررسی رویدادها
۲۷بهمن۱۴۰۱
❊
سناریوهای متعددی را میتوان برای سقوط رژیم تحلیل داد و پیشگویی کرد. ولی در این دوران خطیر، ضروری است که به‌جای انتظار منفعلانه برای هرکدام از آن سناریوها، با تلاش خود در جهت انجام سناریوی مطلوب برای رفتن استبداد و دیکتاتوری، بر فعال شدن‌ها و فعالیت‌ها، برای هرچه فراگیرتر شدن جنبش خودجوش، بیافزاییم.
فروپاشی از درون هم مانند شوری، یکی از احتمالات سات.
ولی منفعلانه منتظر بنشینیم که ببینیم چه میشود؟؟!!
ندارند.
پنج زن زندانی سیاسی آزاد شده از زندان در بیانیه‌ای اظهار امیدواری کردند که با «تداوم حمایت‌های مردم و تلاش و پافشاری جامعه جهانی به زودی شاهد آزادی همه زندانیان سیاسی مرد و زن و هم‌بندیان زندانی خود در اوین و سایر زندان‌ها» باشند
-
https://www.instagram.com/tv/CovKbUDgAU1/
❊
https://youtube.com/live/DYzopmNrK3A
❊
https://alisedarat.com/1401/11/27/10693/
❊
https://open.spotify.com/episode/7kg9fFZ768tGF4qVguJAAL
-
https://castbox.fm/podcasts/sedarat
-
❊
https://t.me/sedaratMD/1999
❊
https://chat.whatsapp.com/IT11IqMZ44v9L62gPRghhu
❊
۲۷بهمن۱۴۰۱
❊
سناریوهای متعددی را میتوان برای سقوط رژیم تحلیل داد و پیشگویی کرد. ولی در این دوران خطیر، ضروری است که به‌جای انتظار منفعلانه برای هرکدام از آن سناریوها، با تلاش خود در جهت انجام سناریوی مطلوب برای رفتن استبداد و دیکتاتوری، بر فعال شدن‌ها و فعالیت‌ها، برای هرچه فراگیرتر شدن جنبش خودجوش، بیافزاییم.
فروپاشی از درون هم مانند شوری، یکی از احتمالات سات.
ولی منفعلانه منتظر بنشینیم که ببینیم چه میشود؟؟!!
ندارند.
پنج زن زندانی سیاسی آزاد شده از زندان در بیانیه‌ای اظهار امیدواری کردند که با «تداوم حمایت‌های مردم و تلاش و پافشاری جامعه جهانی به زودی شاهد آزادی همه زندانیان سیاسی مرد و زن و هم‌بندیان زندانی خود در اوین و سایر زندان‌ها» باشند
-
https://www.instagram.com/tv/CovKbUDgAU1/
❊
https://youtube.com/live/DYzopmNrK3A
❊
https://alisedarat.com/1401/11/27/10693/
❊
https://open.spotify.com/episode/7kg9fFZ768tGF4qVguJAAL
-
https://castbox.fm/podcasts/sedarat
-
❊
https://t.me/sedaratMD/1999
❊
https://chat.whatsapp.com/IT11IqMZ44v9L62gPRghhu
❊
#صدارت- انقلاب و محک ارزیابی، و معیار تصمیم، نه تنها در انقلاب، بلکه حتی در تمام امور روزمره.
-
…شش واقعیت انکارناپذیر:
اول: هیچ کدام، هیچکدام از قدرت‌ها (قدرت‌های داخلی و خارجی، دولتی و غیر دولتی، غربی و شرقی) واقعا نمی‌خواهند که در کشور ما یک نظام مردمسالار و دموکراتیک حاکم باشد، چرا که در این صورت منافع ملی آنها به خطر می‌افتد. در روابط قوا، و در مورد یک کشوری در مقام زیرسطله، دروغ و تزویر «منافع مشترک» چیزی به‌جز جبهه دیگری از جنگ روانی قدرت‌ها علیه مردم نیست! …
❊
آدرس مطلب در سایت:
https://alisedarat.com/1401/11/23/10684/
❊
-
…شش واقعیت انکارناپذیر:
اول: هیچ کدام، هیچکدام از قدرت‌ها (قدرت‌های داخلی و خارجی، دولتی و غیر دولتی، غربی و شرقی) واقعا نمی‌خواهند که در کشور ما یک نظام مردمسالار و دموکراتیک حاکم باشد، چرا که در این صورت منافع ملی آنها به خطر می‌افتد. در روابط قوا، و در مورد یک کشوری در مقام زیرسطله، دروغ و تزویر «منافع مشترک» چیزی به‌جز جبهه دیگری از جنگ روانی قدرت‌ها علیه مردم نیست! …
❊
آدرس مطلب در سایت:
https://alisedarat.com/1401/11/23/10684/
❊
علی #صدارت- انقلاب و محک ارزیابی، و معیار تصمیم نه تنها در انقلاب، بلکه حتی در تمام امور روزمره.
تصمیم برای انجام و یا عدم انجام یک کاری، هر کاری، نیاز به سنجش عواقب و نتایج آن را دارد. حتی برای قضاوت در باره یک خبر، و یا یک نظر، و یا هر موضوع دیگری، این تجزیه و تحلیل لازم است. برای شرکت در یک راهپیمایی و تظاهرات، امضای یک اطلاعیه، ارسال یک توئیت، وکالت، انتشار یک منشور، «همبستگی»، ائتلاف، انتشار یک مطلب در اینستاگرام و یا سایر شبکه‌بندی‌های اجتماعی… یا انجام و یا عدم انجام هر کنش دیگری، باید ابتدا محک و معیار بایسته و شایسته را بکار برد ، و به تبعات آن اندیشید.
به عنوان یک انسان، به خصوص ما ایرانیان که در نقطه عطف مهمی در تاریخ معاصر خود هستیم، این چالش، دغدغه‌ای هرروزه است. ولی این چالش و دغدغه، به هیچ وجه نباید باعث ترس و اضطراب برای تصمیم‌گیری‌ها، و در نتیجه بی‌عملی و انفعال بگردد. جوانان میهن ما، با نفی ترس و اضطراب، و با منقلب شدن و نمایش دست‌آوردهای انقلاب ۱۴۰۱، نتایج مثبت و عظیم فعال شدن در میدان ساختن سرنوشت‌های خوب و خوب‌تر را به افکار عمومی ایران، و منطقه، و دنیا نشان داده‌اند.
پس چه باید کرد؟ چگونه؟
جواب بسیار آسان است!
هموطنان ما در خیابان‌های حقیقی و مجازی میهن، به وضوح این چگونه را به ما آموخته‌اند:
پشت به قدرت، روی به ملت!
اگر هر کنشی، کوچکترین رویکردی به قدرت و نمادهای قدرت داشته باشد، لاجرم پشت به ملت دارد. جز این غیر ممکن است.
مثلا اگر در رسانه‌های وابسته به قدرت‌ها، فردی، و یا گروهی، و یا مطلبی و موضوعی و نظری و خبری و…، از رانت رسانه‌ای زیاد برخوردار میشود، حتما منافع و منویات آن قدرت‌ها را در نظر دارد، و در نتیجه نمیتواند پشت به ملت نباشد. اینگونه کنش‌های با رویکرد به قدرت، نمیتواند روند انقلاب برپایی یک مردمسالاری پویا را آهسته و یا حتی متوقف نکند، و لازم است نفی شود.
-
یکی از هموطنان، در جواب مخالفت من با روی کردن به قدرت‌ها و عناصر معلوم‌الحال وابسته، که در این روزهای خطیر، به وضوح باعث بحث‌های انحرافی، و کم شدن جوشش انقلاب شده‌اند، برایم نوشت:
«سلام جناب صدارت از اینکه چهر های سیاسی خارج از کشور تلاش میکنند به اتحاد برسند و مسلما با چهره‌ای داخل کشور هم در ارتباط هستند ما چرا ناراحت باشیم؟ هدف ما سرنگونی هست.»
پاسخ این جانب به این هموطن گرامی، و همه آن چند نفر دیگر از هموطنان که تماس گرفته‌اند و ممکن است اینگونه نظراتی داشته باشند، با در نظر گرفتن شعار پرشعور « پشت به قدرت، روی به ملت»، مختصرا از این قرار است:
در مورد «اتحاد»
یک روشنفکر، برای فکر و اندیشه و پندار روشن، باید شفافیت کامل را از «چهر های سیاسی» مطالبه کند. آیا در این چند دهه گذشته، از مبهم‌گویی‌های سیاست‌بازانی که «سیاست» را وسیله تجارت کرده‌اند، بدون اینکه با پرسش‌گری مردم روبرو شوند، هیچ درس عبرتی نیاموخته‌ایم؟ هیچ؟! آیا میشود از «اتحاد» صحبت کرد و نپرسید «اتحاد» بر سر چه چیزی؟ «اتحاد» برای دعوت از قشون خارجی برای تجاوز به مام وطن؟! «اتحاد» برای مکروه گردانی گناه رجوع به قدرت‌های خارجی؟ «اتحاد» برای مکروه گردانی گناه رجوع به قدرت‌های داخلی و اصلاح‌طلبی؟ «اتحاد» برای بازتولید دروغ «مناقع مشترک»، آن هم در باره میهن ما به عنوان یک کشور زیرسلطه؟
در مورد «هدف»
هدف شما رفتن مستبد است، ولی هدف من رفتن استبداد است.
هدف شما سلبی است، و در مورد بعد از رفتن رژیم، چیزی نمی‌گوید. خلاء رفتن مستبد را میتواند مستبد دیگری پر کند، یعنی همان فاجعه‌ای که رفتن پهلوی و آمدن خمینی ببار آورد.
هدف من ایجابی است، و رفتن استبداد، لاجرم در خود نهفته دارد آمدن دموکراسی را.
هویت من با بودن و نبودن خامنه‌ای و شرکا و رژیم ولایت مطلقه تعریف نمی‌شود، که تنها با رفتن خامنه‌ای و یا سرنگونی رژیمش، در من هم چیز دیگری برای ساختن وطنم موجود نباشد. هویت من، با علیه چیزی بودن تعریف نمی‌شود. هویت من، با یرای چیزی بودن، با برای برپایی، و برای پویایی، و برای پیشبرد مردمسالاری تعریف میشود.
هدف شما نمیتواند روی به قدرت نداشته باشد. می‌بینیم که با این توجیه و با این هدف، عناصر وابسته به قدرت‌ها که از رانت رسانه‌ای عظیم استفاده کرده و میکنند، با پروپاگندا و تکنیک‌های مغزشویی و تزویرهای رسانه‌ای، جبهه جدیدی از جنگ روانی علیه مردم را باز کرده‌اند و انقلاب ۱۴۰۱ را به کم‌جوشی کشانده‌اند.
هدف من همراه با اعتماد به نفس فردی، و اعتماد به نفس ملی است. احتیاج به هیچ‌گونه راه حلی از طریق قدرت‌ها (قدرت‌های داخلی و خارجی، دولتی و غیر دولتی، غربی و شرقی) ندارد، و به من می‌آموزد که بر توانایی‌های خود بیافزایم و دست گدایی به قدرت‌ها دراز نکنم.
همین رویکرد به قدرت، در سال ۱۳۷۶ و سپس ۱۳۸۸ اتفاق افتاد، با این فرق که آن زمان، تلاش شد از طریق قدرت
تصمیم برای انجام و یا عدم انجام یک کاری، هر کاری، نیاز به سنجش عواقب و نتایج آن را دارد. حتی برای قضاوت در باره یک خبر، و یا یک نظر، و یا هر موضوع دیگری، این تجزیه و تحلیل لازم است. برای شرکت در یک راهپیمایی و تظاهرات، امضای یک اطلاعیه، ارسال یک توئیت، وکالت، انتشار یک منشور، «همبستگی»، ائتلاف، انتشار یک مطلب در اینستاگرام و یا سایر شبکه‌بندی‌های اجتماعی… یا انجام و یا عدم انجام هر کنش دیگری، باید ابتدا محک و معیار بایسته و شایسته را بکار برد ، و به تبعات آن اندیشید.
به عنوان یک انسان، به خصوص ما ایرانیان که در نقطه عطف مهمی در تاریخ معاصر خود هستیم، این چالش، دغدغه‌ای هرروزه است. ولی این چالش و دغدغه، به هیچ وجه نباید باعث ترس و اضطراب برای تصمیم‌گیری‌ها، و در نتیجه بی‌عملی و انفعال بگردد. جوانان میهن ما، با نفی ترس و اضطراب، و با منقلب شدن و نمایش دست‌آوردهای انقلاب ۱۴۰۱، نتایج مثبت و عظیم فعال شدن در میدان ساختن سرنوشت‌های خوب و خوب‌تر را به افکار عمومی ایران، و منطقه، و دنیا نشان داده‌اند.
پس چه باید کرد؟ چگونه؟
جواب بسیار آسان است!
هموطنان ما در خیابان‌های حقیقی و مجازی میهن، به وضوح این چگونه را به ما آموخته‌اند:
پشت به قدرت، روی به ملت!
اگر هر کنشی، کوچکترین رویکردی به قدرت و نمادهای قدرت داشته باشد، لاجرم پشت به ملت دارد. جز این غیر ممکن است.
مثلا اگر در رسانه‌های وابسته به قدرت‌ها، فردی، و یا گروهی، و یا مطلبی و موضوعی و نظری و خبری و…، از رانت رسانه‌ای زیاد برخوردار میشود، حتما منافع و منویات آن قدرت‌ها را در نظر دارد، و در نتیجه نمیتواند پشت به ملت نباشد. اینگونه کنش‌های با رویکرد به قدرت، نمیتواند روند انقلاب برپایی یک مردمسالاری پویا را آهسته و یا حتی متوقف نکند، و لازم است نفی شود.
-
یکی از هموطنان، در جواب مخالفت من با روی کردن به قدرت‌ها و عناصر معلوم‌الحال وابسته، که در این روزهای خطیر، به وضوح باعث بحث‌های انحرافی، و کم شدن جوشش انقلاب شده‌اند، برایم نوشت:
«سلام جناب صدارت از اینکه چهر های سیاسی خارج از کشور تلاش میکنند به اتحاد برسند و مسلما با چهره‌ای داخل کشور هم در ارتباط هستند ما چرا ناراحت باشیم؟ هدف ما سرنگونی هست.»
پاسخ این جانب به این هموطن گرامی، و همه آن چند نفر دیگر از هموطنان که تماس گرفته‌اند و ممکن است اینگونه نظراتی داشته باشند، با در نظر گرفتن شعار پرشعور « پشت به قدرت، روی به ملت»، مختصرا از این قرار است:
در مورد «اتحاد»
یک روشنفکر، برای فکر و اندیشه و پندار روشن، باید شفافیت کامل را از «چهر های سیاسی» مطالبه کند. آیا در این چند دهه گذشته، از مبهم‌گویی‌های سیاست‌بازانی که «سیاست» را وسیله تجارت کرده‌اند، بدون اینکه با پرسش‌گری مردم روبرو شوند، هیچ درس عبرتی نیاموخته‌ایم؟ هیچ؟! آیا میشود از «اتحاد» صحبت کرد و نپرسید «اتحاد» بر سر چه چیزی؟ «اتحاد» برای دعوت از قشون خارجی برای تجاوز به مام وطن؟! «اتحاد» برای مکروه گردانی گناه رجوع به قدرت‌های خارجی؟ «اتحاد» برای مکروه گردانی گناه رجوع به قدرت‌های داخلی و اصلاح‌طلبی؟ «اتحاد» برای بازتولید دروغ «مناقع مشترک»، آن هم در باره میهن ما به عنوان یک کشور زیرسلطه؟
در مورد «هدف»
هدف شما رفتن مستبد است، ولی هدف من رفتن استبداد است.
هدف شما سلبی است، و در مورد بعد از رفتن رژیم، چیزی نمی‌گوید. خلاء رفتن مستبد را میتواند مستبد دیگری پر کند، یعنی همان فاجعه‌ای که رفتن پهلوی و آمدن خمینی ببار آورد.
هدف من ایجابی است، و رفتن استبداد، لاجرم در خود نهفته دارد آمدن دموکراسی را.
هویت من با بودن و نبودن خامنه‌ای و شرکا و رژیم ولایت مطلقه تعریف نمی‌شود، که تنها با رفتن خامنه‌ای و یا سرنگونی رژیمش، در من هم چیز دیگری برای ساختن وطنم موجود نباشد. هویت من، با علیه چیزی بودن تعریف نمی‌شود. هویت من، با یرای چیزی بودن، با برای برپایی، و برای پویایی، و برای پیشبرد مردمسالاری تعریف میشود.
هدف شما نمیتواند روی به قدرت نداشته باشد. می‌بینیم که با این توجیه و با این هدف، عناصر وابسته به قدرت‌ها که از رانت رسانه‌ای عظیم استفاده کرده و میکنند، با پروپاگندا و تکنیک‌های مغزشویی و تزویرهای رسانه‌ای، جبهه جدیدی از جنگ روانی علیه مردم را باز کرده‌اند و انقلاب ۱۴۰۱ را به کم‌جوشی کشانده‌اند.
هدف من همراه با اعتماد به نفس فردی، و اعتماد به نفس ملی است. احتیاج به هیچ‌گونه راه حلی از طریق قدرت‌ها (قدرت‌های داخلی و خارجی، دولتی و غیر دولتی، غربی و شرقی) ندارد، و به من می‌آموزد که بر توانایی‌های خود بیافزایم و دست گدایی به قدرت‌ها دراز نکنم.
همین رویکرد به قدرت، در سال ۱۳۷۶ و سپس ۱۳۸۸ اتفاق افتاد، با این فرق که آن زمان، تلاش شد از طریق قدرت