#روانشناسی_فوتبال
#رفتارشناسی_بازیکن
تجزیه و تحلیل رفتار بازیکنان فوتبال در شرایط تحت فشار بودن
کریستیانو رونالدو، مهاجم پرتغالی یوونتوس و چند ستاره دیگر، موضوع مطالعه ای بودند که توسط دانشگاه کولوون در بلژیک و شرکت SciSports انجام شد. این تحقیقات به منظور تجزیه و تحلیل رفتار بازیکنان فوتبال در شرایط تحت فشار بودن، با تماشای بیش از هفت هزار مسابقه در هفت جام مختلف از سوی این گروه انجام شده و حالا به مرحله نهایی خود رسیده است.
جسی دیویس، یکی از شخصیت های اصلی این پروژه توضیح داد: “ما مدلی طراحی کرده ایم که قادر به برآورد میزان فشار روانی در هنگامی که یک بازیکن پا به توپ می شود بوده و داده ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد
فرض کنید جریان یک بازی در دقیقه ۸۹ دقیقه گره خورده و در این میان یک بازیکن تصمیم می گیرد تا به جای پاس دادن، برای گل زدن اقدام کند. این مدل صحت تصمیم، فشار وارد شده بر بازیکن و اینکه چگونه این ضربه، نتیجه نهایی را تحت تاثیر قرار داده را تجزیه و تحلیل خواهد کرد.”
جان وان هرن، دیگر محقق این پروژه اضافه کرد: “سناریوی ایده آل این است که بازیکنان عملکردی با ثبات، بدون هیچگونه تاثیر پذیری از فشار ارائه دهند. این تحلیل ها نشان می دهد که کریستیانو رونالدو هیچ فشاری را را حس نمی کند و در عملکرد وی ثبات وجود دارد.
اما به عنوان مثال نیمار تحت تاثیر فشار حاکم بر جریان بازی قرار گرفته و در لحظات حساس تصمیمات غلطی می گیرد. از این حیث لوییس سوارز نیز همانند اوست.
هرگاه جریان بازی های دشوار و حساس، نیمار بیشتر تلاش می کند به مهارت های فردی خود تکیه کند و به همین دلیل یا شروع به دریبل زدن می کند و یا از هر جا به سمت دروازه حریف شلیک می کند، اما این در حالیست که شاید پا به توپ کردن هم تیمی ها و پاس دادن انتخاب بهتری باشد.
نتایج این تحقیقات می تواند نشان می دهد این دسته از بازیکنان مانند نیمار نمی توانند فشارهای فراوان و طولانی مدت را تحمل کنند. به همین دلیل شاید رئال ماددرید نباید سرمایه گذاری بزرگی برای انتقال ستاره برزیلی انجام دهد زیرا او زیر فشار انتقال به تیم رقیب بارسلونا، احتمالا قادر به ارائه توانایی های نخواهد بود.”
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
#رفتارشناسی_بازیکن
تجزیه و تحلیل رفتار بازیکنان فوتبال در شرایط تحت فشار بودن
کریستیانو رونالدو، مهاجم پرتغالی یوونتوس و چند ستاره دیگر، موضوع مطالعه ای بودند که توسط دانشگاه کولوون در بلژیک و شرکت SciSports انجام شد. این تحقیقات به منظور تجزیه و تحلیل رفتار بازیکنان فوتبال در شرایط تحت فشار بودن، با تماشای بیش از هفت هزار مسابقه در هفت جام مختلف از سوی این گروه انجام شده و حالا به مرحله نهایی خود رسیده است.
جسی دیویس، یکی از شخصیت های اصلی این پروژه توضیح داد: “ما مدلی طراحی کرده ایم که قادر به برآورد میزان فشار روانی در هنگامی که یک بازیکن پا به توپ می شود بوده و داده ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد
فرض کنید جریان یک بازی در دقیقه ۸۹ دقیقه گره خورده و در این میان یک بازیکن تصمیم می گیرد تا به جای پاس دادن، برای گل زدن اقدام کند. این مدل صحت تصمیم، فشار وارد شده بر بازیکن و اینکه چگونه این ضربه، نتیجه نهایی را تحت تاثیر قرار داده را تجزیه و تحلیل خواهد کرد.”
جان وان هرن، دیگر محقق این پروژه اضافه کرد: “سناریوی ایده آل این است که بازیکنان عملکردی با ثبات، بدون هیچگونه تاثیر پذیری از فشار ارائه دهند. این تحلیل ها نشان می دهد که کریستیانو رونالدو هیچ فشاری را را حس نمی کند و در عملکرد وی ثبات وجود دارد.
اما به عنوان مثال نیمار تحت تاثیر فشار حاکم بر جریان بازی قرار گرفته و در لحظات حساس تصمیمات غلطی می گیرد. از این حیث لوییس سوارز نیز همانند اوست.
هرگاه جریان بازی های دشوار و حساس، نیمار بیشتر تلاش می کند به مهارت های فردی خود تکیه کند و به همین دلیل یا شروع به دریبل زدن می کند و یا از هر جا به سمت دروازه حریف شلیک می کند، اما این در حالیست که شاید پا به توپ کردن هم تیمی ها و پاس دادن انتخاب بهتری باشد.
نتایج این تحقیقات می تواند نشان می دهد این دسته از بازیکنان مانند نیمار نمی توانند فشارهای فراوان و طولانی مدت را تحمل کنند. به همین دلیل شاید رئال ماددرید نباید سرمایه گذاری بزرگی برای انتقال ستاره برزیلی انجام دهد زیرا او زیر فشار انتقال به تیم رقیب بارسلونا، احتمالا قادر به ارائه توانایی های نخواهد بود.”
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
#روانشناسی_فوتبال
😎 مربی از کنار زمین فریاد زد:
《مجید این گلی که خوردیم به خاطر اشتباه تو بود》
نگاهی به مجید مدافع آخر تیم که به خاطر اشتباه اون، تیمشون یک گل دریافت کرده بود انداختیم. خود مجید به خاطر این اشتباه ناراحت بود و این ناراحتی رو میشد از زبان بدن و حالت چهره اش فهمید.
ولی وقتی مربی از کنار زمین اون حرف رو گفت مجید به کلی به هم ریخت و بعد از چند دقیقه دوباره با همون اشتباه تیمشون گل دیگه ای رو دریافت کرد.
⁉ بعد از بازی از مجید پرسیدیم:
《بعد از مرتکب شدن اشتباه چه احساسی داشتی و به چه چیزی فکر می کردی؟》
😟 مجید گفت:
من به خاطر اشتباهی که کرده بودم خیلی ناراحت بودم ولی میخواستم تمرکز خودم رو روی ادامه بازی معطوف کنم که مربیمون اون حرف رو در بین اون همه آدم به من زد. من میدونستم که گل تقصیر من بود و نیازی نبود که مربی داد بزنه. بعد اینکه مربی گفت گل تقصیر من بود، دیگه به هیچ چیزی فکر نمی کردم جزء جبران اشتباهم. ولی نمی دونم چی شد که دوباره همون اشتباه رو مرتکب شدم.》
فوتبال بازی ای هست که در آن طی یک لحظه اطلاعات بیشماری به سمت مغز ما فرستاده می شود. بازیکنی موفق خواهد بود که در لحظه و فقط بر روی موارد قابل کنترل و تکلیف در دست اجرا تمرکز کند. فکر کردن به اشتباهی که چند لحظه پیش مرتکب شده اید یا در مقام جبران آن برآمدن، موجب تخریب ظرفیت تمرکزی بازیکن شده و موجب افت عملکرد می شود.
🔹 فکر کردن به جبران اشتباه منجر به اشتباهی دیگر خواهد شد.
🔹 رفتار مربیان از کنار زمین:
رفتار کنار زمین مربیان در هنگام مسابقات فوتبال همیشه برای من جالب و پر از نکات آموزشی بوده و هست. شاید برای خیلی ها این رفتار اهمیت چندانی نداشته باشه ولی من به عنوان یک روانشناس فوتبال، معتقد هستم که این رفتارها می تواند موجبات پیروزی و شکست یک تیم را فراهم آورد.
وقتی به رفتار مربیان بزرگی از قبیل زیدان، ائنریکه، گواردیولا، مورینیو، کلوپ، سیموئنه، ونگر و بقیه نگاه می کنم، متوجه می شوم که هر کدوم از این مربیان بزرگ، خصوصیت های رفتاری خاصی دارند.
انرژی وصف ناپذیر سیموئنه، خونسردی زیدان، حالات متفکر و پرفسور مانند ونگر، مشورت های همیشگی ائنریکه (هم در شرایط گل زدن و هم گل خوردن)، هیجانات مثبت کلوپ و دوباره خونسردی گواردیولا تحت هر شرایطی واقعا برای ما جالب است.
با کمی توجه و تمرکز بیشتر و البته ترکیب مشاهدات خود با مطالعات مربوط به روانشناسی ، پی می بریم که همه آن مربی ها با وجود رفتارهای متفاوت، یک هدف مشترک دارند و در واقع تنها شیوه عملکردی شان با هم فرق می کند.
متوجه می شویم که هدف همه آنها جذب فشار روانی و احساسات منفی بازیکنان، خفه کردن آنها درون خود، تبدیل آنها به انرژی مثبت و در نهایت تزریق دوباره آنها از طریق کلمات، نگاه ها، رفتارها و تاکتیک های مثبت به بازیکنان است.
وقتی رفتار آن مربیان بزرگ را با رفتار برخی مربیان خودی مقایسه می کنیم، بیش از پیش به تفاوت فوتبال مان پی می بریم. وقتی عمیق تر به قضیه فکر می کنیم، درک می کنیم که چرا گذاشتن سطل آشغال بر روی سر در کنار زمین، فحش دادن به بازیکن از کنار زمین، کل 90 دقیقه اعتراض به تصمیمات داوری، تحقیر بازیکن در مقابل رسانه ها و هواداران، در فوتبال پیشرفته امروزی که بازیکن و در اصل شرافت انسانی و احترام به سلامت روانی یک امر غیر قابل اجتناب می باشد، جایی ندارد.
🔹رفتار مربی از کنار زمین، آینه تمام نمای سلامت روانی، ذهنی، فیزیکی، تکنیکی و تاکتیکی تیم است.
منبع: هاشم فعال (مشاور و روانشناس فوتبال)
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
😎 مربی از کنار زمین فریاد زد:
《مجید این گلی که خوردیم به خاطر اشتباه تو بود》
نگاهی به مجید مدافع آخر تیم که به خاطر اشتباه اون، تیمشون یک گل دریافت کرده بود انداختیم. خود مجید به خاطر این اشتباه ناراحت بود و این ناراحتی رو میشد از زبان بدن و حالت چهره اش فهمید.
ولی وقتی مربی از کنار زمین اون حرف رو گفت مجید به کلی به هم ریخت و بعد از چند دقیقه دوباره با همون اشتباه تیمشون گل دیگه ای رو دریافت کرد.
⁉ بعد از بازی از مجید پرسیدیم:
《بعد از مرتکب شدن اشتباه چه احساسی داشتی و به چه چیزی فکر می کردی؟》
😟 مجید گفت:
من به خاطر اشتباهی که کرده بودم خیلی ناراحت بودم ولی میخواستم تمرکز خودم رو روی ادامه بازی معطوف کنم که مربیمون اون حرف رو در بین اون همه آدم به من زد. من میدونستم که گل تقصیر من بود و نیازی نبود که مربی داد بزنه. بعد اینکه مربی گفت گل تقصیر من بود، دیگه به هیچ چیزی فکر نمی کردم جزء جبران اشتباهم. ولی نمی دونم چی شد که دوباره همون اشتباه رو مرتکب شدم.》
فوتبال بازی ای هست که در آن طی یک لحظه اطلاعات بیشماری به سمت مغز ما فرستاده می شود. بازیکنی موفق خواهد بود که در لحظه و فقط بر روی موارد قابل کنترل و تکلیف در دست اجرا تمرکز کند. فکر کردن به اشتباهی که چند لحظه پیش مرتکب شده اید یا در مقام جبران آن برآمدن، موجب تخریب ظرفیت تمرکزی بازیکن شده و موجب افت عملکرد می شود.
🔹 فکر کردن به جبران اشتباه منجر به اشتباهی دیگر خواهد شد.
🔹 رفتار مربیان از کنار زمین:
رفتار کنار زمین مربیان در هنگام مسابقات فوتبال همیشه برای من جالب و پر از نکات آموزشی بوده و هست. شاید برای خیلی ها این رفتار اهمیت چندانی نداشته باشه ولی من به عنوان یک روانشناس فوتبال، معتقد هستم که این رفتارها می تواند موجبات پیروزی و شکست یک تیم را فراهم آورد.
وقتی به رفتار مربیان بزرگی از قبیل زیدان، ائنریکه، گواردیولا، مورینیو، کلوپ، سیموئنه، ونگر و بقیه نگاه می کنم، متوجه می شوم که هر کدوم از این مربیان بزرگ، خصوصیت های رفتاری خاصی دارند.
انرژی وصف ناپذیر سیموئنه، خونسردی زیدان، حالات متفکر و پرفسور مانند ونگر، مشورت های همیشگی ائنریکه (هم در شرایط گل زدن و هم گل خوردن)، هیجانات مثبت کلوپ و دوباره خونسردی گواردیولا تحت هر شرایطی واقعا برای ما جالب است.
با کمی توجه و تمرکز بیشتر و البته ترکیب مشاهدات خود با مطالعات مربوط به روانشناسی ، پی می بریم که همه آن مربی ها با وجود رفتارهای متفاوت، یک هدف مشترک دارند و در واقع تنها شیوه عملکردی شان با هم فرق می کند.
متوجه می شویم که هدف همه آنها جذب فشار روانی و احساسات منفی بازیکنان، خفه کردن آنها درون خود، تبدیل آنها به انرژی مثبت و در نهایت تزریق دوباره آنها از طریق کلمات، نگاه ها، رفتارها و تاکتیک های مثبت به بازیکنان است.
وقتی رفتار آن مربیان بزرگ را با رفتار برخی مربیان خودی مقایسه می کنیم، بیش از پیش به تفاوت فوتبال مان پی می بریم. وقتی عمیق تر به قضیه فکر می کنیم، درک می کنیم که چرا گذاشتن سطل آشغال بر روی سر در کنار زمین، فحش دادن به بازیکن از کنار زمین، کل 90 دقیقه اعتراض به تصمیمات داوری، تحقیر بازیکن در مقابل رسانه ها و هواداران، در فوتبال پیشرفته امروزی که بازیکن و در اصل شرافت انسانی و احترام به سلامت روانی یک امر غیر قابل اجتناب می باشد، جایی ندارد.
🔹رفتار مربی از کنار زمین، آینه تمام نمای سلامت روانی، ذهنی، فیزیکی، تکنیکی و تاکتیکی تیم است.
منبع: هاشم فعال (مشاور و روانشناس فوتبال)
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
#روانشناسی_فوتبال
🔹مهمترین حریف و مهمترین مبارزه:
⁉ فکر می کنید مهمترین حریف یک فوتبالیست یا ورزشکار چه کسی هست؟ فکر می کنید مهمترین مبارزه و مسابقه یک بازیکن مبارزه با چه کسی هست؟ آیا هم تیمی ها یا بازیکنان تیم مقابل مهمترین حریفان هستند؟ آیا نبرد بین یک مدافع با مهاجم حریف یا برعکس، مهمترین مبارزه یک ورزشکار محسوب می شود؟
👈 نه!
به نظر بنده مهمترین حریف یک بازیکن خودش هست و مهمترین نبرد هم نبردی است که بین بازیکن و خودش رخ می دهد! یک فوتبالیست باید سعی کند که هر روز نسبت به دیروزش (حریف واقعی) پیشرفت کند.
👈 بزرگترین نبردی که ما انسان ها و البته فوتبالیست ها با آن مواجه هستیم، نبرد با نیمه منفی وجودمان هست. اگر به گفتگوهای درونی خودتان گوش فرا دهید، متوجه خواهید شد که مدام در حال گفتن جملاتی از قبیل این به خودتان می باشید:
🔹 من افتضاح بودم.
🔹من توانایی مقابله با اون مهاجم رو ندارم.
🔹اونا تیم خیلی خوبی دارن و امکان نداره پیروز بشیم.
🔹من اصلا به خودم اعتماد ندارم، اگه امروز گل بخورم اصلا خودم رو نخواهم بخشید.
🔹من عرضه انجام هیچ کاری رو ندارم و ....
✔ فوتبالیستی می تواند به موفقیت های بالایی دست یابد که در درجه اول بتواند در نبرد درونی با خودش به پیروزی برسد.
🔹 نهادینه شدن یک تئوری اشتباه:
👈 چند روز قبل، یکی از فوتبالیست های من که در یکی از لیگ های حرفه ای کشور توپ می زند، به علت افت انگیزه تماس گرفت و ابراز ناامیدی کرد.
👈 دلیل این افت انگیزه و خشم، رفتار سرمربی تیم در خلال بازی روز گذشته بود که سرمربی در بین دو نیمه که بازی هم مساوی بود، شروع به تخریب بازیکنان و بی عرضه خطاب کردن آنها کرده بود. سرمربی مدام تکرار می کرد که شما عرضه بازی کردن در این سطح رو ندارید و پذیرش سرمربیگری این تیم، بزرگترین اشتباه من است.
👈 توجه کنید که هنوز یک نیمه از بازی مانده بود (البته در نیمه دوم، تیم مذکور با دریافت گلی، مسابقه را واگذار کرده است) و ابتدای فصل است.
✔ متاسفانه مربیان ما بر اساس یک تئوری قدیمی اشتباه یعنی " تخریب و تنبیه کردن بین نیمه، موجب وارد آمدن شوک در بازیکنان و بهبود عملکرد می شود"، همواره موجبات تخریب انگیزه، تمرکز و در نهایت شکست تیم شان را فراهم می آورند.
🔹 در بین نیمه باید به فکر تعدیل حالات روانی بازیکنان بود نه تخریب آن.
🔹 نظر یکی از فوتبالیست های من درباره انجام دادن و ندادن تمرینات ذهنی👇👇👇
- اقای فعال امروز مسابقه داشتیم
چون مسابقه ی راحتی بود و برامون مهم نبود من اصلا تصویرسازی نکردم براش،
حتی کلا تو این هفته ای هم که گذشت تمرین ذهنی نکردم.
-امروز با اینکه بازی ساده بود اما خوب نبودم.یعنی از لحاظ فنی هم بد بودم.
فهمیدم اگه تمرینای ذهنی و تمرکز رو همیشه انجام ندیم، حتی اگه در بالاترین سطح هم تمرین بدنی کنیم، بازم نمیتونیم خوب بازی کنیم و موفق شیم.
- من مسابقاتی که تصویر سازی میکردم و از روزای قبلش تمرین ذهنی میکردم رو خیلی خوب بازی میکردم(حتی جلوی قوی ترین تیمها).
نکته 1: ترکیب تمرینات ذهنی با تمرینات بدنی سودمند تر از تمرین بدنی صرف است.
نکته 2: تمرینات ذهنی را نیز باید مثل تمرینات بدنی به صورت منظم و مرتب انجام داد.
منبع: هاشم فعال, مشاور و روانشناس فوتبال
abdiazarfootball
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
🔹مهمترین حریف و مهمترین مبارزه:
⁉ فکر می کنید مهمترین حریف یک فوتبالیست یا ورزشکار چه کسی هست؟ فکر می کنید مهمترین مبارزه و مسابقه یک بازیکن مبارزه با چه کسی هست؟ آیا هم تیمی ها یا بازیکنان تیم مقابل مهمترین حریفان هستند؟ آیا نبرد بین یک مدافع با مهاجم حریف یا برعکس، مهمترین مبارزه یک ورزشکار محسوب می شود؟
👈 نه!
به نظر بنده مهمترین حریف یک بازیکن خودش هست و مهمترین نبرد هم نبردی است که بین بازیکن و خودش رخ می دهد! یک فوتبالیست باید سعی کند که هر روز نسبت به دیروزش (حریف واقعی) پیشرفت کند.
👈 بزرگترین نبردی که ما انسان ها و البته فوتبالیست ها با آن مواجه هستیم، نبرد با نیمه منفی وجودمان هست. اگر به گفتگوهای درونی خودتان گوش فرا دهید، متوجه خواهید شد که مدام در حال گفتن جملاتی از قبیل این به خودتان می باشید:
🔹 من افتضاح بودم.
🔹من توانایی مقابله با اون مهاجم رو ندارم.
🔹اونا تیم خیلی خوبی دارن و امکان نداره پیروز بشیم.
🔹من اصلا به خودم اعتماد ندارم، اگه امروز گل بخورم اصلا خودم رو نخواهم بخشید.
🔹من عرضه انجام هیچ کاری رو ندارم و ....
✔ فوتبالیستی می تواند به موفقیت های بالایی دست یابد که در درجه اول بتواند در نبرد درونی با خودش به پیروزی برسد.
🔹 نهادینه شدن یک تئوری اشتباه:
👈 چند روز قبل، یکی از فوتبالیست های من که در یکی از لیگ های حرفه ای کشور توپ می زند، به علت افت انگیزه تماس گرفت و ابراز ناامیدی کرد.
👈 دلیل این افت انگیزه و خشم، رفتار سرمربی تیم در خلال بازی روز گذشته بود که سرمربی در بین دو نیمه که بازی هم مساوی بود، شروع به تخریب بازیکنان و بی عرضه خطاب کردن آنها کرده بود. سرمربی مدام تکرار می کرد که شما عرضه بازی کردن در این سطح رو ندارید و پذیرش سرمربیگری این تیم، بزرگترین اشتباه من است.
👈 توجه کنید که هنوز یک نیمه از بازی مانده بود (البته در نیمه دوم، تیم مذکور با دریافت گلی، مسابقه را واگذار کرده است) و ابتدای فصل است.
✔ متاسفانه مربیان ما بر اساس یک تئوری قدیمی اشتباه یعنی " تخریب و تنبیه کردن بین نیمه، موجب وارد آمدن شوک در بازیکنان و بهبود عملکرد می شود"، همواره موجبات تخریب انگیزه، تمرکز و در نهایت شکست تیم شان را فراهم می آورند.
🔹 در بین نیمه باید به فکر تعدیل حالات روانی بازیکنان بود نه تخریب آن.
🔹 نظر یکی از فوتبالیست های من درباره انجام دادن و ندادن تمرینات ذهنی👇👇👇
- اقای فعال امروز مسابقه داشتیم
چون مسابقه ی راحتی بود و برامون مهم نبود من اصلا تصویرسازی نکردم براش،
حتی کلا تو این هفته ای هم که گذشت تمرین ذهنی نکردم.
-امروز با اینکه بازی ساده بود اما خوب نبودم.یعنی از لحاظ فنی هم بد بودم.
فهمیدم اگه تمرینای ذهنی و تمرکز رو همیشه انجام ندیم، حتی اگه در بالاترین سطح هم تمرین بدنی کنیم، بازم نمیتونیم خوب بازی کنیم و موفق شیم.
- من مسابقاتی که تصویر سازی میکردم و از روزای قبلش تمرین ذهنی میکردم رو خیلی خوب بازی میکردم(حتی جلوی قوی ترین تیمها).
نکته 1: ترکیب تمرینات ذهنی با تمرینات بدنی سودمند تر از تمرین بدنی صرف است.
نکته 2: تمرینات ذهنی را نیز باید مثل تمرینات بدنی به صورت منظم و مرتب انجام داد.
منبع: هاشم فعال, مشاور و روانشناس فوتبال
abdiazarfootball
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
#روانشناسی_فوتبال
🔹 واقعا عصبی می شوم، وقتی که کسی به خاطر اشتباهم سر من فریاد می زند. بعد از اون من نمی تونم به بازی فکر کنم. همش فکرم درگیر هست. خیلی وقت ها اصلا می خوام باشگاه رو ترک کنم. من خودم میدونم که اشتباه کردم و نیازی نیست که همه بهم طعنه بزنن یا بگن که اشتباه بود حرکت ات.
اگر هم اشتباهی مرتکب شدم مربی میتوته بعد از بازی تو رختکن یا روز تمرین بهم بگه، نه اینکه جلوی جمع منو خراب کنه.
👆 حرف های بالا مربوط به یک فوتبالیست نوجوان است که به خاطر افت انگیزه و اعتماد به نفس به بنده مراجعه کرده بود.
کاملا از حرف های این نوجوان پیداست که چه چیزهایی موجب افت اعتماد به نفس و انگیزه وی شده است.
بیشتر وقت ها این همبازی ها یا مربیان هستند که منبع افت عملکرد یک بازیکن می شوند.
✔ وقتی بازیکنی حین بازی مرتکب اشتباهی میشه، به اندازه کافی و حتی بیشتر از کافی ذهن اش درگیر اشتباه اش میشه و تمرکز خودش رو از دست میده، هیچ نیازی نیست که همبازی ها یا مربیان از کنار زمین اشتباه اون رو گوشزد کنن. بلکه همبازی ها باید اون رو تشویق به ادامه بازی و فکر نکردن به اشتباه کنن و مربی نیز با یک پیام انگیزشی راهکاری را برای وی گوشزد کند نه اینکه وی را تحقیر نماید.
زمین بازی جای اصلاح خطاها و اشتباهات انجام شده نیست. زمین تمرینی جای این کارهاست.
🔹فواید منفی نگری در فوتبال:
🚩 متاسفانه برخی مواقع در برخی کانال ها و گروه های فوتبالی مشاهده می کنم که افراد بدون داشتن تجربه و دانش کافی در حوزه روانشناسی ورزشی کاربردی اقدام به انتشار مطالبی می کنند که با توجه به یافته های علمی، کاملا غلط بوده و تصویر ساده انگارانه ای را از علم روانشناسی در ذهن ورزشکاران و مربیان تداعی می کند.
✔ در یکی از این پست ها چنین آمده بود که سعی کنید همیشه و حتی در بدترین شرایط هم مثبت نگر باشید!!! مثلا تصور کنید که شما با یک باخت افتضاح از دور مسابقات حذف شده اید. در این شرایط آیا مثبت بودن و گفتن جملاتی از قبیل :
🔹 عیبی نداره، ما بهترین هستیم، ما شکست ناپذیر هستیم و ...
⁉ راهگشا و کمک کننده خواهد بود؟؟ یا فقط وسیله ای هست برای گول زدن خود پاک کردن صورت مساله؟؟!!
🚩 ژوزف فورگاس، روانشناس اجتماعی عنوان می کند که که منفی بودن می تواند به فرایند رشد و پیشرفت کمک کند. او بیان می کند در حالیکه حالت ذهنی مثبت موجب رشد خلاقیت، انعطاف پذیری، هماهنگی و اطمینان ذهنی می شود، حالت های منفی نیز می توانند موجب روانه کردن افکار هوشیارانه و سازنده شده و از طرفی موجب توجه بیشتر فرد به دنیای بیرون می شود.
✔ بنابراین یک فوتبالیست یا مربی ای که خواستار پیشرفت در فوتبال هست، باید مدت زمانی را به افکار منفی اختصاص دهد. آنها نیازمند داشتن یک دید نقادانه و واقعگرایانه به مهارت های ضعیف خود هستند تا بتوانند با شناسایی آنها در مسیر برطرف کردنشان قدم های موثری را بردارند.
🔍 مثبت بودن صرف به اندازه منفی بودن صرف خطرناک بوده و موجب افت شما خواهد شد.
منبع: هاشم فعال (مشاور و روانشناس فوتبال)
abdiazarfootball
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
🔹 واقعا عصبی می شوم، وقتی که کسی به خاطر اشتباهم سر من فریاد می زند. بعد از اون من نمی تونم به بازی فکر کنم. همش فکرم درگیر هست. خیلی وقت ها اصلا می خوام باشگاه رو ترک کنم. من خودم میدونم که اشتباه کردم و نیازی نیست که همه بهم طعنه بزنن یا بگن که اشتباه بود حرکت ات.
اگر هم اشتباهی مرتکب شدم مربی میتوته بعد از بازی تو رختکن یا روز تمرین بهم بگه، نه اینکه جلوی جمع منو خراب کنه.
👆 حرف های بالا مربوط به یک فوتبالیست نوجوان است که به خاطر افت انگیزه و اعتماد به نفس به بنده مراجعه کرده بود.
کاملا از حرف های این نوجوان پیداست که چه چیزهایی موجب افت اعتماد به نفس و انگیزه وی شده است.
بیشتر وقت ها این همبازی ها یا مربیان هستند که منبع افت عملکرد یک بازیکن می شوند.
✔ وقتی بازیکنی حین بازی مرتکب اشتباهی میشه، به اندازه کافی و حتی بیشتر از کافی ذهن اش درگیر اشتباه اش میشه و تمرکز خودش رو از دست میده، هیچ نیازی نیست که همبازی ها یا مربیان از کنار زمین اشتباه اون رو گوشزد کنن. بلکه همبازی ها باید اون رو تشویق به ادامه بازی و فکر نکردن به اشتباه کنن و مربی نیز با یک پیام انگیزشی راهکاری را برای وی گوشزد کند نه اینکه وی را تحقیر نماید.
زمین بازی جای اصلاح خطاها و اشتباهات انجام شده نیست. زمین تمرینی جای این کارهاست.
🔹فواید منفی نگری در فوتبال:
🚩 متاسفانه برخی مواقع در برخی کانال ها و گروه های فوتبالی مشاهده می کنم که افراد بدون داشتن تجربه و دانش کافی در حوزه روانشناسی ورزشی کاربردی اقدام به انتشار مطالبی می کنند که با توجه به یافته های علمی، کاملا غلط بوده و تصویر ساده انگارانه ای را از علم روانشناسی در ذهن ورزشکاران و مربیان تداعی می کند.
✔ در یکی از این پست ها چنین آمده بود که سعی کنید همیشه و حتی در بدترین شرایط هم مثبت نگر باشید!!! مثلا تصور کنید که شما با یک باخت افتضاح از دور مسابقات حذف شده اید. در این شرایط آیا مثبت بودن و گفتن جملاتی از قبیل :
🔹 عیبی نداره، ما بهترین هستیم، ما شکست ناپذیر هستیم و ...
⁉ راهگشا و کمک کننده خواهد بود؟؟ یا فقط وسیله ای هست برای گول زدن خود پاک کردن صورت مساله؟؟!!
🚩 ژوزف فورگاس، روانشناس اجتماعی عنوان می کند که که منفی بودن می تواند به فرایند رشد و پیشرفت کمک کند. او بیان می کند در حالیکه حالت ذهنی مثبت موجب رشد خلاقیت، انعطاف پذیری، هماهنگی و اطمینان ذهنی می شود، حالت های منفی نیز می توانند موجب روانه کردن افکار هوشیارانه و سازنده شده و از طرفی موجب توجه بیشتر فرد به دنیای بیرون می شود.
✔ بنابراین یک فوتبالیست یا مربی ای که خواستار پیشرفت در فوتبال هست، باید مدت زمانی را به افکار منفی اختصاص دهد. آنها نیازمند داشتن یک دید نقادانه و واقعگرایانه به مهارت های ضعیف خود هستند تا بتوانند با شناسایی آنها در مسیر برطرف کردنشان قدم های موثری را بردارند.
🔍 مثبت بودن صرف به اندازه منفی بودن صرف خطرناک بوده و موجب افت شما خواهد شد.
منبع: هاشم فعال (مشاور و روانشناس فوتبال)
abdiazarfootball
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
#روانشناسی_فوتبال
🔹شرکت مربی در تمرینات:
- دون شولا یکی از مربیان افسانه ای کریکت هست. شولا عادت داشت تا همگام با بازیکنان خود در تمرینات سخت و طاقت فرسا شرکت کند، هرچند این تمرینات برای فردی به سن و سال او خیلی سخت بود و از طرفی اجباری هم جهت مشارکت وی وجود نداشت، چون مربی تیم بود.
🚩 ولی شولا برای خودش فلسفه ای داشت:
" هیچگاه از بازیکنان خود چیزی نخواه که خودت دوست نداری آنرا انجام دهی"
🔍 شاید همین فلسفه موجب اتحاد بازیکنان وی و موفقیت هایش شد. ما به عنوان مربی چقدر در تمرینات مشارکت داریم؟
🚩 البته منظور بنده این نیست که باید همراه با بازیکنان خود در جلسات بدنسازی و ... حضوری فعال داشته باشیم ولی عدم حضور یا حضوری غیر فعال و صرف مشاهده گر بودن، می تواند به انسجام تیمی شما و ارتباط تان با بازیکنان لطمه وارد کند.
👈 گاهی در فضاهای مجازی مشاهده می کنیم که برخی از مربیان بزرگ ما با اسب یا خودروی شخصی خود پشت سر بازیکنان شان که در حال بدنسازی و دویدن هستند، کار به اصطلاح نظارت را انجام می دهند یا حتی بدتر از آن. به شخصه شاهد این اتفاق بوده ام که بازیکنان یک تیم لیگ برتری در حال بدنسازی با دستگاه بودند ولی سرمربی تیم همراه دوستان خود جهت صرف قلیان آنها را ترک کرد!!!
⁉ آیا به نظرتان این بازیکنان می توانند ارتباط قوی ای را با مربی خود برقرار کرده و با جان و دل در تمرینات شرکت کنند؟
منبع:
✏ هاشم فعال (مشاور و روانشناس فوتبال)
abdiazarfootball
روانشناسی و رفتار حرکتی"
"رابطه"
اگر هر کسی را برای مدت طولانی تحت فشار و زور قرار دهیم به جایی خواهیم رسید که ممکن است هرگز دوباره صمیمیتی بین ما ایجاد نشود و بازگشتی وجود نداشته باشد.
برای ایجاد و نگه داری روابط انسانی مورد نیازمان باید از انتخاب زور، اجبار، تحمیل، تنبیه، شکایت، سرزنش ، پاداش ، کنترل ، ریاست غرغر، مقایسه ، قهر و کناره گیری (رفتارهای مخرب/ قطع کننده ارتباط) دست برداریم.
به جای این رفتارهای تخریب گر، رفتارهای مهرورزی (پیوند دهنده) که عبارتند از :
گوش کردن
حمایت کردن
مذاکره
تشویق و دلگرمی
عشق و دوستی
اعتماد
پذیرش
گشاده رویی و احترام گذاردن را جایگزین کنیم
✍دکتر راسخی
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
🔹شرکت مربی در تمرینات:
- دون شولا یکی از مربیان افسانه ای کریکت هست. شولا عادت داشت تا همگام با بازیکنان خود در تمرینات سخت و طاقت فرسا شرکت کند، هرچند این تمرینات برای فردی به سن و سال او خیلی سخت بود و از طرفی اجباری هم جهت مشارکت وی وجود نداشت، چون مربی تیم بود.
🚩 ولی شولا برای خودش فلسفه ای داشت:
" هیچگاه از بازیکنان خود چیزی نخواه که خودت دوست نداری آنرا انجام دهی"
🔍 شاید همین فلسفه موجب اتحاد بازیکنان وی و موفقیت هایش شد. ما به عنوان مربی چقدر در تمرینات مشارکت داریم؟
🚩 البته منظور بنده این نیست که باید همراه با بازیکنان خود در جلسات بدنسازی و ... حضوری فعال داشته باشیم ولی عدم حضور یا حضوری غیر فعال و صرف مشاهده گر بودن، می تواند به انسجام تیمی شما و ارتباط تان با بازیکنان لطمه وارد کند.
👈 گاهی در فضاهای مجازی مشاهده می کنیم که برخی از مربیان بزرگ ما با اسب یا خودروی شخصی خود پشت سر بازیکنان شان که در حال بدنسازی و دویدن هستند، کار به اصطلاح نظارت را انجام می دهند یا حتی بدتر از آن. به شخصه شاهد این اتفاق بوده ام که بازیکنان یک تیم لیگ برتری در حال بدنسازی با دستگاه بودند ولی سرمربی تیم همراه دوستان خود جهت صرف قلیان آنها را ترک کرد!!!
⁉ آیا به نظرتان این بازیکنان می توانند ارتباط قوی ای را با مربی خود برقرار کرده و با جان و دل در تمرینات شرکت کنند؟
منبع:
✏ هاشم فعال (مشاور و روانشناس فوتبال)
abdiazarfootball
روانشناسی و رفتار حرکتی"
"رابطه"
اگر هر کسی را برای مدت طولانی تحت فشار و زور قرار دهیم به جایی خواهیم رسید که ممکن است هرگز دوباره صمیمیتی بین ما ایجاد نشود و بازگشتی وجود نداشته باشد.
برای ایجاد و نگه داری روابط انسانی مورد نیازمان باید از انتخاب زور، اجبار، تحمیل، تنبیه، شکایت، سرزنش ، پاداش ، کنترل ، ریاست غرغر، مقایسه ، قهر و کناره گیری (رفتارهای مخرب/ قطع کننده ارتباط) دست برداریم.
به جای این رفتارهای تخریب گر، رفتارهای مهرورزی (پیوند دهنده) که عبارتند از :
گوش کردن
حمایت کردن
مذاکره
تشویق و دلگرمی
عشق و دوستی
اعتماد
پذیرش
گشاده رویی و احترام گذاردن را جایگزین کنیم
✍دکتر راسخی
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
#روانشناسی_فوتبال
🔹 فوتبال فقط نتیجه نیست:
اخراج یک مربی به خاطر تشویق بازیکنانش جهت زدن گل های بیشتر در فوتبال پایه اسپانیا شاید یک اتفاق عجیب برای ما باشد. اتفاقی که شاید از لفظ دیوانه هم برای مسئولان آن باشگاه اسپانیایی استفاده کنیم.
طبیعا این تفاوت برداشت از یک واقعه به تفاوت دیدگاه و فلسفه فوتبال و حتی رقابت در جوامع بر می گردد. وقتی که در تلوزیون و رسانه های ما به اصطلاح کارشناسان امر، خیلی رک و راست عنوان می کنند که فوتبال فقط نتیجه است و به بازی زیبا و جوانمردانه امتیاز نمی دهند باید هم از چنین برخوردهایی در جوامع پیشرفته تعجب کنیم.
امروزه تفکر نتیجه گرایی صرف در جامعه ما به واسطه تبلیغات رسانه ها و سیاست های ریز و کلان مسئولین امر به یک دیدگاه غالب تبدیل شده و همین دیدگاه انجام انواع بی اخلاقی ها، توهین ها، تمارض ها، تحقیرها، اعتراض ها، هتک حرمت ها، تبانی ها و تظاهرها را امری توجیه پذیر و حتی نوعی ترفند و زرنگی در رسیدن به هدف که همانا نتیجه هست تلقی می کند.
به راستی چه چیز باعث تفاوت سطح فوتبال ما با کشورهایی مثل اسپانیا می شود؟؟!!
آیا صرف داشتن چمن های با کیفیت و ورزشگاه های مدرن این تفکر احترام به حریف را در آن کشور خلق کرده است؟ یا فلسفه عملکرد محور و توجه به اصل لذت بردن از فوتبال چنین تفکراتی را موجب شده؟!
فلسفه باشگاه بزرگی مثل بارسلونا عبارت است از لذت بردن از فوتبال، یعنی اصل و هدف باشگاه بارسلون در راستای لذت بردن بنا شده است. آنها هزینه می کنند تا لذت ببرند. ولی فلسفه فوتبال در کشور ما چیست؟
- نباختن یا صرف پیروزی
بنابراین یکی از دلایل اصلی تفاوت فوتبال در اسپانیا با ما و دیدن اتفاقاتی اینچنین در آن کشور به فلسفه و دیدگاه آنها از فوتبال برمی گردد. دیدگاهی که احترام به حریف از نتیجه مهم تر است.
تکنیکهای روانشناسی تیم بارسلونا
خود انگیزی در بازیکنان :
خود انگیزی یکی از مهارت های ضروری در جهت نیل به آمادگی روانی در بازیکنان است.
دکتر Sakari Orava روانشناس بارسلونا اعتقادارد :
خود انگیزی عمدتا از شیوه عبارات تلقینی بهره می برد. عبارات تلقینی عباراتی کوتاه و مثبت هستند که بر اهدافی خاص متمرکز هستند.
لازم نیست این عبارات واقعی باشند بلکه باید تصویری از دست یابی به هدف باشند.
حتما متوجه این موضوع شدید که اول باید هدف داشت و بعد باید عبارات تلقینی را بکار برد.
عبارات تلقینی باید اینطور باشند :
🔴 مثبت باشد :
دوست دارم همیشه با تمام قوا در تمرین شرکت کنم یا مسابقه بدهم.
🔴 فعلش زمان حال باشد : شایستگی انتخاب در ترکیب اصلی تیم یا تیم ملی را دارم .
🔴 چنان باشد که انگار به هدف رسیده اید :
از نطر جسمی و روحی آماده ام.
🔴 به دیگران کاری نداشته باشید :
تمرکزم روی کار خودم هست و رفتار دیگران روی من اثر نمی گذارد.
🔴 خودتان را با دیگران مقایسه نکنید :
من تمام سعی خودم را می کنم.
🔴 حاوی کلمات عملی باشد :
هم در تمرین و هم در مسابقه حواسم به فکر و احساساتم هست.
🔴 واقعی باشد ولی ساده نباشد :
شایستگی لازم را برای اینکه همیشه جز سه نفر بازیکن تاثیرگذار تیم باشم را دارم.
🔴 احساسات را هم شامل بشود : احساس عالی بازی کردن رو خیلی دوست دارم.
🔵 نکته :
بازیکنان را ترغیب کنید تا از عبارات :
من می توانم...
من می خواهم...
من همیشه.... استفاده کنند.
🔘 به بازیکنان خود تفیهم کنید لازم نیست این عبارات را باور داشته باشند همینکه قابل باور باشند کافیست ، آنوقت با تکرار تبدیل به باور می شوند.
🔘 اگر این عبارات را روزی یکبار بازیکنان شما تکرار کنند به تدریج تردیدها و افکار منفی را با اعتماد به نفس و عزت نفس عوض می کنند
✍ هاشم فعال (مشاور و روانشناس فوتبال) منبع:
abdiazarfootball
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
🔹 فوتبال فقط نتیجه نیست:
اخراج یک مربی به خاطر تشویق بازیکنانش جهت زدن گل های بیشتر در فوتبال پایه اسپانیا شاید یک اتفاق عجیب برای ما باشد. اتفاقی که شاید از لفظ دیوانه هم برای مسئولان آن باشگاه اسپانیایی استفاده کنیم.
طبیعا این تفاوت برداشت از یک واقعه به تفاوت دیدگاه و فلسفه فوتبال و حتی رقابت در جوامع بر می گردد. وقتی که در تلوزیون و رسانه های ما به اصطلاح کارشناسان امر، خیلی رک و راست عنوان می کنند که فوتبال فقط نتیجه است و به بازی زیبا و جوانمردانه امتیاز نمی دهند باید هم از چنین برخوردهایی در جوامع پیشرفته تعجب کنیم.
امروزه تفکر نتیجه گرایی صرف در جامعه ما به واسطه تبلیغات رسانه ها و سیاست های ریز و کلان مسئولین امر به یک دیدگاه غالب تبدیل شده و همین دیدگاه انجام انواع بی اخلاقی ها، توهین ها، تمارض ها، تحقیرها، اعتراض ها، هتک حرمت ها، تبانی ها و تظاهرها را امری توجیه پذیر و حتی نوعی ترفند و زرنگی در رسیدن به هدف که همانا نتیجه هست تلقی می کند.
به راستی چه چیز باعث تفاوت سطح فوتبال ما با کشورهایی مثل اسپانیا می شود؟؟!!
آیا صرف داشتن چمن های با کیفیت و ورزشگاه های مدرن این تفکر احترام به حریف را در آن کشور خلق کرده است؟ یا فلسفه عملکرد محور و توجه به اصل لذت بردن از فوتبال چنین تفکراتی را موجب شده؟!
فلسفه باشگاه بزرگی مثل بارسلونا عبارت است از لذت بردن از فوتبال، یعنی اصل و هدف باشگاه بارسلون در راستای لذت بردن بنا شده است. آنها هزینه می کنند تا لذت ببرند. ولی فلسفه فوتبال در کشور ما چیست؟
- نباختن یا صرف پیروزی
بنابراین یکی از دلایل اصلی تفاوت فوتبال در اسپانیا با ما و دیدن اتفاقاتی اینچنین در آن کشور به فلسفه و دیدگاه آنها از فوتبال برمی گردد. دیدگاهی که احترام به حریف از نتیجه مهم تر است.
تکنیکهای روانشناسی تیم بارسلونا
خود انگیزی در بازیکنان :
خود انگیزی یکی از مهارت های ضروری در جهت نیل به آمادگی روانی در بازیکنان است.
دکتر Sakari Orava روانشناس بارسلونا اعتقادارد :
خود انگیزی عمدتا از شیوه عبارات تلقینی بهره می برد. عبارات تلقینی عباراتی کوتاه و مثبت هستند که بر اهدافی خاص متمرکز هستند.
لازم نیست این عبارات واقعی باشند بلکه باید تصویری از دست یابی به هدف باشند.
حتما متوجه این موضوع شدید که اول باید هدف داشت و بعد باید عبارات تلقینی را بکار برد.
عبارات تلقینی باید اینطور باشند :
🔴 مثبت باشد :
دوست دارم همیشه با تمام قوا در تمرین شرکت کنم یا مسابقه بدهم.
🔴 فعلش زمان حال باشد : شایستگی انتخاب در ترکیب اصلی تیم یا تیم ملی را دارم .
🔴 چنان باشد که انگار به هدف رسیده اید :
از نطر جسمی و روحی آماده ام.
🔴 به دیگران کاری نداشته باشید :
تمرکزم روی کار خودم هست و رفتار دیگران روی من اثر نمی گذارد.
🔴 خودتان را با دیگران مقایسه نکنید :
من تمام سعی خودم را می کنم.
🔴 حاوی کلمات عملی باشد :
هم در تمرین و هم در مسابقه حواسم به فکر و احساساتم هست.
🔴 واقعی باشد ولی ساده نباشد :
شایستگی لازم را برای اینکه همیشه جز سه نفر بازیکن تاثیرگذار تیم باشم را دارم.
🔴 احساسات را هم شامل بشود : احساس عالی بازی کردن رو خیلی دوست دارم.
🔵 نکته :
بازیکنان را ترغیب کنید تا از عبارات :
من می توانم...
من می خواهم...
من همیشه.... استفاده کنند.
🔘 به بازیکنان خود تفیهم کنید لازم نیست این عبارات را باور داشته باشند همینکه قابل باور باشند کافیست ، آنوقت با تکرار تبدیل به باور می شوند.
🔘 اگر این عبارات را روزی یکبار بازیکنان شما تکرار کنند به تدریج تردیدها و افکار منفی را با اعتماد به نفس و عزت نفس عوض می کنند
✍ هاشم فعال (مشاور و روانشناس فوتبال) منبع:
abdiazarfootball
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
#روانشناسی_فوتبال
🔹مهارت های ارتباطی مربیان:
یکی از ویژگی های مربیان بزرگ و موفق دنیا این است که آنها از مهارت ارتباطی بالایی برخوردار هستند. آنها با علم به اینکه با توسعه مهارت ها می توانند به اهداف خود نزدیک تر شوند، مدام در حال توسعه این مهارت ها می باشند.
نحوه برقراری ارتباط عاطفی و هیجانی مربی با هواداران که چگونه ، مربی خود را با جو مثبت ورزشگاه و تماشاگران یک رنگ کرده و احساسات خود را با آنها به اشتراک می گذارد.
البته این سکه روی دیگری هم دارد. زمانی که هواداران ناراحت و عصبانی هستند از نتایج و عملکرد تیم که طبیعتا واکنش آنها متفاوت خواهد بود و شاید توهین ها و فحش هایی را نثار مربی کنند. آیا در این شرایط مربی هم باید مقابله به مثل کند؟؟!!
طبیعتا جواب منفی است. هواداران جزء موارد غیر قابل کنترل فوتبال هستند. وظیفه مربی در این شرایط سخت حفظ فاصله هیجانی و احساسی از آنها و بی تفاوت بودن به توهین هاست.
پس در زمان خوشحالی باید با هواداران همراه بود و در زمان خشم و ناسزا، از آنها فاصله گرفته و نسبت به رفتار آنها بی تفاوت بود، چون کاری از دست شما برای تغییر شرایط بر نمی آید. برخی از مربیان با این رفتارها هیجانی برخورد کرده و موجبات دشمنی خود با هواداران و تخریب تمرکز خود و تیم شان را فراهم می آورند.
🔹 پیچیده گی های فوتبال:
مغز یک فوتبالیست در یک لحظه از بازی مورد هجوم اطلاعات و اتفاقات بیشماری قرار می گیرد:
- موقعیت هم تیمی ها
- موقعیت بازیکنان حریف
- وضعیت توپ
- بازیکن رو به رو
- بازیکن پشت سر
- سرعت توپ
- تاکتیک تیمی و....
همچنین کافی هست تا یک سوت اشتباه داور یا یک تکل خطرناک توسط بازیکن حریف رخ دهد تا هیجانات منفی زیادی از قبیل خشم و عصبانیت نیز در بازیکن ایجاد شوند. هیجاناتی که به راحتی می توانند بخش پروفرونتال مغز یا مغز منطقی فوتبالیست را که مرکز شناسایی محرک، انتخاب و راه اندازی پاسخ (مرکز تصمیم گیری) می باشد را لحظه ای از کار بندازد.
همین یک لحظه کافی است تا بازیکن بزرگی همچون زیدان فینال جام جهانی را از دست بدهد. همین یک لحظه کافی هست تا ستاره ای همچون بکام در یک هشتم نهایی جام جهانی از زمین اخراج شده و به مدت چهار سال مورد نفرت و توهین هواداران انگلیس و منچستر قرار بگیرد.
فوتبال بازی ثانیه هاست ولی مغز فوتبال با صدم ثانیه ها سر و کار دارد. فقط کافی هست تا صدم ثانیه ای تمرکز یک فوتبالیست به هم بخورد تا شکستی یا حتی فاجعه ای را فراهم آورد.
ولی چند درصد از مربیان و بازیکنان ما به این موارد یعنی تاثیر هیجانات و مسائل ذهنی و روانی فوتبال اهمیت داده و آنرا آموزش می دهند؟
آیا تفاوت فوتبال ما با اروپا فقط در استادیوم های پیشرفته و لباس های شیک و استوک های گرانقیمت و حقوق های میلیاردی هست؟ آیا فکر نمی کنید که ذهنیت تفاوت اساسی بین فوتبالیست ها و مربیان ما با آنهاست؟
✍هاشم فعال (مشاور و روانشناس فوتبال)
منبع:
abdiazarfootball
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
🔹مهارت های ارتباطی مربیان:
یکی از ویژگی های مربیان بزرگ و موفق دنیا این است که آنها از مهارت ارتباطی بالایی برخوردار هستند. آنها با علم به اینکه با توسعه مهارت ها می توانند به اهداف خود نزدیک تر شوند، مدام در حال توسعه این مهارت ها می باشند.
نحوه برقراری ارتباط عاطفی و هیجانی مربی با هواداران که چگونه ، مربی خود را با جو مثبت ورزشگاه و تماشاگران یک رنگ کرده و احساسات خود را با آنها به اشتراک می گذارد.
البته این سکه روی دیگری هم دارد. زمانی که هواداران ناراحت و عصبانی هستند از نتایج و عملکرد تیم که طبیعتا واکنش آنها متفاوت خواهد بود و شاید توهین ها و فحش هایی را نثار مربی کنند. آیا در این شرایط مربی هم باید مقابله به مثل کند؟؟!!
طبیعتا جواب منفی است. هواداران جزء موارد غیر قابل کنترل فوتبال هستند. وظیفه مربی در این شرایط سخت حفظ فاصله هیجانی و احساسی از آنها و بی تفاوت بودن به توهین هاست.
پس در زمان خوشحالی باید با هواداران همراه بود و در زمان خشم و ناسزا، از آنها فاصله گرفته و نسبت به رفتار آنها بی تفاوت بود، چون کاری از دست شما برای تغییر شرایط بر نمی آید. برخی از مربیان با این رفتارها هیجانی برخورد کرده و موجبات دشمنی خود با هواداران و تخریب تمرکز خود و تیم شان را فراهم می آورند.
🔹 پیچیده گی های فوتبال:
مغز یک فوتبالیست در یک لحظه از بازی مورد هجوم اطلاعات و اتفاقات بیشماری قرار می گیرد:
- موقعیت هم تیمی ها
- موقعیت بازیکنان حریف
- وضعیت توپ
- بازیکن رو به رو
- بازیکن پشت سر
- سرعت توپ
- تاکتیک تیمی و....
همچنین کافی هست تا یک سوت اشتباه داور یا یک تکل خطرناک توسط بازیکن حریف رخ دهد تا هیجانات منفی زیادی از قبیل خشم و عصبانیت نیز در بازیکن ایجاد شوند. هیجاناتی که به راحتی می توانند بخش پروفرونتال مغز یا مغز منطقی فوتبالیست را که مرکز شناسایی محرک، انتخاب و راه اندازی پاسخ (مرکز تصمیم گیری) می باشد را لحظه ای از کار بندازد.
همین یک لحظه کافی است تا بازیکن بزرگی همچون زیدان فینال جام جهانی را از دست بدهد. همین یک لحظه کافی هست تا ستاره ای همچون بکام در یک هشتم نهایی جام جهانی از زمین اخراج شده و به مدت چهار سال مورد نفرت و توهین هواداران انگلیس و منچستر قرار بگیرد.
فوتبال بازی ثانیه هاست ولی مغز فوتبال با صدم ثانیه ها سر و کار دارد. فقط کافی هست تا صدم ثانیه ای تمرکز یک فوتبالیست به هم بخورد تا شکستی یا حتی فاجعه ای را فراهم آورد.
ولی چند درصد از مربیان و بازیکنان ما به این موارد یعنی تاثیر هیجانات و مسائل ذهنی و روانی فوتبال اهمیت داده و آنرا آموزش می دهند؟
آیا تفاوت فوتبال ما با اروپا فقط در استادیوم های پیشرفته و لباس های شیک و استوک های گرانقیمت و حقوق های میلیاردی هست؟ آیا فکر نمی کنید که ذهنیت تفاوت اساسی بین فوتبالیست ها و مربیان ما با آنهاست؟
✍هاشم فعال (مشاور و روانشناس فوتبال)
منبع:
abdiazarfootball
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
#روانشناسی_فوتبال
🔹اعتراض های مکرر مربی از کنار زمین: سود یا زیان؟
توجه: این نوشته جهت تخریب اشخاص یا طرفداری از قشر خاصی مثل داوران نیست و هدف نگاهی علمی به قضیه شایع و معمول اعتراض از کنار زمین توسط سرمربی و کادر فنی هست.
امروزه شاهد هستیم که برخی از مربیان در طول 90 دقیقه مدام در حال اعتراض به تصمیمات داوری هستند. در اینجا قصد من بررسی تاثیرات این اعتراضات بدون توجه به صحت یا عدم صحت تصمیمات داوران می باشد.
این اعتراض ها تاثیرات منفی بسیار زیادی بر عملکرد خود مربی، بازیکنان خود و داور خواهد داشت.
👈 خود مربی: اعتراض های شدید مربی از کنار زمین موجب تخریب قدرت تمرکز خود شده و با ترشح هورمون های مختلف و اشغال بخش پروفرونتال مغز وی، قدرت تصمیم گیری تاکتیکی، بازی خوانی، هدایت بازیکنان خود که جزء وظایف اصلی وی از کنار زمین هستند را از او خواهد گرفت. چنین مربیانی در حقیقت با درگیر کردن بخش مربوط به تصمیم گیری مغز خود، قدرت تصمیم گیری منطقی را از خود می گیرند.
👈 داور بازی: مربیان معترض از طرفی دیگر، موجبات تخریب تمرکز داوران بازی را نیز فراهم می آورند. هرچند حفظ تمرکز از توانایی های اساسی داوران است ولی آنها هم به عنوان انسان، در شرایطی که اعتراض های مربی از کنار زمین بیش از حد باشد، دچار تخریب تمرکز شده و قدرت تصمیم گیری دقیق و سریع را از دست خواهند داد که در نهایت با افت کیفیت داوری، چه بسا تیم مربی معترض، زیان های بیشتری را متضرر شود.
👈 بازیکنان خودی: اما مهمترین تاثیر منفی این اعتراض های به اجرا کننده های اصلی مستطیل سبز برمی گردد. بازیکنان افرادی هستند که بیش از سایرین از این اعتراض ها متضرر می شوند. در حقیقت از چند بعد می توان این قضیه را آسیب شناسی کرد. یک اینکه بازیکن با مشاهده اعتراض مربی خود، خود را محق اعتراض به داور تصور کرده و چه بسا اخطار یا اخراج شود. از طرفی همین اعتراض های مربی از کنار زمین، موجب انگیختگی بیش از حد بازیکنان شده و عملکرد مطلوب آنها را تخریب خواهد کرد.
مورد بعدی اینکه بازیکنان به دنبال این اعتراض ها، با تمرکز بر روی موارد غیر قابل کنترل، ظرفیت بودن در زمان حال و ظرفیت عملکردی خود را از دست می دهند.
🔹مربیان بزرگ، همواره شیوه های ملایم تری را برای نشان دادن اعتراض خود نسبت به تصمیمات داوران اتخاذ می کنند. برای آنها حفظ تمرکز خود و بازیکنان از هر چیزی مهم تر است.
🔹دو "من" در درون یک فوتبالیست:
در درون مغز یک فوتبالیست دو "من" وجود دارد. یک منی که می گوید (من نمی توانم) که در واقع به من منفی معروف است و من دیگر چنین می گوید (من می توانم) که به من مثبت معروف است.
نبرد واقعی یک فوتبالیست در وهله اول با این دو من مستقل وجودی خود هست. اینها از هم جدا هستند ولی به شدت همدیگر را تحت تاثیر قرار می دهند. جالب است بدانید که ساختار مغز ما انسان ها و سیستم تفکراتی ما به گونه ای است که بیشتر تمایل به پیروی از من منفی داریم، یعنی منی که می گوید من نمی توانم!
نکته قابل توجه دیگر در این مساله این است که ما نباید به مبارزه با من منفی خود بپردازیم، زیرا وی دارای قدرت عظیمی هست که می تواند در یک چشم بر هم زدن، ذهنیت و در نهایت عملکرد ما را تسخیر کند. پس حتمن می پرسید راه چاره چیست؟
یکی از این راه ها، گوش ندادن به آن و بی متفاوت ماندن نسبت به آن است. ولی برای اینکار ما مجبور به انتخاب هستیم. انتخاب گوش دادن به من مثبت و البته حرف زدن با من مثبت در شیوه ای مثبت. ما می توانیم در طی روز، قبل از مسابقه یا تمرین، حین مسابقه یا تمرین، بعد از مسابقه یا تمرین به صورت مداوم به خود گوش کرده و در شیوه ای مثبت با خود سخن بگوییم. با اینکار به تدریج از قدرت من منفی کاسته خواهد شد.
🔹بیش از اینکه به خود گوش دهید، با خودتان صحبت کنید آنهم در شیوه ای مثبت.
✏هاشم فعال (مشاور و روانشناس فوتبال)
abdiazarfootball
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
🔹اعتراض های مکرر مربی از کنار زمین: سود یا زیان؟
توجه: این نوشته جهت تخریب اشخاص یا طرفداری از قشر خاصی مثل داوران نیست و هدف نگاهی علمی به قضیه شایع و معمول اعتراض از کنار زمین توسط سرمربی و کادر فنی هست.
امروزه شاهد هستیم که برخی از مربیان در طول 90 دقیقه مدام در حال اعتراض به تصمیمات داوری هستند. در اینجا قصد من بررسی تاثیرات این اعتراضات بدون توجه به صحت یا عدم صحت تصمیمات داوران می باشد.
این اعتراض ها تاثیرات منفی بسیار زیادی بر عملکرد خود مربی، بازیکنان خود و داور خواهد داشت.
👈 خود مربی: اعتراض های شدید مربی از کنار زمین موجب تخریب قدرت تمرکز خود شده و با ترشح هورمون های مختلف و اشغال بخش پروفرونتال مغز وی، قدرت تصمیم گیری تاکتیکی، بازی خوانی، هدایت بازیکنان خود که جزء وظایف اصلی وی از کنار زمین هستند را از او خواهد گرفت. چنین مربیانی در حقیقت با درگیر کردن بخش مربوط به تصمیم گیری مغز خود، قدرت تصمیم گیری منطقی را از خود می گیرند.
👈 داور بازی: مربیان معترض از طرفی دیگر، موجبات تخریب تمرکز داوران بازی را نیز فراهم می آورند. هرچند حفظ تمرکز از توانایی های اساسی داوران است ولی آنها هم به عنوان انسان، در شرایطی که اعتراض های مربی از کنار زمین بیش از حد باشد، دچار تخریب تمرکز شده و قدرت تصمیم گیری دقیق و سریع را از دست خواهند داد که در نهایت با افت کیفیت داوری، چه بسا تیم مربی معترض، زیان های بیشتری را متضرر شود.
👈 بازیکنان خودی: اما مهمترین تاثیر منفی این اعتراض های به اجرا کننده های اصلی مستطیل سبز برمی گردد. بازیکنان افرادی هستند که بیش از سایرین از این اعتراض ها متضرر می شوند. در حقیقت از چند بعد می توان این قضیه را آسیب شناسی کرد. یک اینکه بازیکن با مشاهده اعتراض مربی خود، خود را محق اعتراض به داور تصور کرده و چه بسا اخطار یا اخراج شود. از طرفی همین اعتراض های مربی از کنار زمین، موجب انگیختگی بیش از حد بازیکنان شده و عملکرد مطلوب آنها را تخریب خواهد کرد.
مورد بعدی اینکه بازیکنان به دنبال این اعتراض ها، با تمرکز بر روی موارد غیر قابل کنترل، ظرفیت بودن در زمان حال و ظرفیت عملکردی خود را از دست می دهند.
🔹مربیان بزرگ، همواره شیوه های ملایم تری را برای نشان دادن اعتراض خود نسبت به تصمیمات داوران اتخاذ می کنند. برای آنها حفظ تمرکز خود و بازیکنان از هر چیزی مهم تر است.
🔹دو "من" در درون یک فوتبالیست:
در درون مغز یک فوتبالیست دو "من" وجود دارد. یک منی که می گوید (من نمی توانم) که در واقع به من منفی معروف است و من دیگر چنین می گوید (من می توانم) که به من مثبت معروف است.
نبرد واقعی یک فوتبالیست در وهله اول با این دو من مستقل وجودی خود هست. اینها از هم جدا هستند ولی به شدت همدیگر را تحت تاثیر قرار می دهند. جالب است بدانید که ساختار مغز ما انسان ها و سیستم تفکراتی ما به گونه ای است که بیشتر تمایل به پیروی از من منفی داریم، یعنی منی که می گوید من نمی توانم!
نکته قابل توجه دیگر در این مساله این است که ما نباید به مبارزه با من منفی خود بپردازیم، زیرا وی دارای قدرت عظیمی هست که می تواند در یک چشم بر هم زدن، ذهنیت و در نهایت عملکرد ما را تسخیر کند. پس حتمن می پرسید راه چاره چیست؟
یکی از این راه ها، گوش ندادن به آن و بی متفاوت ماندن نسبت به آن است. ولی برای اینکار ما مجبور به انتخاب هستیم. انتخاب گوش دادن به من مثبت و البته حرف زدن با من مثبت در شیوه ای مثبت. ما می توانیم در طی روز، قبل از مسابقه یا تمرین، حین مسابقه یا تمرین، بعد از مسابقه یا تمرین به صورت مداوم به خود گوش کرده و در شیوه ای مثبت با خود سخن بگوییم. با اینکار به تدریج از قدرت من منفی کاسته خواهد شد.
🔹بیش از اینکه به خود گوش دهید، با خودتان صحبت کنید آنهم در شیوه ای مثبت.
✏هاشم فعال (مشاور و روانشناس فوتبال)
abdiazarfootball
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
#روانشناسی_فوتبال
🔹یادآوری صحنه های زیبا:
- من خیلی شاهد این قضیه بوده ام که اغلب اوقات برخی مربیان برای اینکه به قول خودشان بچه ها دچار غرور و خودبزرگ بینی نشوند، بعد از یک برد شروع می کنند به نادیده گرفتن توانایی ها بازیکنان و نسبت دادن برد به شانس یا ضعف حریف.
- خوب این دسته از مربیان فکر می کنند که اینکار یعنی روانشناسی!!! (یعنی خفه کردن غرور در نطفه)...
🔍در صورتی که این شیوه رفتاری کشتن اعتماد به نفس بازیکنان و خودباوری آنهاست.
👈 وقتی بازیکنان و تیم شما با انجام یک بازی خوب به پیروزی و موفقیت رسید، همراه آنها شادی کنید، صحنه های زیبای بازی را با هم مرور کرده و درباره کارهای تیمی زیبا صحبت کنید. تکرار این تصاویر باعث افزایش اعتماد به نفس و بهبود خود انگاره آنها می شود.
🔍 ولی به یاد داشته باشید که برای جلوگیری از غرور کاذب، نقاط ضعفشان را نیز به آنها یادآور شده و به ایشان بگویید که برای پیشرفت و موفقیت نهایی نیازمند تلاش و همکاری زیادی هستند.
🔹 رفتار مربیان از کنار زمین:
رفتار کنار زمین مربیان در هنگام مسابقات فوتبال همیشه برای من جالب و پر از نکات آموزشی بوده و هست. شاید برای خیلی ها این رفتار اهمیت چندانی نداشته باشه ولی من به عنوان یک روانشناس فوتبال، معتقد هستم که این رفتارها می تواند موجبات پیروزی و شکست یک تیم را فراهم آورد.
وقتی به رفتار مربیان بزرگی از قبیل زیدان، ائنریکه، گواردیولا، مورینیو، کلوپ، سیموئنه، ونگر و بقیه نگاه می کنم، متوجه می شوم که هر کدوم از این مربیان بزرگ، خصوصیت های رفتاری خاصی دارند.
انرژی وصف ناپذیر سیموئنه، خونسردی زیدان، حالات متفکر و پرفسور مانند ونگر، مشورت های همیشگی ائنریکه (هم در شرایط گل زدن و هم گل خوردن)، هیجانات مثبت کلوپ و دوباره خونسردی گواردیولا تحت هر شرایطی واقعا برای من جالب است.
با کمی توجه و تمرکز بیشتر و البته ترکیب مشاهدات خود با مطالعات مربوط به روانشناسی ام، پی می برم که همه آن مربی ها با وجود رفتارهای متفاوت، یک هدف مشترک دارند و در واقع تنها شیوه عملکردی شان با هم فرق می کند.
متوجه می شوم که هدف همه آنها جذب فشار روانی و احساسات منفی بازیکنان، خفه کردن آنها درون خود، تبدیل آنها به انرژی مثبت و در نهایت تزریق دوباره آنها از طریق کلمات، نگاه ها، رفتارها و تاکتیک های مثبت به بازیکنان است.
وقتی رفتار آن مربیان بزرگ را با رفتار برخی مربیان خودی مقایسه می کنم، بیش از پیش به تفاوت فوتبال مان پی می برم. وقتی عمیق تر به قضیه فکر می کنم، درک می کنم که چرا گذاشتن سطل آشغال بر روی سر در کنار زمین، فحش دادن به بازیکن از کنار زمین، کل 90 دقیقه اعتراض به تصمیمات داوری، تحقیر بازیکن در مقابل رسانه ها و هواداران، در فوتبال پیشرفته امروزی که بازیکن و در اصل شرافت انسانی و احترام به سلامت روانی یک امر غیر قابل اجتناب می باشد، جایی ندارد.
🔹رفتار مربی از کنار زمین، آینه تمام نمای سلامت روانی، ذهنی، فیزیکی، تکنیکی و تاکتیکی تیم است.
منبع:
✏ هاشم فعال (مشاور و روانشناس فوتبال)
abdiazarfootball
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
🔹یادآوری صحنه های زیبا:
- من خیلی شاهد این قضیه بوده ام که اغلب اوقات برخی مربیان برای اینکه به قول خودشان بچه ها دچار غرور و خودبزرگ بینی نشوند، بعد از یک برد شروع می کنند به نادیده گرفتن توانایی ها بازیکنان و نسبت دادن برد به شانس یا ضعف حریف.
- خوب این دسته از مربیان فکر می کنند که اینکار یعنی روانشناسی!!! (یعنی خفه کردن غرور در نطفه)...
🔍در صورتی که این شیوه رفتاری کشتن اعتماد به نفس بازیکنان و خودباوری آنهاست.
👈 وقتی بازیکنان و تیم شما با انجام یک بازی خوب به پیروزی و موفقیت رسید، همراه آنها شادی کنید، صحنه های زیبای بازی را با هم مرور کرده و درباره کارهای تیمی زیبا صحبت کنید. تکرار این تصاویر باعث افزایش اعتماد به نفس و بهبود خود انگاره آنها می شود.
🔍 ولی به یاد داشته باشید که برای جلوگیری از غرور کاذب، نقاط ضعفشان را نیز به آنها یادآور شده و به ایشان بگویید که برای پیشرفت و موفقیت نهایی نیازمند تلاش و همکاری زیادی هستند.
🔹 رفتار مربیان از کنار زمین:
رفتار کنار زمین مربیان در هنگام مسابقات فوتبال همیشه برای من جالب و پر از نکات آموزشی بوده و هست. شاید برای خیلی ها این رفتار اهمیت چندانی نداشته باشه ولی من به عنوان یک روانشناس فوتبال، معتقد هستم که این رفتارها می تواند موجبات پیروزی و شکست یک تیم را فراهم آورد.
وقتی به رفتار مربیان بزرگی از قبیل زیدان، ائنریکه، گواردیولا، مورینیو، کلوپ، سیموئنه، ونگر و بقیه نگاه می کنم، متوجه می شوم که هر کدوم از این مربیان بزرگ، خصوصیت های رفتاری خاصی دارند.
انرژی وصف ناپذیر سیموئنه، خونسردی زیدان، حالات متفکر و پرفسور مانند ونگر، مشورت های همیشگی ائنریکه (هم در شرایط گل زدن و هم گل خوردن)، هیجانات مثبت کلوپ و دوباره خونسردی گواردیولا تحت هر شرایطی واقعا برای من جالب است.
با کمی توجه و تمرکز بیشتر و البته ترکیب مشاهدات خود با مطالعات مربوط به روانشناسی ام، پی می برم که همه آن مربی ها با وجود رفتارهای متفاوت، یک هدف مشترک دارند و در واقع تنها شیوه عملکردی شان با هم فرق می کند.
متوجه می شوم که هدف همه آنها جذب فشار روانی و احساسات منفی بازیکنان، خفه کردن آنها درون خود، تبدیل آنها به انرژی مثبت و در نهایت تزریق دوباره آنها از طریق کلمات، نگاه ها، رفتارها و تاکتیک های مثبت به بازیکنان است.
وقتی رفتار آن مربیان بزرگ را با رفتار برخی مربیان خودی مقایسه می کنم، بیش از پیش به تفاوت فوتبال مان پی می برم. وقتی عمیق تر به قضیه فکر می کنم، درک می کنم که چرا گذاشتن سطل آشغال بر روی سر در کنار زمین، فحش دادن به بازیکن از کنار زمین، کل 90 دقیقه اعتراض به تصمیمات داوری، تحقیر بازیکن در مقابل رسانه ها و هواداران، در فوتبال پیشرفته امروزی که بازیکن و در اصل شرافت انسانی و احترام به سلامت روانی یک امر غیر قابل اجتناب می باشد، جایی ندارد.
🔹رفتار مربی از کنار زمین، آینه تمام نمای سلامت روانی، ذهنی، فیزیکی، تکنیکی و تاکتیکی تیم است.
منبع:
✏ هاشم فعال (مشاور و روانشناس فوتبال)
abdiazarfootball
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
#روانشناسی_فوتبال
⭕️یادداشتهای دومین همایش بین المللی علم و فوتبال(2)
🔰پروفسور آلبرتو سی متخصص علم روان شناسی ورزشی و رییس انجمن روان شناسی ورزشی ایتالیا
🎯ارتباط بین بازیکن و مربی
🖌من همیشه برای شاگردانم این گونه مثال می زنم که مربی وقتی می خواهد از نظر فنی کار کند، کار به مراتب راحت تری پیش رو دارد.
🖌من مربی را در این گونه مواقع به کسی تشبیه می کنم که روی یک صفحه دارد راه می رود، اگر کمی کج راست و حرکت کند، شاید از مسیر اصلی خارج شود و به قسمت دیگری از صفحه برود، اما سقوط نمی کند.
🖌اما مربی وقتی با مسائل روانی بازیکنانش سروکار دارد، همانند کسی است که روی یک خط حرکت می کند. حق ندارد ذره ای خطا کند و گرنه از خط سقوط می کند. جای اشتباه ندارد.
🖌همان گونه که گفتم مثلا وقتی بازیکنی اشتباه می کند، شما دقیقا به یک اندازه مشخص حق دارید با او رفتار تنبیهی داشته باشید. تازه این اندازه مشخص یک چیز ثابت نیست که برای همه صدق کند و فرمول داشته باشد. از این بازیکن به آن بازیکن فرق می کند.
🖌به هر حال شما اگر از حد مشخص کمتر تنبیه برای او در نظر بگیرید، بازیکن احساس می کند شما هیچ کنترلی روی او ندارید و هر کاری بخواهد می تواند انجام دهد. اگر هم بیشتر از حد لازم تنبیهش کنید خورد می شود. این حد مشخص همان خطی است که تشبیه کردم.
🔹 روانشناسی مربیگری:
❔ شما به عنوان یک مربی تا چه حد به گرم کردن فیزیکی قبل از مسابقه اعتقاد دارید و وقت صرف آن می کنید؟
🚩 حتما این بخش جزء اساسی آمادگی تیم شما برای مسابقه است.
❔ ولی آیا به گرم کردن ذهن و مغز بازیکنان خودتون هم ارزش قائلید؟ آیا برای آن هم وقت و انرژی صرف می کنید؟
✔️ مسلما تیمی می تواند به پتانسل واقعی خود دست پیدا کند که بازیکنان آن، قبل از مسابقه به صورت فیزیکی و ذهنی خوب گرم شده باشند.
❔ اصلا گرم کردن ذهن به چه صورت انجام میشه؟
👈 صحبت های تیمی یا انفرادی قبل از بازی، بخشی از فرایند گرم کردن ذهن بازیکن محسوب میشه که مثل گرم کردن فیزیکی بسته به شرایط مختلف از الگوهای متفاوتی استفاده میشه. به عنوان مثال الگوی گرم کردن فیزیکی در سرما، گرما، هوای بارانی یا برفی فرق میکنه.
🚩 به همین شکل الگوی گرم کردن ذهن بازیکنان هم با توجه به نوع مسابقه، محل مسابقه، تیم حریف، وضعیت تیم در جدول، وضعیت باشگاه، وضعیت روحی بازیکنان و ... متفاوت هست و نمیشه همیشه از یک الگوی ثابت برای گرم کردن مغز بازیکنان استفاده کرد.
منبع:
(هاشم فعال - روانشناس ورزشی )
abdiazarfootball
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick
⭕️یادداشتهای دومین همایش بین المللی علم و فوتبال(2)
🔰پروفسور آلبرتو سی متخصص علم روان شناسی ورزشی و رییس انجمن روان شناسی ورزشی ایتالیا
🎯ارتباط بین بازیکن و مربی
🖌من همیشه برای شاگردانم این گونه مثال می زنم که مربی وقتی می خواهد از نظر فنی کار کند، کار به مراتب راحت تری پیش رو دارد.
🖌من مربی را در این گونه مواقع به کسی تشبیه می کنم که روی یک صفحه دارد راه می رود، اگر کمی کج راست و حرکت کند، شاید از مسیر اصلی خارج شود و به قسمت دیگری از صفحه برود، اما سقوط نمی کند.
🖌اما مربی وقتی با مسائل روانی بازیکنانش سروکار دارد، همانند کسی است که روی یک خط حرکت می کند. حق ندارد ذره ای خطا کند و گرنه از خط سقوط می کند. جای اشتباه ندارد.
🖌همان گونه که گفتم مثلا وقتی بازیکنی اشتباه می کند، شما دقیقا به یک اندازه مشخص حق دارید با او رفتار تنبیهی داشته باشید. تازه این اندازه مشخص یک چیز ثابت نیست که برای همه صدق کند و فرمول داشته باشد. از این بازیکن به آن بازیکن فرق می کند.
🖌به هر حال شما اگر از حد مشخص کمتر تنبیه برای او در نظر بگیرید، بازیکن احساس می کند شما هیچ کنترلی روی او ندارید و هر کاری بخواهد می تواند انجام دهد. اگر هم بیشتر از حد لازم تنبیهش کنید خورد می شود. این حد مشخص همان خطی است که تشبیه کردم.
🔹 روانشناسی مربیگری:
❔ شما به عنوان یک مربی تا چه حد به گرم کردن فیزیکی قبل از مسابقه اعتقاد دارید و وقت صرف آن می کنید؟
🚩 حتما این بخش جزء اساسی آمادگی تیم شما برای مسابقه است.
❔ ولی آیا به گرم کردن ذهن و مغز بازیکنان خودتون هم ارزش قائلید؟ آیا برای آن هم وقت و انرژی صرف می کنید؟
✔️ مسلما تیمی می تواند به پتانسل واقعی خود دست پیدا کند که بازیکنان آن، قبل از مسابقه به صورت فیزیکی و ذهنی خوب گرم شده باشند.
❔ اصلا گرم کردن ذهن به چه صورت انجام میشه؟
👈 صحبت های تیمی یا انفرادی قبل از بازی، بخشی از فرایند گرم کردن ذهن بازیکن محسوب میشه که مثل گرم کردن فیزیکی بسته به شرایط مختلف از الگوهای متفاوتی استفاده میشه. به عنوان مثال الگوی گرم کردن فیزیکی در سرما، گرما، هوای بارانی یا برفی فرق میکنه.
🚩 به همین شکل الگوی گرم کردن ذهن بازیکنان هم با توجه به نوع مسابقه، محل مسابقه، تیم حریف، وضعیت تیم در جدول، وضعیت باشگاه، وضعیت روحی بازیکنان و ... متفاوت هست و نمیشه همیشه از یک الگوی ثابت برای گرم کردن مغز بازیکنان استفاده کرد.
منبع:
(هاشم فعال - روانشناس ورزشی )
abdiazarfootball
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick