از نظر ما در شرایطی که رابطه شدیدا تحریک پذیر است، مانند وقتی که زوجی مانند پدرو و آنا آخرین تلاش خود را برای حفظ زندگی زناشویی به کار می بندند، امید مسئله مهمی تلقی می شود.
پیشنهاد روان شناسی مثبت محتمل بودن امید است. بدون امید هیچ درمان مناسبی در کار نخواهد بود. تغییرات را می توان به شکل مثبت ایجاد کرد، ضرورتا نیازی نیست فرد را با خطرات و جزئیات ضعف ها و رنج هایی که باید متحمل شود، روبه رو کنیم. از این رو، باور ما این است که بی شک می توانیم- و باید- رویکردی مثبت و مبتنی بر نقاط قوت را به کار ببریم و حتی وقتی در زندگی با بدترین ها مواجه می شویم به جای زبان کمبود از زبان وفور استفاده کنیم. تمرکز روی آینده و آرزوها، به جای کار کردن روی گذشته «اشتباه» و «گناهان»، می تواند بیانی از احتمالات و تصورات ایجاد کند و مسیری به سوی ایجاد تأیید فراهم کند.
وقتی زوجین خود را در کنار هم در آینده تصویر کنند، می توانند روی راه حل ها و خروجی های مثبت ِ متمرکز شوند. درمانگر به منظور سرمایه گذاری روی این هدف و حرکت به سوی راه حل ها و احتمالات محکم تر، می پرسد: «چه تصویری از خودتان به عنوان یک زوج در آینده دارید؟ اگر بتوانید تصویری از روابط زناشویی خود رسم یا توصیف کنید، این تصویر چگونه خواهد بود؟»
در رابطه با اهداف درمانی آنا و پدرو، جلسات بر اساس مفهومی که اشنایدر برای امید بیان می کند (2002 ) سازمان دهی و تشکیل شد. این ما را به دنبال کردن دو خط پرس وجو هدایت کرد. در خط اول، می خواستیم بدانیم آنا و پدرو چطور می توانند انگیزه لازم برای دستیابی به اهداف مطلوب شان می نامد. اشنایدر این را عامل(2002،1995)می نامد. درمانگر به منظور ارزیابی امید، افق آینده و اهداف احتمالی می پرسد: «وقتی درباره رابطه تان فکر می کنید، دقیقا در این لحظه از زندگی تان، مهم ترین آرزویتان چیست، امید چه چیزی را دارید؟»
در خط دوم پرس وجو، می خواستیم به آن زوج کمک کنیم تا راه هایی برای رسیدن به اهداف مطلوب شان ایجاد کنند. (چیزی که اشنایدر آن را مسیر می نامد.) از این رو درمانگر می پرسد: «چطور می خواهید به این آرزو برسید؟
وقتی زوجین خود را در کنار هم در آینده تصویر کنند، می توانند روی راه حل ها و خروجی های مثبت ِ متمرکز شوند. درمانگر به منظور سرمایه گذاری روی این هدف و حرکت به سوی راه حل ها و احتمالات محکم تر، می پرسد: «چه تصویری از خودتان به عنوان یک زوج در آینده دارید؟ اگر بتوانید تصویری از روابط زناشویی خود رسم یا توصیف کنید، این تصویر چگونه خواهد بود؟
پرسیدن و گوش سپردن به شکلی مثبت، مبتنی بر نقاط قوت، مبتنی بر قدرشناسی، راه حل محور و محسوس، یک مداخله استراتژیک بود. پرسش های به کاررفته بر مبنای این سه حوزه بودند: . پرسش هایی که اطلاعات مثبت را ارائه می کردند.
یک مداخله استراتژیک بود. پرسش های به کاررفته بر مبنای این سه حوزه بودند: .
1.پرسش هایی که اطلاعات مثبت را ارائه می کردند.
2. پرسش هایی که باعث جستجوی راه حل ها و انتظاراتی نسبت به مشکل می شدند.
3 . پرسش هایی که از اصل تحقیق قدرشناسانه پیروی می کردند (کوپرراید و ویتنی، 2005)
همه پرسش ها در ابعاد زمانی گذشته، حال و آینده طراحی شده بودند. بعد گذشته شامل تمرین هایی از نوع قدرشناسی بود که به زوج کمک می کرد، احساس همبستگی کنند و بابت گذشته مشترک شان سپاسگزار باشند. بعد زمان حال در پی ارتقای نگاه خوش بینانه زوج به تجربه های حال حاضرشان بود و در بعد آینده، هدف ایجاد امیدهایی در ارتباط با رابطه مستدام شان بود.
جلب توجه ها به سوی لذت، معناداری، مشارکت
یافتن لذت و خوشی در زندگی،کشف چیزی که توجه ما را عمیقا و به صورت متمرکز درگیر کند و داشتن معنا یا مقصودی برای زندگی و روابط مان، می تواند سه رکن اصلی برای بهزیستی فردی و رابطه ای باشد. ما با استفاده از پرسش هایی که در متن و پیوست ذکر شده اند، سعی کردیم توجه آنا و پدرو را به این سه موضوع جلب کنیم:
1. ستایش زیبایی و برتری
چه کسی در زندگی زناشویی/ خانواده پدری شما بیش از همه به زیبایی اهمیت می دهد؟
آیا بازدید از موزه ها و گالری های هنری، توقف برای تماشای طلوع و غروب خورشید یا گوش دادن به آواز پرندگان را از والدین یا یکی از خویشاوندان تان آموخته اید؟ به عنوان یک زوج، زیبایی را چگونه وارد زندگی تان می کنید؟
2.امید
در خانواده های پدری تان چه کسی بیشترین امید را ایجاد می کند؟ در رابطه تان چه کسی امید بیشتری ایجاد کرده/می کند؟ این امید غالبا چگونه ایجاد می شود؟ چه کسی استعداد بیشتری برای رویارویی با بدبینی دارد؟ چه کسی بیشتر برای مقابله با بدبینی به دیگری کمک می کند؟
#روان_درمانی_مثبت_نگر
#جرج_دبلیو_برنز
#مترجمان_سیدپیمان_رحیمی_نژاد_معصومه_محمدی_دکتر_آرش_رمضانی
#انتشارات_روان_شناسی_و_هنر
🆔 @Sayehsokhan
پیشنهاد روان شناسی مثبت محتمل بودن امید است. بدون امید هیچ درمان مناسبی در کار نخواهد بود. تغییرات را می توان به شکل مثبت ایجاد کرد، ضرورتا نیازی نیست فرد را با خطرات و جزئیات ضعف ها و رنج هایی که باید متحمل شود، روبه رو کنیم. از این رو، باور ما این است که بی شک می توانیم- و باید- رویکردی مثبت و مبتنی بر نقاط قوت را به کار ببریم و حتی وقتی در زندگی با بدترین ها مواجه می شویم به جای زبان کمبود از زبان وفور استفاده کنیم. تمرکز روی آینده و آرزوها، به جای کار کردن روی گذشته «اشتباه» و «گناهان»، می تواند بیانی از احتمالات و تصورات ایجاد کند و مسیری به سوی ایجاد تأیید فراهم کند.
وقتی زوجین خود را در کنار هم در آینده تصویر کنند، می توانند روی راه حل ها و خروجی های مثبت ِ متمرکز شوند. درمانگر به منظور سرمایه گذاری روی این هدف و حرکت به سوی راه حل ها و احتمالات محکم تر، می پرسد: «چه تصویری از خودتان به عنوان یک زوج در آینده دارید؟ اگر بتوانید تصویری از روابط زناشویی خود رسم یا توصیف کنید، این تصویر چگونه خواهد بود؟»
در رابطه با اهداف درمانی آنا و پدرو، جلسات بر اساس مفهومی که اشنایدر برای امید بیان می کند (2002 ) سازمان دهی و تشکیل شد. این ما را به دنبال کردن دو خط پرس وجو هدایت کرد. در خط اول، می خواستیم بدانیم آنا و پدرو چطور می توانند انگیزه لازم برای دستیابی به اهداف مطلوب شان می نامد. اشنایدر این را عامل(2002،1995)می نامد. درمانگر به منظور ارزیابی امید، افق آینده و اهداف احتمالی می پرسد: «وقتی درباره رابطه تان فکر می کنید، دقیقا در این لحظه از زندگی تان، مهم ترین آرزویتان چیست، امید چه چیزی را دارید؟»
در خط دوم پرس وجو، می خواستیم به آن زوج کمک کنیم تا راه هایی برای رسیدن به اهداف مطلوب شان ایجاد کنند. (چیزی که اشنایدر آن را مسیر می نامد.) از این رو درمانگر می پرسد: «چطور می خواهید به این آرزو برسید؟
وقتی زوجین خود را در کنار هم در آینده تصویر کنند، می توانند روی راه حل ها و خروجی های مثبت ِ متمرکز شوند. درمانگر به منظور سرمایه گذاری روی این هدف و حرکت به سوی راه حل ها و احتمالات محکم تر، می پرسد: «چه تصویری از خودتان به عنوان یک زوج در آینده دارید؟ اگر بتوانید تصویری از روابط زناشویی خود رسم یا توصیف کنید، این تصویر چگونه خواهد بود؟
پرسیدن و گوش سپردن به شکلی مثبت، مبتنی بر نقاط قوت، مبتنی بر قدرشناسی، راه حل محور و محسوس، یک مداخله استراتژیک بود. پرسش های به کاررفته بر مبنای این سه حوزه بودند: . پرسش هایی که اطلاعات مثبت را ارائه می کردند.
یک مداخله استراتژیک بود. پرسش های به کاررفته بر مبنای این سه حوزه بودند: .
1.پرسش هایی که اطلاعات مثبت را ارائه می کردند.
2. پرسش هایی که باعث جستجوی راه حل ها و انتظاراتی نسبت به مشکل می شدند.
3 . پرسش هایی که از اصل تحقیق قدرشناسانه پیروی می کردند (کوپرراید و ویتنی، 2005)
همه پرسش ها در ابعاد زمانی گذشته، حال و آینده طراحی شده بودند. بعد گذشته شامل تمرین هایی از نوع قدرشناسی بود که به زوج کمک می کرد، احساس همبستگی کنند و بابت گذشته مشترک شان سپاسگزار باشند. بعد زمان حال در پی ارتقای نگاه خوش بینانه زوج به تجربه های حال حاضرشان بود و در بعد آینده، هدف ایجاد امیدهایی در ارتباط با رابطه مستدام شان بود.
جلب توجه ها به سوی لذت، معناداری، مشارکت
یافتن لذت و خوشی در زندگی،کشف چیزی که توجه ما را عمیقا و به صورت متمرکز درگیر کند و داشتن معنا یا مقصودی برای زندگی و روابط مان، می تواند سه رکن اصلی برای بهزیستی فردی و رابطه ای باشد. ما با استفاده از پرسش هایی که در متن و پیوست ذکر شده اند، سعی کردیم توجه آنا و پدرو را به این سه موضوع جلب کنیم:
1. ستایش زیبایی و برتری
چه کسی در زندگی زناشویی/ خانواده پدری شما بیش از همه به زیبایی اهمیت می دهد؟
آیا بازدید از موزه ها و گالری های هنری، توقف برای تماشای طلوع و غروب خورشید یا گوش دادن به آواز پرندگان را از والدین یا یکی از خویشاوندان تان آموخته اید؟ به عنوان یک زوج، زیبایی را چگونه وارد زندگی تان می کنید؟
2.امید
در خانواده های پدری تان چه کسی بیشترین امید را ایجاد می کند؟ در رابطه تان چه کسی امید بیشتری ایجاد کرده/می کند؟ این امید غالبا چگونه ایجاد می شود؟ چه کسی استعداد بیشتری برای رویارویی با بدبینی دارد؟ چه کسی بیشتر برای مقابله با بدبینی به دیگری کمک می کند؟
#روان_درمانی_مثبت_نگر
#جرج_دبلیو_برنز
#مترجمان_سیدپیمان_رحیمی_نژاد_معصومه_محمدی_دکتر_آرش_رمضانی
#انتشارات_روان_شناسی_و_هنر
🆔 @Sayehsokhan