📒 #نظریه_ی_مارپیچ_سکوت

نظریه ی مارپیچ سکوت، نظریه ای تأثیرگذار در مورد نقش ارتباطات جمعی در شکل گیری افکار عمومی است. افکار عمومی از تعامل بین افراد و محیط اجتماعی شان نشأت می گیرد.

🚩در خصوص یک موضوع مناقشه انگیز، افراد درباره ی توزیع افکار عمومی حدس هایی می زنند. آن ها سعی می کنند دریابند که آیا در اکثریت قرار دارند یا در اقلیت؛ و سپس می کوشند تعیین کنند که آیا تغییر افکار عمومی در جهت موافقت با آن هاست یا خیر. اگر آن ها احساس کنند در اقلیت قرار دارند یا تغییر افکار عمومی در جهت فاصله گرفتن از آن هاست، ترجیح می دهند سکوت اختیار کنند. هرچه اقلیت بیشتر سکوت کنند، مردم احساس می کنند که دیدگاه خاص و متفاوتی ارائه نشده ست و لذا "مارپیچ سکوت" تشدید می شود.
ریشه ی این نظریه این است که مردم از انزوا می ترسند. بیشتر مردم از ترس انزوا، بر ضد قضاوت ها و ارزیابی های خود عمل می کنند.
رسانه های جمعی به سه شیوه بر مارپیچ سکوت اثر می گذارند:
1. رسانه ها تصورات افراد را راجع به این که چه عقایدی در جامعه مسلط است شکل می دهند
2. رسانه ها تصورات مربوط به عقاید رو به افزایش را شکل می دهند
3. رسانه ها تصوراتی را شکل می دهند راجع به این که شخص چه عقیده ای را می تواند در افکار عمومی ابراز کند، بدون این که منزوی شود
#مهدی_زاده
👇
@savaderasanei