نظر بزرگان درباره #عشق_رمانتیک

#افلاطون : پدیده ای برای کامل شدن

#شوپنهاور : پدیده ای فریبنده برای تداوم نسل

#راسل : پدیده ای برای فرار ازتنهایی

#دوبووار : پدیده ای برای معناجویی

🆔 @SayehSokhan

‍ ‍ ‏
#افلاطون می‌گويد غاری را تصور كنيد
كه در انتهای آن افرادی را از ابتدای كودكی به زنجير بسته باشند به نحوی
كه اين افراد نتوانند سر خود را به عقب برگردانند و پشت سر خود را ببينند.
در پشت سر اين عده، افرادی زندگی می‌كنند و آتشی نيز افروخته‌اند در اثر نور اين آتش تصاويری از رفت و آمد اين افراد و لوازمشان روی ديوار جلوی آن زندانيان در بند افتاده است و سرو صداهای آن مردم نيز در اثر انعكاس در غار از جلوی همان تصاوير نقش بسته بر ديوار به گوش آن زندانيان می‌رسد...
بديهی است كه اين افراد (زندانيان غار افلاطون) تصور می‌كنند كه اين صداها از همين سايه ها می‌آيد زيرا از ابتدا و كودكی اينچنين ديده و شنيده‌اند و هرگز نيز قادر نبوده‌اند پشت سر خود را نگاه كنند...
حال فرض كنيد زنجير برخی از اين گروه زندانيان را باز كنيد و به آنها بگوييد دنيا اينگونه كه شما تصور می‌كنيد نيست و آنها را برای مشاهده جهان بيرون از غار :
به خارج از آن غار ببريد.
در بيرون غار نور شديد خورشيد چشم اين افراد را قطعا به شدت ناراحت خواهد كرد و آنها نخواهند توانست در ابتدا چيزی ببينند و به سرعت جلوی چشمان خود را گرفته و به غار بر مي‌گردند...

اما فرض كنيد كه معدودی از اين افراد بتوانند در مقابل اين نور شديد مقاومت كرده و سپس نگاهی به جهان بيرون غار بيندازند...
حال از افراد اين گروه اگر كسی برای نجات گروهی ديگر از زندانيان به داخل غار برگردد و به آنها كه اساسا بيرون را نديده‌اند،
بگويند كه حقيقت چيز ديگری است و فقط بايد كمی تحمل داشته باشند،
دست كم مورد تمسخر قرار خواهند گرفت یا گوشه و کنایه ...

آن زنجیرها هر چیزی می‌تواند باشد، خودخواهی یا جهانی ساخته ذهن شخصی، قضاوت های ناپخته ترس‌های پنهان یا اضطراب ...
حتی یکبار هم اگر جور دیگری به جهان بنگریم چیزی از دست نداده‌ایم و شاید چیزی بدست بیاوریم. اما برخی چنان به غل و زنجیر آویخته‌اند که تصور اینکه زندگی جور دیگریست برایشان هولناک است و به هر حال حقیقت کمی آزرده خاطرمان خواهدکرد.

سرگذشت فلسفه | #براین_مگی

https://t.me/Philip_Kotler
🆔 @sayehsokhan

🎥 #عدالت چیست؟ از #افلاطون بپرسیم!
‌
🔴اگر شما شخصی هستید که برای رسیدن به قدرت یا موفقیت از هر روشی استفاده می‌کنید، افلاطون در کتاب دوم «جمهور» درباره‌ی شما صحبت کرده. افلاطون توضیح داده که چرا عدالت ذاتا ارزشمند است و ارزشمندی آن به‌خاطر این نیست که شما را صرفا به قدرت برساند. تماشا کنید.

📌 منبع: باشگاه اندیشه

👥علوم اجتماعی،مسائل‌روز👥

👉 @SOCIAL_SCIENCE
👉 @SOCIAL_SCIENCE

به سخنان دشمنانت خوب گوش کن
در آن حقایقی خواهی یافت که
هیچ یک از دوستانت به تو نگفته اند.

#افلاطون

سلام روز به خیر و شادمانی!

🆔 @Sayehsokhan

🔴چه کسی شایستگی حکومت دارد؟
و دیدگاه #کارل_پوپر :


✍چه کسی باید حکومت کند؟

این سوالی است که از عصر #افلاطون تا کنون جامعه همواره با آن روبرو بوده است.
افلاطون می‌گوید: بهترین و خردمندترین. اما بهترین و خردمندترین چه کسی است؟ و اگر این بهترین و خردمندترین یک سقراطی‌مشرب باشد که بدلیل پرهیز از گرفتارِ خودبزرگ‌بینی‌شدن، از قبول حکمرانی سر بزند چه؟

در عهد باستان پاسخ این بود: امپراتور، که بوسیله ارتش انتخاب می‌شود و بعدها پاسخ اینکه: شاهزاده‌ای قانونی که با تایید الهی برگزیده شده است. #مارکس در پاسخ به این سوال می‌گوید:

طبقه زحمتکش کارگران و البته با آگاهی طبقاتی؛ و نظریه‌پردازان #دموکراسی به جای "شاهزاده‌ای که با تایید الهی مشروعیت پیدا کرده" پاسخ دادند "مردم، که مشروعیتشان خدا‌داده است." همان که در روم باستان می‌گفتند: صدای مردم صدای خداست.

طرفداران نظریه دموکراسی می‌گویند حکومت هنگامی حق اعمال حاکمیت دارد که مشروع باشد؛ یعنی بر اساس #قانون_اساسی و توسط اکثریت مردم یا نمایندگان آنان انتخاب شده باشد. اما با نگاهی به تاریخ می‌توان مواردی در نقض ادعای فوق ارائه داد. مثلا #هیتلر. کسی که با مشروعیت به قدرت رسید و با قانون "اختیارات ویژه" که توسط پارلمان به تصویب رسید، تبدیل به یک #دیکتاتور شد. بنابراین به نظر می‌رسد که مشروعیت کافی نیست!

کارل پوپر، فیلسوف انگلیسی-اتریشی، در نیمه قرن بیستم (1945 م) در کتابِ
"جامعه باز و دشمنان آن"
پیشنهاد کرد که به جای پرسش
"چه کسی باید حکومت کند؟"
پسندیده‌تر این است که بپرسیم
《"چگونه می‌توان قانون اساسی تدوین کرد که ما را قادر سازد بدون خونریزی از دست حکومتِ حاکم رها شویم؟" )
در واقع در پرسشِ جدیدِ پیشنهادیِ پوپر، مساله اصلی نه نحوه #انتخاب_حکومت، بلکه امکان تعویض آن است.

پوپر با نقد دموکراسی به معنای متداول آن یعنی "حکومت مردم"، معتقد است که این معنی و برداشت از دموکراسی فریب و حیله‌ای بیش نیست؛ چرا که تک‌تک مردم می‌دانند که خود حکومت نمی‌کنند. او تاکید می‌کند که اهمیت دارد تا به مردم آموزش داده شود که واژه دموکراسی، از زمان آتنی‌ها به این سو، برای موازینی بکار می‌رفته که از دیکتاتوری جلوگیری می‌کرده است. دموکراسی آتنی، دست کم با پریکلس و توسیدید، تلاش برای دوری گزیدن از جباریت است، و نه حکومت مردمی.

#پریکلس می‌گوید: "هرچند تنها شمار اندکی قادر به سیاست‌گذاری هستند، یقینا همگان می‌توانند درباره آن قضاوت کنند." بعبارت دیگر مردم می‌توانند در خصوص قضاوت در نحوه عمل حکومت مشارکت ورزند و بعنوان یک هیات منصفه عمل نمایند. با همین برداشت از دموکراسی است که پوپر معتقد است روز انتخابات، نه روز مشروعیت بخشیدن به حکومت جدید، بلکه روزی است که مردم با رای خود به قضاوت درباره حکومت قبلی اقدام می‌کنند و از این طریق میان دموکراسی بعنوان حکومت عامه و دمکراسی بعنوان قضاوت عامه تفاوت قائل می‌شود. او بر این باور است که دموکراسی بعنوان قضاوت عامه یا یک تریبون عمومی، ابزاری برای اجتناب از حکومتی است که نتوان تغییرش داد. به عبارت دیگر، دموکراسی حکومتی‌ست که می‌توان آن را بدون خونریزی تغییر داد. دموکراسی راهی است برای محفوظ نگاه داشتن حکومت قانون.

پوپر به درستی معتقد است که همه ما در معرض ارتکاب خطا قرار داریم و بنابراین بعید نیست که قدرتی که حتی با رای دموکراتیک به یک حکومت تفویض شده، ممکن است که بر خطا بوده باشد و بنظر می‌رسد هیچ راهی بهتر از اینکه مردم بتوانند به کمک یک قانون اساسی و استفاده از رای اکثریت بدون خونریزی حکومت را تغییر دهند، برای اجتناب از دیکتاتوری وجود ندارد.
پوپر علاوه بر توجه و نقد نظام‌های انتخاباتی موجود، بر این امر واقف است که اکثریت همواره بر حق نیست و ممکن است مرتکب بزرگترین خطاها شود. ممکن است حتی به تثبیت استبداد و دیکتاتوری رای بدهد. چنانکه اغلب داده است و همانطور که بخوبی می‌دانیم دیکتاتوریِ اکثریت می‌تواند برای اقلیت وحشتناک باشد. اما دموکراسی علیرغم ناکامل بودن، بهترین روشی است که تا کنون ابداع شده است.

در واقع هرکس که تاکنون تحت یک حکومت دیکتاتوری زندگی کرده و می‌داند که تغییر آن بدون خونریزی هرگز ممکن نیست، بخوبی به اهمیت و ارزش نظام دموکراسی، علیرغم فاصله زیادی که با یک نظام کاملا مطلوب دارد، واقف است و می‌داند که این ارزش را دارد که آدمی در راه استقرار آن با تمام توان خود مبارزه کند.
به عبارت دیگر پوپر معتقد است ما زمانی به آزادی سیاسی دست خواهیم یافت که قادر باشیم حاکمان خود را بدون خونریزی برکنار کنیم و وقتی که چنین امکانی در جامعه وجود داشته باشد، دیگر خیلی نباید نگران این بود که "چه کسی حکومت می‌کند؟"



برشی از کتاب
"درس این قرن: همراه با دو گفتار درباره آزادی و حکومت دمکراتیک."
مصاحبه جیانکارلو بوزرتی با کارل پوپر

🆔 @Sayehsokhan

🎏 سرگذشت و زندگینامه افلاطون

#افلاطون ، شاگردی که استاد خویش را به چالش کشانید.

🆔 @Sayehsokhan