این عکس نه خودش خاصه، نه نوشیدنیش خاصه، نه لوکیشنش. اتفاقا از رو یه فیلم هم شات گرفته شده و اصلا عکس باکیفیتی نیست. اما یه فکر و احساسی پشتش هست که باعث می‌شه کیفیتش واسم مهم نباشه، اون باعث می‌شه چنین عکسی هم خاص بنظر بیاد.

گفت می‌دونی چرا فکر می‌کنی اون راه بهتره؟
چون هنوز امتحانش نکردی.
و تا وقتی تجربه‌اش نکنی نمی‌تونی نظر بدی کدومش بهتره.

مود امروز صبح

اگر داری جون می‌کنی تا فکر اون رویا رو از سرت بیرون کنی و هیچ‌جوره نمی‌تونی ازش دل بکنی، خب شاید دیگه نباید واسه دست کشیدن ازش تلاش کنی. احتمالا حالا وقتشه برای به حقیقت پیوستنش قدم برداری.

گرچه وصالش نه به کوشش دهند
هرقَدَر ای دل که توانی بکوش

-حافظ

خودت می‌دونی دقیقا باید چیکار کنی. فقط انجامش نمیدی چون سخته.

تعریف کردن از غذایی که درست کردم توسط بچه‌های کوچیک >>>

واسش خودش رو کشیدن

نشستم کنار بابا، بعد از یکم سکوت گفت تلویزیون فلان چیز رو گفته. حالا تو باید چیکار کنی؟ گفتم قضیه این و این و اینه. گفت ولی خیلی اطلاعاتی ازش نداریم که. گفتم نگران اونش نباش من کمک گرفتم می‌تونم حلش کنم. گفت باشه، خوبه. گفتم این سری درستش می‌کنم. گفت ایشالا.
فهمیدم این چندروز بهش فکر کرده، رفته پرسیده، سعی کرده یه اطلاعاتی بدست بیاره و دراخر ازم سوال کرده تا مطمئن شه.
پیام دادم به دخترداییم. گفتم بابا ازم سوال پرسید. جدیم گرفته. بالاخره باور کرد.
حالا که بابا جدی گرفته، من نمی‌تونم شل کنم. حالا که می‌خواد بهم اعتماد کنه دیگه نمی‌تونم برگردم. حالا که تصمیم گرفته یکبار دیگه بهم باور داشته باشه، نمی‌تونم این فرصت رو تبدیل به آخرین بار کنم و تا همیشه بی‌اعتمادش کنم. حالا دیگه وقت مسخره‌بازی و شل گرفتن و عقب انداختن و حالا نشد، فردا می‌شه نیست. فکر می‌کنم این آخرین فرصته تا بالاخره یک‌کاری بکنم. آخرین بار برای یک ساختن دوباره. فکر نکنم بعد از این دیگه چیزی دستگیرم بشه. یا این بار رو می‌برم و یا تا همیشه می‌بازم.

یک قمار بزرگ روی کل زندگیم. هنوز هم مطمئن نیستم که از پسش برمیام، ولی نمی‌تونم صبر کنم تا مطمئن شم چون هیچوقت قرار نیست کامل مطمئن باشی.
نمی‌تونی منتظر بمونی تا شرایط پرفکت شه و بالاخره شروع کن، هیچ زمانی نمی‌رسه که همه‌چیز کامل باشه. با شرایط ناقص حرکت کن و ریسک کن تا شاید بتونی.
Last chance

ارتباطِ خوب، ارتباطیه که هنوز پابلیک نشده.

نه اونقدر لاغر بودیم سربازیمون رو معاف شیم، نه اون هیکلی که دافامونو داشته باشیم.
نه اونقدر خوب، نه اونقدر بد. خیرالامور حد وسط.

۲ روز دیگه نامه‌ای که ۶ ماه پیش برای خودم نوشته بودم، واسم ایمیل می‌شه.
کاش یچیز خوب و امیدوار کننده نوشته باشم که این‌روزها خیلی به شنیدنش احتیاج دارم. صبر کنیم ببینیم ثمینِ ۶ ماه پیش تو چه فکری بوده و کجا سِیر می‌کرده؟

اگر خواستید برای خودتون نامه بنویسید و ارسالش کنید به آینده.

بابام بهش گفت به چه اطمینانی وسایلت رو گذاشتی و رفتی؟ نگفتی ما یهو بدزدیمشون و بریم؟
گفت به اعتماد خانواده. شما با خانواده‌تون بودید. خانواده اعتبارش بیشتر از چهارتا وسیله‌است.