امروز هشتم دی ماه، بزرگداشت #رادمان_پور_ماهک( یعقوب لیث صفاری)است

دلاور میهن‌پرستی که برای آزادی کشورش از چنگال تازیان(اعراب)، جنگید ولی هیچ نام و آرامگاه و بزرگداشتی درخور برایش نیست.
یعقوب لیث سیستانی، دویست سال پس از فرمانروایی ستمکارانه‌ی تازیان بر #ایران، خیزش کرد و نامه ی آنان را در هم پیچید.
او با گردآوری دلاوران سیستان و ديگر جاهای ایران‌زمین به جنگ با فرمانروایان سیاهدل تازی رفت و سراسر سیستان و خراسان تا فرا‌رود، مازندران وگیلان، ری و اصفهان، فارس و کرمان و تا بخشی از خوزستان را از چیرگی چنگ اندازانِ عرب رهاند.
ولی شوربختانه در سال ۲۶۵ ماهی(قمری) در گندی‌شاپور بیمار شد و درگذشت. آرامگاهش در روستای شاه‌آبادِ #دزفول است و مانند دیگر جای‌های میهنی و باستانی با بی‌مِهری بسیار روبه‌رو است.
سرزمین مصر با آن همه دیرینِگی، عرب زبان شده و در جهان، “مملکت المصر العربیه” خوانده می شود.
اکنون به این بیَندیشید که اگر این #رویگرِ_سیستانی دست به شمشیر نمی شد و اگر فردوسی #شاهنامه را نمی سُرود، در ایران چه ها رخ می داد! ما چگونه و به چه زبانی با یکدیگر سخن می گفتیم؟

پاینده ایران