هیچ عزیزی فراموش نمی‌شود!
حتی اگر صد سال از رفتنش بگذرد…

همیشه دوست داشتم از این آدمایی باشم که با وجود افسردگی زندگی عادیشون‌ رو‌ می‌‌گذرونن.
مثلا ورزش می‌کنن، کار می‌کنن، درس می‌خونن، خرید می‌رن، با دوستاشون می‌چرخن و بدون نشون دادن غم به زندگی و روتینشون‌ می‌رسن.
اما متاسفانه همیشه غم از من قوی تره! غم گنده‌ست و منو از پا میندازه.

اینکه می‌گن ورزش و باشگاه برا افسردگی خوبه مال افسردگی ادایی یا چندین مرحله قبل از افسردگیه. افسردگی توان و انگیزه ساده‌ترین کارای روزمره‌ رو هم ازت می‌گیره. عملاً فلجت می‌کنه.

اینگونه بی تو ببین چنگ بر آسمان می‌زنم بی محابا.

پناه.

انگار تو بهشت از خواب بیدار شدم.

من -هر بار- اینجا درمورد دوست پسرم چیزی می‌نویسم، ناشناسم به دو دسته تقسیم می‌شه
دسته اول کلی ذوق می‌کنن و ‌برامون آرزوی خوشبختی می‌کنن که من قربون قلب‌ مهربونشون ‌برم واقعا.

دسته دوم‌ شروع می‌کنن هیت دادن.
که برای من این سوال پیش میاد که اگه‌ زندگی من خوشت نمیاد و هی می‌خوای بهش تنفر بورزی اینجا چیکار می‌کنی؟
مگه دیوونه ای خودتو عذاب می‌دی با اینجا بودن؟😐

بنده واقعا ذره ای به هیچ جاییم هم نیست که شما چه نظری درمورد پارتنر من داری
اینجا دیلی منه و هرچیزی که دوست داشته باشم می‌تونم توش بذارم
شماهم می‌تونی در دیلی بنده نباشی💘

نهایتاً خدا شمارو سرپا می‌کنه دقیقاً جلوی کسایی که شمارو شکستن.

با واقعیت ها روبرو باش.
#خودت

یک سال پیش در چنین روزی متیو پری درگذشت 🖤

@RegaPlus