🌷
غنچه خندید ولی باغ به این خنده گریست.. غنچه آنروز ندانست که این گریه ز چیست!!!

باغ پر گل شد و هر غنچه به گل شد تبدیل،
گریه ی باغ فزون‌تر شد و چون ابر گریست...

باغبان آمد و یک یک همه گلها را چید،
باغ عریان شد و دیدند که از گل خالی ست!

باغ پرسید چه سودی بری از چیدن گل؟!!
گفت: پژمردگی اش را نتوانم نگریست...

من اگر از سر هر شاخه نچینم گل را،
چه به گلزار و چه گلدان، دگرش عمری نیست...

همه محکوم به مرگند، چه انسان، چه گیاه؛
این چنین است همه کار جهان تا باقی ست!!!

گریه ی باغ از آن بود که او میدانست،
غنچه گر گل بشود هستی او گردد نیست!!!

رسم تقدیر چنین است و چنین خواهد بود؛
میرود عمر، ولی خنده به لب باید زیست...

#فریدون_مشیری

🆔@Sayehsokhan

سینه با #عشق قشنگ است!

شعر عاشقم از زنده یاد #فریدون_مشیری

با صدای #سیروس_سیفی
مهر ۱۳۰۰
🆔 @Sayehsokhan

صدای بوسه باران

صدای خنده‌ی گل

صدای کف‌زدن لحظه‌ها برای بهار

دوباره معجزه‌ی آب و آفتاب و زمین

شکوه جادوی رنگین‌کمان فروردین

شکوفه و چمن و نور و رنگ و عطر و سرود

سپاس و بوسه و لبخند و شادباش و درود

دوباره چهره‌ی نوروز و شادمانی عید

دوباره عشق و امید

دوباره چشم و دل ما و چهره‌های بهار

غم زمانه به پایان نمی‌رسد، برخیز

به شوق یک نفس تازه در هوای بهار

#فریدون_مشیری

🆔 @Sayehsokhan

بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک
شاخه‌های شسته، باران خورده، پاک
آسمان آبی و ابر سپید
برگ‌های سبز بید
عطر نرگس، رقص باد
نغمه شوق پرستوهای شاد...


#فریدون_مشیری

باری، اگر روزی کسی از من بپرسد
چندی که در روی زمین بودی چه کردی؟

من می‌‌گشایم پیش رویش دفترم را:

در زیر این نیلی سپهر بی‌کرانه
چندان که یارا داشتم، در هر ترانه
نام بلند عشق را تکرار کردم

#فریدون_مشیری

🆔@Sayehsokhan

«ریشه در خاک» یکی از اشعار مشهور #فریدون_مشیری با دستخط خود او.

🆔 @Sayehsokhan

مادران
‌
نیمه شب،
از ناله‌ی مرغی که در ژرفای ظلمت
بال و پر می‌زد
ز جا جستم.
ناله‌ی آن مرغ زخمی همچنان از دور می‌آمد
لحظه‌ای در بهت بنشستم
ناله آن مرغ زخمی همچنان از دور می‌آمد.

ماه غمگین
ابر سنگین
خانه در غربت
ناله‌ی آن مرغ زخمی همچنان از دور می‌آمد
لحظه‌هایی شهر سرشار از صدای ناله‌ی مرغان زخمی شد
اوج این موسیقی غمناک، در افلاک، می‌پیچید!
‌
مانده بودم سخت در حیرت که آیا هیچ‌کاری می‌توانستم؟
‌
آسمان، هستی، خدا، شب، برگ‌ها
چیزی نمی‌گفتند
آه در هر خانه‌ی این شهر،
مادران با گریه می‌خفتند،
دانستم!
‌
#فریدون_مشیری
از دفتر: #تا_صبح_تابناک_اهورایی

🆔 @Sayehsokhan

آنچه که می‌شنوید، برنامه‌ایست بسیار شنیدنی با عنوان «قصه‌ی وامق و عذرا» از سلسله برنامه‌های «شاعران قصه می‌گویند»

با همکاری هنرمندان:

#ایرج (خواجه امیری)
#سیمین_آقا_رضی
#مجید_نجاحی
#حسن_ناهید
#ابراهیم_سرخوش
#حسین_همدانیان

نویسنده و تنظیم‌کننده:
  #فریدون_مشیری
موسیقی:
#همایون_خرم

@jarasmusic
🆔 @Sayehsokhan

برخیـز و برفـروز
چراغِ سپیـده را
تا بنگرم به روی تو
صبح ندیـده را

تا سـر برآورم به
تماشـای آفتـاب...
روشن کنم نگاه
سیاهی کشیده را

#فریدون_مشیری

#سلام_صبح_به_خیر

آدینه‌تون به نیکویی!

🆔 @Sayehsokhan

سنگ
هم "عاشق" شود
گوهر صدایش
میزنند...

زنده یاد
#فریدون‌_مشیری

#سلام_صبحتون_به_خیر

🆔 @Sayehsokhan

پشه ای در استکان آمد فرود...

،،،،،لیک آزادی گرامی‌تر عزیز!

#فریدون_مشیری

🆔 @Sayehsokhan

قطعه《افسونگر》

خواننده: #همایون_شجریان

آهنگساز: #محمدجواد_ضرابیان

تو که بالا بلند و نازنینی
تو که شیرین لب و عشق آفرینی

در آن لب‌های افسونگر چه‌داری
در آن‌دل غیر شور و شر چه‌داری
#فریدون_مشیری

این اثر از اولین قطعاتی است که همایون شجریان به تنهایی اجرا کرد
آلبوم "نسیم وصل" و با ستاره ها" دو اثری که نوید خواننده بی‌نظیری را می‌دادند که به زودی جا پای جا پدرش می‌گذارد...
اگرچه در این سالهای اخیر انتقادات بسیاری از سمت اهالی موسیقی سنتی به عملکرد هنری همایون شجریان شده است اما همواره راضی نگهداشتن مخاطبین تخصصی موسیقی و عامه مردم کار آسانی نبوده و نیست، در هر حال... بی شک نام او حتی بدون در نظر گرفتن سبقه خانوادگی اش، به خاطر آثار فوق‌العاده ای که در دهه هشتاد و دهه نود به جای گذاشته در موسیقی اصیل ایران جاودان خواهد ماند...

@moosighi_sonati
🆔 @Sayehsokhan

«خوش آمدید»

خواننده: #علیرضا_افتخاری
آهنگ: #جلیل_عندلیبی
شعر: #فریدون_مشیری

خوش آمدید ای بنفشه‌ها ای صنوبران
خوش آمدی ای بهار نو ای جهان جان
خوش باش با عشق  با گل در بهاران
در بستر چمن ای بهاران خوش آمدی سوی یاران خوش آمدی بوی باران خوش آمدی
@jarasmusic

🆔 @sayehsokhan

#آه_باران

ریشه در اعماق ِ اقیانوس دارد –شاید–
این گیسو پریشان کرده
بید ِ وحشی ِ باران
یا، نه، دریایی‌ست گویی، واژگونه، برفراز شهر،
شهرِ سوگواران.
‌‌
هر زمانی که فرو می‌بارد از حد بیش
ریشه در من می‌دواند پرسشی پیگیر،
با تشویش:
رنگ این شب‌های وحشت را
تواند شست آیا از دل یاران؟

چشم‌ها و چشمه‌ها خشک‌اند.
روشنی‌ها محو در تاریکی دلتنگ،
هم‌چنان که نام‌ها در ننگ!
‌‌
هرچه پیرامون ما رنگ تباهی شد.‌
آه، باران، ای امیدِ جان ِ بیداران!
بر پلیدی‌ها
_که ما عمری‌ست در گرداب آن غرقیم_
آیا، چیره خواهی شد؟

#فریدون_مشیری
#استاد_شجریان
‌‌
@samanbouyan

🆔 @sayehsokhan