سلام

با توجه به سابقه کاریم در زمینه سیستمهای مدیریتی و استقرار، آموزش و مشاوره اونها لازم میدونم چند موضوع رو اینجا به اشتراک بگذارم تا بعضی برداشتهای غلط در زمینه سیستمهای مدیریتی رو بتونم کمک کنم تا رفع بشه.
راستش داستان برمیگزده به سال 2015 و شروع نسل جدید استانداردهای سری ایزو که با ISO 9001 و ISO 14001 شروع شد.
تمام هدف به روز آوری این استانداردها تداوم کسب و کار سازمان بود، به همین خاطر تفکر مبتنی بر ریسک در این سری جدید از استانداردها تعریف شد.
متاسفانه در خیلی از سازمانها و نظریه ها مخصوصا در استاندارد مدیریت کیفیت میشنویم که ریسک ها و.فرصتهای فرایندها باید شناسایی بشه.
اما این برداشت کاملا از استانداردها اشتباه هستش. میدونم خیلی از اساتید استناد به بند 4.4 استاندارد اصرار بر شناسایی ریسک ها و فرصتهای فرایندی دارند. اما وقتی در متن اصلی استاندارد مطالعه میکنیم نوشته شده ریسکها و فرصتهایی که در بند 6.1 شناسایی شده در فرایندها آدرس دهی کنید.
در ادامه در بند 6.1 استاندارد میبینیم که صراحتا استاندارد شناسایی ریسکها و فرصتها رو از خروجی های بند 4.1 و 4.2 انتظار داره.
به عبارتی در بند 4.1 سازمان عوامل داخلی و خارجی خودش رو شناسایی میکنه در هر سیستمی که استقرار داده برای اون سیستم. در سطح کلان و یا به عبارتی در سطح استراتژیک سازمان.
در بند 4.2 هم ذینفعان سازمان ( نه فرایند) شناسایی میشوند و نیازها و انتظاراتشون برای هر سیستم شناسایی میشه.
حالا در شناسایی ریسکها و فرصتهای سازمان عملا در سطح کلان و استراتژیک سازمان بر اساس دو مورد ذکر شده ( عوامل داخلی و خارجی و نیازها و انتظارات ذینفعان) انجام میشه.
اما نکته ارتباط اسن ریسک ها و فرصتها با فرایند های سازمان هستش. که استاندارد مجددا صراحتا از سازمان میخواد که برای ریسک ها اقدامی جهت پیشگیری و برلی فرصتها اقدام برای حداکقر بهره برداری تعریف کن.
این اقدامات باید در فرایند های سازمان دیده بشود.
نه ریسک ها و فرصتهای سازمان.
امیدوارم توضیحاتم کامل بوده باشه.
اما اگر کسی از دوستان توضیحات بیشتری رو لازم دونستن در خدمت هستم.

👇👇👇👇

✅👌ممنونم از " #استاد_بطحائیان " مدرس دوره های کالج صنایعشو بابت توضیحاتشون بابت این پست، و حسن نظرشون🌺🌺🙏🏻🙏🏻

@sanayesho