#اي_هادي_طريق_دوست!
اي كه لبانت جايگاه پرواز فرشتگان بود و گوهر كلامت ذكر و رضاي حق.
با تو سخن مي گويم؛ از آن هنگام كه در بستر بيماري، چگونه با معبود خويش نجوا كرده و ديدن چهره جمال دوست را انتظارمي كشيدي. در آن هنگامي كه فرشتگان و شقايق هاي سرخي كه چراغ سعادت را به دستشان داده بودي؛ به زمين آمده و در اطراف بسترت پاي كوبي مي كردند. فرشتگاني كه از پرتو نور چنين عبدي و دلداگي با معبودش، وامانده اند.
اما؛
زمينيان چشمهاي شان به آسمان دوخته و دست هاي شان به بارگاه الهي گره خورده بود. صداي” يا رب يا رب” هستي را فرا گرفته بود تا خورشيد قلب هاي شان غروب نكند.
اماما! چگونه در باورمان مي گنجيد كه ديگر نواي كبريائيت به گوش نمي رسد و جهاني را سكوت فرا گرفته است!
چگونه در باورمان مي گنجيد كه در سجاده سبز عرفانيت، عطر روح خدا را نمي توان حس كرد!
#اي_زنده_ي_هميشه_تاريخ!
هنوز غم فراقت در قلوب عاشقانت سكني گزيده و سيلاب اشك از ديدگان جاريست.
اي كاش با ما بودي تا اشك حسرت بر گونه هامان جاري نمي گشت
#امام_روح_الله
#سالگرد_ارتحال
@sardare_dellha
اي كه لبانت جايگاه پرواز فرشتگان بود و گوهر كلامت ذكر و رضاي حق.
با تو سخن مي گويم؛ از آن هنگام كه در بستر بيماري، چگونه با معبود خويش نجوا كرده و ديدن چهره جمال دوست را انتظارمي كشيدي. در آن هنگامي كه فرشتگان و شقايق هاي سرخي كه چراغ سعادت را به دستشان داده بودي؛ به زمين آمده و در اطراف بسترت پاي كوبي مي كردند. فرشتگاني كه از پرتو نور چنين عبدي و دلداگي با معبودش، وامانده اند.
اما؛
زمينيان چشمهاي شان به آسمان دوخته و دست هاي شان به بارگاه الهي گره خورده بود. صداي” يا رب يا رب” هستي را فرا گرفته بود تا خورشيد قلب هاي شان غروب نكند.
اماما! چگونه در باورمان مي گنجيد كه ديگر نواي كبريائيت به گوش نمي رسد و جهاني را سكوت فرا گرفته است!
چگونه در باورمان مي گنجيد كه در سجاده سبز عرفانيت، عطر روح خدا را نمي توان حس كرد!
#اي_زنده_ي_هميشه_تاريخ!
هنوز غم فراقت در قلوب عاشقانت سكني گزيده و سيلاب اشك از ديدگان جاريست.
اي كاش با ما بودي تا اشك حسرت بر گونه هامان جاري نمي گشت
#امام_روح_الله
#سالگرد_ارتحال
@sardare_dellha