کانال. سرزمین کهن ایران دیار شاهان
387 subscribers
12.1K photos
12.6K videos
436 files
9.26K links
کانال :
#سرزمین_کهن_ایران_دیار_شاهان
#مشروطه_سلطنتی
#برپایی پادشاهی پارلمانی (سلطنت بر ایران. فقط از آن مردم است.)

ارتباط با ادمین..@Shahinzand2582


@Shahizazaza
Download Telegram
Forwarded from ربات حذف ✂️
| #تاریخی #سیاسی #اجتماعی















#چند_سطر_مطالعه

کانال سیاست شناسی | ﺳﻔﯿﺮ #ﺍﻧﮕﻠﯿﺲ، #ﻗﺘﻞ #ﻗﺎﺋﻢ_ﻣﻘﺎﻡ_ﻓﺮﺍﻫﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ #ﮐﺘﺎﺏ "ﺣﻘﻮﻕ ﺑﮕﯿﺮﺍﻥ ﺍﻧﮕﻠﯿﺲ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ" ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﻨﺪ:

«ﻗﺎﺋﻢﻣﻘﺎﻡ ﻓﺮﺍﻫﺎﻧﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﺮﯾﻢ. ﻫﺮ #ﺭﺷﻮﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑه اﻭ ﻣﯿﺪﺍﺩﯾﻢ، ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ، ﺍﻣﺎ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ #ﺷﺎﻩ ﻣﯿﺪﺍﺩ... ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺎﻟﯿﻪ ﺍﻧﮕﻠﯿﺲ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺸﺘﻦ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ #ﭘﻮﻝ ﮐﺮﺩﻡ... ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﭘﻮﻝ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪ، ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ #ﺍﻣﺎﻡ_ﺟﻤﻌﻪ #ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺟﻬﺖ ﻋﻮﺍﻣﻠﺶ ﺑه اﻭ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺗﮑﻔﯿﺮ ﮐﻨﻨﺪ...

ﻓﺮﺩﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻣﺴﺎﺟﺪ ﺗﻬﺮﺍﻥ #ﺭﻭﺣﺎﻧﯿﻮﻥ ﺑﺮ #ﻣﻨﺒﺮ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ:

ﮐﻪ #ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﯾﻦ #ﮐﺎﻓﺮ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺍﻭ ﺩﻭﻟﺖ #ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺑﺮ #ﺯﻣﯿﻦ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ... ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ ﺷﺎﻩ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻋﺰﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ، ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻗﺘﻞ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺖ ﺭﺍ ﺍﻣﻀﺎﺀ ﮐﺮﺩ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﺁﻥ ﺑﺰﺭگﻣﺮﺩ، ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ #ﺍﺳﺐ ﺷﺪﻡ ﺗﺎ ﻭﺍﮐﻨﺶ #ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺑﺒﯿﻨﻢ. ﺩﯾﺪﻡ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺑﻠﻪ ﻓﺮﻭﻣﺎﯾﻪ ﺑﺴﺎﻥ ﺷﺐ #ﻋﯿﺪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻭ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﻓﺮ ﻣﻠﺤﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺗﺒﺮﯾﮏ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ»
ﭼﺮﺍ ﺳﮓ ﻧﺠﺲ ﺷﺪ؟


ﺍﺯ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻫﻨﺮﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ
ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺳﮓ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ
ﮐﺮﺩﻧﺪ , ﺳﮓ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺩﯾﻦ ﺯﺭﺗﺸﺖ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ
ﺑﻮﺩ .

ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻤﻠﻪ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﺳﮕﻬﺎ ﮐﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺼﺮﻑ
ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻭ ﺭﻭﺳﺘﺎﻫﺎ ﺳﺨﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ , ﺍﯾﻦ ﺳﮕﻬﺎ ﺑﺪﺟﻮﺭﯼ ﺑﺎ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯﺍﻥ
ﺩﺭﮔﯿﺮ ﻣﯿﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﮑﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ .

ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺳﺨﺖ ﺍﺯ
ﺳﮓ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪﻧﺪ , ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺷﺪﯾﺪ , ﺳﮓ
ﺩﻭﺍﻡ ﻧﻤﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻮﺟﻮﺩﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺳﮓ , ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﮐﻠﯽ
ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﺳﮕﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ , ﺧﻮﺩ ﯾﮏ ﻟﺸﮕﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ

ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ , ﻟﺬﺍ ﺑﺎ ﺍﺧﺘﺮﺍﻉ ﺣﺪﯾﺚ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﭼﻮﻥ ﺍﺑﻮ
ﻫﺮﯾﺮﻩ ﻭﺍﺑﻮ ﺩﺭﺩﺍ , ﻧﺠﺲ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﮓ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ #ﺍﺳﻼﻡ ﺟﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻫﺎ ﯾﮏ
ﻟﺸﮕﺮ ﻣﺨﻮﻑ ﻭ ﺟﻨﮕﯽ ﺍﺯ ﺳﮕﻬﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .

ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ " ﻣﺎﻧﺘﺮﻩ " ﻣﯿﺘﺮﺍ ﺁﺷﻮﺍﻥ