.

من بدبختی زنان و مردان‌مان را
در فرهنگ می‌بینم

در طول سده‌ها و هزاره‌ها
زنان ما
از کوشش برای تغییر سرنوشت خودشان
منع شده‌اند
همچنان که همه مردان و ما

به این نتیجه رسیده‌ایم که
باید کسی از گذشته دور و در قالب مقامی از بالا
برای همه ما تصمیم بگیرد؛
به ما گفته شده که لازم نیست بیندیشیم و
همه چیز از پیش برای ما فکر شده است ..

تا زمانی که خودمان را خلع خِرَد‌شده بدانیم
و تصمیم گرفتن راجع به حقوق انسانی خودمان را
به دیگران بسپاریم،
طبیعی‌ست که
بخش بزرگی از این ودیعه را
در خودمان نفی و تباه و نابود می‌کنیم.

نگران آیندگان هستم
آنها راه خودشان را پیدا می‌کنند
ولی راه‌هایی که در زمان ما پیش پای‌شان گذاشته می‌شود ،
آنها را تا مدت‌ها در خودش گم خواهد کرد
راه‌هایی نکوبیده و سنگلاخ و در پایان بیشتر، بی‌راه

مُشتی سوءتفاهم به جای دانش،
مُشتی باید و نباید به جای اندیشه و بینش

و آنها اگر عین ما نشوند،
بیمارِ تناقض گفتار و کردار ما
در پیچ‌وخم‌های من‌درآوردیِ ما
گم می‌شوند
و تا راه را بیابند عمر را باخته‌اند
ما هم باخته‌ایم...

بله گذشتگان مسئول درماندگی ما هستند
و ما اگر نتوانیم راه را باز کنیم و هوا را پاک،
مسئول درماندگی و خفقان آیندگانیم.

فرهنگ ما نیازمند بازاندیشی است،
در همه‌ی باورهایش،
تاریخش،
سوابقش،
و آنچه که مانع رشد
و باعثِ ایستایی و توقفش شده است ..

همه‌ی ما ناچاریم
درباره همه چیز از نو بیندیشیم
و همه چیز را از نو
با تعقل و ادراک امروزی ارزیابی کنیم
و تعریف‌های گذشته را بسنجیم و
از صافی خِرَد و آزمون بگذرانیم
و در قالب یک دانش، بینش و خرد امروزی
ساماندهی کنیم.

بهرام بیضایی




#سال_نه_به_جمهوری_اسلامی
#رای_بی_رای
.