صادق زیباکلام - Sadegh Zibakalam
61.9K subscribers
915 photos
289 videos
52 files
2.44K links
کانال تلگرام صادق زیباکلام
@sadeghzibakalam

www.zibakalam.com

اینستاگرام
Instagram.com/zibakalamsadegh
فیس بوک
Fb.com/sadeghzibakalam
Download Telegram
آیا رأی‌دادن فایده‌ای هم دارد؟
#روزنامه_شرق ۲اسفند۱۳۹۴

◀️ رد صلاحیت‌ها یک حالتی در میان برخی به وجود آورده که «آیا رأی‌دادن به‌راستی فایده‌ای هم دارد؟» این نگاه به‌خصوص در میان نسل‌های بعد از انقلاب، دهه شصتی‌ها و هفتادی‌ها، خیلی بیشتر هم به چشم می‌خورد. این روزها در شبکه‌های مجازی پرسش‌ها و گزاره‌هایی ازاین‌دست بسیار ردوبدل می‌شوند: «داستان اصولگرایی و اصلاح‌طلبی، یک نمایش است برای سرگرم‌کردن مردم و برای سرکارگذاشتن آن‌ها»، «حالا چه فرقی می‌کند که مجلس دست اصولگراها نباشد و دست به قول خودشان اصلاح‌طلبان باشد؟»، «مگر اصلاح‌طلب‌ها زمانی که بر سر کار بودند چه کار توانستند برای مملکت بکنند؟» و گزاره‌هایی شبیه اینکه «یک‌سری سیاست‌های کلی در این مملکت قرار است اجرا شوند، صرف‌نظر از اینکه دولت در دست کدام جناح است یا در مجلس چه کسانی اکثریت دارند، تصمیمات در جای دیگری گرفته می‌شوند و مجلس و دولت و انتخابات ریاست‌جمهوری و مجلس هم صرفاً برای سرگرم‌نگه‌داشتن مردم است و ادای دموکراسی و مردم‌سالاری درآوردن.»

◀️ هرکدام از ما با این دست گزاره‌ها کم‌وبیش برخورد می‌کنیم. البته در کنار «ناامیدها» یک جریان دیگر نیز وجود دارد که بسیار سیاسی- اعتراضی است. این جریان معتقد است رأی‌دادن یعنی پذیرش «رد صلاحیت‌ها». به‌عبارت‌دیگر برای گروه دوم «رأی‌ندادن» از سر ناامیدی در اینکه امکان تغییر وجود ندارد، نیست بلکه «رأی‌ندادن» به‌مثابه اعتراض سیاسی است. مخاطب من در این یادداشت بیشتر «ناامیدها» هستند.

◀️ همان‌ها که معتقدند «مگر فرقی هم می‌کند مجلس در دست اصلاح‌طلبان باشد یا اصولگرایان؟» آری دوستان خیلی فرق می‌کند که مجلس توسط چه کسانی اکثریت پیدا کند و حتی چه کسانی به‌عنوان اقلیت در آن حضور داشته باشند. آری خیلی فرق خواهد کرد که ما نمایندگانی را برگزینیم که در بهارستان صرفاً تأییدکننده باشند. یا نمایندگانی را به مجلس بفرستیم که از خود اراده، فکر و نظر داشته باشند. فرق میان مجلس ساکت با مجلس «مستقل و فعال» این است که اولی مجلس و جایگاه آن را در قعر امور کشور نگاه می‌دارد؛ اما نمایندگان مستقل برعکس، مجلس و جایگاه آن را سوق می‌دهند به‌جایگاهی که در نظام و قانون اساسی‌مان برای آن تعریف شده است؛ یعنی در رأس امور کشور.

◀️ مجلس در فاصله هشت‌سالی که اصولگرایان از ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ قدرت را در دست داشتند، یک بار هم نخواستند از مسئولان بپرسند که در برنامه‌های هسته‌ای چه می‌کنند؟ چه برنامه‌هایی را دارند پیش می‌برند و علت نزاع و رویارویی کشورهای غربی و غیرغربی دیگر با برنامه‌های هسته‌ای ما کدام است؟ مجلس مدل اول در شش‌سالی که دکتر «سعید جلیلی» با خانم «کاترین اشتون» و ١+٥ مذاکره می‌کردند، یک بار هم از ایشان نپرسیدند که گره کار شما در کجاست؟ و شما چه می‌گویید و آن‌ها چه می‌گویند و جناب آقای جلیلی چرا به‌صورت منظم بر حجم تحریم‌ها و فشارهای بین‌المللی افزوده می‌شود؟

◀️ مجلس مدل اول یک بار از دولت و سایر نهادهای مسئول نمی‌پرسد که چرا این‌همه پرونده فساد اقتصادی کشور را در خود فرو برده است؟ مجلس مدل اول در قبال بیش از هفت میلیون بی‌کار احساس مسئولیت می‌کند، نه در قبال رکود اقتصادی سنگین که کشور را عملاً فلج کرده است، نه در قبال تورم ٤٠ درصدی در پایان دولت محمود احمدی‌نژاد، نه در قبال فرار ٣٠٠ هزار فارغ‌التحصیل این مملکت از کشور، نه در قبال پایین‌رفتن سن اعتیاد و فحشا احساس مسئولیت می‌کند، نه در قبال گسترش باورنکردنی خط فقر در کشور، نه در قبال آمار باورنکردنی شمار زندانیان کشور (آمار مجرمان به نسبت کل جمعیت کشور در ایران نسبت به سال‌های اوایل انقلاب ٢١ برابر شده است)، نه در قبال خشک‌شدن جنگل‌ها، تالاب‌ها، دریاچه‌های کشور و تبدیل رودخانه‌های بزرگ کشورمان به کانال‌های فاضلاب احساس مسئولیت می‌کند و نه هیچ احساس مسئولیتی در برابر مسائل کلان کشور می‌کند. گویی این مشکلات در کشورهای دیگری هستند.

◀️ نه دوستان، خیلی فرق می‌کند که چه کسی به مجلس راه یابد. ما زمانی می‌توانیم مدعی شویم که فرقی نمی‌کند که اگر نمایندگان مسئول و متعهد را راهی مجلس کردیم، جایگاه مجلس به‌جای اینکه در رأس امور قرار گیرد، همچنان در قعر امور باقی بماند.
#زیباکلام #انتخابات94
https://telegram.me/joinchat/B1zlPDwBTpKgxcafYzM-TA
https://www.instagram.com/p/BHEMSYyDtTk/
📢 پاسخ مدیر مسئول #روزنامه_کیهان به نامه سر گشاده #صادق_زیباکلام
📝 آقای زیباکلام نعل وارونه زده‌اید!

#روزنامه_کیهان: برای پاسخ دادن به پرسش‌های آقای #زیباکلام نباید جای دوری رفت و پاسخ‌ها در همین متن طولانی مستتر است. مردم فراموش نکرده‌اند که نشریات اصلاح‌طلب و مدعیان امروزین اعتدال، چه جنجالی بر سر #مه_آفرید_خسروی برپا کردند؛ اما حالا که خرشان از پل (انتخابات ۹۲) گذشته به‌راحتی امثال آقای زیباکلام از این مفسد اقتصادی - با جرائمی نظیر ارتشاء و اختلاس و آلوده کردن برخی مدیران دولتی - «کارآفرین نمونه» در حد #استیو_جابز می‌سازند و بامزه‌تر اینکه آقای زیباکلام مفسدان دیگری نظیر #شهرام_جزایری را نیز افرادی خودساخته در تراز استیو جابز قرار می‌دهد!! پاسخ سؤال آقای زیباکلام درباره وجود فساد با وجود مبارزه با آن، در همین نکته نهفته است؛ برخی سیاسیون و احزاب و رسانه‌ها و شبه روشنفکران زیردست آنان یا اساساً با مفسدان اقتصادی پیوند خورده‌اند و در انتخابات و سیاست و رسانه‌داری از آن‌ها تغذیه می‌شوند و یا اینکه به مبارزه با فساد، نگاه صرفاً ابزاری در حد تسویه‌حساب سیاسی با این‌وآن دارند و به همین دلیل حاضر نیستند با مفسدان بدون قرمز و آبی و حیدری - نعمتی کردن آن مبارزه کنند. اینجاست که مفسدان اقتصادی حاشیه امنیت پیدا می‌کنند (چنان‌که در همین ماجرای اخیر فیش‌های نجومی دیدیم روزنامه شرق چگونه از این پرداختی‌های خیانت‌آلود دفاع کرد و از روحانی خواست از این حقوق‌ها کوتاه نیاید.)

به تأکید باید نوشت که مبارزه با فساد و ویژه‌خواری اقتصادی استثنابردار نیست و با رانت‌خورها در دولت فعلی به همان شدت باید برخورد کرد که با رانت‌خورها در دولت سابق و اسبق وگرنه چه فرقی می‌کند نام ویژه‌‌خوار و مفسد، شهرام جزایری و مه‌آفرید خسروی باشد یا #بابک_زنجانی و یا مدیر فلان بانک و شرکت. وقتی قوه قضائیه پس از ماه‌ها رسیدگی و با وجود مستندات غیرقابل‌انکار، مه‌آفرید خسروی با اختلاس ۳ هزارمیلیاردی را مفسد معرفی و مجازات کرده، انتظار این است که مدعیان شعارهای پرطمطراق کنار مردم و قوه قضاییه بایستند نه اینکه مفسدان را کار‌آفرین معرفی کنند، دادن کیف‌های رشوه پر از پول به مدیران و آلودن آن‌ها و سپس اخذ رانت‌های ویژه و جعل ال‌سی‌های میلیاردی دروغین و فاقد اعتبار چه ارتباطی به تولید و کارآفرینی دارد؟!
اما حکایت غصه‌داری #روزنامه_شرق و پشت‌صحنه کارگزاران آن درباره موج فساد، حکایت قاتلی است که پس از قربانی کردن مقتول، سر جنازه او بیاید و های های گریه کند. به قول قاآنی
ترکمانا نعل را وارونه زن
تا نشان سُمّ اسبت گم کنند

#زیباکلام_روزنامه_اعتماد_950329
#زیباکلام
#زیباکلام_نامه_سرگشاده
#زیباکلام_نامه_شریعتمداری_950402
#حقوقهای_نجومی
#زیباکلام_کیهان
#حسین_شریعتمداری
#zibakalam
#sadeghzibakalam

🔴 متن کامل نامه سرگشاده صادق زیباکلام به مدیرمسئول روزنامه کیهان http://zibakalam.com/news/2254
📢 جناب قالیباف! همه هنر شما چیزی جز فروش تراکم به برج سازان و بساز و بفروش ها نیست.
📝 روزنامه شرق، 6 مرداد 1395

https://www.instagram.com/p/BIg6-UXg-3i/

شهردار پایتخت که هنوز یک طرح و الگوی جامع مدیریت شهری برای کلان‌شهر #تهران به اجرا نگذاشته و داد اعضای شورای شهر از عملکردهای ناهماهنگ آن به هواست، فروش زمین و هوا و تغییر کاربری و #فروش_تراکم را چنان پیش برده که در سایه یک دهه مدیریت مشعشع، تهران به جنگلی از بتون‌آرمه و سیمان تبدیل شده است.

این البته همه هنرشان نبوده است. فشار به شیوه‌های مختلف به اعضای منتقد شورای شهر و داشتن هوای اعضای همسو و بالاخره نصب بیلبوردهای انقلابی و تفکیک جنسیتی در شهرداری به‌منظور تحبیب قلوب #جبهه_پایداری را هم می‌توان به این فهرست افزود.

نامزد ناکام انتخابات ٨٤ و ٩٢ با چنین سابقه‌ای، تحمل کوچک‌ترین انتقادی از سوی رئیس‌جمهور را ندارد و وقتی دکتر #روحانی به‌درستی اشاره می‌کند که شهر ١٢میلیون نفری‌ای مثل تهران، علی‌القاعده به طرح جامعی برای توسعه پایدار نیازمند است و صرفا با فروش تراکم نباید آن را تبدیل به جنگلی از برج و بارو کرد، برآشفته شده و در همان جلسه و نه‌چندان محترمانه، به نماینده میلیون‌ها ایرانی جواب سربالا می‌دهد.

البته همه ما می‌دانیم اگر آن انتقادات از سوی نهادی غیر از دولت بیان می‌شد، #شهردار ١١ساله تهران چگونه خاضعانه و فروتنانه سر فرود می‌آورد و ضمن پذیرش انتقادات و حتی تشکر از راهنمایی‌های حکیمانه آن مسئول، وعده می‌داد شهرداری در اولین فرصت درصدد رفع نواقص برخواهد آمد!

🔴 متن کامل یادداشت #روزنامه_شرق
http://zibakalam.com/news/2268
📢 شکست روحانی پیروزی اصولگرایان نیست
📝 روزنامه شرق 6 مرداد 1395

https://www.instagram.com/p/BIidKcqgGvu/

حجم حملات علیه #دولت_یازدهم اگر بی‌سابقه نباشد، حداقل «کم‌سابقه» است. حتی در اوج دوران #دولت اصلاحات هم شدت حملات در این حد نبود، چه رسد به دولت‌های آقایان #هاشمی_رفسنجانی و #احمدی_نژاد.

انگیزه و دلیل حملات به دولت #حسن_روحانی در عین متفاوت‌بودن، به نظر نمی‌رسد چندان اهمیتی داشته باشد. مهم فقط آن است که به دولت یازدهم حمله شود. درواقع از هر ابزار و بهانه‌ای برای حمله به دولت روحانی استفاده می‌شود. گویی برای حمله به دولت مسابقه‌ای میان اصولگرایان در گرفته است. از #فیشهای_حقوقی گرفته تا #برجام، تا رفتار سعودی‌ها، تا #برگزاری_کنسرت، تا اقدام در جهت کاهش #یارانه ثروتمندان و... و اگر هیچ موضوع و مستمسکی هم در میان نباشد، مخالفان کم‌کاری و بی‌توجهی دولت در زمینه عفاف و #حجاب و مسائل فرهنگی مانند کنسرت‌ها و موسیقی کلاسیک -که هیچ‌وقت قدیمی نمی‌شود- را علم می‌کنند.

آنچه مخالفان دولت یازدهم نمی‌خواهند ببینند، آن است که با توجه به تریبون‌های عدیده‌ای که دارند، از #صداوسیما تا تریبون‌های متعدد در مراسم‌های مذهبی تا یک‌، دوجین سایت، روزنامه و خبرگزاری‌های رسمی چنانچه موفق شوند و نظر رأی‌دهندگان را نسبت به روحانی تغییر دهند- به گونه‌ای که دیگر حاضر نشوند به روحانی رأی دهند- قدر مسلم آن است آن ١٩ میلیون که به #روحانی رأی دادند، به طیف او هم رأی نخواهند داد. واقعیت آن است که بسیاری از آنها با تردید در انتخابات سال ٩٢ شرکت کردند و حاضر شدند به روحانی برای تغییر آن وضع رأی دهند. به بیان ساده‌تر آنها ناامید بودند و تردید داشتند آیا رفتن به پای صندوق‌های رأی واقعا می‌تواند منجر به تحولی در کشور شود؟ شکست روحانی باعث نخواهد شد آنها رأیشان را در سبد اصولگرایان بریزند. احتمال بیشتر آن است که بسیاری از آنها به‌ویژه دهه شصتی‌ها و هفتادی‌ها اعتقاد و امید به تغییر از طریق صندوق‌های رأی را از دست بدهند. آن ١٩ میلیون بعد از روحانی، لزوما به اصولگرایان رأی نخواهند داد بلکه مجددا دست‌به‌گریبان همان پرسش اواخر دوران #اصلاحات به بعد خواهند شد که آیا واقعا می‌توان از طریق شرکت در انتخابات امید به تحول داشت؟

🔴 متن کامل یادداشت #روزنامه_شرق
http://zibakalam.com/news/2268
سرور مکرم جناب آقای مهدی رحمانیان
مدیرمسئول روزنامه شرق
با سلام و عرض ادب،
دیروز یک گزارش خیلی جامعی از همکارتان سرکار خانم آمنه شیرافکن در شرق منتشر شده بود در خصوص جدول17 که فهرست پرداخت به مؤسسات فرهنگی است. در بودجه پیشنهادی دولت برای سال 96، رقم 230میلیارد تومان تقاضا شده که یقیناً مجلس به آن افزوده است. البته جدول17 شامل بنیادها، نهادها، سازمان‌ها، ستادها...سایر ارگان‌های مشابهی می‌شود که ردیف معین در بودجه ندارند. تعداد این‌گونه مؤسسات به قریب50 می‌رسد ازجمله «ستاد امربه‌معروف و نهی از منکر»؛ «موضوع شناسی احکام فقهی»؛ «بنیاد فرهنگی مهدی موعود»؛ «بسیج دانش‌آموزی»؛ «دانشگاه امام صادق (ع)»؛ «مسجد مقدس جمکران»؛ «رویداد مشهد پایتخت فرهنگی جهان اسلام در سال2017» و... بنده می‌خواستم از خانم شیرافکن یا سایر همکاران جسارتا تقاضا کنم به مصداق الاکرام بالاتمام، نهادها و مؤسسات فرهنگی دیگر را که ردیف بودجه معین دارند همچون «سازمان تبلیغات اسلامی»؛ «حوزه‌های علمیه» در تهران، قم، مشهد و...؛ «شورای عالی انقلاب فرهنگی»؛ «بسیج»، «صداوسیما»؛ «حوزه هنری» و... را هم احصا نموده و همانند تحقیقی که بنده برای سال93 انجام دادم حاصل‌جمع کل هزینه‌های فرهنگی را در مقابل بودجه محیط‌زیست برای سال 96 قرار دهند تا مشخص شود مسئولین ما چقدر به فکر آخرت و نجات مردم خوزستان در آن دنیا هستند و چقدر به فکر نجاتشان از مصیبت گردوغبار و بی‌آبی در این دنیا.
در سال 93 بودجه‌های فرهنگی کشور در حدود6000میلیارد تومان و محیط‌زیست 175میلیارد تومان بودند.
فرصت را هم مغتنم شمرده و پیشاپیش حلول سال جدید و عید نوروز را به جنابعالی، حضرت غلامی، حامد طبیبی و سایر اعضا هیئت تحریریه و همگی سروران و کارکنان روزنامه شرق تبریک گفته برای خودشان و عزیزانشان سالی سرشار از تندرستی و موفقیت از حضرت باری‌تعالی مسئلت می‌نمایم.
ایام به کام باد
صادق زیباکلام
بیستم اسفند یک هزار و سیصد و نودوپنج

https://www.instagram.com/p/BRlyAYnj0g7/
♦️بازنگری به جای بهانه‌جویی
#صادق_زیباکلام | روزنامه شرق | ۳خرداد۱۳۹۶

🔹در دو دهه گذشته، سه انتخابات در کشور برگزار شد که اگر نگفته باشیم زنگ خطر را می‌بایستی برای اصولگرایان به صدا درمی‌آورد، دست‌کم بايد آنان را به فکر فرو‌می‌برد. نخستین آن در دوم خرداد 76 اتفاق افتاد؛ رأی ٢٠‌میلیونی به رئيس‌جمهور منتخب، همه را غافلگیر و شگفت‌زده کرد. انتخابات دوم، در ٢٤ خرداد ٩٢ و سومین آن‌هم در اسفند ١٣٩٤، نتایج تأمل‌برانگيزي به همراه داشت. نحوه رأی‌دادن مردم در این سه نمونه، به‌گونه‌ای بود که کم‌وبیش شکست غیرمنتظره‌ای را برای اصولگرایان به همراه آورد. آنچه در جمعه ٢٩ اردیبهشت اتفاق افتاد، چهارمین تجربه از این مجموعه بود.

🔹به نظر می‌رسد هیچ‌یک از این انتخابات‌ها چندان نتوانستند اصولگرایان را به خود بیاورند و باعث شوند آن‌ها از خود سؤال کنند «جامعه ما را چه می‌شود؟» و چرا نسل‌های بعد از انقلاب، خیلی دل در گرو مهر و محبت با ما ندارند؟ در همه این موارد، به‌جای ریشه‌یابی و طرح این پرسش که چرا کسر در‌خور توجهی از جوانان، دانشجویان، اقشار و لایه‌های تحصیل‌کرده زنان و اقلیت‌های قومی ساکن شهرهای بزرگ، فرهنگیان و دانشگاهیان و این‌دست اقشار مانند گذشته از ما حمایت نمی‌کنند، با طرح مسائل جانبی چشمان خود را روی بسیاری از واقعیت‌ها بستند. جا داشت آنان بعد از انتخابات دوم خرداد ٧٦، این پرسش ساده را از خود مي‌پرسيدند که چرا و چه شد که یک روحانی کمتر شناخته‌شده، توانست در برابر روحانی بیشتر شناخته‌شده و مورد حمایت بسیاری از بخش‌های رسمی، ٢٠‌ میلیون رأی بیاورد؟ در عوض سعی کردند با طرح مسائلی مانند «اصلاحات آمریکایی در مقابل اصلاحات اسلامی» و این‌دست مسائل، صورت‌مسئله اصلی را محو کنند.

🔹ناکامی در انتخابات ٢٤ خرداد ٩٢ را به‌پای موفق‌نبودن در رسیدن به «اجماع» روی یک نامزد نوشتند؛ بعد هم به‌جای تجزیه‌وتحلیل و پرداختن به سیاست‌های هشت‌ساله خود در دوران احمدی‌نژاد، همه انرژی خود را ازیک‌طرف روی داستان مسائل بعد از انتخابات سال ٨٨ و از طرف دیگر روي ابراز «دلواپسی» پیرامون مذاکرات هسته‌ای با شش کشور قدرتمند دنیا که برای رفع تحریم‌ها علیه ملت ایران انجام می‌شد، گذاشتند. آن‌ها از ناکامی خود در انتخابات مجلس دهم در اسفند ٩٤ هم درس نگرفتند و همه تلاششان این بود نشان دهند برخلاف وعده‌های دکتر روحانی، برجام هیچ دستاوردی به همراه نداشته است. از سوی دیگر، همه هم‌و‌غم آنان اين بود که بگویند دولت یازدهم نتوانسته برای بی‌کاری و رکود گامی بردارد و فقرا، فقیر‌تر شده‌اند و فساد گسترش یافته وقس‌علی‌هذا. به‌بیان‌دیگر، در دو دهه گذشته، اصولگرایان سرگرم تاختن به مخالفان و منتقدان خود بوده‌اند؛ بدون آنکه ذره‌ای به انتقاد از خود بپردازند یا نگاهی ژرف‌تر به تغییر و تحولات عمیق سیاسی و اجتماعی جامعه بیندازند.

🔹این بار هم متأسفانه به نظر می‌رسد همان روال دو دهه گذشته در شرف تکرار است؛ چندان به نظر نمی‌رسد اصولگرایان تمایلی به بازنگری و انتقاد از خود داشته باشند. به‌جای پرداختن به این واقعیت که چه شد که روحانی آن رأی سنگین را آورد و اصولگرایان برای چهارمین‌ بار، این واقعیت را مشاهده کردند، باز رفته‌اند سروقت انتقاد از دیگران. به‌جای اینکه از خود بپرسند ما را چه می‌شود که اقشار و لایه‌های جوان‌تر و نسل‌های بعد از انقلاب از ما جداشده‌اند، یک بار دیگر بر همان سبک و سیاق گذشته، ادامه می‌دهند. ادبیات آن‌ها مانند گذشته است: «روحانی موظف است هرچه سریع‌تر در پرتو مدیریت جهادی با بی‌کاری، فقر و رکود مبارزه کرده و اقتصاد کشور را اصلاح کند»! روحانی موفق شود یا نشود آنچه می‌ماند ضرورت بازنگری اصولگرایان در نگاه و رویکرد سیاسی و اجتماعی خود است.
https://www.instagram.com/p/BUeWNoEj1M4/
♦️ سنگ‌پراکنی‌ها‌ برای ترساندن روحانی است
🔻نشست «شرق» با حضور #صادق_زیباکلام و #احمد_شیرزاد
https://www.instagram.com/p/BWI4aTFjm2J/

🔹#روزنامه _شرق: فضای کمتر تجربه‌شده بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم، همچنان تعجب بسیاری از ناظران و کارشناسان سیاسی را برانگیخته است. معمولا بعد از هر انتخاباتی، جریان ناکام تصمیم می‌گیرد برای مدتی در سکوت کامل، دلایل ناکامی خود را بررسی کند و البته، فضا را برای پیشبرد برنامه‌های دولتی که از حمایت اکثریت مردم ایران برخوردار است، باز نگه دارد. در انتخابات سال ٩٢ و بعد از پیروزی روحانی، تا مدتی می‌شد شوک ناشی از ناکامی را در جریان مقابل دید. انفعال در بین آنان در حال گسترش بود، اما با وجود آرای ٢٤‌‌میلیونی دکتر روحانی در انتخابات اخیر، از همان فردای انتخابات، رویه‌های تقابلی ایام انتخابات، نه‌تنها فروکش نکرد که در برخی موارد افزایش هم یافت. «شرق» در نشستی با حضور صادق زیباکلام و احمد شیرزاد، به بررسی دلایل این اتفاق پرداخته است.

👈متن کامل نشست روزنامه شرق
http://www.zibakalam.com/news/2335
🔹بازداشت آقای مهدی رحمانیان، مدیر مسئول روزنامه شرق، ازجانب قاضی محترم دادگاه را می‌بایستی تاسف‌آور و زخمی بر پیکر جامعه مطبوعات و اهل قلم دانست. من سال‌ها است افتخارهمکاری با ایشان داشته‌ام و به جز ادب و احترام، پرهیز از تندروی، دقت و وسواس کم‌نظیر در بیان حقیقت از ایشان در طی این سال‌ها ندیده‌ام.

🔹ای‌کاش مسئولین محترم قضایی کشور قدری از تسامح و سعه‌صدری که برای مطبوعات حکومتی قائل می‌شدند را نسبت به اصحاب قلم و مطبوعات مستقل هم نشان می‌دانند. روزنامه شرق ممکن است برخی از حقایق را اجبارا ننویسد. اما فکر می‌کنم ملزومات و میز و صندلی دادسرای فرهنگ و رسانه هم شهادت بدهند که آن چه شرق می‌نویسد در نهایت صداقت و امانت‌داری حرفه‌ای است.

🔹شرق البته فاصله زیادی با نیویورک تایمز، واشنگتن پست، گاردین، لوموند، آساهی ژاپن، تایمز هند، حریت ترکیه و الاهرام مصر دارد. اما یقینا نگینی در میان مطبوعات ایران که بسیاری از آنها ارگان‌های حکومتی هستند به شمار می‌رود.

https://www.instagram.com/p/BiKWiZIBq52/
✍️چرا مرده #صادق_زیباکلام بیش از زنده‌اش برای #روزنامه_شرق ارزش دارد؟

♦️یکی از مواهب فضای مجازی این بود که برای بیان نظراتم از وابستگی و تمنا به روزنامه‌های شرق، اعتماد، آرمان، سازندگی و... آزاد شدم. یک‌بار به یکی از سردبیران برجسته و معروف این مطبوعات که برای چندمین‌بار اجازه درج مطلبم را نداده بود نوشتم: «از نظر من، تفاوت شما با جناب حسین شریعتمداری در برخورد با نویسندگان مستقل آن است که آقای شریعتمداری فیلم آزادی‌خواهی و تعهد به آزادی بیان را بازی نمی‌کند و ظاهر و باطنش یکی است.»

♦️روزنامه شرق بواسطه اظهارنظرم درخصوص قتل‌های زنجیره‌ای عصبانی شده و هرچه از دهانش درآمده نثارم کرده که چرا گفته‌ام مرحوم محمد مختاری یا محمدجعفر پوینده در سال۷۷ چندان چهره‌های شناخته‌شده‌ی اپوزیسیونی نبودند(بنابراین واقعا این سئوال وجود دارد که چرا این‌قدر مورد بغض و کینه قرار گرفتند که می‌بایستی به قتل می‌رسیدند) و این سخن بر دوستان روزنامه شرق بسیار گران آمده و آن توهین‌ها و تحقیرها را موجب شده.

♦️راه دوری نرویم. دلخوری آن‌ها از بنده را به شکل دیگری هم می‌توانید ملاحظه بفرمایید. واکنش رسانه‌ای آن‌ها در خردادماه امسال و در جریان اعطای جایزه دفاع از آزادی‌بیان در آلمان باورنکردنی بود. می‌دانم باور نمی‌کنید، اما هیچ‌کدام این روزنامه‌ها حتی خبر آن را هم حاضر نشدند کار کنند. درحالی‌که اگر این جایزه به یکی از «خودی‌ها» تعلق می‌گرفت... و الی آخر.

♦️مستقل بودن،هزینه‌ای دارد که هم به اصولگرایان بایستی بپردازی، هم به اصلاح طلبان، هم به جناب دکتر حسن روحانی و صد البته به روزنامه وزین شرق.

ما چگونه ماشدیم
صادق #زیباکلام
چهاردهم آذر ماه۱۳۹۷
https://www.instagram.com/p/BrAf4BfF6hN