ئەو کوڕەی من ٢٥ی گەلاوێژ لە دایک بوو،
نێوم لێنا کۆمار.

منیش خاڵۆ گیان منیش.

امروز ۱۹ آگوست روز جهانی عکاسیه، روزی که بهونه‌ست برای فکر کردن به اینکه عکس‌ها فقط تصویر نیستن، بلکه روایت لحظه‌هایی‌ان که هیچوقت تکرار نمیشن، هر فریم می‌تونه حافظه‌ای باشه از چیزی که شاید کلمه‌ها نتونن توضیحش بدن.

بیا و مرا ببر
دیگر نه آفتاب گُر گرفته زبانم را روشن می‌کند
نه بال‌بال شب پره‌ای جانم را می‌شکافد
و نه شبنمی در قلبم آب می‌شود.
بیا
دستم را بگیر
و خرده‌ریز این کلمات تباه شده را
از پیشم جمع کن.
از من تنها تو مانده‌ای.

شمس لنگرودی.

بە دڵ چاوەروانی پاییزم
ڕۆژگاری قووڵە، بێ دەنگ، فێنک، شەقامی ڕەنگی و قاوەی ژێر باران.

زهد من با تو چه سنجد که به یغمای دلم
مست و آشفته به خلوتگه راز آمده‌ای

صبح آخرین روز مرداد ۴۰۴.

تو قطعا برام ی نشونه بودی السا،
ار جمله شخصیت هایی که قرار نیست هیچوقت فراموش کنم.

اشک هایی که ریختم حلالت.🙏🏻

بهشت ِ من پره از اسب های خوب
و دشت های باز
و دام های وحشی
و مردی که دوسم داره.

1883

رازش اینه وقتِ خالی نداشته باشی.