Audio
📖🎧#کتاب_صوتی
💢کاری از کانون قرآن و عترت دانشگاه علوم مزشکی کرمانشاه
◻️◽️▫️
📓ستاره ها چیدنی نیستند
📖#برش_کتاب
🔳بخش پنجم
📝سارا رو به آقای تهرانی گفت:
...من فعال حقوق زنانم.رشته دانشگاهیم حقوقه ولی فعالیت هام محدود به رشتم نیست.توی حوزه حقوق زنان کار میکنم و جدیداً تمرکزم روی اوضاع زن ها در کشور های اسلامیه.
دکتر تهرانی گفت:بله...موفق باشین.چه کمکی از دست ما بر می آید؟
سارا گفت:راستش...نقد های زیادی به باورهای شما درمورد حقوق بشر به خصوص حقوق زن وارده.من...خب...اینجا توی راهرو به یک نوشته بر خوردم که برام جالب بود.بنظرم معنای عمیقی داشت و آدمی که آن را گفته...آقای....
✍🏻نویسنده:محمدعلی حبیب اللهیان
📖ناشر:دفتر نشر معارف
🗒تعداد صفحات:۳۷۶
📚#کتابخانه
🔻برای دنبال کردن برش های کتاب از هشتگ ها استفاده کنید.
▫️◽️◻️
#کتابخوانی📚
•|@Quet_kums|•
💢کاری از کانون قرآن و عترت دانشگاه علوم مزشکی کرمانشاه
◻️◽️▫️
📓ستاره ها چیدنی نیستند
📖#برش_کتاب
🔳بخش پنجم
📝سارا رو به آقای تهرانی گفت:
...من فعال حقوق زنانم.رشته دانشگاهیم حقوقه ولی فعالیت هام محدود به رشتم نیست.توی حوزه حقوق زنان کار میکنم و جدیداً تمرکزم روی اوضاع زن ها در کشور های اسلامیه.
دکتر تهرانی گفت:بله...موفق باشین.چه کمکی از دست ما بر می آید؟
سارا گفت:راستش...نقد های زیادی به باورهای شما درمورد حقوق بشر به خصوص حقوق زن وارده.من...خب...اینجا توی راهرو به یک نوشته بر خوردم که برام جالب بود.بنظرم معنای عمیقی داشت و آدمی که آن را گفته...آقای....
✍🏻نویسنده:محمدعلی حبیب اللهیان
📖ناشر:دفتر نشر معارف
🗒تعداد صفحات:۳۷۶
📚#کتابخانه
🔻برای دنبال کردن برش های کتاب از هشتگ ها استفاده کنید.
▫️◽️◻️
#کتابخوانی📚
•|@Quet_kums|•
🔸اگر تو بچه بودی به این آدم بزرگی
که حالا هستی می بالیدی؟
(گرنویل کلینر)
《تداعی کننده چه چیزی هستید؟》
🖌(پیتر دراکر) کارشناس مشهرور مدیریت تعریف میکند، هنگامیکه فقط سیزده سال داشتم، معلممان از تک تک ما سوالی میکرد که بسیار جالب بود. او میپرسید:( به خاطر چه چیزی بایستی از تو یاد کنند؟)
کسی نمیتوانست به این سوال معلممان پاسخ درست و حسابی بدهد. دراین مواقع، معلم پیش خود میخندید و میگفت:( انتظار ندارم بتوانید به سوال من پاسخ دهید، اما اگر در سن پنجاه سالگی هم نتوانید پاسخی برای آن بیابید، در این صورت حتم بدانید که زندگیتان را ضایع کرده اید.)
یکی از همکلاسی های دراکر در شصتمین گردهمایی دراکر و همکلاسی هایش پرسید:( بچه‌ها، اون معلم و سوالش یادتون هست؟)
همه حاضرین معلم و سوالش را به یاد داشتند. همه آنها به صراحت اذعان داشتند که این سوال سبب دگرگونی شدید در زندگی آنها شده است، هرچند که تا سن چهل سالگی پاسخ درستی برای آن پیدا نکرده بود. همه آنها از سن بیست سالگی به بعد کوشیده بودند به این سوال پاسخ دهند، اما پاسخشان دوام زیادی نیاورده بود. در واقع، دستیابی به این که واقعا چه چیزی مهم است، مستلزم زمان بیشتری بود.
دراکر در ادامه صحبت های خود اظهار میدارد:( من همیشه و همواره از خود سوال میکنم که مردم به راستی برای چه چیزی باید مرا به خاطر آورند؟)
دراکر دریافته است که این سوال او را به سوی شخصی دیگر شدن، به سوی شخصی که هنوز قابلیت شدن را دارد، سوق میدهد.
دراکر معتقد است، همه انسانهایی که در سنین پایین موفق به شنیدن این سوال از سوی شخص محترم و قابل ستایشی چون معلم یا والدین خود میشوند، انسان های خوشبختی هستند، چون از آن پس تا آخر عمر میتوانند این سوال را به کرات از خود بپرسند.
و اما شما؛ آیا شما را به‌خاطر خواهند آورد؟ اگر به‌خاطر خواهند آورد، برای چه و به‌خاطر چه چیزی؟ آیا خود را مستعد تغییر و تبدیل انسانی والاتر از این که هستید، میدانید؟ از این پس در زندگی خود چه کسی میتوانید باشید؟ آیا در مورد تعهدات و ارزش های اخلاقی، پیروزی های معنوی، کمال و صداقت با صدای رسا سخن خواهید گفت؟
بدیهی است که اگر ساکت بمانیم، کودکانمان معلوم نیست به کدامین صداهای دیگر گوش فرا خواهند کرد؟
(بذرهای برزگر)
📙مشکلات را شکلات کنید
✍🏻مسعود لعلی
📖#برش_کتاب
📚#کتابخوانی
•|@Quet_kums|•
که حالا هستی می بالیدی؟
(گرنویل کلینر)
《تداعی کننده چه چیزی هستید؟》
🖌(پیتر دراکر) کارشناس مشهرور مدیریت تعریف میکند، هنگامیکه فقط سیزده سال داشتم، معلممان از تک تک ما سوالی میکرد که بسیار جالب بود. او میپرسید:( به خاطر چه چیزی بایستی از تو یاد کنند؟)
کسی نمیتوانست به این سوال معلممان پاسخ درست و حسابی بدهد. دراین مواقع، معلم پیش خود میخندید و میگفت:( انتظار ندارم بتوانید به سوال من پاسخ دهید، اما اگر در سن پنجاه سالگی هم نتوانید پاسخی برای آن بیابید، در این صورت حتم بدانید که زندگیتان را ضایع کرده اید.)
یکی از همکلاسی های دراکر در شصتمین گردهمایی دراکر و همکلاسی هایش پرسید:( بچه‌ها، اون معلم و سوالش یادتون هست؟)
همه حاضرین معلم و سوالش را به یاد داشتند. همه آنها به صراحت اذعان داشتند که این سوال سبب دگرگونی شدید در زندگی آنها شده است، هرچند که تا سن چهل سالگی پاسخ درستی برای آن پیدا نکرده بود. همه آنها از سن بیست سالگی به بعد کوشیده بودند به این سوال پاسخ دهند، اما پاسخشان دوام زیادی نیاورده بود. در واقع، دستیابی به این که واقعا چه چیزی مهم است، مستلزم زمان بیشتری بود.
دراکر در ادامه صحبت های خود اظهار میدارد:( من همیشه و همواره از خود سوال میکنم که مردم به راستی برای چه چیزی باید مرا به خاطر آورند؟)
دراکر دریافته است که این سوال او را به سوی شخصی دیگر شدن، به سوی شخصی که هنوز قابلیت شدن را دارد، سوق میدهد.
دراکر معتقد است، همه انسانهایی که در سنین پایین موفق به شنیدن این سوال از سوی شخص محترم و قابل ستایشی چون معلم یا والدین خود میشوند، انسان های خوشبختی هستند، چون از آن پس تا آخر عمر میتوانند این سوال را به کرات از خود بپرسند.
و اما شما؛ آیا شما را به‌خاطر خواهند آورد؟ اگر به‌خاطر خواهند آورد، برای چه و به‌خاطر چه چیزی؟ آیا خود را مستعد تغییر و تبدیل انسانی والاتر از این که هستید، میدانید؟ از این پس در زندگی خود چه کسی میتوانید باشید؟ آیا در مورد تعهدات و ارزش های اخلاقی، پیروزی های معنوی، کمال و صداقت با صدای رسا سخن خواهید گفت؟
بدیهی است که اگر ساکت بمانیم، کودکانمان معلوم نیست به کدامین صداهای دیگر گوش فرا خواهند کرد؟
(بذرهای برزگر)
📙مشکلات را شکلات کنید
✍🏻مسعود لعلی
📖#برش_کتاب
📚#کتابخوانی
•|@Quet_kums|•