Жыве Беларусь у маім вялізным сэрцы
Жыве Беларусь, ёй ніколі не памерці
Жыве Беларусь, ёй жадаем лепшай долі
Жыве Беларусь і будзе жыць як не жыла ніколі

https://youtu.be/iVvhp-_iQBM?si=uw37FFAwJVxXfm9H

У Беларусі сёння адзначаюць Хэлоўін. Але паводле старога стылю.

Навіны камуністычнай эфектыўнасці.

Лукашэнка сёння на сустрэчы з міністрам замежных справаў Кубы заявіў “некоторые вопросы не решаются десятилетиями. Они обсуждаются на различных уровнях, но движения по ним никакого нет”.

То бок, чалавек кіруе 29 гадоў Беларуссю - лічы тры дзесяцігоддзі - і ў кантактах з рэжымам, які кіруе Кубай 62 гады, у тым ліку шэсць дзесяцігоддзяў гэта рабілі браты Фідэль і Рауль Кастры, не можа дзесяцігоддзямі вырашыць нейкія пытанні і займаецца адна балталогіяй.

І тут пытанне, даволі рытарычнае: а для чаго тады вы існуеце, калі працершы ўсе штаны і крэслы, нічога вырашыць не можаце?

У гэты дзень 3 гады таму ў Менску бандытамі быў забіты беларускі пратэстовец Раман Бандарэнка.

У гэты дзень 400 гадоў таму ў Віцебску бандытамі быў забіты ўніяцкі арцыбіскуп Полацкі Язафат Кунцэвіч.

Памятайма й не забывайма!

Папу Францішку распавялі пра беларускіх палітвязняў. Пра гэта паведаміла спікерка Сейму Літвы Вікторыя Чміліце-Нільсэн:

“Падчас аўдыенцыі ў Папы Францішка мы абмеркавалі намаганні па аказанні дапамогі церпячаму ўкраінскаму народу і аказанню дапамогі уцекачам ад вайны з Украіны. Я падзякавала св. Айцу за яго намаганні па ўсталяванні міру і малітвы, але я падкрэсліла, што мір павінен быць справядлівым.

Мы таксама казалі пра тое, як Расея здольная выкарыстоўваць кожнае недакладнае ці двухсэнсоўнае слова для апраўдання сваёй агрэсіі. І які важны ўплыў аказваюць словы Папы на народы, якія імкнуцца да свабоды і абараняюць дэмакратыю, мы адчулі самі, калі імкнуліся да незалежнасці. Сёння ўкраінцы і палітвязні ў Беларусі маюць вострую патрэбу ў гэтых словах і падтрымцы”.

Дыкастэрыя веравызнання пацвердзіла несумяшчальнасць каталіцкай веры і ўступлення ў масонскія ложы.

А можна, яна яшчэ пацвердзіць несумяшчальнасць каталіцкай веры і ўступлення ў камуністычныя арганізацыі?

Бандэры не давалі “русскому міру” спакойна жыць яшчэ тады, калі сам Бандэра нават не нарадзіўся.

Урывак за 1907 год з “Епархиальные ведомости, Церковные ведомости, издаваемые при Святейшем Правительствующем Синоде” адносна дзейнасці віленскага біскупа Эдварда Ропа - заснавальніка Канстытуцыйна-каталіцкай партыі Літвы і Беларусі, якая выступала за аўтаномію краю і права беларусаў ды літоўцаў на адукацыю на родных мовах.

Ксендз Генрих Околотович задержан по уголовному делу

Вчера мы опубликовали информацию о предполагаемом задержании ксендза Генриха Околотовича, настоятеля костела св. Иосифа в Воложине (Минский район). Сегодня из нескольких источников пришло подтверждение. При этом источники утверждают, что задержание происходило в рамках уголовного дела по ч.1 ст. 356 УК РБ "Измена государству". Санкция по данной статье предусматривает от семи до пятнадцати лет лишения свободы.

Обеспокоенность вызывает состояние здоровья ксендза Генриха Околотовича - священнику под 70 лет, он перенес инфаркт и недавно ему была сделана операция на желудке в связи с онкологическим заболеванием, он нуждается в медицинском наблюдении и постоянном приеме лекарств.

Напомним, что в 2013 году по этой же статье, "Измена государству" обвинялся другой католический священник, ксендз Владислав Лазарь. Он был задержан летом 2013 года и полгода провел в СИЗО КГБ. Потом священника выпустили и дело не имело дальнейшего продолжения. После освобождения из СИЗО служит в Вилейке.

@christianvision

Дыктатуры, якія наўпрост не могуць прызнацца, што з'яўляюцца людажэрамі і любяць паядаць суграмадзянаў на сняданак, абед і вячэру, усё ж спрабуюць заяўляць пра сябе як пра прыхільнікаў дэмакратыі і правоў чалавека. Але разам з тым яны прыдумляюць розныя прычыны, каб аспрэчыць універсальнасць гэтых правоў у выглядзе нейкай спецыфікі ці менталітэту.

Напрыклад, пакойны Уладзімір Макей заяўляў, што "ЕС заботится в первую очередь об индивидуальных правах, а мы о социальных правах, таких, как право на труд, на жилье, на образование и социальное обеспечение". Што мы з'яўляеся "очень молодым независимым государством", а таму, маўляў, не можам выконваць правы чалавека. А тэматыка "прав человека не только не объединяют международное сообщество, но продолжают его разделять".

Дый агулам "у каждой страны есть свой путь развития. В конечном итоге мы все придем к этой благородной цели. Может быть, кто-то быстрее, кто-то дольше. Но нужно учитывать многообразие развития наций, национально-психологические особенности народа и государства".

Чаму, у 2020-я гады адной маладой краіне трэба ствараць канцлагеры, хоць нават суседнія маладыя дзяржавы гэтым не займаюцца, пры гэтым не тлумачыцца. Як і не тлумачыцца, які такі менталітэт і асаблівы шлях развіцця прымушаюць катаваць, забіваць і дэ-факта пазбаўляць грамадзянства ўласных жыхароў.

Пры гэтым супраць такой крытыкі ўніверсальнасці правоў чалавека выступае сама людская прырода - біялогія. У чалавека, што ў Афрыцы, што ў Кітаі, што ў Беларусі аднолькавы набор органаў і генаў. Няма ніякага спецыфічнага гену, які перашкаджаў бы беларусам ці каму-небудзь яшчэ сумленна лічыць галасы на выбарах або выконваць Канстытуцыю. Няма і ніякага асаблівага менталітэту, пра што яскрава сведчыць прыклад Паўночнай і Паўднёвай Карэяў, якія ў сваім развіцці знаходзяцца ў абсалютна розных стагоддзях з адной простай прычыны - нежадання сямейства Кімаў пакінуць цёплае крэсла.

Універсальнасць правоў чалавека таксама наўпрост вынікае з хрысціянства. Дзе чалавек створаны на вобраз і падабенства Госпада, а значыць кожны з нас - з васьмі мільярдаў - мае аднолькавыя правы, бо няма нейкага асаблівага іншага віду людзей. У хрысціянстве няма ні грэка, ні габрэя, ні беларуса - усе мы маем аднолькавыя правы і абавязкі перад Богам, якія нельга змяніць ані менталітэтам, ані часам існавання дзяржавы, ані чымсьці іншым.

Гэта ў паганстве ў кожнага народу былі свае багі, якія стваралі толькі свой народ, а ўсе астатнія - паводле рэшткавага прынцыпу. Толькі ў такім падыходзе можна спасылацца на нейкі асаблівы менталітэт і традыцыі. У хрысціянстве ж мы ўсе - дзеці Божыя, а значыць і стаўлення да сябе кожны з нас, у тым ліку і беларусы ў Беларусі, патрабуе адпаведнага - з павагай і шацункам.

Прапагандыст Ігар Тур у эфіры АНТ прапанаваў расстрэльваць чыноўнікаў-карупцыянераў з гранатамёту. Шчыра кажучы, падтрымліваем такія заявы і лічым, што іх павінна быць яшчэ больш. І гучаць яны павінны з кожнага прасу і з кожнай банкі кансерваў.

У 2020 годзе чыноўнікі маглі заставацца ў рэжыме ў тым ліку таму, што ў іх былі свае напрацаваныя схемкі, якія маглі прыкрыць (разам з імі) новыя ўлады. Гэта ў выніку дапамагло рэжыму ўтрымацца, а не разваліцца, бо шасцяронкі - хай крыва і коса, але працягвалі круціцца.

Цяпер жа кожны чыноўнік - карупцыянер ці не - павінен разумець: лепш жыццё, хоць і без схемак, але жыццё і не расстрэл з гранатамёту. Яны павінны разумець, што, расправіўшыся з апазіцыяй, рэжым возьмецца (і ўжо ўзяўся - тыя ж малочнікі не дадуць схлусіць) за сваіх жа. Такая логіка рэпрэсіўнай машыны, якой увесь час патрэбныя новыя ахвяры.

Адзінае што незразумела, хто ж цяпер будзе калгасамі кіраваць. Раней карупцыянераў пасля непрацяглай адсідкі таемна накіроўвалі падымаць сяло, а як гэта будуць цяпер рабіць расстраляныя з гранатамётаў - не тлумачыцца.

Расея: Мы ваюем ва Украіне з сатанізмам.

Таксама Расея:

Дробязь, якая нервуе

Сёння афіцыйны ўрад традыцыйна зацвердзіў пераносы выходных і працоўных дзён на 2024 год. Налета будуць перанесеныя два дні - у траўні і ў лістападзе. Спачатку людзі будуць дадаткова адпачываць пасярод тыдня, але за гэты аўкцыён нябачанай шчодрасці давядзецца ісці на працу ў суботы.

Вось пытанне наступнае: няўжо так важныя гэтыя пераносы? Чаму нельга проста даць людзям два дадатковыя выходныя на год без неабходнасці іх пасля адпрацоўваць? Ад гэтага перастане працаваць эканоміка? Абваліцца ВУП і сегане інфляцыя? Які эканамічны эфект ад гэтых пераносаў?

У той час як у свеце абмяркоўваюць пераход на чатырохдзённы працоўны тыдзень, у Беларусі надалей працягваюць пераносіць працоўныя дні на суботу. Бо так трэба. Каму і для чаго - няважна.

Людзі, якія гадамі распавядалі, што дэкамунізацыю назваў не трэба праводзіць, бо ў тым ліку давядзецца мяняць шмат шыльдаў, цяпер радасна падтрымліваюць масавае прыбіранне з шыльдаў і ўказальнікаў беларускай лацінкі.

У сувязі з інфармацыяй атрыманай са СМІ і іншых крыніц адносна некаторых святароў нашай архідыяцэзіі Курыя Мінска-Магілеўскай архідыяцэзіі паведамляе:

- кс. Генадзь Акалатовіч, пробашч парафіі св. Юзафа ў Валожыне, у сувязі з затрыманнем на дадзены момант не можа выконваць душпастырскія абавязкі. Акалічнасці справы высвятляюцца;
- справа кс. Ігара Лашука, пробашча парафіі св. Казіміра ў Стоўбцах, даследуецца ў святле нормаў Кодэкса Кананічнага Права.

СК заявіў, што Офіс Ціханоўскай, Аб’яднаны кабінет і Каардынацыйная рада маюць на мэце “публичную имитацию "транзита власти" для “концентрации денежных потоков коллективного Запада с дальнейшей их растратой на личные нужды”. Пры гэтым СК, “не учитывая явных понятийных противоречий”, адначасова заяўляе, што масавымі ператрусамі не дапусціў рэалізацыі “кровопролитного сценария” і “спонсирования экстремистской деятельности”. Як у адным месцы сумяшчаюцца імітацыя, асабістыя выдаткі і фінансаванне нібы экстрэмісцкай дзейнасці, не ўдакладняецца.

Big brother is watching you

Гаваркая фотка з Сусветнага расейскага народнага сабору.

Сам Пуцін на ім не прысутнічаў, а спаслаў на сваіх верных тэлетрансляцыю. Гэта, дарэчы, намякае на тое, што аніякіх двайнікоў, трайнікоў і падаўжальнікоў у яго няма, бо інакш ён мог бы не баяцца вірусаў і спакойна сядзець за любым сталом і выступаць на любой падзеі ў стылі тураў “Ласкового мая”. Але ён зашыўся ў бункеры і баіцца зрабіць крок.

У снежні беларусаў чакае пастанова Саўміну № 666.

У ёй улады пераглядаюць прадуктовы кошык, які сабе могуць дазволіць беларусы. На падставе гэтага пасля будуць змяняць бюджэт пражытковага мінімуму.

У Польшчы 12 студзеня ў кінатэатрах пачнуць паказваць фільм пра ксяндза Станіслава Бжуску - галоўнага капелана паўстанцкіх войскаў у званні генерала падчас паўстання 1863 года, які дзейнічаў на Падляшшы. Гэта першы польскі фільм пра паўстанне за 30 гадоў. Трэйлер можна паглядзець тут.

А 26 студзеня на экраны выходзіць фільм “Кос” пра нарадзінца Беларусі Тадэвуша Касцюшку. Відаць, з нагоды 220-й гадавіны паўстання. Трэйлер можна паглядзець тут.

🔺«Калі вам так падабаецца называць мяне шпіёнам Ватыкану і Варшавы, то прашу запісаць у пратаколе, што я – шпіён Божы»

Нядаўна каталіцкага святара Генрыха Акалатовіча арыштавалі ды звінавацілі ў «Здрадзе дзяржаве». Гэты выпадак – не адзіны: 10 гадоў таму з такім самым абвінавачваннем сутыкнуўся і ксёндз Уладзіслаў Лазар.

Што вядома пра святароў і іхныя справы, чытайце ў нашым артыкуле:

✅Праз VPN ❎Без VPN

Кіберпартызаны заявілі, што знайшлі ва ўзламаных базах МУС звесткі пра савецкія рэпрэсіі. Заяўляецца пра мільён запісаў з 1917 па 1990-я гады.

“Там каля мільёна запісаў. Праўда, у базе ня толькі рэпрэсаваныя, там усе асуджаныя. Нам вельмі важна вылучыць з гэтай базы менавіта рэпрэсаваных”.

База пакуль неапублікаваная, таму цяжка сказаць, якія канкрэтна звесткі ў ёй утрымліваюцца, у тым ліку адносна рэпрэсіяў. Асабліва з улікам таго, што там знаходзяцца ўсе асуджаныя, якія, мяркуючы па ўсім, маглі і не быць/не былі рэпрэсаванымі.

Тым не менш, для ўсведамлення маштабу ў любым разе варта разумець, што ахвяры сталінскіх рэпрэсіяў - гэта не толькі расстраляныя. Рэпрэсіі ахоплівалі значна большыя групы.

Гэта людзі асуджаныя на розныя тэрміны паводле палітычных матываў.

Гэта людзі, дэпартаваныя з Заходняй Беларусі пасля 1939 года.

Гэта ахвяры пазасудовых расправаў у 1917-1920-я гады і ў 1940-я.

Гэта сем’і ворагаў народу.

Гэта людзі, у якіх была канфіскаваная маёмасць.

Ну і вядома асобы, якія сутыкаліся з адміністратыўным пераследам.

У рэшце рэшт, гэта сяляне, якія былі сілком загнаныя ў калгасы і пазбаўленыя да 1960-я гадоў элементарных правоў перасоўвання.

Дый смяротныя ахвяры ўсё ж большыя, чым агульная колькасць расстраляных. Хаця б таму, што шмат асобаў сасланых у лагеры ГУЛАГу там засталіся навечна. А сярод тых, хто быў сасланы з Беларусі яшчэ напачатку 1930-х, былі тыя, каго рэпрэсіі напаткалі паўторна ўжо за межамі БССР у 1937-1938 гады і скончыліся расстрэламі.

Так што, маштаб рэпрэсіяў за савецкім часам яшчэ патрабуе свайго ўсведамлення грамадствам. Не кажучы ўжо пра агульную атмасферу страху і тыя міліцэйскія практыкі, ад якіх беларускае грамадства не можа адысці і ў 2023 годзе.