“ آبی تر از آنیم که بی رنگ بمانیم.

روی خاک ایستاده‌ام با تنم که مثل ساقهٔ گیاه ، باد و آفتاب و آب را می‌مکد که زندگی کند🪴.
/ فروغ فرخزاد

*/ و پنجره ساخته شد که انتظارها در یک چهار چوب حبس نشوند🌱.

«میترسم نفسم دور از نفست در سینه بپوسد»