سرپناه کاغذی:
تو درون یک چادر هستی. آن بیرون فضایی است وسیع و سرد، بسیار وسیع، بسیار سرد. اینجا سرزمینِ ناآرامِ فریادهاست. آن بیرون، در سرزمین ناآرامِ فریادها، کسانِ بسیاری در حال فریاد کشیدن اند. این هیاهو کَر کننده است.
مشکل اینجاست که چادرت کاغذی است. کاغذ مانع ورود چیزی نمی شود. می دانی که باید روی دیوارها بنویسی، روی دیوارهای کاغذی، در قسمت داخلی چادرت، باید وارونه و برعکس بنویسی. باید تمام فضاهای موجود روی کاغذ را با نوشته ها پُر کنی. طوری می نویسی که انگار زندگی ات به آن وابسته است، زندگی تو و آنان.
چرا فکر میکنی این دیوانه وار نوشتن درون مُغاره ای سست و بی دوام، این نگارش تند و بدخط، بر دیوارهای این چیزی که حالا دیگر دارد شبیه یک زندان می شود، می تواند باعث محافظت از کسی شود، حتی از خودت؟
باد به داخل می وزد، شمع ات کج می شود و شعله می کشد و لبه های آویزان و لگدمال شده چادر آتش می گیرد و تو از شکاف سیاه گشوده شده می توانی چشمان فریادکشان را ببینی، قرمز و درخشان در نور آتشِ زبانه کشیده از این سرپناه کاغذیِ در حالِ سوختن. اما تو همچنان به نوشتن ادامه می دهی، چون کار دیگری از دستت ساخته نیست!

#سرپناه_کاغذی
#مارگارت_اتوود
#گلاره_جمشیدی
#داستان_مینیمال
#نشر_نون
.
"سرپناه کاغذی" قوی ترین حکایت این کتاب، نوعی ایمان و اعتقاد ناب به نویسندگی را بیان می کند. دیگر داستان های کوتاهِ این مجموعه سرشار از کنایه، شبیه تکه پاره هایی از این چادُر اند، که همچون پرچم هایی به اهتزاز درآمده اند تا توجه ما را به دنیایی عجیب و خصمانه جلب کنند. دنیایی که "مارگارت اتوود" ما را سرگرم زندگی در آن می پندارد. او داستان های پریان را دوباره می نویسد، از آن رو که نسخه قدیمی آنها دیگر به کار نمی آید.

#نمایشگاه_کتاب_تبریز

سالن پروین اعتصامی/ غرفه نشر نون
۲۶ مهر تا اول آبان/ از ساعت ۱۰ تا ۲۰
.