#بیماری_روح
قالَ اللّهُ سُبحانَهُ:"اِنَّ الصَّلواهِ تَنهی عَنِ الفَحشاءِ وَ المُنکَرِ"(عنکبوت،45) یعنی: "نماز، باز میدارد نمازگزاران را از اعمال زشت و منکر".
اگر نماز با خباثت باطن و اخلاق سیّئه مقبول خداوند بی نیاز بودی، پس چرا می بینی اکثر مردم را که هر روز نماز پنجگانه بجا می آورند، و هر ساعت چندین منکر و معصیت از ایشان صادر میشود؟!
و حضرت فرمودند:"الصَّلواه مِعراجِ المُؤمِن" یعنی:" به واسطه ی نماز، مؤمن عروج میکند به معارج قرب پروردگار". پس اگر آنچه میکنیم نماز باشد، چرا به جز تنزّل و هبوط در خود چیزی نمی یابیم؟!
گر نه موش دزد در انبان ماست
گندم اعمال چل ساله کجاست؟
اول ای جان، دفع شر موش کن
بعد از آن در جمع گندم جوش کن
و مثال کسانی که مواظبت بر عبادات جسمیّه میکنند،و صفای دل و پاکی آن را فراموش کرده اند، و التفاتی به آن نمی کنند، مانند قبور مردگان است که ظاهر آن را زینت نمایند، و در باطن آن، مردار گندیده پنهان است یا مثل خانه ای است ظلمانی و تاریک، که چراغی بر بام آن نهند.
یا چون مرد دهقانی است که تخمی افکند و آن تخم سبز شود، و با آن، گیاهی که زرع را تباه میکند بروید، و آن شخص سر آن گیاه هرز را قطع کند و از بیخ آن غافل ماند، تا آنکه قوّت گیرد و همه ی محصول آن را فاسد و خشک نماید. یا شبیه شخصی است که بدن او را "جرب" فرا گرفته باشد، و طبیب حاذق، امر فرماید: دوایی بنوشد که ماده ی جرب را از باطن قلع نماید، و طلایی را بر ظاهر بدن بمالد که اثر آن را از ظاهر دفع کند، و او ترک دوا کند و به طلا اکتفا نماید، و هر چه به طلا دفع شود، از چشمه ی باطن"اضعاف" آن منفجر گردد، تا او را هلاک سازد.
چون معلوم شد که قیاس بیماری و صحت نفس به مرض و سلامتی بدن، محض جهل و خطاست، پس عجب از طایفه ای که شب و روز، اوقات خود را صرف محافظت بدن فانی می کنند، و صبح و شام در دفع امراض جسمانیه سعی تام به عمل می آورند، و قول طبیب فاسقی، بلکه کافری را گردن اطاعت نهاده و به شرب دواهای ناگوار، و ارتکاب اعمال ناهنجار، قیام می نمایند، و سر از فرمان #طبیب الهی، در تحصیل سعادت دائمیّه و حیات ابدیّه می پیچند، و معالجه نفس را اندک و سهل می شمارند.
تو را یزدان همی گوید که در دنیا مخور باده
تو را ترسا همی گوید که در صفرا مخور حلوا
زبهر دین نه بگذاری حرام از گفته ی یزدان
ز بهر تن تو بگذاری حلال از گفته ی ترسا
و چون پرده ی غفلت برداشته شود، و بیماری نفس خود را معاینه ببیند، و دسترس به دوایی نداشته باشد فریاد"یا حَسرَتی عَلی ما فَرَّطتُ فی جَنبِ اللّهِ"(زمر،56) یعنی: "افسوس بر من از کوتاهیهایی که در اطاعت فرمان خدا کردم". از نهاد ایشان بر آید.
معراج السعادت/ملا احمد نراقی.
@rahe_aseman
قالَ اللّهُ سُبحانَهُ:"اِنَّ الصَّلواهِ تَنهی عَنِ الفَحشاءِ وَ المُنکَرِ"(عنکبوت،45) یعنی: "نماز، باز میدارد نمازگزاران را از اعمال زشت و منکر".
اگر نماز با خباثت باطن و اخلاق سیّئه مقبول خداوند بی نیاز بودی، پس چرا می بینی اکثر مردم را که هر روز نماز پنجگانه بجا می آورند، و هر ساعت چندین منکر و معصیت از ایشان صادر میشود؟!
و حضرت فرمودند:"الصَّلواه مِعراجِ المُؤمِن" یعنی:" به واسطه ی نماز، مؤمن عروج میکند به معارج قرب پروردگار". پس اگر آنچه میکنیم نماز باشد، چرا به جز تنزّل و هبوط در خود چیزی نمی یابیم؟!
گر نه موش دزد در انبان ماست
گندم اعمال چل ساله کجاست؟
اول ای جان، دفع شر موش کن
بعد از آن در جمع گندم جوش کن
و مثال کسانی که مواظبت بر عبادات جسمیّه میکنند،و صفای دل و پاکی آن را فراموش کرده اند، و التفاتی به آن نمی کنند، مانند قبور مردگان است که ظاهر آن را زینت نمایند، و در باطن آن، مردار گندیده پنهان است یا مثل خانه ای است ظلمانی و تاریک، که چراغی بر بام آن نهند.
یا چون مرد دهقانی است که تخمی افکند و آن تخم سبز شود، و با آن، گیاهی که زرع را تباه میکند بروید، و آن شخص سر آن گیاه هرز را قطع کند و از بیخ آن غافل ماند، تا آنکه قوّت گیرد و همه ی محصول آن را فاسد و خشک نماید. یا شبیه شخصی است که بدن او را "جرب" فرا گرفته باشد، و طبیب حاذق، امر فرماید: دوایی بنوشد که ماده ی جرب را از باطن قلع نماید، و طلایی را بر ظاهر بدن بمالد که اثر آن را از ظاهر دفع کند، و او ترک دوا کند و به طلا اکتفا نماید، و هر چه به طلا دفع شود، از چشمه ی باطن"اضعاف" آن منفجر گردد، تا او را هلاک سازد.
چون معلوم شد که قیاس بیماری و صحت نفس به مرض و سلامتی بدن، محض جهل و خطاست، پس عجب از طایفه ای که شب و روز، اوقات خود را صرف محافظت بدن فانی می کنند، و صبح و شام در دفع امراض جسمانیه سعی تام به عمل می آورند، و قول طبیب فاسقی، بلکه کافری را گردن اطاعت نهاده و به شرب دواهای ناگوار، و ارتکاب اعمال ناهنجار، قیام می نمایند، و سر از فرمان #طبیب الهی، در تحصیل سعادت دائمیّه و حیات ابدیّه می پیچند، و معالجه نفس را اندک و سهل می شمارند.
تو را یزدان همی گوید که در دنیا مخور باده
تو را ترسا همی گوید که در صفرا مخور حلوا
زبهر دین نه بگذاری حرام از گفته ی یزدان
ز بهر تن تو بگذاری حلال از گفته ی ترسا
و چون پرده ی غفلت برداشته شود، و بیماری نفس خود را معاینه ببیند، و دسترس به دوایی نداشته باشد فریاد"یا حَسرَتی عَلی ما فَرَّطتُ فی جَنبِ اللّهِ"(زمر،56) یعنی: "افسوس بر من از کوتاهیهایی که در اطاعت فرمان خدا کردم". از نهاد ایشان بر آید.
معراج السعادت/ملا احمد نراقی.
@rahe_aseman