Fossil Archive
🦖 یکی از کامل ترین فسیل‌های جناب T-Rex تا به حال نمونه‌های متعددی از فسیل های این دایناسور دوست داشتنی یافت شده که به دانشمندان برای درک ظاهر و تکامل این گونه و سایر تروپودها کمک‌های فراوانی کرده! بسیاری از این فسیل‌ها کامل بودند و برخی از آنها هم ناقص! حتی…
تولد ۳۵ سالگی Sue
پست از صفحه‌ی اینستاگرام موزه‌ی فیلد شیکاگو
Fossil Archive
https://youtu.be/y3dujJMRRYI?si=jKA7AGmKAbv6W1pt فقط علم موجودات فرازمینی دکتر عرفان خسروی با حضور بهزاد قدیمی
https://youtu.be/vkr0OPGyf6g?si=TIV1R12EP1m29Ppk
فقط علم
افق های هوش مصنوعی
دکتر عرفان خسروی
با حضور محمد حسین جهان پناه
فقط علم
افق های هوش مصنوعی
دکتر عرفان خسروی
با حضور محمد حسین جهان پناه
YouTube
فقط علم: «افق‌های هوش مصنوعی»
در این برنامه همراه با عرفان خسروی و محمدحسین جهان‌‌پناه به سراغ موضوع هوش مصنوعی مولد و هوش مصنوعی سنتی رفته‌ایم.
هوش مصنوعی مولد چیست؟
شناخت تفاوت هوش‌های مصنوعی چه کمکی به ما می‌کند؟
هوش مصنوعی مولد چیست؟
شناخت تفاوت هوش‌های مصنوعی چه کمکی به ما می‌کند؟
🦖 فقط ۲ میلیون سال
👤 البرز امیدی
• پژوهشگر دیرینه شناسی
📆 چهارشنبه ۲۹ مرداد
⏰ ساعت ۱۷:۰۰
🔗لینک جلسه آنلاین گوگل میت:
https://meet.google.com/kxz-qmtp-fcq
─ ─ ─ ─ ─ ─•••
🔻 @referenceevolution
↫چطور T Rex از پایین ترین جایگاه به یکی از بزرگترین شکارچیان تاریخ تبدیل شد؟
👤 البرز امیدی
• پژوهشگر دیرینه شناسی
📆 چهارشنبه ۲۹ مرداد
⏰ ساعت ۱۷:۰۰
🔗لینک جلسه آنلاین گوگل میت:
https://meet.google.com/kxz-qmtp-fcq
─ ─ ─ ─ ─ ─•••
🔻 @referenceevolution
💢 فسیل‌های جدید از تانزانیا و زامبیا، اطلاعات بیشتری در مورد انقراض جمعی پایان پرمین ارائه می‌دهند.
دیرینه شناسان تعداد بی‌شماری از حیوانات را شناسایی کرده‌اند که درست قبل از انقراض جمعی پایان پرمین، حدود ۲۵۲ میلیون سال پیش، در جنوب پانگه‌آ زندگی میکردند. انقراض پرمین شدیدترین انقراض از پنج انقراض بزرگ تاریخ حیات بود که بیش از ۹۵ درصد از موجودات زنده را به خاک و خون کشید! بسیاری از موجودات باقی مانده، از سیناپسیدهای اجداد پستانداران بودند اما در آغاز دوره‌ی تریاس اقوام و اجداد کروکدیل‌ها بر زمین تسلط داشتند. این در حالی بود که دیگر آرکوسورها مانند اجداد ابتدایی دایناسورها در خفا زندگی میکردند و به مرور قدرت را به دست گرفتند!
انقراض گسترده‌ی پایان دوره پرمین فقط یک فاجعه برای حیات روی زمین نبود و مسیر تکامل را تا همیشه تغییر داد. اما دانشمندان درمورد اینکه کدام گونه‌ها زنده ماندند، و کدام گونه‌ها منقرض شدند اختلاف نظر داشتند. فسیل‌هایی که دیرینه شناسان در تانزانیا و زامبیا جمع‌آوری کردند، دیدگاه کامل تری از این دوره بی‌سابقه در تاریخ طبیعی سیاره‌مان به جامعه‌ی علمی می‌دهد. تمام فسیل‌های جدید در سه حوضه در جنوب آفریقا کشف شده‌اند. بیشتر آنها توسط اعضای تیم حفاری گروه دیرینه شناسان در سفرهای حفاری چند ماهه به منطقه در طول ۱۷ سال گذشته کشف شده‌اند. برخی دیگر، تجزیه و تحلیل نمونه‌هایی بودند که دهه‌ها قبل از زیر خاک بیرون کشیده شده و در مجموعه‌های موزه نگهداری می‌شدند.
دوره پرمین نقطه پایانی دوران پالئوزوئیک بود. در دوران پالئوزوئیک، حیات جانوری (که ابتدا در اقیانوس‌های زمین تکامل یافت) شروع به سکونت در خشکی کرد و اکوسیستم‌های پیچیده زمینی توسعه یافتند. در دوره پرمین، طیف متنوعی از موجودات دوزیست و خزنده‌مانند در محیط‌هایی از جنگل‌های اولیه گرفته تا دره‌های خشک پرسه می‌زدند. انقراض دسته جمعی پایان پرمین بسیاری از این اکوسیستم‌ها را از بین برد و دوران مزوزوئیک را آغاز کرد که حیات شاهد تکامل دایناسورها (در دوره‌ی تریاس) و همچنین اولین پرندگان در دوره‌ی ژوراسیک، گیاهان گلدار و پستانداران بود.
برای دهه‌ها، بهترین درک دانشمندان از پرمین، انقراض جمعی پایان پرمین و آغاز مزوزوئیک از حوضه کارو در آفریقای جنوبی حاصل می‌شد، که شامل یک سابقه فسیلی تقریباً کامل از دوره‌های قبل و بعد از انقراض جمعی است. اما از دهه ۱۹۳۰، دیرینه‌شناسان متوجه شدند که حوضه‌های تانزانیا و زامبیا حاوی فسیل‌هایی از این محدوده زمانی هستند که تقریباً به بکری حوضه‌های کارو هستند.
تعدادی از مقالات منتشر شده در این مورد📚
https://www.tandfonline.com/toc/ujvp20/45/sup1
- البرز امیدی
دیرینه شناسان تعداد بی‌شماری از حیوانات را شناسایی کرده‌اند که درست قبل از انقراض جمعی پایان پرمین، حدود ۲۵۲ میلیون سال پیش، در جنوب پانگه‌آ زندگی میکردند. انقراض پرمین شدیدترین انقراض از پنج انقراض بزرگ تاریخ حیات بود که بیش از ۹۵ درصد از موجودات زنده را به خاک و خون کشید! بسیاری از موجودات باقی مانده، از سیناپسیدهای اجداد پستانداران بودند اما در آغاز دوره‌ی تریاس اقوام و اجداد کروکدیل‌ها بر زمین تسلط داشتند. این در حالی بود که دیگر آرکوسورها مانند اجداد ابتدایی دایناسورها در خفا زندگی میکردند و به مرور قدرت را به دست گرفتند!
انقراض گسترده‌ی پایان دوره پرمین فقط یک فاجعه برای حیات روی زمین نبود و مسیر تکامل را تا همیشه تغییر داد. اما دانشمندان درمورد اینکه کدام گونه‌ها زنده ماندند، و کدام گونه‌ها منقرض شدند اختلاف نظر داشتند. فسیل‌هایی که دیرینه شناسان در تانزانیا و زامبیا جمع‌آوری کردند، دیدگاه کامل تری از این دوره بی‌سابقه در تاریخ طبیعی سیاره‌مان به جامعه‌ی علمی می‌دهد. تمام فسیل‌های جدید در سه حوضه در جنوب آفریقا کشف شده‌اند. بیشتر آنها توسط اعضای تیم حفاری گروه دیرینه شناسان در سفرهای حفاری چند ماهه به منطقه در طول ۱۷ سال گذشته کشف شده‌اند. برخی دیگر، تجزیه و تحلیل نمونه‌هایی بودند که دهه‌ها قبل از زیر خاک بیرون کشیده شده و در مجموعه‌های موزه نگهداری می‌شدند.
پروفسور سیدور گفت: «این بخش‌های زامبیا و تانزانیا حاوی فسیل‌های بسیار زیبایی از دوره پرمین هستند. آنها به ما دیدگاهی بی‌سابقه از حیات روی خشکی، پیش از انقراض جمعی، می‌دهند.»
دوره پرمین نقطه پایانی دوران پالئوزوئیک بود. در دوران پالئوزوئیک، حیات جانوری (که ابتدا در اقیانوس‌های زمین تکامل یافت) شروع به سکونت در خشکی کرد و اکوسیستم‌های پیچیده زمینی توسعه یافتند. در دوره پرمین، طیف متنوعی از موجودات دوزیست و خزنده‌مانند در محیط‌هایی از جنگل‌های اولیه گرفته تا دره‌های خشک پرسه می‌زدند. انقراض دسته جمعی پایان پرمین بسیاری از این اکوسیستم‌ها را از بین برد و دوران مزوزوئیک را آغاز کرد که حیات شاهد تکامل دایناسورها (در دوره‌ی تریاس) و همچنین اولین پرندگان در دوره‌ی ژوراسیک، گیاهان گلدار و پستانداران بود.
برای دهه‌ها، بهترین درک دانشمندان از پرمین، انقراض جمعی پایان پرمین و آغاز مزوزوئیک از حوضه کارو در آفریقای جنوبی حاصل می‌شد، که شامل یک سابقه فسیلی تقریباً کامل از دوره‌های قبل و بعد از انقراض جمعی است. اما از دهه ۱۹۳۰، دیرینه‌شناسان متوجه شدند که حوضه‌های تانزانیا و زامبیا حاوی فسیل‌هایی از این محدوده زمانی هستند که تقریباً به بکری حوضه‌های کارو هستند.
پروفسور سیدور ادامه داد: «تعداد نمونه‌هایی که در زامبیا و تانزانیا پیدا کرده‌ایم آنقدر زیاد و وضعیت آنها آنقدر عالی است که می‌توانیم آنها را در سطح گونه با آنچه دیرینه‌شناسان در آفریقای جنوبی پیدا کرده‌اند، مقایسه کنیم. من هیچ جای بهتری روی زمین برای دریافت جزئیات کافی از این دوره زمانی و انجام چنین نتیجه‌گیری‌ها و مقایسه‌های دقیق نمی‌شناسم.»
تعدادی از مقالات منتشر شده در این مورد📚
https://www.tandfonline.com/toc/ujvp20/45/sup1
- البرز امیدی
💢 دانشمندان سطح دی اکسید کربن مزوزوئیک و میزان فتوسنتز در آن دوران را با کمک مینای دندان دایناسورها اندازه می‌گیرند
بر اساس تجزیه و تحلیل ترکیب ایزوتوپ اکسیژن دندان دایناسورها، جو زمین در دوران مزوزوئیک (۲۵۲ تا ۶۶ میلیون سال پیش) حاوی مقادیر بسیار بیشتری از کربن‌دی‌اکسید نسبت به امروز بوده و کل فتوسنتز گیاهان در سراسر جهان دو برابر بیشتر از امروز بود. دانشمندان مینای دندان دایناسورهایی را که در آمریکای شمالی، آفریقا و اروپا در اواخر دوره ژوراسیک و اواخر کرتاسه زندگی میکردند، تجزیه و تحلیل کردند. مینای دندان یکی از پایدارترین مواد بیولوژیکی است. این بخش از دندان ایزوتوپ‌های مختلف اکسیژن را که دایناسورها با هر نفسی که می‌کشیدند دریافت میکردند، در خودش ثبت می‌کند.
نسبت ایزوتوپ‌های اکسیژن تحت تأثیر تغییرات دی اکسید کربن جوی و فتوسنتز گیاهان قرار می‌گیرد. این همبستگی به دانشمندان اجازه می‌دهد تا در مورد آب و هوا و پوشش گیاهی در عصر دایناسورها نتیجه‌گیری کنند. در اواخر دوره ژوراسیک، حدود ۱۵۰ میلیون سال پیش، هوا حدود چهار برابر بیشتر از قبل از اینکه انسان‌ها شروع به انتشار مقادیر زیادی گازهای گلخانه‌ای در جو کنند کربن‌دی‌اکسید داشت. و در اواخر دوره کرتاسه، یعنی حدود ۷۳ تا ۶۶ میلیون سال پیش، سطح آن سه برابر بیشتر از امروز بود.
دندان‌های جداگانه دو گونه دایناسور یعنی Tyrannosaurus rex و Kaatedocus حاوی ترکیبی کاملاً غیرمعمول از ایزوتوپ‌های اکسیژن بودند. این به افزایش ناگهانی دی اکسید کربن اشاره دارد که می‌تواند با رویدادهای بزرگی مانند فوران‌های آتشفشانی مرتبط باشد (به عنوان مثال، فوران‌های عظیم دکن ترپس در هند که در پایان دوره کرتاسه اتفاق افتاد.)
این واقعیت که گیاهان روی زمین و زیر آب در سراسر جهان در آن زمان فتوسنتز بیشتری انجام می‌دادند، احتمالاً با سطح دی اکسید کربن و میانگین دمای سالانه بالاتر مرتبط بوده است. این مطالعه نقطه عطفی برای پالئواکولوژی است : تاکنون، کربنات‌های موجود در خاک و نمونه‌های دریایی، ابزارهای اصلی مورد استفاده برای تشخیص آب و هوای گذشته‌ی زمین بودند. نمونه‌های دریایی، شاخص‌هایی مانند فسیل‌ها یا نشانه‌های شیمیایی در رسوبات هستند که به دانشمندان کمک می‌کنند تا شرایط محیطی دریا را در گذشته درک کنند. با این حال، این روش‌ها گاهی اوقات در معرض عدم قطعیت هستند.
دایناسورها می‌توانند دانشمندان جدید آب و هوا باشند. مدت‌ها پیش، دندان‌های آنها آب و هوا را برای دوره‌ای بیش از ۱۵۰ میلیون سال ثبت کرده بود (بالاخره ما در حال دریافت این پیام هستیم.)
منبع 📚
https://www.pnas.org/doi/10.1073/pnas.2504324122
- البرز امیدی
بر اساس تجزیه و تحلیل ترکیب ایزوتوپ اکسیژن دندان دایناسورها، جو زمین در دوران مزوزوئیک (۲۵۲ تا ۶۶ میلیون سال پیش) حاوی مقادیر بسیار بیشتری از کربن‌دی‌اکسید نسبت به امروز بوده و کل فتوسنتز گیاهان در سراسر جهان دو برابر بیشتر از امروز بود. دانشمندان مینای دندان دایناسورهایی را که در آمریکای شمالی، آفریقا و اروپا در اواخر دوره ژوراسیک و اواخر کرتاسه زندگی میکردند، تجزیه و تحلیل کردند. مینای دندان یکی از پایدارترین مواد بیولوژیکی است. این بخش از دندان ایزوتوپ‌های مختلف اکسیژن را که دایناسورها با هر نفسی که می‌کشیدند دریافت میکردند، در خودش ثبت می‌کند.
نسبت ایزوتوپ‌های اکسیژن تحت تأثیر تغییرات دی اکسید کربن جوی و فتوسنتز گیاهان قرار می‌گیرد. این همبستگی به دانشمندان اجازه می‌دهد تا در مورد آب و هوا و پوشش گیاهی در عصر دایناسورها نتیجه‌گیری کنند. در اواخر دوره ژوراسیک، حدود ۱۵۰ میلیون سال پیش، هوا حدود چهار برابر بیشتر از قبل از اینکه انسان‌ها شروع به انتشار مقادیر زیادی گازهای گلخانه‌ای در جو کنند کربن‌دی‌اکسید داشت. و در اواخر دوره کرتاسه، یعنی حدود ۷۳ تا ۶۶ میلیون سال پیش، سطح آن سه برابر بیشتر از امروز بود.
دندان‌های جداگانه دو گونه دایناسور یعنی Tyrannosaurus rex و Kaatedocus حاوی ترکیبی کاملاً غیرمعمول از ایزوتوپ‌های اکسیژن بودند. این به افزایش ناگهانی دی اکسید کربن اشاره دارد که می‌تواند با رویدادهای بزرگی مانند فوران‌های آتشفشانی مرتبط باشد (به عنوان مثال، فوران‌های عظیم دکن ترپس در هند که در پایان دوره کرتاسه اتفاق افتاد.)
این واقعیت که گیاهان روی زمین و زیر آب در سراسر جهان در آن زمان فتوسنتز بیشتری انجام می‌دادند، احتمالاً با سطح دی اکسید کربن و میانگین دمای سالانه بالاتر مرتبط بوده است. این مطالعه نقطه عطفی برای پالئواکولوژی است : تاکنون، کربنات‌های موجود در خاک و نمونه‌های دریایی، ابزارهای اصلی مورد استفاده برای تشخیص آب و هوای گذشته‌ی زمین بودند. نمونه‌های دریایی، شاخص‌هایی مانند فسیل‌ها یا نشانه‌های شیمیایی در رسوبات هستند که به دانشمندان کمک می‌کنند تا شرایط محیطی دریا را در گذشته درک کنند. با این حال، این روش‌ها گاهی اوقات در معرض عدم قطعیت هستند.
دکتر فنگ گفت : روش ما دیدگاه کاملاً جدیدی از گذشته زمین به ما می‌دهد. این روش، امکان استفاده از مینای دندان فسیل شده را برای بررسی ترکیب جو گذشته‌ی زمین و بهره‌وری گیاهان در آن زمان فراهم می‌کند. این برای درک دینامیک آب و هوای بلندمدت بسیار مهم است.
دایناسورها می‌توانند دانشمندان جدید آب و هوا باشند. مدت‌ها پیش، دندان‌های آنها آب و هوا را برای دوره‌ای بیش از ۱۵۰ میلیون سال ثبت کرده بود (بالاخره ما در حال دریافت این پیام هستیم.)
منبع 📚
https://www.pnas.org/doi/10.1073/pnas.2504324122
- البرز امیدی
تروسورها بیشتر به دایناسورها نزدیک بودند تا به کروکودیل‌ها و سایر خزندگان. آنها یک مفصل مچ پای مزوتارسال (Mesotarsal) خاص دارند که در مقایسه با راه رفتن کروکودیل‌ها، به آنها حالت ایستاده می‌داد.
دایناسورها و تروسورها از جد مشترکی تکامل یافتند. اما جد مشترک دورتری با کروکدیل‌ها دارند و همگی آنها در کنار یکدیگر گروه خزندگان آرکوسور را تشکیل می‌دهند.
Fossil Archive
تروسورها بیشتر به دایناسورها نزدیک بودند تا به کروکودیل‌ها و سایر خزندگان. آنها یک مفصل مچ پای مزوتارسال (Mesotarsal) خاص دارند که در مقایسه با راه رفتن کروکودیل‌ها، به آنها حالت ایستاده می‌داد. دایناسورها و تروسورها از جد مشترکی تکامل یافتند. اما جد مشترک…
همه دایناسورها یک حفره استابولوم (Acetabulum) باز دارند (سوراخی در کاسه لگن) که آنها را از سایر آرکوسورها متمایز می‌کرد اما تروسورها این ویژگی را ندارند.
لگن ها دروغ نمیگن😉
دایناسورهای تروپود و سایر دایناسورها جد مشترک نزدیک تری داشتند و جد مشترک دورتری با تروسورها و همگی آنها با یکدیگر گروه Ornithodira را تشکیل می‌دهند که زیرشاخه‌‌ای از آرکوسورها بودند.
لگن ها دروغ نمیگن😉
Fossil Archive
همه دایناسورها یک حفره استابولوم (Acetabulum) باز دارند (سوراخی در کاسه لگن) که آنها را از سایر آرکوسورها متمایز می‌کرد اما تروسورها این ویژگی را ندارند. دایناسورهای تروپود و سایر دایناسورها جد مشترک نزدیک تری داشتند و جد مشترک دورتری با تروسورها و همگی آنها…
بنابراین فقط یکی از این دو خزنده، دایناسور بوده است. (یکی دیگر تروسور است)
تروسورها دایناسور نبودند و اقوام نزدیک تر دایناسورها بودند. البته موساسورها، ایکتیوسورها و پلسیوسورها بیشتر به مارها و مارمولک‌ها نزدیک بودند تا دایناسورها و به جای طبقه بندی به عنوان آرکوسور، از لپیدوسورها به حساب می‌آیند.
قدیمی‌ترین DNA میکروبی وابسته به میزبان در جهان، از بقایای ماموت‌های پشمالو به‌دست آمد🧬
در یک پژوهش جدید، دانشمندان DNA میکروبی باستانی را از ۴۸۳ نمونه از بقایای ماموت که بازه‌ای بیش از یک میلیون سال را در بر می‌گیرد، تحلیل کردند. این مجموعه شامل ۴۴۰ نمونه تازه توالی یابی شده و منتشر نشده از یک ماموت با قدمتی بیش از یک میلیون ساله نیز بود. پژوهشگران با استفاده از غربالگری متاژنومی، فیلتر کردن آلودگی‌ها، تحلیل الگوهای آسیب و استنباط فیلوژنتیکی، موفق شدند ۳۱۰ میکروب را که به بافت‌های مختلف ماموت‌ها مرتبط بودند، شناسایی کنند.
- البرز امیدی
در یک پژوهش جدید، دانشمندان DNA میکروبی باستانی را از ۴۸۳ نمونه از بقایای ماموت که بازه‌ای بیش از یک میلیون سال را در بر می‌گیرد، تحلیل کردند. این مجموعه شامل ۴۴۰ نمونه تازه توالی یابی شده و منتشر نشده از یک ماموت با قدمتی بیش از یک میلیون ساله نیز بود. پژوهشگران با استفاده از غربالگری متاژنومی، فیلتر کردن آلودگی‌ها، تحلیل الگوهای آسیب و استنباط فیلوژنتیکی، موفق شدند ۳۱۰ میکروب را که به بافت‌های مختلف ماموت‌ها مرتبط بودند، شناسایی کنند.
رفرنس 📚
https://www.sci.news/genetics/mammoth-microbiome-14188.html
- البرز امیدی
تمامی پستانداران، دایناسورهای پرنده و غیر پرنده، تروسورها، کروکدیل‌ها و خزندگان غیر آرکوسور از گروهی بزرگتر به نام آمنیون داران تکامل یافته‌اند. این گروه به دلیل داشتن یک لایه به نام آمنیون دور تا دور جنین خود، با این نام شناخته می‌شود و یکی از اجداد ابتدایی آنها موجودی به نام Hylonomus با قدمت ۳۱۰ میلیون سال و حدود ۲۵ سانتی متر طول بوده که احتمالا از حشرات و سایر بی‌مهرگان کوچک تغذیه می‌کرده.
شواهد فسیلی از این خزنده ثابت می‌کند که اولین خزندگان ۳۱۰ میلیون سال پیش زندگی میکردند و به مارمولک ها شباهت داشتند. از دیگر خزندگان ابتدایی میتوان به Vestlotiana اشاره کرد.
یکی از صفات اشتقاقی دیاپسیدها وجود یک جفت سوراخ در دو طرف جمجمه در پشت حدقه چشم است. ماهیچه هایی که از این سوراخ ها میگذرند به آرواره متصل شده و حرکت آرواره را کنترل می‌کنند که این دو سوراخ شامل :
1-supratemporal fenestra
2-infratemporal fenestra
این ویژگی در سیناپسید ها به صورت Temporal fenestra واحد وجود دارد در حالی که به طور کلی در آناپسیدها مشاهده نمی‌شود
- البرز امیدی
شواهد فسیلی از این خزنده ثابت می‌کند که اولین خزندگان ۳۱۰ میلیون سال پیش زندگی میکردند و به مارمولک ها شباهت داشتند. از دیگر خزندگان ابتدایی میتوان به Vestlotiana اشاره کرد.
یکی از صفات اشتقاقی دیاپسیدها وجود یک جفت سوراخ در دو طرف جمجمه در پشت حدقه چشم است. ماهیچه هایی که از این سوراخ ها میگذرند به آرواره متصل شده و حرکت آرواره را کنترل می‌کنند که این دو سوراخ شامل :
1-supratemporal fenestra
2-infratemporal fenestra
این ویژگی در سیناپسید ها به صورت Temporal fenestra واحد وجود دارد در حالی که به طور کلی در آناپسیدها مشاهده نمی‌شود
- البرز امیدی
Fossil Archive
تمامی پستانداران، دایناسورهای پرنده و غیر پرنده، تروسورها، کروکدیل‌ها و خزندگان غیر آرکوسور از گروهی بزرگتر به نام آمنیون داران تکامل یافته‌اند. این گروه به دلیل داشتن یک لایه به نام آمنیون دور تا دور جنین خود، با این نام شناخته می‌شود و یکی از اجداد ابتدایی…
جمجمه‌ی موجود در تصویر متعلق به گونه‌ای از دیاپسیدهای ماقبل تاریخ به نام Youngina می‌باشد. همانطور که می‌بینید supratemporal fenestra و infratemporal fenestra در پشت حدقه‌ی چشم قابل مشاهده هستند. گروه Archosauromorpha هم از گروه دیاپسیدها تکامل پیدا کرد و نزدیک تر جد مشترک این کلاد با کلادی دیگر شامل مارها، مارمولک‌ها، توآتاراها و موساسورها یعنی Lepidosauromorpha بود.
Fossil Archive
جمجمه‌ی موجود در تصویر متعلق به گونه‌ای از دیاپسیدهای ماقبل تاریخ به نام Youngina می‌باشد. همانطور که می‌بینید supratemporal fenestra و infratemporal fenestra در پشت حدقه‌ی چشم قابل مشاهده هستند. گروه Archosauromorpha هم از گروه دیاپسیدها تکامل پیدا کرد و…
ساختار تخم آمنیون هم اینطور است👆
شامل چهار بخش اصلی که وظایف مختلفی را بر عهده دارند یعنی پرده‌ی آمنیون، آلانتوئیس، لایه کوریون و در نهایت Yolk sac! این ویژگی ابتدا در خزندگان اولیه مانند Hylonomus تکامل پیدا کرد و سپس گروه‌های مختلفی مانند سیناپسیدها رسید. اکنون تعداد گونه‌های پستانداران تخم‌گذار بسیار کمتر از چند میلیون سال پیش است اما حتی پستانداران زنده‌زا هم در دورانی که جنین را در بدن خود حمل می‌کنند، چنین ساختاری دور فرزند دلبندشان دارند.
Fossil Archive
https://youtu.be/vkr0OPGyf6g?si=TIV1R12EP1m29Ppk فقط علم افق های هوش مصنوعی دکتر عرفان خسروی با حضور محمد حسین جهان پناه
https://youtu.be/t1sWBD26b-I?si=Mp2bf7mWYFK6kFhp
فقط علم
فرار از مدرسه، اشتیاق به علم
دکتر عرفان خسروی
با حضور محمدعلی جعفری
فقط علم
فرار از مدرسه، اشتیاق به علم
دکتر عرفان خسروی
با حضور محمدعلی جعفری
YouTube
فقط علم: فرار از مدرسه، اشتیاق به علم
در این برنامه به میزبانی عرفان خسروی پای صحبت‌های محمدعلی جعفری، ویراستار علمی و پژوهشگر پیرامون مسئله‌ی «علم‌آموزی در مدارس» می‌نشینیم.
▪️آیا دانش‌آموزان از یادگیری دلسرد شده‌اند؟
▪️تغییر نحوه آموزش مباحث چقدر می‌تواند روی میزان یادگیری کودکان تأثیر…
▪️آیا دانش‌آموزان از یادگیری دلسرد شده‌اند؟
▪️تغییر نحوه آموزش مباحث چقدر می‌تواند روی میزان یادگیری کودکان تأثیر…
Fossil Archive
متاسفانه دکتر مارک نورل، دیرین شناس حامی و راهنمای علم، از دنیا رفت و دیگر در میان ما نیست. یادش گرامی 🖤
Thank you for 10 years of science, guidance, and endless support 🖤
- jasmina wiemann
- jasmina wiemann
انقراض دایناسورهای غیرپرنده و تغییرات گسترده در پوشش گیاهی
دایناسورها مهندسان اکوسیستم‌هایی بوده‌اند که در دوره کرتاسه به باقی ماندن زیستگاه‌ها کمک میکردند. انقراض آنها حدود ۶۶ میلیون سال پیش احتمالاً منجر به بازسازمان‌دهی شدید ساختار اکوسیستم شد. پس از نابودی دایناسورها، جنگل‌ها فرصت رشد و گسترش یافتند و این موضوع تأثیر زیادی بر رودخانه‌ها گذاشت : جنگل‌های تازه‌تراکم یافته رسوبات را تثبیت کرده و آب را در رودخانه‌هایی با پیچ‌وخم‌های گسترده هدایت کردند.
دیرینه‌شناسان پیشنهاد می‌کنند که ناپدید شدن ناگهانی دایناسورها باعث شد جنگل‌ها شکوفا شوند، رسوبات به دام بیفتند، و ساختار رودخانه‌ها تغییر کند.
به طور خاص، تأثیر انقراض آنها نه تنها از ناپدید شدن فسیل‌هایشان در لایه‌های سنگی دیده می‌شود، بلکه از تغییرات رسوبات نیز قابل مشاهده است.
- البرز امیدی
دایناسورها مهندسان اکوسیستم‌هایی بوده‌اند که در دوره کرتاسه به باقی ماندن زیستگاه‌ها کمک میکردند. انقراض آنها حدود ۶۶ میلیون سال پیش احتمالاً منجر به بازسازمان‌دهی شدید ساختار اکوسیستم شد. پس از نابودی دایناسورها، جنگل‌ها فرصت رشد و گسترش یافتند و این موضوع تأثیر زیادی بر رودخانه‌ها گذاشت : جنگل‌های تازه‌تراکم یافته رسوبات را تثبیت کرده و آب را در رودخانه‌هایی با پیچ‌وخم‌های گسترده هدایت کردند.
دیرینه‌شناسان پیشنهاد می‌کنند که ناپدید شدن ناگهانی دایناسورها باعث شد جنگل‌ها شکوفا شوند، رسوبات به دام بیفتند، و ساختار رودخانه‌ها تغییر کند.
دکتر کورتنی سپرین : برای من هیجان‌انگیزترین بخش کارمان این است که شواهدی داریم مبنی بر اینکه دایناسورها ممکن است مستقیماً بر اکوسیستم‌هایشان تأثیر گذاشته باشند.
به طور خاص، تأثیر انقراض آنها نه تنها از ناپدید شدن فسیل‌هایشان در لایه‌های سنگی دیده می‌شود، بلکه از تغییرات رسوبات نیز قابل مشاهده است.
رفرنس 📚
https://www.sci.news/paleontology/dinosaur-landscapes-14219.html
- البرز امیدی
مطالعه‌ی جدید بقایای هموگلوبین را در فسیل دایناسورها نشان می‌دهد
با استفاده از روشی به نام «طیف‌سنجی رامان تشدیدی»، دیرینه‌شناسان توانسته‌اند بقایای هموگلوبین را در فسیل دو گونه دایناسور Brachylophosaurus canadensis و Tyrannosaurus rex شناسایی کرده و تأیید کنند که این مولکول واقعاً به خود این دایناسورها تعلق دارد.
دانشمندان همچنین خاطرنشان می‌کنند که درک چگونگی تجزیه و تغییر هِم (++Fe) در طول زمان می‌تواند به توضیح چگونگی وقوع فسیل شدن و دلیل ماندگاری مولکول‌ها در طول میلیون‌ها سال کمک کند.
اگرچه بزرگترین یافته این است که دانشمندان می‌توانند از RR برای نشان دادن اینکه قطعات هموگلوبین می‌توانند ده‌ها میلیون سال دوام بیاورند، استفاده کنند، اما همچنین به بینش فوق‌العاده‌ای در مورد چگونگی تغییر این مولکول دست یافته‌اند.
گوتیت یک کریستال معدنی است که به عنوان یک کریستال زیستی شناخته می‌شود. یعنی از کنش‌های زیستی تشکیل می‌شود. اما تاکنون کسی نمی‌دانست که گوتیت می‌تواند به قطعات پروتئین متصل شده و آنها را تثبیت کند. هِم در رسوباتی شناسایی شده است که بسیار بسیار قدیمی‌تر از دایناسورها هستند، بنابراین همچنان وجود دارد.
اگر بخواهیم بدانیم که این مولکول‌های باستانی چگونه در طی زمان طولانی باقی مانده‌اند، درک دلیل حفظ هموگلوبین و نقشی که هِم در این فرآیند ایفا می‌کند، واقعاً مهم است.
- البرز امیدی
با استفاده از روشی به نام «طیف‌سنجی رامان تشدیدی»، دیرینه‌شناسان توانسته‌اند بقایای هموگلوبین را در فسیل دو گونه دایناسور Brachylophosaurus canadensis و Tyrannosaurus rex شناسایی کرده و تأیید کنند که این مولکول واقعاً به خود این دایناسورها تعلق دارد.
دانشمندان همچنین خاطرنشان می‌کنند که درک چگونگی تجزیه و تغییر هِم (++Fe) در طول زمان می‌تواند به توضیح چگونگی وقوع فسیل شدن و دلیل ماندگاری مولکول‌ها در طول میلیون‌ها سال کمک کند.
اگرچه بزرگترین یافته این است که دانشمندان می‌توانند از RR برای نشان دادن اینکه قطعات هموگلوبین می‌توانند ده‌ها میلیون سال دوام بیاورند، استفاده کنند، اما همچنین به بینش فوق‌العاده‌ای در مورد چگونگی تغییر این مولکول دست یافته‌اند.
گوتیت یک کریستال معدنی است که به عنوان یک کریستال زیستی شناخته می‌شود. یعنی از کنش‌های زیستی تشکیل می‌شود. اما تاکنون کسی نمی‌دانست که گوتیت می‌تواند به قطعات پروتئین متصل شده و آنها را تثبیت کند. هِم در رسوباتی شناسایی شده است که بسیار بسیار قدیمی‌تر از دایناسورها هستند، بنابراین همچنان وجود دارد.
اگر بخواهیم بدانیم که این مولکول‌های باستانی چگونه در طی زمان طولانی باقی مانده‌اند، درک دلیل حفظ هموگلوبین و نقشی که هِم در این فرآیند ایفا می‌کند، واقعاً مهم است.
رفرنس 📚
https://www.sci.news/paleontology/dinosaur-hemoglobin-14217.html
- البرز امیدی
Fossil Archive
مطالعه‌ی جدید بقایای هموگلوبین را در فسیل دایناسورها نشان می‌دهد با استفاده از روشی به نام «طیف‌سنجی رامان تشدیدی»، دیرینه‌شناسان توانسته‌اند بقایای هموگلوبین را در فسیل دو گونه دایناسور Brachylophosaurus canadensis و Tyrannosaurus rex شناسایی کرده و تأیید…
تصویر D تصویری میکروسکوپی از درون فسیل استخوان Tyrannosaurus rex است 🦖
Fossil Archive
• اتفاقاتی که توسط فسیل ها ثبت شدند! ممکن است با خودتان فکر کنید که فسیل‌ها فقط بقایای استخوانی، یا آثاری از فعالیت های موجودات ماقبل تاریخ هستند. اما اینطور نیست، چرا که فسیل‌ها گاهی مستقیما فعالیت‌های موجودات را ثبت می‌کنند! برای مثال یکی از فسیل‌های معروف…
• اتفاقاتی که توسط فسیل ها ثبت شدند!
هرچقدر از عشق افراطی خودم به Cymbospondylus بگویم، کم گفته‌ام. اما ایکتیوسورهای دیگری هم هستند که به اندازه‌ی همان یکی در دنیای علم، عجیب و خاص ظاهر شدند. به طور معمول خزندگان به عنوان موجوداتی تخم گذار در نظر گرفته می‌شوند. بیشتر خزندگان تخم گذار هستند و به نوعی میتوان گفت تمام پستانداران، پرندگان و خزندگان تخم گذارند اما ساختار تخم در بدن بیشتر پستانداران و برخی خزندگان از بین رفته و جنین در بدن مادر حمل می‌شود. به هرحال لایه‌های آمنیون و ... بین این گونه‌ها مشترک هستند. با این حال بسیاری از خزندگان مانند مارهای بند جورابی، زنده‌زا هستند و این در حالیست که در مارهای دیگر مانند پیتون و بوآ، جنین و لایه آمنیون به جای اینکه در بدن ماده باشند در تخم حضور دارند.
• اما برخی خزندگان ماقبل تاریخ هم چنین ویژگی‌هایی را داشتند.
یکی از فسیل‌های نه چندان مشهور پرده از رازی بزرگ درمورد زایمان ایکتیوسورها و اقوام‌شان برمیدارد. فسیل Chaohusaurus، یکی از اقوام دور Cymbospondylus که بهتر است آن را از گروه ایکتیوسورومورف‌ها به حساب بیاوریم، با قدمتی حدود ۲۵۰ میلیون سال از دوره‌ی تریاس در حالی تشکیل شد که موجود ماده مشغول زایمان بوده!
یکی از نمونه‌های گزارش‌شده در سال ۲۰۱۴، یه نام AGM I-1، حاوی بقایای جنین و نوزاد بود. بنابراین، Chaohusaurus، مانند ایکتیوسورهای بعدی، نوزادان خود را با روش زنده‌زایی در آب به دنیا می‌آورد. با این حال، از جهت‌گیری جنین‌ها در داخل بدن مادر و نوزادی که قبلاً در حال بیرون آمدن بود، مشخص شد که نوزاد با سر از بدن مادرش خارج شده است. البته این روش با روش رایج اکثر آمنیون‌داران زنده‌زای دریایی متفاوت است. دانشمندان تکامل جهت‌گیری جنینی ایکتیوسورها را بر اساس نمونه‌های شناخته‌شده از ایکتیوسورهای ماده باردار بررسی کردند. نمونه‌هایی از ایکتیوسورهای مختلف مانند Chaohusaurus و Cymbospondylus، شواهدی از زایمان با خروج نوزاد با سر از بدن مادر را نشان دادند، در حالی که mixosaurus بر اساس سه نمونه، شواهد متفاوتی را نشان می‌داد.
- البرز امیدی
هرچقدر از عشق افراطی خودم به Cymbospondylus بگویم، کم گفته‌ام. اما ایکتیوسورهای دیگری هم هستند که به اندازه‌ی همان یکی در دنیای علم، عجیب و خاص ظاهر شدند. به طور معمول خزندگان به عنوان موجوداتی تخم گذار در نظر گرفته می‌شوند. بیشتر خزندگان تخم گذار هستند و به نوعی میتوان گفت تمام پستانداران، پرندگان و خزندگان تخم گذارند اما ساختار تخم در بدن بیشتر پستانداران و برخی خزندگان از بین رفته و جنین در بدن مادر حمل می‌شود. به هرحال لایه‌های آمنیون و ... بین این گونه‌ها مشترک هستند. با این حال بسیاری از خزندگان مانند مارهای بند جورابی، زنده‌زا هستند و این در حالیست که در مارهای دیگر مانند پیتون و بوآ، جنین و لایه آمنیون به جای اینکه در بدن ماده باشند در تخم حضور دارند.
• اما برخی خزندگان ماقبل تاریخ هم چنین ویژگی‌هایی را داشتند.
یکی از فسیل‌های نه چندان مشهور پرده از رازی بزرگ درمورد زایمان ایکتیوسورها و اقوام‌شان برمیدارد. فسیل Chaohusaurus، یکی از اقوام دور Cymbospondylus که بهتر است آن را از گروه ایکتیوسورومورف‌ها به حساب بیاوریم، با قدمتی حدود ۲۵۰ میلیون سال از دوره‌ی تریاس در حالی تشکیل شد که موجود ماده مشغول زایمان بوده!
یکی از نمونه‌های گزارش‌شده در سال ۲۰۱۴، یه نام AGM I-1، حاوی بقایای جنین و نوزاد بود. بنابراین، Chaohusaurus، مانند ایکتیوسورهای بعدی، نوزادان خود را با روش زنده‌زایی در آب به دنیا می‌آورد. با این حال، از جهت‌گیری جنین‌ها در داخل بدن مادر و نوزادی که قبلاً در حال بیرون آمدن بود، مشخص شد که نوزاد با سر از بدن مادرش خارج شده است. البته این روش با روش رایج اکثر آمنیون‌داران زنده‌زای دریایی متفاوت است. دانشمندان تکامل جهت‌گیری جنینی ایکتیوسورها را بر اساس نمونه‌های شناخته‌شده از ایکتیوسورهای ماده باردار بررسی کردند. نمونه‌هایی از ایکتیوسورهای مختلف مانند Chaohusaurus و Cymbospondylus، شواهدی از زایمان با خروج نوزاد با سر از بدن مادر را نشان دادند، در حالی که mixosaurus بر اساس سه نمونه، شواهد متفاوتی را نشان می‌داد.
- البرز امیدی
Fossil Archive
• اتفاقاتی که توسط فسیل ها ثبت شدند! هرچقدر از عشق افراطی خودم به Cymbospondylus بگویم، کم گفته‌ام. اما ایکتیوسورهای دیگری هم هستند که به اندازه‌ی همان یکی در دنیای علم، عجیب و خاص ظاهر شدند. به طور معمول خزندگان به عنوان موجوداتی تخم گذار در نظر گرفته می‌شوند.…
فسیل مذکور از Chaohusaurus