‍ #تیمهای_ماندگار

*وولورهمپتون 1953 تا 1960*

برای دوست داران فوتبال انگلیس وولوز و آن تیم وولوز با استن کالیز شناخته می شود. مردی که ساده مربیگری می کرد بدون شیله و بدون تظاهر. در آن بازه وولورهمپتون با استفاده از قدرت بدنی و آمادگی بدنی فراوان درخشید. به قول انگلیسی ها تیم کالیز با سبک Kick and rush فوتبال بازی می کرد. بازی مستقیم از دفاع اما این تیم در 9 سال 878 گل به دروازه حریفان زد. در طول این 9 سال آن ها 3 بار قهرمان لیگ شدند و البته دو جین دیگر از جام های مختلف را کسب کردند.
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick

‍ #تیمهای_ماندگار

* chelsea 2004 & 2006*

شروعی خاص در انتظار تاریخ بود. شروعی به مانند آقای خاص. مورینیو از پورتو آمد، تیم رانیری را تحویل گرفت و البته پول های آبراموویچ را خرج کرد و بازیکنانی به مانند پتر چک و دروگبا را به خدمت گرفت و ترکیب بازیکنانی چون لمپارد، تری و داف اضافه کرد. خط دفاعی و البته تاکنیک های بی نظیر مورینیو در کار های دفاعی، دفاع چلسی را بدل به دیوار چین کرد البته کمی خاص تر! چلسی مورینیو در دو فصل به صورت پیاپی قهرمان شد و در مجموع دو فصل تنها 37 گل دریافت کرد. هرچند چشمان داور، شانس لوئیز گارسیا و بدشانسی ویلیام گالاس اجازه حضور چلسی در فینال لیگ قهرمانان را نداد.
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick

#تیمهای_ماندگار

‍ *المپیک مارسی 1988 & 1993*

اولین تیم فرانسوی که قهرمان لیگ قهرمانان شد. ستاره هایی چون مارسل دسایی، فابین بارتز و دیدیه دشام در آن تیم توپ می زدند. سال 1991 آن ها به فینال اروپا رسیدند اما در ضربات پنالتی به ستاره سرخ باختند اما بندر نشینان زانو نزدند بلکه زخم هایشان درمان کردند و دو سال بعد بازهم فینال اروپا تجربه کردند. آن ها در فینال 93 با یک گل، دو جین ستاره میلان را وادار به تسلیم شدند کردند. این را به 4 قهرمانی در آن بازه در لیگ فرانسه اضافه کنید. در پرانتز نیز بارتز، دسایی و دشام 5 سال بعد در فرانسه قهرمان جام جهانی شدند.ریموند گوتالس، مربی مارسی در آن زمان، به‌ندرت در خارج از فرانسه و بلژیک به عنوان یک مربی بزرگ شناخته می‌شود؛ حتی اگر به یاد بیاوریم که نزدیک به 4 دهه روی نیمکت تیم‌های این کشورها نتایج درخشانی کسب کرد.
او یک مربی زیرک و فردی خوش مشرب بود که تقریبا همیشه سیگاری روی لبش داشت، موهایی متمایز که مشخصا به رنگ مشکی درآمده بودند و یک ژاکت ضد آب موج‌دار بر تن می‌کرد که خرافات مانع از شستنش می‌شد
(ادامه در کامنت اول)

#mostafa_kouhsari
@radiohattrick

‍ #تیمهای_ماندگار

Leeds United 1968&1975

در عصر رنگارنگ شدن فوتبال، تیم لیدز با مربی خودش، دان ریوی تحولی در فوتبال انگلیس ایجاد کرد. این تیم قهرمان اروپا نشد اما ملاک بعضی از چیز ها قهرمانی نیست. جنون و عاشقی است. باید در فوتبال گم شوید تا آن را احساس کنید. لیدز دو بار قهرمان لیگ شد و جام حذفی و جام اتحادیه هم برد. در سال 1975 به فینال اروپا هم رسیدند اما در شهر پاریس و ورزشگاه پارک دو پرنس با دو گل مغلوب بایرن مونیخ شدند. یکی از نکات مهم و ماندگار در مورد آن تیم ثبات بود. بازیکنان تیم برای چندین سال در کنارهم بازی کردند. جانی گیلیز، بیلی برمنر، نورمن هانتر و جک چارلتون برخی از آن بازیکنان بودند. دان ریوی روی دیوار رختکن ورزشگاه اِلان رود حک کرده است" به جنگیدن ادامه بده". سال هاست از این تیم در سطح اول فوتبال انگلیس خبری نیست اما وقتی به اِلان رود می روید می فهمید لغت" جنگیدن" یعنی چه.

#mostafa_kouhsari
@radiohattrick

‍ #تیمهای_ماندگار

Ajax 1992 & 1996

در سال 1991 لوئیز فن خال از دستیاری در تیم اصلی به سرمربی ارتقا یافت. پیش از آن آژاکس تنها 1 جام در جام اروپا را در سال 1987 برده بود. LVG کم تجربه وارد شد، برخلاف طرز تفکر مردم حرکت کرد و پس از قدرت نمایی در فصل اول در تیم ماندگار شد و آژاکسی را ساخت که برگ زرینی در تاریخ فوتبال شد. دوران آژاکس پس از میشل و کرایوف در دهه 70 روبه زوال گذاشته بود  اما مردی که عضو تیم آژاکس بود اما هیچگاه برای این تیم میدان نرفت، نیزه انداز ها را از تیر رس نیزه تاریخ کنار کشید. در سال 92 آژاکس قهرمان جام یوفا شد. البته در سال 1995 را پس از 22 سال دوباره قهرمان اروپا شد.در آن تیم بازیکنانی چون کلایورت، داویدس، سیدورف ، فن در سار و رایکارد بازی می کردند. میانگین سنی آژاکس وقتی قهرمان اروپا شد 23 سال بود. آرین روبن در جمله ای اینگونه از فن خال یاد کرده است:" من به فن خال مدیونم. او به من بسیار کمک کرد. من در بایرن زیاد بازی نمی کردم او مرا برای تیم ملی انتخاب کرد."شاید برخی از فوتبال دوستان دل خوشی از فن خال نداشته باشند، اما اصولا اصل او یعنی فن خالیسم را نمی توان جدی نگرفت.

#تیمهای_ماندگار

*Arsenal 2003 & 2004*

فصل 2003/04 صد و ششمین فصل در تاریخ باشگاه فوتبال آرسنال بود. این باشگاه عنوان قهرمانی رقابت های لیگ برتر را بدون حتی یک شکست به پایان رساند با رکورد 26 برد و 12 تساوی. آرسنال در نیمه نهایی جام حذفی و جام اتحادیه به ترتیب مقابل منچستریونایتد و میدلزبورو حذف شد و در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل چلسی از دور مسابقات کنار رفت.آرسنال  ونگر با ستارگانی چون تیری آنری، رابرت پیرس، پاتریک ویرا و دنیس برکمپ کل فصل لیگ برتر را بدون شکست سپری کرد و به قهرمانی رسید.شروع قدرتمند باعث شد آرسنال پس از چهار بازی در صدر جدول لیگ باشد. تساوی این تیم مقابل منچستریونایتد در ماه سپتامبر، اتفاق ناخوشایندی را بین هر دو باشگاه رقم زد: اتحادیه فوتبال چندین بازیکن آرسنال را به دلیل نقش داشتن در نزاع دسته جمعی که پس از بازی رخ داد، جریمه کردند.
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick

‍ #تیمهای_ماندگار

برزیل 1982
*Brazil 1982*

اگر خواستید کسی را شیفته فوتبال کنید، برزیل 1982 را برای آن ها شرح دهید و بعد فیلم بازی هایش را برایشان پخش کنید. اگر صادق باشم واژه ها توان تعریف آن برزیل را ندارند. رمان نویسن سرشناس ویلیام مک وانی در مورد آن برزیل اینگونه سخن گفته است:"بی آلایش بازی کردن آن ها چیزی بود که فوتبال خیابانی را تبدیل به هنر کرد." وقتی پله سفید، زیکو در تیم است، وقتی فاکائو است، وقتی ادر هست، وقتی دکتر سوکراتس هست مگر می توان افسانه نشد، مگر می توان فراتر از وهم این مغز بسته نرفت. در مرحله اول جام جهانی 82 آن ها حریفان خود، شوروی، اسکاتلند و نیوزلند را له کردند. در مرحله بعد با آرژانتین و ایتالیا همگروه شدند. آرژانتین را بردند و پای به نبرد حساس مقابل ایتالیا گذاشتند. در بازی عجیب و نفرین شده 3 بر 2 تسلیم شدند. زیکو گفته:" در آن روز فوتبال مرد." شاید در آن روز سیتسم و منطق بر احساس و شور غلبه کرد. شاید آن روز اگر برزیل برنده می شد هیچگاه در این کتاب عظیم تاریخ ماندگار نمی شد و شاید برزیل، برزیل نمی ماند.


#mostafa_kouhsari
@radiohattrick

#تیمهای_ماندگار

 هلنیو هرراIntermilan (1960-1968)
 
هلنیو هررا به هر شکلی‌ که متصور شوید، مربی‌ بی‌ بدیلی بود. او تیمش را با نظم دیکتاتور گونه، تمرینات مخصوص رژیم‌های نظامی، عادت‌های عجیب رفتاری و کمپ‌هایی‌ شبیه کمپ‌های ارتش تمرین می‌‌داد. هیچکس اندازه او اینقدر برای بردن همه چیز نظم نداشت. البته او همه چیز را هم برد.
تیم هررا سال اول حضور او در رتبه سوم ایتالیا ایستاد و در سال دوم نایب قهرمان شد . هررا در سومین سال حضور خود در فصل ۶۳-۱۹۶۲ ، هشتمین اسکودتو را برای اینتر به ارمغان آورد . پس از آن اینتر در سال‌های ۱۹۶۴ و ۱۹۶۵ دوبار به صورت متوالی قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شد ، به همین دلیل به هررا لقب "جادوگر" (il Mago) داده شد .
در سال ۱۹۶۴ اینتر با شکست پارتیزان در یک چهارم و دورتموند در نیمه نهایی به فینال جام باشگاه‌های اروپا رسید . در فینال اینتر باید در برابر رئال مادرید قرار می‌گرفت ، تیمی که تا آن زمان از نه فینال به هفت فینال راه پیدا کرده بود . اینتر با دو گل مازولا با نتیجه سه بر یک ، بر رئال مادرید غلبه کرد ، سپس تیم با غلبه بر ایندپندینته قهرمان جام بین قاره‌ای فوتبال شد . یک سال بعد نیز اینتر در فینال جام باشگاه‌های اروپا با تک گل جایر بر بنفیکا غلبه کرد و برای دومین بار به صورت متوالی قهرمان این رقابت‌ها شد . در فصل ۶۵-۱۹۶۴ ، اینتر نهمین اسکودتو خود را به دست آورد همچنین به مقام نایب قهرمانی کوپا ایتالیا نیز رسید . در سال ۱۹۶۶ اینتر با هررا به دهمین اسکودتو خود رسید. در کشور ایتالیا هر تیمی ۱۰ بار قهرمان لیگ داخلی کشور شود یک ستاره به پیراهن خود اضافه می‌کند . در سال ۱۹۶۷ زمانی که جایر از باشگاه جدا شده بود و سوارز مصدوم بود ، اینتر در فینال جام باشگاه‌های اروپا با نتیجه دو بر یک برابر سلتیک شکست خورد . اینتر در دهه شصت میلادی بر بام فوتبال ایتالیا و اروپا قرار گرفت و این دهه به عنوان بهترین دوران این باشگاه ثبت شد. اینتر در آن سال‌ها ۳ اسکودتو و ۴ جام بین‌المللی را بدست آورد و به اینتر هررا لقب گرنده اینتر (Grande Inter) به معنای اینتر بزرگ داده شد . دوران طلایی هرارا دو سال بعد یعنی در سال ۱۹۶۸ با جدایی آنجلو موراتی پایان پذیرفت .

#تیمهای_ماندگار
Crvena zvezda

ستاره سرخ دهه 90(1991)

در سال 1987 ، یک برنامه پنج ساله توسط سران باشگاه ستاره سرخ تهیه شد که تنها هدف آن کسب قهرمانی در جام اروپا بود. سرانجام تمام آنچه برنامه ریزی شده بود به دست آمد. این پروژه در سالگرد تاسیس این باشگاه در سال 1987 ، آغاز شد. از آن روز تا مارس 1992 ، ستاره سرخ بهترین دوره در تاریخ خود را تجربه کرد. در این پنج فصل ، ستاره سرخ چهار قهرمانی داخلی کسب کرد و در چهارمین سال برنامه خود در فینال جام باشگاههای اروپا 1991 ، که در باری ایتالیا برگزار می شد به پیروزی رسید .سرمربی تیم ستاره سرخ ،لوچسکو پتروویچ یک هفته قبل از فینال این تیم را به ایتالیا آورد تا در آرامش، بازیکنان را برای دیدار آتی با مارسی آماده کند (به دلیل جنگ در یوگسلاوی) . در آن زمان ، ستاره سرخ در 8 مسابقه 18 گل به ثمر رسانده بود ، در حالی که قهرمان فرانسه توانسته بود 20 بار دروازه حریفان را باز کند . بنابراین تماشگران انتظار یک بازی هجومی را داشتند. با این وجود پتروویچ و ریموند گوتالز ، هم سیستم دفاعی را انتخاب كردند و هم مسابقه را به یک بازی پر برخورد تبدیل کردند . بعد از یک رقابت 120 دقیقه‌ای و معدود فرصت های گلزنی برای هر دو طرف ، سرنوشت این مسابقه به ضربات پنالتی کشیده شد. پس از چند ضربه پنالتی،  مانوئل آموروس (یکی از بازیکنان مارسی) پنالتی خود را از دست داد و دارکو پانچف پنالتی خود را تبدیل به گل کرد تا جام باشگاههای اروپا برای اولین باربه یوگسلاوی برده شود. سرخ ستاره در 29 مه 1991 در مقابل دیدگان 60،000 تماشاگر و میلیون ها تماشاگر تلویزیونی در سراسر جهان ، 5-3 پیروز شد. بیست هزار هوادار ستاره قرمز در استادیوم سن نیکولا و میلیون ها نفر از آنها در سراسر یوگسلاوی و جهان بزرگترین موفقیت در تاریخ ستاره ستاره سرخ را جشن گرفتند.
در سال 1992 ، با خروج بازیکنان بی شماری از نسل قهرمانان ، این باشگاه ضعیف شد (بازیکنان جدیدی نیز اضافه شدند مانند دژان پتکوویچ و آنتو دربنیاک ). موفقیتهای فصل قبل توجه غول های اروپایی را جلب کرد و با عجله پیشنهادات وسوسه انگیز  خود را برای به خدمت گرفتن بهترین بازیکنان ستاره قرمز ارائه می کردند. علاوه بر این ، ستاره سرخ به دلیل جنگ در یوگسلاوی سابق مجبور بود بازی های خانگی خود را در کشور مجارستان (بوداپست و صوفیه) انجام دهد و به این صورت شانس دفاع از عنوان خود را کاهش داد. یوفا قالب رقابتها را در آن سال تغییر می دهد و برای اولین بار مسابقات در قالب گروه های چهار تیمی برگزار می شود. با وجود سختی های برگزاری بازی های خانگی در خارج از کشور ، آن ها هنوز هم خوب پیش می رفتند و در گروه خود پس از سمپدوریا دوم شدند .
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick

#تیمهای_ماندگار
*Torino*(1942_1949)

بار دیگر جنگ جهانی سرنوشت تورینو را عوض کرد و این بار این تحول مثبت بود(جنگ جهانی اول باعث شده بود نخستین قهرمانی از دست ارغوانی‌ها برود.) به‌طوری‌که گراناتا (ارغوانی‌ها) از ۱۹۴۲تا۱۹۴۹ قهرمان بلامنازع فوتبال ایتالیا بودند. این دوران که یکی از دوره‌های سیاه تاریخ معاصر ایتالیا قلمداد می‌شود، برای باشگاه تورینو"عصر طلایی"محسوب می‌گردد. مردم تورین که به خاطر ارتباط نزدیک فرهنگی با دنیای خارج به خصوص با فرانسوی‌ها و سوئیسی‌ها دارند شهر خود را یکی از جوامع پیشروی ایتالیا می‌دانستند در دوران جنگ جهانی دوم این پیشتازی را ثابت کردند. داستان پرافتخار تیم و آنچه آن‌ها را به تورین بزرگ تبدیل کرد از سال ۱۹۳۹ آغاز شد. هنگامی که فروجو نوو به عنوان مدیر جدید باشگاه گروهی از ستارگان فوتبال را را در کنار هم جمع کرد
. آغاز افتخارات گاوهای نر آلپ در فصل ۴۳–۱۹۴۲ بود. تیمی مستعد که تحت مربیگری "آنتونیو جانی" رشد یافته بود سرانجام در این فصل انتقام عمده مردم تورین از فاشیسم موسولینی را گرفت و عصری باشکوه را آغاز کرد که حتی برتری یک جانبه یوونتوس در نیمه ابتدایی دهه سی و تحت حمایت فاشیست‌ها را هم زیر سایه برد. از بد حادثه در اوج آمادگی تیم تورینو، موسولینی دیکتاتور ایتالیا به بهانه اوجگیری جنگ جهانی دوم و اعزام نیرو به خطوط مقدم دستور تعطیلی لیگ را صادر کرد. پس از آن ایتالیا در بحران‌های ناشی از مغلوبه شدن جنگ فرورفت؛ ولی تورینی‌ها که دو سال تمام انتظار شروع مجدد لیگ را می‌کشیدند به آرزوهایشان رسیدند و بار دیگر تیمشان را با مربیگری «لوئیجی فررو» راهی میدان‌ها افتخار ساختند. از ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۹ تورینو قهرمان بلامنازع سری آ بود. ضمن اینکه شاگردان «لوئیجی فررو» تیم ملی فوتبال جدید ایتالیا را قبضه کرده بودند. تیمی که با پایان یافتن دوران فاشیسم پیراهن سیاه از تن درآورده و همان پیراهن زیبای لاجوردی مشهور "اتزوری"را جایگزین ساخته بود و همین موضوع سبب محبوبیت ملی پوشان جدید شد، طوری‌که بازیکنی مثل" والنتینو ماتزولا علی‌رغم اینکه افتخاری ملی کسب نکرد و تنها با تورینو سابقه قهرمانی داشت به یک قهرمان ملی تبدیل شد. با چیگالوپو، بالارین، ماروزو، کاستیلیانو، ریگامونتی، گرزار، منتی، لویک، گابتو، ولنتینو ماتزولا و اوسولا یازده بازیکنی بودند که پنج اسکودتوی پیاپی تورینو را از فصل ۱۹۴۲تا فصل ۱۹۴۹ برای این تیم به ارمغان آوردند.
#mostafa_kouhsari
@radiohattrick