🌿🌾🌿
🔷 سپهر فضیلت
🔹: تجلّی هدف آفرینش در امام علی علیه‌السلام
🔹 ۱. هدف آفرینش انسان
▫️۲-عبودیت و بندگی
گروه دیگری در این مسیر با تکیه بر آیۀ شریفۀ سورۀ مبارکۀ ذاریات که می‌فرماید: «وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ» (و من جن و انس را نيافريدم جز برای اينكه عبادتم كنند (و از اين راه تكامل يابند و به من نزديك شوند))، عبادت را مقصد و مقصود وجود انسان و معیار آفرینش او می‌دانند.
باید توجه کرد که عبادت معنایی عام و معنایی خاص دارد. معنای عام و گستردۀ عبادت که در این آیۀ شریفه مدّ نظر است، عبودیت و بندگی است؛ یعنی آدمی آفریده شده و پای در این جهان گذارده تا با زیور یافتن به صفات الهی، از هر قید و بندی رهایی یابد و مشرف به کوی عبودیت و بندگی الله شود و «عبدالله» گردد.
خداوند از میان همۀ موجودات، این شرافت را به انسان ارزانی فرموده که بتواند از هرچه غیر خداست رها شود و در عین اینکه این سویی و این جهانی است، تمام وجودش متعلق به حق و آن سرایی باشد؛ یعنی کار بدان جا رسد که:
مژدۀ وصل تو کو کز سر جان برخیزم
طایر قدسم و از دام جهان برخیزم
به ولای تو که گر بندۀ خویشم خوانی
از سر خواجگی کون و مکان برخیزم
عبدالله یعنی کسی که به صفات الهی نشان‌دار شده و به تمام معنا آزاده است و آزاد از هر تعلقی:
غلام همت آنم که زیر چرخ کبود
ز هرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد است
بنابراین، گروهی مقصود از خلقت و آفرینش انسان را عبادت به معنای عام آن، یعنی عبودیت و بندگی خدا می‌دانند.
گفتنی است مقصود از معنای خاص عبادت میان‌بُرها و راه‌هایی است که انسان را به مقام عبودیت و بندگی می‌رساند و در شریعت‌های الهی به‌ویژه شرع مقدّس اسلام، در قالب مفاهیمی چون صوم، صلات، زکات، حج و مانند آن یاد شده است.
📜 سپهر فضیلت/ گفتارهایی پیرامون شخصیت امام علی علیه‌السلام
دکتر محمدعلی انصاری
#بامن‌ازمولايم‌سخن‌بگو #کتاب‌خوانی
#سپهر‌فضیلت #دكترمحمدعلى‌انصاری
@rahe_aseman
🌿🌾🌿
🔷 سپهر فضیلت
🔹: تجلّی هدف آفرینش در امام علی علیه‌السلام
🔹 ۱. هدف آفرینش انسان
▫️۲-عبودیت و بندگی
گروه دیگری در این مسیر با تکیه بر آیۀ شریفۀ سورۀ مبارکۀ ذاریات که می‌فرماید: «وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ» (و من جن و انس را نيافريدم جز برای اينكه عبادتم كنند (و از اين راه تكامل يابند و به من نزديك شوند))، عبادت را مقصد و مقصود وجود انسان و معیار آفرینش او می‌دانند.
باید توجه کرد که عبادت معنایی عام و معنایی خاص دارد. معنای عام و گستردۀ عبادت که در این آیۀ شریفه مدّ نظر است، عبودیت و بندگی است؛ یعنی آدمی آفریده شده و پای در این جهان گذارده تا با زیور یافتن به صفات الهی، از هر قید و بندی رهایی یابد و مشرف به کوی عبودیت و بندگی الله شود و «عبدالله» گردد.
خداوند از میان همۀ موجودات، این شرافت را به انسان ارزانی فرموده که بتواند از هرچه غیر خداست رها شود و در عین اینکه این سویی و این جهانی است، تمام وجودش متعلق به حق و آن سرایی باشد؛ یعنی کار بدان جا رسد که:
مژدۀ وصل تو کو کز سر جان برخیزم
طایر قدسم و از دام جهان برخیزم
به ولای تو که گر بندۀ خویشم خوانی
از سر خواجگی کون و مکان برخیزم
عبدالله یعنی کسی که به صفات الهی نشان‌دار شده و به تمام معنا آزاده است و آزاد از هر تعلقی:
غلام همت آنم که زیر چرخ کبود
ز هرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد است
بنابراین، گروهی مقصود از خلقت و آفرینش انسان را عبادت به معنای عام آن، یعنی عبودیت و بندگی خدا می‌دانند.
گفتنی است مقصود از معنای خاص عبادت میان‌بُرها و راه‌هایی است که انسان را به مقام عبودیت و بندگی می‌رساند و در شریعت‌های الهی به‌ویژه شرع مقدّس اسلام، در قالب مفاهیمی چون صوم، صلات، زکات، حج و مانند آن یاد شده است.
📜 سپهر فضیلت/ گفتارهایی پیرامون شخصیت امام علی علیه‌السلام
دکتر محمدعلی انصاری
#بامن‌ازمولايم‌سخن‌بگو #کتاب‌خوانی
#سپهر‌فضیلت #دكترمحمدعلى‌انصاری
@rahe_aseman
🌿🌾🌿