کیارستمی از همان آغاز که دوربین به دست می‌گیرد داعیه هنر دارد و نا‌آگاهی و بی‌دانشی‌اش را نقطه قوت خود قلمداد می‌کند. او درباره کلنجارهای زنده‌یاد «مهرداد فخیمی» با او در سر فیلمبرداری «نان و کوچه» می‌گوید: «او فکر می‌کرد من تکنیک را نمی‌شناسم. البته من تکنیک را از طریق تکنیک یاد نگرفته بودم، اما مواردی بود که به طور حسی می‌دانستم نظرم درست است».
حقیقت این است که کیارستمی الفبای سینما را نمی‌دانست و از زمانی که با اقبال منتقدان مسحور شده و جشنواره‌های جهانی مواجه شد، هرگز نخواست یاد بگیرد. او زیرکانه تکنیک را نفی می‌کند تا تشخص هنری خود را در سایه رئالیسم بدوی سینمایی حفظ کند.
خود کیارستمی در مصاحبه‌ای عنوان می‌کند: «آمدنم به سینما کاملاً تصادفی بود، درس خواندنم در رشته نقاشی هم باز تصادفی بود...» و یا در جای دیگری در خصوص چگونگی راه اندازی واحد سینمایی کانون پرورش فکری کودک و نوجوان چنین می‌گوید: «یکی از طبقات کانون را به استودیو تبدیل کردیم و کار ساختن فیلم برای کودکان را به کمک مربیان و متخصصین امور کودکان آغاز کردیم. بعد هم به دلیل نزدیکی با بچه‌هام علاقمند به ساخت فیلم‌های کودکان شدم و این همه‌اش تصادفی بود».

#عباس_کیارستمی #فیلم #کارگردان #سینما
@ketabnak_com
دانلود 👇👇👇

کتاب گفت‌وگو با #عباس_کیارستمی