در ستایش عشق و حکمت و موسیقی
.
- هاروکی موراکامی، نویسنده‌ی نام‌آشنای ژاپنی، از نویسندگانی است که تایید مخاطبان جهانی و منتقدان ادبی را با هم دارد؛ هم مردم کتاب‌هایش را مثل ورق زر می‌برند و هم اهالی حرفه‌ای ادبیات برایش کف می‌زنند. مجموعه‌داستان حاضر نیز همین ویژگی را دارد و به رغم کوتاه‌زمانی از انتشار جهانیش، بسیار موردتوجه واقع شده است. داستان‌هایی تحسین‌شده در ستایش عشق و حکمت و موسیقی. می‌دانیم که موراکامی آشنایی تنگاتنگ و عمیقی هم با موسیقی دارد....
.
.
- آثار موراکامی چه در زمان و مکان‌های واقعی رخ دهند و چه فضایی غیرواقعی داشته باشند، و چه شخصیت‌هایی معمولی و امروزی را به تصویر بکشند و چه شخصیت‌های اسطوره‌ای و تاریخی را، اما در چند مضمون پایه و همیشگی مشترک هستند؛ از جمله: تنهایی انسان و تصمیماتی که به خاطر این تنهایی می‌گیرد (یا نمی‌گیرد)، عشق و فقدان...
.
مجموعه‌داستان اول شخص مفرد را شاید بشود خاطره‌نویسی و اعتراف‌نویسی پرظرافت موراکامی دانست که متکی بر همان مضامین قبلی و با همان سبک آشنا و محبوب روایت می‌شوند. موراکامی هفتادودوساله اینک مثل ناظری دقیق و بی‌طرف، جوانی خودش و آدم‌هایی واقعی اما بدون نام – اکثراً زنانی - را به یاد می‌آورد که یا یک لحظه از کنارشان گذشته و یا سال‌هایی را با آن‌ها گذرانده، اما رد و تاثیر آن عبور جایی در ذهنش مانده و هرگز پاک نشده. البته اما او ما را به تمامی در تماشای این تجربیات و خاطرات شریک نمی‌کند: تا جایی می‌گوید و چیزهایی را هم نمی‌گوید. هر داستان با روایتی ملموس و واقعی و ریتمی نسبتاً کند شروع می‌شود اما به تدریج و با چرخشی ظریف و نادیدنی به بستری فراواقعی یا سوررئال می‌غلتد تا ما ناگهان به خود بیاییم و مردد شویم که یک خاطره‌ی غریب اما واقعی را خوانده‌ایم یا داستانی به کل #تخیلی و فراواقعی را که با زبانی بی‌نهایت ساده و دوستانه بیان شده است.

#اول_شخص_مفرد
نوشته‌ی #هاروکی_موراکامی
ترجمه‌ی #شیوا_مقانلو
#نشر_نيماژ