Заявления о «правах человека» используются «врагами» Беларуси. А демократия — это инструмент, чтобы «заставить чувствовать себя ущербными».

“Если вы услышали слова «права человека», после которых идут какие-то рассказы про вашу родину — Беларусь, знайте, этот человек — враг нашей страны. Всё. Наши сторонники эти термины избегают”, — заявил главный редактор «Беларусь Сегодня» Дмитрий Жук.

“Праца над фармуліроўкай і абвяшчэннем правоў чалавека з’яўляецца адным з найбольш значных намаганняў, якія са праўды адказваюць на бясспрэчныя патрабаванні, што вынікаюць з чалавечай годнасці. Касцёл бачыць у гэтых правах выключную магчымасць, якую дае наш час, бо праз іх паўсюдна пацвярджаецца і ўмацоўваецца чалавечая годнасць як рыса, якой Бог Стварыцель надзяліў сваё стварэнне”.

“Крыніцу правоў чалавека трэба шукаць у годнасці, якая ўласціва кожнай чалавечай істоце. Гэтую годнасць, якая глыбока ўкаранілася ў чалавечым жыцці і ў кожнай істоце, можна ўбачыць і зразумець перш за ўсё з дапамогай розуму. Прыродная аснова правоў чалавека ўяўляецца яшчэ больш трывалай, калі мы ў звышпрыродным святле бачым, што годнасць, дараваная нам Богам і глыбока параненая грахом, была прынята і адкуплена Езусам Хрыстом праз Яго ўцелаўленне, смерць і ўваскрасенне”.

Кампендый сацыяльнага вучэння Касцёла пп. 152, 153

Пішуць, што Нетаньягу ці больш шырока ўлады Ізраілю, магчыма, каб не раздражняць Пуціна, адмовіліся прыняць Зяленскага, які адмаўляецца прыняць Ціханоўскую, магчыма, каб не раздражняць Лукашэнку.

Царква “Новае жыццё” настолькі раззлавала рэжым, што яе вырашылі ліквідаваць па-за чаргой, якая для іншых надыйдзе з новым законам пра рэлігію.

Пра тое, што царкву неўзабаве забароняць (у беларускіх умовах дзейнасць незарэгістраванай арганізацыі - крымінальнае злачынства) стала зразумела, яшчэ ўлетку. Тады спачатку знеслі царкоўны будынак НЖ, а затым накінуліся самымі рознымі рэжымнымі ўстановамі на саму супольнасць - камунальнікамі, сілавікамі, падатковай.

Таму зварот Менгарвыканкаму пра ліквідацыю быў толькі пытаннем часу, а сам суд - звычайнай фармальнасцю, што не мела ніякага дачынення да правасуддзя.

З прыняццем новага закону ліквідацыя цэркваў і рэлігійных арганізацыяў, відаць, стане на паток. Але пакуль усім астатнім яшчэ раз дадаткова паказалі, якія перспектывы ў хрысціянства ў лукашэнкаўскай Беларусі.

Якая частка расейская апазіцыі гатовая падтрымаць ці прамаўчаць у выпадку скасавання статусу дзяржаўнай у расейскай мовы ў Беларусі?

Якая частка расейскай апазіцыі гатовая падтрымаць пашырэнне аўтаноміі ажно да поўнага суверэнітэту нацыянальных рэспублік і іншых суб’ектаў РФ?

Якая частка расейскай апазіцыі ведае хоць бы на базавым узроўні якую-небудзь дадатковую мову з ліку карэнных у Расеі? І гатовая паспрыяць іх пашырэнню, у тым ліку за кошт расейскай?

Якая частка расейскай апазіцыі гатовая прызнаць факты генацыду, акупацыі і каланіялізму ў гісторыі ў дачыненні да суседніх краінаў і народаў сучаснай Расеі?

Думаю, што адсотак ва ўсіх чатырох выпадках не надта вялікі. Вядома, такія асобы ёсць. Але гэта відавочна не мэйнстрым. Гэта маргінальныя плыні нават сярод апазіцыйнай грамадскасці РФ. І ніхто пакуль не гатовы змяніць гэтае становішча, бо нават Крым - “гэта не бутэрброд”. Што ўжо казаць пра міжнародна прызнаныя межы РФ.

А значыць, як і заяўляе Святлана Ціханоўская, імперыялізм дагэтуль пашыраны нават сярод расейскай апазіцыі. А значыць, расейская апазіцыя, хоць і можа з’яўляцца ў пэўных сітуацыях тактычным хаўруснікам дэмакратычнай Беларусі, стратэгічна такім не з’яўляецца. Прынамсі пакуль не выправіць свайго стаўлення да суседзяў і ўласных суграмадзянаў.

Патрыярх Кірыл сёння фактычна абвясціў праваслаўнага святога Серафіма Сароўскага апекуном ядравай зброі. Бо яе стваралі «по неизреченному Божьему промыслу» ў манастыры ў горадзе Сарове, які за савецкім часам меў засакрэчаныя назвы Горкі-130, Крэмль, Арзамас-75 і Арзамас-16.

То бок, калі цэрквы ператваралі ў басейны ці зернесховішчы - гэта таксама было «по неизреченному Божьему промыслу»?

Або калі грэкі прыносілі ахвяры Зеўсу ў Ерузалемскім храме? Во дурныя былі Макабэі, якія паўсталі супраць гэтага. Яны-та думалі, што гэта апаганьванне святыні, а гэта ж было «по неизреченному Божьему промыслу».

Ды, можа, і Езусу не трэба было гандляроў выганяць, якія таксама працавалі там «по неизреченному Божьему промыслу»? Бо калі ў храме можна ствараць зброю масавага знішчэння, то, відаць, і гандляваць можна дакладна.

Сёння Вярхоўная Рада Украіна прыняла ў першым чытанні законапраект, які забараняе дзейнасць рэлігійных арганізацыяў, звязаных з Масквой. Некаторыя ўжо паспелі заявіць, што дакумент забараняе Украінскую праваслаўную царкву. Але гэта не так. Ці прынамсі фармальна не так.

Фармальна УПЦ яшчэ ўвесну 2022 года выйшла са складу РПЦ, а сёлета нават пачала міраварэнне, што ў РПЦ лічыць прыкметай аўтакефаліі і за што яе крытыкавалі нават ерархі з Расеі.

Аднак пры гэтым ёсць шмат прыкметаў, што УПЦ не цалкам адышла ад РПЦ. Мясцовыя чыноўнікі ў справах рэлігіі ім ужо неаднаразова задавалі канкрэтныя пытанні і рабілі адназначаныя прапановы, але не атрымлівалі адказу.

Напрыклад, каб усе прадстаўнікі УПЦ афіцыйна выйшлі з усіх органаў РПЦ, каб УПЦ паведаміла іншым цэрквам, што яна больш не ў складзе РПЦ, каб былі выключаныя са складу УПЦ тыя яе прадстаўнікі, хто адкрыта падтрымлівае расейскую агрэсію (а там ёсць цэлыя біскупы), каб апублікавалі афіцыйны каментар адносна міністранта Пуціна патрыярха Кірыла.

Лагічныя і зразумелыя, здавалася б, прапановы да царквы, якая заяўляе пра сваю самастойнасць ад УПЦ і афіцыйна не падтрымлівае вайну. Аднак УПЦ гэта не робіць. Больш за тое, часцяком ігнаруючы пытанне сваіх прарасейскіх прадстаўнікоў ці анэксію сваіх епархіяў, УПЦ вельмі хутка забараняе святароў, якія пераходзяць да ПЦУ, служаць з Канстанцінопальскімі святарамі ці збіраюць подпісы пад зваротам супраць патрыярха Кірыла. Як не рэагуе і на заявы РПЦ у сваю абарону, у якіх яна прадстаўляецца складовай часткай Маскоўскага патрыярхату.

І вось такая нявызначанасць усё-такі ставіць пытанне, ці не хлусяць ва УПЦ, заяўляючы, што не з’яўляюцца часткай РПЦ. Пытанне надзвычай важнае ў часы, калі РПЦ наўпрост санкцыянуе вайну супраць Украіны і нават дабраслаўляе ядравую зброю.

Паўтара гады вайны не хапіла УПЦ, каб зрабіць усё адназначным і канкрэтным. Магчыма, далейшы заканадаўчы шлях законапраекту дапаможа ёй у гэтым.

Цяжка жыць патрыярху Кірылу. Унутры краіны былі лібералы і дэмакраты, за мяжой - бандэраўцы і НАТО. Была невялікая радасць - напалі на бандэраўцаў, якія на “непонятном языке” гаварылі, папужалі Нату, а лібералы з дэмакратамі самі разбегліся.

Але і тут падступныя ворагі не даюць спакою - на гэты раз мігранты з азіяцкіх і мусульманскіх краінаў, якія прыходзяць на змену тым, каго закапалі ва ўкраінскі чарназём ці хто цяпер сам жыве за межамі РФ:

“Появляются гастарбайтеры, которые вначале выглядят как совсем чужие, иностранцы. Не умеют говорить, потом немножко начинают общаться по-русски, а потом женятся на русских, прописываются, становятся гражданами”. “В какой-то момент они сравняются или, не дай Бог, станут доминировать, то мы потеряем страну, мы потеряем свою идентичность”.

І цяпер ягоныя пропаведзі - гэта рэгулярныя страшылкі пра тое, што Расея разваліцца і знікне. То вайну прайграе, то мігранты пачнуць дамінаваць. Замест таго, каб несці Евангелле любові, у тым ліку тым самым мігрантам, ён пужае ўсіх апакаліптычнымі карцінкамі, дзе РФ могуць выратаваць толькі ядравая боегалоўкі імя Серафіма Сароўскага.

І па факце на месцы РПЦ застаецца не царква, а секта. Секта, якая імкнецца зачыніцца ад вонкавага свету, на які яна глядзіць як на ворага. Замест таго, каб быць святлом свету і соллю зямлі - абкапацца ровам з кракадзіламі і жыць у сваім утульным ХІХ стагоддзі з праваслаўем, самадзяржаўем і народнасцю. А пакуль яна абкопваецца, ад яе адкалваюцца вернікі і супольнасці ў суседніх краінах: Латвіі, Малдове, Літве, Украіне і нават у задушанай братэрскімі абдымкамі Беларусі. Але паніка ад вонкавага свету настолькі вялікая, што самапрызначанай чацвёртай асобе Святой Троіцы ўжо і не тое, каб да таго.

Працы ў менскім касцёле святых Сімяона і Алены на плошчы Незалежнасці, які пацярпеў ад “пажару” восенню мінулага года, плануюць пачаць толькі ў наступным годзе. Пра гэта падчас прыёму грамадзян заявіў намеснік старшыні Менгарвыканкаму Арцём Цуран.

Не, ну а чаго спяшацца? Там жа такі моцны “пажар” быў, што ажно кніга каля яго агменю не абгарэла. Год прастаяў зачыненым? Яшчэ прастаіць палову. А там пакуль штосьці зробіцца, то ксяндзу Уладзіслава Завальнюку 8 ліпеня і 75 гадоў споўніцца. А значыць, ён павінен будзе падаць заяўку на сыход на пенсію (Кодэкс Кананічнага права 538.3), як гэта ў 2021-м зрабіў арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч. І калі адстаўку зацвердзяць, то і рамонт сам сабой скончыцца, відаць.

Расея так доўга загульвала з радыкальным ісламам, абыдамался з Талібанам і Хамасам і насміхалася з пагромаў ва ўмоўных прыгарадах Парыжу, што не заўважыла, як прыгарады Парыжу ў пакеце з Хамаса-Талібанам прыйшлі і да яе. https://t.me/Ateobreaking/103123

Суд Чыгуначнага раёна Гомеля яшчэ не прызнаў гэты дакумент экстрэмісцкімі матэрыяламі?

Увечары 28 кастрычніка 2023 года ў Ватыкане была абнародавана падагульняючая справаздача першай сесіі XVI Звычайнай генеральнай асамблеі Сінода Біскупаў.

Удзельнікі Сінода пажадалі, каб Касцёл выкрываў несправядлівасць з боку асобных людзей, урадаў, прадпрыемстваў. Вернікі павінны прымаць актыўны ўдзел у палітыцы, дзейнасці асацыяцый, прафсаюзаў і народных рухаў.

Жыве Беларусь у маім вялізным сэрцы
Жыве Беларусь, ёй ніколі не памерці
Жыве Беларусь, ёй жадаем лепшай долі
Жыве Беларусь і будзе жыць як не жыла ніколі

https://youtu.be/iVvhp-_iQBM?si=uw37FFAwJVxXfm9H

У Беларусі сёння адзначаюць Хэлоўін. Але паводле старога стылю.

Навіны камуністычнай эфектыўнасці.

Лукашэнка сёння на сустрэчы з міністрам замежных справаў Кубы заявіў “некоторые вопросы не решаются десятилетиями. Они обсуждаются на различных уровнях, но движения по ним никакого нет”.

То бок, чалавек кіруе 29 гадоў Беларуссю - лічы тры дзесяцігоддзі - і ў кантактах з рэжымам, які кіруе Кубай 62 гады, у тым ліку шэсць дзесяцігоддзяў гэта рабілі браты Фідэль і Рауль Кастры, не можа дзесяцігоддзямі вырашыць нейкія пытанні і займаецца адна балталогіяй.

І тут пытанне, даволі рытарычнае: а для чаго тады вы існуеце, калі працершы ўсе штаны і крэслы, нічога вырашыць не можаце?

У гэты дзень 3 гады таму ў Менску бандытамі быў забіты беларускі пратэстовец Раман Бандарэнка.

У гэты дзень 400 гадоў таму ў Віцебску бандытамі быў забіты ўніяцкі арцыбіскуп Полацкі Язафат Кунцэвіч.

Памятайма й не забывайма!

Папу Францішку распавялі пра беларускіх палітвязняў. Пра гэта паведаміла спікерка Сейму Літвы Вікторыя Чміліце-Нільсэн:

“Падчас аўдыенцыі ў Папы Францішка мы абмеркавалі намаганні па аказанні дапамогі церпячаму ўкраінскаму народу і аказанню дапамогі уцекачам ад вайны з Украіны. Я падзякавала св. Айцу за яго намаганні па ўсталяванні міру і малітвы, але я падкрэсліла, што мір павінен быць справядлівым.

Мы таксама казалі пра тое, як Расея здольная выкарыстоўваць кожнае недакладнае ці двухсэнсоўнае слова для апраўдання сваёй агрэсіі. І які важны ўплыў аказваюць словы Папы на народы, якія імкнуцца да свабоды і абараняюць дэмакратыю, мы адчулі самі, калі імкнуліся да незалежнасці. Сёння ўкраінцы і палітвязні ў Беларусі маюць вострую патрэбу ў гэтых словах і падтрымцы”.

Дыкастэрыя веравызнання пацвердзіла несумяшчальнасць каталіцкай веры і ўступлення ў масонскія ложы.

А можна, яна яшчэ пацвердзіць несумяшчальнасць каталіцкай веры і ўступлення ў камуністычныя арганізацыі?

Бандэры не давалі “русскому міру” спакойна жыць яшчэ тады, калі сам Бандэра нават не нарадзіўся.

Урывак за 1907 год з “Епархиальные ведомости, Церковные ведомости, издаваемые при Святейшем Правительствующем Синоде” адносна дзейнасці віленскага біскупа Эдварда Ропа - заснавальніка Канстытуцыйна-каталіцкай партыі Літвы і Беларусі, якая выступала за аўтаномію краю і права беларусаў ды літоўцаў на адукацыю на родных мовах.

Ксендз Генрих Околотович задержан по уголовному делу

Вчера мы опубликовали информацию о предполагаемом задержании ксендза Генриха Околотовича, настоятеля костела св. Иосифа в Воложине (Минский район). Сегодня из нескольких источников пришло подтверждение. При этом источники утверждают, что задержание происходило в рамках уголовного дела по ч.1 ст. 356 УК РБ "Измена государству". Санкция по данной статье предусматривает от семи до пятнадцати лет лишения свободы.

Обеспокоенность вызывает состояние здоровья ксендза Генриха Околотовича - священнику под 70 лет, он перенес инфаркт и недавно ему была сделана операция на желудке в связи с онкологическим заболеванием, он нуждается в медицинском наблюдении и постоянном приеме лекарств.

Напомним, что в 2013 году по этой же статье, "Измена государству" обвинялся другой католический священник, ксендз Владислав Лазарь. Он был задержан летом 2013 года и полгода провел в СИЗО КГБ. Потом священника выпустили и дело не имело дальнейшего продолжения. После освобождения из СИЗО служит в Вилейке.

@christianvision

Дыктатуры, якія наўпрост не могуць прызнацца, што з'яўляюцца людажэрамі і любяць паядаць суграмадзянаў на сняданак, абед і вячэру, усё ж спрабуюць заяўляць пра сябе як пра прыхільнікаў дэмакратыі і правоў чалавека. Але разам з тым яны прыдумляюць розныя прычыны, каб аспрэчыць універсальнасць гэтых правоў у выглядзе нейкай спецыфікі ці менталітэту.

Напрыклад, пакойны Уладзімір Макей заяўляў, што "ЕС заботится в первую очередь об индивидуальных правах, а мы о социальных правах, таких, как право на труд, на жилье, на образование и социальное обеспечение". Што мы з'яўляеся "очень молодым независимым государством", а таму, маўляў, не можам выконваць правы чалавека. А тэматыка "прав человека не только не объединяют международное сообщество, но продолжают его разделять".

Дый агулам "у каждой страны есть свой путь развития. В конечном итоге мы все придем к этой благородной цели. Может быть, кто-то быстрее, кто-то дольше. Но нужно учитывать многообразие развития наций, национально-психологические особенности народа и государства".

Чаму, у 2020-я гады адной маладой краіне трэба ствараць канцлагеры, хоць нават суседнія маладыя дзяржавы гэтым не займаюцца, пры гэтым не тлумачыцца. Як і не тлумачыцца, які такі менталітэт і асаблівы шлях развіцця прымушаюць катаваць, забіваць і дэ-факта пазбаўляць грамадзянства ўласных жыхароў.

Пры гэтым супраць такой крытыкі ўніверсальнасці правоў чалавека выступае сама людская прырода - біялогія. У чалавека, што ў Афрыцы, што ў Кітаі, што ў Беларусі аднолькавы набор органаў і генаў. Няма ніякага спецыфічнага гену, які перашкаджаў бы беларусам ці каму-небудзь яшчэ сумленна лічыць галасы на выбарах або выконваць Канстытуцыю. Няма і ніякага асаблівага менталітэту, пра што яскрава сведчыць прыклад Паўночнай і Паўднёвай Карэяў, якія ў сваім развіцці знаходзяцца ў абсалютна розных стагоддзях з адной простай прычыны - нежадання сямейства Кімаў пакінуць цёплае крэсла.

Універсальнасць правоў чалавека таксама наўпрост вынікае з хрысціянства. Дзе чалавек створаны на вобраз і падабенства Госпада, а значыць кожны з нас - з васьмі мільярдаў - мае аднолькавыя правы, бо няма нейкага асаблівага іншага віду людзей. У хрысціянстве няма ні грэка, ні габрэя, ні беларуса - усе мы маем аднолькавыя правы і абавязкі перад Богам, якія нельга змяніць ані менталітэтам, ані часам існавання дзяржавы, ані чымсьці іншым.

Гэта ў паганстве ў кожнага народу былі свае багі, якія стваралі толькі свой народ, а ўсе астатнія - паводле рэшткавага прынцыпу. Толькі ў такім падыходзе можна спасылацца на нейкі асаблівы менталітэт і традыцыі. У хрысціянстве ж мы ўсе - дзеці Божыя, а значыць і стаўлення да сябе кожны з нас, у тым ліку і беларусы ў Беларусі, патрабуе адпаведнага - з павагай і шацункам.

Прапагандыст Ігар Тур у эфіры АНТ прапанаваў расстрэльваць чыноўнікаў-карупцыянераў з гранатамёту. Шчыра кажучы, падтрымліваем такія заявы і лічым, што іх павінна быць яшчэ больш. І гучаць яны павінны з кожнага прасу і з кожнай банкі кансерваў.

У 2020 годзе чыноўнікі маглі заставацца ў рэжыме ў тым ліку таму, што ў іх былі свае напрацаваныя схемкі, якія маглі прыкрыць (разам з імі) новыя ўлады. Гэта ў выніку дапамагло рэжыму ўтрымацца, а не разваліцца, бо шасцяронкі - хай крыва і коса, але працягвалі круціцца.

Цяпер жа кожны чыноўнік - карупцыянер ці не - павінен разумець: лепш жыццё, хоць і без схемак, але жыццё і не расстрэл з гранатамёту. Яны павінны разумець, што, расправіўшыся з апазіцыяй, рэжым возьмецца (і ўжо ўзяўся - тыя ж малочнікі не дадуць схлусіць) за сваіх жа. Такая логіка рэпрэсіўнай машыны, якой увесь час патрэбныя новыя ахвяры.

Адзінае што незразумела, хто ж цяпер будзе калгасамі кіраваць. Раней карупцыянераў пасля непрацяглай адсідкі таемна накіроўвалі падымаць сяло, а як гэта будуць цяпер рабіць расстраляныя з гранатамётаў - не тлумачыцца.